Ορθογραφικά-Ετυμολογία

[ArELa]

Κι ομως, στο νοσοκομείο Γεννηματάς, στην εξωτερικη φωτεινή ταμπέλα (κάθετη ύψους 3 περίπου μέτρων) γράφει φαρδειά πλατειά "ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΝ"
Πήρα τη φρίκη μου πρόπερσι, το επισήμανα στον θυρωρο και μου είπε

"Κι άλλοι έκαναν την ίδια παρατήρηση, αλλά το σωστό κατά τη διεύθυνση είναι με άλφα-γιώτα".

[takis_papa]

Κι ομως, στο νοσοκομείο Γεννηματάς, στην εξωτερικη φωτεινή ταμπέλα (κάθετη ύψους 3 περίπου μέτρων) γράφει φαρδειά πλατειά "ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΝ"
Πήρα τη φρίκη μου πρόπερσι, το επισήμανα στον θυρωρο και μου είπε

"Κι άλλοι έκαναν την ίδια παρατήρηση, αλλά το σωστό κατά τη διεύθυνση είναι με άλφα-γιώτα".

Ναι, δυστυχώς ο Μπαμπινιώτης έχει προξενήσει μη αναστρέψιμο γλωσσικό κλίμα με μη επανορθούμενες ζημιές...

[Diagalaksiaki]

Ο Μπαμπινιώτης δυστυχώς έχει καταστρέψει την Ελληνική Γλώσσα!

[PELTASTIS VARNAVAS]

πολλά δυνατες αναλυσεις
ευχαριστω πολυ!!!

το εξαπαλων ονυχων?

[takis_papa]

πολύ δυνατές αναλύσεις!
Ευχαριστώ πολύ!!!

Το εξαπαλων ονύχων;

Η φράση ΔΕΝ περιέχει καμμία λέξη "εξαπαλών"!
Είναι: Εξ απαλών ονύχων = από τότε που τα νύχια ήταν απαλά δηλ. παιδιόθεν = από τότε που το υποκείμενο της πρότασης ήταν τόσο μικρής ηλικίας, ώστε τα νύχια του ακόμη δεν είχαν σκληρύνει, από τότε που ήταν νήπιο.
Η φράση είναι χρονικός προσδιορισμός.

Παράδειγμα: Εξ απαλών ονύχων η παιδεία του ήταν άρτια και προσεγμένη = Από τότε που ήταν νήπιο...

[totispap]

Eξ απαλων ονυχων....την εκανα παντα απο τετοια τοπικς λογω εξ απαλων ονυχων ανορθογραφιας,οχι οτι οταν σκλυρηναν διορθωθηκα,χαχα

[takis_papa]

Eξ απαλων ονυχων....την εκανα παντα απο τετοια τοπικς λογω εξ απαλων ονυχων ανορθογραφιας,οχι οτι οταν σκλυρηναν διορθωθηκα,χαχα

Μιά και πιάσαμε το θέμα, ας κάνουμε μικρή ανάλυση στην πρότασή σου:

Αφού γράφεις ότι εξ απαλών ονύχων είσαι ανορθόγραφος, δεν χρειάζεται η επεξήγηση ότι ούτε όταν μεγάλωσες διορθώθηκες, μιά και η χρήση της φράσης "εξ απαλών ονύχων" υπονοεί συνέχεια άνευ διακοπής της αναφερομένης καταστάσεως.
Γιά παράδειγμα, όταν καταχρηστικά έστω λες ότι: "Εγώ, εξ απαλών ονύχων εγνώριζα να οδηγώ..." ούτε που αφήνεις υπόνοια έστω ότι τώρα δεν γνωρίζεις!

[TEUTAMOS]

Πολλάκις αύτη η φράσις, δηλαδή "εξ απαλών ονύχων", που ώς είπεν ορθώς ο Τάκης, σημαίνει "παιδιόθεν", συγχέεται με μίαν άλλην φράσιν, "εξ όνυχος τον λέοντα", όπερ εστίν επιφανειακώς, επιπολαίως.

[totispap]

Eξ απαλων ονυχων....την εκανα παντα απο τετοια τοπικς λογω εξ απαλων ονυχων ανορθογραφιας,οχι οτι οταν σκλυρηναν διορθωθηκα,χαχα

Μιά και πιάσαμε το θέμα, ας κάνουμε μικρή ανάλυση στην πρότασή σου:

Αφού γράφεις ότι εξ απαλών ονύχων είσαι ανορθόγραφος, δεν χρειάζεται η επεξήγηση ότι ούτε όταν μεγάλωσες διορθώθηκες, μιά και η χρήση της φράσης "εξ απαλών ονύχων" υπονοεί συνέχεια άνευ διακοπής της αναφερομένης καταστάσεως.
Γιά παράδειγμα, όταν καταχρηστικά έστω λες ότι: "Εγώ, εξ απαλών ονύχων εγνώριζα να οδηγώ..." ούτε που αφήνεις υπόνοια έστω ότι τώρα δεν γνωρίζεις!

---

το ηξερα οτι κατι εκανα λαθος,εξ απαλων ονυχων το ηξερα...

[ArELa]

Ένα λαθάκι σου θέλω να επισημάνω και σε ικετεύω να το διορθώσεις ή να προσέχεις αν το κάνεις από αφηρημάδα Τότη μου.

τΙ κάνεις
τΗ μητέρα.

Μη μου βάζεις ήτα στο ερωτηματικό μόριο "τι"

Φιλικά το λέω ε!

Πολλάκις αύτη η φράσις, δηλαδή "εξ απαλών ονύχων", που ώς είπεν ορθώς ο Τάκης, σημαίνει "παιδιόθεν", συγχέεται με μίαν άλλην φράσιν, "εξ όνυχος τον λέοντα", όπερ εστίν επιφανειακώς, επιπολαίως.

Eυχαριστώ Μέλιο μου, αυτό δεν το ήξερα!

[takis_papa]

Πολλάκις αύτη η φράσις, δηλαδή "εξ απαλών ονύχων", που ώς είπεν ορθώς ο Τάκης, σημαίνει "παιδιόθεν", συγχέεται με μίαν άλλην φράσιν, "εξ όνυχος τον λέοντα", όπερ εστίν επιφανειακώς, επιπολαίως.

Υπάρχει έννοια της φράσης, ίσως επικρατεστέρα, που θά 'θελα ΄Μέλιε να το δεις και να πεις την γνώμη σου:
Πλήρης φράση: "Εξ όνυχος οίσθα ( Β' Εν. ) τον λέοντα!
"Από τις λεπτομέρειες κάποιας κατάστασης, καταλαβαίνει κανείς την ουσία, φαίνεται το αποτέλεσμα. ( Από το νύχι του που είναι χαρακτηριστικό ( όπως και ο κυνόδους του ), γνωρίζω τον Λέοντα - την δύναμή του, την αίγλη του )"

[totispap]

Ένα λαθάκι σου θέλω να επισημάνω και σε ικετεύω να το διορθώσεις ή να προσέχεις αν το κάνεις από αφηρημάδα Τότη μου.

τΙ κάνεις
τΗ μητέρα.

Μη μου βάζεις ήτα στο ερωτηματικό μόριο "τι"

Φιλικά το λέω ε!

ελα μωρε,και τΗ εγινε?

[TEUTAMOS]

Nαί! ότι δηλαδή από μίαν λεπτομέρειαν επιφανειακήν ενός πράγματος συνάγεις το είναι κάποιου. Εξ ονύχων οισθα (γνωρίζεις) τον λέοντα.

[ArELa]

ελα μωρε,και τΗ εγινε?

ιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι

[PELTASTIS VARNAVAS]

1000 MERCI!!!!!!!!!!!!!!!

[Novus]

Καλημέρα σας και χρόνια πολλά! Είμαι καινούριο μέλος κι αυτή είναι η πρώτη μου δημοσίευση. Είμαι φοιτητής στο Φιλολογικό τμήμα της Αθήνας και συγκεκριμένα στον τομέα γλωσσολογίας. Θα ήθελα να σχολιάσω και να ξεκαθαρίσω κάποια ζητήματα που είδα σε προηγούμενες δημοσιεύσεις.

Με πηγή τη μνήμη, τα λιγοστά ρημαδιασμένα γράμματα που έμαθα και τον εγκέφαλό μου, η λέξη "πεποίθηση" έχει άμεση ετυμολογική σχέση με την "πειθώ".

το δε πεπιθήσω γίνεται από του πιθώ πιθήσω

Αν οι "εκσυγχρονιστές" (συχνότατα σφαγείς) της ελληνικής θέλουν το "πείθω" ή την "πειθώ" με γιώτα (ι) για τις...ανάγκες των καιρών, εγώ δε θα προσχωρήσω ποτέ σ'αυτή την αλλοτρίωση.

Πολύ σωστή και εύστοχη η παρατήρησή σου. Η πίστη (-ι-) λοιπόν, συγγενεύει με το πείθω (-ει-) όπως το φεύγω με τη φυγή, το πένθος με το πάθος κ.ο.κ. Ας το δούμε όμως πιο αναλυτικά:
Όλο αυτό το σύστημα (διότι περί συστήματος πρόκειται) στηρίζεται στην επιστημονικώς αποδεδειγμένη θεωρία των Μεταπτωτικών βαθμίδων της μητέρας ΙΕ. Στην περίπτωση του πείθω έχουμε την λεγόμενη ΑΠΑΘΗ βαθμίδα του θέματος /πειθ-/ της οποίας ενδεικτικό στοιχείο είναι το βραχύ /ε/ (-ει-, προφορά |ei|). Στο ουσιαστικό πίστις έχουμε την λεγόμενη ΑΣΘΕΝΗ βαθμίδα του θέματος /πειθ-/ και συγκεκριμένα τη μηδενισμένη κατά την οποία εκλίπει το βασικό φωνήεν (εν προκειμένω το /ε/). Άρα το θέμα σε Απαθή β. /πειθ-/ μεταβάλλεται στην Ασθενή-Μηδενισμένη β. σε /πιθ-/. Στην ουσία όμως πρόκειται για το ίδιο θέμα! Έτσι έχουμε: πειθ- > *πιθ-τις (|pith-tis|) (η h [δασεία] ανάμεσα σε όμοια σύμφωνα αποβάλλεται και ακολουθεί συσριστικοποίηση του t) > πισ-τις (|pis-tis|).
Το πίστις με τη σειρά του συγγενεύει με την πεποίθηση (κατ' εμέ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΑ κι όχι τόσο σημασιολογικά) η οποία προέρχεται από τον μέσο παρακείμενο πέποιθα (πείθομαι). Αξίζει να σημειωθεί εδώ πως το θέμα του Παρακειμένου είναι αποτέλεσμα μιας άλλης μεταπτωτικής βαθμίδας, της ΕΤΕΡΟΙΩΜΕΝΗΣ, κατά την οποία μεταβάλλεται το ποιόν του βασικού φωνήεντος (ήτοι: e > o). Συνολικά οι μεταπτωτικές βαθμίδες είναι οι εξής: ΑΠΑΘΗΣ (ε), ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΗ (η), ΕΤΕΡΟΙΩΜΕΝΗ (ο), ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΗ-ΕΤΕΡΟΙΩΜΕΝΗ (ω), ΑΣΘΕΝΗΣ (Ø).
Το ότι συγγενεύουν ετυμολογικώς δεν σημαίνει ότι θα συγγενεύουν και σημασιολογικώς (όπως π.χ. το πένθος και το πάθος που προανέφερα). Δεν θα επεκταθώ όμως παραπάνω στη σημασιολογία των λέξεων παρά μόνο στην ετυμολογία τους.
Έτσι θέλω να εκφράσω τη βαθιά απογοήτευσή μου, όταν βλέπω ατεκμηρίωτες και αντεπιστημονικές παρατηρήσεις του τύπου "αναδιπλασιασμός στο πίθω" το οποίο πίθω είναι σπάνιος, αρχαϊκός μέλλοντας του ρ. πείθω (βασικά μόνο αυτό μου έρχεται στο μυαλό όταν βλέπω τον μορφολογικό τύπο πίθω...!). Ειλικρινά πρώτη φορά ακούω κάτι τέτοιο το οποίο επ' ουδενί θα το έλεγαν ακόμη και μαθητές του γυμνασίου που τώρα μαθαίνουν αρχαία. Κι αυτό είναι το λιγότερο μπροστά στην όλη ερμηνευτική εξήγηση που έδωσε ο συντάκτης αυτής της δημοσίευσης. Απλά ασχολίαστο... Επιπλέον αν θέλετε να ανατρέξετε σε λεξικά και γραμματικές καλό είναι να κοιτάζετε στους Lidell-Scott, στον Schwyzer κ.ο.κ. Παρεμπιπτόντως έχω το λεξικό του παπύρου το οποίο γράφει το εξής:
ΕΤΥΜΟΛ. < *πίθ-τις < θ. πιθ- τού πείθω* + επίθημα -τις, με συριστικοποίηση τού -θ- προ τού -τ-

...Η πίστις (<*πίθ-τις< πέιθομαι. από ρίζα πιθ- εξ ου και πιθ-ανός)...

Η ρίζα είναι πεθ- ( πέθ - j - ομαι )

...Όπως και να'χει επιμένω και ΘΑ επιμένω στο έψιλον-γιώτα στην "πειθώ", ό,τι κι αν λένε τα... "ερμηνευτικά" (?) λεξικά.

Πολύ σωστά, Βίκυ. Οι αναφερθέντες στο θέμα ξέχασαν το πρόσφυμα "j".

Δυστυχώς η ετυμολογία που δίνεις αγαπητέ takis_papa είναι εσφαλμένη. Σύμφωνα με τον Schwyzer(1939): Griechische Grammatik, τους Brugmann K. -Thumb A. (1913): Griechische Grammatik, το λεξικό των Lidell-Scott, το μέγα ΙΕ λεξικό του Pokorny και το ΙΕ λεξικό του Köbler (2000) (http://www.koeblergerhard.de/germanisti ... /idgBh.pdf [σελ. 14]) το ρ. πείθω ανάγεται σε ΙΕ ρίζα *bheidh- και αντιστοιχεί ακριβώς και μορφολογικά (και σημασιολογικά) με το λατ. fīdo (= πείθω, εξαναγκάζω, καταπιέζω). Αν προερχόταν από ρίζα *πεθj- (|*pethj-|) τότε θα είχαμε το εξής αποτέλεσμα: *pethj- (th + j > ss ή s) > *pes(s)- > *πέσ(σ)-. Αυτό που αναφέρεις είναι το φαινόμενο της "επένθεσης" η οποία λαμβάνει χώρο σε συμπλοκή του /j/ με /r/ ή έρρινα σύμφωνα και μάλιστα μόνο μετά από τα φωνήεντα /α/ και /ο/ (π.χ. *μόρ-jα > μοῖρα). Γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους είναι αδύνατον να προέρχεται το πείθω από ρίζα πεθj- πόσο μάλλον αφού βλέπουμε και την εμφανή συγγένεια με το λατινικό fido, άρα την αναγωγή του σε ΙΕ ρίζα *bheidh- της οποίας η εξέλιξη στα Ελληνικά έχει ως εξής: *bheidh- (ΝΟΜΟΣ: τα ηχηρα δασέα της ΙΕ στην Ελληνική μετατρέπονται σε άηχα δασέα) > *pheith- (*φειθ-) > (ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ Grassmann: Ανομοίωση των δασέων, δηλ. σε περιβάλλον όπoυ υπάρχουν δύο δασείες η πρώτη αποβάλλεται) > peith- (πειθ-). Επιπλέον ένα άλλο γεγονός που ενισχύει αυτήν την ετυμολόγηση είναι η γνησιότητα της ΔΙΦΘΟΓΓΟΥ (δηλ. προφορά ως ei κι όχι ως νόθου διφθόγγου σε κλειστό μακρό e που θα μπορούσε να είχε προέλθει από επένθεση - κι αυτό αδύνατον!) η οποία γίνεται εμφανής απ' την ασθενη-μηδενισμένη βαθμίδα σε /ι/.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι ετυμολογήσεις των λέξεων στηρίζονται σε αποδεδειγμένους και παγιωμένους φωνολογικούς νόμους οι οποίοι στηρίζονται κυρίως στη σύγκριση των ΙΕ γλώσσων μεταξύ τους κι όχι τόσο στην ερμηνεία και στην αποκλειστικά φορμαλιστική ανάλυση των λέξεων (όπως έκανε ο Σωκράτης στους διαλόγους του Πλάτωνα) αλλιώς θα έχουμε τις λεγόμενες παρετυμολογίες. Επιπλέον επιβάλλεται η σωστή χρἠση της εκάστοτε βιβλιογραφίας, στηριζόμενοι όχι μόνο σε ένα αλλά τουλάχιστον σε δύο βίβλια και κατα προτίμηση ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΑ. Δυστυχώς οι περισσότερες ελληνικές ιστορικές γραμματικές είναι αντιγραφές των ξένων γραμματικών, αφού αυτοί πρώτοι δημιούργησαν την Ιστορικοσυγκριτική Γραμματική (Franz Bopp κ.ά.) κι αργότερα τη μάθαμε κι έμεις!
Αυτά είχα να επισημάνω.
Σας έυχομαι καλό Πάσχα και καλές γιορτές!

[TEUTAMOS]

Σε καλωσορίζω εις το νήμα αυτό και εν γένει εις τούτο το φόρουμ που όπως κατάλαβες έχει πολλά και ενδιαφέροντα νήματα, εκ των οποίων ένα είναι και η ενότης Ελληνική γλώσσα - γλωσσολογία, μιας και είσαι συνάδελφος γλωσσολόγος. Πάντα εις μίαν συζήτησιν χρειάζεται κάποιος γλωσσολόγος, καθώς περίτρανα αποδεικνύεται ες αεί το γνωστόν ρητόν "αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις". Αν θέλεις δημιούργησε το δικόν σου προσωπικόν στίγμα http://www.ideografhmata.gr/forum/viewforum.php?f=164,
ίνα συστηθήις εις τους συμφορουμίτες σου. Καλή συνέχεια και καλές πνευματικές ΙΔΕΟ - διαδρομές εις τον ιστότοπον αυτόν.

[ArELa]

Φίλε Novus, καλώς μας ήρθες!

Αν και ο Μέλιος μας (ΤΕΥΤΑΜΟΣ) πρόλαβε να σε κατατοπίσει λίγο, θα βρεις κατατοπιστικότερο ένα ΡΜ που σου έστειλα. Λίγο ετεροχρονισμένα συγχώρα με, ένεκα της απουσίας μου λόγω Πάσχα.

[totispap]

Ποια η διαφορα του σ'αγαπώ με το σ'αγαπάω..?

[Nightrider]

Ποια η διαφορα του σ'αγαπώ με το σ'αγαπάω..?

Το ρήμα "αγαπώ" είναι η συνειρρημένη μορφή του ρήματος "αγαπάω"!

Το "σ'αγαπώ" είναι η σωστή μορφή του ρήματος!

[par]

Το άρθρο του Κώστα Πνευματικού όχι μόνο δεν είναι "κρυστάλλινο στη σαφήνειά του", αλλά είναι χαρακτηριστικά αντιεπιστημονικό, όπως αποδεικνύεται εδώ:

http://vasargyr.blogspot.com/2008/05/27.html

[ArELa]

Δεν είναι δυνατόν ο Γάλλος να "φτιάχνει" ελληνικές ορολογίες για λογαριασμό μας και να αναγνωρίσω εγώ ως Ελληνίδα (που χλωμό το βρίσκω να γνωρίζει τη γλώσσα μου καλύτερα από μένα ο κ. Andry, δεν ήταν ούτε καν γλωσσολόγος...) , αλλά και να συμβαδίσω με μια λογική που απλά δεν μου "κολλάει" με τίποτα. Τι θα πει ορθο-παιδίον; Σωστό παιδί... Είναι λογική να ονοματίσουμε μια επιστήμη , τα ζητήματα/θέματα/προβλήματα με τα οποία πραγματεύεται δεν αφορούν μόνον τα παιδιά, "ορθο-παιδική"; Πόσο κουλό και αβάσιμο είναι αυτό;

Στα χρόνια που ζω με -ε- το έμαθα (πιστεύω ότι ορθώς μου διδάχθηκε έτσι) και θα μου επιτραπεί έτσι να το κρατήσω, γιατί έτσι το θεωρώ κι εγώ σήμερα με τη σειρά μου σωστότερο... Δεν ειμαι αντίθετη με την άποψη να αλλάζουμε τα κακώς κείμενα, είμαι όμως σφόδρα και κάθετα αντίθετη με τις αλλαγές των ορθώς δοθέντων, προς χάριν μιας ...εκσυγχρονισμένης/νεοτεριστικής αντίληψης. Βαίνω αισίως στα 50... το έμαθα απ'το 70 και νωρίτερα με ε και... ΞΑΦΝΟΥ μας παρουσιάστηκε το "αι" από το πουθενά του κ. Andry... που προσβάλλει όχι μόνο τη γλωσσική μου αρτιότητα, αλλά και το αισθητήριό μου... Ε όχι, συγχωρήστε με, δεν θα πάρω...


Αν και διαφωνώ λοιπόν με το συγκεκριμένο άρθρο που μας παρέθεσες,
σε καλωσορίζω φίλε/φίλη par

(και σε παραπέμπω σε ένα ΡΜ που σου έχω ήδη αποστείλει)

[par]

Δεν είναι δυνατόν ο Γάλλος να "φτιάχνει" ελληνικές ορολογίες για λογαριασμό μας και να αναγνωρίσω εγώ ως Ελληνίδα (που χλωμό το βρίσκω να γνωρίζει τη γλώσσα μου καλύτερα από μένα ο κ. Andry, δεν ήταν ούτε καν γλωσσολόγος...) , αλλά και να συμβαδίσω με μια λογική που απλά δεν μου "κολλάει" με τίποτα. Τι θα πει ορθο-παιδίον; Σωστό παιδί... Είναι λογική να ονοματίσουμε μια επιστήμη , τα ζητήματα/θέματα/προβλήματα με τα οποία πραγματεύεται δεν αφορούν μόνον τα παιδιά, "ορθο-παιδική"; Πόσο κουλό και αβάσιμο είναι αυτό;

Στα χρόνια που ζω με -ε- το έμαθα (πιστεύω ότι ορθώς μου διδάχθηκε έτσι) και θα μου επιτραπεί έτσι να το κρατήσω, γιατί έτσι το θεωρώ κι εγώ σήμερα με τη σειρά μου σωστότερο... Δεν ειμαι αντίθετη με την άποψη να αλλάζουμε τα κακώς κείμενα, είμαι όμως σφόδρα και κάθετα αντίθετη με τις αλλαγές των ορθώς δοθέντων, προς χάριν μιας ...εκσυγχρονισμένης/νεοτεριστικής αντίληψης. Βαίνω αισίως στα 50... το έμαθα απ'το 70 και νωρίτερα με ε και... ΞΑΦΝΟΥ μας παρουσιάστηκε το "αι" από το πουθενά του κ. Andry... που προσβάλλει όχι μόνο τη γλωσσική μου αρτιότητα, αλλά και το αισθητήριό μου... Ε όχι, συγχωρήστε με, δεν θα πάρω...


Αν και διαφωνώ λοιπόν με το συγκεκριμένο άρθρο που μας παρέθεσες,
σε καλωσορίζω φίλε/φίλη par

(και σε παραπέμπω σε ένα ΡΜ που σου έχω ήδη αποστείλει)

Χαίρετε. Δυστυχώς δεν έχω πολύ χρόνο για συζήτηση -και μάλιστα για μια τέτοια συζήτηση, εννοώ δηλ. ότι τα θέματα αυτά είναι γνωστά και έχουν ήδη συζητηθεί.

Πρώτα από όλα, παραπέμπω σε δύο διαφωτιστικά κείμενα του Ευ. Πετρούνια για τις πηγές του λεξιλογίου της Νεοελληνικής:

http://www.greek-language.gr/greekLang/ ... 16/07.html

http://www.abnet.agrino.org/htmls/E/E007.html

Και απαντώ:

Δεν είναι δυνατόν ο Γάλλος να "φτιάχνει" ελληνικές ορολογίες για λογαριασμό μας

Δεν "φτιάχνει ελληνικές ορολογίες για λογαριασμό μας" ένας Γάλλος. Για λογαριασμό της δικής του γλώσσας έπλασε τον όρο. Εμείς τον δανειστήκαμε. Η "ορθοπαιδική" είναι περίπτωση "διεθνισμού". Τα λέει ο Πετρούνιας, διαβάστε τα άρθρα.

(που χλωμό το βρίσκω να γνωρίζει τη γλώσσα μου καλύτερα από μένα ο κ. Andry

Δεν τίθεται έτσι το θέμα, απλώς έπλασε μια λέξη με ελληνικά στοιχεία για τη δική του γλώσσα.

ο κ. Andry, δεν ήταν ούτε καν γλωσσολόγος

Ώστε, έχει για σας σημασία η ιδιότητα του γλωσσολόγου; Χαίρομαι. Δείτε λοιπόν τι λένε οι γλωσσολόγοι για το θέμα αυτό: http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=13&t=5511&start=0 Στην ιστοσελίδα αυτή θα δείτε ότι τρεις καθηγητές γλωσσολογίας επιχειρηματολογούν υπέρ του αι ως ετυμολογικά βάσιμου.

αλλά και να συμβαδίσω με μια λογική που απλά δεν μου "κολλάει" με τίποτα. Τι θα πει ορθο-παιδίον; Σωστό παιδί... Είναι λογική να ονοματίσουμε μια επιστήμη , τα ζητήματα/θέματα/προβλήματα με τα οποία πραγματεύεται δεν αφορούν μόνον τα παιδιά, "ορθο-παιδική"; Πόσο κουλό και αβάσιμο είναι αυτό;

Σε ένα αρχικό στάδιο αφορούσε μόνο παιδιά. Η ετυμολογική ορθογραφία εδώ αντανακλά την αρχική σημασία της λέξης. Γι' αυτό και λέγεται ετυμολογική (ετυμολογία είναι η αναγωγή στην αρχική μορφή και σημασία). Είναι σαφές ότι με την "ορθοπαιδική" δεν έχει καμία σχέση η "πέδη", το λέει και ο Χριστίδης στη σελίδα όπου παρέπεμψα. Το ε είναι παντελώς αβάσιμο.

Στα χρόνια που ζω με -ε- το έμαθα (πιστεύω ότι ορθώς μου διδάχθηκε έτσι) και θα μου επιτραπεί έτσι να το κρατήσω, γιατί έτσι το θεωρώ κι εγώ σήμερα με τη σειρά μου σωστότερο... Δεν ειμαι αντίθετη με την άποψη να αλλάζουμε τα κακώς κείμενα, είμαι όμως σφόδρα και κάθετα αντίθετη με τις αλλαγές των ορθώς δοθέντων, προς χάριν μιας ...εκσυγχρονισμένης/νεοτεριστικής αντίληψης. Βαίνω αισίως στα 50... το έμαθα απ'το 70 και νωρίτερα με ε και... ΞΑΦΝΟΥ μας παρουσιάστηκε το "αι" από το πουθενά του κ. Andry... που προσβάλλει όχι μόνο τη γλωσσική μου αρτιότητα, αλλά και το αισθητήριό μου... Ε όχι, συγχωρήστε με, δεν θα πάρω...


Αν και διαφωνώ λοιπόν με το συγκεκριμένο άρθρο που μας παρέθεσες,

Σημασία δεν έχει τι θεωρείτε εσείς σωστό, αλλά τι είναι αντικειμενικά σωστό, σύμφωνα με τα διδάγματα της γλωσσολογίας περί ετυμολογίας. Ετυμολογικά σωστή είναι η γραφή με αι.

Αν θέλετε, διαβάστε προσεκτικά τα κείμενα που παρέθεσα, θα βρείτε όλες τις απαντήσεις. Μόνο, να χαρείτε, μη με κάνετε να επανέλθω, δεν έχω χρόνο για ατέλειωτες συζητήσεις, πρέπει να δουλέψω για να ζήσω.

Ευχαριστώ.

[ArELa]

Χαίρετε. Δυστυχώς δεν έχω πολύ χρόνο για συζήτηση -και μάλιστα για μια τέτοια συζήτηση, εννοώ δηλ. ότι τα θέματα αυτά είναι γνωστά και έχουν ήδη συζητηθεί.

Πρώτα από όλα, παραπέμπω σε δύο διαφωτιστικά κείμενα του Ευ. Πετρούνια για τις πηγές του λεξιλογίου της Νεοελληνικής:

http://www.greek-language.gr/greekLang/ ... 16/07.html

http://www.abnet.agrino.org/htmls/E/E007.html

Στον πληθυντικό λοιπον...

O xρόνος μου κι εμένα πολύ περιορισμένος. Θα δω τις παραπομπές σας όποτε ευκαιρήσω.

Δεν "φτιάχνει ελληνικές ορολογίες για λογαριασμό μας" ένας Γάλλος. Για λογαριασμό της δικής του γλώσσας έπλασε τον όρο. Εμείς τον δανειστήκαμε. Η "ορθοπαιδική" είναι περίπτωση "διεθνισμού". Τα λέει ο Πετρούνιας, διαβάστε τα άρθρα.

Για λογαριασμό της δικής του γλώσσας, επινόησε ελληνικό όρο; Περίεργη λογική και πάντως αυτό δεν λέει και πολλά για τη δική του γλώσσα.
Όσο για το αντιδάνειο της δικής μας λέξης που κάναμε εμείς... θα μου επιτρέψετε να μην το σχολιάσω...

Δεν τίθεται έτσι το θέμα, απλώς έπλασε μια λέξη με ελληνικά στοιχεία για τη δική του γλώσσα.

Συγχωρήστε μου την αδυναμία να καταλάβω γιατί δεν έπλασε μια γαλλική λέξη για τη δική του γλώσσα.

Ώστε, έχει για σας σημασία η ιδιότητα του γλωσσολόγου; Χαίρομαι. Δείτε λοιπόν τι λένε οι γλωσσολόγοι για το θέμα αυτό: http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=13&t=5511&start=0 Στην ιστοσελίδα αυτή θα δείτε ότι τρεις καθηγητές γλωσσολογίας επιχειρηματολογούν υπέρ του αι ως ετυμολογικά βάσιμου.

Θα μεταβώ και σ'αυτό το λινκ όποτε ευκαιρήσω. Ωστόσο, παρά το "αμόρφωτο" της θέσης μου έναντι καθηγητών, είμαι από τα άτομα που δεν "ψαρώνουν" και δη όταν έχουν συγκεκριμένη άποψη με έρεισμα, έναντι των...εγκρίτων. Και τούτο διότι θεωρώ πως α/ ούτε εκείνοι είναι αλάθητοι β/ δεν θα'πρεπε να εκλαμβάνουμε ως θέσφατα ό,τι λένε επειδή το λένε εκείνοι, γ/ στο βαθμό των δυνατοτήτων μου (νοητικών αλλά και ερευνητικών) προτιμώ να εξετάζω και να μελετώ από μόνη μου μια τοποθέτηση και θεωρώ πως δικαιούμαι να κρίνω/αποφασίζω κατά την κρίση μου το δόκιμο ή αδόκιμο της τοποθέτησης αυτής όπως και δ/ τα πιθανά κίνητρα (ΑΝ υπάρχουν) που μπορεί να ωθούν πολλούς ειδήμονες σε συγκεκριμένες (λαθεμένες εξ ορισμού) τοποθετήσεις.

αλλά και να συμβαδίσω με μια λογική που απλά δεν μου "κολλάει" με τίποτα. Τι θα πει ορθο-παιδίον; Σωστό παιδί... Είναι λογική να ονοματίσουμε μια επιστήμη , τα ζητήματα/θέματα/προβλήματα με τα οποία πραγματεύεται δεν αφορούν μόνον τα παιδιά, "ορθο-παιδική"; Πόσο κουλό και αβάσιμο είναι αυτό;

Σε ένα αρχικό στάδιο αφορούσε μόνο παιδιά. Η ετυμολογική ορθογραφία εδώ αντανακλά την αρχική σημασία της λέξης.

Συγχωρήστε με που περιέλαβα και την δική μου τοποθέτηση σ'αυτή την παράθεση, αλλά τη θεωρώ ιδιαιτέρως σημαντική, και δεν με κάλυψε η απάντησή σας επ'αυτής ακριβώς. Λέτε σε ένα αρχικό στάδιο αφορούσε μόνο παιδιά. Σας αντιπροτείνω ότι σε μετέπειτα στάδιο, αφορούσε τον πληθυσμό στο σύνολο του και άτομα απασών των ηλικιών. Για να μη σας πω ότι αυτή η επιστήμη αφορούσε πλείστους όσους ενήλικες και ανηλίκους και προ του 18ου αιώνα κατά τη διάρκεια του οποίου ο κατά τα άλλα Γάλλος κ. Αντρί επινόησε την ελληνική αυτή λέξη... Πώς λεγόταν τότε (πριν την ..."εφεύρεση" του κ. Αντρί) η επιστήμη της ορθοπεδικής, γνωρίζετε; Ή μήπως δεν υπήρχε; Σ'αυτό απάντηση δεν έχω πάρει από κανέναν ακόμη...

Γι' αυτό και λέγεται ετυμολογική (ετυμολογία είναι η αναγωγή στην αρχική μορφή και σημασία). Είναι σαφές ότι με την "ορθοπαιδική" δεν έχει καμία σχέση η "πέδη", το λέει και ο Χριστίδης στη σελίδα όπου παρέπεμψα. Το ε είναι παντελώς αβάσιμο.

Όχι πιο αβάσιμο από το "αι" λες και μόνο στα παιδιά προκύπτουν κατάγματα... λόγου χάριν.

Μπορεί να το λέει ο κ. Χριστίδης, σεβαστή η άποψή του, αλλά ως γνωστόν, ο σεβασμός δεν πάει πάντα χέρι χέρι με την αποδοχή. Σε ό,τι με αφορά, η "πέδη" ως ρίζα, ή η παρετυμολογική εκ του λατινικού pes, pedis (πόδι) είναι πολύ δοκιμότερη και λογικότερη του "παιδιού", αφού ο όρος ορθοπεδική με -ε- οφείλεται σε παρετυμολογικές συνδέσεις είτε με το λατινικο είτε με το ελληνικό πέδη (πβ. χειρο-πέδη, τροχο-πέδη), οπότε ορθοπεδική είναι το «να ορθώνεις (τα οστά) με πέδες» (με δεσμά / επίδεση / επιδέσμους κ.τ.ό.), όπως διάβασα σε μια πολύ σωστή επισήμανση στο lexilogia.

Σημασία δεν έχει τι θεωρείτε εσείς σωστό, αλλά τι είναι αντικειμενικά σωστό, σύμφωνα με τα διδάγματα της γλωσσολογίας περί ετυμολογίας. Ετυμολογικά σωστή είναι η γραφή με αι.

Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Σημασία για μένα ΕΧΕΙ τι θεωρώ εγώ σωστό, γιατί κι εγώ κάνω χρήση - ζώσα χρήση- αυτής της γλώσσας, όχι μόνο οι γλωσσολόγοι.

Μπορούμε βέβαια να δούμε το ζήτημα και πιο ήρεμα, και να μην τρελαινόμαστε.
Η οστορθωτική βασικά δεν έχει να κάνει ούτε με τα παιδιά ούτε με τις πέδες ούτε με τα pedes απαραίτητα, γιατί μπορεί να μην παίζουν τα πόδια σε ένα πρόβλημα. Μπορούμε να γράφουμε τη λέξη όπως θέλουμε αντί να κάνουμε το ζήτημα αυτό μεσανατολικό. Οι Αγγλοι-αγγλόφωνοι έχουν δυο γραφές για τη λέξη και αμφότερες θεωρούνται σωστές: orthopedics ή orthopaedics και φυσικά ολίγον τους ενδιαφέρει η ετυμολογία.

Αν τρωγόμαστε εμείς (εγώ δηλαδή) λίγο παραπάνω επ'αυτού, είναι γιατί νιώθω πως στην καμπούρα της γλώσσας μου , νομίζει ότι μπορεί ο καθένας (Ελλην αλλά και αλλοεθνής τελικά) να παίζει κατά το δοκούν κι αυτό είναι που μου τη δίνει, όχι τόσο αν θα γράφεται τελικά με ε ή με αι. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα στο φινάλε.


Πρέπει να πω παντως ότι στις δεκαετιες του 60 που θυμάμαι αμυδρά, του 70 και του 80 ου θυμάμαι καλά, το ε ήταν ετυμολογικά σωστό.
Το "ετυμολογικά σωστό" του -αι- ανακαλύφθηκε ως αποκαλυπτική επιφοίτησις στα καλά καθούμενα απ'το 90-95.

Από ένα σημείο και μετά λοιπόν, κάποιοι απο μας επιλέγουμε από μονοι μας αυτό που κατά τη δική μας κρίση είναι το "ετυμολογικά σωστό", και αυτό χρησιμοποιούμε και ΘΑ χρησιμοποιούμε, ακόμα κι στην περίπτωση που πλέον η νέα νόρμα, ο νεολογισμός και η νεοκουλτούρα των καιρών, το θέλει λαθεμένο.

Αν θέλετε, διαβάστε προσεκτικά τα κείμενα που παρέθεσα, θα βρείτε όλες τις απαντήσεις. Μόνο, να χαρείτε, μη με κάνετε να επανέλθω, δεν έχω χρόνο για ατέλειωτες συζητήσεις, πρέπει να δουλέψω για να ζήσω.

Ευχαριστώ.

Δεν είμαι καταναγκαστική σε κανέναν αγαπητέ, πολλώ δε μάλλον σε σας, για να σας "κάνω" να επανέλθετε... Επανέρχεστε όποτε και ΑΝ το επιθυμήσετε. Όσο για τις ατέλειωτες συζητήσεις... ενίοτε γινονται αυτές στα ΙΔΕΟ, αλλά δεν υποχρεούται κανείς να συμμετέχει σ'αυτές. Να υποθέσω ότι εγγραφήκατε μόνο για να τοποθετήσετε τη συγκεκριμένη θέση; Όπως και να'χει, σας διαβεβαιώ ότι κι εμείς εδώ δεν είμαστε χαραμοφάηδες, όλοι στον αγώνα της επιβίωσης βρισκόμαστε και δουλεύουμε (πολλοί από μας αρκετά σκληρά). Τούτη τη στιγμή κάνω ανάπαυλα απ'τη δουλειά μου, και δοθείσθης της ευκαιρίας σας απάντησα, αφού και η δουλειά μου στον υπολογιστή είναι. Αυτό σε συνδυασμό με την ταχύτητα που έχω στα πλήκτρα, μου δίνει τη δυνατότητα να ενδίδω ενίοτε σε αναλυτικές τοποθετήσεις, αλλά προς Θεού, δεν είμαστε αργόσχολοι, κι εμείς δουλεύουμε για να ζήσουμε.

Ευχαριστώ.

[par]

Χρειάζεται λοιπόν να επανέλθω και φυσικά αυτό δεν μου κάνει κατάπληξη.

1)

Για λογαριασμό της δικής του γλώσσας, επινόησε ελληνικό όρο; Περίεργη λογική και πάντως αυτό δεν λέει και πολλά για τη δική του γλώσσα.

Επινόησε έναν επιστημονικό όρο με ελληνική ετυμολογική προέλευση (ένα σύνθετο με επιμέρους στοιχεία προερχόμενα από την Ελληνική). Δεν έχετε ακούσει ποτέ για περιπτώσεις γλωσσικού δανεισμού, ειδικά στην επιστημονική ορολογία; Τα γράφει ο Πετρούνιας, παραπέμπω και πάλι εκεί.

2)

Συγχωρήστε μου την αδυναμία να καταλάβω γιατί δεν έπλασε μια γαλλική λέξη για τη δική του γλώσσα.

Ισχύει η προηγούμενη απάντησή μου, αλλά γενικότερα η παρουσία της Ελληνικής στη διεθνή επιστημονική ορολογία οφείλεται και στο κύρος της Αρχαίας Ελληνικής ως κλασικής γλώσσας. Απλώς εδώ πρόκειται για ειδική περίπτωση δανεισμού, για "διεθνισμό" (βλέπε και πάλι τα κείμενα του Πετρούνια). Δηλ. η "ορθοπαιδική" ως λέξη δεν χρησιμοποιήθηκε πρωτύτερα. Ελληνικά είναι τα μεμονωμένα στοιχεία "ορθός" και "παιδίον". Για δανεισμό όμως πρόκειται.

3)

Όσο για το αντιδάνειο της δικής μας λέξης που κάναμε εμείς... θα μου επιτρέψετε να μην το σχολιάσω...

Δεν ήταν δική μας η λέξη, αλλά τα μεμονωμένα στοιχεία, τα συνθετικά της. Το ότι μας ξενίζει οφείλεται στο γεγονός που προανέφερα: την (ελληνικής προελεύσεως) γαλλική λέξη έπλασε ο Andry, χωρίς να ενδιαφέρεται για τήρηση των κανόνων της Ελληνικής, αφού την έπλασε για κάλυψη αναγκών της δικής του γλώσσας. Μετά τον δανεισμό πράγματι εμείς χρησιμοποιούμε μια λέξη που δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε ως "ορθό παιδί" ή κάτι τέτοιο. Αυτό όμως συμβαίνει και σε άλλες τέτοιες περιπτώσεις. Τα γράφει ο Πετρούνιας. Ούτε το μικρόβιο συμφωνεί με τους κανόνες της Ελληνικής, κι όμως το χρησιμοποιούμε. Δάνειο κι αυτό, απλώς τα επιμέρους στοιχεία του είναι ελληνικά. Και πάντως, αν ξενίζει η ορθοπαιδική ως σχηματισμός, ας βρεθεί άλλη λέξη. Όσο και να ξενίζει όμως, το ε δεν δικαιολογείται ετυμολογικά με τίποτα.

4)

Θα μεταβώ και σ'αυτό το λινκ όποτε ευκαιρήσω.

Θα έπρεπε πρώτα να μεταβείτε και μετά να γράψετε. Κι αυτό γιατί στα κείμενα αυτά ξεκαθαρίζονται τα πάντα.

5)

Ωστόσο, παρά το "αμόρφωτο" της θέσης μου έναντι καθηγητών, είμαι από τα άτομα που δεν "ψαρώνουν" και δη όταν έχουν συγκεκριμένη άποψη με έρεισμα, έναντι των...εγκρίτων. Και τούτο διότι θεωρώ πως α/ ούτε εκείνοι είναι αλάθητοι β/ δεν θα'πρεπε να εκλαμβάνουμε ως θέσφατα ό,τι λένε επειδή το λένε εκείνοι, γ/ στο βαθμό των δυνατοτήτων μου (νοητικών αλλά και ερευνητικών) προτιμώ να εξετάζω και να μελετώ από μόνη μου μια τοποθέτηση και θεωρώ πως δικαιούμαι να κρίνω/αποφασίζω κατά την κρίση μου το δόκιμο ή αδόκιμο της τοποθέτησης αυτής όπως και δ/ τα πιθανά κίνητρα (ΑΝ υπάρχουν) που μπορεί να ωθούν πολλούς ειδήμονες σε συγκεκριμένες (λαθεμένες εξ ορισμού) τοποθετήσεις.

Παρέπεμψα στους τρεις γλωσσολόγους, γιατί προηγουμένως είχατε γράψει για τον Andry ότι "δεν ήταν ούτε καν γλωσσολόγος". Ε, λοιπόν, φυσικά και αβίαστα σκέφτηκα να σας πω τι λένε οι γλωσσολόγοι επί του θέματος. Δεν παρέπεμψα στους τρεις καθηγητές, για να "ψαρώσετε". Δεν είπα ότι είναι αλάθητοι ή ότι πρέπει να εκλαμβάνουμε ως θέσφατα ό,τι λένε. Έχει σημασία όμως ότι δεν υπάρχει ούτε ένας ειδικός επιστήμονας (γλωσσολόγος δηλ.) που να υποστηρίζει ως ετυμολογικά βάσιμο το ε.

6)

αλλά και να συμβαδίσω με μια λογική που απλά δεν μου "κολλάει" με τίποτα. Τι θα πει ορθο-παιδίον; Σωστό παιδί...

Απάντησα παραπάνω.

7)

Είναι λογική να ονοματίσουμε μια επιστήμη , τα ζητήματα/θέματα/προβλήματα με τα οποία πραγματεύεται δεν αφορούν μόνον τα παιδιά, "ορθο-παιδική"; Πόσο κουλό και αβάσιμο είναι αυτό;

Σας έχω απαντήσει από χθες. Σε ένα αρχικό στάδιο αφορούσε μόνο παιδιά. Η ορθογραφία μας είναι ετυμολογική. Η ετυμολογική ορθογραφία αντανακλά την αρχική μορφή ή σημασία των λέξεων, εν προκειμένω την αρχική σημασία. Και στο κάτω-κάτω, το αι εδώ έχει αυτήν ακριβώς τη λογική. Το ε δεν έχει καμία ετυμολογική λογική. Είναι σαφές ότι στην ορθοπαιδική δεν εμπλέκεται η πέδη, το έχω ξαναπεί.

8)

Λέτε σε ένα αρχικό στάδιο αφορούσε μόνο παιδιά. Σας αντιπροτείνω ότι σε μετέπειτα στάδιο, αφορούσε τον πληθυσμό στο σύνολο του και άτομα απασών των ηλικιών. Για να μη σας πω ότι αυτή η επιστήμη αφορούσε πλείστους όσους ενήλικες και ανηλίκους και προ του 18ου αιώνα κατά τη διάρκεια του οποίου ο κατά τα άλλα Γάλλος κ. Αντρί επινόησε την ελληνική αυτή λέξη... Πώς λεγόταν τότε (πριν την ..."εφεύρεση" του κ. Αντρί) η επιστήμη της ορθοπεδικής, γνωρίζετε; Ή μήπως δεν υπήρχε; Σ'αυτό απάντηση δεν έχω πάρει από κανέναν ακόμη...

Μπορείτε να ανατρέξετε σε μια ιστορία της ορθοπαιδικής. Κυκλοφορούν σχετικά βιβλία. Φαντάζομαι -χωρίς να είμαι γιατρός- ότι θα ισχύει κάτι σχετικό με τη γλωσσολογία. Δηλ. με σύγχρονους επιστημονικούς όρους θα πρόκειται για επιστήμη θεμελιωμένη τους τελευταίους αιώνες, αλλά η αρχή της θα ανάγεται στους αρχαίους χρόνους. Σημασία εδώ έχει ότι ως όρος δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ πριν από το 1741.

9)

Το ε είναι παντελώς αβάσιμο.

Όχι πιο αβάσιμο από το "αι" λες και μόνο στα παιδιά προκύπτουν κατάγματα... λόγου χάριν.

Εξήγησα τι σημαίνει ετυμολογική ορθογραφία. Και πάντως το ε είναι ετυμολογικά αβάσιμο, ο όρος δεν προέρχεται από την πέδη.

10)

Μπορεί να το λέει ο κ. Χριστίδης, σεβαστή η άποψή του, αλλά ως γνωστόν, ο σεβασμός δεν πάει πάντα χέρι χέρι με την αποδοχή.

Δεν το λέει μόνο ο Χριστίδης, το λένε όλοι οι γλωσσολόγοι, επομένως δεν πρόκειται για υποκειμενική άποψη ενός συγκεκριμένου προσώπου.

11)

Σε ό,τι με αφορά, η "πέδη" ως ρίζα, ή η παρετυμολογική εκ του λατινικού pes, pedis (πόδι) είναι πολύ δοκιμότερη και λογικότερη του "παιδιού", αφού ο όρος ορθοπεδική με -ε- οφείλεται σε παρετυμολογικές συνδέσεις είτε με το λατινικο είτε με το ελληνικό πέδη (πβ. χειρο-πέδη, τροχο-πέδη), οπότε ορθοπεδική είναι το «να ορθώνεις (τα οστά) με πέδες» (με δεσμά / επίδεση / επιδέσμους κ.τ.ό.), όπως διάβασα σε μια πολύ σωστή επισήμανση στο lexilogia.

Τι σημαίνει "πολύ δοκιμότερη και λογικότερη"; Σας εξήγησα ότι δεν έχει καμία ετυμολογική σχέση η πέδη. Στην ιστορία της ορθοπαιδικής ως λέξης δεν εμπλέκεται η πέδη. Δεν δημιουργήθηκε ο όρος με βάση την πέδη.

12)

ο όρος ορθοπεδική με -ε- οφείλεται σε παρετυμολογικές συνδέσεις είτε με το λατινικο είτε με το ελληνικό πέδη (πβ. χειρο-πέδη, τροχο-πέδη)

Ξέρετε τι σημαίνει "παρετυμολογικές συνδέσεις", φαντάζομαι. Παρετυμολογία είναι η εσφαλμένη ετυμολογία. Εδώ συμφωνώ, πράγματι παρετυμολογική είναι η σύνδεση του επιστημονικού όρου με την πέδη!

13)

Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω. Σημασία για μένα ΕΧΕΙ τι θεωρώ εγώ σωστό, γιατί κι εγώ κάνω χρήση - ζώσα χρήση- αυτής της γλώσσας, όχι μόνο οι γλωσσολόγοι.

Εδώ διερευνούμε ένα ετυμολογικό θέμα, δηλ. ένα θέμα που εξ ορισμού αφορά της ιστορία μιας λέξης. Η ετυμολογία μάς ανάγει στον άξονα της διαχρονίας, που αντιδιαστέλλεται με τη ζώσα χρήση, για την οποία κάνετε λόγο. Εν ολίγοις, δεν μιλάμε για ζώσα χρήση. Έγκυρη άποψη για ένα τέτοιο, ειδικό θέμα έχουν οι γλωσσολόγοι της ιστορικής γλωσσολογίας.

Ο άξονας της συγχρονίας πώς εμπλέκεται εδώ; Μόνο στον βαθμό που η ετυμολογία ρυθμίζει την ορθογραφία. Μπορούμε να συμφωνήσουμε να παρακάμψουμε σε ορισμένες περιπτώσεις το ετυμολογικό κριτήριο για διαφόρους λόγους. Π.χ. να γράψουμε το γλιτώνω με ι αντί υ (γλυτώνω), μολονότι συνδέεται με το λύω. Αλλά δεν είναι ετυμολογική η γραφή του γλιτώνω με ι, όπως δεν είναι του ορθοπεδική με ε.

14)

Μπορούμε να γράφουμε τη λέξη όπως θέλουμε αντί να κάνουμε το ζήτημα αυτό μεσανατολικό. Οι Αγγλοι-αγγλόφωνοι έχουν δυο γραφές για τη λέξη και αμφότερες θεωρούνται σωστές: orthopedics ή orthopaedics και φυσικά ολίγον τους ενδιαφέρει η ετυμολογία.

Και στην Ελληνική αμφότερες (ορθοπαιδική και ορθοπεδική) είναι σωστές. Με τη μόνη διαφορά ότι η πρώτη γραφή είναι ετυμολογικά σωστή, ενώ η δεύτερη είναι σωστή ως βασιζόμενη στο κριτήριο της χρήσης, το οποίο υπάρχει, αφού το αντίστοιχο ετυμολογικό δεν ακολουθείται ανεξαιρέτως.

15)

Αν τρωγόμαστε εμείς (εγώ δηλαδή) λίγο παραπάνω επ'αυτού, είναι γιατί νιώθω πως στην καμπούρα της γλώσσας μου , νομίζει ότι μπορεί ο καθένας (Ελλην αλλά και αλλοεθνής τελικά) να παίζει κατά το δοκούν κι αυτό είναι που μου τη δίνει, όχι τόσο αν θα γράφεται τελικά με ε ή με αι. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα στο φινάλε.

Ελπίζω να ενημερωθείτε σχετικά με το θέμα διαβάζοντας τα κείμενα όπου παρέπεμψα.

16)

Πρέπει να πω παντως ότι στις δεκαετιες του 60 που θυμάμαι αμυδρά, του 70 και του 80 ου θυμάμαι καλά, το ε ήταν ετυμολογικά σωστό.

Όχι! Δεν ήταν ετυμολογικά σωστό, αυτό λέω από χθες. Απλώς βασιζόταν στο κριτήριο της χρήσης. Δεν προέρχεται από την πέδη, άρα δεν είναι ετυμολογικά σωστό το ε.

17)

Το "ετυμολογικά σωστό" του -αι- ανακαλύφθηκε ως αποκαλυπτική επιφοίτησις στα καλά καθούμενα απ'το 90-95.

Αποκαλυπτική επιφοίτηση είναι η ετυμολογική έρευνα; Οι επιστήμες προχωρούν με έρευνα. Και το καλύτερος κάποτε γραφόταν καλλίτερος. Η παλιά γραφή βασιζόταν σε θέσεις που αναθεωρήθηκαν. Απεδείχθη ότι το σωστό είναι καλύτερος.

18)

Δεν είμαι καταναγκαστική σε κανέναν αγαπητέ, πολλώ δε μάλλον σε σας, για να σας "κάνω" να επανέλθετε... Επανέρχεστε όποτε και ΑΝ το επιθυμήσετε. Όσο για τις ατέλειωτες συζητήσεις... ενίοτε γινονται αυτές στα ΙΔΕΟ, αλλά δεν υποχρεούται κανείς να συμμετέχει σ'αυτές. Να υποθέσω ότι εγγραφήκατε μόνο για να τοποθετήσετε τη συγκεκριμένη θέση; Όπως και να'χει, σας διαβεβαιώ ότι κι εμείς εδώ δεν είμαστε χαραμοφάηδες, όλοι στον αγώνα της επιβίωσης βρισκόμαστε και δουλεύουμε (πολλοί από μας αρκετά σκληρά). Τούτη τη στιγμή κάνω ανάπαυλα απ'τη δουλειά μου, και δοθείσθης της ευκαιρίας σας απάντησα, αφού και η δουλειά μου στον υπολογιστή είναι. Αυτό σε συνδυασμό με την ταχύτητα που έχω στα πλήκτρα, μου δίνει τη δυνατότητα να ενδίδω ενίοτε σε αναλυτικές τοποθετήσεις, αλλά προς Θεού, δεν είμαστε αργόσχολοι, κι εμείς δουλεύουμε για να ζήσουμε.

Μακάρι να μη χρειαστεί να επανέλθω.