Στόχος μου κάποια στιγμή είναι να πάρω ένα τέτοιο σκύλο

Αλλά το όνειρο μου είναι αυτό!!!






Δεν θελω να σου σπασω την ονειροφουσκα αλλα......μεταξυ μας......αυτο δεν ειναι σκύλος.....εχω ακουσει απο εγκυρες πηγες οτι το λενε......και παλι μεταξυ μας.....αλογο. Μην τρομαξεις.....ξερω δεν ειναι ευκολο να σου διαλυουν ενα παιδικο οραμα αλλα ειναι η ψυχρη σκληρη αληθεια. Να...παρε ενα λεξοτανιλ και δυο αταραξ και θα σου περασειAcid{RFE} έγραψε:Αλλά το όνειρο μου είναι αυτό!!!

lol για το αλογόσκυλο και μπράβο για την ΕιδοθέηΔεν θελω να σου σπασω την ονειροφουσκα αλλα......μεταξυ μας......αυτο δεν ειναι σκύλος.....εχω ακουσει απο εγκυρες πηγες οτι το λενε......και παλι μεταξυ μας.....αλογο. Μην τρομαξεις.....ξερω δεν ειναι ευκολο να σου διαλυουν ενα παιδικο οραμα αλλα ειναι η ψυχρη σκληρη αληθεια. Να...παρε ενα λεξοτανιλ και δυο αταραξ και θα σου περασει
Τα ευχαριστα νεα που θα ηθελα να μοιραστω με ολο το γκρουπ της ψυχαναλησης ειναι οτι μετα απο 4 μηνες απουσιας, μας επεστρεψε η Ειδοθέη. Καπου την ειχαν μαντρωσει και δεν μπορουσε να ερθει πισω. Βεβαια, γυρισε σε κακο χαλι, πεινασμενη και καταταλαιπωρημενη αλλα θα την κανουμε

Αχ βρε ΦρουΦρου γμτο, πολύ λυπάμαι ειλικρινά. Καταλαβαίνω....Μανταμ_ΦρουΦρου έγραψε:Δυστυχώς τον Ερμή μας, που μας έκανε παρέα τα τελευταία 15 χρόνια, τον χάσαμε τελικά (ως αποτέλεσμα της επάρατου) πριν δύο εβδομάδες περίπου... κάναμε προσπάθειες να τον σώσουμε, αλλά στο τέλος είχε υγρό στους πνεύμονες και του κάναμε ευθανασία στο σπίτι. Αυτό που μας σκότωσε ήταν που τις τελευταίες μέρες κοιτούσε δεξιά αριστερά και πάνω σαν να έβλεπε κάτι που εμείς δεν βλέπαμε, και προσπαθούσε να γαβγίσει και να πάει εκεί! Ανατριχιάζαμε κάθε φορά. Γυρνούσε το κεφαλάκι του απο την μία ή την άλλη και γάβγιζε αυτό το λίγο που άντεχαν τα πνευμόνια του να γαβγίσει, και πηγαίναμε κοντά του και του μιλάγαμε, δεν πρέπει να μας αναγνώριζε όλες τις φορές.
Το τέλος ήταν πολύ σκληρό, κι ας μην κατάλαβε τίποτα, ήταν σκληρό για μάς. Ο άντρας μου (που θεωρείτε πολύ δυνατός σε κάτι τέτοια), λύγισε στο τέλος και έκλαψε την ώρα που τον είχε αγκαλιά, γιατί πέθανε στην αγκαλιά του. Η καρδούλα του ήταν τόσο δυνατή που χρειάστηκαν 7 ενέσεις για να πεθάνει (ευτυχώς που είχε κάνει την ηρεμιστική και κοιμόταν στην διάρκεια, δεν ξέρω αν θα το αντέχαμε να συνεχίσουμε), και παρόλο που είχαν διαλυθεί τα νεφρά του και δεν λειτουργούσαν όταν τον πήγαμε τελευταία φορά στον γιατρό, κατάφερε να επιβιώσει για πολλές μέρες, σε πολύ καλή κατάσταση.
Ήταν πολύ δυνατός, τον αγαπούσαμε σαν παιδί μας, και τώρα που μιλάω γι'αυτόν κλαίω. Δεν θα πάρουμε άλλο σκύλο για πολύ καιρό...είναι πολύ σκληρό όταν πρέπει να ον θάψεις...
Καλό δρόμο Ερμάκο, σ'αγαπώ πολύ αγόρι μου...
εντιτ: είχα την χαρά να διαβάσω και τα σχόλια κάποιων για την απώλεια αγαπημένων ζώων (και δή σκύλων, που δεν έχουν καμμία σχέση με χρυσόψαρα πχ) και το πώς θα έπρεπε να νιώθουμε γι'αυτό. Για μένα είναι δείγμα ανθρωπιάς το πώς νιώθεις όταν χάνεις ένα ζώο που σου κράτησε συντροφιά τόσα χρόνια, και ποτέ δεν σου θύμωσε, ποτέ δεν σου αντιμίλησε, ενώ το μόνο που ήθελε πάντα ήταν να σ'αγαπάει! Μερικοί άνθρωποι δεν αξίζουν κάν τον σεβασμό μας όταν πεθαίνουν, αλλά τα περισσότερα ζώα και δή οι σκύλοι που ζουν για τα αφεντικά τους, το αξίζουν σχεδόν πάντα! Για μένα χάνεις μία ψυχή απο το σπίτι σου, όχι ένα 'ζώο'... εύχομαι να μην ξαναδώ τέτοια δείγματα αναισθησίας για δικές μας ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ απώλειες.


o καθένας λέει τα δικά του... και φαίνεται ο άνθρωπος που δεν κατάφερε να αγαπήσει μία ψυχούλα περισσότερο από τον εαυτό του. Γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν ξέρει να σέβεται και να καταλαβαίνει την αγάπη, την απώλεια και τα συναισθήματα των άλλων. Ειτε πρόκειται για άνθρωπο ή για ζώο, ο σεβασμός είναι απαραίτητος.εντιτ: είχα την χαρά να διαβάσω και τα σχόλια κάποιων για την απώλεια αγαπημένων ζώων (και δή σκύλων, που δεν έχουν καμμία σχέση με χρυσόψαρα πχ) και το πώς θα έπρεπε να νιώθουμε γι'αυτό. Για μένα είναι δείγμα ανθρωπιάς το πώς νιώθεις όταν χάνεις ένα ζώο που σου κράτησε συντροφιά τόσα χρόνια, και ποτέ δεν σου θύμωσε, ποτέ δεν σου αντιμίλησε, ενώ το μόνο που ήθελε πάντα ήταν να σ'αγαπάει! Μερικοί άνθρωποι δεν αξίζουν κάν τον σεβασμό μας όταν πεθαίνουν, αλλά τα περισσότερα ζώα και δή οι σκύλοι που ζουν για τα αφεντικά τους, το αξίζουν σχεδόν πάντα! Για μένα χάνεις μία ψυχή απο το σπίτι σου, όχι ένα 'ζώο'... εύχομαι να μην ξαναδώ τέτοια δείγματα αναισθησίας για δικές μας ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ απώλειες.













εμ, αυτό είναι το φυσιολογικό!Τελικα κι εμεις προκαλουμε αλλεργια σε μερικα ζωακια ;Ρ

Αντε λοιπόν, τι κάθεστε κυρίες μου, θα σας βάλω και τις δυο μαζί στην κρεβατοκάμαρα κι εγώ θα πιάσω καναπέ.Mαντάμ Φρουφρού έγραψε:Κι εγώ είμαι αλλεργική κάργα.. (ήμουν δηλαδή, τώρα δεν παίζει τόσο πολύ, αλλά δεν κάνω κι αγκαλίτσες) Να κανονίσουμε να πάμε μαζί στον Απο΄μακρο, για να μην στέλνει τον ΜΠάμπη όλο για τριήμερα! Κρίμα το γατί πέρα δωθε!

θέλω να γεννηθώ γάτα σου στην επόμενη ζωή μου, μπάς και φωτιστώ, γιατί δεν βλέπω νά'χω ελπίδες πλέον!(Κοίτα να δεις σε ποιους πάει η φώτιση!)

Έλεος ρε συ έλεοοοοοοοοοοοοοοοςΜανταμ_ΦρουΦρου έγραψε:Παιδιά ευχαριστώ θερμά για την κατανόηση! Νά'στε καλά...
και βέβαια μόλις είδα το μήνυμα της Βίκυς για τα γατιά, μόνο που δεν έπεσα κάτω απο τα γέλια...
Κι εδώ μωρή? Κι εγώ είμαι αλλεργική κάργα.. (ήμουν δηλαδή, τώρα δεν παίζει τόσο πολύ, αλλά δεν κάνω κι αγκαλίτσες)
Ναι ναιιιιιιιιιιιιΝα κανονίσουμε να πάμε μαζί στον Απο΄μακρο, για να μην στέλνει τον ΜΠάμπη όλο για τριήμερα! Κρίμα το γατί πέρα δωθε!

Eυαίσθητο είν' το μάτι σου! Ποια ευαίσθητη ηλικία μου τσαμπουνάς εμένα τώρα, που διεκδικώ νόμπελ αναισθησίας! Βρε εγώ γεννήθηκα γέρος και όσο περνούν τα χρόνια μικραίνω σε ηλικία αντί να μεγαλώνω. Στο άνθος της εφηβείας μου είμαι, μια χαρά τζόβενος και εντελώς τρελός και σε δέκα χρόνια δοντάκια θα βγάζω ακόμα -και όχι μασέλες.Πόσα μπορεί δηλαδή να αντέξει ένας άνθρωπος σ'αυτές τις ευαίσθητες ηλικίες?


Δεν το φέρνετε σπό τώρα καλύτερα, να μη με κοροιδεύουν που πιπιλάω το δάχτυλό μου;Δηλαδή σε 10 χρόνια να σου φέρουμε και το μπιμπερό!!
Θα σου απαντούσα πολύ ευχαρίστως, αλλά αδυνατώ αυτή τη στιγμή. Έξω αστράφτει και βροντά και τρομάζει ο μπάμπης και πηδάει πάνω μου και δεν μπορώ να γράψω πολλά.γιατί πάντα πρέπει οι γυναίκες ή να ξεσκατίζουμε τους άντρες ή να τους θηλάζουμε???

Θα σου πω εγώ που να το χώσεις καλό μου (το ερώτημα :Ρ), για να μη γίνεται της ανακατώστρας εδώ μέσα. Θα το χώσεις στο σχετικό και αξιολογότατο τόπικ μας Μετενσάρκωση, το οποίο σου συνιστώ να διαβάσεις όλο έτσι κι αλλιώς- ειδικά το διάλογό μου με τον Πολύκαρπο (που μας άφησε για να πάει να μονάσει στο Αγιον Ορος) , τον οποίον έβαλα και στα προτεινόμενα, όχι από ξιπασιά, αλλά γιατί πραγματικά θεωρώ σημαντικά κάποια πράγματα που έθεσα η μεγάληΑπόμακρος έγραψε:
Αλλά πες μου τη γνώμη σου πάνω σ’ αυτό. Είναι δυνατό να ενσαρκωθείς σαν γάτα σε μια επαναγέννησή σου; Κάποιοι λένε πως αν γεννηθείς μια φορά άνθρωπος δεν γίνεται να μετενσαρκωθείς σαν ζώον. Άλλοι διαφωνούν και υποστηρίζουν ότι γίνεται.
(Ολίγον άσχετο βέβαια το ερώτημα με το θέμα, αλλά αφού είναι της ξανθιάς, ό,τι θέλουμε γράφουμε και εξάλλου δεν ξέρω αυτή τη στιγμή πού να το χώσω)

Σόρρυ, δεν είχα υπόψη τον διάλογο, θα τον διαβάσω και θα σου πω.Aρέλα έγραψε:ειδικά το διάλογό μου με τον Πολύκαρπο (που μας άφησε για να πάει να μονάσει στο Αγιον Ορος)
Όποιος παίρνει την απόφαση να μονάσει, είναι ήδη ένας κλονισμένος άνθρωπος.(αφού κλόνισαν κι ολόκληρο Πολύκαρπο...)
Ευγενείς πόθοι μιας ξανθιάς. Την έστειλες τη μαντάμ ν’ απαντήσει αλλού και μου ξέφυγε.για να μη γίνεται της ανακατώστρας εδώ μέσα.








