Περί γάμου γενικά.

[doctormarkon]

Με αφορμή τον επικείμενο γάμο ενός 60ρη μεγαλοεφοπλιστή με μια κοπέλα 24 χρονών έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στο μουτσουνοβίβλιο.
Την ανάρτηση την έκανε ο twο spirited εκφράζοντας την άποψη ότι η κοπέλα καλά έκανε και παντρεύεται έναν πάμπλουτο ώριμο άνδρα.

Δεν παρακολουθώ καθόλου τα κοσμικά.
Αλλά η συζήτηση είχε πολύ ενδιαφέρον γιατί άνοιξαν πολλά θέματα μακρυά και πέρα από το συγκεκριμένο κοσμικό γεγονός.

Γάμος από λογική - γάμος συμβόλαιο ή γάμος από έρωτα?
Προξενιό: Είναι κάτι καλό? Συμφωνείτε? Με την προϋπόθεση ότι δεν γίνεται με τη βία σαν τον παλιό καιρό.

Διαφορά ηλικίας. Πολύ μεγάλη π.χ 36 χρόνια όπως στο συγκεκριμένο γάμο που απασχολεί τις κοσμικές στήλες.

Ηλικία ευθέως ανάλογη με το παραδάκι.

Έβαλα και κάποια άλλα ζητήματα που παίζουν ρόλο σε ένα γάμο και πάνε σε συνδυασμό με τη διαφορά ηλικίας. Κατά την άποψή μου έχουν σχέση αλλά δεν είναι κάτι απόλυτο.

Το ένα θέμα είναι αν σταματάει η ζωή με το γάμο ή αν υπάρχει ζωή μετά το γάμο.
Αν σταματάει η εξέλιξη ενός ανθρώπου σαν άτομο χαρακτήρας προσωπικότητα ή αν η εξελιξη είναι ταχύτερη.

Περισσότερο από τη λογική, τον έρωτα τα λεφτά τη διαφορά της ηλικίας είναι αυτό που μετράει.
Και αυτό δεν το ξέρεις πριν το γάμο ούτε κανείς μιλάει γι αυτό.

Ο εγωισμός της μιας πλευράς εμποδίζει την εξέλιξη της άλλης ή και των δύο.

Πολύπλοκο το θέμα γάμος. Περισσότερο πολύπλοκο απ ότι αρχικά δείχνει.

[doctormarkon]

Και κάτι που φάνηκε αστείο αλλά αν το καλοσκεφτείς είναι σοβαρό.
Περί προξενιών.

Ο Παπανικόλας στο κανάλι του πριν γίνει ΚΟΝΤΡΑ όταν ήταν ακόμα τηλεφως είχε εκπομπή με προξενιά.
Έβγαζε πολύ γέλιο μέσα στη σοβαρότητά του.
Κάποιος τηλεφωνεί και λέει ότι θέλει σύντροφο με χ διαφορά ηλικίας, με ψ ύψος ευκατάστατη μη καπνίστρια μπλα μπλα.

Παπανικόλας : Ας τα αυτά. Τη θέλεις να τρώει κρέας ή να μην τρώει?

Κι όμως όσο αστείο και να φαίνεται είναι ένας σοβαρός παράγοντας.
Δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβιώσει vegan με κοψιδοφάγο που τρώει τα αρνιά με την προβιά μαζί και η κοιλιά φτάνει στο γόνατο.

Η συμβίωση αυτή ή θα ήταν σενάριο για κωμωδία να χτυπιέσαι από τα γέλια. Ή δέκατη εντολή θρίλερ.
Αλλά και οι μεσαίες καταστάσεις ακόμα είναι προβληματικές όσον αφορά τη σχέση με το φαγητό.
Αν η μία πλευρά θέλει πολύ για να χορτάσει και η άλλη τα μισά ή το 1/3. Ιδιαίτερα τώρα που τα εισοδήματα είναι περιορισμένα. Αν κάποιος δίνει μεγάλη σημασία στο φαγητό και θέλει να ξοδεύονται όλα τα εισοδήματα εκεί και η άλλη πλευρά θέλει και κάτι άλλο πέρα από ένα πιάτο φαί.

Τα χρήματα δεν παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο.
Η σχέση με το χρήμα της κάθε πλευράς παίζει τεράστιο ρόλο στη σχέση και των δύο.
Π.χ τσιγκούνης - σπάταλος, σε ποιο βαθμό σε τι θέματα δίνει χρήματα σε τι αρνείται να ξοδέψει.
Ανοιχτό χέρι σφιχτό χέρι και αν συνδυάζεται με τα παραπάνω που ανέφερα τη σχέση με το φαγητό τότε ο γάμος πάει στα βράχια αλλά κανένας από τους δύο δεν φταίει.
Το μόνο που φταίει είναι η επιλογή.
Γι αυτό είμαι κατά των προξενιών.
Γιατί λαμβάνονται υπόψιν τα τυπικά προσόντα και άλλα ουσιαστικά που παίζουν σημαντικό ρόλο την καθημερινότητα πάνε στην άκρη.

Η σχέση της κάθε πλευράς με το νερό και το σαπούνι και οι διαφορές στη σχέση αυτή.........ουάου ας μην το συζητάμε καλύτερα. Κεκλεισμένων των θυρών πολλά δράματα.

Σε κάθε περίπτωση. Είτε προξενιό είτε έρωτας ένα ταξιδάκι μιας εβδομάδας ακόμα και στη Σαλαμίνα είναι αρκετό. Δεν χρειάζεται μακροχρόνια συμβίωση.

[zaxarias mytilinios]

Ο γάμος ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ είναι μια συμφωνία ή καλύτερα μια σύμβαση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που όμως επηρεάζει τον κοινωνικό και οικογενειακό τους περίγυρο.

Ακριβώς γι΄αυτόν τον λόγο από αρχαιοτάτων χρόνων η οικογένεια είχε πρωτεύον ρόλο στην επιλογή του συντρόφου, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη αισθήματα, ανάγκες, διαφορές ηλικίας κλπ.
Στη σημερινή εποχή στα αστικά κυρίως κέντρα το προξενιό τείνε να ατονίσει ακριβώς γιατί πλέον η επαφές με την οικογένεια έχουν περιορισθεί δραματικά. Αντίθετα στα χωριά που εκεί οι δεσμοί είναι ακόμα ισχυροί τα προξενιά μεσουρανούν.

Όμως αν κάτσουμε και το σκεφθούμε λίγο πιο ευρύτερα το θέμα θα δούμε ότι και οι γάμοι από "έρωτα" ουσιαστικά κρύβουν από πίσω ένα προξενιό νέου όμως τύπου. Οι γάμοι από έρωτα σε τεράστιο ποσοστό προκύπτουν μέσα από το οικογενειακό, επαγγελματικό και φιλικό περιβάλλον. Το ότι δεν υπάρχει προκοσύμφωνο δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει εξωγενής παράγοντας γνωριμίας (άρα και προξενιό) όπως οι κοινοί φίλοι, ο κοινός χώρος εργασίας κλπ. Το είδος και ο τρόπος αλλάζει, όχι όμως η ουσία.

Ο γάμος ως σύμβαση περιλαμβάνει πολλά θέματα. Κάποια από αυτά είναι σαφέστατα και οικονομικά. Άλλα είναι ηθικά, άλλα αφορούν την τεκνογονία, επαγγελματικές συνεργασίες, δημόσια προβολή και λοιπά.

Ο γάμος σαν φιλοσοφική προσέγγιση δεν έχει λόγο να κοιτά κακέκτυπα, ούτε να θεωρεί πράγματα ως δεδομένα. Είναι μια ΑΡΧΗ που δίνει τη δυνατότητα στους συμβαλόμενους να χαράξουν την δική τους καινούρια πορεία.

Δόκτωρ άνοιξες ένα καταπληκτικό θέμα... Συγχαρητήρια. Από τα αγαπημένα μου, όντως νυμφευμένος με τον έρωτα της ζωής μου από τα 22...

[Hlios]

Μαρία τα σάρωσες όλα στο πέρασμα σου. Δώσε πόνο λέμε αχαχαχα!!
Αυτά όλα μαζί αποτελούν υλικό για δεκάτομη εγκυκλοπαίδεια.
Προτείνω να το πάρουμε όμως από την αρχή
δηλαδή από το πώς το βλέπει ο καθένας ανάλογα με το φύλο και ανάλογα με την ηλικία.
Επίσης πως το βλέπει κάποιος που είναι ανύπαντρος ή κάποιος που είναι ήδη παντρεμένος.
Τα θέλω του καθενός είναι διαφορετικά.
Εκείνο που επιδεκτικά παρέλειψες είναι το σεξουαλικό θέμα
όπου εκεί υπάρχει η τραγικά μεγάλη διαφορά σπουδαιότητας μεταξύ άντρα και γυναίκας.

[_Divine_Sinner_]

Εγω πιστευω και στον γάμο απο έρωτα και στον γάμο απο λογική και στο προξενιο (όταν δεν ειναι εξαναγκασμενο) και στον γαμο μεταξυ ανδρων και στον γαμο μεταξυ γυναικων και στην εργενικη ζωη. Κοινως πιστευω ότι δεν υπάρχει μια καθολική συνταγή ευτυχίας που να ταιριάζει σε κάθε άνθρωπο και ο καθενας πρεπει να μπορει να κανει αυτο που τον βολευει καλυτερα. Ο γαμος μπορει να εμπεριεχει και συναισθημα αλλα ισχυει οτι οι καλοι λογαριασμοι κανουν τους καλους φιλους. Πιστευω οτι ειναι πιο πιθανο να πετυχει ενας γαμος με καλη συμφωνια παρα ενας φλου γαμος μεταξυ δυο ατομων οσο ερωτευμενα και αν ειναι αυτα. Επισης θελει ωριμότητα. Αν εισαι ανωριμος ο αλλος ειτε θα κακοπερασει ειτε θα σε παρατησει.
Επισης επειδη ειμαι φυσιογνωμιστης. ο εν λογω 60 χρονος φαινεται ενας γλυκος ανθρωπος που θα της δωσει συναισθημα.

[alkinoos]

Γάμος = Ένωση*...

* Όχι μόνο σεξουαλική

[_Divine_Sinner_]

Ο Γαμος ειναι κυριως οικονομικη αναγκαιοτητα. Γι αυτο και αλλαζει μορφες απο εποχη σε εποχη.

[AnonymosEreynhths]

Γάμος από προξενιό δηλαδή εξαναγκασμός...

[_Divine_Sinner_]

Οχι απαραιτητα. Προξενιο ειναι ο τροπος γνωριμιας. Αν υπαρχει εξαναγκασμος η οχι ειναι αλλο θεμα. Εννοειται πως οταν λεω προξενιό λέω χωρίς εξαναγκασμό.
Πχ αυτο που κανουν τα γραφεία γνωριμιών που βαζουν κατω το τι ψαχνει ο καθενας και τις περιουσιες τους και βρισκουν τον καταλληλο κατα την γνωμη τους συνδυασμο.

[doctormarkon]

To θέμα το άνοιξε όπως είπα ο two spirited στο μουτσουνοβίβλιο με αφορμή τον περιβόητο γάμο του εφοπλιστή με την κοπέλα.
Περίεργο που δεν είχαμε νήμα περί γάμου γενικά.
Είναι θέμα που γράφεις σελίδες και βιβλία ολόκληρα.

Όσο για το σεξ που ανέφερε ο ήλιος μπορεί και να είναι παγίδα.
Εννοείται ότι γάμος χωρίς σεξ δεν υπάρχει Αν και ο Ματθαίος Γιωσαφάτ αναφέρει και περιπτώσεις νέος ζευγαριών που έχουν να το κάνουν από τον καιρό του Νώε.

Το σεξ υπάρχει και πριν το γάμο όπως είναι τα πράγματα σήμερα.
Και πριν το γάμο παίζει μεγαλύτερο ρόλο και καταλαμβάνει περισσότερο χώρο.
Είναι παγίδα και στις σχέσεις πριν το γάμο αλλά και στις εξωσυζυγικές.
Εκεί και οι δύο φοράνε τα "καλά" τους και είναι μέσα στα μέλια.
Και αν υπάρχει εξωσυζυγική σχέση εκεί το τρίτο άτομο υπερέχει κατά πολύ.
Ή φαίνεται ότι υπερέχει.
Γιατί είναι εκτός ρουτίνας, δεν κουβαλάει τα προβλήματα παρά μόνο αν .......παλιώσει.

[doctormarkon]

Επίσης πως το βλέπει κάποιος που είναι ανύπαντρος ή κάποιος που είναι ήδη παντρεμένος.

Σωστός ο Ήλιος που όπως και ο Ζαχαρίας είναι στο κλάμπ των παντρεμένων πολλά χρόνια.
Και εγώ είμαι επί 20 χρόνια.

Εντάξει δεν έχω προβλήματα και κάποια πράγματα που περιγράφω δεν αφορούν το δικό μας γάμο.

Μίλησα πριν για σχέση με το χρήμα την καταναλωτική κοινωνία και τη στάση που κρατά η κάθε πλευρά σε αυτά τα δύο. Αν ταιριάζουν και είναι συμβατοί σε αυτό τότε μπορεί ένας γάμος να πετύχει.
Έχω δει ακραίες καταστάσεις που έπαθα σοκ.

Ένας γνωστός του συζύγου έψαχνε για νύφη.
Ήταν ήδη 50ρης και ακόμα δεν είχε βρει τον έρωτα της ζωής του.
Την ήθελε πολύ μικρότερη για να κάνει παιδιά........σεβαστόν. Την ήθελε και όμορφη και ψηλή κλπ κλπ
Πάμε στα παρακάτω: Το έφερε η συζήτηση και είπε ότι στο σπίτι του ανάβει κεριά.
Εντάξει είπα. Ρομαντικός άνθρωπος. Ανάβει κεριά μέχρι τις 11 το βράδυ και περιμένει να πάει 11 για να ανάψει τα φώτα και να κάνει τις δουλειές. ουπς γιατί άραγε? Γιατί όπως είπε στις 11 αρχίσει το οικονομικό ρεύμα. Είχε χρήματα αλλά και μια ακραία τσιγκουνιά που την είχε εκδηλώσει σε πάρα πολλά πράγματα.
Από την πλευρά της προξενήτρας που μου έλαχε ο κλήρος έχω να πω ότι θα έτρωγα πολύ ξύλο αν του έβρισκα νύφη.

[doctormarkon]

Με αφορμή τα ραδιογραφήματα που μόλις ακούω.
Ο Ζαχαρίας μιλάει για διάλυση της οικογένειες και ότι είναι λίγες οι οικογένειες που ακόμα κρατάνε.

Θα διαφωνήσω λιγάκι και θα πάρω σαν δείγμα εμάς εδώ Ζαχαρίας Ήλιος εγώ και η Βασούλα έχουμε γάμους που κρατάνε χρόνια και δεν έχουμε προβλήματα.

Σε αυτή τη λίστα θα προσθέσω και γονείς παιδιών συμμαθητών του γιού μου με οικογένειες που κρατάνε και κλείνουν 20 χρόνια γάμου ή και περισσότερα. Χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα παρ όλο που έχουν χτυπηθεί άσχημα από την κρίση κάποιοι από αυτούς.

Οι γάμοι κρατάνε σε πείσμα όλων. Και οι οικογένειες επίσης.
Ίσως είναι ένας από τους κρυφούς λόγους που ο κόσμος δεν αντιδρά.
Μπορεί να μην αντιδρά αλλά φαίνεται να αντιστέκεται στα σχέδια και στα κοστούμια που ετοιμάζουν.
Γιατί κάποιος μόνος είναι πιο εύκολα χειραγωγήσιμος. Ακόμα χειρότερα ένας μεγάλος πληθυσμός που αποτελείται από μοναχικούς που δεν επικοινωνούν μεταξύ τους ζουν απομονωμένοι φοβισμένοι και βλέπουν ο ένας τον άλλο ανταγωνιστικά. Η οικογένεια λειτουργεί και κάποιοι άνθρωποι είτε μοναχικοί είτε ζευγάρια επιστρέφουν στο πατρικό τους. Δεν είναι πάντα θετικό στοιχείο αυτό. Αλλά κάτω από τις συγκεκριμένες συγκυρίες κάτι που ήταν κάποτε και εξακολουθεί να είναι άσχημο γίνεται ξαφνικά θετικό.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Η το μη χείρων βέλτιστον.

[doctormarkon]

Μιλήσατε στα ραδιογραφήματα για τις ιδεολογίες με αρνητικό τρόπο.
Τι σχέση έχουν οι ιδεολογίες με το γάμο.
Σε γενικές γραμμές δείχνει να παντρεύονται μεταξύ τους άτομα με κοινή ιδεολογία.
Μπορεί να είναι αυτό κάποιος κανόνας αλλά έχει και τις εξαιρέσεις του.

Η δική μου οικογένεια στην οποία μεγάλωσα ήταν μία εξαίρεση.
Η μητέρα μου είχε το κομμουνιστικό στίγμα και μικρόβιο .
Με αδερφό στην αντίσταση και μετά κρουαζιέρα στα μαγικά νησιά Γυάρος Μακρόνησος Λέρος Αη Στράτης επί χρόνια.

Πατέρας: Πελοποννήσιος στην καταγωγή και καρά-δεξιός, γεννημένος στην Αθήνα ο φανατισμός έως ένα βαθμό είχε αποδυναμωθεί.

Συνδυασμός που σκοτώνει. Αλλά μέσα στο σπίτι υπήρχε η συνωμοσία της σιωπής. Δεν μιλούσαν πολιτικά για να μην ανάψουν τα φιτίλια. Άργησα να μάθω περί διαφοράς ιδεολογίας. Έμαθα το ιστορικό στα 15 όταν βρήκαν ένα πακέτο οδηγητές στο δωμάτιό μου.

Μία διαφορά νοοτροπίας υπέβοσκε και ήταν αφορμή για αρκετούς καυγάδες και αυτό μπέρδευε τα πράγματα. Πριν από το κομμουνιστικό παρελθόν υπήρχε και ............ εφοπλιστικό παρελθόν. Το χούι και το τουπέ διατηρείται πολλά χρόνια και γενιές ολόκληρες μετά τον ξεπεσμό και την κατάρρευση.

Ο πατέρας αν και δεξιός Αθηναίος β γενιάς είχε επαρχιώτικη νοοτροπία. Οι κόντρες ήταν στον δεύτερο φλοιό κάτω από την ιδεολογία αριστερός - δεξιός που τότε έπαιζε με 1000 και μέχρι θανάτου. Έτσι τα "αριστερά" χαρακτηριστικά παραδόξως συγκεντρώθηκαν στη δεξιά πλευρά του πατέρα και τα "δεξιά" χαρακτηριστικά στην οικογένεια της μητέρας. Όλοι οι καυγάδες είχαν αυτό αφορμή.
Και εγώ βγήκα air bahal captain. Αλλά ανοιχτό μυαλό και αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει Είναι το δυνατό μου σημείο Γεννήθηκα σε παράδοξη οικογένεια. Παρ όλα αυτά οι γονείς μου έκλεισαν 50 χρόνια γάμου. Όχι μέσα στην ευτυχία και τη χαρά αλλά ούτε και στη δυστυχία.
Κλασσικά Εικονογραφημένα. Τουλάχιστον σε αυτό το σημείο ήταν στους κανόνες και στις νόρμες ζευγαριών με προξενιό.

[zaxarias mytilinios]

Μαρία από την δεκαετία του μιλένιουμ το 80% των γάμων έχουν καταλήξει σε διαζύγιο. Για το ποσοστό δεν έχω στοιχεία το είχα ακούσει κάποτε στην τηλεόραση. Γι΄αυτό λέω διαλύεται. Απλά αυτοί που κρατούν, κρατούν ΓΕΡΑ. Και αυτό είναι το ελπιδοφόρο.

[alkinoos]

Μαρία από την δεκαετία του μιλένιουμ το 80% των γάμων έχουν καταλήξει σε διαζύγιο. Για το ποσοστό δεν έχω στοιχεία το είχα ακούσει κάποτε στην τηλεόραση. Γι΄αυτό λέω διαλύεται. Απλά αυτοί που κρατούν, κρατούν ΓΕΡΑ. Και αυτό είναι το ελπιδοφόρο.

Οι λόγοι που οδηγούν τα ζευγάρια τις δυο τελευταίες δεκαετίες στο διαζύγιο είναι πολλοί,πάρα πολλοί,ειδικά στη δεκαετία του μιλένιουμ όπως αναφέρεις.Άλλοι σημαντικοί και άλλοι ασήμαντοι..και γενικά θεωρώ πως τα διαζύγια θα αυξάνονται.Είχα διαβάσει προ ετών ένα άρθρο,πως μεγάλο ποσοστό ,άνω του 60%,είναι από τη πλευρά της γυναίκας.Που οφείλεται αυτό ; Στο ότι τα νέα ζευγάρια πια ζουν σε δικό τους χώρο ,το πατριαρχικό και θρησκευτικό πρότυπο αιώνων και αιώνων,επιτέλους(!),δεν μπορεί να επηρεάσει..εξαφανίζεται.

Γάμος = Ένωση*...

* Όχι μόνο σεξουαλική

Οι αρχέτυπες ερμηνείες της Ένωσης και του Γάμου ,του Έρωτα και της Αγάπης,της Γυναίκας και Μητέρας Θεάς που συμπληρώνει και ολοκληρώνει τον Άντρα ,είναι δύσκολο να κατανοηθεί για πολλούς λόγους..πολλά και άχρηστα εθισμένα " βαρίδια"...πολλές οι πλάνες.

[doctormarkon]

Τα νούμερα δεν μετράνε και τόσο στα κοινωνικά θέματα.
Επειδή δεν εξηγούν γιατί διαλύθηκαν αυτοί οι γάμοι και αν ξαναπαντεύτηκαν αυτοί που χώρισαν.
΄
Στις στατιστικές υπάρχει δείγμα που μπορεί να είναι πολύ μικρό.

Στο δικό μου μικρό δείγμα π.χ ένα σχολείο το ποσοστό στο μιλένιουμ το βγάζω 30%
Μεσαίων εισοδημάτων περιοχή ή και μικρών Καλλιθέα αντιπροσωπευτικό δείγμα νομίζω - δημόσιο σχολείο.

Το ανησυχητικό είναι ότι δεν γίνονται γάμοι και υπάρχει μεγάλο ποσοστό ανθρώπων στα 40 που είναι ανύπαντροι, δεν έχουν κανένα γάμο πίσω τους και δεν βλέπουν γάμο στο άμεσο μέλλον.

Υπάρχει νούμερο στο πόσοι γάμοι έγιναν τη δεκαετία του μιλλένιουμ και πόσοι τη δεκαετία του 10?
Και σε τι ηλικίες?

Θυμάμαι στα νιάτα μου. Πάνε πολλά χρόνια. Ήμουν στα 18 και στην παρέα συνομήλικοί μου που δεν σπούδασαν ψαχνόντουσαν για γάμο. Δουλειές όπως πλακάδες μαρμαράδες υδραυλικοί χασαπάκια και κάποιοι με ήδη δικά τους μαγαζιά.
Μάλιστα δεν ήθελαν να δουλεύει η γυναίκα τους.
Κάποιοι παντρεύτηκαν πριν τα 20 και έκαναν παιδιά. Η γυναίκα τους δεν δούλευε.
Τα έβγαζαν κάπως δύσκολα πέρα αλλά επιβίωναν.
Περιοχή Αιγάλεω.

Σήμερα δεν παντρεύονται. Γιατί? Δεν θέλουν? ή αισθάνονται ανεπαρκείς λόγω εισοδημάτων?

Εδώ θα ανοίξω ένα άλλο θέμα. Μήπως χρειάζεται άλλου τύπου οικογένεια?
Ίσως θα πρέπει να σκεφτούν ότι δύο τα βγάζουν καλύτερα πέρα απ ότι ένας μόνος?
Να ανοίξω και το θέμα της κεκτημένης ταχύτητας.
Συνήθειες της δεκ του 90 επιβιώνουν με άσχημο τρόπο σήμερα.

Πόσο στοιχίζει ένας γάμος?
Θεωρητικά το κόστος τείνει στο μηδέν.

[doctormarkon]

Ο γάμος μας κόστισε 250 δραχμές!!!!!!!!!!!!
Παπαδόσημα, άδειες χαρτιά αρχιεπισκοπής εκκλησία ενορίας δικής μου του συζύγου για χαρτιά και ένα πενηντάρι (δραχμές) στην τρίτη εκκλησία που απαγόρευε τους στολισμούς και τις φανφάρες και επιλέχτηκε για το λόγο αυτό.

Από κει και πέρα υπήρχε και χορωδία με κοπέλες που την πλήρωσαν οι κουμπάροι 30.000 δραχμές. Σημερινά 100 ευρώ.

Από κει και πέρα πάει μακριά η βαλίτσα με τα κέντρα και τις δεξιώσεις ή τις ταβέρνες και τα γλέντια.
Ή ότι κάνουν γενικά για να δειχτούν και την επομένη να κλαίνε τη μοίρα τους με το ταμείο μείον ή με χρέος.

Αυτό το θεαθήναι επιβιώνει ακόμα και σήμερα που δεν υπάρχει μία.

[ArELa]

Εμας περιπου τα 180 ΜΑΖΙ με το τραπέζι σε ταβέρνα. Είχα και φανταστίκ (ελαστίκ χαχα)
νυφικό που το νοίκιασα με 50 χιλιάρικα από το Περιστέρι γιατί δεν την είδα κυριλάτη οπως
μια φίλη μου που έσκασε 250 (το 86) για να το πάρει απ'το Μαρούσι.
Μόνο ο Τζόνι έραψε κουστούμι που του εμεινε φυσικά.
Μιλάω για το 88 βέβαια...

το σίγουρο είναι ότι εγώ δεν ψαχνόμουν με τίποτα. Φλεβάρη παντρεύτηκα,
Ιούλιο γέννησα (με τύλιξε χαχα)

[_Divine_Sinner_]

Προσωπικα ειμαι κατα του γαμου οπως εχει σημερα. Φυσικα αντιλαμβανομαι αυτον που το κανει απο αναγκαιοτητα αλλα για μενα ειμαι κατα. Ακομα και με γυναικα θα υπεγραφα συμφωνο γιατι εχει τον χαρακτηρα ιδιωτικου συμφωνητικου. Δεν γουσταρω να μου πει το κρατος αν ειμαι παντρεμενος ή οχι. Αν νιωθω οικειωση για ενα ατομο ειναι οικογενεια μου και να παει το κρατος να κουρευεται.

[AnonymosEreynhths]

Θυμάμαι στα νιάτα μου. Πάνε πολλά χρόνια. Ήμουν στα 18 και στην παρέα συνομήλικοί μου που δεν σπούδασαν ψαχνόντουσαν για γάμο. Δουλειές όπως πλακάδες μαρμαράδες υδραυλικοί χασαπάκια και κάποιοι με ήδη δικά τους μαγαζιά.
Μάλιστα δεν ήθελαν να δουλεύει η γυναίκα τους.
Κάποιοι παντρεύτηκαν πριν τα 20 και έκαναν παιδιά. Η γυναίκα τους δεν δούλευε.
Τα έβγαζαν κάπως δύσκολα πέρα αλλά επιβίωναν.
Περιοχή Αιγάλεω.

Σήμερα δεν παντρεύονται. Γιατί? Δεν θέλουν? ή αισθάνονται ανεπαρκείς λόγω εισοδημάτων?

Εδώ θα ανοίξω ένα άλλο θέμα. Μήπως χρειάζεται άλλου τύπου οικογένεια?
Ίσως θα πρέπει να σκεφτούν ότι δύο τα βγάζουν καλύτερα πέρα απ ότι ένας μόνος?
Να ανοίξω και το θέμα της κεκτημένης ταχύτητας.
Συνήθειες της δεκ του 90 επιβιώνουν με άσχημο τρόπο σήμερα.

Πόσο στοιχίζει ένας γάμος?
Θεωρητικά το κόστος τείνει στο μηδέν.

Δεν είναι ίδιες οι εποχές όπως τότε. Κάτι θα έφτιαχνες, ένα δικό σου μαγαζάκι, θα πήγαινες, αν ζούσες στην επαρχία, στα βαμβάκια , σε οικοδομές θα έβρισκες ένα μεροκάματο κάπου οπουδήποτε. Κάπως θα ξεκινούσες. Η Κατάσταση σήμερα είναι ακριβώς αντίστροφη. Δεν υπάρχει τίποτα απ όλα όσα είχατε εσείς (εννοώ εκεί μέσα στο '80-'90) σαν ευκαιρία για ένα ξεκίνημα στην ζωή σας. Και δεν εννοώ ότι τότε ήταν όλα εύκολα. Ίσα ίσα είχατε τις δυσκολίες σας όπου ένας σημερινός νέος δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει διότι έμαθε διαφορετικά.
Όταν ένα ζευγάρι σήμερα θέλει να ζήσει σε δικό του σπίτι πρακτικά είναι αδύνατον.
Πρέπει να νοικιάσει. Και πρέπει και οι δυο να παίρνουν αθροιστικά κοντά στο 1000ρικο πράγμα το οποίο δεν υφίσταται έξω σήμερα.
Οπότε τι μένει; Η βοήθεια της μαμάς και του μπαμπά αν αυτοί παίρνουν τίποτα διαφορετικά αν ζουν γιαγιάδες/παππούδες.
Δεν είναι ζήτημα τύπου οικογένειας. Ένα απλό γαμ πράγμα είναι και μας το έχουν κάνει απόλυτα ανέφικτο. Να πάρουμε αυτόν/αυτή που αγαπάμε και να κάνουμε οικογένεια μαζί του/της. Αυτό είναι το ''έγκλημα'' μας.

Ακόμη και για ζευγάρια που δεν θέλουν παιδιά πάλι το να ζήσουν μόνοι τους σε δικό τους σπίτι ή σε νοίκι είναι ο απόλυτος Γολγοθάς.

Προφανώς λοιπόν η οικονομική κατάσταση είναι το βασικό πρόβλημα σήμερα με ότι συνέπεια έχει αυτό και σε άλλους τομείς. Βλέπεις πολλές οικογένειες δεν δέχονται όποιον και όποια μέσα σπίτι τους αν δεν έχει μια Χ οικονομική κατάσταση και μια καλή θέση στην κοινωνία.

Εδώ η άλλη πήγε στα πεθερικά της σε κάποιο νησί της Ελλάδας και η πεθερά της δεν την άφησε να πάει στην Ανάσταση γιατί δεν φορούσε χρυσαφικά δηλαδή δεν ήταν ένα κινούμενο Χριστουγεννιάτικο δένδρο και θα θίγονταν το image της οικογένειας.

Πολλές παραξενιές. Αντί να παρακαλάει ο κόσμος να είναι καλά στην υγεία του πρώτα απ όλα ειδικά σήμερα, έπειτα μια δουλίτσα να μπορεί να ζήσει και μετά όλα τα υπόλοιπα.

[Dhmellhn]

Υπάρχουν γάμοι και γάμοι. Άλλοι είναι λόγω έρωτος, άλλοι λόγω προξενιού (είτε οικογενειακού που εμπεριέχουν το εμπορικό κομμάτι, τουλάχιστον παλαιότερα με τα προικοσύμφωνα, είτε φιλικού), άλλοι τέλος είναι καθαρά εμπορικές πράξεις, όπως ο γάμος του μπάρμπα με την μικρή που έδωσε την αφορμή για το νήμα.

Το γιατί χωρίζουν, τώρα, τα ζευγάρια αυτό αποτελεί και ένα πολύ καλό θέμα συζητήσεως. Κατά την γνώμη μου φταίει η ανωριμότητα που έχουμε να επιδείξουμε και ο υπέρμετρος εγωισμός, άρρηκτα συνδεδεμένα με τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Τα ίδια υποκρύπτονται και πίσω από τα οικονομικής φύσεως προβλήματα τα οποία προβάλλονται όλα και πιο συχνά στις ημέρες της οικονομικής κρίσεως ως αιτίες χωρισμού. Όταν ένα ζευγάρι φθάνει στο διαζύγιο (το πλέον σύνηθες στις ημέρες μας) το μόνο σίγουρο είναι ότι φταίνε και οι δύο, ακόμη και στις περιπτώσεις που ο φταίχτης είναι προφανής (ψάχνοντας τα βαθύτερα αίτια που τον οδήγησαν στην πράξη του διαπιστώνεται η συνυπευθυνότης αμφοτέρων). Βεβαίως, σε κάθε περίπτωση τα ποσοστά συνυπευθυνότητος δεν είναι πάντοτε τα ίδια και ούτε είναι πάντα 50-50.

Εμείς είμαστε στα 19 χρόνια με 2 παιδιά και συνεχίζουμε. Πάντοτε θα υπάρχουν τα πάνω και τα κάτω, αλλά με καλή θέληση όλα μπορούν να λυθούν.

[doctormarkon]

Να ζήσετε ευτυχισμένοι και να γιορτάσετε τους "χρυσούς" 50 χρόνια δηλαδή.
Σε 31 χρόνια και μια χαρά θα είμαστε όλοι συνταξιούχοι και θα τα λέμε.

Σε ξέχασα γιατί και εσύ είσαι στη λίστα των ιδεογραφιτών που είμαστε παντρεμένοι χρόνια και ζαμάνια και είμαστε πολύ καλά.
Α και ο Αχινός παντρεμένος και με παιδί στο Λύκειο επίσης.

Γιατί χωρίζουν?
Για τον ίδιο λόγο που κάποτε έμεναν μαζί με το.......ζόρι.
Γιατί υπήρχε οικονομική εξάρτηση και κυρίως της γυναίκας.
Για τα παιδιά, για το τι θα πει ο κόσμος.
Και έμεναν σε ένα γάμο που τον κρατούσαν με τα δόντια και πολλούς καυγάδες και καμιά φορά ξύλο.
Σήμερα όσοι γάμοι συνεχίζουν και κρατάνε χρόνια αξίζει να κρατήσουν και δεν κρατιούνται με το ζόρι.

Υπάρχουν βέβαια και γάμοι που αξίζει να κρατήσουν αλλά χωρίζουν με παρέμβαση τρίτων.
Οικογενειακή πολυκατοικία. παρεμβάσεις προσβολές κακές πεθερές
Σε μια οικογένεια όταν βλέπεις τα παιδιά να έχουν διαζύγια ή μια σειρά αποτυχημένους αρραβώνες κάτι συμβαίνει.
Δεν υπάρχουν πολλές κακές πεθερές αλλά ....... παρεμβατικές.
Αν τις γνωρίσεις μοιάζουν.....αγγελούδια με φτερά.
Κεκλεισμένων των θυρών μετατρέπονται σε διαβόλους.

[Dhmellhn]

Αν ένας γάμος περάσει την κρίσιμη 7ετία, τότε έχει βάσιμες ελπίδες να στεριώσει. Δίχως αυτό να είναι και θέσφατο, φυσικά. Τώρα, βέβαια, την εποχή της κρίσης έχουν ανατραπεί πολλά και θα συνεχίσουν να ανατρέπονται.

Εύχομαι και σε εσένα Μαρία να μακροημερεύει ο γάμος σου. Είμαστε στο ίδιο club.

[Kariatida]

Προσωπικά, είμαι υπέρ του θεσμού του γάμου. Πιστεύω όμως, πως για να μπεις στη διαδικασία θα πρέπει να κάτσεις να τα βρεις πρώτα με τον εαυτό σου και μετά με τον άνθρωπό σου, αν έχεις, ώστε να ξέρεις πού πατάτε και πού βρίσκεστε. Και φυσικά το να είσαι μέσα σου έτοιμος να κάνεις το βήμα. Στις μέρες μας περισσότεροι παντρεύονται επειδή μένουν έγκυοι, παρά επειδή γνώρισαν έναν άνθρωπο με τον οποίο θα ήθελαν να ζήσουν μαζί. Έπειτα, είναι και η πίεση απ' το περιβάλλον. "Γιατί δεν παντρεύεται?" Ειδικά αν είσαι γυναίκα και πατήσεις τα 30...αν κάνεις το λάθος και φτάσεις 35...αρχίζουν τα σχόλια τύπου "κάποιο κουσούρι θα έχει, γι' αυτό δεν την παίρνει κανείς". Και κάπως έτσι, οι πιο αδύναμες ψυχές βρίσκουν τον πρώτο κακομοίρη και του κάνουν τη ζωή κόλαση. Ή τους την κάνει εκείνος. Σπάνια έχω πετύχει "κατά συνθήκη" γάμους (εκτός βιβλίων) που να έχουν ευδοκιμήσει. Ουσιαστικά καμωνόμαστε την φιλελεύθερη κοινωνία, την προοδευτική, την εξελιγμένη αλλά οι περισσότεροι ζούμε ακόμα στο '50.

[ArELa]

Πιστεύω όμως, πως για να μπεις στη διαδικασία θα πρέπει να κάτσεις να τα βρεις πρώτα με τον εαυτό σου και μετά με τον άνθρωπό σου, αν έχεις, ώστε να ξέρεις πού πατάτε και πού βρίσκεστε. Και φυσικά το να είσαι μέσα σου έτοιμος να κάνεις το βήμα.

Σωστή η όλη τοποθέτησή σου, αλλά αυτή η αποστροφή σου που παρέθεσα, είναι παραπάνω από σωστή. Η αυτογνωσία είναι μεγάλο και σημαντικό πράγμα πριν προχωρήσεις σε μια συμβίωση ζωής.
Η αυτογνωσια και η αυτάρκεια...
Η αυτάρκεια δεν εμπεριέχει μόνο την δυνατότητα να σταθείς μονάχος σου στα πόδια σου ώστε να μην περιμένεις και να μην εξαρτάσαι από κανέναν, αλλά και το μεγάλο επίτευγμα του να τα έχεις βρει όπως λες με τον εαυτό σου. Να τον αγαπάς τόσο, ώστε να μπορείς να ζήσεις μόνο με αυτόν, οπότε, δε θα σε οδηγήσει ο φόβος της μοναξιάς στην συνένωση μ'έναν άνθρωπο που δεν σε συμπληρώνει, δεν σε καλύπτει και δεν έχει εκείνα τα στοιχεία που θα σε έκαναν να νιώθεις πως γεμίζει η ζωή σου σε μεγάλο βαθμό και δεν είσαι επί της ουσίας ένας άνθρωπος μόνος που απλά κάλυψε στην επιφάνεια την μοναξιά του...
Επίσης όταν μπορείς να στέκεσαι στα δικά σου πόδια, δε θα οδηγηθείς ποτέ σ'έναν γάμο για να'χεις στήριγμα και λύση ανάγκης για την αξιοπρεπή σου διαβίωση.