SystemFreaks™
Η αλήθεια για τη μεγαλύτερη και πιο αιματηρή προβοκάτσια, που έγινε ποτέ στην Ελλάδα.
Ποιους υπηρετούσαν πραγματικά οι δήθεν γερμανόφιλοι Δωσίλογοι και Ταγματασφαλίτες;
Στις 15 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ του 1944 στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Αθήνα "σκάει" μια είδηση σαν "βόμβα" ...Στον Μελιγαλά ο ΕΛΑΣ νίκησε τους Ταγματασφαλίτες της Πελοποννήσου και οι Πελοποννήσιοι έδωσαν μια πρώτη "προκαταβολή" στους δωσίλογους της περιοχής τους. Οι φήμες, οι οποίες έφταναν στην Αθήνα, ήταν τουλάχιστον ανατριχιαστικές. Οι πολίτες της Πελοποννήσου με τσεκούρια, κόσες και δικράνια ξεπάστρεψαν πολλούς από εκείνους, οι οποίοι λίγες ημέρες πριν —ως συνεργάτες των Ναζί— σκότωναν και ρήμαζαν στη Λακωνία και τη Μεσσηνία ...Ούτε καν με σφαίρες και μαχαίρια ...Με τσεκούρια και δικράνια, για να υποφέρουν, όπως στις ταινίες τρόμου. Μόνον που ο τρόμος εκείνος ήταν πραγματικός και δεν περιοριζόταν στο πανί της κινηματογραφικής αίθουσας ...Ένας τρόμος, ο οποίος πλησίαζε από την Πελοπόννησο σαν "βιαστικό" και απειλητικό "σύννεφο", έτοιμο να "ξεσπάσει" την οργή του πάνω στους λόφους της Πρωτεύουσας.
Κάποιοι ανύποπτοι πολίτες πιθανότατα να άρχισαν να πιστεύουν πως οι δωσίλογοι της Αθήνας είχαν αρχίσει να μετράνε τις μέρες τους. Θα ήταν σχεδόν σίγουροι πως η "dolce Vita" τους —υπό τη χορηγία της Γκεστάπο— τελείωνε γι' αυτούς και τη θέση της θα έπαιρνε η "addio Vita" —υπό τη χορηγία του ελληνικού λαού—. Δεν ήταν περίεργο ένα τέτοιο συμπέρασμα. Ο φόβος, αλλά και ο εκνευρισμός ήταν πλέον ορατός ανάμεσα στους δωσίλογους. Φαινόταν άλλωστε και στην "ένταση" που υπήρχε στις σχέσεις τους με του Ναζί συνεργάτες τους. Οι πρώην εκλεκτοί των Γερμανών είχαν φτάσει σε σημείο να τους μισούν, επειδή τους "εγκατέλειπαν" ...Οι Γερμανοί, οι οποίοι σιγά-σιγά ετοίμαζαν τα "μπαγκάζια" τους και έδειχναν να μην πολυενδιαφέρονται για το "δράμα" των συνεργατών τους.
...Ένα "δράμα", το οποίο μεγεθύνονταν, αν σκεφτεί κάποιος ότι ακούγονταν πολλά περίεργα πράγματα για τα όσα συνέβαιναν στις τελευταίες στιγμές των ΝΑΖΙ στην Πρωτεύουσα. Όπως, για παράδειγμα, ακουγόταν ότι μαζί με τα έγγραφα, τα οποία εξαφάνιζαν οι Γερμανοί αξιωματικοί, "ξεπάστρευαν" και πολλούς από τους δωσίλογους μεταφραστές τους, για να μην υπάρχουν μάρτυρες κατηγορίας εναντίον τους, σε περίπτωση που θα βρίσκονταν κατηγορούμενοι σε διεθνή δικαστήρια για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα να το κάνουν αυτό. Άλλωστε υποσυνείδητα γνώριζαν πως δεν είχαν καμία ηθική υποχρέωση απέναντι στους πρώην συνεργάτες τους ...Δεν ήταν δα και τα καλύτερα παιδιά ...Προδότες της πατρίδας τους ήταν ...και ως γνωστόν: την προδοσία πολλοί αγάπησαν, αλλά τους προδότες κανείς. Γιατί οι Γερμανοί να αποτελούσαν εξαίρεση; Δεν υπήρχε δηλαδή τίποτε το παράξενο. Τα πράγματα "κυλούσαν" με τον φυσιολογικό τρόπο σε μια μη φυσιολογική κατάσταση.
Η προδοσία είναι "τζόγος". Αν είσαι τυχερός, τα "παίρνεις" όλα και αν ατυχήσεις, τα χάνεις όλα. Μετά το ποντάρισμα δεν υπάρχει χώρος για "κλάματα". Δεν κλαίνε οι τζογαδόροι στα καζίνο. Δεν ψάχνουν να βρουν το "δίκιο" τους, αφού "χάσουν". Το όποιο δίκιο υπάρχει, το βρίσκεις πριν ποντάρεις. Χωρίς τύψεις έφευγαν οι Γερμανοί από την Αθήνα. Να σώσουν τους εαυτούς τους ήθελαν και δεν τους ενδιέφεραν οι άλλοι. Οι δωσίλογοι είχαν "ποντάρει" σε λάθος "νούμερο" και θα αντιμετώπιζαν τις συνέπειες. Ήδη τους "λυπόταν" όσοι στην Αθήνα είχαν μια στοιχειώδη συναίσθηση της πραγματικότητας.
Για όλους αυτούς ήταν σίγουρο πως ο Μελιγαλάς θα ήταν η "πρώτη" κακή είδηση για τους δωσίλογους και ήλπιζαν να μην ήταν η τελευταία. Οι δωσίλογοι θα καλούνταν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των πράξεών τους. Τα εγκλήματα των τελευταίων ετών θα έβρισκαν επιτέλους της τιμωρία τους. Οι δωσίλογοι είχαν πιαστεί στη φάκα σαν τα "ποντίκια" ...Ή ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ; Μήπως οι δωσίλογοι είχαν υπόψη τους κάτι, το οποίο αγνοούσαν όλοι οι υπόλοιποι; Μήπως οι δωσίλογοι "έφτιαξαν" τον Μελιγαλά, για να δημιουργήσουν "δίοδο" διαφυγής; Δεν ήταν και τόσο απλή η περίπτωσή τους. Οι οπλισμένοι κι επικίνδυνοι δωσίλογοι θα αφήνονταν έτσι αμαχητί στην τιμωρία του λαού; Θα αφήνονταν να "συλληφθούν" εν ονόματι του λαού από την κυβέρνηση που θα ερχόταν στην απελευθερωμένη Ελλάδα; Θα αφήνονταν χωρίς αντίσταση να στηθούν στο τοίχο; Θα άφηναν τη λεία τους να την πάρει το κράτος;
Κάπου εδώ καταλαβαίνει ο αναγνώστης ότι τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά. Ο οργανωμένος και οπλισμένος υπόκοσμος του δωσιλογισμού δεν θα τα παρατούσε τόσο εύκολα. Για μια τόσο οργανωμένη, οπλισμένη και αδίστακτη δύναμη δεν ήταν και τόσο εύκολο να δεχθεί να πληρώσει τις συνέπειες της προδοσίας της. Για μια δύναμη, η οποία είχε εμπλακεί σε χιλιάδες εγκλήματα εναντίον του ελληνικού λαού, δεν της ήταν εύκολο να παραδοθεί σ' αυτόν και να ελπίζει στο έλεός του. Για μια δύναμη, η οποία μπαινόβγαινε στα κολαστήρια της οδού Μέρλιν ως βασανιστής, δεν της ήταν εύκολο ν' αλλάξει ρόλο και να μπει εκεί μέσα ως βασανιζόμενος. Ήταν δεδομένο ότι θα έδινε τον αγώνα της επιβίωσης, αλλά κανένας δεν γνώριζε ποιο θα ήταν το σχέδιο αυτού του αγώνα.
...Αυτό λοιπόν το σχέδιο θ' αναζητήσουμε. Σε αυτό το σχέδιο διαφυγής εντάσσεται το "μυστήριο" του Μελιγαλά. Οι ανάγκες κάλυψης των "ιχνών" τους μετέτρεψαν τον Μελιγαλά στο μεγάλο "ταμπού" της νεότερης πολιτικής μας ιστορίας... ...
συνέχεια στο
eamb-ydrohoos.blogspot.gr/2012/10/1944.html
Στόχος αυτού του κειμένου είναι να οπλίσει τον αναγνώστη με γνώση. Όποιος έχει γνώση, δεν φοβάται. Όποιος έχει γνώση, "βλέπει" πού πατάει και πού πηγαίνει. Όποιος έχει γνώση, δεν απειλείται με κανένα "φάντασμα" του παρελθόντος. Όποιος γνωρίζει τι έγινε τις παραμονές του Εμφυλίου, μπορεί να "βραχυκυκλώσει" τις όποιες μεθοδεύσεις θα επιχειρηθούν ...Κανένα απολύτως πρόβλημα ...Βαδίζουμε τα τελευταία μέτρα μέσα στο σκοτάδι ... ...
ΟΡΚΟΣ ΤΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ - ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 30/4/1944
"ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Ανατεθησόμενός μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεων μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή παρά των Γερμανικών Στρατιωτικών Αρχών."
