Η ανυπαρξία των "Διανοουμένων"
Δημοσιεύτηκε: Σάβ 02 Μάιος 2020, 15:57
Πολλοί έχουν εκφράσει την απορία γιατί ο κόσμος δεν αντιδρά σε όλα αυτά τα αντεθνικά μέτρα. Μία από τις αιτίες είναι η απουσία σθεναρού αντιλόγου από την υποτιθέμενη διανόηση. Αλλά γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των διανοουμένων σιωπά μπροστά στην κατάλυση της ίδιας μας της ζωής; Ο λόγος αναφέρεται στο κείμενο που ακολουθεί:
Διανοούμενες Πόρνες
Η άλλη άποψη για την ιδεολογική ηγεμονία...
"Ένα ορισμένο μίνιμουμ συναίνεσης των κυριαρχούμενων τάξεων είναι προϋπόθεση της διάρκειας κάθε εξουσίας, ακόμη και της άριστα οργανωμένης."
(Μαξ Βέμπερ: "Κοινωνιολογία του Κράτους")
Προκειμένου να κατασκευάσουν τη συναίνεση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων οι εξουσιαστές απέσπασαν πρώτα εκείνη των "προοδευτικών" διανοουμένων με το να τους εντάξουν στους κρατικούς και υπερεθνικούς σχηματισμούς, δελεάζοντάς τους με αυτό τον τρόπο. Επί Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά, κυρίως, επί του αλήστου μνήμης "εκσυγχρονιστή" Κώστα Σημίτη συνετελέσθη η αποστασία της συντριπτικής πλειοψηφίας της αριστερής διανόησης.
Όλοι αυτοί οι "διανοητές" ενετάχθησαν, εν γνώσει τους, στους κρατικούς και διεθνείς μηχανισμούς με σκοπό να εξυπηρετήσουν το ιδεολογικό αφήγημα της Ελίτ, απεμπολώντας την πρότερη αντεξουσιαστική τους ρητορική. Αυτό το έπραξαν, είτε γιατί πίστεψαν ότι βοηθώντας το διεθνές κατεστημένο με αυτό τον τρόπο θα επιτύχουν τη διάλυση των Εθνοκρατών (τα οποία για εκείνους αποτελούν κάρφο στα μάτια τους) είτε γιατί, πολύ απλά, ήταν πάντοτε καιροσκόποι οι οποίοι από τη στιγμή που τους δόθηκε ένα μέρος της εξουσιαστικής πίτας έπεσαν με τα μούτρα σε αυτήν.
Όπως και να έχει μιλάμε για Διανοούμενες Πόρνες (όπως είχε αποκαλέσει τους δημοσιογράφους κάποτε ο John Swinton των Ν.Υ.Τ) που αφέθηκαν στις ορέξεις των Εχόντων και Κατεχόντων για μερικά ψίχουλα εξουσίας...
Αυτό που τελικά επετεύχθη δεν είναι η διατυμπανιζόμενη από την Κομμουνιστική Αριστερά ένωση των Προλεταρίων αλλά η Ένωση των Εθνικών αστικών Ελίτ σε μία υπερεθνική Κεφαλαιοκρατική Διεθνή. Έτσι υπερακόντισαν τη Διεθνή των λαών που οραματίζονταν οι απανταχού Σοσιαλιστές, με σύμμαχο πάντα τους εξαγορασμένους αποστάτες διανοούμενους.
Όλοι αυτοί οι πουλημένοι αγνόησαν την εθνική πραγματικότητα (θεωρώντας την φαντασιακή κατασκευή) και προσκολλήθηκαν στο άρμα του παγκόσμιου εξουσιασμού παρερμηνεύοντας και τον ίδιο τον Γκράμσι ο οποίος τόνιζε πως: "Η προοπτική είναι μεν διεθνής, αλλά το σημείο εκκίνησης είναι εθνικό".
Διανοούμενες Πόρνες
Η άλλη άποψη για την ιδεολογική ηγεμονία...
"Ένα ορισμένο μίνιμουμ συναίνεσης των κυριαρχούμενων τάξεων είναι προϋπόθεση της διάρκειας κάθε εξουσίας, ακόμη και της άριστα οργανωμένης."
(Μαξ Βέμπερ: "Κοινωνιολογία του Κράτους")
Προκειμένου να κατασκευάσουν τη συναίνεση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων οι εξουσιαστές απέσπασαν πρώτα εκείνη των "προοδευτικών" διανοουμένων με το να τους εντάξουν στους κρατικούς και υπερεθνικούς σχηματισμούς, δελεάζοντάς τους με αυτό τον τρόπο. Επί Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά, κυρίως, επί του αλήστου μνήμης "εκσυγχρονιστή" Κώστα Σημίτη συνετελέσθη η αποστασία της συντριπτικής πλειοψηφίας της αριστερής διανόησης.
Όλοι αυτοί οι "διανοητές" ενετάχθησαν, εν γνώσει τους, στους κρατικούς και διεθνείς μηχανισμούς με σκοπό να εξυπηρετήσουν το ιδεολογικό αφήγημα της Ελίτ, απεμπολώντας την πρότερη αντεξουσιαστική τους ρητορική. Αυτό το έπραξαν, είτε γιατί πίστεψαν ότι βοηθώντας το διεθνές κατεστημένο με αυτό τον τρόπο θα επιτύχουν τη διάλυση των Εθνοκρατών (τα οποία για εκείνους αποτελούν κάρφο στα μάτια τους) είτε γιατί, πολύ απλά, ήταν πάντοτε καιροσκόποι οι οποίοι από τη στιγμή που τους δόθηκε ένα μέρος της εξουσιαστικής πίτας έπεσαν με τα μούτρα σε αυτήν.
Όπως και να έχει μιλάμε για Διανοούμενες Πόρνες (όπως είχε αποκαλέσει τους δημοσιογράφους κάποτε ο John Swinton των Ν.Υ.Τ) που αφέθηκαν στις ορέξεις των Εχόντων και Κατεχόντων για μερικά ψίχουλα εξουσίας...
Αυτό που τελικά επετεύχθη δεν είναι η διατυμπανιζόμενη από την Κομμουνιστική Αριστερά ένωση των Προλεταρίων αλλά η Ένωση των Εθνικών αστικών Ελίτ σε μία υπερεθνική Κεφαλαιοκρατική Διεθνή. Έτσι υπερακόντισαν τη Διεθνή των λαών που οραματίζονταν οι απανταχού Σοσιαλιστές, με σύμμαχο πάντα τους εξαγορασμένους αποστάτες διανοούμενους.
Όλοι αυτοί οι πουλημένοι αγνόησαν την εθνική πραγματικότητα (θεωρώντας την φαντασιακή κατασκευή) και προσκολλήθηκαν στο άρμα του παγκόσμιου εξουσιασμού παρερμηνεύοντας και τον ίδιο τον Γκράμσι ο οποίος τόνιζε πως: "Η προοπτική είναι μεν διεθνής, αλλά το σημείο εκκίνησης είναι εθνικό".