Ιδεο-μυθοπλασία

[Kariatida]

Είναι ένα παιχνίδι που παίζαμε στο σχολείο. Ξεκινάμε μία ιστορία και ο κάθε ένας γράφει τη συνέχεια που του αρέσει ή που φαντάζεται με σκοπό να δημιουργήσουμε μία πολυσύνθετη και μοναδική ιστορία. Κάθε ένας συνεχίζει την ιστορία από εκεί που την άφησε ο προηγούμενος. Ξεκινάμε:

Όλα ξεκίνησαν μία βροχερή ανοιξιάτικη μέρα όταν τρύπησε το ψυγείο του αυτοκινήτου στη μέση του πουθενά. Δεν υπήρχαν ταμπέλες, γέφυρες ή σπίτια τριγύρω και το κινητό είχε ήδη κλείσει από μπαταρία προ πολλού. Το μόνο που έβλεπε στον ορίζοντα ήταν το ατελείωτο πράσσινο του δάσους ενώ από μακρυά ακουγόταν ο σιγανός παφλασμός ενός ποταμού. Υπό άλλες συνθήκες το τοπίο θα φαινόταν μαγευτικό, ώσπου άκουσε παράξενα γρατζουνίσματα κι ένα σιγανό αλλά συνεχές γρύλισμα από την κουφάλα του άπέναντι δέντρου. Γύρισε να κοιτάξει, και βρέθηκε να κοιτάζει.....

(δικό σας)

[delfini05]

... μια λάμψη. Ο ήλιος λαμπύριζε πάνω στη λεπίδα του σκυφτού γέροντα. Προσπαθούσε να ανοίξει λίγο περισσότερο την κουφάλα με ένα μαχαίρι. Ποιός ξέρει τί ήταν εκεί μέσα & πώς είχε μπεί. Τον παρατηρούσε για ώρα. Τα χέρια του ροζιασμένα από το πέρασμα του χρόνου αλλά έμπειρα για την κάθε κίνηση. Τα μαλλιά του κατάλευκα & μακρυά. Το σώμα του γερασμένο & σχεδόν εύθραυστο. Τον πλησίασε με βήματα διστακτικά. Όταν έφτασε σχεδόν δίπλα του εκείνος, δίχως να την κοιτάξει, της είπε με σταθερή φωνή:
- Με παρατηρείς ώρα. Έχεις ξεχάσει όμως από πού ήρθες & πού ήθελες να πάς.
Εκείνη σαστισμένη του απάντησε:
- Χάλασε το αυτοκίνητό μου & δεν μπορώ να πάω πουθενά...
Ο γέροντας σταμάτησε απότομα την προσπάθειά του. Σηκώθηκε, έβαλε το μαχαίρι στη δερμάτινη θήκη που κρεμόταν από τη ζώνη του, τίναξε από πάνω του μερικά κομμάτια ξύλου & την κοίταξε κατάματα.
- Δεν υπάρχουν αυτοκίνητα στον κόσμο μας! Είσαι μια ακόμα από εκείνους. Ακολούθησε με...
- Ακόμα μια... από... ποιούς;... Στον κόσμο σας;...

[johnnye]

Ο γέροντας γύρισε τη πλάτη του δίχως να πεί άλλη κουβέντα
και στράφηκε προς τη πυκνή ομίχλη που κάλυπτε τη καρδιά του δάσους..
Οι ερωτήσεις που πυροδότησε η σιωπή του γέροντα δεν είχαν σταματιμό.
- Τι εννοείς δεν υπάρχουν αυτοκίνητα? Ποιός είσαι? Που βρίσκομαι?...
Ο γέροντας συνέχισε τη πορεία του σιωπηλός, και πριν καλά καλά το καταλάβει
ο φιλοξενούμενος του και ο γέροντας είχαν απομακρυνθεί τόσο που δεν φαινόταν πλέον
δρόμος ουτε το αυτοκίνητο, ουτε κατι άλλο εκτός απο το απέραντο υγρό και καταπράσινο δάσος.
Ξαφνικά η βροχή σταμάτησε....

[delfini05]

Πίσω τους ακούστηκαν βήματα. Άλλοτε γρήγορα & άτακτα & άλλοτε αργά & προσεχτικά που ολοένα & τους πλησίαζαν.
- Τελικά βγήκες, ε; Τα κατάφερες!
Με ύφος ικανοποίησης ο γέροντας συνέχισε την πορεία του.
- Μα σε ποιόν το λές; Δεν υπάρχει τίποτα πίσω μας!
- Κοίταξε προσεκτικά δίπλα στη μεγάλη οξυά.
- Κοιτάζω αλλά δεν βλέπω κάτι...
- Παρατήρησε. Μην θες τις απαντήσεις έτοιμες.
Η κοπέλα έμεινε να κοιτάζει επίμονα & γεμάτη απορία για το τι μπορεί να ήταν δίπλα στο δένδρο. Μετά από λίγο είδε μια μικρή κίνηση. Ένα μικρό σάλεμα μιας ουράς & δύο τεράστια μάτια να την κοιτάζουν γεμάτα αθωότητα.
- Γκριάου.... γκρίαου...
- Τιιι είναι αυτό;
- Ένας μικρός δράκος! Είναι μωρό ακόμα & θέλει προσοχή.
- Δράκος ;;;!! Μα δεν υπάρχουν δράκοι! Αυτά είναι πλάσματα των παραμυθιών & εγώ δεν ζώ σε παραμύθι. Είμαι άνθρωπος που ζεί στην πόλη, σηκώνομαι καθημερινά & πάω στο γραφείο, χρησιμοποιώ υπολογιστή, έχω κινητό τηλέφωνο, οδηγώ αυτοκίνητο! Τα μόνα αληθινά ζώα είναι οι σκύλοι, οι γάτες, τα πουλιά... Όχι οι δράκοι!
Σε έξαλλη κατάσταση προσπαθούσε να εξηγήσει στο γέροντα τη ζωή της. Την τετριμμένη καθημερινότητά της με την ίδια επανάληψη κάθε μέρα. Τους συνεργάτες στο γραφείο, τους γνωστούς & τους αγνώστους της ζωής της που εξαφανίζονταν όποτε εκείνη ήθελε κάποιον για να μιλήσει. Τα ατελείωτα απογεύματα που πέρναγε με μόνη παρέα της τον πιστό της σκύλο, την οθόνη του υπολογιστή που επεξεργαζόταν λογιστικά φύλλα ή κάποια άλλα βράδυα που καθόταν & άκουγε μουσική για ώρες με συντροφιά ένα ποτήρι κρασί & ξεχνιόταν μέχρι το χάραμα. Μια καθημερινότητα περιορισμένη στο γραφείο & το σπίτι. Τα δύο μεγάλα κουτιά της μεγαλόπολης που την κρατούσαν ασφαλή από το χάος του δρόμου, τα κορναρίσματα, το βρισίδι στα φανάρια όταν χρησιμοποιούσε το αυτοκίνητο. Το άλλο μικρό κουτί με τις ρόδες με το οποίο πήγαινε μέχρι το σούπερμαρκετ για να αγοράσει τα ψώνια της εβδομάδας & που κάποιες φορές της έδινε τη δυνατότητα να βγεί λίγο παραέξω & να κάνει βόλτες στο κοντινό βουνό ή να πάει σε μια παραλία & να ακούσει το χάδι από τα κύματα στην άμμο.

[delfini05]

Το παραλήρημά της σταμάτησε από μια γνώριμη φωνή.
- Εδώ είσαι τελικά!
- Οδυσσέα! Τι κάνεις εδώ; Πώς με βρήκες;
- Βλέπω γνώρισες τον Δάσκαλο & το μικρό μου.
- Τον Δάσκαλο & το μικρό σου;
- χαχα! Ναί! Το δρακάκι που σε κοιτάζει τόση ώρα ντροπαλό. Δάσκαλε, ας προχωρήσουμε. Η επισκέπτριά μας έχει πολλές απορίες.
Ο δάσκαλος έδειξε το δρόμο, η επισκέπτρια ακολούθησε με περισσότερα ερωτηματικά πλέον & ο Οδυσσέας γεμάτος χαρά προσπαθούσε να ακούσει το απορημένο μυαλό της.

[ION 4ever]

...Καθως συνέχιζαν την πορεία τους
ένα σωρό πράγματα αποσπούσαν την προσοχή της.
Την μια στιγμή είχε πολλές τις απορίες
και την επόμενη ένοιωθε ότι είναι ένα με το περιβάλλον που
βρισκόταν και όλα ήταν φυσιολογικά.

Ένα ποτάμι απλώθηκε μπροστά τους.
Το έβλεπαν από μακριά να στριφογυρίζει
καθώς
σαν σε ξέφωτο απλώθηκε μπροστά τους ένας απέραντος μεγάλος ορυζώνας.

Ένα ποταμόπλοιο ανέβαινε τον ποταμό.
Όταν έφθασε μπροστά τους με μεγάλη έκπληξη
παρατήρησε οτι το ποταμόπλοιο ήταν ένα
ζωντανό Δελφίνι.
Ένα δελφίνι?
Ένα ζωντανό όχημα?
Ένα δελφίνι ποταμόπλοιο που μεταφέρει ανθρώπους?
Τι ωραίο και τι μεγάλο και τι χαρούμενο που ανεβαίνει τα νερά.
Αλλά είναι πράγματι ζωντανό?

Ο Γέροντας κατάλαβε τον θαυμασμό την και απορία της
γύρισε προς το μέρος της και της είπε.
Έτσι είναι τα αληθινά οχήματα.
Ζωντανά και Ευτυχισμένα.
Μια μέρα....



Εκείνη την στιγμή πριν ο Γέροντας προλάβει να τελειώσει την σκέψη του
Ένας παράξενος ήχος ακούστηκε και πλημμύρισε τα αυτιά της.
Στην αρχή τον αγνόησε καθώς ήθελε να ακούσει το γέροντα
αλλά ο ήχος ήταν επίμονος και διαπεραστικός.

άπλωσε το χέρι της και πάτησε το κουμπί
και έμεινε ακίνητη με κλειστά μάτια ανάμεσα
στο πρίν και το τώρα.
Μάταια το μυαλό της έψαχνε της συνδέσεις με το προηγούμενο.
Οι εικόνες σιγά σιγά ξεθωριαζαν.
προσπάθησε να παραμείνει ακόμη λίγο εκεί να βρεί τον Γέροντα
να ακούσει την τελευταία φράση να ρωτήσει τον Οδυσέα

Μάταιη προσπάθεια όμως. το ξυπνητήρι άρχισε πάλι να κτυπά
και αυτή την φορά η επιστροφή ήταν καθολική.

Ουάου τι όνειρο και αυτό.
Που ήμουν ποιος ήταν αυτός ο Γέροντας
και ο Οδυσσέας?
Ο Οδυσσέας?
Ο Οδυσσέας ο συνάδελφος από την δουλειά έχει δράκο ?

Καθώς σηκωνόταν και γυρόφερνε τος τελευταίες λεπτομέρειες πριν φύγουν
και εξαφανιστούν τελείως, σκέφτηκε ότι πρέπει να περάσει μετά την δουλειά
από το συνεργείο για να πάρει το αυτοκίνητο της.
Τώρα Πρέπει να προλάβει το μετρό.

[johnnye]

Στο δρόμο για το μετρό καθώς περπάτούσε
και σκεφόταν τις υποχρεώσεις της μέρας, κάθε
λίγο ξεπετάγονταν εικόνες απο το όνειρο της.
Ηταν αδύνατο να πάψει να σκέφτεται ολα αυτά
που είδε και μάταια προσπαθούσε να διώξει τις εικόνες
απο το μυαλό της και να συγκεντρωθεί.

Φτάνοντας στη δουλειά, μια τοπική εφημερίδα
που εργαζόταν ονόματι Γρίφος, κάθησε στο γραφείο
της μπροστά απο την οθόνη του υπολογιστή της και
παρατήρησε πως το γραφείο του Οδησσεα ηταν άδειο.
Αμέσως της πέρασε απο το μυαλό μήπως η απουσία του
έχει κάποια σχέση με το όνειρο της.
Έμαθε απο άλλους συναδέλφους οτι ο Οδυσσέας είχε παρει άδεια...

[delfini05]

- Μα έτσι ξαφνικά; Αφού σήμερα είχαμε συνάντηση για τα τελικά σχέδια της αυριανής παρουσίασης!
- Ποιά παρουσίαση; Εκείνη της προηγούμενης εβδομάδας στην οποία δεν εμφανίστηκε κανένας από τους δυό σας & χάσαμε τον πελάτη;
- Αύριο είναι η παρουσίαση! Το έχω σημειώσει & στο ημερολόγιο! Αύριο 27/3 στις 16:30.
- Σήμερα όμως είναι 2/4... Τουλάχιστον ο Οδυσσέας ενημέρωσε πως κάτι έκτακτο του προέκυψε. Εσύ; Είσαι εξαφανισμένη εδώ & μια εβδομάδα, το κινητό σου κλειστό, στο σπίτι όσες φορές πήγα δεν σε βρήκα ποτέ, οι γείτονες δεν ξέρουν γιατί & πώς χάθηκες & ρωτάς για τον Οδυσσέα;
- Τι λες τώρα; Προχθές το βράδυ δεν πήγαμε για ποτό όλα τα παιδιά από το γραφείο;
- Όχι προχθές. Το προηγούμενο Σάββατο βγήκαμε που έφυγες με εκείνον τον τύπο με το περίεργο τατουάζ στο χέρι.
- Ναί προχθές! & τι σχέση έχει ο τύπος με το τατουάζ;
- Ε νομίζαμε πως πήρες άδεια από τη σημαία & την έκανες μαζί του για "διακοπές". Πέρασες καλά τουλάχιστον; Ωραίος τύπος με πολύ ιδιαίτερο στυλ!!! Φιλενάδα, έχεις γούστο!!! Όσο για το θέμα της ημερομηνίας ένα έχω να σου πώ. Κοίτα το σημερινό φύλλο που τυπώσαμε & μετά πές μου για τις ημερομηνίες!
- σσσ... Έρχεται ο Διευθυντής!
- Να δώ πώς θα τα βγάλεις πέρα μαζί του που είναι έξαλλος μαζί σου!

[delfini05]

Βυθίστηκε στις σκέψεις της. Τα ερωτηματικά έμοιαζαν να τρυπούν πλέον το ταβάνι & να πλημμυρίζουν το χώρο.

[Irene3006]

Ο διευθυντής καθώς πλησίαζε προς το μέρος τους είχε ένα θυμωμένο ύφος και ιδιαίτερα ενοχλημένο...
Εκείνη δε μιλούσε, απλά περίμενε να δει τη δική του αντίδραση. Μόλις φτάνει δίπλα της, τη ρωτάει:
- Τι συμβαίνει; Χάθηκες χωρίς καν να ειδοποιήσεις, τη στιγμή που είχαμε μια πολύ σημαντική παρουσίαση
και είχες αναλάβει την ευθύνη! Θέλω μια καλή δικαιολογία για όλα αυτά...
- Δεν έχω δικαιολογία, ούτε θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω... Μάλλον η συνεργασία μας θα τελειώσει εδώ.
- Ήμουν πολύ ευχαριστημένος από την μέχρι τώρα συμμετοχή σου στην πορεία της εταιρίας, αλλά δεν
σκοπεύω να σε μεταπείσω. Μπορείς να αδειάσεις το γραφείο σου. Καλή συνέχεια.

Εκείνη, όσο περίεργο κι αν φαίνεται, δεν ένιωθε καθόλου προβληματισμένη. Ίσα ίσα ένιωσε μια απρόσμενη
ηρεμία και ανακούφιση. Αποφάσισε να ψάξει τον Οδυσσέα και να δει που βρίσκεται... Ήθελε να μάθει...
Να μάθει αν το όνειρο είχε κάποια σχέση με όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες... Αν είχε κάτι να της πει...