Ο Dim σε μονόλογο..

[dim]

Αγαπητοί (όσοι υπάρχουν ακόμα) συμφορουμίτες θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα σχετικά με την πορεία των πραγμάτων και την ανεξέλεκτη
καταβαράθρωση των πάντων γύρω μας. Πιστεύετε ότι υπάρχει πιθανότητα αυτός ο κόσμος που όλοι βιώνουμε να αλλάξει προς το καλύτερο?
Υπάρχει το υλικό εκείνο που θα σχηματίσει καινούργιες αξίες και να δώσει ελπίδα στους νέους ανθρώπους που το μέλλον είναι δικό τους? Ρωτώ εσάς, γιατί εγώ από όποια πλευρά και να το δω καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πλέον η κατάσταση στην οποία μας επιβάλουν να ζούμε είναι μη αναστρέψιμη.. Οσα χρόνια υπάρχω σε αυτόν τον κόσμο, ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε συγκεντωμένη τόση βρωμιά, ηθικός ξεπεσμός, έλλειψη ανθρωπιάς και στασιμότητα. Πάντα υπέβοσκε η εγκληματικότητα, η παραβατικότητα και η βρωμιά αλλά υπήρχαν και πράγματα
που μας κάνανε να αγαπάμε αυτή την ζωή και εκτιμούσαμε αξίες όπως η φιλία, η ελευθερία , η φύση , που τώρα είναι δύσκολο πια να τα βρείς..
Προσωπικά, έχω την αίσθηση ότι από το 2010-2012 και μετά είναι σαν μια μαύρη δύναμη να εισχώρησε στον κόσμο μας και μέσα σε πολύ γρήγορο
ρυθμό άρχισε η ασχήμια να φανερώνεται σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Πλέον ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα , οι μέρες, οι μήνες , τα χρόνια τρέχουν.
Νιώθετε το ίδιο? Θα ήθελα να ξέρω αν το βιώνετε και εσείς. Αισθάνεστε ότι κάτι που δεν μπορεί να εξηγηθεί εύκολα με λόγια πως πλανάται τα τελευταία χρόνια πάνω και γύρω μας και είναι απόκοσμο και σκοτεινό? Οι καθημερινές σχεδόν ανθρωποκτονίες, οι βασανισμοί, οι βιασμοί ανηλίκων, ο πανπουστισμός και η κάθε είδους ασχήμια είναι πανταχού παρών. Δεν το πάω συνομωσιολογικά, απλά προσπαθω να βρω άκρη με το τι φταίει που ζούμε μέσα σε αυτό. Κάποιοι θα πουν ότι φταίνε τα μνημόνια, και η διάφορες ανθελληνικές κυβερνήσεις που δηλητηρίασαν το σώμα αυτού του τόπου.. Είναι όμως μόνο αυτό? Πάντα υπήρχε ανέχεια και φτώχεια. Πάντα ο λαός ήταν διχασμένος και πάντα υπήρχαν οι φτωχοί και οι πλούσιοι. Τώρα όμως έχουμε αλλάξει πίστα ένα πράγμα..
Προσπαθείστε να βρείτε κάτι θετικό γύρω σας από τα νέα της τηλεόρασης, απο τον περίγυρό σας, τους συγγενείς σας και παντού. Σας πληροφορώ ότι θα δυσκολευτείτε πολύ..
Βιώνουμε τέτοια μαυρίλα και τέτοιο ξεπεσμό όσο ποτέ άλλοτε. Και το θλιβερό είναι ότι δεν υπάρχουν και σημεία αντίστασης. Ολοι σε βαθύ ύπνο χαμένος ο καθένας στον δικό του μικρόκοσμο. Μήπως είναι αυτός ο τρόπος που πρέπει να γίνουν τα πράγματα ώστε να πιάσουμε τέτοιον πάτο μέχρι που να μην πάει άλλο, ώστε να έρθει και να διαδεχθεί την κατάσταση που βιώνουμε κάτι άλλο πιο ελπιδοφόρο και καινούργιο? Δεν ξέρω..Ισως..
Μήπως πάλι βλέπουμε από άλλο πρίσμα τα πράγματα επειδή μεγαλώνουμε και ότι εμπειρίες ήταν να συλλέξουμε τις συλλέξαμε οπότε και τώρα γίναμε πιό απαιτητικοί και επιλεκτικοί? Η έχει να κάνει όλο αυτό με το πετσόκομα των ελευθεριών μας, και την απελευθέρωση μιάς αφύσικης νοοτροπίας όπου ότι ξέραμε μέχρι χθες ως μαύρο τώρα καλούμαστε να το δούμε ως άσπρο? Φοβάμαι φίλοι μου ότι τίποτα πια δεν μπορεί να μας επιστρέψει στην κατάσταση που γνωρίζαμε. Απλώς πλέουμε ακυβέρνητοι στον βαθύ ωκεανό και μέχρι να πέσουμε στο παγόβουνο ακούμε την ορχήστρα να παίζει αμέριμνα..

[OTTO]

Εγώ όσα άτομα έχω γνωρίσει πιο βαθιά, διαπίστωσα ότι όλα έχουν ένα σκοτάδι μέσα τους.

Πχ γνωρίζεις κοπέλα και νομίζεις ότι είναι άγια κοπέλα γιατί πράγματι συμπεριφέρεται υπέροχα σε πληθώρα καταστάσεων. Κι όμως σε κάτι, σε κάποιο θέμα, σε κάποια κατάσταση, θα σου βγάλει έναν σκάρτο εαυτό.

Τώρα... μπορεί για άλλους να μην είναι σκάρτο, ή να μην το θεωρούν σημαντικό, αλλά για εσένα θα είναι σημαντικό και θα σου απομυθοποιήσει το πρόσωπό της.

Για τους άλλους που δεν το θεωρούν σημαντικό, κάτι άλλο επάνω της θα θεωρήσουν σημαντικό που εσύ δεν το θεωρούσες σημαντικό, και θα απομυθοποιηθεί στα μάτια τους.

Σκέψου τώρα ότι αυτό συμβαίνει μεταξύ οποιασδήποτε σχέσης. Σε οποιαδήποτε σχέση, φιλική, εργασιακή κλπ, κάπου κάποιος θα σου βγάλει κάτι που στα μάτια σου θα τον απομυθοποιήσει.

Το ίδιο συμβαίνει και αντιστρόφως. Εγώ πχ μπορεί να βγάλω κάτι που στα μάτια άλλων που με εκτιμούσαν θα απομυθοποιηθώ και μετά θα με σιχαίνονται ενώ αρχικά με συμπαθούσαν.

Συμπέρασμα: ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ. Δεν υπάρχουν βασικές αξίες. Διότι αν υπήρχαν, δεν θα υπήρχε αυτή η σύγκρουση ηθικής, όπου ο καθένας έχει τη δική του ηθική, τα δικά του όρια κλπ. Αν υπήρχαν βασικές αξίες, τότε θα τις είχαν όλοι, ή έστω αρκετοί, και κανένας δεν θα απομυθοποιούταν στα μάτια του άλλου. Θα ήταν ΚΟΙΝΕΣ αξίες, κοινή ηθική, και θα μας βοηθούσαν να συμπορευόμαστε και να συνεργαζόμαστε.

[kat_woman]

Ας το δούμε λίγο ήρεμα.

Ναι, ο κόσμος είναι σκατά, πολύ, λίγο, όπως το βλέπει ο καθένας από το προσωπικό του πρίσμα, προσπαθώντας να είναι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται. Άποψή μου, όμως, ο κόσμος πάντα χάλια ήταν σε γενικές γραμμές, με μικρές φωτεινές εξαιρέσεις μέσα στους αιώνες. Δεν πιστεύω οτι χειροτέρεψε, ήταν πάντα έτσι. Απλά στην εποχή μας που η πληροφορία είναι διάχυτη και παντού, η αλγεινή αυτή διαπίστωση είναι πλέον προφανής στα μάτια και του πιο αισιόδοξου από εμάς. Και δεν μιλάω μόνο για τη χώρα μας, αναφέρομαι στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και στην κατάσταση της ανθρωπότητας εν γένει.

Τώρα, γιατί γίνεται αυτό? Δεν έχω ιδέα. Ίσως, στην τελική (για να βάλω και μια ...μεταφυσική χροιά στη συζήτηση) ο πλανήτης αυτός να είναι τόπος εξορίας και τιμωρίας, τόπος όπου κατοικούν εκπεσώντες, τόπος όπου όσοι βρισκόμαστε "πληρώνουμε" προαιώνια αμαρτήματα, τόπος όπου καλούμαστε να μάθουμε προκειμένου να εξελιχθούμε, τόπος όπου εμείς (για κάποιο άγνωστο σε εμένα λόγο) έχουμε έρθει με το φώς αλλά και το σκοτάδι μέσα μας, you name it.

Για να μην μακρηγορήσω, συμφωνώ με τον Όττο σε αυτό: ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ. Προσωπικά, έχω φύγει από την παιδική ασθένεια του να αλλάξω τον κόσμο. Θεωρώ οτι η αλλαγή περιορίζεται στον κάθε ένα από εμάς. Και ΙΣΩΣ τότε, αν ο κάθε ένας μας μάθει το μάθημά του και αναθεωρήσει και δουλέψει τις αξίες του, τότε και μόνον τότε ίσως δούμε πιο πολύ και τη θετική πλευρά του κόσμου.

Πολύ μακρινό όμως και εξαιρετικά ουτοπικό.

[dim]

Θά θελα πολύ να συμφωνήσω μαζί σου Κατερίνα γιατί πάντα κοιτάς τα πράγματα ρεαλιστικά και μέσα απο την λογική που σε διακρίνει. Θα ήθελα να πιστέψω ότι πάντα έτσι ήτανε ο κόσμος και απλά εγώ το κατάλαβα τώρα, αλλά δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου ότι είναι όντως έτσι.. Ισως ο καθένας να έχει διαφορετική και ξεχωρστή ματιά για ότι βιώνει και το αντιλαμβάνεται διαφορετικά απο κάποιον άλλον. Συνέβησαν μεγάλα πράγματα Κατερίνα τα τελευταία χρόνια σε μαζική κλίμακα που ποτέ άλλοτε δεν είχε εκφραστεί τόσο απότομα , τόσο επίμονα και και με τέτοια λύσσα το συσωρευμένο κακό. Μιλώ για τους μαζικούς εμβολιασμούς βεβαίως από τους αλήτ που τους προώθησαν χωρίς ίχνος συμπόνοιας για τα πάθη, τις αρρώστιες και τον θάνατο που θα έφερναν αργότερα τα συγκεκριμένα δηλητήρια στους ευκολόπιστους ανθρώπους.. Πότε θυμάσαι εσύ να έγιναν τέτοια πράγματα στο παρελθόν? Ναι, ποτέ ο κόσμος δεν ήταν καθαρός και πάντα έμοιαζε η φυλακή μας αλλά τα τελευταία χρόνια το κακό δεν κρύβεται σε χαραμάδες και σκιές αλλά στέκεται μπροστά μας και μας κοιτάει κατάματα.. Για μένα αυτό ( ο μαζικός εμφολιασμός) ήταν το ΚΟΡΥΦΑΙΟ γεγονός που κάποτε οι ιστορικοί του μέλλοντος θα γράψουν πολλές σελίδες για το εύρος της αποπλάνησης των ανθρώπων και της καταστροφής που επιτελέστηκε.Σακατεύτηκαν εκατομμύρια ανα τον κόσμο με τις ενέσεις της ευθανασίας αλλά μπορούν ακόμη αυτοί που γνωρίζουν και το αποκρύπτουν. Βέβαια, υπάρχουν πολλοί που δεν θέλουν να το ανοίξουν και να το δούν αυτό το μέγα θέμα γιατί δεν είναι έτοιμοι να να δεχτούν ότι εξαπατήθηκαν. Οπως δεν θέλουν να δεχτούν ότι όντως μας έχουν τρελλάνει στους ψεκασμούς απο την δεκαετία του 90 και μετά..
Πότε η καθολική και αργή δηλητηρίαση των ανθρώπων μέσω της τροφής ήταν τόσο ενεργή? Οχι, παλιότερα ίσως να υπήρχε αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό. Πότε μπορείς να θυμηθείς την κοινωνία να έχει ξεχειλώσει έτσι? Ναι, ήταν σάπια αλλά υπήρχαν εναλλακτικές. Τώρα αυτήν την κοινωνία πρέπει να την φάμε στα μούτρα χωρίς να έχουμε το δικαίωμα να μην την αποδεχτούμε. Αυτά είναι που μου φέρνουν τρόμο και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι έτσι ήταν πάντα ο κόσμος. Απλώς τώρα βρισκόμαστε στο πικ του σκοταδιού.

[OTTO]

Η δηλητηρίαση των ανθρώπων μέσω της τροφής έχει πολλές όψεις. Εγω θα σταθώ σε μία. Στον σταρχιδισμό αρκετών παραγωγών που χρησιμοποιούν είτε σκάρτες ουσίες σε τρόφιμα, είτε φυτοφάρμακα, είτε διάφορα άλλα βλαβερά πράγματα, με μοναδικό σκοπό το βόλεμά τους, το να αυξηθεί η παραγωγή, ή το να βελτιωθεί η εικόνα ή και η γεύση αδιαφορώντας για θέματα υγείας.

Δεν είναι μόνο τα μεγάλα κεφάλια που φταίνε για την ποιοτητα της σημερινής τροφής, αλλά ο καθένας που λέει "ε μωρε.. σιγά..."

Ο άλλος φτιάχνει πχ την σοκολάτα kiss, και σου δηλώνει ότι τρως φράουλα.

Όμως δεν υπάρχει τίποτα από φράουλα μέσα. Οτιδήποτε την θυμίζει, είναι χημεία και ουσίες από έντομα.

Με τέτοιους απατεώνες υπάρχει ελπίδα; Όχι, δεν υπάρχει ελπίδα.

Κι αν καταφέρεις και τους στριμώξεις σε πλαίσιο λογομαχίας, ξέρεις τι θα σου πουν; Θα σε ρωτήσουν τι δουλειά κάνεις, και θα σε κατηγορήσουν ότι σίγουρα κι εσύ κάνεις λαμογιές στη δική σου δουλειά.

Γιατί κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Γιατί τους είναι αδύνατο να πιστέψουν ότι κάποιος άλλος είναι μακράν ηθικότερος εκείνων και μη διεφθαρμένος. Θεωρούν ότι όλοι είμαστε εξίσου διεφθαρμένοι. Και πιστεύοντάς το αυτό συνεχίζουν τα ίδια. Και όποιος ζήσει, έζησε.

[doctormarkon]

Πολύ ωραίο άρθρο που θυμίζει παλιές καλές εποχές των ιδεό.
Ωραίος και ο προβληματισμός.
Αλλά μέσα σε αυτή την κοινωνία είμαστε και εμείς.
Αλλά γιατί να κολλάμε στους μέσους όρους στις πλειοψηφίες στις τάσεις?

Λίγο μπαίνω σε ίντερνετ για το λόγο αυτό.
Στο φ/β βλέπω κάτι σχόλια να τραβάς μαλλιά από το χαμηλό επίπεδο.

Και κάτι που με ενόχλησε πολύ τελευταία και με προβλημάτισε.
Ο θάνατος της Ντέμης που την γνώριζα πολύ καλά και από κοντά.

Πέθανε 39 χρονών στην Πάρο από λοίμωξη.

Κλασσικά εικονογραφημένα γιατί είχε κάνει το "παράσημο" και ήταν υπέρ.
Στην κορωνοεποχή είχα κόψει επικοινωνία με την Ντέμη και τη φίλη της την Άλκηστη. Είχαν κλείσει και το μαγαζί στο Γκάζι.

Όμως όταν είδα τα σχόλια έφριξα.
Επικεντρώθηκαν στο ότι δήλωσε λεσβία και να οι μεσαιωνικές κατάρες και το βλαστημίδι για μία νεκρή.

Τι φταίει?
Μήπως επειδή όλα επικεντρώνονται γύρω από το σεξ?

Κανείς δεν μίλησε για τη δουλειά της που ήταν άριστη και πήγαινε σε σεμινάρια στο εξωτερικό για να βελτιώνεται.
Στο κάτω κάτω στην εποχή της μάσας και της μαγειρικής ζούμε και γεμίσαμε τηλεμάγειρους.

Πολύ σεξ....όλοι γι αυτό μιλάνε είτε κάνουν είτε όχι.
Λες και όλοι πηδιούνται 24 ώρες το 24ωρο λες και δεν έχουν άλλη δουλεια.

Άσε που η ατζέντα τσιγκλάει τους φασίστες και βγήκαν παγανιά.
Και αυτοί για σεξ μιλάνε ...και κάνουν τους πηδηχταράδες.

Αν μιλήσεις για κάποιο θέμα με επιχειρήματα και έχεις άποψη και είσαι γυναίκα είσαι "αγάμητη"
Ο ανορθόγραφος μπάρμπας του διαδικτύου τη βγάζει τη διάγνωση..........

Αλλά τελικά είμαστε εμείς και η δύναμη του ΕΝΟΣ μετράει.
Ναι στις ομάδες και τη συλλογικότητα αλλά όχι πίσω από κάποιο τσοπάνη.

Κόλλησαν στο να ενωθούμε αλλά όλοι όσοι προέκυψαν με τα μπόλια και βγήκαν μπροστά ζητάνε προβατάκια.
Έτοιμοι να προσβάλλουν με καφετέριες παραλίες και ταβέρνες Σαν να λένε ότι για να αγωνίζεσαι πρέπει να μην πηγαίνεις σε όλα αυτά τα αμαρτωλά μέρη. Βρε ούτε στο Σωτήρα και στη Ζωή δε λέγαν τέτοια?

Βγήκαν πολλοί και είπαν να ενωθούμε αλλά έμοιαζαν με το Σώρρα και τα όρθια ζώα.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι ένωσης και αλληλοβοήθειας πέρα από το στρατό προβάτων.

[Tasoula1]

Αγαπητοί (όσοι υπάρχουν ακόμα) συμφορουμίτες θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα σχετικά με την πορεία των πραγμάτων και την ανεξέλεκτη
καταβαράθρωση των πάντων γύρω μας. Πιστεύετε ότι υπάρχει πιθανότητα αυτός ο κόσμος που όλοι βιώνουμε να αλλάξει προς το καλύτερο?
Υπάρχει το υλικό εκείνο που θα σχηματίσει καινούργιες αξίες και να δώσει ελπίδα στους νέους ανθρώπους που το μέλλον είναι δικό τους? Ρωτώ εσάς, γιατί εγώ από όποια πλευρά και να το δω καταλήγω στο συμπέρασμα ότι πλέον η κατάσταση στην οποία μας επιβάλουν να ζούμε είναι μη αναστρέψιμη.. Οσα χρόνια υπάρχω σε αυτόν τον κόσμο, ποτέ άλλοτε δεν υπήρχε συγκεντωμένη τόση βρωμιά, ηθικός ξεπεσμός, έλλειψη ανθρωπιάς και στασιμότητα. Πάντα υπέβοσκε η εγκληματικότητα, η παραβατικότητα και η βρωμιά αλλά υπήρχαν και πράγματα
που μας κάνανε να αγαπάμε αυτή την ζωή και εκτιμούσαμε αξίες όπως η φιλία, η ελευθερία , η φύση , που τώρα είναι δύσκολο πια να τα βρείς..
Προσωπικά, έχω την αίσθηση ότι από το 2010-2012 και μετά είναι σαν μια μαύρη δύναμη να εισχώρησε στον κόσμο μας και μέσα σε πολύ γρήγορο
ρυθμό άρχισε η ασχήμια να φανερώνεται σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Πλέον ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα , οι μέρες, οι μήνες , τα χρόνια τρέχουν.
Νιώθετε το ίδιο? Θα ήθελα να ξέρω αν το βιώνετε και εσείς. Αισθάνεστε ότι κάτι που δεν μπορεί να εξηγηθεί εύκολα με λόγια πως πλανάται τα τελευταία χρόνια πάνω και γύρω μας και είναι απόκοσμο και σκοτεινό? Οι καθημερινές σχεδόν ανθρωποκτονίες, οι βασανισμοί, οι βιασμοί ανηλίκων, ο πανπουστισμός και η κάθε είδους ασχήμια είναι πανταχού παρών. Δεν το πάω συνομωσιολογικά, απλά προσπαθω να βρω άκρη με το τι φταίει που ζούμε μέσα σε αυτό. Κάποιοι θα πουν ότι φταίνε τα μνημόνια, και η διάφορες ανθελληνικές κυβερνήσεις που δηλητηρίασαν το σώμα αυτού του τόπου.. Είναι όμως μόνο αυτό? Πάντα υπήρχε ανέχεια και φτώχεια. Πάντα ο λαός ήταν διχασμένος και πάντα υπήρχαν οι φτωχοί και οι πλούσιοι. Τώρα όμως έχουμε αλλάξει πίστα ένα πράγμα..
Προσπαθείστε να βρείτε κάτι θετικό γύρω σας από τα νέα της τηλεόρασης, απο τον περίγυρό σας, τους συγγενείς σας και παντού. Σας πληροφορώ ότι θα δυσκολευτείτε πολύ..
Βιώνουμε τέτοια μαυρίλα και τέτοιο ξεπεσμό όσο ποτέ άλλοτε. Και το θλιβερό είναι ότι δεν υπάρχουν και σημεία αντίστασης. Ολοι σε βαθύ ύπνο χαμένος ο καθένας στον δικό του μικρόκοσμο. Μήπως είναι αυτός ο τρόπος που πρέπει να γίνουν τα πράγματα ώστε να πιάσουμε τέτοιον πάτο μέχρι που να μην πάει άλλο, ώστε να έρθει και να διαδεχθεί την κατάσταση που βιώνουμε κάτι άλλο πιο ελπιδοφόρο και καινούργιο? Δεν ξέρω..Ισως..
Μήπως πάλι βλέπουμε από άλλο πρίσμα τα πράγματα επειδή μεγαλώνουμε και ότι εμπειρίες ήταν να συλλέξουμε τις συλλέξαμε οπότε και τώρα γίναμε πιό απαιτητικοί και επιλεκτικοί? Η έχει να κάνει όλο αυτό με το πετσόκομα των ελευθεριών μας, και την απελευθέρωση μιάς αφύσικης νοοτροπίας όπου ότι ξέραμε μέχρι χθες ως μαύρο τώρα καλούμαστε να το δούμε ως άσπρο? Φοβάμαι φίλοι μου ότι τίποτα πια δεν μπορεί να μας επιστρέψει στην κατάσταση που γνωρίζαμε. Απλώς πλέουμε ακυβέρνητοι στον βαθύ ωκεανό και μέχρι να πέσουμε στο παγόβουνο ακούμε την ορχήστρα να παίζει αμέριμνα..

Ωραιος και σωστος ο προβληματισμος σου Ντιμ, αλλα εγω πιστευω ότι απλα ζουμε μία απο τα ιδια. Δηλαδη, πολλες φορες στην ιστορια μας ως ανθρωποι εχουμε ζησει το ανεβασμα του πολιτισμου μας και κατοπιν τον ξεπεσμο, την διαφθορα, την ανηθικοτητα, την παρακμη και την σηψη. Και μετα ερχοταν παντα μια μεγαλη καταστροφη και γυρνουσαμε στην λιθινη εποχη. Και ξανα απο την αρχη. Παντα ομως, ο καλος Θεος αφηνε μια μαγια να επιζησει, ωστε να μην εξαφανιζομασταν τελειως. Ετσι και τωρα, μπορει να περασουμε χιλιες δυο εσχατες πληγες και δοκιμασιες, ομως στο τελος θα ζησουμε την περιφημη ΑΝΑΛΑΜΠΗ του ελληνισμου και του χριστιανισμου, οπου κανεις δεν θα αρρωσταινει και ολοι θα ζουνε μεσα σε πλουτο...Εχε ελπιδα μονο στον Θεο και μην απογοητευεσαι και μην απελπιζεσαι!

[Tasoula1]

Η δηλητηρίαση των ανθρώπων μέσω της τροφής έχει πολλές όψεις. Εγω θα σταθώ σε μία. Στον σταρχιδισμό αρκετών παραγωγών που χρησιμοποιούν είτε σκάρτες ουσίες σε τρόφιμα, είτε φυτοφάρμακα, είτε διάφορα άλλα βλαβερά πράγματα, με μοναδικό σκοπό το βόλεμά τους, το να αυξηθεί η παραγωγή, ή το να βελτιωθεί η εικόνα ή και η γεύση αδιαφορώντας για θέματα υγείας.

Δεν είναι μόνο τα μεγάλα κεφάλια που φταίνε για την ποιοτητα της σημερινής τροφής, αλλά ο καθένας που λέει "ε μωρε.. σιγά..."

Ο άλλος φτιάχνει πχ την σοκολάτα kiss, και σου δηλώνει ότι τρως φράουλα.

Όμως δεν υπάρχει τίποτα από φράουλα μέσα. Οτιδήποτε την θυμίζει, είναι χημεία και ουσίες από έντομα.

Με τέτοιους απατεώνες υπάρχει ελπίδα; Όχι, δεν υπάρχει ελπίδα.

Κι αν καταφέρεις και τους στριμώξεις σε πλαίσιο λογομαχίας, ξέρεις τι θα σου πουν; Θα σε ρωτήσουν τι δουλειά κάνεις, και θα σε κατηγορήσουν ότι σίγουρα κι εσύ κάνεις λαμογιές στη δική σου δουλειά.

Γιατί κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Γιατί τους είναι αδύνατο να πιστέψουν ότι κάποιος άλλος είναι μακράν ηθικότερος εκείνων και μη διεφθαρμένος. Θεωρούν ότι όλοι είμαστε εξίσου διεφθαρμένοι. Και πιστεύοντάς το αυτό συνεχίζουν τα ίδια. Και όποιος ζήσει, έζησε.

Να πάρει, πάει και η κις, αλλοιώθηκε... Μου μένουν τώρα τα νουαζετα να ψάξω να βρω αν αλλοιωθηκαν και αυτά...

[OTTO]

Να πάρει, πάει και η κις, αλλοιώθηκε... Μου μένουν τώρα τα νουαζετα να ψάξω να βρω αν αλλοιωθηκαν και αυτά...

Δεν νομίζω πως αλλοιώθηκε. Μάλλον έτσι ήταν ανέκαθεν, απλώς εξαπατηθήκαμε εξ αρχής.

[Tasoula1]

Να πάρει, πάει και η κις, αλλοιώθηκε... Μου μένουν τώρα τα νουαζετα να ψάξω να βρω αν αλλοιωθηκαν και αυτά...

Δεν νομίζω πως αλλοιώθηκε. Μάλλον έτσι ήταν ανέκαθεν, απλώς εξαπατηθήκαμε εξ αρχής.

Δεν νομίζω, όλα ήταν πιο αγνά τα παλιά τα χρόνια, ακόμα και το κις. Έλα, μην μου το χαλάς!...