Ιδεογραφήματα

Μεταφέρω αυτούσιο από τη Δημοθοινία του Αδώνιδος το γραπτό του ιδίου σχετικά με την τηλεφωνική επαφή που είχε εχθές με τον Κωνσταντίνο Κόλμερ με θέμα το εάν έπρεπε ή όχι να δεχθούμε τον τριπλό μηχανισμό στήριξης (Ε.Ε-Ε.Κ.Τ-Δ.Ν.Τ) ώστε να μην χρεωκοπήσουμε.

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΤΟΥ Κ. ΚΟΛΜΕΡ

Κατόπιν πολλών αιτημάτων τηλεθεατών και ψηφοφόρων, αλλά και πολλών ανθρώπων εδώ στην Εκκλησία του Δήμου, αποφάσισα χθες (21/05/2010) να επικοινωνήσω με τον κ. Κόλμερ, για να διαπιστώσω ποια είναι η ακριβής του οικονομική πρότασις, η οποία από ορισμένους εδώ προβλήθηκε ως εναλλακτική λύσι και μάλιστα πολύ λιγότερο επαχθής από την προσφυγή στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στηρίξεως και το ΔΝΤ. Οφείλω να σας πω δε, ότι κατά το παρελθόν υπήρξα θαυμαστής του κ. Κόλμερ ο οποίος έχει γράψει την δική του ιστορία στα θέματα της Οικονομίας. Άλλωστε έχω δείξει διάφορα βιβλία του και με τον ίδιο, συμφωνούμε στην πλήρη αντίθεσί μας στην υιοθέτησι του Ευρώ. Χωρίς να αναφερθώ καθόλου σε λεπτομέρειες της συζητήσεώς μας -συζήτησι μάλλον τραυματική ως εμπειρία και για τους δύο- θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω όσα κατάλαβα από την πρότασί του και γιατί εγώ την θεωρώ παντελώς ανεφάρμοστη, έως και επικίνδυνη.Ο κ. Κόλμερ προτείνει την άρνησι δανεισμού μας από τον μηχανισμό στηρίξεως. Ως συνέπεια αυτής της αρνήσεως και με το δεδομένο, που και ο ίδιος παραδέχεται, ότι δηλαδή έχουμε ήδη χρεωκοπήσει, αναγκαστικά προχωρούμε σε άρνησι πληρωμών των δανειστών μας. Τονίζω ότι ο κ. Κόλμερ δεν ισχυρίζεται ότι θα μπορούσαμε να βρούμε από κάπου αλλού χρήματα. Αντιθέτως ξεκάθαρα μου δήλωσε ότι δεν μπορούμε να βρούμε χρήματα από πουθενά αλλού σήμερα. Αυτή την διευκρίνησι την κάνω για να καταστή σαφές ότι δεν υιοθετεί σενάρια τύπου Κίνας, Ρωσίας κλπ. Ως συνέπεια της αρνήσεως μας να πληρώσουμε τα χρέη μας (αυτό πρακτικά θα είχε γίνει ήδη προχθές 19 Μαίου 2010, όπου έπρεπε να καταβάλουμε 9 δις, τα οποία και καταβάλαμε αφού πρώτα τα πήραμε από τον μηχανισμό), θα έπρεπε, πάντα κατά την πρότασι του κ. Κόλμερ να αποχωρήσουμε αυτοβούλως από την ζώνη του Ευρώ και να κόψουμε δικές μας δραχμές. Στο ερώτημά μου τώρα με ποιά ισοτιμία, η απάντησίς του ήταν, με άμεση υποτίμησι -50%! Στέκομαι λίγο εδώ διότι δεν είμαι βέβαιος ότι όλοι συνειδητοποιούμε τί θα πη αυτό ακριβώς. -50% υποτίμησι θα πη, ότι όλη η περιουσία που έχει ο καθένας μας, αυτομάτως θα αξίζει τα μισά. Ο μισθός που λαμβάνουμε θα έχη την μισή αγοραστική δύναμι, ο δε πληθωρισμός, ακριβώς διότι σχεδόν όλα τα εισάγουμε, θα σκαρφάλωνε στο +50% τουλάχιστον. Τονίζω δε, ότι το γεγονός πώς θα μας έφθανε μία υποτίμησις του -50% είναι καθαρά υποθετικός. Στην πραγματικότητα κάλλιστα εμείς μπορεί να θέταμε το όριο στο -50% αλλά οι αγορές, προς τις οποίες πια θα ήμασταν αναξιόχρεοι δεν είναι καθόλου βέβαιον ότι θα δέχονταν αυτήν την ισοτιμία.Σε επίμονες ερωτήσεις μου, τελικά μου είπε ότι δεν θα μπορούσε να γίνη υποτίμησις άνω του -99%...Ξεκαθαρίζω ότι αν είχαμε δικό μας νόμισμα τώρα και δεν ήμασταν στο Ευρώ, ασφαλώς και θα κάναμε υποτίμησι. Στην πραγματικότητα οι περικοπές στα εισοδήματά μας έχουν τον ίδιο ακριβώς στόχο. Όταν έχεις δικό σου νόμισμα, κάνεις υποτίμησι, δηλαδή αφαιρείς αξία από τα χρήματα των πολιτών για να αποκτήσης ανταγωνιστικότητα. Όταν όμως δεν έχεις δικό σου νόμισμα, όπως εμείς δυστυχώς, προσπαθείς να κάνης το ίδιο ακριβώς πράγμα, με αφαίρεσι εισοδήματος. Αφαίρεσι εισοδήματος είναι και το ένα, αφαίρεσι είναι και το άλλο, απλώς χρησιμοποιείς διαφορετικά εργαλεία. Ψυχολογικά η υποτίμησις είναι προτιμότερη ασφαλώς, επί της ουσίας όμως δεν έχει διαφορά. Βεβαίως προς το παρόν, χωρίς καθόλου να αποκλείονται νέα μέτρα στο μέλλον, αφού η συμφωνία μαζί τους ορίζει ότι κάθε τρίμηνο θα μας ελέγχουν και αν δεν έχουμε πιάσει τους στόχους μας, θα δικαιούνται να ζητούν και νέα μέτρα, τα οποία εάν δεν λαμβάνουμε, θα διακόπτουν την ροή της χρηματοδοτήσεως, η μείωσις εισοδήματος φθάνει έως το -20%. Ενώ στην υποτίμησι του -50% αυτομάτως θα είχαμε χάσει το μισό μας εισόδημα. Το λέω για να καταλάβουν ορισμένοι, ότι ακόμη και αν υποθέσουμε ότι έχει δίκιο ο κ. Κόλμερ και όλα πάνε κατ' ευχήν, πράγμα τελείως υποθετικό, καθόλου αυτό δεν θα ήταν ευκολώτερο από τα τωρινά μέτρα όπως ορισμένοι νομίζουν.
Το μεγάλο όμως πρόβλημα με την πρότασι αυτή είναι ότι στο δεύτερο σκέλος της, τουλάχιστον όπως μου μεταφέρθηκε, είναι το σε πόσο χρονικό διάστημα θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στις αγορές και να ξαναδανειζόμαστε. Ο κ. Κόλμερ ισχυρίζεται ότι πολύ σύντομα, μέσα σε μερικές εβδομάδες ή ημέρες, με την υποτίμησι αυτή και το νέο μας νόμισμα οι αγορές θα μας συγχωρέσουν, θα μας θεωρήσουν ξανά αξιόχρεους και θα ξαναμπούμε στο διεθνές σύστημα. Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα. Αυτήν την λύσι, ακολούθησε η Αργεντινή το 2001. Αρνήθηκε να πληρώση, αποσύνδεσε το νόμισμά της από την σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία με το δολλάριο, όπως ίσχυε μέχρι τότε (είναι το αντίστοιχο της εξόδου μας από την ευρωζώνη) και μετά προσπάθησε, αφού υποτίμησε αρχικά και αυτή κατά -50% το νόμισμά της να ξαναμπεί στις Διεθνείς αγορές. Σήμερα έχουμε 2010, ακόμη η Αργεντινή είναι εκτός αγορών και μόλις πριν από δύο μήνες η Κυβέρνησί της, παρακάλεσε τους πιστωτές της να δεχθούν να τους πληρώση το 33% των χρεών, αλλά να της επιτρέψουν να ξαναμπή στο σύστημα, όμως αυτοί ακόμη αρνούνται. Δηλαδή αυτό το οποίο ο κ. Κόλμερ το θεωρεί εύκολο και ότι θα λυθή εντός μικρού χρονικού διαστήματος, η Αργεντινή μετά από 9 χρόνια δεν το έχει κατορθώσει ακόμη. Στο ερώτημά μου αυτό λοιπόν με το παράδειγμα της Αργεντινής, η ακριβής του απάντησις ήταν: "έχουμε άλλα οικονομικά μεγέθη, είμαστε μικρότερη χώρα, εμάς θα μας δεχθούν..." Τώρα αυτό φυσικά όπως καταλαβαίνετε είναι θέμα εκτιμήσεως. Όποιος θέλει το δέχετε, όποιος θέλει το απορρίπτει. Εγώ το θεωρώ προσωπικά απίθανο, σε κάθε όμως περίπτωσι εξαιρετικά ριψοκίνδυνο. Εάν παραμείνης πολύ καιρό εκτός διεθνούς συστήματος, θα έχης μία χώρα τύπου Αλβανίας της εποχής του Χότζα ή Β. Κορέας, όπου ο κόσμος λιμοκτονεί.
Καλώς κακώς τα Κράτη στον σύγχρονο κόσμο, ζουν με δανεικά. Αν δεν μπορής να δανειστής υπάρχει πρόβλημα και εμείς βρισκόμαστε ακριβώς σε αυτό το σημείο. Ο κ. Κόλμερ λοιπόν ισχυρίζεται ότι θα ξαναμπούμε ευκολώτερα στο Διεθνές Σύστημα Αγορών μετά απ' όλα όσα σας περιέγραψα, εγώ πάλι όχι!
Σε κάθε περίπτωσι, όπως καταλαβαίνεται σε καμμία περίπτωσι αυτή δεν είναι μία εύκολη λύσις, για να καταλήξουμε εκ νέου στην ίδια ακριβώς αφαιτηρία που προσπαθώ να σας πω από την αρχή, εδώ που μας οδηγήσανε, εύκολη λύσις δεν υπάρχει!
Με χαρά αναμένω τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας, ώστε να έχουμε έναν δόκιμο διάλογο.

http://www.adonisgeorgiadis.gr/phpbb3/v ... ?f=3&t=610

Η πρόταση του ΚΟΛΜΕΡ διά στόματος ΚΟΛΜΕΡ. Το παραθέτω για να υπάρχει πλήρης γνώμη για τη θέση του εγκρίτου οικονομολόγου:

Οικονομική ανασυγκρότηση χωρίς εξωτερικό έλλειμα

Του Κωνσταντίνου Κόλμερ

(Εάν πρόκριτο η Ελλάς να εγκαταλείψει την Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση και να καθιερώσει μία "νέα δραχμή", το υφιστάμενο χρέος εις ευρώ θα υπελογίζετο ως οφειλή εις ξένον νόμισμα.- Michael Dicks Financial Times 17.3.10)

Η Ελληνική οικονομία οδεύει αφεύκτως προς την στάση πληρωμών. Αδυνατεί να αποπληρώσει το εξωτερικό χρέος της ύψους 345 δισ. ευρώ, το οποίον διπλασιάζεται εντός 10ετίας, με το τρέχον επιτόκιο 7%.

Εχοντας χάσει το 35% της ανταγωνιστικότητός της, τα καθαρά συναλλαγματικά έσοδα της χώρας δεν υπερβαίνουν τα 30 δισ. ευρώ ετησίως. Ο περαιτέρω εξωτερικός δανεισμός δεν πρόκειται να την σώσει, ως επίστευαν μέχρι πρότινος ορισμένοι αφελείς ή εξ επαγγέλματος «αισιόδοξοι» (με το αζημίωτον βέβαια).

Η χρεωκοπία είναι νομοτελειακή καθ’ όσον έχει σταματήσει η οικονομική ανάπτυξις.

Ειδικώτερον:

* Μία χώρα που ζει με ξένον νόμισμα (το ευρώ)και ζητεί δανεικά επί 35ετία δεν μπορεί ν’ανακτήσει την διαδικασία αναπτύξεως και συνεπώς την ικανότητα αποπληρωμής των δανείων της. Η διαχείριση της οικονομίας υπαγορεύεται σήμερα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που αδιαφορεί για τις αντοχές της Ελληνικής κοινωνίας- ίσως και να την εξωθεί εις ένα εμφύλιο πόλεμο.

* Μία οικονομία οδηγείται εις πτώχευσιν, όταν η εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους υπερβαίνει τις ταμειακές ροές από εξαγωγικές εισπράξεις και αυτόνομα εισοδήματα εκ του εξωτερικού.

Εφέτος, το τρέχον εξωτερικόν έλλειμμα αυξάνεται στο 10% του ΑΕΠ κι η χώρα χρειάζεται 73 δισ.$ για τοκοχρεολύσια ενώ δανείζεται με επιτόκιο 4 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο της Γερμανίας, μεσοβραχυχρόνια, για την εξυπηρέτηση του εξωτερικού της χρέους.

Του χρόνου το χρέος θα έχει φθάσει τα 392 δισ. ευρώ, ακόμη και εάν εξασφαλισθή η συνέχεια του εξωτερικού δανεισμού – πράγμα αμφίβολον.

* Η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, διαισθανομένη την αποδοκιμασία του εκλογικού σώματος, προσκολλάται στο όχημα της εξουσίας, με μεταφορά των ελλειμμάτων απ’το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, γεγονός που επιτείνει την οικονομική ύφεση. Τα κυβερνητικά ελλείμματα αυξάνονται ενώ διάδοχος πολιτική κατάσταση δεν υπάρχει.

Χρειάζεται όθεν μία πρωτοβουλία του προέδρου της Δημοκρατίας, ως εξής:

1. Κήρυξι της χώρας εις κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, επί τη βάσει του άρθρου 48 του Συντάγματος 2001, για την εξασφάλιση της εσωτερικής ασφαλείας και την διάσωση της οικονομίας απ’ την πλήρη καταρράκωση. Το Κοινοβούλιο ν’ αναστείλει επί 2ετία τις εργασίες του και να εγκρίνει 7μελή κυβέρνηση εκ προσωπικοτήτων, που να διοικήσει την χώρα με πράξεις νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως και διατάγματα.

2.Εκπόνησις 2ετούς πλεονασματικού προϋπολογισμού, με μείωση της δημοσίας σπατάλης και διεύρυνση των εσόδων, χωρίς αύξηση των αμέσων φόρων.

3.Αναστολή εξυπηρετήσεως του εξωτερικού χρέους μέχρις ότου αυξηθούν τα συναλλαγματικά έσοδα και μειωθούν οι αντίστοιχες δαπάνες.

4. Προσφυγή στο ΔΝΤ και «πρώτη τραβηκτική» 10 δισ. $ με επιτόκιο 1,25-3,25% κι’ άλλα τόσα υφ’ όρους, διά τις τρέχουσες συναλλαγματικές ανάγκες 25 δισ.$ (καύσιμα, φάρμακα, ανταλλακτικά, πρώτες ύλες).



Με την stand-by συμφωνία, το ΔΝΤ θα παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς την περιστολή της δημοσίας σπατάλης που θα γίνει με την Consolidation του χρέους και την Conditionality των όρων του.

Οι διαδοχικές φάσεις της συμφωνίας με το ΔΝΤ έχουν ως εξής:

Α. Της ελεύσεως του ΔΝΤ έπεται η αναδιαπραγμάτευση του εξωτερικού χρέους 345 δισ. ευρώ , με τους ξένους πιστωτές, στην «λέσχη των Παρισίων», στο 50% της αξίας του (λόγω ασυγνώστου αμελείας των) και εις χρονικό ορίζοντα 20 ετών, με επιτόκιο 3,5%...

Β. Την διακοπή του εξωτερικού δανεισμού θα ακολουθήσει η καθέλκυση μιας «νέας δραχμής» (ΝΔρχ.) ίσης προς ένα ευρώ, δια την επιβαλλομένη διάσωση του Τραπεζικού συστήματος .

Γ. Οι καταθέσεις και ο οφειλές προς τις Τράπεζες θα μετατραπούν εις νέες δραχμές εις αναλογίαν 1 ΝΔρχ. προς 1 ευρώ. Οι φόροι και τα δημόσια έσοδα καθώς και οι πληρωμές του δημοσίου θα γίνονται υποχρεωτικώς με ΝΔρχ...

Δ. Οι Τράπεζες θα διασωθούν με την διάθεση υπό της Τραπέζης της Ελλάδος απεριορίστων νέων δραχμών εις χρέωση του κεφαλαίου των, ταυτοχρόνως με την επιβολή ελέγχου της εξαγωγής κεφαλαίων και των Τραπεζικών πιστώσεων, από την ανασυνιστωμένη Νομισματική Επιτροπή (Currency Comity).

Τα εκ 2 δις. ευρώ συναλλαγματικά αποθέματα ευρίσκονται αλώβητα στα θησαυροφυλάκια της κεντρικής μας Τραπέζης, το μέχρι τούδε χρέος είναι «κλειδωμένο» με μέσον επιτόκιο 5%. Αρα «ουδέν πρόβλημα».

Ε. Πρόβλημα υπάρχει διότι συγχρόνως πρέπει ν’ αυξηθούν τα επιτόκια ( γίνονται «θετικά») κι’ αφήνεται η εξωτερική ισοτιμία της νέας δραχμής να διολισθήσει εις αναλογίαν 1,50 ΝΔρχ. προς ένα δολάριο (ίση περίπου 2 ΝΔρχ. προς ένα ευρώ).Η αναλογία αντιστοιχεί σε υποτίμηση 46% έναντι ευρώ διά την ανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητος λόγω της προηγηθείσης υιοθεσίας του Γερμανικού μάρκου, ως... νομίσματος της χώρας υπό της αλήστου μνήμης κυβερνήσεως Σημίτη, με μίαν υπερτιμημένη, παλαιά δραχμή .

ΣΤ. Η διατήρηση της ισοτιμίας προς το δολάριο θα είναι αναλογεί με την εξέλιξη της εγχωρίου νομισματικής κυκλοφορίας: Εάν ανέρχεται, λόγω ταμειακών αναγκών του κράτους, η υποτίμηση θ’ αυξάνεται, εάν συγκρατείται (η κυκλοφορία) κάτω της ονομαστικής αυξήσεως του εθνικού προϊόντος, η ΝΔρχ. θα ημπορεί λελογισμένως να ενισχυθεί .

Ζ. Η εντεύθεν της υποτιμήσεως άνοδος του πληθωρισμού είναι επιθυμητή, τόσον διά την μείωση της αναλογίας του εξωτερικού χρέους προς το ΑΕΠ, όσον και διά την αποφυγή της ανεργίας, που είναι το σαράκι της κοινωνίας. Με πληθωρισμό ζει κανείς, χωρίς δουλειά όχι. Το κρίσιμο μέγεθος δεν είναι η αναλογία χρέους προς το ΑΕΠ αλλά των συναλλαγματικών καθαρών εισπράξεων προς εξυπηρέτηση του συνολικού εξωτερικού χρέους (δημοσίου και ιδιωτικού). Το εσωτερικό χρέος δύναται ν’ αυξηθεί έως 3% του ΑΕΠ καθ’ όσον θα οφείλεται εις Νδρχ.

Εν συνεχεία της νομισματικής μεταρρυθμίσεως και της επαναφοράς του εθνικού νομίσματος, η Ελληνική οικονομία θα ισορροπήσει και θα επαναλάβει την διαδικασία της αναπτύξεως με την ανάκτηση της χαμένης ανταγωνιστικότητός της.

Η αγοραστική δύναμη των μισθών και των συντάξεων θα εμειώθη, ως και η εγχωρία κατανάλωση (για να περιορισθούν οι εισαγωγές) – όπερ το ζητούμενο, προς μείωση του εξωτερικού ελλείμματος , που είναι το ΚΥΡΙΩΣ πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας. Η εγχώρια παραγωγή, οι εξαγωγές και οι εισροές κεφαλαίων θ’ αυξηθούν λόγω της υποτιμήσεως, καθ’ όσον η εγχώριος αγορά θα καταστεί φθηνότερε ceteris paribus και τα επιτόκια θα γίνουν θετικά (άνω του πληθωρισμού) ενώ την τελευταία 10ετία με το ευρώ υπήρξαν εντόνως αρνητικά (κάτω του υποφώσκοντος πληθωρισμού).

Το εργασιακό κόστος θα συγκρατηθεί. Οι ξένοι εργάτες θ’ αποχωρήσουν. Οι τιμές των οικοπέδων θα καμφούν και η οικοδομή – η «μάνα όλων των τεχνών» - θα ξεκινήσει ξανά αλλά με λελογισμένους ρυθμούς δραστηριότητος. Για την προστασία της εγχωρίου παραγωγής από τρίτες χώρες θα χρειασθεί η επιβολή δασμών 10%. Εις πρώτη φάση , η επιβολή δελτίου στα εισαγόμενα καύσιμα ίσως να είναι επιβεβλημένη.

Η προστασία της ελευθέρας επιχειρηματικότητος απαιτεί την κατάργηση όλων των προνομίων των κατεστημένων συμφερόντων. Η άρση της μονιμότητας των ΔΥ και ο δραστικός περιορισμός των συνδικαλιστικών «ασύλων» είναι απαραίτητος , διά ν’ ανοίξει πάλι «τα φτερά της» η Ελληνική οικονομία , χωρίς την εκχώρηση της εθνικής ανεξαρτησίας που υπαινίσσεται ο κ.Γ. Παπανδρέου ή την πώληση του Παρθενώνος, ως απέτισε η Γερμανική εφημερίς «Μπιλντ», γονιδιακός απόγονος του «Φαίλκισε Μπεομπάχτερ» το 1941. Οι ξένοι άσπονδοι φίλοι μας πρέπει να εννοήσουν , ότι η Ελλάς δεν είναι Γιουγκοσλαβία προς διάλυση ούτε παραλία προς πώληση.

Η ανασυγκρότηση της οικονομίας και εξυγίανση του δημοσίου τομέως , πριν είναι πολύ αργά και «οι Μήδοι διαβούνε» , καθίσταται καθαρά Ελληνική υπόθεση άνευ αναβολής.

http://www.antibaro.gr/

http://lalei-kairia.blogspot.com/

H προταση κολμερ συμβαδιζει με την προταση μητσοτακη σε ενα τουλάχιστων βασικο σημείο.
ο Μητσοτάκης ειπε "θα πρέπει να φτωχινουμε ολοι"
Αυτο σε συνδυασμο με τον περιορισμο των εργασιακων δικαιωμάτων.
Ετσι η οικονομια μας θα σωθεί και θα παραμείνει καπιταλιστική, ανιση, με τα αφεντικα να συνεχίσουν να πινουν το αίμα του διπλα εξαθλιωμενο (μιας και θα κατεβει η αγοραστικη δυναμη των μισθων στο μισο).

Divine Sinner έγραψε:H προταση κολμερ συμβαδιζει με την προταση μητσοτακη σε ενα τουλάχιστων βασικο σημείο.
ο Μητσοτάκης ειπε "θα πρέπει να φτωχινουμε ολοι"
Αυτο σε συνδυασμο με τον περιορισμο των εργασιακων δικαιωμάτων.
Ετσι η οικονομια μας θα σωθεί και θα παραμείνει καπιταλιστική, ανιση, με τα αφεντικα να συνεχίσουν να πινουν το αίμα του διπλα εξαθλιωμενο (μιας και θα κατεβει η αγοραστικη δυναμη των μισθων στο μισο).

Μια χαρά τα λέει ο Κόλμερ, και καμία σχέση με τον Μητσοτάκη.

Διότι ο Κόλμερ ξεκινά από το ότι είμαστε πολύ πιο φτωχοί απ'όσο οι περισσότεροι νομίζουν και για να αντιστρέψουμε τη θέση μας απαιτείται δουλειά, αναπροσανατολισμός και αναδιοργάνωση.

Εάν δεν κάνουμε άμεσα κάτι πραγματικά δραστικό και βραχυπρόθεσμα ιδιαιτέρως επώδυνο, αιματηρό το έχω αποκαλέσει σε άλλο νήμα, όπως ο Κόλμερ προτείνει, τότε μεσοπρόθεσμα θα κατρακαλυλήσουμε πολύ παρακάτω από το βραχυπρόθεσμο σοκ, απλώς πιο "γλυκά και απαλά".

Είναι, πράγματι, ιδιαιτέρως επώδυνο το στερητικό σύνδρομο του ηρωϊνομανούς, είναι όμως προτιμότερο να συνεχίσει την ηρωΐνη;

Όσο για τα αφεντικά που αναφέρεις, πάντοτε υπάρχουν, και στις κατευθυνόμενες κομμμουνιστικού τύπου οικονομίες, όπου η κρατική/κομματική νομενκλατούρα παίζει τον ίδιο ρόλο (και με πολύ χειρότερο τρόπο, καθώς η πολιτική εξουσία ταυτίζεται πλήρως με την οικονομική). Εκτός και αν έχεις να προτείνεις ένα εντελώς διαφορετικό και εφαρμόσιμο μοντέλο, να το κουβεντιάσουμε.

Όσο για τα αφεντικά που αναφέρεις, πάντοτε υπάρχουν, και στις κατευθυνόμενες κομμμουνιστικού τύπου οικονομίες, όπου η κρατική/κομματική νομενκλατούρα παίζει τον ίδιο ρόλο (και με πολύ χειρότερο τρόπο, καθώς η πολιτική εξουσία ταυτίζεται πλήρως με την οικονομική). Εκτός και αν έχεις να προτείνεις ένα εντελώς διαφορετικό και εφαρμόσιμο μοντέλο, να το κουβεντιάσουμε.

Δεν ειμαι κομμουνιστης. Σιγουρα τα μελη του κομματος πλουτίζαν εις βάρος του λαου...
υπαρχει ομως μια διαφορα με τον καπιταλισμο. οτι δεν υπήρχε ΚΑΝΕΝΑΣ ανεργος και κανενας κατω απο το οριο της φτώχιας.
Ναι υπηρχε αδικία αλλα ο φτωχος τουλαχιστων μπορούσε να επιβιωσει.
Μαλιστα αν δεν δουλευες μπορουσες να πας φυλακη (επειδη θεωρουσαν οτι οποιος δεν δουλευει ειναι επικινδυνος για να κανει εγκλήματα για να ζησει).
Αυτο φυσικα δεν θα μπορουσε να γίνει σε ενα καπιταλιστικό κράτος γιατι αυτο παντα θα εχει ανεργια.

Το θέμα μας στο παρόν είναι η πρόταση του Κωνσταντίνου Κόλμερ και κατά πόσον θα έπρεπε να ακολουθηθεί η λύση που προτείνει. Αυτή συνίσταται, εν ολίγοις, στην επανεκκίνηση της οικονομίας με παράλληλη επαναδιαπργμάτευση των χρεών και επιστροφή εις το εθνικό νόμισμα. Όπως έγραψα και στο νήμα με την ψηφοφορία, καμμία λύσις δεν είναι εύκολη. Δεν υπάρχει αναίμακτη διέξοδος από το αδιέξοδο που μας οδήγησαν οι χρυσές μετριότητες που μας κυβέρνησαν τα τελευταία 35 χρόνια. Ικανή και αναγκαία συνθήκη, όμως, προκειμένου να ευδοκιμήσουν οι προσπάθειές μας στο μέλλον, είναι η απαλλαγή μας από το σημερινό πολιτικό κατεστημένο.

Τώρα, σχετικά με τον υπαρκτό σταλινοκομμουνισμό (επί το ορθότερον), εάν επιθυμείς άνοιξε θέμα για να αναφερθούμε εκεί διεξοδικά για την παταγώδη αποτυχία του. Θα μπορούσες φυσικά να ρωτήσεις έναν Τσέχο, Πολωνό, Ρουμάνο, Βούλγαρο κ.λ.π, ώστε να σου πουν πόσο "ωραία" περνούσαν επί των ημερών του αθλίου αυτού πολιτικού κατασκευάσματος. Στην Πολωνία, μάλιστα, υπάρχει νόμος που ποινικοποιεί τη χρήση της λέξης, ακόμη και το να φορά κάποιος μπλουζάκι με το σφυροδρέπανο, κάτι ανάλογο με την υπόλοιπη Ευρώπη για τον Αγκυλωτό Σταυρό` πόσο τυχαίο μπορεί να είναι αυτό, δεδομένου ότι σχεδόν κανείς εκεί δεν διαμαρτυρήθηκε, πλην της εδώ γραφικής Παπαρήγα.

Είναι πολλά τα οποία αγνοείς Φώτη, τόσο για το πραξικόπημα των μπολσεβίκων με χρήματα των γερμανών τραπεζιτών, όσο και για την μίζερη και δίχως προοπτική ζωή στο πρώην ανατολικό μπλοκ, όπου απαγορευόταν οι απεργίες και δεν υπήρχε ελεύθερη βούληση. Γιατί το ζήτημα δεν είναι μία ξερή επιβίωση, αλλά μία ανθρώπινη διαβίωση και αυτό έχει τεράστια διαφορά. Άλλωστε και τα ζώα, απλώς επιβιώνουν. Τι να το κάνει κάποιος όταν τον δολοφονούν εν ψυχρωί. Είναι χαρακτηριστικό δε ότι μέχρι σήμερα ανακαλύπτονται ομαδικοί τάφοι στη Σιβηρία, κατάλοιπα του κόκκινου φασισμού. Επίσης, ψάξε να βρεις την άλλοτε ιδιότητα των νεόκοπων ανατολικο-ευρωπαίων μεγιστάνων. Όλοι τους πρώην μεγαλοστελέχη των κομμουνιστικών κομμάτων.