"Κλειούς παραφερνάλια": η πρώτη ποιητική συλλογή του Άδωνι Γεωργιάδη
"Εν Θερμώ Πύλες"
(…)
Οι 300 παρετάχθησαν εκατέρωθεν του Λεωνίδα.
Μόνο που από το αριστερό άκρο
απουσίαζε ο Εφιάλτης.
Πάντα στο αριστερό άκρο βρίσκονται οι Εφιάλτες,
τότε όπως και τώρα…
όπως και πάντα
"Τα ου που θέλω"
Ου καταισχύνω τα ιερά όπλα
Ου την φιλτάτη πατρίδα μου
Ου το ένδοξον αίμα της φυλής μου
Ου την γλώτταν την προγονικήν
Ου…
Ου…
Ου…
Ου καταισχύνω,
ου καταισχυνθώ
ελληνοπρεπώς θα ζω
ως την θανή μου.
"Ιστορία, η μόνη αμαρτία μου"
(…)
Μελέτησα την Ιστορίαν
Σπούδασα την Ιστορίαν
Δίδαξα την Ιστορίαν
Διδάχτηκα από την Ιστορίαν
Αγάπησα την Ιστορίαν
Μόνη μου φιλοδοξία παιδιόθεν
να “γράψω” Ιστορίαν.
Και να με γράψει και η Ιστορία…
εις τας δέλτους της.
"Εσωτερικός διάλογος με ένα άστεγο"
(…)
Φίλτατε, μη λες ότι είσαι άστεγος.
Στη χώρα αυτή
κανείς δεν είναι άστεγος
Κάτω από το γαλανό μας ουρανό
στη σκιά της Ακρόπολης
στον ψίθυρο της Ιστορίας,
είτε μένουμε σε βίλα,
είτε μένετε σε παγκάκι
όλους μας σκέπει η Αθηνά η Παλλάδα
κι η Παναγιά η γλυκυτάτη μητέρα μας
" Είσαι θεά"
Η Άρτεμίς μου δεν κρατεί βέλος διά να τοξεύσει το γοργοπόδαρο ελάφι
Η Αθηνά μου δεν κρατεί δόρυ και ασπίδα
Η Αφροδίτη μου δεν κρατεί το μήλον της Έριδος που της χάρισε ο ερωτύλος Πάρις
Η ωραία Ελένη μου δεν κρατεί αργυρούν κάτοπτρον διά να καλλωπίζεται
Η Δήμητρα μου δεν κρατεί χρυσό στάχυ διά να ψωμίσει τους πεινασμένους της γής.
Η δικιά μου θεά, η Ευγενία,
την καρδιά μου κρατεί στα τρυφερά της χέρια.
Και μίαν ράβδον μαέστρου
για να διευθύνει την μουσική του σύμπαντος μου
ραπίζοντας με χάριν τον αέρα.
SystemFreaks™
