Goldman Sachs, διεθνείς απατεώνες

[Aiolos]

Αποκαλυπτική συνέντευξη για το ρόλο της Goldman Sachs

Το ρόλο της τράπεζας Goldman Sachs και άλλων χρηματοπιστωτικών κολοσσών, αποκαλύπτει σε συνέντευξή του στην "Καθημερινή της Κυριακής" ο Ελληνοαμερικανός Φιλ Αγγελίδης

Το ρόλο της τράπεζας Goldman Sachs και άλλων χρηματοπιστωτικών κολοσσών, αποκαλύπτει σε συνέντευξή του στην "Καθημερινή της Κυριακής" ο Ελληνοαμερικανός Φιλ Αγγελίδης, ο οποίος προεδρεύει της αμερικανικής επιτροπής που ερευνά τα αιτία της οικονομικής κρίσης.

Ο κ. Αγγελίδης, πρώην υπουργός Οικονομικών της Καλιφόρνιας, επισημαίνει ότι η Goldman Sachs βοηθούσε την Ελλάδα να δανειστεί, τη βοηθούσε να κρύψει το χρέος της και στη συνεχεία στοιχημάτιζε εναντίον της.

"Είναι σαν να πουλάς σε κάποιον ένα αυτοκίνητο γνωρίζοντας ότι έχει προβληματικά φρένα, και εν συνεχεία να αγοράζεις την ασφάλεια ζωής του οδηγού",

http://www.skai.gr/article....anSachs

----

Νέες διαστάσεις προσλαμβάνει η έρευνα της αμερικανικής Δικαιοσύνης για την Goldman Sachs. Οπως αποκαλύπτεται από μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στελεχών της, το 2007 η εταιρεία κέρδισε μεγάλα ποσά ποντάροντας στην πτώση της αξίας επενδυτικών προϊόντων που ήταν συνδεδεμένα με τις τιμές των ακινήτων.

Τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου δόθηκαν στη δημοσιότητα από επιτροπή της Γερουσίας που διερευνά την υπόθεση και δείχνουν, μεταξύ άλλων, ότι ο αμερικανικός κολοσσός αποκόμισε σημαντικά κέρδη από το σκάσιμο της φούσκας στην αγορά ακινήτων, παρά το γεγονός ότι, όπως υποστήριξε με αφορμή την υπόθεση του τοξικού ομολόγου abacus, είχε ζημίες.

Πρόκειται για πρόσφατες αναφορές του ίδιου του προέδρου της Goldman Sachs, Lloyd Βlankfein, σε μια προσπάθεια να υποστηρίξει ότι η τράπεζα δεν κέρδισε από την έκδοση επενδυτικών προϊόντων όπως το τοξικό ομόλογο abacus, για το οποίο κατηγορείται από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ. Το ομόλογο το είχε εκδώσει η Goldman Sachs αφού είχε επιτρέψει πρώτα στον μεγαλοεπενδυτή Πόλσον να συμμετάσχει στη διαμόρφωση του καλαθιού προϊόντων επί των οποίων θα στηριζόταν. Στη συνέχεια ο ίδιος ποντάρισε στην πτώση του, με αποτέλεσμα να αποκομίσει κέρδη και να ζημιωθούν οι επενδυτές.

Τι δείχνουν τα e-mails

Σύμφωνα με τα e-mails που ήρθαν στη δημοσιότητα όταν έσκασε η φούσκα στην αγορά ακινήτων των ΗΠΑ, η εταιρεία αρχικά έχασε χρήματα από την πτώση της αξίας των επενδυτικών προϊόντων που στηρίζονταν σε στεγαστικά δάνεια, αλλά στη συνέχεια κέρδισε περισσότερα από όσα έχασε όταν ποντάρισε σε περαιτέρω πτώση τους (έπαιξε “short” όπως αναφέρεται στους επενδυτικούς κύκλους).

Τα μηνύματα αυτά εκθέτουν την αμερικανική επενδυτική τράπεζα, η οποία διαβεβαίωνε τους επενδυτές ότι βγήκε χαμένη από επενδύσεις της σε προϊόντα που συνδέονται με τιτλοποιήσεις επισφαλών στεγαστικών δανείων που είχαν εκδοθεί στις ΗΠΑ. Η έρευνα συνεχίζεται στο πλαίσιο της δίωξης που έχει ασκήσει η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, η οποία κατηγορεί την Goldman Sachs ότι εξαπάτησε επενδυτές με την προώθηση συγκεκριμένου σύνθετου χρηματοπιστωτικού προϊόντος που βασιζόταν στην κεφαλαιοποίηση επισφαλών στεγαστικών δανείων (subprime). Η ίδια η εταιρεία, πάντως, θεωρεί ότι όλες οι κατηγορίες είναι αστήρικτες.

50 εκατ. δολάρια σε μία μέρα

Αλλά εσωτερικά e-mails της Goldman Sachs που έδωσε στη δημοσιότητα η Γερουσία δείχνουν ότι στελέχη της εξέφραζαν την ικανοποίησή τους που η τράπεζα επένδυε στην πτώση της αγοράς ακινήτων. Οταν κέρδισε 50 εκατ. δολάρια σε μία μέρα ποντάροντας σε επενδυτικά συμβόλαια ότι η αγορά ακινήτων θα κινηθεί πτωτικά, τα οποία κέρδιζαν σε αξία καθώς η ζήτηση για στεγαστικά κατέρρεε, κορυφαία στελέχη επικροτούσαν τη στρατηγική αυτή. Σε ένα άλλο e-mail, άλλο στέλεχος αναφερόταν σε υποβάθμιση προϊόντων που βασίζονταν σε τιτλοποιήσεις στεγαστικών δανείων και έγραφε ότι σε αντίθεση με άλλους επενδυτές που καταγράφουν μεγάλες ζημιές, η Goldman Sachs είχε στοιχηματίσει στην πτώση της αξίας αυτών των προϊόντων, και άρα κερδίζει.

Οπως αναφέρει ο πρόεδρος της αρμόδιας επιτροπής της Γερουσίας που ερευνά την υπόθεση, Carl Levin, η Goldman Sachs και άλλες επενδυτικές τράπεζες προωθούσαν για δικό τους όφελος σύνθετα και με μεγάλο ρίσκο επενδυτικά προϊόντα τα οποία συνέβαλαν στο να ξεσπάσει η χρηματοπιστωτική κρίση το 2007 και το 2008. Να σημειωθεί ότι η έρευνα κατά της Goldman Sachs πραγματοποιείται σε μια περίοδο που ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα έχει αναλάβει πρωτοβουλίες για να αυξηθεί η εποπτεία των αμερικανικών τραπεζών.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&c ... id=4571688

---------------

Βέβαια, δεν αρκεί η δημοσιοποίηση των σκανδάλων της εν λόγω εταιρίας, αλλά και η δημοσιοποίηση των Ελλήνων πολιτικών που προσέφυγαν στη Goldman Sachs για να κρύψουν το δημόσιο χρέος κ.τ.λ. οι οποίοι γνώριζαν πως πρόκειται για μία κερδοσκοπική συμμορία.

[Aiolos]

Σύμφωνα με τα e-mails που ήρθαν στη δημοσιότητα όταν έσκασε η φούσκα στην αγορά ακινήτων των ΗΠΑ, η εταιρεία αρχικά έχασε χρήματα από την πτώση της αξίας των επενδυτικών προϊόντων που στηρίζονταν σε στεγαστικά δάνεια

Για να κατανοήσετε πλήρως τα ανωτέρω, πρέπει να μάθετε τι συνέβη την περίοδο που οι Αμερικάνοι έπαιρναν στεγαστικά δάνεια, απολύτως βέβαιοι ότι το κάνουν σε μία εποχή οικονομικής άνθισης και σταθερότητας. Τελικά ήταν μία φουσκά που έσκασε με τεχνητό τρόπο και απέφερε πολλά κέρδη στους απατεώνες που ενορχήστρωσαν το σκηνικό:


Πώς φτάσαμε στην οικονομική κρίση; Τα 12 σημεία-κλειδιά
7 Οκτωβρίου 2009

* Οικοδομικός πυρετός



1) «Μεγάλη ευκαιρία» Προκειμένου να δοθεί μια απάντηση, πρέπει να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο, στην εποχή της διακυβέρνησης Κλίντον. Τότε, μετά από ισχυρές πιέσεις της κυβέρνησης, τα ενυπόθηκα δάνεια επεκτάθηκαν στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Αυτή η τακτική ακολουθήθηκε με μεγαλύτερη ένταση και από την κυβέρνηση Μπους.
Ήταν ένας παράδεισος: τα επιτόκια ήταν χαμηλά και οι δόσεις των δανείων προσιτές. Οι τιμές των σπιτιών ήταν σε διαρκή άνοδο, και αυτό ώθησε πολλές οικογένειες να χρεωθούν στην τράπεζα, προκειμένου να αποκτήσουν μια κατοικία η οποία σε 10 χρόνια θα άξιζε πολύ περισσότερα.
Όπως γλαφυρά ανέφερε μια Αμερικανίδα μεσίτρια, «το πρόβλημα ξεκίνησε όταν σε μια νύχτα η απόκτηση ενός μεγάλου σπιτιού με πολλά δωμάτια μετατράπηκε από όνειρο, σε αναφαίρετο δικαίωμα»

2) 100% κάλυψη. Οι τράπεζες έκαναν ότι μπορούσαν για να συντηρήσουν αυτό το κλίμα. Στηριζόμενες στη συνεχή αύξηση των τιμών των κατοικιών, προσέφεραν στους πελάτες τους δάνεια ίσα με το 100% της αξίας του ακινήτου, ενώ μέχρι πριν από λίγα χρόνια δε δάνειζαν πάνω από το 50-60% της αξίας του σπιτιού.

3) Κυμαινόμενο επιτόκιο. Σαν να μην έφτανε αυτό, στηριζόμενες στο γεγονός ότι τα επιτόκια θα παρέμεναν χαμηλά για μεγάλο διάστημα, οι τράπεζες πρότειναν στους πελάτες τους να επιλέξουν δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο, που κοστίζει λιγότερο και η δόση του εξαρτάται και από άλλες παραμέτρους.

4) Κλίμα ευφορίας. Το κλίμα ευφορίας ήταν γενικευμένο και οι τράπεζες, οι οποίες από τη σύναψη κάθε δανείου κέρδιζαν σημαντικά ποσά, άρχισαν να δανείζουν χρήματα για αγορά σπιτιού ακόμα και σε όσους ήταν σχεδόν σίγουρο ότι θα συναντούσαν δυσκολίες στην αποπληρωμή των δόσεων. Με λίγα λόγια, σε όσους βρίσκονταν κάτω από το όριο της πιστοληπτικής ικανότητας, αυτό που στα αγγλικά ονομάζεται «subprime».

* Όποιος θέλει τα πολλά…

5) Πτώση των τιμών. Όλα πήγαιναν καλά, μέχρι το 2007 που το παιχνίδι χάλασε. Οι τιμές των σπιτιών άρχισαν να πέφτουν και πολλές οικογένειες στις ΗΠΑ βρέθηκαν να χρωστούν δάνεια πολύ υψηλότερα από την πραγματική αξία του σπιτιού. Με άλλα λόγια, ακόμα κι αν πουλούσαν το σπίτι τους, όχι μόνο θα έμεναν στο δρόμο, αλλά και πάλι θα συνέχιζαν να χρωστούν στις τράπεζες. Τότε μερικοί άρχισαν να μην πληρώνουν τις δόσεις: αυτό σήμανε την αρχή του τέλους.

6) Τιτλοποίηση. Όμως μόνο η κερδοσκοπία οδήγησε τις τράπεζες να χορηγούν δάνεια και χρηματοδοτήσεις με τρόπο σχεδόν εγκληματικό; Όχι ακριβώς. Υπήρχε και η οικονομική εφεύρεση της «τιτλοποίησης», που θεωρητικά καθιστούσε την κερδοσκοπία μια ασφαλή διαδικασία.

Χάρη στην τιτλοποίηση τα δάνεια «πακετάρονται» από το φορέα που τα χορήγησε, για παράδειγμα μια τράπεζα και πουλιούνταν στις χρηματαγορές με τη μορφή διαπραγματεύσιμων τίτλων, όπως είναι τα ομόλογα.

Συγκεκριμένα, αν η τράπεζα «Χ» χορήγησε δάνειο στον κύριο Παπαδόπουλο με επιτόκιο 4% για το ποσό του ενός εκατομμυρίου ευρώ, το μετέτρεπε σε ομόλογο ίσης αξίας και τα πουλούσε σε παράλληλες χρηματιστηριακές αγορές, όπου έδινε καλή απόδοση σε όποιον τα αγόραζε. Με αυτόν τον τρόπο, η τράπεζα που είχε δανείσει τα χρήματα στους υποψήφιους ιδιοκτήτες κατοικιών μπόρεσε να επωφεληθεί της απόδοσης, αφού το χρέος δεν ήταν πια δικό της: είχε πωληθεί σε άλλους πιστωτές.

7) Τα παράγωγα. Το χρέος, υπό τη μορφή ομολόγου με υψηλά επιτόκια, μπορούσε να μεταπωληθεί σε άλλα πρόσωπα και ούτω κάθε εξής, προκαλώντας μια αλληλουχία πωλήσεων και ανακτήσεων, που κάθε φορά μετέτρεπαν αυτά τα χρέη σε περίπλοκα χρηματικά εργαλεία των οποίων η κυριότητα γινόταν όλο και λιγότερο κατανοητή: τα λεγόμενα παράγωγα.

8) Ποιος πληρώνει; Τελικό αποτέλεσμα; Οι τράπεζες χορηγούσαν δάνεια όλο και πιο εύκολα, γνωρίζοντας ότι η ενδεχόμενη αδυναμία αποπληρωμής θα επιβάρυνε άλλους (συχνά άλλες τράπεζες), που είχαν αποκτήσει πακτωλούς ομολόγων ή παραγώγων.

Με απλά λόγια: οι ακριβοπληρωμένοι μάνατζερ και οικονομικοί διευθυντές των τραπεζών πουλούσαν ο ένας στον άλλο (αλλά και σε ιδιώτες) απλές κόλλες Α4 με πολύπλοκους μαθηματικούς τύπους, η αξιοπιστία και το αντίκρισμα των οποίων στηρίζονται σε έναν και μόνο παράγοντα, την αξιοπιστία του κάθε κυρίου Παπαδόπουλου που είδαμε στην αρχή αυτής της διαδρομής.

Οι ίδιοι όμως μάνατζερ γνώριζαν από την αρχή ότι ο κ. Παπαδόπουλος ήταν σχετικά αναξιόπιστος και γι’ αυτό φρόντιζαν να μετακυλήσουν το ρίσκο του δανείου σε άλλους, οι οποίοι με τη σειρά τους το μετακύλησαν σε άλλους κ.ο.κ.



* Χάνεται η εμπιστοσύνη

9) Η φούσκα των σπιτιών. Αυτά ακριβώς τα προϊόντα προκάλεσαν την παράλυση της αγοράς. Όταν οι τιμές των σπιτιών άρχισαν να πέφτουν, άρχισε να γίνεται αντιληπτό ότι τα δάνεια subprime κινδύνευαν να μην αποπληρωθούν. Συνεπώς όλα τα παράγωγα προϊόντα αυτών των δανείων έγιναν επικίνδυνα ή «τοξικά», όπως τα ακούμε συνήθως. Όλοι σταμάτησαν να τα αγοράζουν και η αξία τους κατρακύλησε.

10) Τα πρώτα προβλήματα. Πώς, όμως, αυτό μπόρεσε να οδηγήσει μεγάλες τράπεζες στην καταστροφή; Λόγω ενός λογιστικού μηχανισμού που ονομάζεται mark to market και υποχρεώνει τις εταιρίες να αποτιμούν τα στοιχεία του ενεργητικού τους στα λογιστικά βιβλία με την πραγματική τους αξία. Και αφού αυτά τα στοιχεία στην περίπτωση των τραπεζών έχουν κυρίως χρηματικό χαρακτήρα, όταν η αξία τους μειώνεται, αρχίζουν τα προβλήματα.

11) Το ένα φέρνει το άλλο. Προβλήματα που σύντομα εξαπλώνονται σε όλο το οικονομικό σύστημα. Καθώς δεν γνώριζαν πόσο εκτεθειμένες είναι οι άλλες τράπεζες, και επομένως αν θα είναι σε θέση να επιστρέψουν τα δάνεια που ζητούσαν, οι τράπεζες σταμάτησαν να δανείζουν η μία την άλλη. Μην έχοντας πια ρευστό για να χορηγούν δάνεια, οι πλέον εκτεθειμένες τράπεζες σταμάτησαν να τα χορηγούν. Αυτό ήταν το σήμα κινδύνου.

12) Η μεγάλη φοβία. Στα χρηματιστήρια όλου του κόσμου επικράτησε πανικός. Οι μετοχές των τραπεζών κατέρρευσαν. Οι καταθέτες που είχαν τοποθετήσει τα χρήματά τους σε κάποια τράπεζα τα ζητούσαν πίσω. Και η ίδια η τράπεζα (που γενικά διαθέτει ένα ρευστό κεφάλαιο επαρκές για να καλύψει σε σύντομο χρονικό διάστημα ένα μικρό μέρος αυτών των απαιτήσεων) κατέρρευσε.

Η κατάρρευση, όμως, δημιούργησε τεράστια προβλήματα σε όλα τα πιστωτικά ιδρύματα που είχαν δανείσει χρήματα στην χρεοκοπημένη τράπεζα. Το χρηματοοικονομικό ντόμινο μόλις είχε ξεκινήσει.



Η κρίση τώρα πια δεν ήταν μόνο οικονομική, μετατράπηκε σε κρίση εμπιστοσύνης. Κανείς δεν εμπιστευόταν κανέναν.

Εδώ πρέπει να αναφερθούμε και στις εταιρίες rating, όπως η περίφημη Standard & Poor, οι οποίοι υποτίθεται πως αξιολογούν την αξιοπιστία όλων των φορέων που προσφέρουν τίτλους στο κοινό. Αυτοί οι «αξιόπιστοι» αξιολογητές επιβιώνουν αυτή τη στιγμή διασπείροντας κινδυνολογικές αξιολογήσεις εναντίον ολόκληρων κρατών, ώστε να στηθεί ένα γαϊτανάκι κερδοσκοπίας.



Συγκεκριμένα, στην περίπτωση της χώρας μας, οι ίδιοι οίκοι αξιολόγησης που ένα μήνα πριν την κατάρρευση της Lehman Brothers ενημέρωναν το επενδυτικό κοινό για την ευρωστία της, σήμερα έχουν επιδοθεί σε έναν ανηλεή πόλεμο εναντίον των οικονομιών μικρών και μικρομεσαίων χωρών, όπως είναι η Ελλάδα. Αποτέλεσμα; Η χώρα μας αναγκάζεται να δανείζεται με μεγάλο επιτόκιο, προκειμένου να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος της.

http://www.ellhnismos.org/cgi-bin/em/ik ... 2750;st=10

[Exciter]

Τα Νο 2 και 3 ισχύουν πλήρως και για την Ελληνική αγορά ακινήτων, ενώ εν μέρει και τα 6 και 7 (αν και οι αγοραστές των τίτλων αυτών είναι κυρίως εκτός Ελλάδος).

Συνολικότερα, ειδικά η τιτλοποίηση μετέτρεψε τις τράπεζες από οργανισμούς που αναλαμβάνουν μακροπρόθεσμους κινδύνους σε μεσίτες που πάνε για την προμήθεια.

[GreekTERMINATOR]

OUZO POWER

[Polikos Arkoudos]

Ωραίο!!