Ορθογραφικά-Ετυμολογία

[ΕΛΛΟΓΟΣ]

Πάντως το επιχείρημα του Απόμακρου περί της μοναδικότητας της χρονικής αρχής ακόμα με προβληματίζει.
Το μόνο παράδειγμα που βρήκα (στον Μπαμπινιώτη και αυτό) με τη χρήση της λέξης "αρχή" στον πληθυντικό (χρονικά) είναι όταν λέμε "αρχές Αυγούστου".

[Apomakros]

Άλλο το "επί της αρχής" κατ'αρχήν, κι άλλο το χρονικό (προταιρεότητα) κατ'αρχάς

Το "επί της αρχής" γιατί το ανακατεύεις; Δεν τίθεται ζήτημα γι' αυτό.


Μιλάμε για το "κατ' αρχήν" και το "κατ' αρχάς"

(υπό την χρονική και μόνο έννοια των ανωτέρω)

Δεν έπιασες τον προβληματισμό ξανθιά. Ο Ένλογος κατάλαβε τι εννοούσα.

Όσο για τον σύνδεσμο, φυσικά και καλώς παρατέθηκε, άλλωστε είναι γνωστός και χρήσιμος και ούτε ξεγελάει κανέναν ο τίτλος του.



(ο προβληματισμός παραμένει λοιπόν)

[ArELa]

Το κατ'αρχήν ερμηνεύω ως φράση που σημαίνει "επί της αρχής" (κάποιου ζητήματος) και έτσι προσπαθώ να το χρησιμοποιώ. Γιατί να μην το ανακατεύω λοιπόν?

Το κατ'αρχάς το ερμηνεύω ως φράση που θέτει προτεραιότητα (χρονικά όπως είπα). Τι δεν καταλαβαίνεις απ'τη σκέψη μου?

Αν διαφωνείς μ'αυτήν, σεβαστό. Όμως θέλω να'μαστε ξεκάθαροι πως την καταλαβαίνεις.

Κατά τα λοιπά, προφανώς δεν έπιασα τον προβληματισμό, αλλά προσωπικά δεν έχω και κανέναν.

[Apomakros]

Τι δεν καταλαβαίνεις απ'τη σκέψη μου?

Καταλαβαίνω τη σκέψη σου, εσύ δεν καταλαβαίνεις τη δική μου.

Σαν τροπικό το "κατ' αρχήν" δηλώνει αυτό που λες, το "επί της αρχής". Καμιά αντίρρηση. Αλλά δεν είναι αυτό που ρώτησα.

Για το "κατ' αρχήν" σαν χρονικό ρωτάω.


(επειδή όπως είπα και πιο πάνω, το χρησιμοποιώ συχνά με την χρονική έννοια και θέλω να ξέρω αν είναι σωστό ή λάθος)

[ArELa]

Κατά την ταπεινή μου άποψη και μέχρις εκεί που φτάνει η γνώση μου, είναι λάθος, αλλά η αλήθεια είναι ότι κι εγώ το'χω χρησιμοποιήσει χρονικά πάνω στη βιασύνη/αφηρημάδα μου.


Αυτό που δεν έκανα ποτέ και βγάζω φλύκταινες όταν το ακούω είναι το "απο" ανέκαθεν!

Έλεος χριστιανοί, εθνικοί, βουδιστές και μουσουλμάνοι! Δεν παίρνει πρόθεση με τίποτα λέμε!

[Apomakros]

Κατά την ταπεινή μου άποψη και μέχρις εκεί που φτάνει η γνώση μου, είναι λάθος, αλλά η αλήθεια είναι ότι κι εγώ το'χω χρησιμοποιήσει χρονικά πάνω στη βιασύνη/αφηρημάδα μου.

Ε, όχι και ταπεινή η γνώμη σου. Δεν θα το 'λεγα. Μπορεί εσύ όπως λες να το'χεις χρησιμοποιήσει ως χρονικό στη βιασύνη σου, αλλά εγώ που το χρησιμοποιώ εσκεμμένα και πιθανώς λαθεμένα ως χρονικό, τι να πω ;

Για το "από ανέκαθεν" βγάζω φλύκταινες παρομοίως. Ανέκαθεν πατριώτες !!!

Παρεμπιπτόντως (παρεμπίπτουσα αγωγή)

Επίσης: Διά του λόγου το ασφαλές (όχι δια του λόγου το αληθές)


(Σ' ακούω μακρόθεν και όχι εκ του μακρόθεν)

[ArELa]

Παρεμπιπτόντως (παρεμπίπτουσα αγωγή)

Αυτό το'ξερα. (παρά-εμπίπτω) και είναι τραγικό το πόσοι "παραλείπουν" το "μ" και το κάνουν παρε-πιπτόντως

Επίσης: Διά του λόγου το ασφαλές (όχι δια του λόγου το αληθές)

Αυτό δεν το'ξερα!
(αλλά γιατί είναι λάθος το "του λόγου το αληθές;" )

Τι να πούμε και για τη φρίκη του "πνέει τα ολίσθια" που είναι ικανό να ιδρώσει και πεθαμένο? Πνέει τα λοίσθια χρυσέ μου, τα λοίσθια! Αμάν πια!


Α, και επί τη ευκαιρία: Τι στο διάβολο είναι το βούλευμα?? ετυμολογικά σημαίνει "θέλημα" θα υποθέσω. Στη νομική ορολογία τι στον κόρακα σημαίνει?
(Κάποτε κάτι είχαμε πει, αλλά δεν το'χα πιάσει. Καν'το μου λιανά καλό μου, εσύ...ξέρεις! )

[Apomakros]

Α, και επί τη ευκαιρία: Τι στο διάβολο είναι το βούλευμα?? ετυμολογικά σημαίνει "θέλημα" θα υποθέσω. Στη νομική ορολογία τι στον κόρακα σημαίνει?

Βούλευμα (πληθ. βουλεύματα) λέγεται η απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου, δηλαδή του Συμβουλίου των δικαστών σε μυστική διάσκεψη. Με το απαλλακτικό βούλευμα ο κατηγορούμενος απαλλάσσεται της κατηγορίας, ενώ με το παραπεμπτικό βούλευμα παραπέμπεται να δικαστεί στο ακροατήριο.

Μια ποινική δίκη δεν σημαίνει μόνο διαδικασία στο ακροατήριο. Υπάρχει και η διαδικασία ενώπιον των Δικαστικών Συμβουλίων όπου αντί για απόφαση έχουμε βούλευμα.

(αλλά γιατί είναι λάθος το "του λόγου το αληθές;" )

Αντί απαντήσεως και προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού, παραθέτω το έξοχο κείμενο ενός καλού φίλου:

Η καθιερωμένη λοιπόν φράση "δια του λόγου το ασφαλές" προέρχεται από το απολυτίκιο της βάπτισης του Χριστού. Μα ποιας βάπτισης; Υπήρξε ο Χριστός; Υπάρχει ο Χριστός; Όσο υπάρχει ο Κομφούκιος, ο Βούδας και ο Μωάμεθ υπάρχει και ο Χριστός. Όσο υπήρξε ο Ζευς, ο Γιουκουλουνγκούλου, ο Χνουμ, υπήρξε και ο Χριστός.

Οι Μαορί, οι ιθαγενείς της Νέας Ζηλανδίας λένε πως από τον Ράνγκι (τον Ουρανό) και την Πάπα (τη Γη) προήλθαν όλα τα πράγματα. Από την άλλη οι λαοί του Μαλί, στη Δυτική Αφρική, πιο "προχώ", πίστευαν ότι το Σύμπαν όσο και οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν από μία πρωταρχική δόνηση που προχωρούσε ελικοειδώς από το σημείο εκκίνησης της και κατά την εξέλιξη της πορείας της ολοκλήρωνε το δημιουργικό της έργο. Δια του λόγου το ασφαλές λοιπόν όλοι οι άνθρωποι έχουν "πεποίθησιν".

Και αυτός φυσικά που δηλώνει πως ο Θεός δεν υπάρχει και πως είναι δημιούργημα των ανθρώπων που θέλουν να πιστεύουν ότι θα συνεχίσουν να ζουν μετά το θάνατο. Δεν είναι όμως υπέροχο; Οι άνθρωποι όπου γης πάντα έκτιζαν ολόκληρα οικοδομήματα πάνω σε ψέματα και μετά τα πίστευαν ως τη μία και μοναδική αλήθεια.

Δια του λόγου το ασφαλές λοιπόν ο Ρούσβελτ είχε πει πως ο κορυφαίος στόχος για το μέλλον του ανθρώπου μπορεί να συνοψιστεί σε μία και μόνο λέξη: "Ασφάλεια". Και δεν μιλούσε ο άνθρωπος μόνο για φυσική ασφάλεια αλλά και για μια κοινωνικο-οικονομικο-ηθική ασφάλεια.

Έτσι είναι λοιπόν, για να μπορούμε με γεμάτο στομάχι να λέμε: Το Θεό δεν τον χρειάζομαι. Έχω τη συνείδηση μου, τις κρίσεις των άλλων για μένα και αυτό μου αρκεί για να ζήσω. Θα πρέπει όμως ο άνθρωπος να μην πεινάω γιατί η πείνα οδηγεί τους ανθρώπους στην παραγωγή δικτατοριών.

Και μετά ξέχνα το "'Δια του λόγου το ασφαλές". Μετά η ελευθερία του λόγου, του Τύπου, της θρησκείας, πάπαλα! Έτσι όσο κι αν χτυπιέται ο φίλος μου ο Τάκης, ως άλλος Καζαντζάκης πως δεν πιστεύει τίποτε, δεν φοβάται τίποτα άρα είναι ελεύθερος. Καλά κρασιά.

Η αληθινή ατομική ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς οικονομική ασφάλεια και ανεξαρτησία. Δια του λόγου το ασφαλές λοιπόν...

(ΚΕΙΜΕΝΟ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΜΠΙΟΣ)





Πηγές: Απόμακρος

[ΑΙΘΕΡΟΔΡΟΜΟΣ]

Ὅπως καὶ τὸ χωριάτικο δημῶδες "ποῦθε ἔρθατε" εἶναι τὸ σωστό καί ὄχι τὸ "ἀπὸ ποῦθε" ποὺ λένε μερικοί, καθὼς ποῦθε=πόθεν=ἀπὸ πού, ὅπως καί τό "κεῖθε κατάγομαι" καί ὄχι "ἀπὸ κεῖθε".

Οἱ προφορές τῆς Ἑλληνικῆς ἐπαρχίας εἶναι ἀνεκτίμητος θησαυρός καθὼς σώζουν στοιχεῖα τῆς Ἑλληνικῆς ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὴν προ-κατακλυσμιαῖα περίοδο τῶν Πελασγῶν.

Τό Υ προὐφέρετο παχύ, κάτι μεταξὺ Ι και ΟΥ (ὅπως το u με τα umlaut στα Γερμανικά), πχ ΧΟΥΔΩΡ=ὝΔΩΡ. Αὐτὰ ποὺ λένε οἱ γέροι στα χωριά ΤΡΟΥΠΑ, ΜΠΟΥΡΑ στην οὐσία εἶναι ὀρθώτερα ἀπό τα "πρωτευουσιάνικα".

[ArELa]

Όπως και το ανέκαθεν και όχι θεέ μου κι έλεος "από" ανέκαθεν!

[Lykaina]

Η κοινή ετυμολογική ρίζα των λέξεων δείχνει ότι έχουν ταυτόσημη έννοια τελικά.

Ας μην παίζουμε όμως με τις λέξεις...

Είτε πίστη το ονόμασουμε είτε πεποίθηση, το γεγονός ότι δεν ξέρουμε τι είναι ακριβώς η ψυχή και τι συμβαίνει ακριβώς μετά τον θάνατο, παραμένει.

[Apomakros]

Ας μην παίζουμε όμως με τις λέξεις...

Κανείς δεν παίζει με τις λέξεις εδώ. Με τις λέξεις μπορείς να κάνεις λογοπαίγνια ή να παίζεις σε άλλες περιπτώσεις.

Αλλά σε θέματα αναζήτησης της αλήθειας, που άπτονται των θρησκειών και της μεταφυσικής, το να υποστηρίζεις ότι πίστη και πεποίθηση έχουν κοινή ρίζα και άρα είναι ταυτόσημα, είναι μάλλον αστείο.


(Στην καθομιλουμένη μπορεί για σένα να είναι το ίδιο, αλλά δεν είναι έτσι όπως τα βλέπεις)

[ArELa]

Είτε πίστη το ονόμασουμε είτε πεποίθηση, το γεγονός ότι δεν ξέρουμε τι είναι ακριβώς η ψυχή και τι συμβαίνει ακριβώς μετά τον θάνατο, παραμένει.

To ότι ΕΣΥ δεν γνωρίζεις δεν σημαίνει πως δεν γνωρίζουν ΟΛΟΙ. Σου έχω ένα νέο. Δεν είσαι το παράγωνο -ούτε ο απόλυτος κάτοχος της γνώσης στον πλανήτη. Υπάρχουν δηλαδή και γνώσεις που δεν έχεις κατακτήσει, οπότε καλό θα είναι να μη μιλάς για λογαριασμό ΟΛΩΝ.

Η κοινή ετυμολογική ρίζα των λέξεων δείχνει ότι έχουν ταυτόσημη έννοια τελικά.

κοινή ετυμολογική ρίζα στο "πιστεύω" και το "πείθομαι"?
Αν είναι έτσι, τα ελληνικά μου χρήζουν σημαντικής βελτίωσης, αλλά οκ όσο ζω μαθαίνω.
Αν δεν είναι, την έχουμε χάσει τη μπάλα διαλεκτικά, για να βγάλουμε πέρα κάποια πρεμούρα μας να αποδείξουμε τα δικά μας ως σωστά.

Μάλλον θα πρέπει να καλέσω και τον γλωσσολόγο-φιλόλογό μας να δώσει τους προσδιορισμούς.

Νομίζω πως περιγράφεις την προσωπική πεποίθηση Βάσω.
Υπάρχει και η πεποίθηση κατά τον ορισμό του Κάντ (Γνώμη, Γνώση, Πίστη), όταν δηλαδή η πεποίθηση είναι γενική όπου έχουμε και γενική παραδοχή.

Καρίπη, δε με αφορά (σ'αυτό το διάλογο τουλάδχιστον) ο ορισμός του Καντ. Εγώ ελληνικά μιλούσα κι όχι γερμανικά. Ναι, περιγράφω προσωπική πεποίθηση, αλλά αυτό δεν έχει τη σημασία και βαρύτητα που έχει το παράδειγμα που προσπάθησα να δώσω.
Δεν κατάλαβες τι είπα και διαπραγματευεσαι τη σκέψη μου εντελώς έξω απ'τη λογική μου, οπότε δεν θα επεκταθώ σ'αυτά που θέτεις.

[karipis]

πεποίθησις-εως: η, εμπιστοσύνη θάρρος.
2 πίστις, βάσιμος ελπίς.
3 αι πεποιθήσεις (τινός), αι ιδέαι, ας πιστεύει τις.
__________________________________________

...το δε πεπιθήσω γίνεται από του πιθώ πιθήσω' και κατά αναδιπλασιασμόν.
____________________________________________

...τόλμη, θάρρος που πηγάζει από την πίστη σε κάτι ή από την βεβαιότητα για κάτι ....
2 καθετί που πιστεύει ή φρονεί κανείς, φρόνημα, ιδέα, αντίληψη, δοξασία ...
Ετυμολ. παρακ. πέποιθα του πείθω+κατάλ. -σις.



Μάχου υπέρ αληθείας και αναζητήσεως ...μόνος σου όμως γιατί εγώ είμαι ζηλωτής.




Σημείωση: Βάσω σου ζητώ συγνώμη, απλώς είδα ελληνικά και είπα ν' ανοίξω ένα λεξικό για να καταλάβω τι λέτε. Δεν θα ξαναγίνει.

[ArELa]

Αναμένω τον Μέλιο να τοποθετηθεί. Έχει ειδοποιηθεί.
Καλό θα είναι να μας πεις και την πηγή της ετυμολογικής σου ανάλυσης Τάσο.

[ArELa]

Με πηγή τη μνήμη, τα λιγοστά ρημαδιασμένα γράμματα που έμαθα και τον εγκέφαλό μου, η λέξη "πεποίθηση" έχει άμεση ετυμολογική σχέση με την "πειθώ".

το δε πεπιθήσω γίνεται από του πιθώ πιθήσω

Αν οι "εκσυγχρονιστές" (συχνότατα σφαγείς) της ελληνικής θέλουν το "πείθω" ή την "πειθώ" με γιώτα (ι) για τις...ανάγκες των καιρών, εγώ δε θα προσχωρήσω ποτέ σ'αυτή την αλλοτρίωση.

[karipis]

Κάποιοι άσχετοι είναι Βάσω μου και μην τους δίνεις σημασία (Μέγα λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας του Παπύρου, Μέγα Ετυμολογικόν Λεξικόν -της αρχαίας-, Νέον Ορθογραφικόν Ερμηνευτικόν Λεξικόν του Γιοβάνη -1470 σελ.-.)

Άσε που μπορεί να είναι τίποτε τσιράκια του Ιερόνυμου...

[ArELa]

Χρονολογία έκδοσης δε μας είπες.

Όπως και να'χει επιμένω και ΘΑ επιμένω στο έψιλον-γιώτα στην "πειθώ", ό,τι κι αν λένε τα... "ερμηνευτικά" (?) λεξικά.

[TEUTAMOS]

Το πείθω/-ομαι και το πίστις / πιστεύω έχουν ετυμολογική συγγένεια.

Από κει και πέρα...

Η πίστις (<*πίθ-τις< πέιθομαι. από ρίζα πιθ- εξ ου και πιθ-ανός) είναι μια βαθύτατα προσωπική στάσις απέναντι σε μια υπερφυσική οντότητα, σε ένα θεό ή εν γένει σε μια ανωτέρα δύναμις.
Η πεποίθησις (< πέποιθα. παρακείμενος του ρ. πείθομαι) είναι η ισχυρά ερριζωμένη μας γνώμη για τον κόσμο και τα πράγματα, για το θείο και την ζωή, ωστόσο δεν συνιστά άποψις δική μας καθ' αυτό, αλλά προκαθορισμένη πολιτισμικά και κοινωνικά, καθώς είμεθα μέλη μιας κοινωνίας και κληρονόμοι ενός συγκεκριμένου πολιτισμού.

[Lykaina]

Το πείθω/-ομαι και το πίστις / πιστεύω έχουν ετυμολογική συγγένεια.

Από κει και πέρα...

Η πίστις (<*πίθ-τις< πέιθομαι. από ρίζα πιθ- εξ ου και πιθ-ανός) είναι μια βαθύτατα προσωπική στάσις απέναντι σε μια υπερφυσική οντότητα, σε ένα θεό ή εν γένει σε μια ανωτέρα δύναμις.
Η πεποίθησις (< πέποιθα. παρακείμενος του ρ. πείθομαι) είναι η ισχυρά ερριζωμένη μας γνώμη για τον κόσμο και τα πράγματα, για το θείο και την ζωή, ωστόσο δεν συνιστά άποψις δική μας καθ' αυτό, αλλά προκαθορισμένη πολιτισμικά και κοινωνικά, καθώς είμεθα μέλη μιας κοινωνίας και κληρονόμοι ενός συγκεκριμένου πολιτισμού.

Η κοινή ετυμολογική ρίζα, είναι γεγονός.
Καλό είναι λοιπόν να μην ωρυόμεθα όταν τα Ελληνικά μας είναι λιγοστά και ανεπαρκή.

Κατά τα άλλα, όταν ένας άντρας είναι πιστός σε μια γυναίκα, σαφώς και αναγνωρίζει την ανωτερότητά της και την θεία φύση της
Άπιστοι άντρες....οι εργένικες πεποιθήσεις σας φταίνε για όλα...
Κοινωνία άτιμη .....

(Φυσικά και αστειεύομαι )

[Apomakros]

Η πίστις (<*πίθ-τις< πέιθομαι. από ρίζα πιθ- εξ ου και πιθ-ανός) είναι μια βαθύτατα προσωπική στάσις απέναντι σε μια υπερφυσική οντότητα, σε ένα θεό…

Η πίστη λοιπόν, είναι μια βαθύτατα προσωπική στάση.

Η πίστη δεν σημαίνει απλά βαθιά πεποίθηση αλλά υποδηλώνει κάτι πολύ βαθύτερο και αμεσότερο. Δεν είναι παθητική έννοια, αλλά κατεξοχήν ενεργητική. Δεν είναι στάση αλλά κίνηση. Είναι γίγνεσθαι που προϋποθέτει επαφή, αναφορά, εμπειρία προσωπικής συναντάμωσης.

Η πίστη είναι προσωπική υπόθεση…

Η πίστη λοιπόν είναι προσωπική υπόθεση, δηλαδή μια βαθύτατα προσωπική σταση.

Η πεποίθησις (< πέποιθα. παρακείμενος του ρ. πείθομαι) είναι η ισχυρά ερριζωμένη μας γνώμη για τον κόσμο και τα πράγματα, για το θείο και την ζωή, ωστόσο δεν συνιστά άποψις δική μας καθ' αυτό, αλλά προκαθορισμένη πολιτισμικά και κοινωνικά, καθώς είμεθα μέλη μιας κοινωνίας και κληρονόμοι ενός συγκεκριμένου πολιτισμού.

Η πεποίθηση λοιπόν, δεν συνιστά δική μας άποψη, αλλά προκαθορισμένη πολιτισμικά και κοινωνικά...

...ενώ οι πεποιθήσεις μας είναι δανεικές, προέρχονται από την κοινωνία.

Οι πεποιθήσεις λοιπόν, προέρχονται από την κοινωνία.



Συμφωνούμε απόλυτα.



Mέλιο, σ’ ευχαριστούμε για την παρέμβαση, ήσουν άκρως διαφωτιστικός.



Επομένως, πίστη και πεποίθηση είναι δυο διαφορετικές έννοιες, όπως προείπα.

Άπιστοι άντρες....οι εργένικες πεποιθήσεις σας φταίνε για όλα...
Κοινωνία άτιμη .....

(Φυσικά και αστειεύομαι )

Φυσικά και αστειεύεσαι. Το καταλάβαμε όλοι.


Αλλά θα σε παρακαλούσα να μη συνεχίσεις να αστειεύεσαι στο παρόν θέμα.

Μπορείς να συνεχίσεις να αστειεύεσαι αλλού, όπως με επιτυχία το κάνεις συνέχεια.


(...όσο βέβαια έχεις ακόμη τη διάθεση να το κάνεις)

[karipis]

πέποιθα, επ. μεσ. πρκ. του πείθω' έχω πεποίθησιν, είμαι πεπεισμένος.
πεποίθησις, η' ό,τι και νυν, πεποίθησις εμπιστοσύνη, θάρρος, βεβαιότης.

____________________________________________________________

πίστις, -εως, η (πείθω, πείθομαι)' ο,τι και νυν, πίστις, εμπιστοσύνη, εις τινα, πίστις (πίστις θεών=πίστις περί υπάρξεως των θεών, η προς τους θεούς πίστις, αφοσίωσις εμπιστοσύνη // πεποίθησις περί τινός πράγματος, πεποίθησις, βεβαιότης.
2. καλή πίστις, εμπιστοσύν, τιμιότης.
3. εμπορική πίστις, εμπορική πίστωσις: εις πίστιν δινόναι=δίνειν τι επί πιστώσει.
ΙΙ το παρέχον εμπιστοσύνην ή πεποίθησιν, μια βεβαίωσις, εγγύησις, εχέγγυον καλής πίστεως, ενέχυρον: πίστεις και όρκια ποιούμαι= ανταλάσσω εγγυήσεις και όρκους.
2. μέσον πιστικόν (μέσον καταπείσεως), επιχείρημα, απόδειξις έλεγχος.




Επομένως, πίστη και πεποίθηση είναι δυο στενά συνδεδεμένες/συγγενείς λέξεις/έννοιες και τα περι διαφορετικότητας καθώς και τα παράπονα στους λεξικογράφους της γλώσσας μας.


Σημείωση: στην προκειμένη, τα παράπονα στον Σταματάκο, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης.






Υ.Γ. Συμβουλή προς γλωσσοκτόνους. Τις προσωπικές σας πεποιθήσεις δεν μπορείτε να μας τις πασάρετε ως "πίστη". Ιδίως όταν μιλάτε για τα ελληνικά.
Υ.Γ2. Α ρε ιερόδουλη ζωή γαμώ το δημοτικό που μου χάρισες και με βασανίζεις έτσι.
Υ.Γ3. Ευχαριστώ τους φασίστες με τους οποίους συναναστρέφομαι. Είναι οι μόνοι οι οποίοι με τρέχουν κάθε λίγο στην βιβλιοθήκη.

[ArELa]

Επομένως, πίστη και πεποίθηση είναι δυο στενά συνδεδεμένες/συγγενείς λέξεις/έννοιες και τα περι διαφορετικότητας καθώς και τα παράπονα στους λεξικογράφους της γλώσσας μας.

Άλλο στενά συνδεδεμένες κι άλλο ταυτόσημες φίλε, όπως πήγαν μερικοί (συμπεριλαμβανομένης και της αφεντιάς σου) να μας παρουσιάσουν.


Εγώ έχω τώρα μια άλλη απορία, εξ αφορμής μιας ατάκας που ακούω από ασχετοάσχετους της τηλεόρασης (ρεπόρτερς και όχι μόνον) επανειλημμένα και μου κάνει μασάζ στα νεύρα.

Η ατάκα είναι : απόψε το βράδυ

τι νεοεποχίτικη σάχλα είναι αυτή;

Μα είναι δυνατόν να πει ποτέ κανείς "απόψε το πρωί;¨"

Παρακαλώ πολύ να μου διευκρινίσει κάποιος αν είναι σωστή αυτή η φράση ή πλεονασμός, αφού όταν λέμε "απόψε" εννοούμε ουσιαστικά "αυτό το βράδυ" εκτός αν κάνω λάθος...

[Apomakros]

αφού όταν λέμε "απόψε" εννοούμε ουσιαστικά "αυτό το βράδυ" εκτός αν κάνω λάθος...

Δεν κάνεις λάθος.

Το λέει κι ο Βέγγος,

ορίστε:


Απόψε, σήμερα και χθες
όλες οι πόρτες είν' κλειστές
κι' εγώ έχω μείνει ΟΞΩ!

Και μες' στο θάμπος το θαμπό
παίρνω αμπάριζα να μπω
και με πετάνε ΟΞΩ!

Όλος ο κόσμος μ' αγνοεί
βαρέθηκα πια τη ζωή,
τους φόνους και τα μίση.

Αλί αλί και τρισαλί,
φωνάξτε αμέσως τον Αλή


(να με καρατομήσει)

[Lykaina]

Παρακαλώ πολύ να μου διευκρινίσει κάποιος αν είναι σωστή αυτή η φράση ή πλεονασμός, αφού όταν λέμε "απόψε" εννοούμε ουσιαστικά "αυτό το βράδυ" εκτός αν κάνω λάθος...

Η λέξη απόψε είναι σύνθετη : από + οψέ
Το "από" εδώ έχει την έννοια του μετά...αυτός που έπεται ...πχ απόγευμα, αποσπερίτης κλπ.
Η λέξη "οψέ" σημαίνει αργά, μετά μακρόν χρόνον, αργά προς την εσπέραν. Την συναντάμε ως συνθετικό πολλών λέξεων πχ όψιμος, εψές.
Άρα η λέξη "απόψε" σημαίνει από μόνη της "σήμερα το βράδυ ή τη νύχτα" ή "την προηγούμενη νύχτα" χωρίς την χρήση κάποιου άλλου χρονικού προσδιορισμού.
Για παράδειγμα , λέμε :
"θα βγω απόψε" και εννοούμε σήμερα το βράδυ
"Δεν κοιμήθηκα καλά απόψε" και εννοούμε την προηγούμενη νύχτα.

Άρα η σημασία της λέξης αλλάζει από τα συμφραζόμενα.
Πιστεύω ότι κάθε χρονικός προσδιορισμός δίπλα στο "απόψε" είναι πλεονασμός και την χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να προσδώσουμε μια αοριστία στα λεγόμενά μας.

Έχεις δίκιο λοιπόν Αρέλα.