Οι Έλληνες περνούν καλά...

[AnonymosEreynhths]

Πηγή: https://www.facebook.com/konstantinos.trempelis

Πόσο γελοίο ακούγεται...

Υπάρχουν ακόμα ηλίθιοι που μετράνε τη ζωή με το αν είναι γεμάτη μια καφετέρια.
Υπάρχουν ακόμα ανόητοι που θεωρούν "καλά" το ότι είναι εντάξει με τις τράπεζες και την εφορία.
Πως καλά είμαστε ακόμα γιατί ένα μέρος του πληθυσμού μπορεί ακόμα και τη βγάζει καθαρή μέσα στο μεγάλο σφαγείο.
Επειδή δεν έχει έρθει η σειρά τους.
Επειδή ο χασάπης τους έχει ακόμα στη κατάψυξη να σιτέψουν καλά...

Όχι δεν περνάμε καλά.
Γιατί πίσω από το γέλιο στη καφετέρια και το χαβαλέ διακρίνεις τα άφτιαχτα δόντια που αρχίζουν και σαπίζουν ένα ένα κι έχει μπει ο οδοντίατρος στη λίστα των αχρείαστων ειδών.

Όχι δεν περνάμε καλά, γιατί βλέπεις τις πόλεις να έχουν γεμίσει από κακοσυντηρημένα αυτοκίνητα "χιλιάρια" ή το πολύ "χιλιοτετρακοσάρια", που σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο τα δίνουν για να μαθαίνουν τα παιδιά τους να οδηγούν, πριν τους αγοράσουν το καινούργιο σεντάν των 2.500 κυβικών...

Γιατί βάφεσαι και φτιάχνεσαι για το ραντεβουδάκι αλλά στο σπίτι οι υπόλοιποι θα τη περάσουν με κουβέρτα δίπλα σε ένα αερόθερμο του κώλου.
Γιατί και το πετρέλαιο είναι στην ίδια λίστα με τον οδοντίατρο, εκείνες τις εξετάσεις που αναβάλεις, το φαί ποιότητας, το φρεσκάρισμα στο σπίτι που αρχίζει και βγάζει μούχλα, και σιγά σιγά τα υπόλοιπα είδη ενός "πολιτισμένου κόσμου" που θα μπουν στην ίδια λίστα σαν περιττές δαπάνες.

Όχι δεν περνάμε καλά, γιατί αυτό το νεαρό παιδί χώθηκε κάπου με τρία κατοστάρικα, αλλά δεν έχει όνειρα. Πάει να πιεί το ποτάκι του μόλις καβατζώσει ένα μεροκάματο γιατί νιάτο είναι, αλλά μέχρι εκεί φτάνουν τα όνειρα του. Μερικά 24ωρα μπροστά και πολύ λέω.

Όχι δεν περνάμε καλά, γιατί στο παππού δώσανε κάτι κωλογενόσημα αγνώστου προελεύσεως που δεν τα ξέρει ούτε η μάνα τους και θέλει να τα ξεφορτωθεί η κινέζικη φαρμακοβιομηχανία της πλάκας..

Όχι δεν περνάμε καλά, γιατί για τρίτο συνεχή χρόνο δεν ανάβουμε καλοριφέρ και τον παππού τον τυλίξαμε με μια κουβέρτα να μη ξεπαγιάζει και τελικά.. μας έμεινε...

Όχι δεν είμαστε καλά, γιατί όλη αυτή η κίνηση, είναι το τρεξιμο ανθρώπων που δεν ελπίζουν σε τίποτα πια, δεν έχουν τίποτα, αλλά δεν είναι κι ελεύθεροι.
Ξυπνάνε και κοιμούνται με τη σκέψη τι θα είναι η έλλειψη της επόμενης μέρας. Αν θα κάνουν αυτό αντί για εκείνο. Γιατί πλέον δεν έχουμε τη πολυτέλεια να τα κάνουμε και τα δυο ακόμα κι αν αυτά είναι βασικές ανάγκες.

Ναι έτσι γουστάρουν και γυρνάνε με το αυτοκίνητο τσάρκα.
Μήπως θα μάθετε ποτέ πόσοι τσακωμοί προηγήθηκαν στο σπίτι;
Πόσα γαμοσταυρίδια πέσανε πριν ξεμυτίσει η χαρούμενη οικογένεια για τη βόλτα της;
Μήπως θα μάθετε πόσοι κοιμούνται χαπακωμένοι και πόσοι δεν κοιμούνται καθόλου πια;
Μπορεί κανείς να συλλάβει ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΑPΡΩΣΤΕΙΑΣ;
Όχι δεν μπορούμε να το συλλάβουμε, γιατί δεν στο λέω και δεν μου το λες.
Γιατί ξυπνάμε και κοιμόμαστε σ΄ενα χώρο που έχει ξεχάσει πλέον τι είναι ζωή, δικαίωμα, πραγματική ανάγκη.

Ανάγκη έχει γίνει να πληρώσεις.
Ανάγκη έχει γίνει να είσαι εντάξει απέναντι στους τοκογλύφους, να μην κινδυνέψεις για τα "μεγάλα" να σε ξεσπιτώσουν, να μην έχεις φαί, να μην έχεις που να κοιμηθείς.
Οτιδήποτε πάνω από αυτό ονομάζεται "εντάξει είμαστε"
Τόσο άθλιο, τόσο μίζερο το τοπίο της νεοφώτιστης μπανανίας της Ευρώπης.

Είναι σαν να βλέπεις μια δύστυχη να κάνει πιάτσα για ένα δεκάρικο, κι επειδή θα γυρίσει σπίτι έχοντας αγοράσει δυο πιτόγυρα μετά το πήδημα, θα θεωρείται πως "εντάξει είναι μωρέ" δε τρέχει και τίποτα.

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αυτή τη στιγμή τρέμουν στην ιδέα πως θα κάνει βαρύ χειμώνα γιατί της θέρμανσης προηγούνται τα χαράτσια, δεν γίνεται να τα καλύψεις και τα δύο.

Στρατιές από ανθρώπους που η υγεία τους πάει κατά διαόλου για χίλιους δυο λόγους, όπως συμβαίνει στον άνθρωπο, την αφήνουν στην άκρη γιατί προηγούνται οι φόροι, οι τράπεζες, οι ΔΕΚΟ, να ζήσουμε να τους θυμόμαστε...

Οι Έλληνες περνάνε καλά.
Φυσικά όταν το καλά το υποβιβάσεις στο επιβιώνω, κι επίσης αν σ΄αυτό συνυπολογίσεις μια χούφτα καραγκιόζηδες που ούτε τους νοιάζει ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, αρκεί ο κώλος τους να είναι καλά, το σώνεις το πράγμα.

Όμως πόσο θα το σώσεις ακόμα λέγοντας αηδίες και ψευτιές.
Πόσο θα κρατήσει η βιτρίνα πριν να φανεί η βρώμα που κρύβεται από πίσω;
Και δεν εννοώ πως θα γίνει κάποιος ξεσηκωμός.
Δεν είναι πανάκεια, πλέον, πως τη φτώχεια και τη δυστυχία θα την ακολουθήσει η Νέμεση.
Μπορεί απλά να δεις γύρω σου τη χώρα των ζόμπι.
Των ζωντανών νεκρών. The walking dead της Μεσογείου...

Ανθρωποι ήδη σέρνονται άσκοπα χωρίς να ξέρουν ούτε τι κάνουν σ΄αυτή τη ζωή , ούτε που πάνε. Ξυπνάνε κοιμούνται σαν ρομποτάκια, χωρίς καν να έχουν ιδέα πως είναι κάτι τέτοιο..
Αυτό είναι το χειρότερο αλλά το αναπόφευκτο στα ζόμπι.
Κάποιο θόρυβο ακούν κι ακολουθούν, αν τους σφυρίξεις από την άλλη θα πάνε από εκεί. Μόλις μυρίσουν φαί θα ρθουν..

Ναι οι Έλληνες περνάνε καλά στο κολαστήριο.
Εχει καπαρώσει ο καθένας τη τιμωρία του και αυτομαστιγώνεται.
Εκατό φορές τη μέρα "θα είμαι καλό παιδί" Δεν θα ξανακάνω ζαβολιές.
Μαζί τα φάγαμε και τώρα αναδρομικά θα ξεράσουμε και το γάλα της μάνας μας.
Έτσι γιατί οι κύριοι καθηγητές επιβάλλουν συμμόρφωση και τάξη.
Κι όπως λέει κι ο ποιητής όταν ακούς τάξη.. ανθρώπινο κρέας μυρίζει.

Βλέπετε καφετέριες γεμάτες; Τα μπαράκια; Τις ταβέρνες;
Υπάρχει ένα παλιό ανέκδοτο με το Χότζα και τον αφέντη του.
Του λέει ο αφέντης του τρέχα βάλε φόρους κι έλα να μου πεις.
Πράγματι βάζει και την άλλη μέρα του δίνει αναφορά.
Εχουν αναστατωθεί όλοι αγά μου τι θα κάνουμε;
Βάλε κι άλλους φόρους του λέει κι έλα πάλι.
Αγά μου γίνεται χαμός, φωνάζουν, βρίζουν τι κάνουμε;
Ρίξε κι άλλους φόρους κι έλα να μου πεις.
Αγά μου τώρα έχουν βγάλει κάτι μαχαίρια και τ΄ακονίζουν θα μας σφάξουν.
Τώρα του λέει ρίξε και τα χειρότερα χαράτσια αυτά που ξεπερνάνε κάθε όριο κι έλα να μου πεις.
Γυρνάει ο Χότζας πίσω και του λέει, αγά μου συμβαίνει κάτι πρωτοφανές. Εχουν ησυχάσει όλοι, έχουν γεμίσει τις ταβέρνες, τα μαγαζιά, γελάνε, πίνουν, τραγουδάνε...
Αυτό είναι το χειρότερο λέει ο αγάς. Κατάλαβαν που το πάμε και θα τα φάνε όλα, θα τα κάψουν αλλά εμείς δεν θα πάρουμε άλλο φράγκο. Τώρα αρχίζει ο κίνδυνος.

Ο Έλληνας τη πάτησε με το χρηματιστήριο, οι πρώτες κασέλες αδειάσανε, τώρα αδειάζουν και τα ρέστα..
Οσοι κρατιούνται καλά φεύγουν, όσοι μείνουν, σε λίγο καιρό, θα νοιώθουν αυτό ακριβώς που τους θεωρεί το σύστημα. Τίποτα. Ο κανένας.
Ολη αυτή η κίνηση, όλη αυτή η υποταγή ακόμα είναι γιατί ο άλλος θυμάται ακόμα το ονομά του.

Μια σπίθα ν΄ανάψει στο μυαλό της ζόμπιλαντ και θα γίνει ένα γενικευμένο χασάπικο... Κι όποιος επιβιώσει.
Το να γυρίζεις ένα λαό στο μεσαίωνα και να νομίζεις πως όλα θα πάνε καλά είναι γελοίο. Ο άνθρωπος ήταν και θα είναι πάντα το πιο άγριο θηρίο.
Η ταμπέλα του πολιτισμένου κρέμεται επάνω του όσο του δίνεις την ευκαιρία να ονειρεύεται πως είναι κάτι άλλο.
Οσο του δίνεις τα εφόδια να γίνει κάτι άλλο.
Με τη μόρφωση, με την υγεία, με τη τέχνη, με την αίσθηση πως είναι ΑΣΦΑΛΗΣ στη φωλίτσα του.
Αν του τα πάρεις όλα αυτά και τον βάλεις να παίξει σε επίπεδο επιβίωσης ίσως ανακαλύψεις πως ο πολιτισμός δεν πέρασε από πάνω του ούτε μια μέρα...

Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν καίγεται το πορτοφόλι απλά, δεν καίγονται τα παλιόχαρτα. Καίγονται νευρώνες αλύπητα, καίγονται συναισθήματα, όνειρα, ελπίδες, καίγονται όλες οι ασφάλειες...
Κι αργά ή γρήγορα θα έρθει το βραχυκύκλωμα που θα κατεβάσει το γενικό.
Και τότε, πραγματικά θα περάσουμε καλά.
Ονειρεμένα...

[_Divine_Sinner_]

Ειναι σαν να το γραψε η Δοκτωρ. Εχει δικιο.

[doctormarkon]

Χα χα χα Ναι είναι σαν να το έγραψα αλλά δεν ξέρω τον κύριο που το έγραψε.
Θεός και ίσως είναι το άλλο μου εγώ ή αυτό που λέμε τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται.

Τι μεγάλα πνεύματα και πράσινα άλογα το αυτονόητο λέει ο άνθρωπος.
Το αυτονόητο θέλει χιούμορ και γλαφυρές εκφράσεις για να σπάσει κόκαλα.
Επικέντρωση σε σημαντικές λεπτομέρειες που παίζουν το ρόλο πινελιάς που τα αλλάζει όλα στον "πίνακα".

Γι αυτό μοιάζουμε με τον κύριο αυτό στον τρόπο γραφής Έβαλε την πινελιά εκεί που έπρεπε να τη βάλει.

Δυστυχώς εγώ πάνω στα νεύρα μου όταν ακούω τις παπαριές που σερβίρουν μου έρχεται να βρίσω

Προπαντός όταν τις σερβίρουν κάποιοι άλλοι που δεν είναι ο Πρετεντέρης και δεν πληρώνονται για να λένε ότι οι καφετέρειες είναι γεμάτες.
Δεν βλέπουν τα........ζώα τη λεπτομέρεια που σκοτώνει πίσω από τα χαμόγελα?

Το χαμόγελο του Ψ'ωρρα έχει γίνει μόδα.

Όπως λέμε το χαμόγελο της Τζοκόντας.

Δεν πήραμε τα 600 δις αλλά μας έδωσε το χαμόγελό του ο άνθρωπος
Κάτι είναι και αυτό.

[doctormarkon]

Ήθελα να το ανεβάσω όταν βρήκα το κείμενο σε ένα blog αλλά το κοινοποίησα στο μουτσουνοβίβλιο.

Όχι δεν περνάμε καλά.
Γιατί πίσω από το γέλιο στη καφετέρια και το χαβαλέ διακρίνεις τα άφτιαχτα δόντια που αρχίζουν και σαπίζουν ένα ένα κι έχει μπει ο οδοντίατρος στη λίστα των αχρείαστων ειδών.

Σωστό αλλά λίγο απλοϊκό.
Ναι τα σάπια δόντια είναι ένα από τα λούμπεν σημάδια και ίσως το πιο χτυπητό.
Αλλά δεν είναι το μοναδικό που χαρακτηρίζει τη λούμπεν εμφάνιση.
Και δεν είναι ότι ο οδοντίατρος πέρασε στα στη λίστα των αχρείαστων ειδών όσο το ότι αυτοί που χτυπήθηκαν από την κρίση τρώνε τα........σκουπίδια της αγοράς.

Για να το πω και πιο γλαφυρά: Κιμάδες της προσφοράς των 2 ευρώ με χλαπάτσες και διάσπαρτα κοκκαλάκια με νεύρα, φθηνά σουβλάκια με σως για να γλυστράει ή οτιδήποτε για να γεμίσει το.....ρεζερβουάρ.
Έτσι στην καφετέρεια βλέπεις μεγάλες πλαδαρές κοιλιές σε νέους ανθρώπους που μοιάζουν με ......... γεροντόπαχα.

Αυτό που λέω "εκσυγχρονισμένη φτώχεια".
Όχι δεν πεθαίνεις από την πείνα με την εκσυγχρονισμένη φτώχεια!!!!!!!!
Φουσκώνεις και κοκογερνάς με την παπάρα που κάνεις βούτα σε λάδια αγνώστου πρελεύσεως για να χορτάσεις.

Η καφετέρια είναι ο ναός της εκσυγχρονισμένης φτώχειας.
Εκεί συναντιούνται εκείνοι που έπιασαν .............πάτο αλλά και εκείνοι που τη βγάζουν -ακόμα- καθαρή και μπορούν να κεράσουν καφεδάκι τον φίλο που δεν έχει μία.

Ο "πάτος" από μόνος του είναι τόπος συνάντησης. Κάτι σαν το φαρμακείο του Μπακάκου κάποτε στην Ομόνοια.
Όλοι συναντιούνται στον "πάτο" μια μέρα. Τα μίση οι ανταγωνισμοί και οι ζήλειες του παρελθόντος πάνε στην άκρη.

Στην καφετέρια βλέπεις καλοντυμένους με ρούχα φίρμα.
Ας είναι καλά τα αποφόρια των ευρωλιγούρηδων που πουλάνε με το κιλό.
Παντού ξεφυτρώνουν "αποφοράδικα" που πουλάνε ρούχα με το κιλό.

Η νεκρανάσταση της UNRA και του θείου Τρούμαν όπως έλεγε η γιαγιά μου όταν με έβλεπε να φοράω ξεβαμένα τζην ή εμπριμέ πουκάμισα.
Από την UNRA το πήρες έλεγε περιφρονητικά.
Κι εγώ νόμιζα ότι η UNRA είναι κάποια νέα μπουτικ ή ότι είχα θείο που τον έλεγαν Τρούμαν.

Αργότερα έμαθα ότι τα αμερικανάκια έστελναν αποφόρια (μαζί με τενεκέδες Ντι ντι τι για τις ψείρες) ως βοήθεια που τα έλεγαν χαϊδευτικά του θείου του Τρούμαν.
Του έκαναν και άγαλμα τρομάρα τους ως δείγμα ευγνωμοσύνης για τα αποφόρια.

Κι όποιος δεν γνωρίζει την ιστορία του (σφαιρικά) θα γίνει πεπρωμένο και θα την ξαναζήσει.
Και να που κοπήκαμε στις εξετάσεις και ξαναζούμε την ίδια ιστορία με τα αποφόρια των ευρωλιγούρηδων με το.....κιλό.
Η φίρμα πάνω απ όλα και ας είναι δεύτερο τρίτο χέρι με φθορές στα σημεία της μασχάλης και διακριτικοί λεκέδες ή σημάδια φθοράς στο στρατηγικό σημείο του τσουτσουνιού.

Οι Έλληνες περνάνε καλά λοιπόν!!!!!!!
Είναι καλοντυμένοι και οι καφετέριες είναι......γεμάτες.

Τα ..........άλλα πίσω από τη βιτρίνα και την κουρτίνα .....ποιος τα βλέπει?

Γίναμε υπάκουοι.
Γίναμε ....πρόβατα.

Επαναλαμβάνουμε τσάμπα αυτά που λένε οι Πρετεντέρηδες και παίρνουν σε ένα μήνα ότι δεν παίρνει ο εργάτης σε όλη τη ζωή του.

Τι συμβαίνει τελικά?

Μας ψεκάζουν?

Μάαααααγος είσαι

[kostas]

Παιδιά, δεν είναι ανάγκη να αναλώνεστε σε κατεβατά για να πειτε το αυτονόητο. Τέτοιοι τυποι αντιμετωπίζονται με ένα και μοναδικό επιχείρημα όπου μετά πάνε και κρυβονται στο καβουκι τους έχοντας αντιλήφθει την πατάτα που έχουν πετάξει.
Τη δεκαετία του 50, τα καφενεία και τα ζαχαροπλαστεία γεμάτα ήταν. Το ίδιο και τα ταβερνάκια. Αν οποιοσδήποτε μπορει να υποστηρίξει ότι ο κόσμος τότε είχε χρημα, ας το πει να λιώσουμε στα γέλια.
Αυτό μόνο. Γελάμε με τους ανίδεους ή βολεμένους.

[ArELa]

Τη δεκαετία του 50, τα καφενεία και τα ζαχαροπλαστεία γεμάτα ήταν. Το ίδιο και τα ταβερνάκια. Αν οποιοσδήποτε μπορει να υποστηρίξει ότι ο κόσμος τότε είχε χρημα, ας το πει να λιώσουμε στα γέλια.

και η κατάσταση σήμερα, κάνει τη δεκαετία του '50 να φαντάζει επίγειος παράδεισος...
φαντάσου πόσο... "καλύτερα" είμαστε τώρα.

[kostas]

Τη δεκαετία του 50, τα καφενεία και τα ζαχαροπλαστεία γεμάτα ήταν. Το ίδιο και τα ταβερνάκια. Αν οποιοσδήποτε μπορει να υποστηρίξει ότι ο κόσμος τότε είχε χρημα, ας το πει να λιώσουμε στα γέλια.

και η κατάσταση σήμερα, κάνει τη δεκαετία του '50 να φαντάζει επίγειος παράδεισος...
φαντάσου πόσο... "καλύτερα" είμαστε τώρα.

Δεν έχει και "like" να τονισω το πόσο συμφωνω
Που ειναι ο Κωνσταντινος το τσακάλι?

[ArELa]

Που ειναι ο Κωνσταντινος το τσακάλι?

ποιος Κωνσταντίνος; Αν εννοείς τον συναντμιν, σπουδάζει και έχει απομακρυνθεί.
Δεν ήταν άλλωστε και πολύ των φόρουμ. Πιο πολύ έμπαινε για να βοηθήσει
στα τεχνικά.

[doctormarkon]

Γι αυτό μιλάω για εκσυγχρονισμένη φτώχεια.
Στη δεκαετία του 50 πήγαιναν στα καφενεία και στα ταβερνάκια και οι ζητιάνοι.
Βλέπουμε και στους πίνακες ζωγραφικής.

Όντως φαντάζει παράδεισος αλλά αυτό δεν φαίνεται από το αν τα καφενεία ήταν γεμάτα.
Τη δεκαετία του 50 υπήρχε η δυνατότητα γάμου σε ένα νέο που είχε δουλειά όσο ταπεινή και αν ήταν αυτή.
Οι γυναίκες κατά κανόνα δεν δούλευαν και οι άντρες το είχαν σε κακό να δουλεύει η γυναίκα τους.
Και αυτό σημαίνει ότι τα μεροκάματα έφθαναν για να ζήσει μία οικογένεια όσο ταπεινή και αν ήταν η δουλειά.

Ό ελληνικός κινηματογράφος και ιδιαίτερα οι ταινίες με τον Ξανθόπουλο είναι ενδεικτικές.
Μέσα στην υπερβολή του ............... πόνου και των δακρύων δείχνει τον πρωταγωνιστής που δουλεύει σαν χαμάλης στο λιμάνι να καταφέρνει να λύσει τα προβλήματα επιβίωσης ή κάτι έκτακτο που παρουσιάζεται.
Η η γυναίκα που μένει μόνη για κάποιο λόγο να δουλεύει σαν πλύστρα ή καθαρίστρια και να καταφέρνει να σπουδάσει το γιο (Για τη φουκαριάρα τη μάνα μου).

Η φτώχεια ήταν αισθητή στα ρούχα.
Παλιά παπούτσια, τριμένα σακάκια ένα μόνο ρούχο (βλέπε Κωνσταντίνου που του έκαψε το παντελόνι η γυναικούλα του και πήγε στη δουλειά με το σώβρακο)
Σήμερα υπάρχουν τα αποφόρια των ευρωλιγούρηδων αλλά δεν είναι ένδειξη ευμάρειας αλλά κατάντιας.

[kostas]

Βασικά η δουλειά του μέσου πολίτη, έφθανε ίσα ίσα για τη διατροφή που και αυτή ήταν λιγοστή.
Οικογένειες ολόκληρες έμεναν σε ένα δωμάτιο με τη τουαλέτα να βρίσκεται σε πολλές περιπτώσεις εκτός σπιτιού, πλύσιμο στη σκάφη κτλ κτλ.
Τα πράγματα μεχρι και τη δεκαετία του 80, για πολύ κόσμο, ίσως τη πλειονότητα ήταν κάπως έτσι.
Τα καφενεία ήταν γεμάτα από φτωχό κόσμο που μερμέραγε ένα βαρύ γλυκό ή ένα κρασί για ώρες ολόκληρες και αποτελούσαν τη μοναδική διασκέδαση ενός άνδρα οποιασδήποτε ηλικίας.
Δε συζητάω καν για την επαρχία που τα πράγματα ήταν τραγικά, αλλά στην Αθήνα, και επειδή χρήματα για εισητηριο λεωφορέιου συνήθως δεν υπήρχαν, πολλοί περπάταγαν ώρες για να φθάσουν στη δουλειά τους. Και κολατσιό ένα ψωμοτύρι.
Οι άνθρωποι αυτοί επιβίωναν. Λιγότερες ανάγκες, λιγότερα έξοδα, ελάχιστα έσοδα, σκληρή δουλειά. Ασφαλώς υπήρχαν και οι πλουσιότεροι που είχαν άλλο επίπεδο ζωής.
Και το βασικότερο θέμα ήταν η υγεία. Πόσα παιδιά πέθαιναν από απλές αρρώστιες, επειδή δεν υπήρχε η περίθαλψη.
Τον «παράδεισο» σε σχέση με το τώρα, όπως το τονίζει και η Βίκυ, έχει να κάνει με το ότι τότε, αν χρωσταγες ήταν στον μπακάλι. Πλέον χρωστάς στο ίδιο το κράτος, για πράγματα που του έχεις πληρώσεις δεκάδες φορές και το κράτος απαιτεί να πληρώνεις ακομα και αν δεν έχεις.
Το «τεκμαρτο» εισόδημα, και το ενφια είναι ότι πιο εμετικό βιώνει αυτή τη στιγμη ο Ελληνας πολίτης. Βάζουν ανθρωπους που έχτισαν με πόνο και ιδρώτα ένα σπιτάκι (ακριβως για να μη βιωσουν ότι και οι γονεις τους κάποτε), να χρυσοπληρωνουν το σπιτι αυτό κάθε χρόνο και επίσης να θεωρείται ως εισοδηματικό κριτήριο ακόμα και αν δεν έχουν εισόδημα. Είναι τραγικοί. Επικίνδυνοι . Καταστροφικοί.
Αν θα μου έλειπε μια εποχή εμένα, είναι οι αρχές του 80. Τότε που οι τιμές στην Ελλάδα ήταν χαμηλές, οι μισθοί σε φυσιολογικά πλέον πλαίσια και η αγορά εργασίας μεγάλη. Δεν ειχαμε ποικιλία στα σουπερ μάρκετ, ούτε τη κορυφαία τεχνολογία, αλλά είχαμε ο ένας τον άλλο και περνάγαμε καλά.
Εκεί έπρεπε να μείνουμε. Να παραμείνουμε μια απλή σοσιαλιστική χώρα με αυξανόμενο ρυθμό ανάπτυξης, μακριά από καπιταλιστικά πρότυπα που μας οδήγησαν εδώ που ειμαστε. Τοτε που η τράπεζα ηταν υπηρεσία που φύλαγες τα χρήματά σου, όχι πωλητής ασφαλειών και νοσοκομειακών.
Δεν μπορουσε μια φτωχή χώρα να χειριστεί όλη αυτή τη γλύκα που της παρουσίασαν με εύκολα δανεικά. Δεν μεγαλώσαμε στα πλούτη. Μεγαλωσαμε δυσκολα και είναι λογικό να θέλουμε να βάλουμε το δαχτυλο μέσα στο μέλι, χωρις να το πληρωσουμε.

[ArELa]

Αν θα μου έλειπε μια εποχή εμένα, είναι οι αρχές του 80.

αχ εμένα να δεις!

Να παραμείνουμε μια απλή σοσιαλιστική χώρα

τώρα είμαστε σοσιαΛΗΣΤΡΙΚΗ καλό μου, τι σκούζεις;

Τοτε που η τράπεζα ηταν υπηρεσία που φύλαγες τα χρήματά σου,

και σούδινε και τόκους (με τους οποίους μπορούσες να ζήσεις άμα είχες ένα αξιοσέβαστο ποσουδάκι μέσα)
τώρα, σε κουρεύει ντεγκραντέ.


Γενικώς πολύ ωραία τα είπες Κωστή μας

[doctormarkon]

Κατά ένα μέρος είναι σωστά αυτά που έγραψε ο Κώστας αλλά ανάμεσα στις γραμμές παρεμβάλλονται ολόκληρες σελίδες.
Δεν είναι η βασική αιτία ότι γίναμε τάχα.....καταναλωτικοί και δεν μας φθάνουν τα χρήματα.
Ούτε και τα δάνεια που πέρναμε.
Και τότε υπήρχαν οι δόσεις.

Η....."καλή" εποχή του 1980 ήταν ένα δόλωμα για τη σημερινή κακή εποχή.
Τότε ήταν που φρονιμέψαμε και αρχίσαμε να γινόμαστε υπάκουοι.

Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω και δεν μπορεί κανείς να ζει όπως ζούσε ο παππούς του το 1955.
Αν το καταφέρει αφαιρώντας πολλά από τα σύγχρονα ......... μαραφέτια από την καθημερινή ζωή με κανέναν τρόπο δεν θα έχει την ποιότητα ζωής του 1955.

Ακόμα και αν ζήσει χωρίς κινητό, χωρίς αυτοκίνητο, με ένα παντελόνι με ένα πουκάμισο και ένα ζευγάρι παπούτσια.

Αλλά τα ποιοτικά μη υλικά χαρακτηριστικά της εποχής είναι διαφορετικά.
Και σήμερα δεν υπάρχει προοπτική ενώ τότε υπήρχε.

Δεν μπορεί π.χ να παντρευτεί.

Και τότε υπήρχαν ανύπαντροι και ανύπαντρες χωρίς παιδιά.
Αλλά ήταν κατά κανόνα επιλογή για εντελώς προσωπικούς λόγους και όχι μονόδρομος για οικονομικούς λόγους.

[doctormarkon]

Σε πολλά τόπικ είχα αναφέρει την περίπτωση ενός θείου μου που έφτιαξε σκάφος στην αυλή του με καμπίνα.
Έβαλε μέσα την οικογένεια με 3 ανήλικα παιδιά και πήγαν διακοπές στην Αίγινα.
Αν το έκανε τώρα θα πήγαινε αυτόφορο και η φωτογραφία του θα ήταν σε όλες τις εφημερίδες.
Τα παιδιά θα τα πήγαιναν στο......χαμόγελο ή στα ΣΟΣ και θα τον θεωρούσαν εγκληματία.

Οι νέοι έφτιαχναν πειρατικούς σταθμούς.

Κάποιος γείτονας γύρω στο 92 έφτιαξε μόνος του αυτοκίνητο.
Πήρε πινακίδες "τιμής ένεκεν" και το κυκλοφορούσε.
Σαν UFO ήτανε το αμαξάκι.

Χάθηκε η δημιουργικότητα.
Χάθηκαν οι εναλλακτικές επιλογές.
Χάθηκε η ελευθερία "πράξης" ενώ υπάρχει πολύ "περιορισμένη" ελευθερία λόγου.
Και εκεί που υπάρχει κάθε άποψη διαφορετική χάνεται στα ...... παράσιτα και τη σαχλαμάρα.
Τελικά ούτε ελευθερία λόγου δεν υπάρχει.

Όλα αυτά είχαν τις ρίζες τους στη χρυσή εποχή της δεκαετίας του 80.

Τείχη
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Τότε χτίζανε τα τείχη.
Αλλά εμείς δεν ακούγαμε.
Τότε φρονιμέψαμε και αρχίσαμε να γινόμαστε υπάκουοι