Το λάθος της αριστερας.

[_Divine_Sinner_]

Οταν ανοίγεις το ραδιόφωνο της ΕΡΤ που υποτίθεται ότι είναι όλων των πολιτών και ακούς μόνο "επαναστατικά" και κομμουνιστικά τραγούδια, δεν είναι περίεργο ότι όλο αυτό θα γυρίσει μπούμεραγκ.
Η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς και το δήθεν ηθικό της πλεονέκτημα τροφοδοτεί τον φασισμό. Ας μάθουμε πέντε πράγματα από την εκλογή του Τράμπ και του τι προηγήθηκε αυτής και ποια ήταν η ρητορική της εκεί αριστεράς πριν βγάλουμε κυβέρνηση Χρυσής Αυγής.

[doctormarkon]

Μα όλα τα ελληνικά λαικά τραγούδια έχουν κάτι πολιτικό μέσα.

Ακόμα και τα τραγούδια σε στίχους Άκη Πάνου έχουν έντονο πολιτικό περιεχόμενο "αριστερό".
Ο ίδιος θεωρούσε βρισιά να τον πουν κομμουνιστή.
Έλα ντε που τον υιοθέτησαν οι κομμουνιστές και κάποια από τα τραγούδια του έγιναν σημαία.

Το ελληνικό λαϊκό τραγούδι μιλάει για τα βάσανα του λαού και όχι του γιάπη ή του Τραπεζίτη.

Χμμμμμμμμ. Μόνο εγώ στο τελευταίο μου διήγημα αστραπή αναφέρομαι σε ημι-γιάπη.
χα χα Έχουν και αυτοί τα βασανάκια τους.
Ήταν ο περιορισμός της Σχολής να ταυτιστούμε με κάποιον που δεν συμπαθούμε.

Ο ήρωας της ιστορίας μου είναι ένα κολάζ από πολλά πρόσωπα συγκεκριμένης νοοτροπίας αλλά όχι αληθινό πρόσωπο. Σας το παρουσιάζω. Αλλά κι αυτό έχει λίιιγο πολιτικό κοινωνικό περιεχόμενο.

.................................................................

Ο ΕΚΠΤΩΤΟΣ
«Αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που χάνεις» σκέφτηκε ο Αλέξης Βρυώνης ενώ περπατούσε κάτω από τις ανθισμένες νεραντζιές. Τα αρώματα από τα λουλούδια που έδιναν το στίγμα της Άνοιξης στο Κέντρο της Αθήνας έμοιαζαν με άρωμα θανάτου γι αυτόν. Υπάρχουν πολλές στιγμές θανάτου μέσα στη ζωή. Εκείνη η αίσθηση ότι ο κύκλος κλείνει όλα γύρω γκρεμίζονται και τίποτα δε θα είναι το ίδιο.
Μπήκε στο ασημένιο πολυτελές αυτοκίνητο, τα πόδια του έτρεμαν ήταν αδύνατον να οδηγήσει. Αλλά που να πήγαινε; Πώς να έλεγε στη γυναίκα του εκείνο το δυσάρεστο νέο; Και πολύ περισσότερο στα πεθερικά του και ας ήταν οι μόνοι που θα μπορούσαν να τον βγάλουν από το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόταν.
Μια μυρωδιά από σουβλάκια αναδυόταν από το σουβλατζίδικο της γωνίας Έκλεισε το παράθυρο του αυτοκινήτου εκνευρισμένος. Από μακριά διέκρινε τις σιλουέτες των υπαλλήλων που πήγαιναν να γιορτάσουν με σουβλάκια και ούζα την απαλλαγή τους από τον «τύραννο». Μαζί τους και ο Βαγγέλης Αποστόλου εκείνο το ανθρωπάκι με τα χοντρά γυαλιά πάνω στην τεράστια μακριά μύτη, που την επόμενη μέρα θα βούλιαζε στη δερμάτινη πολυθρόνα του Γενικού Διευθυντή. Και εκείνος έκπτωτος διωγμένος από τον παράδεισο της εξουσίας και καταδικασμένος να κάθεται σε κάποια ταπεινή καρεκλίτσα σε ένα γραφείο γεμάτο χαρτιά που θα το μοιραζόταν με άλλους πέντε από αυτούς που περιφρονούσε και τους το έδειχνε με κάθε ευκαιρία με το παγερό, απαξιωτικό του βλέμμα.
Όμως ήταν και κάτι άλλο που τον απασχολούσε περισσότερο απ όλα. Οι συμβιβασμοί που είχε κάνει για να ανέβει γρήγορα και από μικρή ηλικία τα σκαλοπάτια μιας γραφειοκρατικής ιεραρχίας. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αν μένεις σε λάθος τοποθεσία και έχεις λάθος σύντροφο πρέπει να τα αλλάξεις και τα δύο. Κανείς δεν τον ανάγκασε αλλά έτσι έπρεπε. Από την ημέρα που έγινε διευθυντής άρχισε να τυλίγεται γύρω από τα δίχτυα κάποιων αόρατων «πρέπει».
Πάτησε νευρικά το γκάζι και το αυτοκίνητο τινάχτηκε σαν ατίθασο άλογο. Μια γυναίκα τρόμαζε και άρχισε να σταυροκοπιέται. Η φυσιογνωμία της του ήταν πολύ γνωστή. Ήταν η πρώτη του αγάπη και η πρώτη γυναίκα του. Έτσι σταυροκοπιόταν όταν της ζήτησε εκείνο το βράδυ να χωρίσουν αλλά δεν είπε τίποτα. Είχε καταλάβει. Δεν ήταν το αγόρι που αγάπησε, ούτε ο άντρας που παντρεύτηκε. Είχε γίνει ένας άλλος. Είχε γίνει ο κύριος Διευθυντής και αυτό το ρόλο τον κουβαλούσε στο σπίτι ακόμα και στο κρεβάτι τις πιο ιδιαίτερες στιγμές τους. Και εκείνη είχε γίνει κάτι σαν κλητήρας σε δημόσια υπηρεσία. Τον αποχαιρέτησε με δάκρυα και δεν τον ξαναείδε από τότε.
Είχε προδώσει όσους τον αγαπούσαν γιατί τους θεωρούσε παρακατιανούς. Τη γυναίκα του, τους γονείς του, τους φίλους του. Και να που τώρα ήταν ένας από αυτούς. Χωρίς να το καταλάβει καν βρέθηκε στην παλιά του γειτονιά στα Άνω Πετράλωνα αντί για τα Βόρεια Προάστια που ήταν το σπίτι του. Στάθηκε έξω από το ψιλικατζίδικο του κυρ Ανέστη που ήταν το «πρακτορείο ειδήσεων» της γειτονιάς. Πήρε μια βαθειά ανάσα πριν σβήσει τη μηχανή του αυτοκινήτου. Ένας αέρας ελευθερίας φυσούσε στην παλιά του γειτονιά. Δεν είχε πλέον υποχρέωση σε κανέναν. Επιτέλους ήταν ο εαυτός του και όχι ο «κύριος Γενικός»
«Κι όμως υπάρχουν πολλά όμορφα πράγματα στη ζωή που αξίζουν περισσότερο από μία καρέκλα Γενικού Διευθυντή προπαντός όταν αυτή την καρέκλα στη χαρίζουν με αντάλλαγμα την ψυχή σου» μονολόγησε βγαίνοντας από το αυτοκίνητο. Μια νέα ζωή άρχιζε γι αυτόν.

[georgeelvismichael_]

Doctormarkon πανέμορφο το διήγημα σου με πολύ αληθινά μυνήματα που μπορούν να σώσουν πολλούς ανθρώπους από την ΤΑΥΤΙΣΗ τους με θεσμόυς, επαγγέλματα και θέσεις που το μόνο που κάνει αυτή η ταύτιση είναι το χτίσιμο του εγωισμού τους, η απομάκρυνση από άλλους ανθρώπους, η αλαζονεία και το σταμάτημα της εξέλιξης της ψυχής τους.
Δεν γνώριζα ότι γράφεις τόσο ωραία διηγήματα. Υπάρχει κάποιο βιβλίο σου που μπορώ να το αγοράσω? Γιατί μετά από αυτό που μόλις διάβασα σίγουρα θα το κάνω.

[doctormarkon]

Όχι δεν έχω βιβλίο ακόμα Κάποια διηγήματά μου είναι στο μπλογκ της σχολής που πάω και κάνω σεμινάρια δημιουργικής γραφής.

Ζωή πριν το θάνατο
http://grtabularasa.blogspot.com/2017/1 ... st_29.html

Η Δίαιτα της Δευτέρας
http://grtabularasa.blogspot.com/2017/1 ... st_91.html

Στιγμή παγωμένη στο χρόνο.
http://grtabularasa.blogspot.com/2018/0 ... st_28.html

Χρονοπύλη στην Ομόνοια
http://grtabularasa.blogspot.com/2018/0 ... st_16.html

[_Divine_Sinner_]

Μαρία όλα τα τραγουδια εχουν και πολιτικη αφήγηση αλλά κάποια εχουν κατηγοριοποιηθει ως αριστερα. Οταν ο παραγωγος της ΕΡΤ επιλέγει μόνο αυτα τότε ειναι σαν να σου λεει "Δεν ειναι ραδιοφωνο των Ελληνων άλλα μονο Ελλήνων που συμφωνουν μαζί μας". Και εκει αρχιζει το πρόβλημα.
Επίσης αλλο να εχει και μια πολιτικη ερμηνεια και αλλο να ειναι ξεκαθαρα πολιτικα.

[doctormarkon]

Τα μισά από τα τραγούδια του Άκη Πάνου είναι από αριστερά έως αναρχικά ΑΝΤΙΦΑ.
Άκρως ανατρεπτικά που εκ των υστέρων υιοθετήθηκαν από την αριστερά και το ΚΚΕ.
Όμως ο ίδιος δεν ήταν αριστερός.
Ήταν φασίστας.....
Δηλαδή ανήκε στη ΔΙΚΗ του ιδεολογική φάση.

Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα αλλά για μένα ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ.

Έξυπνος, πολύ μυαλό αλλά ...... είχε πολύ κακό τέλος

[doctormarkon]

Η προσευχή του καλού ραγιά.

Δεξιό τραγούδι δεν είναι.

Δεν υπάρχει δεξιό τραγούδι.
Μόνο απολιτικ όπως πιριτόμπα, σ αγαπω μ αγαπάς ντιμπι ντιμπι νται

Αν θίξεις ένα κοινωνικό θέμα δεν μπορείς να πάρεις το μέρος της ελίτ ή τις εξουσίας.

[georgeelvismichael_]

Όχι δεν έχω βιβλίο ακόμα Κάποια διηγήματά μου είναι στο μπλογκ της σχολής που πάω και κάνω σεμινάρια δημιουργικής γραφής.

Ζωή πριν το θάνατο
http://grtabularasa.blogspot.com/2017/1 ... st_29.html

Η Δίαιτα της Δευτέρας
http://grtabularasa.blogspot.com/2017/1 ... st_91.html

Στιγμή παγωμένη στο χρόνο.
http://grtabularasa.blogspot.com/2018/0 ... st_28.html

Χρονοπύλη στην Ομόνοια
http://grtabularasa.blogspot.com/2018/0 ... st_16.html

Μαρία τα διάβασα και τα 4 και για μένα είναι καλύτερα από βιβλίο, απολαυστικά, διδακτικά, ξεκούραστα και παράλληλα διεγείρουν την φαντασία. Η σημασία του να ζεις στο τώρα, η "μαύρη τρύπα" του Τάκη και πως δημιουργείται, τι μπορεί να κάνει κάποιος για να προσσεγγίσει την πρώτη του αγάπη και η αστροπύλη των 80'ς που εμένα προσωπικά είναι το όνειρο μου να μπορέσω να τα ζήσω για άλλη μια φορά μαζί με τα 90'ς καταγράφοντας και αποτυπώνοντας βαθιά στην ψυχή μου την κάθε στιγμή το κάθε άκουσμα την κάθε μελωδία.

Αυτά που έγραψες είναι μικρά αριστουργήματα για μένα γιατί πέρασα ένα 20λεπτο που οι δείκτες του ρολογιού σταμάτησαν και ταξίδεψα μπρος και πίσω στον χρόνο (και πιστεύω πως όλοι όσοι τα διαβάσουν θα νιώσουν το ίδιο.) Σ'ευχαριστώ

[doctormarkon]

Έχω γράψει και πολλά άλλα και έχω ξεκινήσει εδώ και καιρό μυθιστόρημα που όμως είναι "πολιτικό" από κάποια άποψη ή τουλάχιστον περιέχει πολλά πολιτικά στοιχεία και μάλιστα "ταμπού" πολιτικά.
Είμαστε αυτή τη στιγμή σε λάθος τόπικ αφού αναφερόμαστε στην αριστερά. Αν είναι να εκδώσω κάτι σκέφτηκα να το κάνω με πολύ μικρά διηγήματα των 800 λέξεων.
Είναι πολύ πικάντικα αυτά και συμπυκνωμένα.
Γράφονται γρήγορα αλλά σε καμία περίπτωση στο....πόδι.

Περί αριστεράς και πάλι.
Είτε δεξιός είτε αριστερός ο συγγραφέας ο ποιητής ο σεναριογράφος, η αριστερά (γενικά) είχε πολύ "ζουμί". Και ήταν "ζουμερή" σε όλα τα επίπεδα.
Ας μην ξεχνάμε και τη νεότερη ελληνική ιστορία (μεταπολεμικά) με όλες τις διώξεις και τις εκφράσεις όπως κ/σ (κομμουνιστοσυμμορίτης σ/π σιδηρούν παραπέτασμα κρυπτοκομμουνιστής κομμουνίζων συνοδοιπόρος και άλλα ωραία..........

Ένας αγαπημένος μου συγγραφέας (της αριστεράς) είναι ο Μάριος Χάκκας.

Ένα από τα μικρούτσικα διηγήματα που θαύμασα είναι ο μπιντές.
Θα μπορούσε να είναι η τηλεόραση, ο τοίχος, ο καναπές, το αυτοκίνητο.
Όμως ο μπιντές είναι ένα πιο ταπεινό αντικείμενο που βγάζει γέλιο με μία δόση υπερβολής και λίγο αυτοσαρκασμό. ΄
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show ... eno_1.html

Στο ψαράκι της γυάλας ο συγγραφέας μιλάει για τον εαυτό του και κάνει αυτοκριτική.
Αλλά δεν ήταν το βόλεμα που τον κράτησε μακρυα από του αγώνες ούτε ο φόβος.
Δυστυχώς ήταν ο καρκίνος. Πέθανε πολύ νέος και όταν έγραφε αυτό το διήγημα ήταν άρρωστος με τις δυνάμεις του πεσμένες. Όμως το διήγημα αυτό θα δείτε πολλές φατσούλες (της αριστεράς)
http://www.sarantakos.com/kibwtos/xakkas_psaraki.html