Chill, κατ'αρχάς είναι η δεύτερη κι η τελευταία φορά που θα ρωτήσω (τις άλλες θα τις πω επισημάνσεις, αλλά η μία εμπεριέχει υπόνοια ερωτήματος) πήγες στο νήμα ανθρωποκεντρισμός?
Απ'τη μια μου λες αυτό...
Να πάψουμε να τα βλέπουμε όλα σε σχέση με εμάς αλλά με την προυπόθεση οτι θα ονομάζουμε τα νέα αποκτήματά μας με άλλους τίτλους καθώς η λέξη ΠΟΝΟΣ δηλώνει κάτι ανθρωποκεντρικό από μόνος του.
στο οποίο μπάι δε γουέι (ελληνιστί) διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως
κι απ'την άλλη ευτυχώς το ψιλομπαλώνεις μ'αυτό
Και τα ζώα νιώθουν πόνο αλλα δεν ξερούμε αν είναι όσο δυσάρεστος όσο είναι και σε μας. Ίσως να το μάθουμε όταν τα ζώα μάθουν να μεταδίδουν τις εμπειρίες τους.
Και μ'αναγκάζεις να εστιάσω στο επί μέρους εδώ ενώ το θέμα μας είναι άλλο, μα δεν πειράζει θα το θεωρήσω πολυτέλεια μιας καλής διαλεκτικής πρόκλησης.
Γιατί δεν ξέρουμε αν είναι τόσο δυσάρεστος όσο για μας? Δεν έχουν νευρικό σύστημα αν το δικό μας? (τα θηλαστικά τουλάχιστον)
Από την άλλη επιμένεις να προσπερνάς τον ψυχικό πόνο, για τον οποίο αναφέρθηκες μάλλον αόριστα και φευγαλέα. Μια παρεμφερής αντιμετώπιση (των πολλών δυστυχώς) είναι πως αν σπάσουμε το ποδάρι θα τρέξουμε κατ'ευθείαν στον ΚΑΤ για γύψο, αλλά αν "σπάσει" κάτι μέσα μας δε θα επιδιώξουμε με την καμία να το "γιάνουμε", είτε με βοήθεια από επαγγελματία (ψυχολόγου-ψυχιάτρου) είτε από μόνοι μας. Με λίγα λόγια δίνουμε πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα στην καλή σωματική μας κατάσταση, απ'ό,τι στην ψυχική. Δε σου κάνει αμιγώς υλικο-σαρκικο-ΚΕΝΤΡΙΚΟ αυτό? (ας μου επιτραπεί ο αδόκιμος αυτοσχέδιος όρος).
Οπότε αν το συνδυάσουμε και με το κακώς νοούμενο ανθρωποκεντρικό, είμαστε μάλλον για τα μπάζα.
Πάμε τώρα στο άλλο...
Αν με ρωτήσεις αν τα δέντρα νιώθουν αυτό που λέμε ΠΟΝΟ θα πω όχι μόνο και μόνο επειδή δεν έχω κανένα τρόπο να επιβεβαιωθώ.
Γιατί να μην πεις και "ναι" για τον ίδιο ακριβώς λόγο?
Μίλησες προτύτερα για ΑΡΧΗ και συμφωνώ. Να μιλήσουμε και λίγο για τα ΑΞΙΩΜΑΤΑ, που είναι αναπόδεικτα? Ποιος νομιμοποιείται να τα προσδιορίζει? Το ηθικοπλαστικό μας γίγνεσθαι?
Γιατί εδώ...
Επιπλέον αν τα δέντρα ένιωθαν πόνο θα ήταν κάποιο βρώμικο αστείο ενός πλακατζή θεού! Δε θέλω να πιστέψω σε μια τοσο σκληρή και άπονη αλήθεια!
Μ' αρέσουν τα όμορφα πράγματα... Το να φτιάξει κάποιος ένα οργανίσμο με τη δυνατότητα να πονάει αλλά να είναι ριζομένος στη γη είναι τοπ καρφίλα!
Ηθικολογείς. Εκλαμβάνοντας ως αξίωμα ότι το θείον, (και μέσα απ'αυτό και η φύση αν θες, ) λειτουργεί, δρα, κι επεξεργάζεται τα του κόσμου, με το δικό σου κώδικα ηθικής και σύστημα αξιών. Βέβαια σαφέστατα τοποθετείσαι πιο αξιοπρεπώς απ'τους φανατικο-θρησκόληπτους-δογματικούς-ζηλωτές που θέλουν το Θεό παράφρονα, σαδιστή, τιμωρό κι αψυχολόγητο (βλ. κυρίως Π.Δ.).
Μπορώ να σου πω πως συχνά έχω νιώσει ότι μου κάνει πλάκα ο Θεός ή το σύμπαν, αλλά αυτά πάντα μέσα στα πλαίσια του υποκειμενισμού, των περιορισμένων λογικών διεργασιών μου αλλά και αντιλήψεων για το ΟΛΟΝ. Ουσιαστικά ακόμα και τις ώρες που παθαίνω εγκεφαλικά μπροστά στα "γιατί" που με ταλαξίζουν, ξέρω ότι υπάρχει αίτιο και αιτιατό, ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο, ότι υπάρχει τάξη (ασύλληπτη για μένα) στην φαινομενική συμπαντική αταξία, κι ότι στην τελική όλα γίνονται για κάποιο λόγο, είτε τον αντιλαμβάνομαι εγώ είτε όχι.
