ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ

[vaskos]

Η «Γαλάζια Πατρίδα» στον ΟΗΕ από Αγκυρα
ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΕΔΟΣ
Το άρθρο εδώ https://www.kathimerini.gr/1053827/gall ... apo-agkyra

[vaskos]

Ανταρκτική Βόρειο Πέρασμα

[vaskos]

Γ. Αδαλής : Η μεγάλη μπλόφα της Τουρκίας και το ενεργειακό Παιχνίδι

Μια εξαιρετική ανάλυση.Διάρκεια 27 λεπτά.

[Dhmellhn]

Άρση της αναγνώρισης της κυβέρνησης σκιών της Λιβύης που υπέγραψε τη συμφωνία με την Τουρκία. Πέταγμα του πρέσβη της Λιβύης χθες. Σύναψη διπλωματικών σχέσεων με την κυβέρνηση του στρατηγού Χαφτάρ που ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Συμφωνία και κήρυξη Α.Ο.Ζ με Αίγυπτο. Δύο απλά βηματάκια που για τις κυβερνήσεις των υποταγμένων φαντάζουν άλματα στο κενό...

[vaskos]

[vaskos]

Tabula rasa το μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης - Η μεγάλη μπλόφα
Αδαλής Γιώργος



Σε τούτη εδώ τη χώρα πρέπει επιτέλους να καταφέρουμε να συνεννοηθούμε για να μπορέσουμε να δράσουμε σε ένα περιβάλλον, το οποίο αλλάζει οβιδιακά και να επεξεργαστούμε πολιτική. Την εβδομάδα που πέρασε είδε το φως της δημοσιότητας μια "είδηση" που κυριάρχησε στα ΜΜΕ. Αρχικά η είδηση αυτή έκανε λόγο για «συμφωνία χάραξης ΑΟΖ μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας», την οποία υποτίθεται ότι πήγαν στον ΟΗΕ κιόλας.

Κατόπιν διαβάσαμε ότι επρόκειτο απλά «για μία μακροσκελή επιστολή προς τον ΟΗΕ». Μετά σε τρίτη φάση, ακούσαμε για μια «συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών που καθορίζει τις μεταξύ τους ΑΟΖ και εξαφανίζει την Ελληνική». Κατόπιν, «οι συμφωνίες έγιναν δύο εκ των οποίων η δεύτερη είναι στρατιωτική». Ποιος είναι αυτός ή αυτοί άραγε που δίνουν τόσο λανθασμένες πληροφορίες στους Έλληνες πολίτες; Είναι κάποιοι ατάλαντοι και τυχάρπαστοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης ή κάτι πιο σύνθετο και πολύ χειρότερο;

Μήπως τελικά ο Ερντογάν σε συνεργασία με συγκεκριμένες πολυεθνικές έχει καταφέρει να διεισδύσουν για τα καλά στο ελληνικό μιντιακό σύστημα και διασπείρουν ό,τι τους συμφέρει; Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, αρχικά, να εξηγήσουμε τι έγινε σχετικά με την AOZ με μία λέξη: Τίποτα! Δεν υπήρξε καμία συμφωνία για την AOZ Τουρκίας-Λιβύης, διότι εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο.

Γι' αυτό και στην συνάντηση Ερντογάν-Σάρατζ απαγορεύτηκαν οι κάμερες. Είναι γνωστό ότι όταν δύο χώρες επιτυγχάνουν παγκοσμίου εμβέλειας συμφωνίες, τότε παρουσιάζεται το πλήρες κείμενο της συμφωνίας (agreement) και οι υπογραφές πέφτουν παρουσία του Τύπου, τόσο για επικοινωνιακούς λόγους όσο και για λόγους τεκμηρίωσης της συμφωνίας. Μιας συμφωνίας που θα γίνει αντικείμενο επεξεργασίας από Διεθνείς Οργανισμούς περί της Ναυσιπλοΐας, της Αλιείας και της Αεροπλοΐας.

Στην περίπτωσή μας, όχι απλά απαγορεύτηκαν οι κάμερες κατά την δίωρη συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη αλλά δεν ενημερώθηκε κανείς για το περιεχόμενο της εν λόγω συμφωνίας. Ουδείς την έχει δει, ουδείς γνωρίζει τι υπέγραψαν αυτοί οι δυο απίστευτοι τύποι. Για τα διεθνή πεπραγμένα, η Τουρκία δεν συνορεύει με την Λιβύη ούτε στα όνειρα του πιο ευφάνταστου νέο-Οθωμανού.
Γνήσια "ντουλάντα"

Παράλληλα, η Λιβύη βρίσκεται σε εμφύλιο, με αποτέλεσμα να έχει μια κυβέρνηση που δεν αναγνωρίζεται από όλους. Προ ημερών, μάλιστα, αναγκάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση για ένα νόμιμο πρεσβευτή της σε χώρα της Αφρικής ότι δεν τον αναγνωρίζει ως εκπρόσωπό της στην χώρα αυτή! Τέτοιες απίστευτες καταστάσεις συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά στην Λιβύη.

Έχουμε δηλαδή από τη μία τον Ερντογάν να συμπεριφέρεται ως γνήσια ..."ντουλάντα" (έτσι έλεγαν οι Μικρασιάτες τους Τούρκους μικροαπατεώνες που δεν ήξεραν καν να κάνουν απατεωνιές). Από την άλλη έχουμε τη Λιβύη, που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να προβεί σε διμερείς κρατικές συμφωνίες αφού σπαράσσεται από εμφύλιο πόλεμο, να σύρεται εκβιαστικά από τον Ερντογάν σε ανύπαρκτες συμφωνίες.

Η Λιβύη μπορεί να αποκτήσει μια νέα κυβέρνηση αν νικήσει ο Χαφτάρ. Και πολύ χειρότερα, αν ο Χαφτάρ επικρατήσει σε τμήμα μόνο της Λιβύης μπορεί να προκύψουν δύο νέες χώρες γεωγραφικά. Σε μια τέτοια περίπτωση, για ποια συμφωνία θα μιλάει η Τουρκία; Γι' αυτό και στα ενεργειακά, μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου, άπαντες σταμάτησαν τις συμφωνίες με την Λιβύη. Ακόμα και η Τουρκία, παρότι έχει κερδίσει πριν τον πόλεμο ένα διαγωνισμό εξόρυξης πετρελαίου στη Λιβύη.

Φαίνεται, όμως, ότι κάποιες ιδιωτικές πολυεθνικές, όπως θα δείτε παρακάτω, ρισκάρουν να προχωρήσουν σε συμφωνίες "μοιρασιάς" μεταξύ τους, προφανώς γιατί δεν μπορούν να περιμένουν άλλο το νικητή του πολέμου. Ή μπορεί να θέλουν να προμοτάρουν κάποιον με σκοπό να νικήσει. Παρόλα αυτά, η ελληνική κυβέρνηση έπεσε στην παγίδα του Ερντογάν και κάλεσε τον πρέσβη της Λιβύης, επιβεβαιώνοντας και τώρα ότι τον αναγνωρίζει ως νόμιμο εκπρόσωπο της Λιβύης. Αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί ως χώρα, η ελληνική κυβέρνηση είχε μόνη επιλογή να απελάσει χωρίς διατυπώσεις τον Λίβυο πρέσβη και να δηλώσει ότι αναγνωρίζει τον Χαφτάρ. Δεν το έκανε.

Επί της ουσίας τώρα. Συμφωνία με όρους (terms of agreement) δεν υπάρχει. Και δεν είναι καν απολύτως σίγουρο αν υπάρχει έστω κι αυτό το Μνημόνιο Κατανόησης που λέγεται ότι υπέγραψαν (Μemorandum of understanding). Εάν υπέγραψαν κάτι οι Ερντογάν και Σάρατζ, σίγουρα αυτό δεν ήταν μια διεθνή συμφωνία, μιας και οι πέτρες στη διπλωματία γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί στην παρούσα συγκυρία.
Μαύρη προπαγάνδα

Πιο κοντά στην αλήθεια βρέθηκε το Al Jazzera και η τουρκική εφημερίδα Σαμπάχ. Από την αρχή ανέφεραν ότι ο Ερντογάν με τον Σάρατζ συζήτησαν για ένα «Memorandum of Unerstanding on maritime security and rights». Δηλαδή, με απλά λόγια έδωσαν τα χέρια ότι θα προστατέψουν την περιοχή από τους Αιγύπτιους, Ιταλούς και Έλληνες ψαράδες. Διότι υπογραφή συμφωνίας για ΑΟΖ δεν υπήρξε ποτέ. Γι' αυτό ο Ερντογάν μίλησε για τα δικαιώματα των Τούρκων ψαράδων!

Πρόκειται δηλαδή για μια μπλόφα, για μια ημιτελή επιχείρηση μαύρης προπαγάνδας του Ερντογάν. Κι επειδή ήταν ημιτελής, δυο μέρες αργότερα είπαν ότι υπέγραψαν και ένα Μνημόνιο στρατιωτικής συνεργασίας, προφανώς για να μετρήσουν τις ελληνικές αντιδράσεις καθώς και τις αντιδράσεις της ExxonMobil και της Total.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο Ερντογάν μαζί με την BP μετρούν αντιδράσεις και όταν θα συγκεντρώσουν τα στοιχεία που τους ενδιαφέρουν, τότε και μόνο τότε θα βάλουν την Τουρκία να δράσει σε ένα επόμενο επίπεδο. Αρκεί να διαπιστώσουν ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση και η ExxonMobil-Total θα υποχωρήσουν στις διεκδικήσεις τους, ή τέλος πάντων θα βρουν χώρο έτσι ώστε να παίξουν στην επόμενη πίστα του παιχνιδιού!

https://slpress.gr/oikonomia/tabula-ras ... li-mplofa/

[Dhmellhn]

Διέρρευσε η συμφωνία Λιβυκής κυβέρνησης-Τουρκίας. Να σημειωθεί ότι αυτή η λιβυκή κυβέρνηση, που κακώς, κάκιστα, αναγνωρίζεται από την Ελλάδα, ελέγχει ελάχιστο μέρος της λιβυκής επικράτειας. Κύκλοι του ελληνικού υπέξ τη θεωρούν νομικά άκυρη, αλλά πως θα φροντίσουν για την ακυρότητα αυτής; Με διαβήματα στη δύση; Την ίδια στιγμή η συμφωνία οδεύει προς κύρωση από το τουρκικό κοινοβούλιο. Όταν συμβεί θα ξεκινήσουν ενέργειες για γεωτρήσεις νοτίως της Κρήτης.

Όλοι οι σώφρονες γνωρίζουν ότι μόνον ένα τρόπος υπάρχει να σταματήσει αυτό, αλλά και γενικότερα η περικύκλωση της χώρας από συμμάχους της Τουρκίας. Άμεσες διπλωματικές κινήσεις, που έπρεπε να γίνουν χθες, να μην πω προχθές, και στρατιωτική ενεργοποίηση για την προάσπιση των εθνικών συμφερόντων. Γεγονός το οποίο αποκλείεται να συμβεί από τις κυβερνήσεις του δημιοκρατικού τόξου της μεταποΛηστεύσεως που οδηγούν τη χώρα στη Φιλανδοποίηση...

Εδώ η συμφωνία που διέρρευσε:

[vaskos]

Ο ρόλος του Καστελόριζου στην ΑΟΖ

[vaskos]

[vaskos]

Θα πει ο Τραμπ στον Μητσοτάκη ότι φεύγει η ExxonMobil από την Ελλάδα;
Αδαλής Γιώργος
8 Δεκεμβρίου 2019

https://slpress.gr/oikonomia/tha-pei-o- ... in-ellada/

[vaskos]

Top Kremlin military commander warns war could break out with the West
over the Arctic and tells NATO to 'keep out' of Russia's 'polar backyard'

Head of Russian Northern Fleet has warned NATO countries risk war over Arctic
Vice-Admiral Alexander said NATO should 'keep out' of mineral-rich polar areas
Moiseev warned that Western military exercises in region had greatly increased
It comes as Putin ordered reopening of military bases along Russia's Arctic coast


https://www.dailymail.co.uk/news/articl ... mailonline


Vice admiral Alexander Moiseev, head of the Russian Northern Fleet, warned NATO countries to 'keep out' of Russia's 'polar backyard'

[Dhmellhn]

Δύση και Ισλάμ

Επικαιροποιημένο άρθρο μου



Με αφορμή τις αλλεπάλληλες τρομοκρατικές επιθέσεις του ριζοσπαστικού ισλάμ στην Ευρώπη, αλλά και το ιδιαίτερα διογκωμένο μεταναστευτικό κύμα από χώρες στις οποίες επικρατεί ο μουσουλμανισμός, θα αναφερθούμε, σε αδρές γραμμές, στις διαχρονικές σχέσεις μεταξύ Δύσης και Ισλάμ, από τον 7ο αιώνα (πρόκειται για τον αιώνα που εμφανίστηκε στο παγκόσμιο γίγνεσθαι το Ισλάμ) και εντεύθεν. Στο τέλος παραθέτουμε την άποψη του Samuel Huntington για τον εντελώς λανθασμένο τρόπο με τον οποίο οι δυτικοί αντιμετωπίζουν το Ισλάμ και το τι πραγματικά εκείνο αντιπροσωπεύει.

Το 622 μ.Χ ο ιδρυτής της μουσουλμανικής πίστης Μεχμέτ φεύγει διωκόμενος από τη Μέκκα και βρίσκει καταφύγιο στη Μεδίνα. Αυτό αποτελεί το έτος “Εγίρας”, δηλαδή το έτος 1 για τους πιστούς του. Σύντομα θα επανέλθει και στη Μέκκα, θα κυριαρχήσει στην αραβική χερσόνησο ενώνοντας τα αραβικά φύλα, θα καταλύσει την Περσική αυτοκρατορία των Σασσανιδών και θα κυριαρχήσει στη Μέση Ανατολή και την Αίγυπτο, περιορίζοντας το Ανατολικό Ρωμαϊκό κράτος (Βυζάντιο) στη Μικρά Ασία, τη Βαλκανική και τις ιταλικές του κτήσεις.

Παρά τις αρχικές τους τεράστιες επιτυχίες οι νεοφώτιστοι μουσουλμάνοι Άραβες δεν θα μπορέσουν να περάσουν στην Ευρώπη μέσω του Βυζαντίου γιατί θα ηττηθούν στις δύο πολιορκίες της Κωσταντινουπόλεως (673-678 & 717-718). Θα πατήσουν, όμως, πόδι στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο μέσω της Ισπανίας όταν το 711 θα καταλύσουν το Βασίλειο των Βησιγότθων. Η προέλασή τους στη Δύση θα ανακοπεί οριστικά το 732 μ.Χ όταν ο Κάρολος Μαρτέλος (Παππούς του Καρλομάγνου) συνέτριψε στο Πουατιέ τα αραβικά στρατεύματα, βάζοντας φραγμό στην περαιτέρω επέκταση του ισλάμ.

Από τον 8ο έως τα τέλη του 11ου το Αραβικό Ισλαμικό Χαλιφάτο θα διεξάγει πάμπολλες πολεμικές επιχειρήσεις, σταδιακά, όμως, θα παρακμάσει. Στα τέλη του 11ου (1096-1099) η ανασυγκροτημένη δυτική Ευρώπη ξεκινά τις Σταυροφορίες προκειμένου να καταστήσει ασφαλή την προσκύνηση των Αγίων Τόπων στην Παλαιστίνη. Η 1η Σταυροφορία θα στεφθεί με επιτυχία. Η Αντιόχεια, η Ιερουσαλήμ και μία σειρά από πόλεις στην Παλαιστίνη, το Λίβανο και την Κιλικία περνούν στον έλεγχο των Σταυροφόρων.

Η εμφάνιση των νεοπροσύλητων στο Ισλάμ Τουρκικών φύλων τον 11ο, αρχικά των Σελτζούκων και μετά των Οθωμανών θα αναστρέψει το κύμα. Έτσι τον 14ο, 15ο και 16ο η Οθωμανική αυτοκρατορία κυριαρχεί στις περιοχές του παλαιού Χαλιφάτου. Επιπλέον κατακτά τη Μικρά Ασία και τη νοτιοανατολική Ευρώπη, φθάνοντας μέχρι τις πύλες της Βιέννης το 1529.

Μετά τον 17ο η ισλαμική επιθετικότητα, μέσω των Οθωμανών, σταματά, ενώ, παράλληλα, το Οθωμανικό κράτος αναδιπλώνεται. Τότε είναι που μετατρέπεται στον λεγόμενο και "Μεγάλο Ασθενή", ανοίγοντας το "Ανατολικό Ζήτημα", το οποίο θα λήξει το 1924 με την κατάλυση της σουλτανικής εξουσίας και την δημιουργία της Κεμαλικής-Κοσμικής Τουρκίας.

Με το τέλος του Β' Παγκοσμίου και την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948, οι Άραβες συναισθανόμενοι την εγκατάλειψή τους από τους δυτικούς αρχίζουν να τρέφουν έντονα αντιδυτικά αισθήματα, στρεφόμενοι, ταυτόχρονα, στα νάματα της ισλαμικής πίστεως. Τότε είναι που θα βρουν πρόσφορο έδαφος, τόσο η Μουσουλμανική αδελφότητα, ιδρυμένη το 1928 στην Αίγυπτο από τον Χασάν Αλ Μπάνα όσο και οι Σαουδάραβες Ουαχαμπιστές. Πρόκειται για την απάντηση του Σουνιτικού Ισλάμ στον δυτικό τρόπο ζωής. Το 1979 θα απαντήσει στην Δύση και το Σιιτικό ισλάμ με την ανατροπή του Σάχη (κατ' εξοχήν δυτικού συμβόλου αλλά και συμβόλου ενδοτισμού, άρα μισητού) στο Ιράν.

Θα ακολουθήσει η πρόσκαιρη συμμαχία Η.Π.Α - Ισλάμ στο πρόσωπο των Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστἀν κατά των Σοβιετικών, οι οποίοι εισέβαλαν το 1979. Αυτό ήταν το πρώτο τακτικό λάθος των Η.Π.Α και της Δύσης γενικότερα. Οι Αμερικανοί θα εξοπλίσουν και θα εκπαιδεύσουν τους Αφγανούς με σκοπό την εξαπόλυση ενός ανελέητου ανταρτοπολέμου κατά των Σοβιετικών στρατευμάτων. Μέσα από αυτή την ετερόκλητη συμμαχία γεννήθηκε η Αλ Κάϊντα και ανδρώθηκε ο Μπιν Λάντεν. Το αποτέλεσμα ήταν, μετά την αποχώρηση των Σοβιετικών το 1988, να κυριαρχήσουν στην χώρα οι φανατικοί Σπουδαστές των Γραφών, ή, αλλοιώς, Ταλιμπάν.

Στην συνέχεια, μετά την επέμβαση των Η.Π.Α στο Ιράκ το 1991, την τρομακτική απάντηση των σουνιτών τρομοκρατών την 9η Σεπτεμβρίου του 2001 με το χτύπημα στους Δίδυμους πύργους, την επέμβαση στο Αφγανιστάν το φθινόπωρο του 2001, την νέα επέμβαση και κατοχή του Ιράκ το 2003, φθάνουμε στα τέλη του 2010 στο νέο τακτικό λάθος των δυτικών. Προτού μιλήσουμε, όμως γι’ αυτό δέον να κάνουμε μία μικρή επισήμανση σε σχέση με τον 2ο πόλεμο του Ιράκ το 2003. Ενώ οι Η.Π.Α θεώρησαν ότι η οριστική εκμηδένιση του Ιράκ θα άνοιγε την πόρτα για την αντίστοιχη του Ιράν, τελικά κατάφεραν να βάλουν, οι ίδιοι, το Ιράν μέσα στο Ιράκ. Αυτό που δεν κατάφεραν οι Ιρανοί κατά τον Ιρανο-ιρακινό πόλεμο (1980-1988) το πέτυχαν με τις πλάτες των εχθρών τους Αμερικανών. Ο καθηγητής Κωνσταντίνος Γρίβας είναι λίαν κατατοπιστικός: https://slpress.gr/diethni/giati-o-tram ... oyleimani/

Πάμε τώρα στο επόμενο μεγάλο λάθος της Δύσης. Πρόκειται για την περίφημη "Αραβική Άνοιξη", η οποία μετεξελίχθη στον Ισλαμικό χειμώνα, τον οποίο βιώνουμε στις ημέρες μας. Η περίφημη "Αραβική Άνοιξη" συνίστατο στην ανατροπή των αραβικών καθεστώτων με σκοπό την εγκαθίδρυση Δημοκρατίας δυτικού τύπου. Έτσι, με αρχή την Τυνησία, μετά στην Αίγυπτο και λίγο αργότερα σε Λιβύη και Συρία προκλήθηκε χάος, από το οποίο επωφελήθησαν οι φανατικοί ισλαμιστές, δημιουργήθηκε ο περιβόητος ISIS και εντάθηκε η ισλαμική τρομοκρατία στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις. Τα απόνερα εκείνης της “Αραβικής Άνοιξης” διακρίνουμε, άλλωστε, στα τωρινά γεγονότα της Λιβύης με την τουρκική ανάμειξη.

Αναμφίβολα, η νεοοθωμανική Τουρκία συγκαταλέγεται στους κερδισμένους από όλη αυτή την αναστάτωση στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Στη Συρία και το Ιράκ έχει ήδη εγκαταστήσει στρατιωτική παρουσία με πρόσχημα την αντιμετώπιση των Κούρδων, κατασκευάζει στρατιωτικές βάσεις σε Κατάρ και Σομαλία ενώ επιχειρεί να πατήσει το πόδι της και στη Λιβύη με βάση τη διάτρητη συμφωνία που υπέγραψε με την κυβέρνηση Φάρατζ τον Νοέμβριο. Αν συνυπολογίσουμε το πρόσχημα του μεταναστευτικού, βάσει του οποίου παίρνει πολλά χρήματα από την Ε.Ε για την υποτιθέμενη συγκράτηση των προσφυγικών ροών θα διαπιστώσουμε ότι ήδη κινείται ως περιφερειακή δύναμη με τις ευλογίες και της Δύσης αλλά και της Ρωσίας. Το ψευτοπροσφυγικό είναι το τουρκικό Colpo Grosso, ο Δούρειος Ίππος για την αναίμακτη άλωση της Ελλάδος. Το είχε δηλώσει, άλλωστε, πολλά χρόνια πριν ο Τουργκούτ Οζάλ πως αρκούσε να στείλει μερικά εκατομμύρια “μετανάστες” στην Ελλάδα και η χώρα θα έπεφτε δίχως την παραμικρή τουφεκιά.

Στην πραγματικότητα η Δύση με τις ανόητες ενέργειές της αφύπνισε το ισλαμικό θηρίο και τώρα τρέχει και δεν φθάνει. Η κατάσταση κρίνεται εξαιρετικά σοβαρή. Ο ασύμμετρος πόλεμος που έχει εξαπολυθεί από το βαθύ ισλάμ απειλεί όλες τις δυτικές κοινωνίες. Συνοψίζοντας, θα λέγαμε ότι πρόκειται για την σύγκρουση δύο διαφορετικών παγκοσμιοτήτων (η 1η έπραξε το ασυγχώρητο λάθος να ξυπνήσει την 2η). Από την μία έχουμε την παγκοσμιότητα του δυτικού ανθρώπου και πολιτισμού, η οποία στηρίζεται στον Διαφωτισμό και την Επιστήμη. Από την άλλη υπάρχει το μεσανατολικό κοσμοείδωλο, που αντιπροσωπεύεται μέσα από το ισλάμ, το οποίο αποτελεί μία πανίσχυρη συγκολλητική ουσία. Το ποια θα νικήσει εξαρτάται από το βάθος το οποίο έχει.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του "The Clash of Civilizations and the remaking of world order":

"Some Westerners have argued that the West does not have problems with Islam but only with violent Islamist extremists. Fourteen hundred years of history demonstrate otherwise. [...] The underlying problem for the West is not Islamic fundamentalism. It is Islam, a different civilization whose people are convinced of the superiority of their culture and are obsessed with inferiority of their power. The problem for Islam is not CIA or the U.S. Department of Defence. It is the West, a different civilization whose people are convinced of the universality of their culture and believe that their superior, if declining, power imposes on them the obligation to extend that culture throughout the world. These are the basic ingredients that fuel conflict between Islam and the West."

[Jackal]

Πώς η Κίνα κατάφερε να "χάσει" την Ευρώπη

Του Andreas Kluth

Εάν το 2019 ήταν η χρονιά κατά την οποία οι Ευρωπαίοι άρχισαν να έχουν σοβαρές επιφυλάξεις σχετικά με τις γεωπολιτικού τύπου φιλοδοξίες και προθέσεις του Πεκίνου, το 2020 μπορεί να καταγραφεί στην ιστορία ως το σημείο τομής κατά το οποίο στράφηκαν εναντίον της Κίνας.

Αυτό δεν οφείλεται κυρίως στο ότι κατηγορούν τους Κινέζους για την προέλευση του νέου κορονοϊού, όπως κάνουν για παράδειγμα - και σε εμμονικό βαθμό - ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και ο υπουργός Εξωτερικών του.

Οφείλεται κυρίως στο ότι η Κίνα, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί την πανδημία με μια εξαιρετικά απροσχημάτιστη και "αδρή" προπαγανδιστική εκστρατεία, παρουσίασε ακούσια μπροστά στα μάτια των Ευρωπαίων τον κυνισμό του Πεκίνου.

Η προσπάθεια εκμετάλλευσης του αντιευρωπαϊσμού του Τραμπ

Το κίνητρο πίσω από την κινεζική προπαγάνδα είναι αρκετά προφανές: με τις ΗΠΑ να πελαγοδρομούν υπό τον ηγεσία Τραμπ, το Πεκίνο βλέπει ανοικτό τον δρόμο προκειμένου να αναδειχθεί πια στο καθεστώς μιας δεύτερης υπερδύναμης.

Το μεγαλύτερο γεωπολιτικό έπαθλο σε αυτόν τον "διαγωνισμό" είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέχρι πρόσφατα αγκυροβολημένη με ασφάλεια στο διατλαντικό στρατόπεδο, αλλά τα τελευταία χρόνια όλο και πιο ανήσυχη για τον Τραμπ και ανοιχτή στο εμπόριο, τις επενδύσεις και την επιρροή της Κίνας.

Καθώς το επίκεντρο της πανδημίας μετακινήθηκε από την Γουχάν σε ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία, η Κίνα είχε αρχικά μια ορθή ιδέα. Ξεκινώντας από τα μέσα Μαρτίου, άρχισε να στέλνει στην Ευρώπη μεγάλες παρτίδες μασκών προσώπου και άλλου τύπου ιατρικό εξοπλισμό, "στολίζοντας" τις αποστολές αυτές με κινεζικές σημαίες.

Μερικά από αυτά τα υλικά αποδείχθηκαν ακατάλληλα και κακής ποιότητας, ωστόσο οι άνθρωποι είδαν τη συγκεκριμένη κίνηση ως μια όμορφη χειρονομία. Η Κίνα θα μπορούσε να παραμείνει στη "διπλωματία της μάσκας" και να βγει κερδισμένη.

Δεν το έπραξε. Οι ακόλουθοι και οι φίλοι του Πεκίνου άρχισαν να διαδίδουν συντονισμένα παραπληροφόρηση, με προφανή σκοπό να "χρωματίσουν" τις δημοκρατίες της ΕΕ ως αναποτελεσματικές και την αυταρχική Κίνα ως "ισχυρή" συγκριτικά με εκείνες.

Η κινεζική εκστρατεία παραπληροφόρησης

Στη Γαλλία, η κινεζική πρεσβεία δημοσίευσε στον ιστότοπό της ένα άκρως επιθετικό άρθρο, σύμφωνα με το οποίο οι γαλλικοί οίκοι ευγηρίας αφήνουν συνειδητά τους ηλικιωμένους να πεθάνουν.

Στην Ιταλία, "μαριονέτες" της Κίνας άρχισαν να διαδίδουν το αφήγημα ότι ο κορονοϊός προήλθε στην πραγματικότητα από την Ευρώπη ή δημιουργούσαν βίντεο κλιπ που έδειχναν τους κατοίκους της Ρωμης να παίζουν τον κινεζικό εθνικό ύμνο, με ευγνωμοσύνη έναντι του Πεκίνου.

Στη Γερμανία, Κινέζοι διπλωμάτες προέτρεπαν (ανεπιτυχώς) Γερμανούς κυβερνητικούς αξιωματούχους να εντείνουν τους δημόσιους επαίνους προς την Κίνα.

Σε απάντηση, η διπλωματική υπηρεσία της ΕΕ συνέταξε μια έκθεση σχετικά με τις εκστρατείες παραπληροφόρησης που έχει διεξαγάγει έως σήμερα η Κίνα και ο άλλος "συνήθης ύποπτος", η Ρωσία.

Η Κίνα έκανε την ήδη κακή - για την ίδια - κατάσταση χειρότερη, επιχειρώντας να ασκήσει πιέσεις στους συντάκτες της έκθεσης προκειμένου οι τελευταίοι να "χαμηλώσουν τους τόνους".

Στο άκουσμα αυτής της δραστηριότητας εκ μέρους των Κινέζων, η δυσαρέσκεια μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εκτοξεύτηκε και πολλοί ευρωβουλευτές ζήτησαν διαβεβαιώσεις ότι η ΕΕ δεν θα αρχίσει να αυτολογοκρίνεται υπό την πίεση της Κίνας.

Δύο "γραμμές" μέσα στην ΕΕ

Σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, αυτές οι εντάσεις δεν αποτελούν νέο φαινόμενο. Ακόμη και πριν από τον κορονοϊό, οι Σουηδοί είχαν εξοργιστεί από τις απειλές του Κινέζου πρέσβη κατά του σουηδικού Τύπου, με ορισμένους Σουηδούς πολιτικούς να έχουν εκφραστεί υπέρ της απέλασής του από τη χώρα.

Ωστόσο, άλλα κράτη μέλη της ΕΕ ανέχονται συνειδητά αυτή την τουλάχιστον "χοντροκομμένη" κινεζική συμπεριφορά.

Σε αυτά περιλαμβάνονται αρκετές χώρες της νότιας και της ανατολικής Ευρώπης, όπως η Κροατία και η Ουγγαρία, οι οποίες έχουν συνυπογράψει τα δύο μεγάλα γεωπολιτικά "στοιχήματα" της Κίνας.

Το ένα είναι ένα φόρουμ υπό την ηγεσία των Κινέζων υπό τον τίτλο "17+1", στο οποίο το Πεκίνο (που αντιπροσωπεύει το 1) προσπαθεί να οργανώσει την οικονομική συνεργασία του με 17 ευρωπαϊκές χώρες. Το άλλο είναι η Πρωτοβουλία Belt and Road, ένα παγκόσμιο project υποδομών το οποίο διάφοροι σκεπτικιστές βλέπουν ως κινεζική απόπειρα να μετατραπούν ασιατικές, αφρικανικές και ευρωπαϊκές χώρες σε οικονομικά υποτελείς προς το Πεκίνο οντότητες.

Όλο και μεγαλύτερη απογοήτευση

Ακόμη και πριν από την πανδημία, οι Ευρωπαίοι απογοητεύονταν όλο και περισσότερο από τη μονόπλευρη φύση αυτών των "εταιρικών σχέσεων", τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά.

Ας πάρουμε ως παράδειγμα το μάλλον συμβολικού χαρακτήρα "καβγαδάκι" μεταξύ Πράγας και Πεκίνου, πόλεων οι οποίες είχαν συμφωνήσει να αδελφοποιηθούν, με την Πράγα να αποδέχεται την πολιτική της Μίας Κίνας (με βάση την οποία η Ταϊβάν δεν είναι ανεξάρτητη χώρα, αλλά κινεζικό νησί) και το Πεκίνο να υπόσχεται να παραδώσει, μεταξύ άλλων, μερικά χαριτωμένα αρκουδάκια πάντα στον ζωολογικό κήπο της τσεχικής πρωτεύουσας.

Τα πάντα ωστόσο δεν έφτασαν ποτέ. Καθώς άλλες συγκρούσεις κλιμακώνονταν μεταξύ των δύο εταίρων, το Πεκίνο υπαναχώρησε γρήγορα από τις δεσμεύσεις του. Ο δήμαρχος της Πράγας, οργισμένος με την κινεζική στάση, αποφάσισε την αδελφοποίηση της πόλης του με την Ταϊπέι της Ταϊβάν.

Ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Κίνας στην Ευρώπη, η Γερμανία, έχει επίσης αυξήσει τον βαθμό επιφυλακής της έναντι του Πεκίνου, μετά τη διαπίστωση ότι αρκετές κινεζικές εταιρείες έχουν εξαγοράσει μερίδια σε γερμανικές εταιρείες τεχνολογίας, οι οποίες ειδικεύονται σε τομείς που ξεκινούν από την κατασκευή ρομπότ και φθάνουν έως την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Πέρυσι, το Βερολίνο αυστηροποίησε τους κανόνες για τέτοιες ευαίσθητες εξαγορές. Η ΕΕ ακολούθησε την ίδια γραμμή, με μια κοινή προσέγγιση επί του ελέγχου των ξένων επενδύσεων να τίθεται σε ισχύ από φέτος.

Με διακηρυγμένο στόχο τη διατήρησης της τεχνολογικής και βιομηχανικής αυτονομίας της Ευρώπης, η πολιτική αυτή στοχεύει σιωπηρά να κρατήσει την Κίνα σε ασφαλή "απόσταση".

Η κομβική σημασία του 5G

Ο ανεμοδείκτης ο οποίος θα καταδείξει τη γενική κατεύθυνση της πολιτικής της ΕΕ έναντι της Κίνας είναι οι εξελίξεις στο ζήτημα των δικτύων τηλεπικοινωνιών πέμπτης γενιάς (5G) μέσα στο 2020.

Ακόμη και με την κυβέρνηση Τραμπ να ρητορεύει άτσαλα και προσβλητικά προς τους Ευρωπαίους προκειμένου να τους υποχρεώσει να μποϊκοτάρουν τον μεγαλύτερο κινέζικο κατασκευαστή σχετικού εξοπλισμού, την Huawei, τα μέλη της ΕΕ διχάζονται ή και δεν έχουν αποφασίσει ακόμη εάν θα επιτρέψουν στην εταιρεία να υποβάλει προσφορές για συμβάσεις.

Στη Γερμανία, η γενική διάθεση φαίνεται να "κλίνει" εναντίον της Huawei. Ακόμη και το Ηνωμένο Βασίλειο, πλέον εκτός ΕΕ, πιθανόν να επανεξετάσει την απόφασή του να επιτρέψει στην κινεζική εταιρεία να συμμετάσχει στα σχέδιά για την ανάπτυξη των δικτύων 5G.

Η Κίνα δεν έχει να κατηγορήσει κανέναν άλλο πέραν του εαυτού της

Για όλα αυτά, το Πεκίνο δεν έχει να κατηγορήσει κανέναν άλλον πέραν του εαυτού του.

Κατά κάποιο τρόπο, οι Κινέζοι αξιωματούχοι κατάφεραν να προσβάλουν Ευρωπαίους σε όλα τα μήκη και πλάτη της ηπείρου, μολονότι συνήθως οι τελευταίοι δεν συμφωνούν μεταξύ τους σχεδόν σε τίποτε.

Στις αρχές του έτους, το ημερολόγιο για το 2020 ήταν γεμάτο με σινο-ευρωπαϊκές συνόδους κορυφής για τον εορτασμό της εμβάθυνσης των δεσμών ΕΕ - Κίνας. Αντ' αυτού, η πανδημία είναι πιθανότατα η ευκαιρία για τους Ευρωπαίους να αρχίσουν να χειραφετούνται από μια κακή σχέση.

Ακόμη και αν υποτεθεί ότι ο πραγματικός στόχος της "παιδικής" έμπνευσης προπαγανδιστικής εκστρατείας της Κίνας είναι το εγχώριο κοινό της ή η κινεζική διασπορά, αυτή η "διπλωματία" δεν μπορεί να θεωρηθεί υπό οποιαδήποτε οπτική γωνία ως μια "λαμπρή" στρατηγική.

Εάν, δε, αντικατοπτρίζει την ποιότητα της πολιτικής "δεξιοτεχνίας" του Πεκίνου, ίσως οι φόβοι για την άνοδο της επιρροής της Κίνας να αποδεικνύονται τελικά υπερβολικοί.

https://www.capital.gr/bloomberg-view/3 ... tin-europi

[Jackal]

Global race for AI superiority


https://youtu.be/_0gUXxZ-ExE

[Jackal]

Η συμμαχία "Five Eyes" κατά της Κίνας - Πεκίνο: Θα σας βγουν τα μάτια