Eκτρωσεις

[Fotismeno_Mialo]

αποτελεσματα ερευνας...

<<Εμβρυακή Ψυχολογία

Από άποψη συμπεριφοράς λίγο διαφέρει ένα νεογέννητο από ένα έμβρυο 32 εβδομάδων. Μια νέα σειρά ερευνών δείχνει ότι το έμβρυο αισθάνεται, ονειρεύεται, και ακόμη μπορεί να ευχαριστηθεί την κινηματογραφική παραγωγή (του Dr. Seuss) “Cat in the Hat”. Απ’ ό,τι φαίνεται, η συζήτηση για τις αμβλώσεις μπορεί να μην είναι ποτέ πια η ίδια.

Η σκηνή αυτή ποτέ δεν είναι δυνατόν να μη συγκινήσει: το νεογνό, δευτερόλεπτα μετά τον τοκετό, ακόμη ελαφρά υγρό από την μήτρα, σηκώνεται στην αγκαλιά των εξαντλημένων αλλά υπερευτυχισμένων γονιών του. Παρακολουθούν γεμάτοι λατρεία πώς το νέο τους παιδί τεντώνεται και στριφογυρίζει, πώς κάνει μορφασμούς με το στόμα του, πώς ανοίγει τα μάτια του. Για οποιονδήποτε παρακολουθεί αυτή την τρυφερή σκηνή, το μήνυμα είναι αλάνθαστο. Η γέννηση είναι η αρχή του παντός, η ώρα μηδέν, η στιγμή από την οποία το ρολόι αρχίζει να κτυπά.

Δεν είναι έτσι, δηλώνει η Janet DiPietro. Ίσως ο τοκετός είναι μία μεγάλη στιγμή, λέει η ψυχολόγος του Πανεπιστημίου Johns Hopkins, «ωστόσο είναι μία δευτερεύουσα στιγμή από άποψη ανάπτυξης του παιδιού. Τίποτε το ενδιαφέρον από νευρολογικής άποψης δεν συμβαίνει.»

Οπλισμένοι με σύστημα καταγραφής υψηλής ακρίβειας και τελειότητας, η DiPietro και άλλοι ερευνητές ανακαλύπτουν σήμερα ότι η πραγματικές εξελίξεις αρχίζουν εβδομάδες νωρίτερα. Στην 32η εβδομάδα της εγκυμοσύνης – δύο μήνες δηλαδή πριν το βρέφος θεωρηθεί απολύτως έτοιμο για τον κόσμο, ή στην ώρα του – το έμβρυο συμπεριφέρεται σχεδόν ακριβώς όπως και ένα νεογνό. Και συνεχίζει να συμπεριφέρεται έτσι για τις επόμενες 12 εβδομάδες.

Σαν να μην έφτανε η ανατροπή της κοινής αντίληψης για τη νηπιακή ηλικία, οι επιστήμονες δημιουργούν μια νέα εκπληκτική εικόνα ευφυούς ζωής μέσα στην μήτρα. Μεταξύ των αποκαλύψεων:

• Την ένατη εβδομάδα, το αναπτυσσόμενο έμβρυο μπορεί να έχει λόξιγκα και να αντιδράσει σε δυνατούς θορύβους. Στο τέλος του δεύτερου τριμήνου λειτουργεί η αίσθηση της ακοής.
• Ακριβώς όπως και οι ενήλικες, το έμβρυο κάνει τον χαρακτηριστικό τύπο ύπνου με όνειρα (ύπνος με γρήγορες κινήσεις οφθαλμών [Rapid Eye Movement [REM] sleep]).
• Το έμβρυο γεύεται τα γεύματα της μητέρας του, γνωρίζοντας έτσι τις γεύσεις του πολιτισμικού του χώρου κιόλας από την μήτρα.
• Μεταξύ άλλων διανοητικών ικανοτήτων του, το έμβρυο είναι σε θέση να διακρίνει μεταξύ της φωνής της Μαμάς από τη φωνή ενός αγνώστου, και να ανταποκρίνεται σε μια γνώριμη ιστορία που του διαβάζουν.
• Ακόμη και ένα πρόωρο βρέφος αντιλαμβάνεται, αισθάνεται, αποκρίνεται και προσαρμόζεται στο περιβάλλον του.
• Το ότι το έμβρυο αντιδρά σε συγκεκριμένα ερεθίσματα δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνει στόχος προσπαθειών ενίσχυσης της ανάπτυξής του. Ερεθισμός των αισθητηρίων του εμβρύου μπορεί μάλιστα να οδηγήσει σε παράξενους τρόπους προσαρμογής αργότερα.

Οι ρίζες της ανθρώπινης συμπεριφοράς, όπως γνωρίζουν τώρα οι ερευνητές, αρχίζουν να αναπτύσσονται νωρίς – μόλις εβδομάδες μετά τη σύλληψή του. Πολύ πριν τον χρόνο που η γυναίκα συνήθως γνωρίζει ότι είναι έγκυος, ο εγκέφαλος του εμβρύου έχει ήδη αρχίσει να διογκώνεται. Την πέμπτη εβδομάδα, το όργανο που μοιάζει με στρουμπουλή κάμπια έχει ξεκινήσει τον πιο θεαματικό άθλο στην διαδικασία ανάπτυξης του ανθρώπου: την δημιουργία του βαθιά πτυχωτού και σπειροειδούς εγκεφαλικού φλοιού, που είναι το τμήμα του εγκεφάλου το οποίο με τον καιρό θα επιτρέψει στον αναπτυσσόμενο άνθρωπο να κινείται, να σκέπτεται, να μιλά, να προγραμματίζει και να δημιουργεί κατά τον ανθρώπινο τρόπο.

Την ένατη εβδομάδα, ο διογκούμενος εγκέφαλος του εμβρύου, του επιτρέπει να λυγίζει το σώμα του, να έχει λόξιγκα, και να αντιδρά σε δυνατούς ήχους. Την δέκατη εβδομάδα κινεί τους βραχίονες, «εισπνέει» και «εκπνέει» αμνιακό υγρό, ανοίγει τις σιαγόνες του και τεντώνεται. Πριν συμπληρωθεί το πρώτο τρίμηνο, χασμουριέται, πιπιλάει και καταπίνει, καθώς επίσης αισθάνεται και οσφραίνεται. Στο τέλος του δεύτερου τριμήνου ακούει. Προς το τέλος δε της κύησης μπορεί να βλέπει.

Εμβρυακή επαγρύπνηση

Οι επιστήμονες που καταγράφουν την καθημερινή ζωή του εμβρύου παρατηρούν ότι τον περισσότερο χρόνο του δεν ασκεί αυτές τις νέες ικανότητες αλλά κοιμάται. Την 32η εβδομάδα κοιμάται 90 έως 95% της ημέρας. Μερικές από αυτές τις ώρες κοιμάται βαθύ ύπνο, άλλες με ύπνο τύπου REM και μερικές ώρες τις περνά σε μη διευκρινισμένη κατάσταση, που οφείλεται στην ανωριμότητα του εμβρυακού εγκεφάλου και που είναι διαφορετική από την κατάσταση ύπνου βρέφους, παιδιού, ή ενήλικα. Κατά τη διάρκεια του ύπνου REM τα μάτια του εμβρύου κινούνται εμπρός-πίσω, έτσι όπως και τα μάτια ενός ενήλικα. Πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι το έμβρυο ονειρεύεται. H DiPietro υποθέτει ότι τα έμβρυα ονειρεύονται ό,τι γνωρίζουν - τα αισθήματα που νοιώθουν μέσα στην μήτρα.

Καθώς πλησιάζει ο τοκετός, το έμβρυο κοιμάται 85 ή 90% του χρόνου, όσο και τα νεογνά. Μεταξύ των συχνών ύπνων του, το έμβρυο φαίνεται να έχει «κάτι σαν περιόδους αφυπνίσεως», σύμφωνα με τον ψυχολόγο ανάπτυξης (developmental psychologist) William Filer που, μαζί με τους συναδέλφους του από το Πανεπιστημίου Columbia, παρακολουθεί αυτούς τους κύκλους ύπνου και επαγρύπνησης, με σκοπό να αναγνωρίσει μοτίβα κανονικής ή μη ανάπτυξης του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένων και πιθανών σημείων πρόβλεψης του συνδρόμου αιφνιδίου θανάτου των νηπίων. Ο Filer λέει: «στην ουσία ρωτάμε το έμβρυο: - Προσέχεις; Το νευρικό σου σύστημα συμπεριφέρεται έτσι όπως πρέπει;»

Εμβρυακή κινητικότητα

Είτε κοιμάται είτε είναι ξύπνιο, το ανθρώπινο έμβρυο κινείται 50 φορές ή περισσότερες ανά ώρα, τεντώνοντας το λαιμό του, κινώντας το κεφάλι του, το πρόσωπο και τα άκρα του και εξερευνώντας το θερμό υγρό διαμέρισμά του δια της αφής. H Heidelise Als, ψυχολόγος ανάπτυξης στο Harvard Medical School, είναι εντυπωσιασμένη από τον αριθμό των ερεθισμάτων που δίνει το έμβρυο στον εαυτό του μέσω της αφής. Αναφέρει: «αγγίζει με το χέρι το πρόσωπό του, το ένα χέρι με το άλλο, αγκαλιάζει τα πόδια του, αγγίζει με το πέλμα την άλλη κνήμη ή με το χέρι τον ομφάλιο λώρο».

Η Als θεωρεί ότι υπάρχει μια αναντιστοιχία μεταξύ του περιβάλλοντος που δίνεται στα πρόωρα νεογνά στα νοσοκομεία και του περιβάλλοντος που θα είχαν μέσα στη μήτρα. Χρόνια τώρα προσπαθεί να βελτιώσει την περίθαλψη που προσφέρεται στα πρώιμα νεογνά, ώστε να μπορούν να κουλουριάζονται, να ενώνουν τα γόνατά τους, και να αγγίζουν αντικείμενα με τα χέρια τους έτσι όπως θα έκαναν για εβδομάδες ακόμη μέσα στην μήτρα.

Εκτός από τέτοιες κοινές κινήσεις, η DiPietro έχει παρατηρήσει κάποιες πιο παράξενες εμβρυακές δραστηριότητες, όπως το ότι «γλείφει τα τοιχώματα της μήτρας και κυριολεκτικά περπατά μέσα στη μήτρα απωθώντας την με τα πόδια του.» Όταν η έγκυος έχει ήδη ένα τοκετό στο παρελθόν, το έμβρυο μπορεί να έχει περισσότερο χώρο μέσα στην μήτρα για τέτοιες κινήσεις απ’ ό,τι ένα έμβρυο που εξελίσσεται στη διάρκεια μιας πρώτης κυοφορίας. Μετά την πρώτη κύηση η μήτρα είναι μεγαλύτερη και ο ομφάλιος λώρος μακρύτερος, παρέχοντας μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων. «Τα δεύτερα και τα επόμενα παιδιά μπορούν να αναπτύξουν μεγαλύτερη κινητική εμπειρία ενδομητρίως και έτσι μπορεί να εξελιχθούν σε πιο ενεργητικά νήπια», εικάζει η DiPietro.

Τα έμβρυα αντιδρούν απότομα στις ενέργειες της μητέρας τους. «Όταν παρατηρούμε το έμβρυο με υπερήχους και η μητέρα αρχίζει να γελά, τότε μπορούμε να δούμε το έμβρυο να πλέει ανάποδα μέσα στην μήτρα, να αναπηδά πάνω κάτω επάνω στο κεφάλι του, μπαμ-μπαμ-μπαμ, σαν να αναπηδά πάνω σε τραμπολίνο», λέει η DiPietro. «Όταν οι μητέρες το βλέπουν αυτό στην οθόνη, γελούν ακόμη πιο έντονα και το έμβρυο πάει πάνω κάτω ακόμη ταχύτερα. Αναρωτιόμαστε αν αυτός είναι ο λόγος που αρέσουν στους ανθρώπους, όταν αυτοί μεγαλώσουν, τα τραινάκια των λούνα παρκ.»

Εμβρυακή γεύση

Το ότι υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους αρέσουν οι καυτές πιπεριές ή άλλα καυτερά καρυκεύματα ίσως έχει σχέση με το εμβρυακό περιβάλλον. Κιόλας από την 13η με 15η εβδομάδα οι αισθητήρες γεύσης του εμβρύου μοιάζουν με αυτούς που έχουν οι ώριμοι ενήλικες, και οι γιατροί γνωρίζουν ότι το αμνιακό υγρό που περιβάλλει το έμβρυο μπορεί να έχει την οσμή του κάρυ, του κύμινου, του σκόρδου, του κρεμμυδιού και άλλων ουσιών από τη δίαιτα της μητέρας του. Το αν τα έμβρυα μπορούν και να γευθούν αυτές τις γεύσεις δεν είναι ακόμη γνωστό, αλλά οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι ένα πρόωρο 33 εβδομάδων θα πιπιλήσει πιο δυνατά μια ζαχαρωμένη θηλή παρά μια απλή ελαστική.

«Κατά το τρίτο τρίμηνο το έμβρυο καταπίνει μέχρι και ένα λίτρο την ημέρα» αμνιακό υγρό, σημειώνει η Julie Mennella, βιοψυχολόγος του Κέντρου Χημικών Αισθήσεων Monell, στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Η ίδια πιστεύει ότι το υγρό ίσως λειτουργεί ως «γέφυρα γεύσεων» για το μητρικό γάλα, το οποίο επίσης φέρει γεύσεις φαγητών από τη δίαιτα της μητέρας.

Εμβρυακή ακοή

Άσχετα με το αν το έμβρυο έχει την αίσθηση της γεύσης, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ακούει. Ένα πολύ πρώιμο νεογνό, που έρχεται στον κόσμο την 24η ή 25η εβδομάδα, αντιδρά στους ήχους γύρω του, παρατηρεί η Als, έτσι τα όργανα ακοής πρέπει να είναι ήδη σε λειτουργία στην μήτρα. Πολλές έγκυοι αναφέρουν εμβρυακό τίναγμα ή ξαφνικό λάκτισμα αμέσως μετά από δυνατό κλείσιμο πόρτας ή έντονο θόρυβο εξάτμισης αυτοκινήτου.

Ωστόσο, ακόμη και χωρίς τέτοιες «εισβολές», η μήτρα δεν είναι σιωπηλός χώρος. Σύμφωνα με την DiPietro, ερευνητές που έχουν εισαγάγει υδρόφωνο μέσα σε μήτρα εγκύου, κατέγραψαν επίπεδο θορύβων «συγγενές με τον θόρυβο του περιβάλλοντος που μπορεί να καταγραφεί σε ένα διαμέρισμα». Στους ήχους που κατέγραψαν συμπεριλαμβάνονται ο θυελλώδης ήχος της ροής του αίματος στα αγγεία της μητέρας, το γουργουρητό και η βοή του στομάχου και των εντέρων της, όπως επίσης και οι τόνοι της φωνής της φιλτραρισμένοι μέσα από τα οστά, τους ιστούς και το υγρό, όπως επίσης οι φωνές άλλων ανθρώπων που φτάνουν στο έμβρυο μέσω του αμνιακού τοιχώματος. O Filer διαπίστωσε ότι η εμβρυακή καρδιά χτυπά με βραδύτερο ρυθμό όταν η μητέρα του μιλά, κάτι που δείχνει ότι το έμβρυο όχι μόνο ακούει και αναγνωρίζει τον ήχο, αλλά και ότι ο ήχος αυτός το ηρεμεί.

Εμβρυακή όραση

Η όραση είναι η αίσθηση που αναπτύσσεται τελευταία. Ένα πολύ πρόωρο νεογνό μπορεί να δει φως και σχήμα. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι το έμβρυο έχει κι αυτό τέτοια ικανότητα. Έτσι όπως η μήτρα δεν είναι απόλυτα ήσυχη, έτσι επίσης δεν είναι και απόλυτα σκοτεινή. Ο Filer λέει: «Ίσως υπάρχει επαρκής οπτικός ερεθισμός, που διαπερνά τους ιστούς του σώματος της εγκύου μητέρας, έτσι που το έμβρυο να μπορεί να ανταποκριθεί όταν η μητέρα βρίσκεται σε δυνατό φως», όπως για παράδειγμα όταν κάνει ηλιοθεραπεία.

Ιάπωνες επιστήμονες έχουν μάλιστα αναφέρει διαφορετική εμβρυακή αντίδραση σε εκθαμβωτικό φως που ρίχνεται στην κοιλιά της μητέρας. Ωστόσο, άλλοι ερευνητές προειδοποιούν ότι η έκθεση των εμβρύων (ή προώρων νεογνών) σε δυνατό φως πριν είναι έτοιμα, μπορεί να είναι επικίνδυνη. Μάλιστα, η Als από το Harvard πιστεύει ότι βλάβες της ίριδας πρώιμων βρεφών, που επί μακρόν αποδίδονται σε υψηλές συγκεντρώσεις οξυγόνου, ίσως στην πραγματικότητα οφείλονται σε υπέρμετρη έκθεση στο φως σε ακατάλληλη στιγμή κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης.

Ένα έμβρυο έξι μηνών, γεννημένο πρόωρα κατά 14 περίπου εβδομάδες, έχει εγκέφαλο που ούτε είναι προετοιμασμένος αλλά ούτε και περιμένει σήματα από τα μάτια τα οποία θα σταλούν στον οπτικό φλοιό του εγκεφάλου και από εκεί στο εκτελεστικό τμήμα των μετωπικών λοβών, όπου ενσωματώνονται οι πληροφορίες. Όταν το έμβρυο αναγκάζεται να δει πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι πρέπει, λέει η Als, η ταχύτερη διέγερση των αισθητηρίων μπορεί να οδηγήσει σε παρεκτροπές της ανάπτυξης του εγκεφάλου.

Εμβρυακή μάθηση

Μαζί με την ικανότητα αίσθησης, όρασης και ακοής, έρχεται και η ικανότητα μάθησης και μνήμης. Αυτές οι δραστηριότητες μπορεί να είναι υποτυπώδεις, αυτόματες ακόμη και βιοχημικές. Για παράδειγμα, ένα έμβρυο μετά από μια αρχική αντίδραση συναγερμού, τελικά παύει να αντιδρά σε κάποιον επαναλαμβανόμενο δυνατό θόρυβο. Ο Fifer έχει διαπιστώσει ότι το έμβρυο επιδεικνύει το ίδιο είδος πρωτόγονης μάθησης, γνωστής ως εξοικείωσης, ανταποκρινόμενο στην φωνή της μητέρας του.

Όμως το έμβρυο έχει αποδείξει ότι είναι ικανό για πολλά περισσότερα. Στην δεκαετία του ’80 ο καθηγητής ψυχολογίας Anthony James DeCasper και συνάδελφοί του από το Πανεπιστήμιο της North Carolina στο Greensboro, ανέπτυξαν τεχνική διατροφής που επιτρέπει σε ένα βρέφος να θηλάζει γρηγορότερα προκειμένου να ακούσει μια σειρά ήχων μέσω ακουστικών, και να θηλάζει με πιο αργό ρυθμό προκειμένου ν’ ακούσει μια άλλη σειρά ήχων. Με αυτήν την τεχνική, ο DeCasper ανακάλυψε ότι μόλις μερικές ώρες μετά τον τοκετό, το βρέφος προτιμά τη φωνή της μητέρας του από τη φωνή κάποιου αγνώστου. Αυτό υποδηλώνει ότι το βρέφος πρέπει να έμαθε και να απομνημόνευσε την φωνή, αν και όχι απαραίτητα συνειδητά, κατά τους τελευταίους μήνες της κυήσεως μέσα στην μήτρα. Πιο πρόσφατα ανακάλυψε ότι ένα νεογνό προτιμά μια ιστορία που του διάβαζαν επανειλημμένα ενόσω ήταν στην μήτρα – στη συγκεκριμένη περίπτωση την ιστορία «The Cat in the Hat» – παρά κάποια άλλη ιστορία, που του διαβάστηκε πρώτη φορά σύντομα μετά τον τοκετό.

O DeCasper και άλλοι έχουν ανακαλύψει περισσότερες νοητικές ικανότητες. Τα νεογνά όχι μόνο είναι σε θέση να ξεχωρίσουν την ομιλία της μητέρας τους από την ομιλία κάποιου ξένου, αλλά προτιμούν ν’ ακούν τη φωνή της μαμάς τους, ιδιαίτερα έτσι όπως ακούγεται φιλτραρισμένη από το αμνιακό υγρό παρά μέσα από τον αέρα. Και είναι και ξενόφοβα: προτιμούν να ακούν τη μαμά τους να μιλά τη μητρική της γλώσσα, παρά να ακούν αυτήν ή κάποιον άλλον να μιλά μια ξένη γλώσσα.

Παρακολουθώντας τις μεταβολές του εμβρυακού καρδιακού παλμού, ο ψυχολόγος JeanPierre Lecanuet και οι συνεργάτες του στο Παρίσι διαπίστωσαν ότι τα έμβρυα ξεχωρίζουν τη φωνή κάθε αγνώστου. Επίσης φαίνεται να τους αρέσουν κάποιες ιστορίες περισσότερο απ’ ό,τι άλλες. Ο παλμός της εμβρυακής καρδιάς επιβραδύνεται όταν κοντά στην κοιλιά της μητέρας διαβάζονται γνωστά τους γαλλικά παραμύθια όπως το «La Poulette» («Το κοτοπουλάκι») ή το «Le Petit Crapaud» («Το μικρό βατραχάκι»). Όταν ο ίδιος αναγνώστης διαβάζει κάποιο άγνωστό τους παραμύθι, ο εμβρυακός καρδιακός παλμός παραμένει σταθερός.

Το έμβρυο πιθανώς αντιδρά στη διακύμανση του τόνου της φωνής και το ρυθμό των παραμυθιών και όχι στις ίδιες τις λέξεις, παρατηρεί ο Fifer, αλλά το συμπέρασμα παραμένει το ίδιο: το έμβρυο μπορεί να ακούει, να μαθαίνει και να θυμάται σε κάποιο επίπεδο, και, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα βρέφη και παιδιά, του αρέσει η άνεση και η βεβαιότητα που του προσφέρει το ήδη γνωστό.

Εμβρυακή προσωπικότητα

Δεν αποτελεί μυστικό ότι τα βρέφη γεννιούνται με ιδιαίτερες διαφορές και πρότυπα δραστηριότητας που δείχνουν ότι κάθε ένα τους έχει δικό του χαρακτήρα. Ακριβώς πότε και πώς τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς γεννώνται μέσα στην μήτρα αποτελεί αυτή τη στιγμή αντικείμενο εξονυχιστικής έρευνας.

Στην πρώτη μελέτη του εμβρυακού χαρακτήρα που έγινε με πλήρως επιστημονική μεθοδολογία το 1996, η DiPietro και οι συνεργάτες της κατέγραψαν τον καρδιακό παλμό και τις κινήσεις 31 εμβρύων, έξι φορές πριν από τον τοκετό και τις σύγκριναν με καταγραφές που ελήφθησαν δύο φορές μετά τον τοκετό. (Από τότε έχουν διευρύνει την μελέτη ώστε να συμπεριλαμβάνει 100 ακόμη έμβρυα). Τα πορίσματα τους: τα έμβρυα που είναι πολύ δραστήρια μέσα στην μήτρα, τείνουν να είναι πιο ευερέθιστα ως νήπια. Εκείνα που κοιμούνται/ξυπνούν μέσα στην μήτρα ακανόνιστα, δεν κοιμούνται τόσο καλά ως μικρά νήπια. Επίσης τα έμβρυα με ταχύ καρδιακό παλμό γίνονται απρόβλεπτα, αδρανή βρέφη.

«Η συμπεριφορά δεν αρχίζει κατά τον τοκετό» αποφαίνεται η DiPietro. «Αρχίζει νωρίτερα και αναπτύσσεται με προβλεπόμενους τρόπους». Μια από τις σημαντικότερες επιδράσεις στην ανάπτυξη είναι το εμβρυακό περιβάλλον. Όπως παρατηρεί η Als από το Harvard, «Το έμβρυο δέχεται τεράστια ποσότητα “ορμονικών λουτρών” μέσω της μητέρας, έτσι οι χρονοβιολογικοί ρυθμοί του επηρεάζονται από τους κύκλους ύπνου/ξυπνήματος της μητέρας, τις διαιτητικές της συνήθειες, τις κινήσεις της».

Οι ορμόνες που η μητέρα εκκρίνει αντιδρώντας στο στρες παρουσιάζονται επίσης κρίσιμες. H DiPietro βρίσκει ότι οι πολύ πιεσμένες μέλλουσες μητέρες τείνουν να έχουν πιο δραστήρια έμβρυα – και πιο ευερέθιστα νήπια. «Οι πιο στρεσαρισμένες απ’ όλες είναι οι εγκυμονούσες που εργάζονται» λέει η DiPietro. «Σ’ αυτούς τους καιρούς οι γυναίκες τείνουν να εργάζονται μέχρι την ημέρα του τοκετού, ακόμη κι αν οι επιπτώσεις στην εγκυμοσύνη δεν είναι πλήρως ξεκαθαρισμένες ακόμη. Αυτό είναι το πολιτισμικό μας πρότυπο, ωστόσο εγώ το θεωρώ τρέλα.»

H Als συμφωνεί ότι η εργασία μπορεί να αποτελέσει τεράστιο στρες, αλλά υπογραμμίζει ότι οι ορμόνες της εγκυμοσύνης βοηθούν στην προστασία τόσο της μητέρας όσο και του εμβρύου. Ακόμη ρόλο παίζουν και οι προσωπικές αντιδράσεις στο στρες. «Η έγκυος που επιλέγει να εργαστεί είναι κιόλας διαφορετική από κάποια που επιλέγει να μην εργαστεί», εξηγεί η Als.

Είναι επίσης διαφορετική από τη γυναίκα που δεν έχει άλλη επιλογή παρά να εργαστεί. Οι μελέτες της DiPietro δείχνουν ότι τα έμβρυα πτωχών γυναικών είναι από άποψη νευρολογικής συμπεριφοράς αλλοιώτικα – είναι λιγότερο δραστήρια, με λιγότερο κυμαινόμενο καρδιακό παλμό – απ’ ό,τι τα έμβρυα των εγκύων μέσης (αστικής) τάξης. Ωστόσο, παρατηρεί ότι «οι πτωχές γυναίκες κατατάσσουν τους εαυτούς τους ως λιγότερο στρεσαρισμένες απ’ ό,τι οι εργαζόμενες γυναίκες μέσης αστικής τάξης». Η DiPietro υποπτεύεται ότι η ανεπαρκής διατροφή και η έκθεση σε ρυπαντικές ουσίες μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τα έμβρυα των πτωχών γυναικών.

Το στρες, η διατροφή, και οι τοξίνες μπορούν, συνδυαζόμενες μεταξύ τους, να έχουν επιβλαβή επίδραση στην νοημοσύνη. Πρόσφατη μελέτη του βιοστατιστικολόγου Bernie Devlin από το Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ, υποδεικνύει ότι τα γονίδια ίσως έχουν λιγότερη επίδραση στον δείκτη νοημοσύνης, απ’ ό,τι θεωρείτο παλαιότερα και ότι το ενδομήτριο περιβάλλον ίσως επιδρά πολύ περισσότερο. Η DiPietro επιμένει: «Η παλιά μας αντίληψη περί επιρροής της φύσεως επί του εμβρύου προ του τοκετού και περί ανατροφής μετά τον τοκετό χρειάζεται ανανέωση. Υπάρχει και ένα προγεννητικό περιβάλλον, το οποίο παρέχεται από την μητέρα.»

Οι μέλλοντες γονείς που επιθυμούν να ενισχύσουν την νοητική ανάπτυξη του αγέννητου παιδιού τους, πρέπει να ξεκινήσουν από το να εξασφαλίσουν ότι το προγεννητικό περιβάλλον παρέχει καλή διατροφή, χαμηλό στρες και απουσία φαρμακευτικών ουσιών. Ποικίλοι συγγραφείς και “ειδικοί” έχουν επίσης προτείνει να δίνονται ωθήσεις στο έμβρυο κατά τακτά διαστήματα, να του μιλούν οι γονείς μέσω ενός χαρτοσωλήνα (“εγκυοφώνου”), να του διοχετεύουν κλασσική μουσική, ακόμη και να εκπέμπεται ισχυρός φωτισμός στην κοιλιά της μητέρας.

Τέτοιο είδος ερεθισμών έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα; Και ακόμη σημαντικότερο: είναι ασφαλές; Ορισμένοι χρήστες αυτών των μεθόδων ορκίζονται ότι τα παιδιά τους είναι εξυπνότερα, με μεγαλύτερη κλίση προς τον λόγο και την μουσική, με μεγαλύτερο φυσικό (σωματικό) συντονισμό και κοινωνικές δεξιότητες απ’ ό,τι ο μέσος όρος. Οι επιστήμονες ωστόσο είναι δύσπιστοι.

«Δεν υπάρχει πουθενά επιστημονικά κατοχυρωμένη έρευνα, που να δείχνει κάποιο μόνιμο αποτέλεσμα από αυτούς τους ερεθισμούς» βεβαιώνει ο Filer. «Εφ’ όσον κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να πει πότε το έμβρυο κοιμάται και πότε όχι, το να σκουντά κανείς το έμβρυο ή να κολλά ηχεία στην κοιλιά της μητέρας μπορεί να διαταράξει το φυσιολογικό μοτίβο ύπνου. Κανείς δεν θα διενοείτο να σκαλίσει ή να σκουντήσει ένα νεογνό μέσα στην κούνια του, ή να βάλει δίπλα στο αυτί του ηχείο, γιατί λοιπόν να κάνει κάτι τέτοιο σε ένα έμβρυο;»

H Als είναι ακόμη πιο κατηγορηματική. «Στοιχηματίζω ότι το σκούντημα, η διατάραξη ή ο με άλλον τρόπο εσκεμμένος ερεθισμός του εμβρύου, θα μπορούσε να αλλοιώσει την ακολουθία ανάπτυξής του και οτιδήποτε επιδρά στην ανάπτυξη του εγκεφάλου έχει το τίμημά του.»

Πάντως, το να μιλά κανείς ήρεμα στο έμβρυο, φαίνεται να μην είναι επικίνδυνο. O Fifer ισχυρίζεται ότι τέτοιου είδους δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει τόσο τους γονείς όσο και το έμβρυο. «Το να σκέπτεσαι το έμβρυο, το να του μιλάς, το να ζητάς από τον σύζυγό σου να του μιλά, όλα αυτά θα σε βοηθήσουν να προετοιμαστείς γι’ αυτό το νέο πλάσμα που θα μπει στη ζωή σου και θα την φέρει άνω κάτω,» λέει ο Fifer – όταν τελικά κάνει την είσοδό του που αποτελεί το αποκορύφωμα της αναμονής.

Ποιο είναι το αντίκτυπο στην άμβλωση;

Παρά το γεγονός ότι η εμβρυακή ψυχολογία εστιάζει στο τελευταίο τρίμηνο, κατά το οποίο οι περισσότερες αμβλώσεις είναι παράνομες, η σκέψη ενός εμβρύου που ονειρεύεται, ακούει, και αποκρίνεται στη φωνή της μητέρας του, σίγουρα θα προσθέσει νέα πολυπλοκότητα στο θέμα. Τα νέα πορίσματα αναμφίβολα θα ενισχύσουν την πεποίθηση των υποστηρικτών της ζωής (pro-lifers) και πιθανώς θα κλονίσουν την βεβαιότητα των υποστηρικτών της επιλογής (στην άμβλωση), που θεωρούν ως αρχή της διανοητικής ζωής τον τοκετό.

Ωστόσο, πολλοί από τους επιστήμονες – μελετητές των εμβρύων παραμένουν μακριά από την αντιπαράθεση για τις αμβλώσεις, επιμένοντας ότι η εργασία τους είναι τελείως άσχετη με την δημόσια συζήτηση περί αμβλώσεων.

«Δεν πιστεύω ότι η εμβρυολογική έρευνα διαφωτίζει καθόλου το θέμα», διατείνεται η ψυχολόγος Janet DiPietro του Πανεπιστημίου Johns Hopkins. «Η ουσία της αντιπαραθέσεως περί των αμβλώσεων είναι η εξής: Πότε αρχίζει η ζωή; Ορισμένοι άνθρωποι πιστεύουν ότι αρχίζει με την σύλληψη, το άλλο άκρο πιστεύει ότι αρχίζει με τον τοκετό, και υπάρχει και μια ομάδα στο μέσον που πιστεύει ότι αρχίζει γύρω στην 24η με 25η εβδομάδα, όταν το έμβρυο είναι σε θέση να επιβιώσει εκτός της μήτρας, παρ’ ότι χρειάζεται πολλή βοήθεια για να το καταφέρει.

«Μέχρι την 25η εβδομάδα περίπου, είτε πιπιλά ή όχι τον αντίχειρά του είτε έχει ή όχι προσωπικότητα είτε κάνει οτιδήποτε άλλο, το έμβρυο δεν μπορεί να επιζήσει έξω από την μητέρα του. Λοιπόν, αυτό είναι ζωή, ή όχι; Αυτό είναι ηθικοθρησκευτικό ερώτημα, όχι επιστημονικό. Υπάρχουν πράγματα που συμπεριφέρονται κι όμως δεν είναι ζωντανά. Οι υποστηρικτές της ζωής μπορεί να πουν ότι αυτή η έρευνα αποδεικνύει ότι το έμβρυο είναι ζωντανό, αλλά δεν το κάνει. Δεν μπορεί να το κάνει».

«Η εμβρυολογική έρευνα αλλάζει την συζήτηση για τις αμβλώσεις μόνο γι’ αυτούς που νομίζουν ότι η ζωή αρχίζει κάποια μαγική στιγμή» ισχυρίζεται η Heidelise Als, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο του Harvard. «Αν πιστεύεις ότι η ζωή αρχίζει με τη σύλληψη, τότε δεν χρειάζεσαι την απόδειξη της εμβρυακής συμπεριφοράς». Για άλλους, πάντως, η άμβλωση είναι πολύ περίπλοκο θέμα και σχετίζεται με πολύ περισσότερα πράγματα από το αν η έρευνα δείχνει ότι το έμβρυο είναι ζωντανό. «Οι περιστάσεις στις οποίες βρίσκεσαι και τα προσωπικά σου πιστεύω έχουν πολύ μεγαλύτερη επίπτωση στην απόφασή σου», παρατηρεί.>>

[ArELa]

Ισως έχει κάποιο έρεισμα η Κελαι, στο βαθμό που τα ενοχικά δίνουν και παίρνουν, και η ηθική έχει καταντήσει ηθικισμός που εστιάζει αποκλειστικά και μόνο στα σκέλια του καθενός.

Όμως Κελαι ξέφυγες απ'το ερώτημα... Δεν έθεσε ο σίλβερ (αυτή τη φορά τουλάχιστον) αναθέματα για προγαμιαίο σεξ και τα υπόλοιπα. Άλλο σε ρώτησε...

Καλό το πόνημα που μετέφερες Φωτισμένε, αλλά επειδή πολλοί από μας δεν έχουμε χρόνο να διαβάζουμε μακροσκελή ποστς... καλώ ΑΠΑΝΤΕΣ να δουν το βίντεο που ανέβασα πιο πάνω και μετά να δω τις τοποθετήσεις τους περί των εκτρώσεων. Ξέρω ότι η Κελαι δεν μπορεί... αν μπορούσε όμως, ίσως και να προσπαθούσε να πείσει τη φίλη της να το γεννήσει και να το δώσει για υιοθεσία. Είναι απο τις συγκλονιστικότερες καταγραφές που έχω δει στη ζωή μου. Θεωρώ πως αυτή η καταγραφή θα στιγματίσει καθοριστικά τον βαθύτερα σκεπτόμενο, αυτόν που φέρει πραγματικό ηθικό κώδικα, και όχι ψευτοηθικιστικό...

[Fotismeno_Mialo]

To εμβρυο ειναι ενας ζωντανος οργανισμος. εχει πιστευω μικροτερη συνειδητότητα απο ενα κουτάβι.
θεωρω πως μεσα στου μηνες που ο νομος οριζει οτι μπορει να γινει η εκτρωση οτι δεν εχει αναπτυχθει αρκετα ωστε να θεωρηθεί ανθρωπος.

ειναι εν δυναμει ανθρωπος..
προκειται αρα για δολοφονια ανθρωπου.
ειναι ακριβως το ιδιο!!!
οσο αυτο που λες για τα κουταβια διαφωνω...
αλλα οπως και να εχει ειναι απο την πρωτη κιολας στιγμη ενα "ον" που ζει

[alexandros]

Φαντάζομαι ότι η πτυχιακή σου εργασία Φωτισμένο Μυαλό γίνεται στα πλαίσια των σπουδών σου στην ιατρική ή σε κάποιο παραϊατρικό επάγγελμα. Οι πρακτικές που αναφέρεις σχετικά με τις εκτρώσεις είναι γενικώς παραδεκτές μέθοδοι που εφαρμόζουν ιατροί και όχι "γιατροί" κατ' ευφημισμόν όπως λες. Δυστυχώς να μου επιτρέψεις να σου πω ότι κάνεις ένα μεγάλο λάθος όσον αφορά την επιστημονική σου επάρκεια, όποιο και αν είναι το αντικείμενο των σπουδών σου, προβαίνεις σε κρίσεις που επηρεάζονται από το συναίσθημα και δεν μας παρουσιάζεις αμερόληπτα τη διαδικασία. Προσπαθείς, προτάσσοντας πάντα το επιχείρημα ότι είναι προϊόν πτυχιακής εργασίας, να δημιουργήσεις εικόνες φρίκης σε όποιον διαβάζει το κείμενό σου. Όμως κι εγώ αν ήξερα, που δεν ξέρω, σου περιέγραφα μια εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας θα μπορούσα να την διανθίσω με διάφορες φρικιαστικές λεπτομέρειες. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια εγχείριση σκωληκοειδίτιδας είναι αχρείαστη και δεν πρέπει να γίνει.
Στο ηθικό μέρος τώρα: ο καθένας θέτει τους κανόνες ηθικής στους οποίους θέλει να πιστεύει. Το να προσπαθήσει κάποιος να με πείσει ότι η έκτρωση στις πρώτες εβδομάδες ή ημέρες είναι "δολοφονία" απλά δεν θα συμβεί. Το θέμα εκτός από ιατρικό είναι νομικό και ηθικό. Είναι σίγουρο ότι όσα επιστημονικά άρθρα υπάρχουν που λένε όσα μας περιγράφει ο Φωτισμένος άλλα τόσα και ίσως περισσότερα υπάρχουν που λένε το ακριβώς αντίθετο. Παραθέτω ένα από τα πάμπολλα άρθρα που μπορεί να βρει κανείς σε επιστημονικές ανακοινώσεις, βιβλία, επιστημονικά περιοδικά κ.λπ που έχουν σχέση με το θέμα και λένε ότι η έκτρωση δεν είναι έγκλημα http://www.dbcuuc.org/sermons/001001.htm
Τι σημαίνει λοιπόν ότι κάποιος "ζει"; Έχει το έμβρυο εγκεφαλικές λειτουργίες ή ενστικτώδεις αντιδράσεις; Έχει συνειδητότητα της καταστάσεως του;

Αγαπητή μου Αρέλα, αυτό που περιγράφεις με την υιοθεσία έχει πολλές παραμέτρους. Καταρχήν μπορεί μια γυναίκα να μην είναι πρόθυμη/έτοιμη να υποστεί όλη την ταλαιπωρία που προέρχεται από μια ανεπιθύμητη, το τονίζω, εγκυμοσύνη. Με άλλα λόγια, να μην θέλει να παχύνει, να κινείται δύσκολα, να έχει δυσκολίες στην αναπνοή και στην καθημερινότητά της για εννιά μήνες. Φαντάσου μια εγκυμοσύνη που προέρχεται από βιασμό και θα πρέπει να κουβαλάς αυτό το ανεπιθύμητο έμβρυο για 9 μήνες μέχρι να "απαλλαγείς" από το προϊόν ενός ειδεχθούς εγκλήματος. Μετά, η ελληνική πραγματικότητα κάτι τέτοια ακόμη τα στηλιτεύει και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο. Τέλος, υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος στο μέλλον μια μητέρα να εγείρει αξιώσεις απέναντι σε ένα παιδί που ένα ζευγάρι έχει υιοθετήσει δημιουργώντας προβλήματα κατά πρώτον στο παιδί αλλά και στους γονείς που το υιοθέτησαν.

Τέλος, το μόνο που δεν πρέπει να χωράει σε αυτή τη συζήτηση είναι ακριβώς αυτό που είπε η Βίκυ, η ηθικολογία.

[Astrea]

...Και εδώ που τα λέμε, για μισό λεπτό: Ποιοί είναι αυτοί που δαιμονοποίησαν το σεξ πριν το γάμο, ποιοί κάνανε το βίο αβίωτο στις ανύπαντρες μητέρες, με την παρότρυνση ποιών θεωρούνταν αυτό το χάρισμα της ζωής ντροπή και στίγμα για την κοπέλα και όλη την οικογένεια, κάνοντας τη λύση της έκτρωσης απαραίτητη, αναγκαία και μόνη διέξοδο;
Εεε; Για ποιούς μιλάω;

Bάλε λίγο φρένο στο... αντικήρυγμά σου συμφορουμίτισσα.

Οι Δυτικές κοινωνίες (δεν αναφέρομαι στις άλλες δι' ευνόητους λόγους ), με τις άκρως απελευθερωμένες τοποθετήσεις,

η δαιμονοποίηση του σεξ πριν του γάμου, είναι οι λόγοι που κατακρεουργούν 14.5 εκατομμύρια ανθρώπινες υπάρξεις ετησίως;;


"Τους κάναμε το βίο αβίωτο", δι' αυτό απολαμβάνουν το σέξ με τόση ελευθερία από τα δέκα τους χρόνια...

Προφάσεις εν αμαρτίαις...

Υπάρχει και το παν μέτρων άριστον!
Δεν μιλάμε για ασυδοσία … αλλά μιλάμε για ανθρώπους! άλλο η ασυδοσία και άλλο η ελευθερία.
Τους ανθρώπους τους φτιάχνει η κοινωνία…
Μπορούμε να δικαιολογήσουμε τους λόγους που είχαν δαιμονοποιήσει το σεξ πριν το γάμο, για να υπάρχει η συγκρότηση οικογένειας… αλλά δυστυχώς η γυναίκα έφερε αυτό το βάρος και το κόστος!
Η κατακρεούργηση λοιπόν είναι αποτέλεσμα ενός μαρκετινγκ και το μάρκετινγκ αυτό γνωρίζουμε τους λόγους της ύπαρξης του. … (παραπέμπω σε ενότητα εντός φόρουμ... μμμ το ψάχνω)
Από την άλλη όμως δεν μπορούμε να κρίνουμε κανέναν για την άγνοια του.

[Fotismeno_Mialo]

κανενα ρολο δεν παιζει η νομικη σε αυτα τα θεματα.
και μεγαλυτερο ρολο παιζει σαφως η ιατρικη.
οι μεθοδοι ειναι ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΕΣ δεν χρειαζεται να προσθεσω τιποτα εγω...
προκειται καθαρα για δολοφονια και εγω ετσι ακριβως αντιμετοπιζω οσους το κανουν ειδικα εφοσον υπαρχουν 1000 αλλες λυσεις.
τι ειναι ζωη?
σαφης ορισμος δεν υπαρχει αλλα ολοι μπορουμε να ξεχωρισουμε κατι που ζει απο κατι που δεν ζει.
και το εμβρυο σαφως και ζει

[Astrea]

Η παραπομπή το βιντεο της Αρέλας.... έλεος μπροστά μου ήταν!!!!

[Divine Sinner]

Για τους ιεροκυρηκες εχω να πω. πως αυτοι ειχαν την αποψη πως οταν κανεις σεξ με προφυλαξεις κοροϊδευεις τον θεο.
Οποτε τωρα τι θελουν;
να ζει καποιος σαν καλόγερος για να μην κάνει μη προγραμματισμενα παιδια;

[Fotismeno_Mialo]

Φαντάζομαι ότι η πτυχιακή σου εργασία Φωτισμένο Μυαλό γίνεται στα πλαίσια των σπουδών σου στην ιατρική ή σε κάποιο παραϊατρικό επάγγελμα. Οι πρακτικές που αναφέρεις σχετικά με τις εκτρώσεις είναι γενικώς παραδεκτές μέθοδοι που εφαρμόζουν ιατροί και όχι "γιατροί" κατ' ευφημισμόν όπως λες. Δυστυχώς να μου επιτρέψεις να σου πω ότι κάνεις ένα μεγάλο λάθος όσον αφορά την επιστημονική σου επάρκεια, όποιο και αν είναι το αντικείμενο των σπουδών σου, προβαίνεις σε κρίσεις που επηρεάζονται από το συναίσθημα και δεν μας παρουσιάζεις αμερόληπτα τη διαδικασία. Προσπαθείς, προτάσσοντας πάντα το επιχείρημα ότι είναι προϊόν πτυχιακής εργασίας, να δημιουργήσεις εικόνες φρίκης σε όποιον διαβάζει το κείμενό σου. Όμως κι εγώ αν ήξερα, που δεν ξέρω, σου περιέγραφα μια εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας θα μπορούσα να την διανθίσω με διάφορες φρικιαστικές λεπτομέρειες. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια εγχείριση σκωληκοειδίτιδας είναι αχρείαστη και δεν πρέπει να γίνει.
Στο ηθικό μέρος τώρα: ο καθένας θέτει τους κανόνες ηθικής στους οποίους θέλει να πιστεύει. Το να προσπαθήσει κάποιος να με πείσει ότι η έκτρωση στις πρώτες εβδομάδες ή ημέρες είναι "δολοφονία" απλά δεν θα συμβεί. Το θέμα εκτός από ιατρικό είναι νομικό και ηθικό. Είναι σίγουρο ότι όσα επιστημονικά άρθρα υπάρχουν που λένε όσα μας περιγράφει ο Φωτισμένος άλλα τόσα και ίσως περισσότερα υπάρχουν που λένε το ακριβώς αντίθετο. Παραθέτω ένα από τα πάμπολλα άρθρα που μπορεί να βρει κανείς σε επιστημονικές ανακοινώσεις, βιβλία, επιστημονικά περιοδικά κ.λπ που έχουν σχέση με το θέμα και λένε ότι η έκτρωση δεν είναι έγκλημα http://www.dbcuuc.org/sermons/001001.htm
Τι σημαίνει λοιπόν ότι κάποιος "ζει"; Έχει το έμβρυο εγκεφαλικές λειτουργίες ή ενστικτώδεις αντιδράσεις; Έχει συνειδητότητα της καταστάσεως του;

Αγαπητή μου Αρέλα, αυτό που περιγράφεις με την υιοθεσία έχει πολλές παραμέτρους. Καταρχήν μπορεί μια γυναίκα να μην είναι πρόθυμη/έτοιμη να υποστεί όλη την ταλαιπωρία που προέρχεται από μια ανεπιθύμητη, το τονίζω, εγκυμοσύνη. Με άλλα λόγια, να μην θέλει να παχύνει, να κινείται δύσκολα, να έχει δυσκολίες στην αναπνοή και στην καθημερινότητά της για εννιά μήνες. Φαντάσου μια εγκυμοσύνη που προέρχεται από βιασμό και θα πρέπει να κουβαλάς αυτό το ανεπιθύμητο έμβρυο για 9 μήνες μέχρι να "απαλλαγείς" από το προϊόν ενός ειδεχθούς εγκλήματος. Μετά, η ελληνική πραγματικότητα κάτι τέτοια ακόμη τα στηλιτεύει και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο. Τέλος, υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος στο μέλλον μια μητέρα να εγείρει αξιώσεις απέναντι σε ένα παιδί που ένα ζευγάρι έχει υιοθετήσει δημιουργώντας προβλήματα κατά πρώτον στο παιδί αλλά και στους γονείς που το υιοθέτησαν.

Τέλος, το μόνο που δεν πρέπει να χωράει σε αυτή τη συζήτηση είναι ακριβώς αυτό που είπε η Βίκυ, η ηθικολογία.

παραθετω επιστημονικα στοιχεια..
τα επιστημονικα στοιχεια δεν επηρεαζονται καθολου...
και φυσικα δεν προκειταιι για γιατρους ουτε κατα διανοια!!!!!!

[Fotismeno_Mialo]

Για τους ιεροκυρηκες εχω να πω. πως αυτοι ειχαν την αποψη πως οταν κανεις σεξ με προφυλαξεις κοροϊδευεις τον θεο.
Οποτε τωρα τι θελουν;
να ζει καποιος σαν καλόγερος για να μην κάνει μη προγραμματισμενα παιδια;

εχουμε εδω ιερροκηρυκες????
τεσπα...

ας μην δολοφονει τα παιδια του ειναι απλο αυτο...

[alexandros]

Φαντάζομαι ότι η πτυχιακή σου εργασία Φωτισμένο Μυαλό γίνεται στα πλαίσια των σπουδών σου στην ιατρική ή σε κάποιο παραϊατρικό επάγγελμα. Οι πρακτικές που αναφέρεις σχετικά με τις εκτρώσεις είναι γενικώς παραδεκτές μέθοδοι που εφαρμόζουν ιατροί και όχι "γιατροί" κατ' ευφημισμόν όπως λες. Δυστυχώς να μου επιτρέψεις να σου πω ότι κάνεις ένα μεγάλο λάθος όσον αφορά την επιστημονική σου επάρκεια, όποιο και αν είναι το αντικείμενο των σπουδών σου, προβαίνεις σε κρίσεις που επηρεάζονται από το συναίσθημα και δεν μας παρουσιάζεις αμερόληπτα τη διαδικασία. Προσπαθείς, προτάσσοντας πάντα το επιχείρημα ότι είναι προϊόν πτυχιακής εργασίας, να δημιουργήσεις εικόνες φρίκης σε όποιον διαβάζει το κείμενό σου. Όμως κι εγώ αν ήξερα, που δεν ξέρω, σου περιέγραφα μια εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας θα μπορούσα να την διανθίσω με διάφορες φρικιαστικές λεπτομέρειες. Αυτό δεν σημαίνει ότι μια εγχείριση σκωληκοειδίτιδας είναι αχρείαστη και δεν πρέπει να γίνει.
Στο ηθικό μέρος τώρα: ο καθένας θέτει τους κανόνες ηθικής στους οποίους θέλει να πιστεύει. Το να προσπαθήσει κάποιος να με πείσει ότι η έκτρωση στις πρώτες εβδομάδες ή ημέρες είναι "δολοφονία" απλά δεν θα συμβεί. Το θέμα εκτός από ιατρικό είναι νομικό και ηθικό. Είναι σίγουρο ότι όσα επιστημονικά άρθρα υπάρχουν που λένε όσα μας περιγράφει ο Φωτισμένος άλλα τόσα και ίσως περισσότερα υπάρχουν που λένε το ακριβώς αντίθετο. Παραθέτω ένα από τα πάμπολλα άρθρα που μπορεί να βρει κανείς σε επιστημονικές ανακοινώσεις, βιβλία, επιστημονικά περιοδικά κ.λπ που έχουν σχέση με το θέμα και λένε ότι η έκτρωση δεν είναι έγκλημα http://www.dbcuuc.org/sermons/001001.htm
Τι σημαίνει λοιπόν ότι κάποιος "ζει"; Έχει το έμβρυο εγκεφαλικές λειτουργίες ή ενστικτώδεις αντιδράσεις; Έχει συνειδητότητα της καταστάσεως του;

Αγαπητή μου Αρέλα, αυτό που περιγράφεις με την υιοθεσία έχει πολλές παραμέτρους. Καταρχήν μπορεί μια γυναίκα να μην είναι πρόθυμη/έτοιμη να υποστεί όλη την ταλαιπωρία που προέρχεται από μια ανεπιθύμητη, το τονίζω, εγκυμοσύνη. Με άλλα λόγια, να μην θέλει να παχύνει, να κινείται δύσκολα, να έχει δυσκολίες στην αναπνοή και στην καθημερινότητά της για εννιά μήνες. Φαντάσου μια εγκυμοσύνη που προέρχεται από βιασμό και θα πρέπει να κουβαλάς αυτό το ανεπιθύμητο έμβρυο για 9 μήνες μέχρι να "απαλλαγείς" από το προϊόν ενός ειδεχθούς εγκλήματος. Μετά, η ελληνική πραγματικότητα κάτι τέτοια ακόμη τα στηλιτεύει και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο. Τέλος, υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος στο μέλλον μια μητέρα να εγείρει αξιώσεις απέναντι σε ένα παιδί που ένα ζευγάρι έχει υιοθετήσει δημιουργώντας προβλήματα κατά πρώτον στο παιδί αλλά και στους γονείς που το υιοθέτησαν.

Τέλος, το μόνο που δεν πρέπει να χωράει σε αυτή τη συζήτηση είναι ακριβώς αυτό που είπε η Βίκυ, η ηθικολογία.

παραθετω επιστημονικα στοιχεια..
τα επιστημονικα στοιχεια δεν επηρεαζονται καθολου...
και φυσικα δεν προκειταιι για γιατρους ουτε κατα διανοια!!!!!!

είναι παράνομη πρακτική οι εκτρώσεις; αφού δεν απαγορεύονται από τον νόμο. γιατί δεν πρόκειται για γιατρούς αφού μετέρχονται νόμιμων ιατρικών μέσων; κι εγώ όπως θα είδες σου παρέθεσα ένα άκρως επιστημονικό κείμενο που λέει ότι ΔΕΝ είναι δολοφονία. Σε αυτό που είπες αγαπητέ φίλε πιο πάνω ότι όλοι μπορούμε να ξεχωρίσουμε τι σημαίνει ζωή και τι δεν είναι ζωή. Υπάρχουν νομικοί και φιλοσοφικοί όροι που ορίζουν βάσει επιχειρημάτων τι είναι ζωή. Επίσης υπάρχει αυτό που ΕΣΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ οτι είναι ζωή, κάτι το οποίο σέβομαι απολύτως. Επέτρεψέ μου όμως να έχω κι εγώ άποψη και να θέτω κι εγώ τα δικά μου όρια για το τι είναι ζωή, βάσει φυσικά των νόμων των ευνομούμενων κρατών και των φιλοσοφικών ρευμάτων στα οποία πιστεύω. Αυτό το δικαίωμα πιστεύω, και απαιτώ, να μου το αναγνωρίσεις. Το έμβρυο ΔΕΝ έχει εγκέφαλο και κάνει ενστικτώδεις κινήσεις. Ότι μπορεί να αναπτυχθεί και να γίνει άνθρωπος στο μέλλον, το δέχομαι. Εγώ όμως τερματίζω την ύπαρξή του (όχι τη ζωή του) σε μια στιγμή που το έμβρυο δεν έχει συνειδητότητα.

[ArELa]

Αγαπητή μου Αρέλα, αυτό που περιγράφεις με την υιοθεσία έχει πολλές παραμέτρους. Καταρχήν μπορεί μια γυναίκα να μην είναι πρόθυμη/έτοιμη να υποστεί όλη την ταλαιπωρία που προέρχεται από μια ανεπιθύμητη, το τονίζω, εγκυμοσύνη. Με άλλα λόγια, να μην θέλει να παχύνει, να κινείται δύσκολα, να έχει δυσκολίες στην αναπνοή και στην καθημερινότητά της για εννιά μήνες. Φαντάσου μια εγκυμοσύνη που προέρχεται από βιασμό και θα πρέπει να κουβαλάς αυτό το ανεπιθύμητο έμβρυο για 9 μήνες μέχρι να "απαλλαγείς" από το προϊόν ενός ειδεχθούς εγκλήματος.

Μιλάς για γυναίκες οι οποίες πάνω απ'όλα, και πάνω από μια ανθρώπινη ζωή βάζουν τη βολή τους, την άνεσή τους, και την κορμάρα τους... Εγώ δεν μιλώ γι'αυτό το είδος των γυναικών. Αφ'ενός δεν τις θεωρώ γυναίκες αυτές, αφ'ετέρου δεν με αφορούν -ούτε πιστεύω πως θα'μπαιναν στη λογική της εναλλακτικής που πρόβαλα, πλάσματα υπερφύαλα και παρτάκηδες.
Συγκεκριμένα Αλέξανδρε πραγματεύτηκα, τι θα μπορούσε να κάνει μια γυναίκα που συνειδητοποιεί τι συνεπάγεται μια έκτρωση και θα'θελε να μπορούσε να την αποφύγει ενώ παράλληλα δεν θα'θελε να μεγαλώσει ένα παιδί.

Μετά, η ελληνική πραγματικότητα κάτι τέτοια ακόμη τα στηλιτεύει και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο.

Θα διαφωνήσω. Στην ελληνική πραγματικότητα του σήμερα, έχουν νερώσει πολλά κρασιά κι έχουν "ανοίξει" αρκετά τα μυαλά, ώστε να μην είναι πλέον ο κανόνας αυτό που λες, αλλά μάλλον η εξαίρεση.

Τέλος, υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος στο μέλλον μια μητέρα να εγείρει αξιώσεις απέναντι σε ένα παιδί που ένα ζευγάρι έχει υιοθετήσει δημιουργώντας προβλήματα κατά πρώτον στο παιδί αλλά και στους γονείς που το υιοθέτησαν.

Στα αγγλικά έχουν μια ρήση που λέει "θα περάσουμε αυτή τη γέφυρα όταν φτάσουμε εκεί..." Αυτά που λες είναι μέσα στη ζωή. ΑΣ ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ και αυτά αντιμετωπίζονται...όταν και αν προκύψουν...

[Fotismeno_Mialo]

τοτε εισαι εν δυναμει δολοφονος εφοσον το κανεις/θα το εκανες..
και η νομικη δεν εχει ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ...
νομους κανει ο καθε ασχετος...
ειπα εγω οτι δεν ειναι παρανομη συμφωνα με τον νομο?
αλλα ο νομος δεν παιζει ρολο σε αυτα αλλα η ιατρικη η ηθικη και σε οσους πιστευουν τα τυχον δογματα της θρησκειας τους.
παντως σιγουρα οχι ο κλαδος της νομικης..
μην τρελαθουμε τωρα...
δεν αναγνωριζω σε κανεναν και για κανεναν λογο το δικαιωμα να διαπραττει δολοφονιες.
αλλα σαφως και εχεις το δικαιωμα να πιστευεις οτι θελεις για σωστο.
μιας που ξερεις απο φιλοσοφια ομως να προσθεσω οτι η αληθεια ειναι παντα μια..
τελος την πτυχιακη ασε να την κρινει η αρμοδια επιτροπη (εχει ηδη κριθει.)

[Fotismeno_Mialo]

ΑΡΕΛΑ

[Astrea]

Αλέξανδρε... δεν είναι όμως ανθρώπινη έπαρση να λέμε το πότε κάτι έχει συνειδητότητα και τι όχι? Πως μπορεί κάτι τέτοιο να αποδειχτεί?

Γνωρίζω προσωπικά ανθρώπους... γυναίκες που κυοφορούσαν σε πολύ πρώιμο στάδιο.. πριν ο γιατρός μπορούσε να τους πει φύλο.. και είχαν γνώση μέσο μιας 'ονειρικής επικοινωνίας' μαζί τους, για το τι ακόμα χαρακτηριστικά προσωπικότητας αυτά τα παιδιά θα αναπτύσανε....

Απο την άλλη πόσες φορές αυτό που καλούμε επιστήμη είναι ένα καλοστημένο ψέμα? Για παράδειγμα... Υπερπληθυσμός... αλλαγή κλίματος.. θεωρία Δαρβίνου... εμβόλια.. γρίπες... και πολλά πολλά άλλα!!!! ?????

[ArELa]

Αλέξανδρε... δεν είναι όμως ανθρώπινη έπαρση να λέμε το πότε κάτι έχει συνειδητότητα και τι όχι? Πως μπορεί κάτι τέτοιο να αποδειχτεί?

Γνωρίζω προσωπικά ανθρώπους... γυναίκες που κυοφορούσαν σε πολύ πρώιμο στάδιο.. πριν ο γιατρός μπορούσε να τους πει φύλο.. και είχαν γνώση μέσο μιας 'ονειρικής επικοινωνίας' μαζί τους, για το τι ακόμα χαρακτηριστικά προσωπικότητας αυτά τα παιδιά θα αναπτύσανε....

Απο την άλλη πόσες φορές αυτό που καλούμε επιστήμη είναι ένα καλοστημένο ψέμα? Για παράδειγμα... Υπερπληθυσμός... αλλαγή κλίματος.. θεωρία Δαρβίνου... εμβόλια.. γρίπες... και πολλά πολλά άλλα!!!! ?????

Πες τα χρυσόστομη! Ειδικά αυτό στην τελευταία σου παράγραφο, μ'έκανε χώμα, λιώμα, προσκυνώ λέμε!

[Divine Sinner]

Εγω πιστευω οτι η εκτρωση δεν πρεπει να απαγορευεται.
αλλα ουτε πρεπει να γίνεται λες και καποιος παει στον οδοντιατρο.
παν μετρον αριστον.

[Astrea]

Πες τα χρυσόστομη! Ειδικά αυτό στην τελευταία σου παράγραφο, μ'έκανε χώμα, λιώμα, προσκυνώ λέμε!

Σε ευχαριστώ Αρέλα μου Πιστεύω οτι δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι με τίποτα...

ΑΑΑΑ...... Είμαι επιτέλους "Ιδεογραφίτης με τα όλα του"

[Fotismeno_Mialo]

σχετικα με τους τους γιατρους..

...ο όρκος του Ιπποκράτη, που δίνουν όλοι οι Έλληνες γιατροί, αναφέρει πως «δε θα δώσω σε κανένα φάρμακο θανάσιμο, ούτε τέτοια συμβουλή, ούτε σε γυναίκα θα δώσω εκτρωτικό φάρμακο» . («Ου δώσω δε ουδενί φάρμακον θανάσιμον, ουδέ γυναικί πεσσόν φθόριον δώσω»).

[Divine Sinner]

Ε δεν διδει. το κανει χειρουργικα.

[Fotismeno_Mialo]

μην κανουμε οτι και οι φαρισαιοι.
μην κολλας στο γραμμα αλλα δες την ουσια!!!!
η προστασια της ζωης.

[silver]

Των φρονίμων ολίγα :

Η ένωση ενός θετικού ηλεκτρονίου + και ενός αρνητικού ηλεκτρονίου δημιουργεί σπινθήρα (φως )

Η ένωση ενός σπερματοζωαρίου και ενός ωαρίου δημιουργεί Ζωή, η οποία παραμένει εις τους αιώνας των αιώνων.

Από το εν εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου της ένωσης έως τα ... χίλια χρόνια και αν ζήσει, όποιος
του/της σταματήσει την ζωή είναι εγκληματίας.

Τώρα για την Εκκλησία υπάρχει πάντα η μετάνοια και η συγχώρηση για τον άνθρωπο που προσέρχεται
και ζητά ταπεινά--δια του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως--συγγνώμη, για όσους φόνους και αμαρτίες
αν έχει διαπράξει.

Ο Παράδεισος έχει γεμίσει με μετανοημένους/ες πόρνους, μοιχούς, εγκληματίες κλπ

Και η Κόλαση αντίστοιχα είναι γεμάτη από "ατσαλάκωτους παρθένους", "τίμιους", "καθαρούς".

άντε να προσθέσω και τους "ιεροκήρυκες" τύπου Silver....
.

[alexandros]

Αγαπητή μου Αρέλα, αυτό που περιγράφεις με την υιοθεσία έχει πολλές παραμέτρους. Καταρχήν μπορεί μια γυναίκα να μην είναι πρόθυμη/έτοιμη να υποστεί όλη την ταλαιπωρία που προέρχεται από μια ανεπιθύμητη, το τονίζω, εγκυμοσύνη. Με άλλα λόγια, να μην θέλει να παχύνει, να κινείται δύσκολα, να έχει δυσκολίες στην αναπνοή και στην καθημερινότητά της για εννιά μήνες. Φαντάσου μια εγκυμοσύνη που προέρχεται από βιασμό και θα πρέπει να κουβαλάς αυτό το ανεπιθύμητο έμβρυο για 9 μήνες μέχρι να "απαλλαγείς" από το προϊόν ενός ειδεχθούς εγκλήματος.

Μιλάς για γυναίκες οι οποίες πάνω απ'όλα, και πάνω από μια ανθρώπινη ζωή βάζουν τη βολή τους, την άνεσή τους, και την κορμάρα τους... Εγώ δεν μιλώ γι'αυτό το είδος των γυναικών. Αφ'ενός δεν τις θεωρώ γυναίκες αυτές, αφ'ετέρου δεν με αφορούν -ούτε πιστεύω πως θα'μπαιναν στη λογική της εναλλακτικής που πρόβαλα, πλάσματα υπερφύαλα και παρτάκηδες.
Συγκεκριμένα Αλέξανδρε πραγματεύτηκα, τι θα μπορούσε να κάνει μια γυναίκα που συνειδητοποιεί τι συνεπάγεται μια έκτρωση και θα'θελε να μπορούσε να την αποφύγει ενώ παράλληλα δεν θα'θελε να μεγαλώσει ένα παιδί.

Οκ καταλαβαίνω τι λες απολύτως. Για το θέμα με την ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη από βιασμό τι λες; Επίσης, αν μια γυναίκα δεν είναι ικανή και ώριμη να κυοφορήσει ένα παιδί για πολλούς λόγους (ηλικία, πνευματική διαύγεια κ.λπ.) τότε τι πιστεύεις ότι πρέπει να γίνεται;

Μετά, η ελληνική πραγματικότητα κάτι τέτοια ακόμη τα στηλιτεύει και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο.

Θα διαφωνήσω. Στην ελληνική πραγματικότητα του σήμερα, έχουν νερώσει πολλά κρασιά κι έχουν "ανοίξει" αρκετά τα μυαλά, ώστε να μην είναι πλέον ο κανόνας αυτό που λες, αλλά μάλλον η εξαίρεση.

Μακάρι να είναι έτσι αν και όσα βλέπω γύρω μου άλλα μου καταμαρτυρούν. Αυτό που περιγράφεις είναι μια κοινωνία ανοιχτή με πολλές ελευθερίες. Αντίθετα η κοινωνία μας είναι βαθύτατα συντηρητική και ιδιαίτερα σκληρή με όσους παρεκκλίνουν.

Τέλος, υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος στο μέλλον μια μητέρα να εγείρει αξιώσεις απέναντι σε ένα παιδί που ένα ζευγάρι έχει υιοθετήσει δημιουργώντας προβλήματα κατά πρώτον στο παιδί αλλά και στους γονείς που το υιοθέτησαν.

Στα αγγλικά έχουν μια ρήση που λέει "θα περάσουμε αυτή τη γέφυρα όταν φτάσουμε εκεί..." Αυτά που λες είναι μέσα στη ζωή. ΑΣ ΕΠΙΤΡΑΠΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ και αυτά αντιμετωπίζονται...όταν και αν προκύψουν...

Ναι εντάξει εφόσον το βλέπεις έτσι. Ίσως εγώ να είμαι πολύ πιο αγχωτικός και να σκέφτομαι το μέλλον, πιθανόν να είμαι και υπερβολικός...

[alexandros]

τοτε εισαι εν δυναμει δολοφονος εφοσον το κανεις/θα το εκανες..
και η νομικη δεν εχει ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ...
νομους κανει ο καθε ασχετος...
ειπα εγω οτι δεν ειναι παρανομη συμφωνα με τον νομο?
αλλα ο νομος δεν παιζει ρολο σε αυτα αλλα η ιατρικη η ηθικη και σε οσους πιστευουν τα τυχον δογματα της θρησκειας τους.
παντως σιγουρα οχι ο κλαδος της νομικης..
μην τρελαθουμε τωρα...
δεν αναγνωριζω σε κανεναν και για κανεναν λογο το δικαιωμα να διαπραττει δολοφονιες.
αλλα σαφως και εχεις το δικαιωμα να πιστευεις οτι θελεις για σωστο.
μιας που ξερεις απο φιλοσοφια ομως να προσθεσω οτι η αληθεια ειναι παντα μια..
τελος την πτυχιακη ασε να την κρινει η αρμοδια επιτροπη (εχει ηδη κριθει.)

Ε κοίτα κάποιος πρέπει να κάνει και νόμους. Βάσει αυτών ζούμε και βάσει αυτών κινούμαστε και οργανώνουμε τη ζωή μας. Αν θεωρούμε ότι ο νομοθέτης είναι "άσχετος" μάλλον δεν εκπληρώνεται ο ρόλος μας μέσα στα πλαίσια της συγκροτημένης κοινωνίας. Η έκτρωση δεν είναι δολοφονία διότι τότε δεν θα επιτρεπόταν από το νόμο, και φυσικά έχει θέση η νομική επιστήμη στο ζήτημα που συζητάμε. Φυσικά έχεις κάθε δικαίωμα να πιστεύεις στη μη νομιμοποίησή της και να πολεμάς ώστε να ανατραπεί αυτή η συμπεφωνημένη συνθήκη που λέγεται νόμος που επιτρέπει τις εκτρώσεις. Όποιος σε ενοχλήσει πάνω σε αυτό να είσαι βέβαιος ότι προσωπικά θα με βρει απέναντι. Αυτό που λες για την αλήθεια που είναι μόνο μία, μου θυμίζει ένα εξαιρετικό δοκίμιο του Παπανούτσου που έλεγε ότι υπάρχει μια συμφωνημένη αλήθεια αλλά για να την προσεγγίσουμε όσο καλύτερα γίνεται θα πρέπει να την δούμε από όλες τις τις πλευρές. Αν θυμάμαι καλά χρησιμοποιεί το παράδειγμα του σπασμένου καθρέφτη όπου η αλήθεια αντικατοπτρίζεται σε κάθε ένα κομμάτι.

[Mantam Froufrou]

Κάτσε γιατί έχω μπερδευτεί πάρα πολύ τώρα. Θα προσπαθήσω να τα πάρω με τη σειρά, χωρίς quote, όμως, γιατί κολλάει το κομπιούτερ μου.
Η απάντησή μου απευθύνεται κυρίως στον Αλέξανδρο:

1. Δεν έχουν συνείδηση της κατάστασής τους, είπες. Από ποια ηλικία ΜΕΤΑ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ αρχίζουν να έχουν συνείδηση της κατάστασής τους, ξέρεις; Εσύ γεννήθηκες με συνείδηση της κατάστασής σου; Τα παιδιά που γεννιούνται με νοητική υστέρηση που δεν αποκτούν σχεδόν ποτέ συνείδηση της κατάστασής τους, είναι για να τα πετάμε στον Καιάδα, μήπως;
2. Είπες επίσης πως δεν έχουν εγκέφαλο. Εδώ, σόρρυ, αλλά δεν διάβασες καλά ούτε τις δικές μου απαντήσεις, ούτε του φωτισμένου μυαλού. Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ. ΑΥτο το γράφω με κεφαλαία για να το ξαναδιαβάσεις εύκολα, ξανά και ξανά. Το έμβρυο θεωρείται έμβρυο από τη στιγμή που υπάρχει καρδιακή λειτουργία, και μέσω μηχανημάτων διακρίνεται ΚΑΙ εγκεφαλική λειτουργία. Να με διορθώσει το φωτ.μυαλό αν κάνω λάθος. Είναι πράγματα που μου τα είχε πει ο γιατρός μου, σε μία τυχαία συζήτηση, στην δεύτερη εγκυμοσύνη.
3. Δεν είναι δολοφονία, λες, επειδή έτσι λέει κάποιος νόμος;
Εδώ μπορούμε να κάνουμε ολόκληρη νέα συζήτηση, αλλά με ξάφνιασες μ'αυτή τη θέση σου, ομολογώ.
Ερώτηση, λοιπόν:
Σε ένα κράτος, όταν κλέβεις σου κόβουν το χέρι (νόμος).
Σε ένα άλλο, θεωρείται ΝΟΜΙΚΑ παράτυπο ακόμα και να τραβήξεις όπλο εναντια σε κάποιον που σε κλέβει. ΣΤο προηγούμενο κράτος έχεις νομικά το δικαίωμα να κόψεις ο ίδιος το χέρι του κλέφτη, κι αν αντισταθεί δεν υπάρχει πρόβλημα να τον λυντσάρεις κιόλας.
Σε μία χώρα σε σκοτώνουν ΝΟΜΙΜΑ, σε άλλη δεν υπάρχει ποινή θανάτου.

Ποια από τις δύο χώρες είναι σωστή;

Δεύτερη ερώτηση; Ποιοι νόμοι παρέμειναν ίδιοι στο πέρασμα των αιώνων: Απάντηση: ΚΑΝΕΝΑΣ. Σχόλιο: μπορεί να καλυτερεύουν με τον καιρό οι άνθρωποι. Χμ, κι αν είμαστε ΚΑΙ ΤΩΡΑ λάθος; Αν ακόμα δεν έχουμε φτάσει στον ιδανικό νόμο γι'αυτό το θέμα;

Υπάρχει ένας πίνακας (του Kohlberg, νομίζω, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος), για τα επίπεδα ηθικής/ελευθερίας στον άνθρωπο, με το τελευταίο να ειανι ο ιδανικός ελεύθερος άνθρωπος αλλά στα πλαίσια μιας κοινωνίας, σε μία ιδανική, εννοείται πάλι, κοινωνία. Αυτός ο άνθρωπος, λοιπόν, κατανοεί την χρησιμότητα των νόμων και τους σέβεται ΣΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΜΕΝΕΣ ΤΟΥ ΑΞΙΕΣ.
Αυτό σημαίνει, πως ασφαλώς και δεν ει΄ναι μόνο νομικό το θέμα. Αν οι νόμοι δεν βασίζονται πάνω σε κάποιας μορφής ηθική, γίνονται απάνθρωποι (όπως αυτός στην Κίνα που οδήγησε στην έκτρωση/δολοφονία με το ζόρι ενός εμβρύου ΕΞΙ ΜΗΝΩΝ!!!). Αν ένας νόμος αύριο σου πει να καταδίδεις, πχ κάθε λαθρομετανάστη, γιατί αλλιώς θα έχεις κυρώσεις και θα φυλακιστείς, τι θα κάνεις; ΕΠειδή το λέει ο νόμος, είναι και ηθικό και σωστό και ανθρώπινο; ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ;

Το θέμα είναι πολύ απλό: για διάφορους λόγους, το θέμα των εκτρώσεων έχει καταντήσει να γίνει φιλοσοφικό δίλημμα, και συζητιέται παγκοσμίως πλέον σε επίπεδο του τι είναι άνθρωπος, και πότε θεωρείται ένας οργανισμός άνθρωπος!
Η ΑΡιστέα είπε κάτι για τα όνειρα, και ξέρω πως για τους νόμους, ακόμα και για την ηθική πολλών δεν λέει μία: αλλά θα συμφωνήσω. Κι εγώ πριν καν μάθω ότι είμαι έγκυος είδα και τα δύο παιδιά μου, ως μωρά πώς θα ήταν (μόνο το φύλλο δεν είχα δει), και μίλησα μαζί τους στο όνειρο. Και δεν ήμουν ούτε ενός μηνός... Δεν είχα κάνει καν το τεστ.
Αυτό για μένα είναι επιβεβαίωση, πως έχουν μεγαλύτερη συνειδητότητα τα έμβρυα από ό,τι έχουν τα νεογνά με τον τοκετό, κάτι που είναι μεν αποδεκτό από πολλούς εσωτερικούς κύκλους, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που το λέω. Αυτή η εμπειρία μου, που είναι κοινή σε ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ γυναίκες, μου το αποδεικνύει.
Ξαναλέω, πως σίγουρα δεν είνα ικάτι απτό, τουλάχιστον όχι για τους άντρες. Είναι για μένα όμως, και για τις υπόλοιπες γυναίκες που είχαν παρόμοια εμπειρία.

Και κάτι για την Κελαινώ μου. Είχα πάει κι εγώ με μία φίλη μου για έκτρωση/απόξεση στην ουσία, γιατί είχε πεθάνει το έμβρυο ήδη μέσα της, και απλά έπρεπε να το βγάλουν. Μου είπε μετά, ότι ενώ το ήξερε από την προηγούμενη μέρα ότι ήταν νεκρό, δεν πόνεσε τόσο, όσο την ώρα που της το βγάζανε, και ήταν κάτι που δεν το περίμενε. Και να τονίσω πως ήτάν μία 'ανεπιθύμητη' εγκυμοσύνη, κτλ κτλ...
Ο λόγος που δεν τολμώ να κρίνω, όμως, καμία γυναίκα που αποφασίζει να το κάνει, είναι ακριβώς λόγω των παραπάνω. Επειδή οι άνθρωποι αρνούνται να αποφασίσουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους (ακόμα κι όταν οι ευθύνες τους επιβάλλονται, στην ουσία, όπως στν περίπτωση ενός βιασμού, που για μένα είναι το ίδιο δίλημμα, όπως κι αν έβρισκες ένα βρέφος έξω από την πόρτα σου) και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους ονομάζοντας έναν άνθρωπο ως ασυνείδητη μάζα κυττάρων σε εξέλιξη. Με ποια λογική επέλεξαν να πουν ότι με το που μπαίνεις στον τρίτο μήνα ξαφνικά γι΄νεται άνθρωπος, δεν θα το καταλάβω ποτέ. Μπαίνει ξαφνικά η συνείδηση στο κορμί του παιδιού; Βλέπουν με κάποιο όργανο ότι ο εγκέφαλος κάνει συγκεκριμένες συνάψεις που είναι χαρακτηριστικές για τον άνθρωπο, ενώ πριν ήταν ερπετικές, ξέρω γω;

Και μια και αναφέρθηκαν και κουτάβια: σε κάποιες χώρες (και στη δική μας) υπάρχει νόμος που προστατεύει ακόμα κι αυτά...Για μένα είναι θλιβερό...τουλάχιστον. Και σίγουρα δεν δείχνει το επίπεδο ανθρωπιάς και δικής μας ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΜΑΣ!