Ουδείς από αυτούς, πλην κάποιων φιλιπιννέζων νταντάδων, είναι νόμιμος. Νομιμοποιήθηκαν εκ των υστέρων καταστρατηγώντας το νόμο. Η Ελλάς, ως συντεταγμένη πολιτεία, ουδέποτε προσεκάλεσε εργατικά χέρια. Βεβαίως, όλοι αυτοί οι μισοκακόμοιροι (ή ορισμένοι όχι και τόσο

) ήσαν ότι πρέπει, αρχικά για τους μεγαλοεργολάβους και αργότερα για μεγαλο-αγρότες, βιομήχανους και άλλους, οι οποίοι μάλιστα ωργάνωναν τη λαθραία μεταφορά των από τα σύνορα. Εκείνοι, οι πρώτοι λαθρομετανάστες, προέρχονταν κατά βάσιν από την Ανατολική Ευρώπη, ήσαν χριστιανοί κατά ένα μέρος ή εδέχοντο να βαπτισθούν, απεχθάνοντο (και συνεχίζουν να απεχθάνονται) μετά βγδελυμίας τον κομμουνισμό, και ένα μέρος εξ αυτών έχει όντως ενσωματωθεί ως ένα βαθμό στην ελληνική κοινωνία. Φυσικά, δεν παραγνωρίζουμε ότι εισήλθαν εντός του ελληνικού εδάφους παράνομα, αλλά οι περιπτώσεις των θα μπορούσαν να εξεταστούν με τη δέουσα προσοχή. Ήταν το πρώτο κύμα.
Το δεύτερο κύμα ξεκίνησε το 2000, με βασικό σημείο αναφοράς τα ελληνοτουρκικά σύνορα, και αποτελείται από αφρικανο-ασιάτες -στην πλειονότητά των μουσουλμάνοι- τα ήθη και έθιμα των οποίων είναι τελείως ασύμβατα με τα δικά μας. Ήδη, η Δυτική Ευρώπη έχοντας δεχθεί τα εκατομμύρια αυτών των υπαναπτύκτων (οι οποίοι αρνούνται ν'απαγκιστρωθούν από την ισλαμική υπανάπτυξη) μετρά πικρή πείρα από την κατά γράμμα εφαρμογή του αξέστου φανατισμού των που αντανακλά τον πρωτογονισμό από τον οποίο διέπονται (δολοφονία δισεγγόνου του Βανγκ Γκογκ στην Ολλανδία, βομβιστικές επιθέσεις στην Αγγλία και την Ισπανία, απόπειρα δολοφονίας του Δανού σκιτσογράφου και άλλα πολλά), καίτοι μιλάμε για μετανάστες 2ης και 3ης γενιάς, και μάλιστα νόμιμους.
Κατά συνέπεια, η ώρα των αποφάσεων έφθασε και για την Ελλάδα. Στην Ευρώπη εφαρμόζονται τρία μοντέλα ως προς το μεταναστευτικό:
1. Το πρώτο είναι το "φιλελεύθερο" που διέπεται από την πολυπολιτισμικότητα. Το ακολουθούν έως σήμερα, με την επιφύλαξη επανεξετάσεώς του, η Αγγλία και η Ολλανδία. Σε αυτές τις χώρες η πολιτική κοινότητα βασίζεται στο Σύνταγμα, τους νόμους και την υπηκοότητα. Οι μετανάστες καλούνται να τηρούν τους πολιτικούς κανόνες, αλλά τους αναγνωρίζονται οι πολιτισμικές και εθνοτικές διαφορές. Η κρατική πολιτική, μάλιστα, ενεθάρρυνε την προσκόλλησή των στις εθνοτικές τους κοινότητες, λαμβάνοντας παράλληλα διάφορα μέτρα "θετικών διακρίσεων" υπέρ των.
2. Το δεύτερο είναι το "αφομοιωτικό" και το εφαρμόζει η Γαλλία, όπου το "Έθνος" ορίζεται με βάση την πίστη στο Σύνταγμα, τους νόμους και την υπηκοότητα. Οι μετανάστες έχουν τη δυνατότητα ν'αφομοιωθούν στην κοινωνία, υπό την προϋπόθεση ότι αποδέχονται τους πολιτικούς κανόνες και την εθνική κουλτούρα.
3. Τέλος, το τρίτο εχρησιμοποιείτο, μέχρι πρότινος, από τη Γερμανία και την Αυστρία και αφορούσε την πολιτική των "φιλοξενουμένων εργατών", των επονομαζομένων και "γκασταρμπάϊτερ". Η έννοια του "φιλοξενούμενου εργάτη", βασίζεται στην άποψη ότι ο μετανάστης είναι προσωρινός και κάποια στιγμή στο μέλλον θα επιστρέψει στην πατρίδα του.
Είναι ηλίου φαεινότερον ότι η ελλάδα του geoffrey προσανατολίζεται σαφέστατα στο να ακολουθήσει το πρώτο μοντέλο μεταναστευτικής πολιτικής` Αφού, φυσικά, απέτυχε να καταστήσει τους λαθρομετανάστες και τα τέκνα των κοινωνούς της Ελληνικής Παιδείας, κατά τη συνήθη Ισοκρατική παράφραση που χρησιμοποιούν οι νεοταξικοί ψευδοδιανοούμενοι (κοινώς θολοκουλτουριάρηδες). Το ελάχιστο που ελπίζουν και περιμένουν είναι η προσαρμογή αυτού του πλήθους στις επιταγές ενός συντάγματος -το οποίο φυσικά θα προσαρμοσθή στις νέες διαπολιτισμικές ανάγκες- κατά τα πρότυπα του ξεπερασμένου Habermas (συνταγματικός πατριωτισμός).
Δέον να επισημάνουμε ότι η Ελλάς στερείται, κυρίως, του δευτερογενούς τομέα ανάπτυξης, ενώ τα τελευταία χρόνια το έλλειμα παραγωγής αγγίζει σοβαρά και τον πρωτογενή. Με άλλα λόγια, δεν παράγουμε τίποτα και συντηρούμε έναν υπερδιογκωμένο τριτογενή τομέα πάσης φύσεως υπηρεσιών, οι περισσότερες των οποίων κινούνται είτε κρατικοδίαιτα είτε είναι παρασιτικές. Με τα παραπάνω δεδομένα δεν χρειαζόμαστε επιπλέον ανέργους οι οποίοι θα ζουν παρασιτικά στην πλάτη του Έλληνος με το να προβαίνουν σε κλοπές, ληστείες, φόνους, βιασμούς και διάφορες άλλες πολυπολιτισμικές "αγαθοεργίες".