Η Αποκρυπτογραφηση Της Ελληνικής Γλώσσας
« Η πρωτότυπη εργασία της κ. Μ. Καραβά - Γαλάνη υποστηρίξει ότι πίσω
από όλες τις γλώσσες του κόσμου υπάρχει μια κοινή γλώσσα: η Ελληνική!
Αποκωδικοποιώντας τις λέξεις όλων των γλωσσών καταλήγει στην αληθινή
- " Αρχέγονη " - σημασία τους και στη διαπίστωση ότι κάθε Ελληνική λέξη
είναι απο μόνη της μια μικρή εγκυκλοπαίδεια...»|
Κάθε λέξη που χρησιμοποιούμε είναι από μόνη της ένα λήμμα εγκυκλοπαίδειας! Τις πληροφορίες αυτές,
μας τις δίνει η ίδια λέξη διαβάζοντας την όπως γραφόταν αρχικά και μάλιστα με το πολυφωνικό σύστημα
ανάγνωσης και ομιλίας, δηλαδή της πρωτογενούς εκείνης γλώσσας, από όπου σχηματίστηκαν οι λέξεις.
Κάθε μία από τις λέξεις της Ελληνικής γλώσσας - παράλληλα - αν τη διαβάσει κανείς συνεχώς και με κυ-
κλικό τρόπο, κυριολεκτικά αυτοαναλύεται, δίδοντας συνώνυμα και πληροφορίες!.
Στην πραγματικότητα, οι συνώνυμες μεταξύ τους λέξεις της γλώσσας μας προέρχονται όλες από μία λέξη,
που λόγω του πολυφωνικού αλφαβήτου { δηλαδή των πολλών τρόπων προφοράς }, και ανάλογα από ποια
πλευρά διαβαζόταν, δημιουργούσε σωρεία ομοίων λέξεων, κατά το μάλλον ή ήττο ιδίας σημασίας.
Το γεγονός ότι το αλφάβητο ήταν πολυφωνικό αυτο-αποκαλύπτεται, αν προσέξουμε πως οι Ελληνικές διά-
λεκτοι είχαν διάφορες μεταβολές στα γράμματα και, ως εκ τούτου, στις λέξεις. Γιατί π.χ. οι Αιολείς τον
Φίλιππο τον έλεγαν Βίλιππο; Μήπως άραγε δεν μπορούσαν να προφέρουν το φ; Μα, δεν έλειπε το φ από
τις λέξεις τους, όπως για παράδειγμα στο όνομα της θεσσαλικής πόλης « Φεραί ». Γιατί άραγε οι Ίωνες
το όπως το έλεγαν όκως και οι Δωριείς το θεό, σιό;
Αν ελέγξουμε λοιπόν τις μεταβολές που έχει η προφορά των ελληνικών γραμμάτων στις διάφορες Eλλη-
νικές διαλέκτους, θα παρατηρήσουμε μία αξιόλογη πολυφωνία. Εάν συλλέξουμε αυτές τις διαφορές με βάση
τα παραδείγματα που παρέχει ένα λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, θα διαπιστώσουμε αυτή την πολυ
φωνία των γραμμάτων, που φαίνεται να δημιουργήθηκε γιατί αρχικά κάθε λέξη έδινε την ονομασία της αλλά
και την πρακτική της αξία, δηλαδή αποκάλυπτε την ακριβή σημασία της! Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι το ίδιο
γράμμα είχε πολλαπλή φωνητική αξία. Έτσι, το α απαντάται σε ένα αρχαίο Ελληνικό λεξικό και ως ε, ο, ω
και αι. Π.χ. άλλοτα αντί άλλοτε, υπά αντί υπό, θναίσκω αντί θνάσκω ή θνήσκω, ώνθρωπος αντί
άνθρωπος.
Επίσης, το β παρουσιάζει πολύ σημαντικές μεταβολές: είναι και φ, γ, δ, ζ μ,π,ή β, π.χ. βέφυρα αντί γέ
φυρα, βελφίς αντί δελφίς, ζέλλω αντί βάλλω, βεμβράς αντί μεμβράς, βατείν αντί πατείν. Το ίδιο συ-
μβαίνει και με τα υπόλοιπα γράμματα. Αναλόγως, λοιπόν, πώς διαβαζόταν στις κατά τόπους περιοχές η
κάθε λέξη, μέσα από την πολυφωνική αξία των γραμμάτων, είχαμε και την ανάλογη συνώνυμη λέξη,
γιατί δεν διάβαζαν όλοι με τον ίδιο τρόπο το κάθε γράμμα, αφού το ίδιο είχε πολλαπλά φωνήματα!.
Οι Θεσσαλοί, για παράδειγμα, έλεγαν τη γυναίκα βαν|ν|ά. Βαν|ν|ά = γυνή, γιατί το γ διαβάστηκε β, ή το
β διαβάστηκε γ. Το δε φωνήεν α, αρχικώς απέδιδε τη φωνητική αξία όλων των φωνηέντων, ανάλογα με
τον τόπο. Αυτό παρατηρείται και σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες ή στην Αμερική, που το a απέδιδε κάθε
φωνήεν.
Τα αρχικά γράμματα ήταν στην πραγματικότητα αυτά που σήμερα υπάρχουν στο Λατινικό Αλφάβητο, το οποίο
δημιουργήθηκε από τους Έλληνες, που ίδρυσαν αποικίες σε διάφορα μέρη. Βέβαια τα ίδια γράμματα υπήρχαν
και στο Ελληνικό αλφάβητο αλλά αφαιρέθηκαν... Ας θυμίσουμε εδώ το Χαλκιδικό {ευβοϊκό} αλφάβητο, πέντε
γράμματα του οποίου είναι πανομοιότυπα με γράμματα του Λατινικού αλφαβήτου: F {δίγαμμα}, D, Ρ, R και S.
Όμως, ενώ αυτό το σύστημα δημιούργησε από τη μία πλευρά πλούσια εκφραστικότητα στη γλώσσα, από την άλλη
η πολυφωνία επέφερε σύγχυση και χάος, γιατί η ίδια γλώσσα μιλιόταν διαφορετικά στις κατά τόπους περιοχές.
Μάλιστα, σχετικές μελέτες αποδεικνύουν πως όλες οι γλώσσες προήλθαν από μία πρωτογενή γλώσσα, και
αυτή είναι η Ελληνική.
Πιστεύω απόλυτα πως αυτή η σύγχυση - που θυμίζει την ιστορία της Βαβέλ - συνέβη, λόγω της διαφορετικής
προφοράς των ίδιων λέξεων, εξαιτίας της πολυφωνίας των γραμμάτων. Έτσι δημιουργήθηκε σωρεία συνωνύμων
και αυτός είναι ο τρόπος που δημιουργήθηκαν οι διάφοροι διάλεκτοι και γλώσσες στον κόσμο.
Για το λόγο αυτό δημιουργήθηκε το μονοφωνικό αλφάβητο, όπου κάθε γράμμα είχε συγκεκριμένο φώνημα: ακριβώς
για να μην υπάρχει αυτή η σύγχυση στις λέξεις. Ταυτόχρονα όμως καταστράφηκε όλη η πλαστικότητα της γλώσσας,
που μπορούσε να δίνει ορισμούς, συνώνυμα και πληροφορίες σχετικά με τις έννοιες των λέξεων.
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι σήμερα όλοι οι λαοί του κόσμου γνωρίζουν την επιφανειακή γλώσσα, δηλαδή
αυτή που δημιουργήθηκε έπειτα από την πολυφωνική. Αλλά επειδή η γλώσσα ήταν δομημένη σ' αυτό το πολυφωνικό
σύστημα, σε οποιαδήποτε λέξη κι αν εφαρμόσει κανείς την προγενέστερη πολυφωνία, θα πάρει αμέσως στην Ελληνική
γλώσσα την ίδια την ακριβή σημασία της!
Η Αποκρυπτογράφηση
Α: ε, ο, αι, αλλά και κατ' αναλογίαν η, ω και υ
γιατί υ = α, άρα και α = υ.
Β: G, F, ρ, ου, φ, ζ, μ, π, δ και ορισμένες φο-
ρές ν. G: χ, θ, γ, τ.
C, ή Q, ή S ή Γ: γ, δ, β, κ, λ, φ, G, ς, σ, ρ, θ,
τ, ξ, κ, χ, π,
Δ: D, Τ, R, S, β, γ, ζ, θ, κ, λ, σ, τ.
Ε: ε, ει, α, αλλά αναλογικά και ι, υ,
Ζ: ζ, σ, σδ, δδ, γ, ς.
Θ: DH, D, Τ, G, φ, β, δ, θ, τ, λ, σ.
Ι: ε, ει, γ, οι αλλά και υ και άλλα φωνήεντα α-
ναλογικά,
Λ: L, λ, δ, ρ, γ, ν, σ.
Μ: β, π, ν, F (φ), δ.
Ν: σ, μ, γ, δ, λ. Τα υγρά εναλλάσσονται μετα-
ξύ τους και με τα ένρινα.
Ξ: σκ, σσ, CH.
Ο: α, ω, u, ε, οι, F.
Π: φ, τ, κ, μ, β, γ.
Ρ: λ, ς, σ, αλλά και με τις διαλεκτικές διαφο-
ρές του λ (L) ή ν (Ν) Το Ρ λαμβάνεται άλλο-
τε ως π κι άλλοτε ως ρ.
Τ: σ, κ, δ, π, θ, D, C.
U: α, ι, υ, ο, ω, F, Ν, αλλά κατ' αναλογία και
με άλλα φωνήεντα.
Φ: ΡΗ, CH, π, β, θ, G.
Χ: θ, γ, CH, C, G.
Ψ: πσ, φσ, σ, σσ, ζ.
Ω: οο, α, ο, αυ, V, F, ου.
V: λαμβάνεται άλλοτε ως β κι άλλοτε ως ν.
Η: κ, ς, σ, ή για δημιουργία δασέων φθόγ-
γων με κ, π, τ = CH. Με φ,χ,θ = ΡΗ.
Υ: ι, Υ, υ.
j : ι, γ, Υ, σ, Ζ, δ.
ζ: ι, Υ, Ζ, σ, γ, δ.
F: θ, φ, σ, δ, τ, λ, ν, β, φ.
Q: έχει τις διαλεκτικές μεταβολές του s ή c
W: έχει τη σημασία του Σ, γιατί αρχικά παρι-
στανόταν ανεστραμμένο.
Κατ' αρχήν, για να φτάσουμε στην αποκρυπτογράφηση, πρέπει να εφαρμόσουμε το πολυφωνικό σύστημα, συμβουλευόμενοι
τον πίνακα με τις διαφορές στην προφορά των γραμμάτων. Οι λέξεις στην αποκρυπτογράφηση διαβάζονται γύρω-γύρω,
αρχίζοντας συνήθως από το τέλος ή από τη μέση και συνεχίζοντας κυκλικά, δηλαδή βουστροφηδόν, όσες φορές θέλουμε.
Όσο περισσότερο αποκρυπτογραφούμε τη λέξη κυκλικά, μετεγγράφοντας την στο πολυφωνικό σύστημα, τόσο περισσότερες
πληροφορίες θα παίρνουμε.
Επίσης, διατηρώ τα Λατινικά στοιχεία, γιατί έτσι έπρεπε πάλαι ποτέ να γραφόταν η Ελληνική γλώσσα, εφόσον
αποκρυπτογραφεί όλες τις γλώσσες, που διατηρούσαν αυτή τη γραφή.
Η δυσκολία της αποκρυπτογράφησης, έγκειται στο γεγονός ότι, στο πολυφωνικό σύστημα, οι λέξεις έχουν συνεπτυγμένη
μορφή, γιατί τα ίδια γράμματα αποβάλλονται. Έτσι, πρέπει κανείς να ξεδιπλώσει τους φθόγγους, προσέχοντας πολύ αν
κάποιο γράμμα επαναλαμβάνεται, γιατί τις περισσότερες φορές έχει διαφορετική σημασία.
Αρχικά ας πάρουμε για παράδειγμα τη σημασία του Femina = Γυναίκα στη Λατινική γλώσσα. Αποκωδικοποιούμε όπως
δείξαμε και διαβάζουμε Femna Nia: βαννά νέα { βαννά: γυνή, στην Aιολική διάλεκτο }.
To Femme στα Γαλλικά, αμέσως διαβάζεται Femma: βαννά. To frau στα Γερμανικά, με αναγραμματισμό γίνεται faru:
βανά rua= νέα. {Ας θυμηθούμε ότι το r |ρ| διαβάζεται τελικά και ως ν}. To woman στα Αγγλικά, διαβάστηκε έτσι
νάβαν:βαννά. Το ν αποδόθηκε με το w. 'Ετσι, η λέξη διαβάστηκε woman, όπου m=b, o=a. Η δε λέξη vanna, αν συνεχίσει
κανείς την αποκρυπτογράφηση, μας δίνει το νόημα νεαρά γυνή αλλά και μάνα.
Ας πάμε για λίγο στην Αμερική. Η Γουιάνα της Ν. Αμερικής αποκρυπτογραφείται: Guiana: guia Ainai = γαία Άδου! Αν
προχωρήσει κανείς την αποκρυπτογράφηση θα βρει: uigignag igunag Angunina = οικισμός Εφύρας Ορχομενού! Anagugig
ang Ainai gunginai, gunan Aigui. Igu Anagniain= Ανάβασις εξ Αϊδου Κέρβερου, Κυνός Άίδου υπό Ηρακλέους {ang= εσκ= εξ}.
Στη Γουιάνα, λοιπόν, η ανάβαση από τον Αδη του Κέρβερου, του σκύλου του Αδη!
Ας μεταφερθούμε στις Η.Π.Α.: Κεντάκυ, Κάνσας, Οντάριο, Μίτσιγκαν, Ουισκόνσιν: οι πολιτείες αυτές
αποκρυπτογραφούμενες μας λένε πως είναι χώρες διαμονής... Κενταύρων! Αποκρυπτογραφώντας τη
λέξη: Κεντόκυ = Centacu = caua = γαία centaucan = Κενταύρων - teanocu centaucan = διαμονή
Κενταύρων.
Ποιοι ήταν όμως οι Κένταυροι; Η ίδια η λέξη θα μας το αποκαλύψει. Μας λέει λοιπόν: centacu = centaucau aenae =
{Κένταυροι είναι} entnec entecau enectanacuc = άνδρες υψηλού αναστήματος, encenat uctauatutan centacuat =
Έλληνες Εσταιώτιδος Θεσσαλίας! Διεισδύουμε περισσότερο στη λέξη: aucutaec cenatcun ecnenac = οικήσεις
Πελασγών Ελλήνων, auc ucanetac = εις Αμερικήν!
Πάμε στο Μεξικό με μια μικρή παρένθεση πρώτα... Ο Ενρίκο Ματτίεβιτς στο βιβλίο του Ταξίδι στη Μυθολογική
Κόλαση αναφέρει στα " ψιλά ", πως ένας ιστορικός ερευνητής του Ιόου αιώνα, ο Άντον Μπέουτερ επισημαίνει,
ακολουθώντας τις παράξενες παρατηρήσεις του Σαρμιέντο ντε Γκαμπόα, πως ο Στράβων κaι ο Σολίνος αναφέρουν
ότι ο Οδυσσέας, μετά την όλωση της Τροίας, έπλευσε προς τα Δυτικά και στη Λουζιτάνια ίδρυσε τη Λισαβόνα. Μετά
θέλησε να συνεχίσει το ταξίδι του στον Ατλαντικό και εξαφανίστηκε. Ποτέ mo δε μαθεύτηκε τι απέγινε.
Αποκρυπτογραφώντας εξάλλου τις διάφορες σχετικές ονομασίες, ανακαλύπτουμε πως οι άνθρωποι που επέδρασαν
καταλυτικά ακόμη και στη μακρυνή Αμερική ήταν Έλληνες, όπως ο Οδυσσέας, ο Ιάσων, ο Ηρακλής κ.ά. και οι ηρωικές
τους πράξεις διαδραματίστηκαν σε χώρες τόσο μακρυνές, όσο κι αν μας εκπλήσσει αυτό!
Οποιοδήποτε όνομα και αν πάρουμε, μέσα από τη διαδικασία της αποκρυπτογράφησης, αποδεικνύει την ελληνική του
καταγωγή. Και εξακολουθεί ο Μπέουτερ πως, αν πιστέψουμε πως έτσι έγιναν τα πράγματα, πρέπει να κοιτάξουμε
ορισμένες επαρχίες βόρεια του Μεξικού, όπου οι άνθρωποι φορούν καπέλλα grecesco και αποκαλούν το θεό τους Teo!
Η αποκρυπτογράφηση της λέξης είνοι η εξής; grecesco = goerec soscoes = παίδες Γοργούς. Η Γοργώ ήταν η προσωποποίηση
του Ήλιου, επομένως « grecesco » είναι τα παιδιά του Ήλιου. Την ίδια έννοια έχει και η λέξη Έλλην = EHan - naSaS = γόνος
ae/eae = αελίου {ηλίου}, επομένως γιος του Ήλιου, δηλαδή grecesco!
Έτσι λοιπόν μας αποκαλούν οι ξένοι! Groecoe = Γραικοί, Γκιαούρηδες. Επομένως η λέξη « Γραικός » δεν είναι υποτιμητική,
ούτε ξένη για τον Έλληνα! Είναι συνώνυμη της λέξης 'Ελλην. Δηλώνει την ίδια σημασία, που δημιουργήθηκε από το ιερό
λειτούργημα που ασκούσαν οι πάλαι ποτέ πρόγονοι μας, δηλαδή τη διάδοση της θρησκείας του θεού Ηλίου ανά τον κόσμο!
Τώρα ας μεταφερθούμε στον ισλαμικό κόσμο. Ας δούμε τη λέξη Αλλάχ: allach = achalalal, Νατονίσουμε πως chal = Ζας {Ζεύς}
= chaal = θεός. Συνεχίζοντας την αποκρυπτογράφηση βρίσκουμε ότι alchalal= Ελχανός. Ας θυμηθούμε το νόμισμα της Φαιστού,
επάνω στο οποίο αναγράφεται « Ελχανός Ζευς » = Ελλάνιος Ζευς!
Η ανάλυση της λέξης Αιγαίον μάς επιφυλάσσει εκπλήξεις: Aigaion = ang ignangion aigaingaiai = εξ εκρήξεως ηφαιστείου,
ognegananon ganai ainaoi inagon = εξεπήδησαν πηγαί αέναοι υδάτων!
Από την αγγλική λέξη break, διαβάζουμε: baerer erbareak= παύση εργασίας · erabaerer= ανάπαυση · kerak erkareak
ourekabrarar ή rear = τέλος εργασίας ολιγόχρονης ή ολιγοχρονίας.
Κίνδυνος = cindunos cisoncunud somudou = περίγυρος θανάτου · duosnoni osnundue cudunicocusos nisconuon cisouon ή
osudnucui = διαδρομή άγνωστης αντιμετώπισης δυσκολιών τυχαίων ή εν επιγνώσει · osnudicsos undunicsis = απρόβλεπτος
εξέλιξις, ondunicosinud cusonducion = αντιμετώπιση καταστάσεως
Σινεμά - cinema =cinemacacrsemac = κινηματογράφος. Κι αv θέλουμε περισσότερες πληροφορίες, θα δούμε ότι cinema =
maceni mnacecnaice caineam = μηχανή προβάλλουσα ταινίαν!
Τέλος, αν αναλύσουμε τη λέξη ύπνος: upsos puspus= Μορφεύς {pu = Mo, s = ρ, pous = φεύς}.
Πάρθηκε άπ'το περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχους 76ου, του μηνός Μαρτίου, έτους '99. Το κείμενο είναι της κ. Μαρίνας Καραβά Γαλάνημ Φιλολόγου - Λυκειάρχου.
« Η πρωτότυπη εργασία της κ. Μ. Καραβά - Γαλάνη υποστηρίξει ότι πίσω
από όλες τις γλώσσες του κόσμου υπάρχει μια κοινή γλώσσα: η Ελληνική!
Αποκωδικοποιώντας τις λέξεις όλων των γλωσσών καταλήγει στην αληθινή
- " Αρχέγονη " - σημασία τους και στη διαπίστωση ότι κάθε Ελληνική λέξη
είναι απο μόνη της μια μικρή εγκυκλοπαίδεια...»|
Κάθε λέξη που χρησιμοποιούμε είναι από μόνη της ένα λήμμα εγκυκλοπαίδειας! Τις πληροφορίες αυτές,
μας τις δίνει η ίδια λέξη διαβάζοντας την όπως γραφόταν αρχικά και μάλιστα με το πολυφωνικό σύστημα
ανάγνωσης και ομιλίας, δηλαδή της πρωτογενούς εκείνης γλώσσας, από όπου σχηματίστηκαν οι λέξεις.
Κάθε μία από τις λέξεις της Ελληνικής γλώσσας - παράλληλα - αν τη διαβάσει κανείς συνεχώς και με κυ-
κλικό τρόπο, κυριολεκτικά αυτοαναλύεται, δίδοντας συνώνυμα και πληροφορίες!.
Στην πραγματικότητα, οι συνώνυμες μεταξύ τους λέξεις της γλώσσας μας προέρχονται όλες από μία λέξη,
που λόγω του πολυφωνικού αλφαβήτου { δηλαδή των πολλών τρόπων προφοράς }, και ανάλογα από ποια
πλευρά διαβαζόταν, δημιουργούσε σωρεία ομοίων λέξεων, κατά το μάλλον ή ήττο ιδίας σημασίας.
Το γεγονός ότι το αλφάβητο ήταν πολυφωνικό αυτο-αποκαλύπτεται, αν προσέξουμε πως οι Ελληνικές διά-
λεκτοι είχαν διάφορες μεταβολές στα γράμματα και, ως εκ τούτου, στις λέξεις. Γιατί π.χ. οι Αιολείς τον
Φίλιππο τον έλεγαν Βίλιππο; Μήπως άραγε δεν μπορούσαν να προφέρουν το φ; Μα, δεν έλειπε το φ από
τις λέξεις τους, όπως για παράδειγμα στο όνομα της θεσσαλικής πόλης « Φεραί ». Γιατί άραγε οι Ίωνες
το όπως το έλεγαν όκως και οι Δωριείς το θεό, σιό;
Αν ελέγξουμε λοιπόν τις μεταβολές που έχει η προφορά των ελληνικών γραμμάτων στις διάφορες Eλλη-
νικές διαλέκτους, θα παρατηρήσουμε μία αξιόλογη πολυφωνία. Εάν συλλέξουμε αυτές τις διαφορές με βάση
τα παραδείγματα που παρέχει ένα λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, θα διαπιστώσουμε αυτή την πολυ
φωνία των γραμμάτων, που φαίνεται να δημιουργήθηκε γιατί αρχικά κάθε λέξη έδινε την ονομασία της αλλά
και την πρακτική της αξία, δηλαδή αποκάλυπτε την ακριβή σημασία της! Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι το ίδιο
γράμμα είχε πολλαπλή φωνητική αξία. Έτσι, το α απαντάται σε ένα αρχαίο Ελληνικό λεξικό και ως ε, ο, ω
και αι. Π.χ. άλλοτα αντί άλλοτε, υπά αντί υπό, θναίσκω αντί θνάσκω ή θνήσκω, ώνθρωπος αντί
άνθρωπος.
Επίσης, το β παρουσιάζει πολύ σημαντικές μεταβολές: είναι και φ, γ, δ, ζ μ,π,ή β, π.χ. βέφυρα αντί γέ
φυρα, βελφίς αντί δελφίς, ζέλλω αντί βάλλω, βεμβράς αντί μεμβράς, βατείν αντί πατείν. Το ίδιο συ-
μβαίνει και με τα υπόλοιπα γράμματα. Αναλόγως, λοιπόν, πώς διαβαζόταν στις κατά τόπους περιοχές η
κάθε λέξη, μέσα από την πολυφωνική αξία των γραμμάτων, είχαμε και την ανάλογη συνώνυμη λέξη,
γιατί δεν διάβαζαν όλοι με τον ίδιο τρόπο το κάθε γράμμα, αφού το ίδιο είχε πολλαπλά φωνήματα!.
Οι Θεσσαλοί, για παράδειγμα, έλεγαν τη γυναίκα βαν|ν|ά. Βαν|ν|ά = γυνή, γιατί το γ διαβάστηκε β, ή το
β διαβάστηκε γ. Το δε φωνήεν α, αρχικώς απέδιδε τη φωνητική αξία όλων των φωνηέντων, ανάλογα με
τον τόπο. Αυτό παρατηρείται και σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες ή στην Αμερική, που το a απέδιδε κάθε
φωνήεν.
Τα αρχικά γράμματα ήταν στην πραγματικότητα αυτά που σήμερα υπάρχουν στο Λατινικό Αλφάβητο, το οποίο
δημιουργήθηκε από τους Έλληνες, που ίδρυσαν αποικίες σε διάφορα μέρη. Βέβαια τα ίδια γράμματα υπήρχαν
και στο Ελληνικό αλφάβητο αλλά αφαιρέθηκαν... Ας θυμίσουμε εδώ το Χαλκιδικό {ευβοϊκό} αλφάβητο, πέντε
γράμματα του οποίου είναι πανομοιότυπα με γράμματα του Λατινικού αλφαβήτου: F {δίγαμμα}, D, Ρ, R και S.
Όμως, ενώ αυτό το σύστημα δημιούργησε από τη μία πλευρά πλούσια εκφραστικότητα στη γλώσσα, από την άλλη
η πολυφωνία επέφερε σύγχυση και χάος, γιατί η ίδια γλώσσα μιλιόταν διαφορετικά στις κατά τόπους περιοχές.
Μάλιστα, σχετικές μελέτες αποδεικνύουν πως όλες οι γλώσσες προήλθαν από μία πρωτογενή γλώσσα, και
αυτή είναι η Ελληνική.
Πιστεύω απόλυτα πως αυτή η σύγχυση - που θυμίζει την ιστορία της Βαβέλ - συνέβη, λόγω της διαφορετικής
προφοράς των ίδιων λέξεων, εξαιτίας της πολυφωνίας των γραμμάτων. Έτσι δημιουργήθηκε σωρεία συνωνύμων
και αυτός είναι ο τρόπος που δημιουργήθηκαν οι διάφοροι διάλεκτοι και γλώσσες στον κόσμο.
Για το λόγο αυτό δημιουργήθηκε το μονοφωνικό αλφάβητο, όπου κάθε γράμμα είχε συγκεκριμένο φώνημα: ακριβώς
για να μην υπάρχει αυτή η σύγχυση στις λέξεις. Ταυτόχρονα όμως καταστράφηκε όλη η πλαστικότητα της γλώσσας,
που μπορούσε να δίνει ορισμούς, συνώνυμα και πληροφορίες σχετικά με τις έννοιες των λέξεων.
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι σήμερα όλοι οι λαοί του κόσμου γνωρίζουν την επιφανειακή γλώσσα, δηλαδή
αυτή που δημιουργήθηκε έπειτα από την πολυφωνική. Αλλά επειδή η γλώσσα ήταν δομημένη σ' αυτό το πολυφωνικό
σύστημα, σε οποιαδήποτε λέξη κι αν εφαρμόσει κανείς την προγενέστερη πολυφωνία, θα πάρει αμέσως στην Ελληνική
γλώσσα την ίδια την ακριβή σημασία της!
Η Αποκρυπτογράφηση
Α: ε, ο, αι, αλλά και κατ' αναλογίαν η, ω και υ
γιατί υ = α, άρα και α = υ.
Β: G, F, ρ, ου, φ, ζ, μ, π, δ και ορισμένες φο-
ρές ν. G: χ, θ, γ, τ.
C, ή Q, ή S ή Γ: γ, δ, β, κ, λ, φ, G, ς, σ, ρ, θ,
τ, ξ, κ, χ, π,
Δ: D, Τ, R, S, β, γ, ζ, θ, κ, λ, σ, τ.
Ε: ε, ει, α, αλλά αναλογικά και ι, υ,
Ζ: ζ, σ, σδ, δδ, γ, ς.
Θ: DH, D, Τ, G, φ, β, δ, θ, τ, λ, σ.
Ι: ε, ει, γ, οι αλλά και υ και άλλα φωνήεντα α-
ναλογικά,
Λ: L, λ, δ, ρ, γ, ν, σ.
Μ: β, π, ν, F (φ), δ.
Ν: σ, μ, γ, δ, λ. Τα υγρά εναλλάσσονται μετα-
ξύ τους και με τα ένρινα.
Ξ: σκ, σσ, CH.
Ο: α, ω, u, ε, οι, F.
Π: φ, τ, κ, μ, β, γ.
Ρ: λ, ς, σ, αλλά και με τις διαλεκτικές διαφο-
ρές του λ (L) ή ν (Ν) Το Ρ λαμβάνεται άλλο-
τε ως π κι άλλοτε ως ρ.
Τ: σ, κ, δ, π, θ, D, C.
U: α, ι, υ, ο, ω, F, Ν, αλλά κατ' αναλογία και
με άλλα φωνήεντα.
Φ: ΡΗ, CH, π, β, θ, G.
Χ: θ, γ, CH, C, G.
Ψ: πσ, φσ, σ, σσ, ζ.
Ω: οο, α, ο, αυ, V, F, ου.
V: λαμβάνεται άλλοτε ως β κι άλλοτε ως ν.
Η: κ, ς, σ, ή για δημιουργία δασέων φθόγ-
γων με κ, π, τ = CH. Με φ,χ,θ = ΡΗ.
Υ: ι, Υ, υ.
j : ι, γ, Υ, σ, Ζ, δ.
ζ: ι, Υ, Ζ, σ, γ, δ.
F: θ, φ, σ, δ, τ, λ, ν, β, φ.
Q: έχει τις διαλεκτικές μεταβολές του s ή c
W: έχει τη σημασία του Σ, γιατί αρχικά παρι-
στανόταν ανεστραμμένο.
Κατ' αρχήν, για να φτάσουμε στην αποκρυπτογράφηση, πρέπει να εφαρμόσουμε το πολυφωνικό σύστημα, συμβουλευόμενοι
τον πίνακα με τις διαφορές στην προφορά των γραμμάτων. Οι λέξεις στην αποκρυπτογράφηση διαβάζονται γύρω-γύρω,
αρχίζοντας συνήθως από το τέλος ή από τη μέση και συνεχίζοντας κυκλικά, δηλαδή βουστροφηδόν, όσες φορές θέλουμε.
Όσο περισσότερο αποκρυπτογραφούμε τη λέξη κυκλικά, μετεγγράφοντας την στο πολυφωνικό σύστημα, τόσο περισσότερες
πληροφορίες θα παίρνουμε.
Επίσης, διατηρώ τα Λατινικά στοιχεία, γιατί έτσι έπρεπε πάλαι ποτέ να γραφόταν η Ελληνική γλώσσα, εφόσον
αποκρυπτογραφεί όλες τις γλώσσες, που διατηρούσαν αυτή τη γραφή.
Η δυσκολία της αποκρυπτογράφησης, έγκειται στο γεγονός ότι, στο πολυφωνικό σύστημα, οι λέξεις έχουν συνεπτυγμένη
μορφή, γιατί τα ίδια γράμματα αποβάλλονται. Έτσι, πρέπει κανείς να ξεδιπλώσει τους φθόγγους, προσέχοντας πολύ αν
κάποιο γράμμα επαναλαμβάνεται, γιατί τις περισσότερες φορές έχει διαφορετική σημασία.
Αρχικά ας πάρουμε για παράδειγμα τη σημασία του Femina = Γυναίκα στη Λατινική γλώσσα. Αποκωδικοποιούμε όπως
δείξαμε και διαβάζουμε Femna Nia: βαννά νέα { βαννά: γυνή, στην Aιολική διάλεκτο }.
To Femme στα Γαλλικά, αμέσως διαβάζεται Femma: βαννά. To frau στα Γερμανικά, με αναγραμματισμό γίνεται faru:
βανά rua= νέα. {Ας θυμηθούμε ότι το r |ρ| διαβάζεται τελικά και ως ν}. To woman στα Αγγλικά, διαβάστηκε έτσι
νάβαν:βαννά. Το ν αποδόθηκε με το w. 'Ετσι, η λέξη διαβάστηκε woman, όπου m=b, o=a. Η δε λέξη vanna, αν συνεχίσει
κανείς την αποκρυπτογράφηση, μας δίνει το νόημα νεαρά γυνή αλλά και μάνα.
Ας πάμε για λίγο στην Αμερική. Η Γουιάνα της Ν. Αμερικής αποκρυπτογραφείται: Guiana: guia Ainai = γαία Άδου! Αν
προχωρήσει κανείς την αποκρυπτογράφηση θα βρει: uigignag igunag Angunina = οικισμός Εφύρας Ορχομενού! Anagugig
ang Ainai gunginai, gunan Aigui. Igu Anagniain= Ανάβασις εξ Αϊδου Κέρβερου, Κυνός Άίδου υπό Ηρακλέους {ang= εσκ= εξ}.
Στη Γουιάνα, λοιπόν, η ανάβαση από τον Αδη του Κέρβερου, του σκύλου του Αδη!
Ας μεταφερθούμε στις Η.Π.Α.: Κεντάκυ, Κάνσας, Οντάριο, Μίτσιγκαν, Ουισκόνσιν: οι πολιτείες αυτές
αποκρυπτογραφούμενες μας λένε πως είναι χώρες διαμονής... Κενταύρων! Αποκρυπτογραφώντας τη
λέξη: Κεντόκυ = Centacu = caua = γαία centaucan = Κενταύρων - teanocu centaucan = διαμονή
Κενταύρων.
Ποιοι ήταν όμως οι Κένταυροι; Η ίδια η λέξη θα μας το αποκαλύψει. Μας λέει λοιπόν: centacu = centaucau aenae =
{Κένταυροι είναι} entnec entecau enectanacuc = άνδρες υψηλού αναστήματος, encenat uctauatutan centacuat =
Έλληνες Εσταιώτιδος Θεσσαλίας! Διεισδύουμε περισσότερο στη λέξη: aucutaec cenatcun ecnenac = οικήσεις
Πελασγών Ελλήνων, auc ucanetac = εις Αμερικήν!
Πάμε στο Μεξικό με μια μικρή παρένθεση πρώτα... Ο Ενρίκο Ματτίεβιτς στο βιβλίο του Ταξίδι στη Μυθολογική
Κόλαση αναφέρει στα " ψιλά ", πως ένας ιστορικός ερευνητής του Ιόου αιώνα, ο Άντον Μπέουτερ επισημαίνει,
ακολουθώντας τις παράξενες παρατηρήσεις του Σαρμιέντο ντε Γκαμπόα, πως ο Στράβων κaι ο Σολίνος αναφέρουν
ότι ο Οδυσσέας, μετά την όλωση της Τροίας, έπλευσε προς τα Δυτικά και στη Λουζιτάνια ίδρυσε τη Λισαβόνα. Μετά
θέλησε να συνεχίσει το ταξίδι του στον Ατλαντικό και εξαφανίστηκε. Ποτέ mo δε μαθεύτηκε τι απέγινε.
Αποκρυπτογραφώντας εξάλλου τις διάφορες σχετικές ονομασίες, ανακαλύπτουμε πως οι άνθρωποι που επέδρασαν
καταλυτικά ακόμη και στη μακρυνή Αμερική ήταν Έλληνες, όπως ο Οδυσσέας, ο Ιάσων, ο Ηρακλής κ.ά. και οι ηρωικές
τους πράξεις διαδραματίστηκαν σε χώρες τόσο μακρυνές, όσο κι αν μας εκπλήσσει αυτό!
Οποιοδήποτε όνομα και αν πάρουμε, μέσα από τη διαδικασία της αποκρυπτογράφησης, αποδεικνύει την ελληνική του
καταγωγή. Και εξακολουθεί ο Μπέουτερ πως, αν πιστέψουμε πως έτσι έγιναν τα πράγματα, πρέπει να κοιτάξουμε
ορισμένες επαρχίες βόρεια του Μεξικού, όπου οι άνθρωποι φορούν καπέλλα grecesco και αποκαλούν το θεό τους Teo!
Η αποκρυπτογράφηση της λέξης είνοι η εξής; grecesco = goerec soscoes = παίδες Γοργούς. Η Γοργώ ήταν η προσωποποίηση
του Ήλιου, επομένως « grecesco » είναι τα παιδιά του Ήλιου. Την ίδια έννοια έχει και η λέξη Έλλην = EHan - naSaS = γόνος
ae/eae = αελίου {ηλίου}, επομένως γιος του Ήλιου, δηλαδή grecesco!
Έτσι λοιπόν μας αποκαλούν οι ξένοι! Groecoe = Γραικοί, Γκιαούρηδες. Επομένως η λέξη « Γραικός » δεν είναι υποτιμητική,
ούτε ξένη για τον Έλληνα! Είναι συνώνυμη της λέξης 'Ελλην. Δηλώνει την ίδια σημασία, που δημιουργήθηκε από το ιερό
λειτούργημα που ασκούσαν οι πάλαι ποτέ πρόγονοι μας, δηλαδή τη διάδοση της θρησκείας του θεού Ηλίου ανά τον κόσμο!
Τώρα ας μεταφερθούμε στον ισλαμικό κόσμο. Ας δούμε τη λέξη Αλλάχ: allach = achalalal, Νατονίσουμε πως chal = Ζας {Ζεύς}
= chaal = θεός. Συνεχίζοντας την αποκρυπτογράφηση βρίσκουμε ότι alchalal= Ελχανός. Ας θυμηθούμε το νόμισμα της Φαιστού,
επάνω στο οποίο αναγράφεται « Ελχανός Ζευς » = Ελλάνιος Ζευς!
Η ανάλυση της λέξης Αιγαίον μάς επιφυλάσσει εκπλήξεις: Aigaion = ang ignangion aigaingaiai = εξ εκρήξεως ηφαιστείου,
ognegananon ganai ainaoi inagon = εξεπήδησαν πηγαί αέναοι υδάτων!
Από την αγγλική λέξη break, διαβάζουμε: baerer erbareak= παύση εργασίας · erabaerer= ανάπαυση · kerak erkareak
ourekabrarar ή rear = τέλος εργασίας ολιγόχρονης ή ολιγοχρονίας.
Κίνδυνος = cindunos cisoncunud somudou = περίγυρος θανάτου · duosnoni osnundue cudunicocusos nisconuon cisouon ή
osudnucui = διαδρομή άγνωστης αντιμετώπισης δυσκολιών τυχαίων ή εν επιγνώσει · osnudicsos undunicsis = απρόβλεπτος
εξέλιξις, ondunicosinud cusonducion = αντιμετώπιση καταστάσεως
Σινεμά - cinema =cinemacacrsemac = κινηματογράφος. Κι αv θέλουμε περισσότερες πληροφορίες, θα δούμε ότι cinema =
maceni mnacecnaice caineam = μηχανή προβάλλουσα ταινίαν!
Τέλος, αν αναλύσουμε τη λέξη ύπνος: upsos puspus= Μορφεύς {pu = Mo, s = ρ, pous = φεύς}.
Πάρθηκε άπ'το περιοδικό Τρίτο Μάτι, τεύχους 76ου, του μηνός Μαρτίου, έτους '99. Το κείμενο είναι της κ. Μαρίνας Καραβά Γαλάνημ Φιλολόγου - Λυκειάρχου.
