Ο ΕΛΑΣ της Αθήνας δεν είχε οπλισμό και μάλιστα, τέτοιον που να μπορεί να αντιμετωπίσει τα τανκς και τα αεροπλάνα των Αγγλων. Οι δε μονάδες από την Πελοπόννησο και την Βοιωτία υποχρεώθηκαν να φτάνουν στην Αθήνα κομματιαστά, ενώ είχαν σημαντικές απώλειες από την αγγλική αεροπορία κατά την πορεία τους. Οι μεγάλες και πιο συγκροτημένες μονάδες του ΕΛΑΣ που ήταν στη Μακεδονία και στη Θεσσαλία δεν έλαβαν καθόλου μέρος στη σύγκρουση. Ετσι υποχρεώθηκε να δώσει τη μάχη με ένα μέρος των δυνάμεων του και μάλιστα, το πιο αδύναμο. Συνολικά υπολογίζεται ότι ο αριθμός των μαχητών του ΕΛΑΣ ήταν 10 με 12.000, ο δε Γρηγοριάδης τον ανεβάζει σε 17.000. Απέναντι σε αυτούς πέρα από τους χωροφύλακες, ακροδεξιούς, Ριμινίτες κτλ αντιπαρατάχθηκαν στην αρχή 10.000 Αγγλοι που σταδιακά μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου έφτασαν τους 60.000 σύμφωνα με την έκδοση του χουντικού ΓΕΣ, οι οποίοι ήταν πάνοπλοι με 200 τανκς και 80 αεροπλάνα.
α) Για τα τανκς και τα αεροπλάνα έχουμε ήδη πει. Αρχικά τα αγγλικά τανκς δεν τα άγγιζε κανείς, αφού η διαταγή ήταν: "μην χτυπάτε τους Άγγλους", και ο ρόλος των αεροπλάνων είναι εξ'ορισμού πολύ περιορισμένος σε μάχη πόλεων. Μην με κάνεις να επαναλαμβάνομαι, είναι κουραστικό...
Η αγγλική αεροπορία έπλητε σποραδικά τους κομμουνιστές κατά την αποχώρησή τους από την Αθήνα, μετά την ήττα τους.
β) Όσον αφορά τον εκτός Αθηνών ΕΛΑΣ.
Ενδεικτικό της σύγχυσης των κομμουνιστών ήταν το ότι μόλις προσέγγισε το 2ο Σύνταγμα της 2ης Μεραρχίας του ΕΛΑΣ (από την Θήβα) τα βόρεια προάστια των Αθηνών, βρέθηκε αντιμέτωπο με αγγλικά στρατεύματα. Οι Άγγλοι τους ζήτησαν να παραδώσουν τον οπλισμό τους, και αυτοί δέχτηκαν.
Στην Αθήνα έφτασαν μονάδες του ΕΛΑΣ από Χαλκίδα, Ελευσίνα, Άμφισσα, Δομοκό, Κόρινθο. Κάποιες εξ'αυτών είχαν και βαρύ οπλισμό. Οι Κορίνθιοι συμμετείχαν ενεργά στην μάχη του Μακρυγιάννη.
Ο ΕΛΑΣ Μακεδονίας και Θεσσαλίας ήταν απασχολημένος με την εξολόθρευση του Ζέρβα και του Αντόν Τσαούς, και με την εδραίωση της κομμουνιστικής τρομοκρατίας και εξουσίας στις περιοχές αυτές.
Αλλά εκτός αυτού, από την στιγμή που δεν ήταν εκπαιδευμένοι για μάχη πόλεων, θα πηγαίνανε άκλαφτοι στην Αθήνα. Αυτό το ομολογούν και οι Αθηναίοι ΕΛΑΣίτες που έβλεπαν τους αντάρτες του βουνού να "θερίζονται σαν τα στάχυα" στην Αθήνα.
γ) Η συνολική δύναμη του ΕΛΑΣ Αθηνών ήταν περίπου 10.000. Μαζί τους εξ'επαρχίας φτάνουν περίπου 15.000. Άλλοι τόσοι ήταν ο εφεδρικός ΕΛΑΣ. Σύνολο, 30.000 περίπου.
Οι ελληνικές δυνάμεις ήταν 2.500 Ριμινίτες, 3.000 χωροφύλακες και 2.500 αστυνομικοί, και μικρές εθνικές οργανώσεις (ΕΣΑΣ, ΕΔΕΣ, ΠΕΑΝ κτλ) που πολέμησαν κυρίως στο Χημείο. Από αυτούς, οι αστυνομικοί ήταν πανεύκολοι στόχοι λόγω απομόνωσης και πλημμελούς εξοπλισμού. Και αυτό απεδείχθη.
Λίγες μέρες μετά στελεχώθηκαν και Τμήματα Εθνοφυλακής, στα οποία η εθελοντική προσέλευση ήταν εντυπωσιακή.
Στην αρχή των Δεκεμβριανών οι Άγγλοι ήταν 4.500. Αργότερα, έφτασαν αγγλικές ενισχύσεις. Σε καμμία περίπτωση πάντως δεν έφτασαν τον αριθμό των 60.000!!!!!!!!!!!!
1) Στις 10 του μήνα, η πρώτη επίθεση ξεκίνησε στις 9 και κράτησε μέχρι της 11. Η δεύτερη άρχισε στη 1 και στις 3.30 οι ΕΛΑΣίτες κατάφεραν να ανατινάξουν μέρος του τείχους. Την στιγμή που άρχισαν να συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους για την τελική επίθεση, εμφανίστηκαν τα αγγλικά τανκς που έσωσαν τους χωροφύλακες. Ολοι παραδέχονται ότι χωρίς την βρετανική παρέμβαση οι χωροφύλακες ήταν χαμένοι.
2) Μετά την παρέμβαση των τανκς οι Αγγλοι ναρκοθέτησαν εκ νέου το στρατόπεδο και έδωσαν βαρύ οπλισμό στους χωροφύλακες.
3) Στις 11 του μήνα όταν και πάλι οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ έφτασαν σε αυτό το σημείο δεν μπορούσαν να περάσουν τις νάρκες. Για να τις εξουδετερώσουν έστειλαν το βράδυ δυναμιτιστές, οι οποίοι ωστόσο έγιναν αντιληπτοί χάρη στις φωτοβολίδες που έριχναν οι Αγγλοι και δεν μπορούσαν να δράσουν.
4) Μετά τις επιθέσεις οι χωροφύλακες παρέμειναν πολιορκημένοι και μάλιστα, χωρίς αποθέματα νερού και τροφών. Μόνοι τους ήταν αδύνατο να λύσουν την πολιορκία, αργά ή, γρήγορα θα υποχρεώνονταν ή, σε μια έξοδο αυτοκτονίας ή, σε παράδοση. Τους έσωσαν και πάλι οι Αγγλοι που έκαναν στις 15 του μήνα εκκαθαριστικές επιχειρήσεις.
Έχω ήδη απαντήσει. Μην το κουράζεις άδικα.
Το ρήγμα στο μαντρότοιχο είχε ήδη γίνει από το βράδυ της 7ης-8ης Δεκεμβρίου.
Στις 10 Δεκεμβρίου έγινε η μεγάλη επίθεση. Δεν ξεκίνησε στις 9, όπως λες. Άρχισε από τις 5.30 (σχεδόν πάντα οι πρωινές επιθέσεις γίνονται χαράματα...). Στις 3 εμφανίστηκαν τα αγγλικά άρματα.
Ως τότε, οι ΕΛΑΣίτες δεν είχαν κάνει τίποτα. Λίγο μετά υποχώρησαν.
Η βραδινή επίθεση της επομένης ήταν πανωλεθρία για τους ΕΛΑΣίτες. Οι χωροφύλακες βοηθούμενοι και από την φωτοβολίδα λάμψης τους θέρισαν. Όχι μόνο τους δυναμιτιστές. Έγινε μαζική επίθεση των ΕΛΑΣιτών.
Εκεί τελείωσε ουσιαστικά και η Μάχη του Μακρυγιάννη. 6-11 Δεκεμβρίου. Από τις 12 Δεκεμβρίου και μετά, κυρίως ήταν πυρά παρενόχλησης. Ο ΕΛΑΣ είχε ρίξει πολύ μεγάλο βάρος στου Μακρυγιάννη, και είχε πολλές απώλειες. Δεν μπορούσε να συνεχίσει αυτήν την μάχη φθοράς.
Οι αγγλικές ενισχύσεις στην Αθήνα έφτασαν 5 μέρες μετά.
Η μάχη του Μακρυγιάννη δεν έκρινε τίποτα. Ακόμη και να είχαν καταλάβει το στρατόπεδο οι ΕΛΑΣίτες είναι σίγουρο πως απέναντι σε έναν πανίσχυρο στρατό, εννοείται τον αγγλικό, δεν θα μπορούσαν να έκαναν πολλά πράγματα και μάλιστα, στις συγκεκριμένες συνθήκες.
Η ηγεσία του ΕΛΑΣ έκρινε ότι το Σύνταγμα Χωροφυλακής του Μακρυγιάννη, και ο στρατώνας στο Γουδί (όπου ήταν η 3η Ορεινή Ταξιαρχία, γνωστή ως Ταξιαρχία του Ρίμινι), ήταν τα κομβικά σημεία της μάχης των Αθηνών. Είχε δίκιο από σττατηγικής απόψεως.
Και στους δύο στόχους απέτυχε.
Οσον αφορά το πολιτικό σκέλος γράφεις τα ίδια και τα ίδια. Αν το ΚΚΕ ήθελε να καταλάβει την εξουσία, τότε θα φρόντιζε να δώσει τη μάχη με τις καλύτερες συνθήκες και όχι στις πιο αντίξοες. 1) Δεν θα αναγνώριζε καμιά κυβέρνηση του Λιβάνου και δεν θα συμμετείχε σ’ αυτήν. Ετσι μετά την αποχώρηση των Γερμανών θα αναλάμβανε η κυβέρνηση του ΕΑΜ και 2) Δεν θα δεχότανε τη συμφωνία της Καζέρτας και τον όρο να μην κατεβάσει τον ΕΛΑΣ στην Αθήνα. Αν το ΚΚΕ σχεδίαζε με κίνημα να καταλάβει την εξουσία, τότε αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών θα έπαιρνε τον στρατιωτικό έλεγχο της πόλης με τις καλύτερες μονάδες του.
Κατακρίνεις την συμμετοχή των κομμουνιστών στις συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτα. Δεν μπορώ και δεν με ενδιαφέρει να σου απαντήσω, διότι αυτό ήταν εσωτερική απόφαση του ΚΚΕ.
Οι προθέσεις του ΚΚΕ για την κατάληψη της εξουσίας ήταν ολοφάνερες. Το ότι οι ίδιοι διέπραξαν λάθη (από την δική τους σκοπιά) τόσο στρατιωτικά όσο και πολιτικά, είναι δικό σας θέμα.
Μάλλον, όχι δικό "σας". Γιατί εσύ σαν αναρχικός θα έπρεπε να ευλογείς τον Θεό που δεν επικράτησαν τότε οι σταλινικοί...
Άλλωστε θα ήταν δύσκολο να καταλάβει την Αθήνα αμέσως μετά την Απελευθέρωση, διότι την αμέσως επόμενη μέρα είχαν φτάσει στην Αθήνα Άγγλοι αλεξιπτωτιστές και το πρώτο τμήμα του Ιερού Λόχου. Θα έπρεπε δηλαδή εξαρχής να χτυπήσει τους Άγγλους, και αυτό ήταν εκτός των προθέσεων του ΕΛΑΣ.
Επίσης, ο αφοπλισμός που ήθελαν να επιβάλλουν η κυβέρνηση Παπανδρέου και στην ουσία οι Αγγλοι ήταν μονομερώς. Εθεταν ως βάση και πυρήνα του νέου στρατού την Ορεινή Ταξιαρχία και τον Ιερό Λόχο, και ενώ αρχικά είχαν δεχτεί τη διατήρηση μιας αντίστοιχης μονάδας του ΕΛΑΣ στη συνέχεια αθέτησαν τη συμφωνία. Το αίτημα του Σιάντου ήταν να διαλυθούν όλες οι μονάδες και ο νέος στρατός να σχηματιστεί σε βάση 50-50, αλλά απορρίφτηκε κι αυτό και φτάνουμε στη 1η Δεκεμβρίου που ο Σκόμπυ διατάζει τη διάλυση όλου του ΕΛΑΣ. Φυσικά όλα αυτά δεν ήταν παρά οι προφάσεις.
Η αρχική συμφωνία ήταν η συγκρότηση Εθνικού Στρατού με πυρήνα την 3η Ορεινή Ταξιαρχία και τον Ιερό Λόχο, με συμμετοχή προσωπικού του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ.
Λογικότατο σχέδιο, αφού οι 2 πρώτες μονάδες ήταν ουσιαστικά ο μόνος επίσημος υπαρκτός ελληνικός στρατός την εποχή εκείνη.
Οι κομμουνιστές απαίτησαν όμως τα μέλη του ΕΛΑΣ να αποτελέσουν το 50% του νέου Εθνικού Στρατού.
Και αυτό έγινε δεκτό, και υπεγράφη η σχετική συμφωνία στις 27 Νοεμβρίου.
Την επομένη στις 28 Νοεμβρίου, οι κομμουνιστές αθετώντας την συμφωνία απαίτησαν την ταυτόχρονη διάλυση και της Ορεινής Ταξιαρχίας, μαζί με την διάλυση των αντιστασιακών οργανώσεων. Αλλοπρόσαλλο αίτημα που δεν έγινε βέβαια δεκτό και ήταν η τυπική αρχή των Δεκεμβριανών.
Στις 3 Δεκεμβρίου μετά το συλλαλητήριο, ο Σκόμπι ζήτησε την απομάκρυνση των μονάδων του ΕΛΑΣ από την Αθήνα.
Η ευθύνη για τα Δεκεμβριανά βαρύνει εξ'ολοκλήρου τους κομμουνιστές.