ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

[KAL EL]

Χθές διάβαζα για τον Ευαγόρα

[PELTASTIS VARNAVAS]

βαζω στο γγουγγλ: απελευθερωση... και μου βγαζει απελευθερωση κλειστων επαγγελματων...
απελευθερωση ταξι...απελευθερωση...δικηγορων..

οχι ρε παιδια...στρατολογησαν και το λεξιλογιο οι λογιστες και οι δικτυακοι γραβατακηδες

απελευθερωση ρε παιδια ....ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ!!!!

..........................ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ...αυτο επρεπε να βγαινει πρωτο τουντες μερες
.....
Να αναστήσωμεν το τεταλαιπωρημένον Ελληνικόν γένος μας. Δικαίω τω λόγω η μήτηρ μας Ελλάς, εκ της οποίας και υμείς εφωτίσθητε, απαιτεί ως εν τάχει την φιλάνθρωπον συνδρομήν σας, και ευέλπιδες, ότι θέλει αξιωθώμεν, και ημείς θέλομεν σας ομολογή άκραν υποχρέωσιν, και εν καιρώ θέλομεν δείξη πραγματικώς την υπέρ της συνδρομής σας ευγνωμοσύνην μας.

1821 Μαρτίου 23 εν Καλαμάτα. Εκ του Σπαρτιατικού Στρατοπέδου

Πέτρος Μαυρομιχάλης, αρχιστράτηγος του Σπαρτιατικού και Μεσσηνιακού στρατού.

http://www.sansimera.gr/articles/234

[PELTASTIS VARNAVAS]

Κύπρος

Στο πρώτο βλέμμα του ήλιου σου σωριάζομαι,

στην πρώτη καμπή τ' ουρανού σου καταρρέω.








Κωστας Μοντης

Ευτυχώς που το αίμα δεν παίρνει οδηγίες απ' το μυαλό,

ευτυχώς που μονάχα με την καρδιά έχει να κάνη,

που η καρδιά το κινεί,

γιατί ποιος ξέρει τι τσιγγουνιές εκείνο θα μας έκανε,

τι υπολογισμούς στις πιο κρίσιμες στιγμές

όταν θάπρεπε οπωσδήποτε να βάψουμε την άσφαλτο

κόκκινη,

όταν θάπρεπε οπωσδήποτε να πιτσιλλίσουμε τους

τοίχους κόκκινους.

ΠΡΩΤΗ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1955 ΞΕΚΙΝΑ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΓΛΩΝ

[PELTASTIS VARNAVAS]

6 απριλιου 1941 - 6 απριλιου 2011

ασυναισθητα εριξα μια ματια προς ακροπολη μερια το πρωι...μου φανηκε η γαλανολευκη σαν
να ειχε θολωσει λιγο..και να μην ηθελε να κυματισει πια
τελικα οι γερμανοι μπηκαν?
ξαναρχονται?
ή μηπως τελικα δεν εφυγαν ποτέ???...



http://www.roupel.gr/index.html

Ὅπως ὅταν
γυρίζεις ἀπ᾿ τὰ ξένα καὶ τύχει ν᾿ ἀνοίξεις
παλιὰ κασέλα κλειδωμένη ἀπὸ καιρὸ
καὶ βρεῖς κουρέλια ἀπὸ τὰ ροῦχα ποὺ φοροῦσες
σὲ ὄμορφες ὧρες, σὲ γιορτὲς μὲ φῶτα
πολύχρωμα, καθρεφτισμένα, ποὺ ὅλο χαμηλώνουν
καὶ μένει μόνο τὸ ἄρωμα τῆς ἀπουσίας
μιᾶς νέας μορφῆς.
Ἀλήθεια, τὰ συντρίμμια
δὲν εἶναι ἐκεῖνα- ἐσὺ ῾σαι τὸ ρημάδι-
σὲ κυνηγοῦν μὲ μία παράξενη παρθενιὰ
στὸ σπίτι στὸ γραφεῖο στὶς δεξιώσεις
τῶν μεγιστάνων, στὸν ἀνομολόγητο φόβο τοῦ ὕπνου-
μιλοῦν γιὰ περιστατικὰ ποὺ θὰ ἤθελες νὰ μὴν ὑπάρχουν
ἢ νὰ γινόντουσαν χρόνια μετὰ τὸ θάνατό σου,
κι αὐτὸ εἶναι δύσκολο γιατί...
-Τ᾿ ἀγάλματα εἶναι στὸ μουσεῖο.
Καληνύχτα.
-... γιατὶ τ᾿ ἀγάλματα δὲν εἶναι πιὰ συντρίμμια,
εἴμαστε ἐμεῖς. Τ᾿ ἀγάλματα λυγίζουν ἀλαφριὰ ... καλή-
νύχτα.

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tribut ... /kixlh.htm

[Oneiro]

Μετρό Απρίλιος 2011

"Ο,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα. Ο,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα."

"Κι έναν πόντο πιο ψηλά να πάτε, άνθρωποι, ευχαριστώ θα σας πει ο Θεός."

"Θέ μου τί μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε"

"Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά."

"Αν δεν στηρίξεις το ένα πόδι έξω απ'τη Γη, ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της."

Το σημαντικό είναι άλλο όμως..
Τα βλέμματα των ανθρώπων όταν χαϊδεύουν ετούτες τις λέξεις και συνομιλώντας ανταλλάζουν σκέψεις και χαμόγελα,
έστω και στιγμιαία, έστω και σχεδόν λαθραία.. γιατί ο αέρας είναι πάντα εκεί προσπαθώντας να κυμματίσει 0νειρα κι αξίες
και φυσικά γιατί ό,τι αγαπιέται -έστω και φευγαλέα-, γεννιέται αδιάκοπα.




υ.γ.: "Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις."

[ION 4ever]

Το σημαντικό είναι άλλο όμως..
Τα βλέμματα των ανθρώπων όταν χαϊδεύουν ετούτες τις λέξεις και συνομιλώντας ανταλλάζουν σκέψεις και χαμόγελα,
έστω και στιγμιαία, έστω και σχεδόν λαθραία.. γιατί ο αέρας είναι πάντα εκεί προσπαθώντας να κυμματίσει 0νειρα κι αξίες
και φυσικά γιατί ό,τι αγαπιέται -έστω και φευγαλέα-, γεννιέται αδιάκοπα.

Αχ! oneiro μήπως εμένα πήρε το μάτι σου την τελευταία φορά στο μετρό?
Πρώτη μου φορά ένοιωσα να σπρώχνω με το βλέμμα μου
τους ανθρώπους λίγο-λίγο παρακεί να ξεπροβάλει μια λεξούλα.
Διάβαζα ανάμεσα από σώματα από χεράκια από μαγούλα μισά από μαλάκια,
και από μισάνοικτα πουκάμισα. αχόρταγα, γεμάτη προσμονή.
Τρυφερές λεξούλες που δεν αγωνιούν να ερμηνευτούν, μονάχα αναπνέουν.
Ώρες ώρες μια λεξούλα κρυβόταν και έλεγα όχι όχι δεν θα κατέβω
θα την περιμένω να φανερωθεί.
Και όταν φανερωνόταν μου ΄ρχότανε να κάνω παλαμάκια.

Σε ευχαριστώ όνειρο που με αυτό σου το πόστ
μου θύμησες να βρω τις λεξούλες-σκέψεις
που άφησα στο μετρό κατεβαίνοντας...

[PELTASTIS VARNAVAS]

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ,κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις,ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα,τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών μου τα πλήθηκαι κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,ψυχοσώστα Σωτήρ μου;Μη με την σήν δούλην παρίδης,Ο αμέτρητον έχων το έλεος.

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες,σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικάπριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη:Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι,η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας.
Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων,εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας.Λύγισε στ’ αναστενάγματα της καρδιάς μου,εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης.
Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου,και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου•αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ’ άκουσε να περπατάνε,από το φόβο της κρύφτηκε.
Των αμαρτιών μου τα πλήθηκαι των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση,ψυχοσώστη Σωτήρα μου;Μην καταφρονέσης τη δούλη σου,εσύ που έχεις τ’ αμέτρητο έλεος

Μετάφραση Φώτη Κόντογλου

http://www.patrasblogs.gr/%CE%91%CE%BD% ... E%BF%CF%85


---------γερά παιδιά!!!
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΚΙ ΕΝΤΟΣ ΜΑΣ

[PELTASTIS VARNAVAS]

...Και δώρησαι ημίν, ο Θεός, γρήγορον νουν, σώφρονα λογισμόν, καρδίαν νήφουσαν , ύπνον ελαφρόν και πάσης σατανικής φαντασίας απηλλαγμένον...



... πνεύμα αργίας, περιεργείας, φιλαρχίας και αργολογίας μη μοι δως...

[ION 4ever]

Είσαι πολύ καλός στην ανακάλυψη των διαμαντιών.

[Odysseas A]

Σαν σημερα το 1927 ο Αγγελος Σικελιανος και η συζυγος του Eva Palmer διοργανωσαν στους Δελφους τις πρωτες Δελφικες Γιορτες. Σκοπος τους ηταν η αναβιωση της Δελφικης Ιδεας μέσω της τεχνης, με προσκεκλημένους απο ολο τον κοσμο σε κοινη αναζητηση της πνευματικης ενοτητας στον «Ομφαλο της Γης». Διηρκησαν 3 ημερες και παρουσιαστηκε η τραγωδια του Αισχυλου "Προμηθεας Δεσμωτης" απο ερασιστεχνες ηθοποιους , διοργανωθηκαν γυμνικοι αγωνες, δοθηκαν διαλεξεις και εκθεσεις. Ηταν μια καθαρα ιδιωτικη πρωτοβουλια αφου ολα τα εξοδα καλυφθηκαν απο τον ιδιο και τη γυναικα του με πολυ προσωπικη εργασια.
Το ελληνικο παραδοξο βεβαια εκανε το θαυμα του ξανα, και ο Σικελιανος χαρακτηριστηκε ως αλλος Μουσολινι, προγονόπληκτος κλπ.
Το εγχειρημα επαναληφθηκε το 1930 αλλα εληξε αδοξα αφου τα χρηματα εξαντληθηκαν και το κρατος δεν ανελαβε καμμια πρωτοβουλια, παρολο που η αυξηση του τουρισμου λογω των εκδηλωσεων ηταν πρωτοφανης. Το 1952 και μετα τον θανατο του Σικελιανου ο γιορτες αναβιωσαν για τελευταια φορα.

Σημερα το Μουσειο Δελφικων Εορτων ανηκει στο Ευρωπαικο Πολιτιστικο Κεντρο Δελφων και στεγαζεται στο σπιτι του Σικελιανου στους Δελφους. Σωζονται φωτογραφιες, κειμενα, κοστουμια και αλλα αντικειμενα των εορτων και της εποχης.

http://www.youtube.com/watch?v=lYgrTo8YmDA

http://www.youtube.com/watch?v=uOE43IZ6cok

[PELTASTIS VARNAVAS]

...........................................................
Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.

Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.

Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

http://www.sansimera.gr/articles/140

Το Τσάμπασιν


Εκάεν και το Τσάμπασιν
και επέμναν τα τουβάρεα γιαρ γιαρ αμάν.
Και έρουξεν σο χουρτέρεμαν
τ' Ορτούς τα παλληκάρεα οϊ οϊ αμάν.

ΡΕΦΡΕΝ
Κ' εν έκαεν κ' εμανίεν
τ' Όρτους το παρχάρ.
Κ' εν εκεί τιδέν κ' επέμνεν
μανάχον σαχτάρ!

Εκάεν και το Τσάμπασιν
γιαβρούμ τιδέν κ' επέμνεν γιαρ γιαρ αμάν.
Ράσα και λειβαδότοπα
άλλο χορτάρ κι φέρνε οϊ οϊ αμάν.

ΡΕΦΡΕΝ

Τρανόν Γιαγκούν σο Τσάμπασιν
σπίτεα κι θα απόμενε γιάρ γιάρ αμάν.
Τρανοί μικροί, φτωχοί ζεγκίν
ούλ καθούνταν και κλαίνε οϊ οϊ αμάν.

ΡΕΦΡΕΝ

Κλαιν τα πουλόπα του θεού
κλαιν τα πεγαδομάτεα γιάρ γιάρ αμάν.
Κλαίει το Τσαμπλούκ, το Καρακιόλ
κλαιν τ' έμορφα τ' ελάτεα οϊ οϊ αμάν.


http://pontosworld.com/index.php?option ... &Itemid=78

[KAL EL]

[totispap]

Ελπίζω και εύχομαι να μην χρειαστεί ποτέ να περάσουμε τέτοιες ώρες...

Τέτοιο ''Σαν Σήμερα'' ποτέ ξανά,ποτέ..

Τιμή και μνήμη στους πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες του Πόντου που υπέφεραν

[Blue Ice]

Να δω πότε θα αναγνωριστεί η γενοκτονία των Ελλήνων της Μ.Ασίας και πάλι από τον ίδιο "άνθρωπο", τον Κεμάλ... Τα πρώτα στρατόπεδα συγκεντρώσεως με αριθμούς και συστηματικές εκτελέσεις "φιλοξένησαν" Έλληνες και φτιάχτηκαν από Τούρκους... Ας μην το ξεχνάμε...

[Oneiro]

όταν ακούω την φωνή του και βλέπω τον χορό του αετού
στην κόψη της χορδής της λίρας, ανατριχιάζω..

[Blue Ice]

Ο Ν.Λυγερός για την Γενοκτονία των Ποντίων

[Blue Ice]

23 Μαϊου 2006 - Κατάρριψη του αεροσκάφους του Κωνσταντίνου Ηλιάκη από τους τούρκους






ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΙΩΜΕΝΟΥ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕ ΛΟΓΙΕΤΑΙ

[KAL EL]

[PELTASTIS VARNAVAS]

Πάρθεν
Αυτές τες μέρες διάβαζα δημοτικά τραγούδια,
για τ' άθλα των κλεφτών και τους πολέμους,
πράγματα συμπαθητικά· δικά μας, Γραικικά.

Διάβαζα και τα πένθιμα για τον χαμό της Πόλης
«Πήραν την Πόλη,πήραν την· πήραν την Σαλονίκη».
Και την Φωνή που εκεί που οι δυο εψέλναν,
«ζερβά ο βασιληάς, δεξιά ο πατριάρχης»,
ακούσθηκε κ' είπε να πάψουν πια
«πάψτε παπάδες τα χαρτιά και κλείστε τα βαγγέλια»
πήραν την Πόλη, πήραν την· πήραν την Σαλονίκη.

Όμως απ' τ' άλλα πιο πολύ με άγγιξε το άσμα
το Τραπεζούντιον με την παράξενή του γλώσσα
και με την λύπη των Γραικών των μακρυνών εκείνων
που ίσως όλο πίστευαν που θα σωθούμε ακόμη.

Μα αλοίμονον μοιραίον πουλί «απαί την Πόλην έρται»
με στο «φτερούλιν αθε χαρτίν περιγραμμένον
κι ουδέ στην άμπελον κονεύ' μηδέ στο περιβόλι
επήγεν και εκόνεψεν στου κυπαρίσ' την ρίζαν».
Οι αρχιερείς δεν δύνανται (ή δεν θέλουν) να διαβάσουν
«Χέρας υιός Γιανίκας έν» αυτός το παίρνει το χαρτί,
και το διαβάζει κι ολοφύρεται.
«Σίτ' αναγνώθ' σίτ' ανακλαίγ' σίτ' ανακρούγ' την κάρδιαν.
Ν' αοιλλή εμάς να βάϊ εμάς η Ρωμανία πάρθεν».

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης


Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλην

ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν ουδέ στα περιβόλια,

επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί' τον κάστρον.

Εσείξεν τ' έναν το φτερόν σο αίμα βουτεμένον,

εσείξεν τ' άλλο το φτερόν, χαρτίν έχει γραμμένον,

Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης

έναν παιδίν, καλόν παιδίν, έρχεται κι αναγνώθει.

Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγει, σίτε κρούει την καρδίαν.

"Αλί εμάς και βάι εμάς, πάρθεν η Ρωμανία!"

Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια

κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται,

-Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι

-Η Ρωμανία πέρασε, η Ρωμανία 'πάρθεν.

-Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο.



(Δημοτικό τραγούδι του Πόντου)

http://cavafis.compupress.gr/kavgr239.htm

http://psifides.pblogs.gr/2009/05/parth ... wsews.html

http://pontosworld.com/index.php?option ... &Itemid=78


------------ανατριχιλα ο αλεξανδρινος...
ηταν και το σαββατο το πρωι στο 2ο προγραμμα του ραδιοφωνου ερα2, 103,7...κατι αφιερωματα ουτε παραγγελια
να τα χαμε....τραουθκια για αλωση Πολης....το μεγαλο μας τσιρκο με ξυλουρη και απιστευτα επικαιρους στιχους για τραπεζιτες λαο κοινωνια...και στο τελος βαζει και παραδοσιακα ασματα απο 12νησα και δυτικες κυκλαδες...περα στους περα καμπους....

Στον Αρτεμώνα στο Σταυρί
στα Ξάμπελα στο Κάστρο

Εκεί το πρωτογνώρισα
στα Ξάμπελα στο Κάστρο
το πρόσωπό σου τ' άσπρο

Στον Αρτεμώνα δεν περνώ
γιατί μ' αναγελούνε

δακρυα και γελιο θα με πειτε....κλαυσιγελως ενδεχομενως...

και καπως ετσι πεταρισε παλι το νοσταλγικο λαχταρισμα του αεναου βιωματικου σφιχταγγαλιασματος:εθνικου και κοινωνικου,
ελληνισμου κι ορθοδοξιας...η ιδια οψη του ιδιου "νομισματος"


καλημερα αδερκια

[Oneiro]

"Πρώτη πράξη αντίστασης

Στα τέλη Μαΐου του 1941 είχε συμπληρωθεί ένας μήνας από την παράδοση της Αθήνας στους Γερμανούς, που ολοκλήρωναν τις επιχειρήσεις τους στην Ελλάδα με την κατάληψη της Κρήτης. Ο Μανώλης Γλέζος (9/9/1922) και ο Λάκης Σάντας (22/2/1922) ήταν δύο νεαροί φοιτητές, που δάκρυζαν, όπως και χιλιάδες Αθηναίοι, βλέποντας τη γερμανική σβάστικα να κυματίζει στην Ακρόπολη. Το χιτλερικό σύμβολο προκαλούσε την ελληνική υπερηφάνεια. Έπρεπε, λοιπόν, να κατέβει…

Το παράτολμο σχέδιο γεννήθηκε στο μυαλό τους ένα ανοιξιάτικο σούρουπο στο Ζάππειο, καθώς αντίκριζαν την Ακρόπολη και στρώθηκαν στη δουλειά για να το υλοποιήσουν. Πήγαν στην Εθνική Βιβλιοθήκη και διάβασαν ό,τι σχετικό με τον Ιερό Βράχο. Στη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια ανακάλυψαν όλες τις σπηλιές και τις τρύπες της Ακρόπολης. Γρήγορα, αντιλήφθηκαν ότι η μόνη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσουν για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους γερμανούς φρουρούς ήταν μέσω του Πανδρόσειου Άντρου.

Το πρωί της 30ης Μαΐου 1941, ο Γλέζος και ο Σάντας πληροφορήθηκαν από το ραδιόφωνο ότι η Κρήτη είχε πέσει. Οι Γερμανοί με προκηρύξεις κόμπαζαν για το κατόρθωμά τους. Οι δύο νέοι αποφάσισαν να δράσουν το ίδιο βράδυ. Όπλα δεν είχαν, παρά μόνο ένα φαναράκι κι ένα μαχαίρι. Η ώρα είχε φθάσει 9:30 το βράδυ. Η μικρή φρουρά της Ακρόπολης ήταν μαζεμένη στην είσοδο των Προπυλαίων και διασκέδαζε με νεαρές Ελληνίδες, που πουλούσαν τον ερωτά τους, πίνοντας μπύρες και μεθοκοπώντας.

Με άγνοια κινδύνου, πήδηξαν τα σύρματα, σύρθηκαν ως τη σπηλιά του Πανδρόσειου Άντρου και άρχισαν να σκαρφαλώνουν από τις σκαλωσιές, που είχαν φτιάξει οι αρχαιολόγοι για τις ανασκαφές. Φθάνοντας σε απόσταση ολίγων μέτρων από τον ιστό της σημαίας δεν αντιλήφθηκαν κανένα φρουρό και με γρήγορες κινήσεις κατέβασαν από τον ιστό το μισητό σύμβολο του ναζισμού. Ήταν μία τεράστια σημαία, διαστάσεων 4x2 μ. Είχαν φθάσει πια μεσάνυχτα. Οι δύο «κομάντος» δίπλωσαν και πήραν μαζί τους τη σημαία και ακολουθώντας το ίδιο δρομολόγιο απομακρύνθηκαν από την Ακρόπολη, χωρίς και πάλι να γίνουν αντιληπτοί από τους Γερμανούς, που συνέχιζαν τη διασκέδασή τους.

Με έκπληξη η γερμανική φρουρά αντιλήφθηκε νωρίς το πρωί ότι η σβάστικα έλειπε από τον ιστό. Οι γερμανικές αρχές πανικοβλημένες διέταξαν ανακρίσεις. Μόλις στις 11 το πρωί ανάρτησαν μια νέα σημαία στον κενό ιστό.

Γλέζος και Σάντας καταδικάσθηκαν ερήμην σε θάνατο, οι άνδρες της φρουράς εκτελέστηκαν, οι έλληνες διοικητές των αστυνομικών τμημάτων της περιοχής απαλλάχθηκαν από τα καθήκοντά τους, ενώ για τους φύλακες της Ακρόπολης δεν προέκυψε κάποιο ενοχοποιητικό στοιχείο.

Η υποστολή της σβάστικας από την Ακρόπολη αποτέλεσε ουσιαστικά την πρώτη αντιστασιακή πράξη στην κατεχόμενη Αθήνα, μία ενέργεια με συμβολικό χαρακτήρα, αλλά τεράστια απήχηση στο ηθικό των δοκιμαζόμενων Ελλήνων. Το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς ιδρύθηκαν οι δύο μεγάλες αντιστασιακές οργανώσεις ΕΑΜ και ΕΔΕΣ.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Μανώλης Γλέζος συνελήφθη τρεις φορές από τους Γερμανούς, φυλακίστηκε και κατόρθωσε να δραπετεύσει, ενώ ο Λάκης Σάντας ξέφυγε από τους διώκτες του και κατετάγη στον ΕΛΑΣ."

http://www.sansimera.gr/articles/146

Είχα την χαρά να γνωρίσω τον Λάκη Σάντα από κοντά, με κέρδισε αμέσως από την σεμνότητα του
και με εκείνο το βλέμμα που παρόλα τα 88 του έτη σπινθήριζε σαν πιτσιρίκι.
Σήμερα συμπληρώθηκε ένας μήνας που άφησε τον μάταιο τούτο κόσμο.
Ήταν η εξαίρεση στους κανόνες και η σπίθα στο φυτίλι.

Και.. είναι που οι εξαιρέσεις γράφουν ιστορία,
και.. είναι που οι καιροί μυρίζουν μελάνι..

[Odysseas A]

Ο Σαντας ηταν απο εκεινους τους ελαχιστους που ποτε δεν εξαργυρωσαν πιστευω και αξιες, η εξαιρεση πραγματικα στους κανονες. Νομιζω οτι λιγο πριν φυγει προλαβε να δει εκδομενο και το βιβλιο του. Καλο του ταξιδι....

Και.. είναι που οι εξαιρέσεις γράφουν ιστορία,
και.. είναι που οι καιροί μυρίζουν μελάνι..

[KAL EL]

<<Λίγο καιρό αργότερα η επαφή μας με το Δίστομο θ’ αποκτούσε και έναν αξιοσημείωτο επίλογο. Όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, δεν πήγαν και τόσο καλά τα πράγματα, αφού μια γερμανική μονάδα κατάφερε να περικυκλωθεί από αντάρτες ακριβώς στην περιοχή του Διστόμου. Σκέφτηκα ότι αυτό ίσως θεωρηθεί από τους Έλληνες ως ευκαιρία για αιματηρή εκδίκηση, πόσο μάλλον που η περιοχή εδώ και καιρό είχε αποκοπεί από κάθε παροχή βοήθειας σε τρόφιμα.>>..................................

http://eistorias.wordpress.com/2011/06/ ... %B9%CE%BA/

[PELTASTIS VARNAVAS]

Ας Αφησουμε για σημερα τες εντασεις κοινωνικες και αλλες
αφου η εκκλησια μας εορταζει τη μνημη του Οσιου Μνημονιου
βοηθεια μας
[εμπαινε γιουτσοοοοο - φωτεινηηηη]
επισης ο πρωθυπουργος μας ρε εχει γενεθλια


τυχαιοοοοοοοοοοοοοο??????????????????

ζε κρουα κε νο

[kat_woman]

...Είμαι ανώτερος άνθρωπος εγώ...
Άντε βρε! Και του χρόνου..

[PELTASTIS VARNAVAS]

Φύσα μαΐστρο δροσερέ κι’ αέρα του πελάγου
να πας τα χαιρετίσματα 'ς του Δράμαλη τη μάννα.
Της ‘Ρούμελης οι μπέηδες, του Δράμαλη οι αγάδες
'ς το Δερβενάκι κείτονται, 'ς το χώμα ξαπλωμένοι.
Στρώμά χουνε τη μαύρη γης, προσκέφαλο λιθάρια
και γι' απανωσκεπάσματα του φεγγαριού τη λάμψη.
Κ’ ένα πουλάκι πέρασε και το συχνορωτάνε.
"Πουλί, πώς πάει ο πόλεμος, το κλέφτικο ντουφέκι;
-Μπροστά πάει ο Νικηταράς, πίσω ο Κολοκοτρώνης,
και παραπίσω οι Έλληνες με τα σπαθιά 'ς τα χέρια".
Γράμματα πάνε κ' έρχονται 'ς των μπέηδων τα σπίτια.
Κλαίνε ταχούρια γι' άλογα και τα τζαμιά για Τούρκους,
κλαίνε μαννούλαις για παιδιά, γυναίκες για τους άντρες.


26 ιουλιου 1822, μαχη στα δερβενακια...