Γιατί αυτά πρέπει να λεχθούν, έξω από τα δόντια

[karipis]

Άλλαξες ...ενώ εμμένεις στις θέσεις σου!!!



Μάϊστα, κάτσε να βρω το τηλέφωνο του πιπερόπουλου (ξέρεις, του γνωστού ψυχολόγου ).

[Mantam Froufrou]

Η ένσταση έγκειται στο οτι εξαρτάται απο τις επιλογές. Εάν κάποιος επιλέξει κάτι απαράδεκτο -με κίνητρα αρνητικά, εγωιστικά, ευτελή και αποτελέσματα καταστρεπτικά-, δεν θα σεβαστώ ούτε την επιλογή του ούτε τον ίδιο.

Μάλλον δεν έπιασες καλά το νόημα. "Ξέχασες" να προσθέσεις στα παραπάνω την φράση "με αποτελέσματα καταστροφικά ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ". ΓΙατί αν κάποιος κάνει κάτι απαράδεκτο στον εαυτό του, ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΟΡΑ τι κάνει (αυτό είναι και το νόημα του άρθρου). Σ'αυτή την κατηγορία εμπίπτουν όλοι όσοι δεν 'συμφωνούν' με αυτό που εμείς θεωρούμε παραδεκτό, άρα ο μισός πληθυσμός και βάλε διαβιεί βίον απαράδεκτον για ας.
Αν αυτό που κάνει, όμως, επηρεάζει αρνητικά τη ζωή των άλλων, τότε έχεις και δικαίωμα και υποχρέωση ν'ασχοληθείς μαζί του, να μην τον σεβαστείς αν θες να τον κυνηγήσεις κι όλας αν χρειάζεται. Μόνο να προσέξεις μη γίνεις εσύ αυτό που κυνηγάς, με άλλα ρούχα!

Τους υπόλοιπους ας τους αφήσουμε ήσυχους...επιτέλους.

ΥΓ τα παραπάνω σχόλια τα έκανα, μια και ασχολούμαστε με την λεπτομέρεια της χρήσης της γλώσσας, η οποία ομολογώ πως μπορεί ν'αλλάξει ολόκληρα νοήματα αν παραληφθούν λέξεις κλειδιά.
ΥΓ2 Λιζ, καλή μου...εξαίρετο το άρθρο σου...

[Ombrax]

Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο και με κατανοητή δομή, για ένα τόσο σύνθετο θέμα.
Συγχαρητήρια!

[Kariatida]

Είναι ένα κείμενο που παρ' ότι γραμμένο πριν ενάμισι χρόνο, παραμένει επίκαιρο. Καλό θα είναι σιγά σιγά ο κάθε ένας από εμάς να κάνει την αυτοκριτική του χωρίς παρωπίδες και εγωισμούς. Δεν είναι ανάγκη να πει το αποτέλεσμα προς τα έξω, φτάνει μόνο να το ξέρει ο ίδιος.

[ArELa]

Είναι ένα κείμενο που παρ' ότι γραμμένο πριν ενάμισι χρόνο, παραμένει επίκαιρο.

Έτσι είναι. Κάποια πράγματα είναι διαχρονικά και πρέπει να είναι.

Καλό θα είναι σιγά σιγά ο κάθε ένας από εμάς να κάνει την αυτοκριτική του χωρίς παρωπίδες και εγωισμούς. Δεν είναι ανάγκη να πει το αποτέλεσμα προς τα έξω, φτάνει μόνο να το ξέρει ο ίδιος.

Κι επειδή η διαδρομή αυτή είναι διαχρονική, φρονώ πως πάντα -διαχρονικά- διαρκώς πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Αν την καταθέτουμε και στον περίγυρό μας, ακόμα πιο καλό (για όσους αντέχουν τη μαγκιά) και σ'ένα βαθμό λυτρωτικό, αφού δίνουμε ένα "επίσημο" και οριστικό (για το μυαλό μας) κλείσιμο σε λάθη που ήδη αναγνωρίσαμε και επιδιώκουμε "γενική επισκευή" του ΕΙΝΑΙ μας, με πρώτη βασική απόφαση, να μην τα ξανακάνουμε...