Mεταξάς versus ΓΑΠ

[ArELa]

Στον δικαστικό αγώνα του Ιωάννη Μεταξά για την Ελλάδα στηρίχθηκε η Αργεντινή και έδιωξε το ΔΝΤ!

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Ιουνίου 6, 2011

Το 1936 το Ελληνικό Κράτος (δηλαδή ο Ιωάννης Μεταξάς), αρνήθηκε να εξυπηρετήσει δάνειο που είχε συνάψει με την Βελγική Τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.

Η κυβέρνηση του Βελγίου έσπευσε να συνδράμει την Βελγική Τράπεζα και προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου που είχε ιδρυθεί από την Κοινωνία των Εθνών (πρόδρομό του ΟΗΕ).

Στην προσφυγή της η Βελγική Κυβέρνηση κατηγορούσε την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Το Ελληνικό Κράτος (η κυβέρνηση Ιωάννη Μεταξά), απάντησε με υπόμνημα στο οποίο ανέφερε:

«Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο»

(Yearbook of the International Law Commission, 1980, τομ. ΙΙ, μέρος Α., σελ. 25, 26)

Η δίκη έγινε το 1938 και ο νομικός εκπρόσωπος του Ελληνικού Κράτους (της κυβέρνησης Ιωάννη Μεταξά), κατέθεσε νέο υπόμνημα στο οποίο ανέφερε:

«Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος, και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της.

Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του, κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας.

Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους».

Με βάση αυτά τα επιχειρήματα, το Διεθνές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου της Κοινωνίας των Εθνών δικαίωσε την Ελλάδα.

Το σπουδαιότερο όμως είναι το εξής:

Σε αυτό το νομικό δεδομένο (Νομικά Επιχειρήματα, Δικαστική Απόφαση), στηρίχθηκε το 2003 ο Πρόεδρος της Αργεντινής Νέστωρ Κίρσνερ, για να διαγράψει το μεγαλύτερο μέρος του Δημόσιου Χρέους της Αργεντινής και να σώσει την χώρα του από τα νύχια του ΔΝΤ.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΣ

http://olympia.gr/2011/06/06/%CF%83%CF% ... %B1%CE%BE/





Τον δικαστικό αγώνα του Μεταξά ακολούθησε η Αργεντινή, ο ΓΑΠ ακολούθησε το δικό του (εμφανές πλέον) μονοπάτι.
Ο Μεταξάς δε, ήταν ο φασίστας κι ο ΓΑΠ είναι ο ...δημοκρατικός.
Οι ταμπέλες και οι προσδιορισμοί έχασαν το νόημά τους πλέον.

[delfini05]

Το μόνο σίγουρο είναι πως τότε υπήρχε αξίωση έναντι του κράτους ενώ τώρα έχουν ξεχάσει & την παραμικρή ευθύνη που έχουν!
Μην ξεχνάμε ότι ο Μεταξάς είχε μαθηματικό μυαλό!
Βέβαια όλα αυτά που συμβαίνουν το τελευταίο χρονικό διάστημα θυμίζουν αρκετά τα γεγονότα προ 80 ετών περίπου.
Παγκόσμια οικονομική κρίση, το δάνειο που είχε γίνει με την Γερμανία & τον Έρανο υπέρ της Αεροπορίας που ταυτίστηκε με την κατάχρηση του δημόσιου χρήματος.
Δεν ξέρω αν η ιστορία ξαναγράφεται για υπενθύμιση λαθών ή αποφυγής αυτών. Μπορεί ό,τι δεν επιτεύχθηκε τότε να γίνεται προσπάθεια να επιτευχθεί τώρα.

[freeromios]

Ακριβώς δελφίνι. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Και άνθρωποι όπως ο Μεταξάς, με τα πολλά θετικά και τα πολλά (ίσως και περισσότερα) αρνητικά του, μας μοιάζουν σήμερα με γίγαντες, συγκρινόμενοι με τους νάνους που μιλάνε απλώς για κάτι που αυτός τόλμησε και έκανε πράξη.