Ιδεογραφήματα

Από επίσκεψη της κόρης μου στο Αττικό Πάρκο...














Συνεχίζεται...

Το βέβαιον είναι ξανθιά, ότι η κόρη σου βγάζει καλύτερες φωτογραφίες από σένα.



Να κάποια ακόμα υπέροχα πλάσματα πίσω από κάγκελα...






(περιμένουμε τη συνέχεια)

Η κόρη μου έχει φωτογραφική 12 μεγαπίξελ κι εγώ έχω τα δάχτυλά μου σε λίγα πιξελάκια του κινητού. Μη συγκρίνεις χρυσάφια με μπακίρια ωρέ


Πάμε παρακάτω κι απολαύστε...

















Έρχονται κι άλλες πολλές, αλλά σας τις βάζω λίγες λίγες μη σας μπουκώσω...

εγώ αναμένω την Buny Land

είχα πάει πριν δύο χρόνια, ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΑΩ! Μ'έπιασε κατάθλιψη... ειδικά όταν είδα ένα υπέροχο λιοντάρι με σκυμμένο κεφάλι, λες κι είχε κατάθλιψη! Σας το ορκίζομαι, η στάση του δεν ήταν φυσιολογική....κι υπήρχε κόσμος οπ προσπαθούσε να το 'ξυπνήσει', να το αγριέψει, να το τσιγκλίσει...ΤΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΙ!

Επίσης, έπαθα κι ένα ψιλοσόκ, γιατί έπεσα πάνω στο τάισμα των κουκουβάγιων, οι οποίες εντάξει, ξέρω οτι είναι σαρκοφάγες, κι αν τις δω στην φύση να κυνηγούν δεν θα μου κάνει καμία αίσθηση, αλλά έκατσε να δω (και ν'ακούσω) κα΄τι κοτοπουλάκια που έριξαν μέσα στο κλουβί τους, και τις είδα να τα αποκεφαλίζουν, κι ομολογώ οτι συγχίστηκα ολίγον με το θέαμα. Μ'αρέσουν πολύ τα κοτοπουλάκια βλέπετε :p

Μανταμ_ΦρουΦρου έγραψε:είχα πάει πριν δύο χρόνια, ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΑΩ! Μ'έπιασε κατάθλιψη... ειδικά όταν είδα ένα υπέροχο λιοντάρι με σκυμμένο κεφάλι, λες κι είχε κατάθλιψη! Σας το ορκίζομαι, η στάση του δεν ήταν φυσιολογική....κι υπήρχε κόσμος οπ προσπαθούσε να το 'ξυπνήσει', να το αγριέψει, να το τσιγκλίσει...ΤΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΙ!

Έλληνας, νεοέλληνας, όλων των ηλικιών....

Μανταμ_ΦρουΦρου έγραψε:Επίσης, έπαθα κι ένα ψιλοσόκ, γιατί έπεσα πάνω στο τάισμα των κουκουβάγιων, οι οποίες εντάξει, ξέρω οτι είναι σαρκοφάγες, κι αν τις δω στην φύση να κυνηγούν δεν θα μου κάνει καμία αίσθηση, αλλά έκατσε να δω (και ν'ακούσω) κα΄τι κοτοπουλάκια που έριξαν μέσα στο κλουβί τους, και τις είδα να τα αποκεφαλίζουν, κι ομολογώ οτι συγχίστηκα ολίγον με το θέαμα. Μ'αρέσουν πολύ τα κοτοπουλάκια βλέπετε :p

Φύση γλυκιά μου. Δυστυχώς δεν είναι φτιαγμένη με ροδοπέταλα και όντως δύσκολα το συνηθίζεις...

γενικότερα είμαι ενάντια στους ζωολιγικούς κήπους και τα ενυδρια. Είμαι υπέρ στις προστατευμένες περιοχές όπως βουνά, πεδιάδες που εκεί ζουν τα ζώα ελεύθερα, χωρίς ανθρώπινες παρεμβολές. Κάτι σαν αυτό που κάνουν στην Κίνα, στο βουνό με τα πάντα. Το να βάζεις ζώα πίσω από κάγκελά, επιβάλοντάς τους που ακριβώς θα μείνουν, πως θα ζήσουν κλπ είναι κάτι που δεν μ αρέσει. Από την άλλη το ίδιο δεν γίνεται και με τα κατοικίδια; Ιδιαίτερα όταν οι ενοχλητικοί επισκέπτες πιάνουν το ζωάκι και του κάνουν "παιχνίδια" τραβόντας ουρές και ταρακουνώντας το λες και είναι λούτρινο.
Αυτό που με ενοχλεί στους ζωολογικούς κήπους είναι το ότι πληρώνεις για να δεις ένα ζώο, σκλαβωμένο υπό αιχμαλωσία. Δεν φτάνει δηλαδή που κατέλαβες όλον τον χώρο του, πρέπει να το φυλακίσεις και να το κάνεις ατραξιόν σου;
Στο αττικο πάρκο, οι συνθήκες διαβίωσης τον ζώον είναι πολύ ανώτερες από αυτές άλλων ζωολογικών κήπων. Που να δείτε τον ζωολογικό κήπο της θεσσαλονίκης, με τις δύο αρκούδες που υποφέρουν με τους καύσωνες κάθε καλοκαίρι......

Πνεύμα Φωτιάς έγραψε:γενικότερα είμαι ενάντια στους ζωολιγικούς κήπους και τα ενυδρια. Είμαι υπέρ στις προστατευμένες περιοχές όπως βουνά, πεδιάδες που εκεί ζουν τα ζώα ελεύθερα, χωρίς ανθρώπινες παρεμβολές.

Καλέ Γλυκόλιζο να σε ρωτήσω, το κουνελάκι σου είναι αρσενικό ή θηλυκό;;




Υ.Γ.

Νιώθω τα ίδια που νιώθει η Πέγκι μας (εξ ου και ο τίτλος του τόπικ) αν και γνωρίζω τη σκληρότητα της φύσης που δεν ηθικοποιειται.

Συμφωνώ με την οπτική της Λίζας επίσης.

Αγνοώ τον Καρίπη επιδεικτικότατα

και συνεχίζω...






Κι αυτο για την Πεγκουλίνα μου που ίσως είδε το λιοντάρι κάπως έτσι...

















Θα πάει μακρυά αυτή η βαλίτσα, έχω πολλές ακόμα να σας βάλω και ναι, Λιζάκι θα δεις και κουνελάκια, όπως θα δείτε όλοι σας και πουλιά ή άλλα ζωάκια που είναι σε σχετικά ελεύθερο χώρο, και εν πάση περιπτώσει όχι πίσω από κάγκελα, όπως αναγκαστικά πρέπει να βρίσκονται κάποια συγκεκριμένα ζώα...

Φύση γλυκιά μου. Δυστυχώς δεν είναι φτιαγμένη με ροδοπέταλα και όντως δύσκολα το συνηθίζεις...

έχει τύχει να δω στο χωριό αλεπού να τρώει κότα...ήμουν και μικρή, δεν μου έκανε καμία αίσθηση, ίσως γιατί ακριβώς ήταν μία ΦΥΣΙΚΗ διαδικασία...η αλεπού κυνήγησε και έπιασε το θήραμα...τότε έπαιζα μ'αυτές τις κότες, τους είχαμε δώσει κι ονόματα με τον αδελφό μου, και πάλι δεν με πείραξε, γιατί κατανοούσα χωρίς κόπο, πως έτσι ήταν η φύση, και η αλεπού έπρεπε να φάει, πως θα γίνει!

Αλλά, εδώ ήταν ΑΦΥΣΙΚΟ το θέαμα: φυλακισμένες κουκουβάγιες, που τους πέταξαν ανυπεράσπιστα ζωντανά. ούτε οι κουκουβάγιες ακολούθησαν την φύση τους, ούτε τα κοτόπουλα την μοίρα τους!!!
Σαν να λέμε, να πετάξουν ένα ελάφι στο κλουβί του λιονταριού. Θα κάνω εμετό! Αν το έβλεπα στις στέπες να το κυνηγάει, δεν θα με αφορούσε καν, σοβαρά!!!!

Βικάκι, η φωτογραφία του λιονταριού που έβαλες ήταν φυσιολογική, ενός βαριεστημένου μέχρι αηδίας λιονταριού, που είναι έτοιμο να κοιμηθεί... Εκείνο που σου λέω (το αρσενικό ήταν θυμάμαι), είχε ΓΥΡΕΙ το κεφάλι με ανοιχτά τα μάτια και κοιτούσε το πάτωμα...δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο!

Όπως και να το κάνουμε δεν είναι στη φύση τους να φυλακίζονται τα ζώα.

Ακόμα και τα οικόσιτα πρέπει να έχουν το χώρο τους. Εδώ φτάσαμε θα μου πείτε να διατηρούμε σκυλιά, γατιά, πτηνά, ακόμα και ερπετά μέσα στα διαμερίσματά μας. Τα διατηρούμε για παρέα λέει, για διακοσμητικά, για γλάστρες, φυλακισμένα μέσα στους τέσσερις τοίχους μια ζωή.

Προσωπικά νιώθω τύψεις για τον γάτο μου τον μπάμπη, ο οποίος έχει ήδη ένα χρόνο κλεισμένος στο διαμέρισμά μου. Ιδιαίτερα τώρα που έφτασε η εποχή του να ζευγαρώσει, τον βλέπω και τον λυπάμαι και λυπάμαι και μένα μαζί. Κουτουλάει πάνω στα έπιπλα, κυλιέται στο πάτωμα κάνοντας βαρελάκια, του έχει κοπεί η όρεξη, βγαίνει στο μπαλκόνι ξημερώματα και το παίζει τενόρος (ενώ δεν είναι) και κάνει ένα σωρό βλακείες που μου σπαράζουν την καρδιά.

Απ' τη μια θέλω να τον αφήσω ελεύθερο να ζήσει τη ζωή του σαν κεραμιδόγατος που είναι η φύση του, αλλά πού να τα βρει τα κεραμίδια και τα δέντρα ο έρμος κι εξάλλου θα τον φάνε λάχανο τα αυτοκίνητα. Απ΄την άλλη πάλι τον θέλω μαζί μου να μου κάνει παρέα έστω και τις λίγες ώρες που βρίσκομαι στο σπίτι.

Και με τη στείρωση τι να κάνω δεν ξέρω. Βασικά είμαι αντίθετος γιατί δεν θέλω να καταλήξει σαν τον καστράτο του Αρκά. Αλλά κι αυτό το βιολί, ανέχεται κάθε εποχή ζευγαρώματος; Τρελοκομείο σας λέω... Αφού σε στιγμές απελπισίας σκέφτομαι σοβαρά να τον πάω στο κτήμα και να τον αμολήσω εκεί πέρα μπας και βρει την τύχη του και φτιάξει κι αυτός τη ζωή του.

Τα ζώα τα λυπάμαι στα κλουβιά. Πόσο μάλλον τα άγρια. Δεν είναι στη φύση τους η φυλακή.


Προψές ξύπνησα ιδρωμένος. Έβλεπα στον ύπνο μου πως με πιάσαν οι εξωγήινοι και με βάλαν μέσα σε μια γυάλα και με περιεργάζονταν και γελούσανε με τη φάτσα μου και που είχα δυο χέρια και δυο πόδια.



(Δεν υπάρχει δικαιολογία. Οι άνθρωποι είμαστε πολύ άδικοι με τα ζώα)

Παρόλο που ο γάτος σου πρέπει να ψιλουποφέρει απο την...χμμμ... δεν μπόρεσα παρά να γελάσω με την περιγραφή!
Νομίζω πως η στείρωση θα κάνει κι αυτόν ευτυχισμένο κι εσένα, παρόλο που έτσι 'επεμβαίνεις' και πάλι στην φύση του. Αν δεν μπορείς για κάποιον λόγο -έστω και εγωϊκό- να τον αφήσεις σε κτήμα, τότε καλύτερα να μετριάσεις την απελπισία του! Έναν γάτο που έχει ο αδελφός μου, του έκανε στείρωση, κι είναι όντως φυσιογνωμία και συμπεριφορά ο Καστράτος! Μεγάλη φάση το γατί, και μέσ'την ευτυχία! Το μόνο που άλλαξε, είναι που δεν κυνηγάει να 'πηδήξει' ό,τι του γυαλίζει το μάτι (απο το πόδι της κουνιάδας μου, μέχρι το πόδι της καρέκλας!)...
Επίσης, έναν γατούλη που πήγε η άλλη κουνιάδα μου στο κτήμα, και τον άφησε... τον κανονίσανε οι άρχοντες (γάτοι) της περιοχής...οπότε, δεν ξέρω...

Σκέψου το ψύχραιμα, κι αποφάσισε τι θα τον κάνεις τον έρμο! :p

Σκέψου το ψύχραιμα, κι αποφάσισε τι θα τον κάνεις τον έρμο!

Θα τον ρωτήσω μαντάμ.



(με κοιτάζει στα μάτια...)

πώς να τους αντισταθείς όταν σε κοιτάζουν στα μάτια... και έχουν το γλυκά ματάκια =)

Μανταμ_ΦρουΦρου έγραψε:

Φύση γλυκιά μου. Δυστυχώς δεν είναι φτιαγμένη με ροδοπέταλα και όντως δύσκολα το συνηθίζεις...

έχει τύχει να δω στο χωριό αλεπού να τρώει κότα...ήμουν και μικρή, δεν μου έκανε καμία αίσθηση, ίσως γιατί ακριβώς ήταν μία ΦΥΣΙΚΗ διαδικασία...η αλεπού κυνήγησε και έπιασε το θήραμα...τότε έπαιζα μ'αυτές τις κότες, τους είχαμε δώσει κι ονόματα με τον αδελφό μου, και πάλι δεν με πείραξε, γιατί κατανοούσα χωρίς κόπο, πως έτσι ήταν η φύση, και η αλεπού έπρεπε να φάει, πως θα γίνει!

Αλλά, εδώ ήταν ΑΦΥΣΙΚΟ το θέαμα: φυλακισμένες κουκουβάγιες, που τους πέταξαν ανυπεράσπιστα ζωντανά. ούτε οι κουκουβάγιες ακολούθησαν την φύση τους, ούτε τα κοτόπουλα την μοίρα τους!!!
Σαν να λέμε, να πετάξουν ένα ελάφι στο κλουβί του λιονταριού. Θα κάνω εμετό! Αν το έβλεπα στις στέπες να το κυνηγάει, δεν θα με αφορούσε καν, σοβαρά!!!!

Βικάκι, η φωτογραφία του λιονταριού που έβαλες ήταν φυσιολογική, ενός βαριεστημένου μέχρι αηδίας λιονταριού, που είναι έτοιμο να κοιμηθεί... Εκείνο που σου λέω (το αρσενικό ήταν θυμάμαι), είχε ΓΥΡΕΙ το κεφάλι με ανοιχτά τα μάτια και κοιτούσε το πάτωμα...δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο!

Ξέρω, καταλαβαίνω.

Ο ελέφαντες στο τσίρκο και τα μαρτύρια τους από μικρά για να τα ετοιμάσουν
για μια παράσταση και πριν από κάθε παράσταση..

Πολύ θλιβερό. και πολύ ενοχλητικό.

θα συμφωνησω ,αλλα μπροστα στην βιομηχανια χρηματος τα ΠΑΝΤΑ ,ειναι μηδεν

Υπέροχο και συγκινητικό..και ναι, τα ζώα επικοινωνούν μαζί μας και υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να τα καταλάβουν.