Το ενδεχόμενο αναστολής των επόμενων δόσεων

*(Δεν ξερω ποσο εγκυρο ή βασιμο ειναι, αλλα απο την αρχη ως το τελος θαβει το δημοσιο και σα να προειδοποιει για κατι...Υπογραμισα καποια, αλλα τα βρισκω σχεδον τραγικα πια ολα αυτα)

1) Το ενδεχόμενο αναστολής των επόμενων δόσεων από την τρόικα...

Ο λαός μας λέει πως η νοικοκυρά που δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει. Το αυτό συμβαίνει και με την κυβέρνηση του ενός τρίτου των προθύμων και των δυο τρίτων των απρόθυμων (που στεγάζονται κάτω από την ομπρέλα: «σφυράμε κλέφτικα», «μπόρα είναι θα περάσει», «οι πελάτες μας και τα ψηφαλάκια τους πάνω από όλα και όλους», «θα δεις κάτι θα γίνει στο τέλος και θα σωθούμε»...).

Τώρα αν διαιρέσουμε το ένα τρίτο των προθύμων στους το μεν πνεύμα πρόθυμον η δε σαρξ αδύναμος, απρόθυμος ή ανίκανος να ανταποκριθεί, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι μεταρρυθμίσεις για τη σωτηρία της χώρας βρίσκονται ένα χρόνο μετά τη χρεοκοπία ακόμη στην αφετηρία...

Τρόικα...

Σήμερα έρχεται αντιπροσωπεία της τρόικας των δανειστών για την ενδιάμεση αξιολόγηση και οι πληροφορίες θέλουν την ενδιάμεση αξιολόγηση σαν προειδοποίηση για να αλλάξει ρότα το «καράβι» μέχρι την οριστική αξιολόγηση προόδου στα τέλη Μάη.

Η πεποίθηση που αποκομίζουν οι διασώστες μας είναι πως οι μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν τόσο γιατί συναντούν αντιστάσεις από τον κρατικό μηχανισμό, όσο και γιατί φαλκιδεύονται εν τη γενέσει τους από την ανικανότητα και τη συμβιβαστική διάθεση των μεταρρυθμιστών.

Μοιραία είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο να πέσει στο τραπέζι το ζήτημα της αναστολής της επόμενης ή των επόμενων δόσεων από τον μηχανισμό στήριξης...

Αυτό σημαίνει πως η κυβέρνηση σε κάποιον από τους επόμενους μήνες θα πρέπει να επιλέξει ποιους και πόσο θα πληρώσει, γιατί τα χρήματα δεν θα φτάνουν για όλους. Τότε θα πρέπει να κάνει σε ένα-δυο μήνες αυτό που έπρεπε να κάνει βάσει του μνημονίου σε τρία χρόνια. Ήτοι, να μειώσει το κράτος με καταργήσεις υπηρεσιών και απολύσεις αντί των οριζόντιων μειώσεων και των μετατάξεων...

Οι ιδεοληψίες της παλαβομάρας...
Κάποιοι κουφιοκέφαλοι ή «πονηροί» των άκρων έχουν βρει τη λύση: Να μην πληρώσουμε τους πιστωτές, να συνεχίσουμε να πληρώνουμε τους δημοσίους υπαλλήλους και να κάνουμε δημόσιες επενδύσεις για ανάπτυξη...

Δηλαδή, κοινώς κάνουν τη λογιστική του αύριο με τα μεγέθη του χθες...

Αν συμβεί αυτό, οι εισαγωγές θα γίνονται μετρητοίς, καθώς κανένας δεν θα δέχεται εγγυήσεις ελληνικών τραπεζών, οι εισαγωγές θα συρρικνωθούν, η οικονομική δραστηριότητα θα συρρικνωθεί και τα έσοδα του κράτους θα μειωθούν τόσο που δεν θα φτάνουν ούτε για μισθούς. Οπότε καταλήγουμε όχι στο μηδέν αλλά κάτω από αυτό.

Αυτό ονειρεύονται κάποιοι που έχουν σαν πρότυπο την Αλβανία του Χότζα...

Το νέο ορόσημο...

Μετά την 25η Μαρτίου σαν ορόσημο την ελληνικής σωτηρίας αρχίζει να εμφανίζεται η 15η Απριλίου, όπου η κυβέρνηση θα ανακοινώσει τις λεπτομέρειες της δημοσιονομικής προσαρμογής και το περίφημο πλέον πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων που κοντεύει να μοιάσει με το θρυλικό παιδί - φάντασμα...

Κατά πάσα πιθανότητα οι αποφάσεις αυτές θα ληφθούν υπό τη σκιά των προειδοποιήσεων του ενδιάμεσου ελέγχου της τρόικα για την τραγική καθυστέρηση των μεταρρυθμίσεων.

Το ρεπορτάζ και η πολιτική αρθρογραφία υποστηρίζουν πως ο πρωθυπουργός θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε ένα ανασχηματισμό για να μην αναγκαστεί να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές.

Οι μέχρι τώρα εκτιμήσεις μιλάνε για μερικές στοχευμένες αλλαγές προσώπων στο υπουργικό συμβούλιο με γνώμονα την αποτελεσματικότητα αλλά και τη διατήρηση των εσωκομματικών ισορροπιών.

Φοβάμαι πως κάτι τέτοιο δεν αρκεί πλέον. Για να ελπίζουμε, θα πρέπει να υπάρξει σαρωτικός ανασχηματισμός με πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής πέραν της κυβερνητικής παράταξης με σαφή μηνύματα εντός και εκτός της χώρας.

Θα πρέπει να αιφνιδιαστούν θετικά οι αγορές και οι προοδευτικές δυνάμεις της κοινωνίας.

Αυτό σημαίνει πως και εντός του κυβερνητικού κόμματος ο πρωθυπουργός θα χρειαστεί να εγκαταλείψει το στρατόπεδο του βαθέους κράτους, της συνδικαλιστικής και πελατειακής νομενκλατούρας που τον στήριξε στην εκλογή τους στην αρχηγία και να συμμαχήσει με τις προοδευτικές δυνάμεις εντός του κόμματος και εντός της κοινωνίας...

Εκτός κυβερνητικής παράταξης θα πρέπει να αναζητήσει συμμάχους στην κοινωνία που θα στηρίξουν τις μεταρρυθμίσεις στη βάση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου.

Το επόμενο λοιπόν δίμηνο - τρίμηνο φαίνεται πως ο κόμπος φτάνει στο χτένι και οι εξελίξεις επιταχύνονται. Δεν μπορούμε να κοροϊδεύουμε άλλο ούτε την τρόικα ούτε τους εαυτούς μας...

Για να υπάρξει ομελέτα θα πρέπει να σπάσουμε αυγά και όχι να βάζουμε φόρους και να κάνουμε μετατάξεις αργόσχολων υπεράριθμών.

Κάποιον αργόσχολο, είτε το πληρώνεις σε μια θέση είτε σε κάποια άλλη μικρή είναι η διαφορά. Η ίδια τσέπη τον πληρώνει...

Η τσέπη άδειασε...

2) Ανατροπή εικόνας στο ΧΑ;

Το Spiegel αναφέρει πως στο ΔΝΤ άρχισαν να συζητούν το ενδεχόμενο «κουρέματος». Τόσο το ΔΝΤ όσο και η κυβέρνηση το διέψευσαν.

Πιστεύω πως το Spiegel είναι πιο αξιόπιστο αμφοτέρων. Αυτή την γνώμη έχω αποκομίσει τα τριάντα και πλέον χρόνια που το παρακολουθώ.

Την εκδοχή αυτή φαίνεται να συμμερίζονται και όσοι μεσοπρόθεσμοι επενδυτές προτίμησαν να αποχωρίσουν από τις τραπεζικές μετοχές την προηγούμενη εβδομάδα, οδηγώντας το δείκτη σε καθοδική τροχιά.

Η διάσπαση των πρόσφατων στηρίξεων δημιουργεί πλαίσιο νευρικότητας και πιθανότητες δοκιμής των πρόσφατων χαμηλών ή νέων χαμηλών μέχρι να αποσαφηνιστούν οι εξελίξεις των μεταρρυθμίσεων στη χώρα.

Η άποψή μου είναι πως το «κούρεμα» αυτή τη στιγμή είναι δώρον άδωρον καθώς αν δεν έχουν προχωρήσει οι μεταρρυθμίσεις, σύντομα θα χρειαστεί και δεύτερο «κούρεμα» και μετά τι;

Νομίζω πως όλοι το καταλάβουν αυτό πλέον. Η αγορά θα αποχαιρετίσει τον πυθμένα όταν φανεί φως στο τούνελ των μεταρρυθμίσεων.

Αυτό θα δρομολογηθεί όταν κάποιο υπουργικό συμβούλιο θα βγει και θα ανακοινώσει: α) Καταργούνται τόσες εκατοντάδες άχρηστες δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμοί μαζί με τις θέσεις εργασίας που απασχολούν. β) Εντός του μηνός αποκρατικοποιούνται οι «ιερές αγελάδες» το κομματικού κράτους και συνδικαλιστικής χρεοκοπίας η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, οι δημόσιες Συγκοινωνίες κλπ. Ενώ τώρα με το μαχαίρι των δανειστών στο λαιμό ψελλίζουν για τα κρατικά λαχεία, το παλιό αεροδρόμιο και ότι δεν διαθέτει ισχυρούς πελάτες, καταπατητές... και αφήνουν κάτι να εννοείται γενικόλογα για ΔΕΚΟ το 2013... Αν καταρρεύσει η χώρα το 2013 δεν θα υπάρχουν ΔΕΚΟ για ιδιωτικοποίηση, γιατί κατάρρευση σημαίνει μέσος μισθός 300-500 ευρώ για χρόνια για όσους θα έχουν δουλειά...
Η αγορά εισέρχεται σε νέα φάση νευρικότητας μέχρι τις ανακοινώσεις της 15 Απριλίου. Βλέπε: Ξύνει πάτο, αλλά δεν αποκλείεται να ξύσει βαθύτερα...

Ο Μάνος Χατζηδάκις είχε αναφέρει κάποτε στο σχόλιό του στο τρίτο πως «Εγώ προσωπικά δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο από το μυαλό της κότας».

Ο Γουόρεν Μπάφετ είχε πει « Να διαλέγεις τις μετοχές μιας εταιρείας την οποία θα μπορούσε να διοικήσει και ένας ηλίθιος καθώς μια μέρα μπορεί να γίνει.

3) Κρατικοποιήσεις τραπεζών…

Το μέτρο της άγνοιας και της ροπής στον άκοπο λαϊκισμό της πολιτικής ηγεσίας που μας κυβερνά γίνεται φανερό για άλλη μια φορά στο ζήτημα της έγερσης θέματος ελέγχου του κράτους επί των ιδιωτικών τραπεζών στο βαθμό που τους παρέχει εγγυήσεις...

Πιστεύουν πως αν αναγκάσουν τις τράπεζες να χρηματοδοτούν στα τυφλά μη βιώσιμες επιχειρήσεις, θα πετύχουν ανάπτυξη.

Τι είναι αυτές οι κρατικές εγγυήσεις όμως που αξίζουν την έμμεση κρατικοποίηση των τραπεζών την ώρα που η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει αποκρατικοποιήσεις και πωλήσεις 50 δισ. τα επόμενα χρόνια;

Είναι ομόλογα του ελληνικού δημοσίου τα οποία οι τράπεζες δίνουν σαν εγγύηση στην ΕΚΤ και εισπράττουν ζεστό χρήμα.

Όπερ, εμείς τους δίνουμε «σκουπιδομόλογα» τα οποία κανείς δεν θέλει να αγοράσει και με αυτά σαν εγγυήσεις εξασφαλίζουν φρεσκοτυπωμένα ευρώ από την ΕΚΤ, με τα οποία φροντίζουν να συνεχίσει να κινείται η οικονομία.

Με τα ευρώ αυτά οι τράπεζες καλύπτουν τις επισφάλειες που συνεχίζουν να αυξάνονται, επιτρέπουν να καταβάλλεται η μισθοδοσία όσων έχουν δουλειά και αγοράζουν βραχυπρόθεσμα έντοκα του ελληνικού δημοσίου. Με τον τρόπο αυτό έχουν πάρει από την ΕΚΤ περί τα 100 δισ. ευρώ.

Με αυτά δεν έχει καταρρεύσει το σύστημα...

Τι ζητάει η κυβέρνηση;

Να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη. Η κυβέρνηση εννοεί προφανώς να χρηματοδοτήσουν χωρίς επιφυλάξεις τις χιλιάδες επιχειρήσεις που λόγω κρίσης κινδυνεύουν να κλείσουν. Η ελληνική οικονομία είναι σε μια μεταβατική φάση και αυτό μεταξύ άλλων σημαίνει πως η δημοσιονομική κρίση επιταχύνει τα λουκέτα σε μοντέλα επιχειρήσεων που έπρεπε να είχαν κλείσει από χρόνια, αλλά φυτοζωούσαν...

Αν δανείσουν αυτές τις επιχειρήσεις μοιραία οι τράπεζες θα αυξήσουν τις επισφάλειες και αυτό που θα πετύχει η πολιτική ηγεσία δεν είναι σωτηρία και η βιώσιμη ανάπτυξη αλλά η παράταση του μαρτυρίου και η βέβαιη και οριστική κατάρρευση.

Ας αφήσουν τις τράπεζες να κάνουν τη δουλειά τους στη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και ας κάνει η κυβέρνηση τη δικιά της στη μεταρρύθμιση που θα δημιουργήσει προϋποθέσεις βιώσιμης ανάπτυξης...

Οι τράπεζες στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν πρόβλημα γιατί χρεοκόπησε το ελληνικό δημόσιο, όχι το αντίστροφο όπως συνέβη στην Ιρλανδία.

Η χρεοκοπία του δημοσίου οδηγεί σε ύφεση την οικονομία, άρα οι άνεργοι δεν μπορούν να πληρώσουν τα δάνεια, άρα οι τράπεζες πρέπει να τα διαγράψουν... Αλλά η χρεοκοπία δημιουργεί πρόβλημα στις τράπεζες γιατί κατέχουν 48 δισ. ελληνικά ομόλογα.

Οι ελληνικές τράπεζες φέρουν ευθύνη γιατί είχαν δώσει περισσότερα δάνεια απ’ όσες καταθέσεις διέθεταν και γιατί δεν πρόβλεψαν όλα τα πιθανά σενάρια. Τα δάνεια αυτά τα είχαν πάρει από τις διεθνείς αγορές όταν τα επιτόκια για την Ελλάδα ήταν χαμηλά. Η δημοσιονομική κρίση όμως τους έχει κλείσει τις πόρτες των διεθνών αγορών. Επιπλέον οι λάθος χειρισμοί και οι παλινωδίες έχουν φοβίσει πολλούς καταθέτες και έχουν αποσύρει τις καταθέσεις στο εξωτερικό.

Οι τράπεζες καλύπτουν τη διαφορά αυτή προσωρινά μέσω της ΕΚΤ μέχρι να βελτιωθεί η κατάσταση και να επιστρέψουν στις διεθνείς αγορές. Αν βελτιωθεί.

Η μεγαλύτερη παρουσία του κράτους δεν είναι βήμα στη σωστή κατεύθυνση.

Πηγή:www.capital.gr