Ορθογραφικά-Ετυμολογία

[Apomakros]

Η πίστις (<*πίθ-τις< πέιθομαι. από ρίζα πιθ- εξ ου και πιθ-ανός) είναι μια βαθύτατα προσωπική στάσις απέναντι σε μια υπερφυσική οντότητα, σε ένα θεό…

Η πίστη λοιπόν, είναι μια βαθύτατα προσωπική στάση.

Η πίστη δεν σημαίνει απλά βαθιά πεποίθηση αλλά υποδηλώνει κάτι πολύ βαθύτερο και αμεσότερο. Δεν είναι παθητική έννοια, αλλά κατεξοχήν ενεργητική. Δεν είναι στάση αλλά κίνηση. Είναι γίγνεσθαι που προϋποθέτει επαφή, αναφορά, εμπειρία προσωπικής συναντάμωσης.

Η πίστη είναι προσωπική υπόθεση…

Η πίστη λοιπόν είναι προσωπική υπόθεση, δηλαδή μια βαθύτατα προσωπική σταση.

Η πεποίθησις (< πέποιθα. παρακείμενος του ρ. πείθομαι) είναι η ισχυρά ερριζωμένη μας γνώμη για τον κόσμο και τα πράγματα, για το θείο και την ζωή, ωστόσο δεν συνιστά άποψις δική μας καθ' αυτό, αλλά προκαθορισμένη πολιτισμικά και κοινωνικά, καθώς είμεθα μέλη μιας κοινωνίας και κληρονόμοι ενός συγκεκριμένου πολιτισμού.

Η πεποίθηση λοιπόν, δεν συνιστά δική μας άποψη, αλλά προκαθορισμένη πολιτισμικά και κοινωνικά...

...ενώ οι πεποιθήσεις μας είναι δανεικές, προέρχονται από την κοινωνία.

Οι πεποιθήσεις λοιπόν, προέρχονται από την κοινωνία.



Συμφωνούμε απόλυτα.



Mέλιο, σ’ ευχαριστούμε για την παρέμβαση, ήσουν άκρως διαφωτιστικός.



Επομένως, πίστη και πεποίθηση είναι δυο διαφορετικές έννοιες, όπως προείπα.

Άπιστοι άντρες....οι εργένικες πεποιθήσεις σας φταίνε για όλα...
Κοινωνία άτιμη .....

(Φυσικά και αστειεύομαι )

Φυσικά και αστειεύεσαι. Το καταλάβαμε όλοι.


Αλλά θα σε παρακαλούσα να μη συνεχίσεις να αστειεύεσαι στο παρόν θέμα.

Μπορείς να συνεχίσεις να αστειεύεσαι αλλού, όπως με επιτυχία το κάνεις συνέχεια.


(...όσο βέβαια έχεις ακόμη τη διάθεση να το κάνεις)

[karipis]

πέποιθα, επ. μεσ. πρκ. του πείθω' έχω πεποίθησιν, είμαι πεπεισμένος.
πεποίθησις, η' ό,τι και νυν, πεποίθησις εμπιστοσύνη, θάρρος, βεβαιότης.

____________________________________________________________

πίστις, -εως, η (πείθω, πείθομαι)' ο,τι και νυν, πίστις, εμπιστοσύνη, εις τινα, πίστις (πίστις θεών=πίστις περί υπάρξεως των θεών, η προς τους θεούς πίστις, αφοσίωσις εμπιστοσύνη // πεποίθησις περί τινός πράγματος, πεποίθησις, βεβαιότης.
2. καλή πίστις, εμπιστοσύν, τιμιότης.
3. εμπορική πίστις, εμπορική πίστωσις: εις πίστιν δινόναι=δίνειν τι επί πιστώσει.
ΙΙ το παρέχον εμπιστοσύνην ή πεποίθησιν, μια βεβαίωσις, εγγύησις, εχέγγυον καλής πίστεως, ενέχυρον: πίστεις και όρκια ποιούμαι= ανταλάσσω εγγυήσεις και όρκους.
2. μέσον πιστικόν (μέσον καταπείσεως), επιχείρημα, απόδειξις έλεγχος.




Επομένως, πίστη και πεποίθηση είναι δυο στενά συνδεδεμένες/συγγενείς λέξεις/έννοιες και τα περι διαφορετικότητας καθώς και τα παράπονα στους λεξικογράφους της γλώσσας μας.


Σημείωση: στην προκειμένη, τα παράπονα στον Σταματάκο, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης.






Υ.Γ. Συμβουλή προς γλωσσοκτόνους. Τις προσωπικές σας πεποιθήσεις δεν μπορείτε να μας τις πασάρετε ως "πίστη". Ιδίως όταν μιλάτε για τα ελληνικά.
Υ.Γ2. Α ρε ιερόδουλη ζωή γαμώ το δημοτικό που μου χάρισες και με βασανίζεις έτσι.
Υ.Γ3. Ευχαριστώ τους φασίστες με τους οποίους συναναστρέφομαι. Είναι οι μόνοι οι οποίοι με τρέχουν κάθε λίγο στην βιβλιοθήκη.

[ArELa]

Επομένως, πίστη και πεποίθηση είναι δυο στενά συνδεδεμένες/συγγενείς λέξεις/έννοιες και τα περι διαφορετικότητας καθώς και τα παράπονα στους λεξικογράφους της γλώσσας μας.

Άλλο στενά συνδεδεμένες κι άλλο ταυτόσημες φίλε, όπως πήγαν μερικοί (συμπεριλαμβανομένης και της αφεντιάς σου) να μας παρουσιάσουν.


Εγώ έχω τώρα μια άλλη απορία, εξ αφορμής μιας ατάκας που ακούω από ασχετοάσχετους της τηλεόρασης (ρεπόρτερς και όχι μόνον) επανειλημμένα και μου κάνει μασάζ στα νεύρα.

Η ατάκα είναι : απόψε το βράδυ

τι νεοεποχίτικη σάχλα είναι αυτή;

Μα είναι δυνατόν να πει ποτέ κανείς "απόψε το πρωί;¨"

Παρακαλώ πολύ να μου διευκρινίσει κάποιος αν είναι σωστή αυτή η φράση ή πλεονασμός, αφού όταν λέμε "απόψε" εννοούμε ουσιαστικά "αυτό το βράδυ" εκτός αν κάνω λάθος...

[Apomakros]

αφού όταν λέμε "απόψε" εννοούμε ουσιαστικά "αυτό το βράδυ" εκτός αν κάνω λάθος...

Δεν κάνεις λάθος.

Το λέει κι ο Βέγγος,

ορίστε:


Απόψε, σήμερα και χθες
όλες οι πόρτες είν' κλειστές
κι' εγώ έχω μείνει ΟΞΩ!

Και μες' στο θάμπος το θαμπό
παίρνω αμπάριζα να μπω
και με πετάνε ΟΞΩ!

Όλος ο κόσμος μ' αγνοεί
βαρέθηκα πια τη ζωή,
τους φόνους και τα μίση.

Αλί αλί και τρισαλί,
φωνάξτε αμέσως τον Αλή


(να με καρατομήσει)

[Lykaina]

Παρακαλώ πολύ να μου διευκρινίσει κάποιος αν είναι σωστή αυτή η φράση ή πλεονασμός, αφού όταν λέμε "απόψε" εννοούμε ουσιαστικά "αυτό το βράδυ" εκτός αν κάνω λάθος...

Η λέξη απόψε είναι σύνθετη : από + οψέ
Το "από" εδώ έχει την έννοια του μετά...αυτός που έπεται ...πχ απόγευμα, αποσπερίτης κλπ.
Η λέξη "οψέ" σημαίνει αργά, μετά μακρόν χρόνον, αργά προς την εσπέραν. Την συναντάμε ως συνθετικό πολλών λέξεων πχ όψιμος, εψές.
Άρα η λέξη "απόψε" σημαίνει από μόνη της "σήμερα το βράδυ ή τη νύχτα" ή "την προηγούμενη νύχτα" χωρίς την χρήση κάποιου άλλου χρονικού προσδιορισμού.
Για παράδειγμα , λέμε :
"θα βγω απόψε" και εννοούμε σήμερα το βράδυ
"Δεν κοιμήθηκα καλά απόψε" και εννοούμε την προηγούμενη νύχτα.

Άρα η σημασία της λέξης αλλάζει από τα συμφραζόμενα.
Πιστεύω ότι κάθε χρονικός προσδιορισμός δίπλα στο "απόψε" είναι πλεονασμός και την χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να προσδώσουμε μια αοριστία στα λεγόμενά μας.

Έχεις δίκιο λοιπόν Αρέλα.

[ArELa]

Τα όσα διημείφθησαν μεταξύ του φίλτατου Καρίπη και εμού μετά την μάλλον... "προκλητική" κατ'εκείνον φράση μου:

Άλλο στενά συνδεδεμένες κι άλλο ταυτόσημες φίλε, όπως πήγαν μερικοί (συμπεριλαμβανομένης και της αφεντιάς σου) να μας παρουσιάσουν.

βρίσκονται εδώ (αν κάποιος ενδιαφέρεται δηλαδή και δε θέλει να χάσει επεισόδια )


Πολύ καλημέρα σας

[Apomakros]

πράσιν’ άλογα ή πράσσειν άλογα;

Ποιος ήταν ο τελευταίος πολίτης της χώρας μας που αντίκρισε πράσιν’ άλογα και εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ ώστε μετουσίωσε την έκπληξή του σε φράση; Σε ποια περιοχή της ελληνικής επικράτειας εκτρέφονται άλογα με αυτό το χρώμα; Τελικά, υπήρξαν ποτέ πράσιν’ άλογα;

Τη φράση «πράσιν’ άλογα» τη χρησιμοποιούμε όταν θεωρούμε τα λόγια κάποιου παράλογα, απίθανα, μόνο για να προκαλέσουν εντυπώσεις. Συνώνυμη λέξη είναι τα «κουραφέξαλα» και η φράση «παραμύθια της Χαλιμάς». Συνήθως, όταν εκφράζεται με εκνευρισμένο ύφος, που δηλώνει διαφωνία ή αμφισβήτηση, φράση ακολουθείται από την προσωπική αντωνυμία (σε γενική πτώση) και το ρήμα «τσαμπουνάς», π.χ. «Τι στεφάνι και πράσιν’ άλογα μου τσαμπουνάς; Σου έχω πει: δε θέλω να παντρευτώ!».

Αν και κανείς δεν αμφιβάλλει για τη σημασία της φράσης «πράσιν’ άλογα», η προέλευσή της έχει βασανίσει πολύ τους μελετητές. Η εκδοχή που έχει βρει ευρεία απήχηση είναι ότι προήλθε από παραφθορά της αρχαίας έκφρασης «πράσσειν άλογα», που σήμαινε «το να πράττει κάποιος χωρίς λογική». Η εξήγηση αυτή είναι λανθασμένη, αφού ο Ν. Πολίτης στις «Παροιμίες» του αναφέρει ότι παρόμοια παροιμία υπάρχει στα ρουμανικά-μολδαβικά. Αν η προέλευση ήταν από την ηχητική ομοιότητα με το πράσσειν, δε θα υπήρχαν αντίστοιχες φράσεις σε άλλες γλώσσες.

Ο Ν. Σαραντάκος υποστηρίζει ότι στο «Βίο του καρδιναλίου Μετσοφάντι», έργο του 1850, υπάρχει αφιέρωμα στους μεγάλους γλωσσομαθείς των εποχών, και μέσα σ’ αυτούς γίνεται λόγος και για το Νικούσιο: «Ο Παναγιώτης καταγόταν από τη Χίο και αργότερα στη ζωή του έγινε γνωστός με το παρατσούκλι "το πράσινο άλογο", που είναι υπαινιγμός σε μια τοπική παροιμία, ότι "είναι ευκολότερο να βρεις πράσινο άλογο παρά φρόνιμο Χιώτη".

Αυτά έγιναν γύρω στα 1650, οπότε η παροιμία υπήρχε τότε και όχι με τη μορφή που έχει σήμερα, ούτε με την ίδια σημασία. Τότε ήταν το ανέφικτο, σήμερα είναι το παράλογο.



(Εξάλλου, σε πολλές γλώσσες το πράσινο χρώμα χρησιμοποιείται συχνότατα ως έκφραση του αδύνατου, του τερατώδους, του εξωπραγματικού)

[ArELa]

που σήμαινε «το να πράττει κάποιος χωρίς λογική». Η εξήγηση αυτή είναι λανθασμένη, αφού ο Ν. Πολίτης στις «Παροιμίες» του αναφέρει ότι παρόμοια παροιμία υπάρχει στα ρουμανικά-μολδαβικά. Αν η προέλευση ήταν από την ηχητική ομοιότητα με το πράσσειν, δε θα υπήρχαν αντίστοιχες φράσεις σε άλλες γλώσσες.

Και γιατί παρακαλώ; Αν κάποιος ρουμανος ή μολδαβος έζησε ένα διάστημα στην Ελλάδα, έμαθε ελληνικά και το'μαθε "στρεβλωμένο" ως "πράσινα άλογα", γιατί να μην το μετέφερε και στον τόπο του αργότερα; Ξέρεις ότι πλάκα πλάκα, επαναλαμβάνοντας (εμείς οι Ελληνες) το "no cat no damage" για πλάκα στ'αγγλικά, εδραιώσαμε τελικά την φράση άθελά μας, και στη γλώσσα των Ν/αφρικανών; (την αγγλική)...? Και ξέρεις πόσο εύκολα "εδραιώνεται" κάτι, ξεκινώντας από έναν και μόνο άνθρωπο; Ένας αρκεί για να κάνει "μόδα" οποιαδήποτε φράση.

Αν και δεν θα αποτολμούσα ποτέ να "κοντράρω" τον σπουδαίο δάσκαλο Σαραντάκο, στο όνομα του οποίου μπορώ και κρασί να πιω ακόμα (εγώ που δεν πίνω αλκοολούχα), το θεωρώ πολύ πιθανό να παραποιήσαμε στα χρόνια με τη "δημοτικίζουσα του αμόρφωτου" το πράττειν ά-λογα σε πράσινα άλογα, όπως άλλωστε έχουμε κάνει και στο "ζήσε Μαύρε μου να φας τριφύλλι",(κτηνοτρόφος που εμψύχωνε το αδυνατισμένο γελάδι του ν'αντέξει ως το Μάρτη) που τελικά έγινε το παράλογον, "ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι", λες και ο μήνας Μάιος μπορεί να "φάει".

[Apomakros]

...όπως άλλωστε έχουμε κάνει και στο "ζήσε Μαύρε μου να φας τριφύλλι",(κτηνοτρόφος που εμψύχωνε το αδυνατισμένο γελάδι του ν'αντέξει ως το Μάρτη) που τελικά έγινε το παράλογον, "ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι", λες και ο μήνας Μάιος μπορεί να "φάει".

Η πλήρης παροιμία είναι: "Ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι". Έτσι τουλάχιστον έχει καταγραφεί στις παραδόσεις και παροιμιακές εκφράσεις.


(κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο... που' ναι παχιές κι οι μύγες)



Πάμε τώρα πάλι στα πράσιν' άλογα.


(Το αλφαβητάρι των ιδιωματικών εκφράσεων)

Από το εξώφυλλο του βιβλίου του Σαραντάκου ο οποίος στο ιστολόγιό του παραθέτει όχι απλώς ένα μεγάλο άρθρο, όχι απλό σεντόνι αλλά διπλοπανωκατωσέντονο.

Όποιος ενδιαφέρεται και αντέχει, ας το διαβάσει: http://sarantakos.wordpress.com/2009/05/06/prasinaloga/





(Ποια ερπετοειδή και πράσιν' άλογα μας τσαμπουνάς υποχθονίως βρε ξανθιά;)

[takis_papa]

...Φανταστειτε να ειχαμε να επιλυσουμε το ομηρικο ζητημα! Δε θα μας εφταναν 100 φορουμ γι' αυτο!

Δράττομαι της ευκαιρίας, να σημειώσω ότι ο πληθυντικός λατινικών λέξεων που χρησιμοποιούνται στην Ελληνική, ακολουθεί τον λατινικό πληθυντικό τύπο, άρα: το φόρουμ, τα φόρα, το μάξιμουμ - μίνιμουμ, τα μάξιμα - μίνιμα, χωρίς πτωτική κλίση ( Ον. τα φόρα, Γεν. των φόρα ).

...Η πίστις (<*πίθ-τις< πέιθομαι. από ρίζα πιθ- εξ ου και πιθ-ανός)...

Η ρίζα είναι πεθ- ( πέθ - j - ομαι )

...Όπως και να'χει επιμένω και ΘΑ επιμένω στο έψιλον-γιώτα στην "πειθώ", ό,τι κι αν λένε τα... "ερμηνευτικά" (?) λεξικά.

Πολύ σωστά, Βίκυ. Οι αναφερθέντες στο θέμα ξέχασαν το πρόσφυμα "j".
( Απορία: Γιατί χρησιμοποιείς το λατινικό ερωτηματικό; )

[ArELa]

( Απορία: Γιατί χρησιμοποιείς το λατινικό ερωτηματικό; )

Aπλά μου αρέσει ενίοτε. Μην ξεχνάμε ότι και τα λατινικά ελληνογενή είναι.

[takis_papa]

Αναφορικά τώρα με την έκφραση "πράσιν' άλογα", καταθέτω την δική μου άποψη:
Συμφωνώ απόλυτα με την Βίκυ περί του κύρους του Καργάκου. Αλλά νομίζω ότι στο συγκεκριμένο σημείο, έχει μία άποψη ίσης αξίας με τις άλλες και όχι απόλυτα τεκμηριωμένη, όπως και ο ίδιος με την εντιμότητα και ευθύτητα που τον διακρίνει, παραδέχεται. Με το να λέγει "...πιστεύω ότι και μόνη η ύπαρξη της παροιμίας «Πράσινο άλογο και φρόνιμο Χιώτη», τουλάχιστον από το 1650,..." αναφέρεται σε πρότερη εποχή - αλλά όχι και τόσο παλαιά - όπου ο τύπος του επιρρήματος δεν σχηματίζεται από την Γενική Πληθυντικού με την μετατροπή του τελικού "ν" σε "ς", αλλά από την Ονομαστική Πληθυντικού.
Οπότε, στέκει απόλυτα ο τύπος πράσσειν άλογα, επειδή οι παλαιότεροι θα έλεγαν "πράσσειν αλόγως".
Μην παραβλέπουμε και το μορφωτικό επίπεδο των τότε Ελλήνων και το πόσον εύκολα μπορούσαν να παρερμηνεύσουν/παραφράσουν κάτι που άκουγαν από πλέον εγγραμμάτους. Το παραλληλίζω με τα σημερινά παραφρασμένα από λάθος συνειρμό μη επαΪόντων "καλυτερότερος" ή "ελαχιστότατος", που χρησιμοποιούνται μέχρις σημείου εξοργιστικού. Και δεν είναι περίεργο το ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη αναφορά ή γραπτή μαρτυρία από την τότε εποχή ( περί το 1450 - 1650 ), που δεν διακρίνεται δα και από την πληθώρα των συγγραφικών της - ιδία γλωσσικού περιεχομένου - επιτευγμάτων των λογίων του Ελληνικού πνεύματος!

[takis_papa]

( Απορία: Γιατί χρησιμοποιείς το λατινικό ερωτηματικό; )

Aπλά μου αρέσει ενίοτε. Μην ξεχνάμε ότι και τα λατινικά ελληνογενή είναι.

Τα γράμματα, ναι. Ευβοϊκά, από την Χαλκίδα.
Όχι όμως και όλα τα σημεία στίξης, ιδιαίτερα το ερωτηματικό!

... Aπλά μου αρέσει ενίοτε...

Ενεός και κατάπληκτος...
Ό,τι μας αρέσει γράφουμε;

[takis_papa]

...Πλημμέλημα > Πλημμελειοδικείο

Κακούργημα > Κακουργιοδικείο

Λάθος. Η ορθή λέξη από το κακούργημα, είναι "Κακουργοδικείο", χωρίς "ι" ( το Δικαστήριο των κακούργων ).

Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει την διαφορά του ''Κατ' αρχήν'' με το ''Κατ' αρχάς'' (...Κατ'αρχήν στα βασικά σημεία, στη γενική φιλοσοφία (που διέπει ένα κείμενο): η ~ ψήφιση του νομοσχεδίου|| συμφωνώ ~, έχω όμως και ορισμένες επιφυλάξεις... ) ... Το κατ'αρχήν ερμηνεύω ως φράση που σημαίνει "επί της αρχής" (κάποιου ζητήματος) και έτσι προσπαθώ να το χρησιμοποιώ. Γιατί να μην το ανακατεύω λοιπόν?

Το κατ'αρχάς το ερμηνεύω ως φράση που ΘΕΤΕΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ (χρονικά όπως είπα). Τι δεν καταλαβαίνεις απ'τη σκέψη μου? ...

Όταν χρησιμοποιείται η φράση "κατ' αρχήν", επακολουθεί αντιδιαστολικά και το "κατ' εξαίρεσιν", μιά και όπως ανεφέρθη, υπάρχει κάποια επιφύλαξη, ήτοι:
Κατ' αρχήν = συνήθως ( κατά συνήθειαν, ...σημαίνει "επί της αρχής" (κάποιου ζητήματος ) σε αντιδιαστολή με το κατ' εξαίρεσιν, που εδώ σημαίνει φραστικά κάτι το μη σύνηθες, κάτι το έκτακτο. [ Κατ' αρχήν θα αναλυθεί το κείμενο - ενώ ( κατ' εξαίρεσιν - παρά το σύνηθες ) θα μπορούσε να αναγνωσθεί ως έχει ]
Ενώ η φράση "κατ' αρχάς" όπως επεσημάνθη, σημαίνει χρόνο, προτεραιότητα. ( Κατ' αρχάς θα πάω σπίτι και μετά στον Παύλο... )

...και το όνομα Λυκούργος δε μας λέει βέβαια ο κ. Μπαμπινιώτης αν κατατάσσεται στα κακόσημα...

Έχει αναφερθεί και σε άλλο νήμα: "Λυκουργός" ήταν προσωνύμιο του Απόλλωνα, διό και διετηρήθη ο προπερισπώμενος τύπος "Λυκούργος" γιά το εξεργαζόμενον το Φως, χάριν σεβασμού στην Θεότητα.

Επίσης: Διά του λόγου το ασφαλές (όχι δια του λόγου το αληθές)
(αλλά γιατί είναι λάθος το "του λόγου το αληθές;"...

Πράγματι: Τι με εμποδίζει να πω " Γιά του λόγου το αληθές"; ποιός κανόνας θα μου απαγορεύσει να χρησιμοποιήσω όποιες λέξεις θέλω;
Θεωρώ απόλυτα αδόκιμη την φράση " Το σωστό είναι έτσι", μόνο και μόνο διότι κάποιος - και πολύ ορθά, δικαίωμά του, γούστο του και καπέλο του - χρησιμοποίησε άλλες λέξεις!
Άλλη η έννοια της φράσης" διά του λόγου το ασφαλές" και άλλη της " διά του λόγου το αληθές"!

[Dhmellhn]

Για τον Αναστάσιο:

ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΟΣ= ο εφ' εαυτού αποδεδειγμένος, ο αυτονόητος

[karipis]

Ήμουν απολύτως βέβαιος, μπορείς όμως σε παρακαλώ να δώσεις και δυο παραδείγματα με την χρήση της;

Σ' ευχαριστώ

[PELTASTIS VARNAVAS]

ΚΑλημερα!

τελικα το εξ απαλων ονυχων σημαινει παιδιοθεν [αποταν ημουν πολυ μωρο]?ή ακροθιγως-επιφανειακα-επιδερμικα -οχι εις βαθος??????


ορθοπεδικος?pes pedis-πους πεδηση??ή
ορθοπαιδικος??ορθη παιδεια στασης σωματος?

αυτα τα ερωτηματα
ευχαριστω σας

[ArELa]

ορθοπεδικος?pes pedis-πους πεδηση??ή
ορθοπαιδικος??ορθη παιδεια στασης σωματος?

Είμαι φανατικά πιστή σ'αυτό που λέει ο Μέλιος εδώ http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 030#p53030

ήτοι:

[box=]Κατα το ορθοπεδικος -ορθοπαιδικος, οπου ορθη ειναι η πρωτη γραφη.[/box]

Είχα ολόκληρη διαφωνία επ'αυτού με γιατρό (και δη ορθοπεδικό) που υποστήριζε τη δεύτερη γραφή, αλλά δεν τη βρίσκω. Μάλλον χάθηκε στην μεγάλη καταστροφή μας πρόπερσι.

[takis_papa]

ορθοπεδικος?pes pedis-πους πεδηση??ή
ορθοπαιδικος??ορθη παιδεια στασης σωματος?

Είμαι φανατικά πιστή σ'αυτό που λέει ο Μέλιος εδώ http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 030#p53030

ήτοι:

[box=]Κατα το ορθοπεδικος -ορθοπαιδικος, οπου ορθη ειναι η πρωτη γραφη.[/box]

Από εκτενέστατο και κρυστάλλινο στην σαφήνειά του άρθρο του Κώστα Πνευματικού, συγγραφέα:
( Όλο το ΆΡΘΡΟ: http://www.pneuma.gr/downloads/orthopedics.htm#_ftn1 )
Άλλα άρθρα του:
Ποδόσφαιρο και Βλακική Μάζα
Ένδεια, λιμοί & σιταποθήκες στο βενετοκρατούμενο ελληνικό χώρο
Ορθοπεδικός ή ...Ορθοπ-αι-δικός;
Η χαμένη αθωότητα του Ιστορικού
Αλβανικές μεταναστεύσεις στην αυγή της σύγχρονης εποχής (14ος-16ος αι.)
Greeklish: η χαρά του ανορθόγραφου
Σχέσεις Λογοτεχνίας-Ιστορίας
Γλωσσικά ζητήματα και διαξιφισμοί
Πώς γράφουμε διπλωματική εργασία







<<... Πριν από μερικούς μήνες είχα αναλάβει να συντάξω και διορθώσω μερικά κείμενα για έναν τόμο που θα περιελάμβανε βιογραφίες εξεχουσών προσωπικοτήτων από μία συγκεκριμένη περιοχή της Ελλάδας. Μεταξύ αυτών υπήρχαν, όπως είναι φυσικό, δικηγόροι, αρχιτέκτονες, εκπαιδευτικοί, καθηγητές πανεπιστημίου και φυσικά, γιατροί.

Έτσι, τελείωσα τα κείμενα και τα παρέδωσα στην εκδότρια, βέβαιος ότι η εργασία μου ήταν προσεγμένη και χωρίς λάθη.

Δύο μέρες όμως μετά την παράδοση, χτυπάει ξαφνικά το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής, η εκδότρια, σε έξαλλη κατάσταση, ωρυόταν: «Τι μου έκανες, άνθρωπέ μου! Με κατέστρεψες! Μα πως είναι δυνατόν να έκανες ένα τόσο εξόφθαλμο λάθος; Θες να με κάνεις ρεζίλι;».

Να μην τα πολυλογώ, το τραγικό σφάλμα που είχα κάνει και για το οποίο θα όφειλα να αυτομαστιγώνομαι στο υπόλοιπο της ζωής μου ήταν ότι είχα γράψει τη λέξη «ορθοπεδικός» - άκουσον, άκουσον - με «ε».

Αποκαλύφθηκε ότι η εν λόγω εκδότρια, είχε δεχτεί τηλεφώνημα από κάποιον ορθοπεδικό, ο οποίος, θιγμένος από αυτήν τη «βεβήλωση» της είχε τονίσει με ύφος δομηνικανού ιεροεξεταστή ότι η λέξη γράφεται με «αι», δηλαδή «ορθοπαιδικός».

Χαμογελώντας αμήχανα, καθώς πρώτη φορά ερχόμουν αντιμέτωπος με μια τέτοια απίθανη περίπτωση (συνήθως εμείς οι Έλληνες διαφωνούμε για πιο συμβατικά θέματα, όπως τρένο/τραίνο, κλασσικός/κλασικός κτλ), προσπάθησα να της εξηγήσω ότι τα πράγματα δεν έχουν έτσι και ότι, ίσως, ο αξιότιμος κύριος ορθοπεδικός κάνει κάποιο μικρό λαθάκι. Της πήγα, λοιπόν, στοίβες τα λεξικά και τις εγκυκλοπαίδειες, για να της αποδείξω ότι είχα δίκιο κι ότι δε θα ‘πρεπε να νιώθει μειονεκτικά. Μάταια, όμως. Δεχόμουν ανηλεή βομβαρδισμό. «Όχι, ο κύριος Τάδε, δεν το συζητάει καθόλου!»

Ποιοι ξεκίνησαν την όλη ιστορία. Το επιχείρημά τους.


Ήμουν πλέον βέβαιος πως δεν επρόκειτο για μία «μεμονωμένη περίπτωση» ενός ιδιότροπου. Υπάρχουν, όντως, κάποιοι που πιστεύουν ότι η λέξη πρέπει να γράφεται με «αι». Πώς ξεκίνησε, όμως, το όλο θέμα;





Την αρχή έκανε ο καθηγητής της Ορθοπεδικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, κ. Παναγιώτης Π. Συμεωνίδης, στο βιβλίο του με τίτλο «Ορθοπαιδική. Κακώσεις και παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος». Ο κ. Συμεωνίδης στον πρόλογο της Β΄ έκδοσης του βιβλίου του, βασιζόμενος στο ιστορικό επιχείρημα που αναφέρω αμέσως παρακάτω, τροποποιεί τη λέξη «ορθοπεδικός» σε «ορθοπαιδικός», τονίζοντας ότι η εμμονή στη γραφή με «ε» συνιστά αναίτια απόρριψη της «τιμής» που μας έγινε «από έναν ξένο καθηγητή στη γλώσσα και τη χώρα μας» και την οποία «εμείς την απεμπολήσαμε». «Γι’ αυτό», συνεχίζει, «ύστερα από λεπτομερή μελέτη του θέματος, κατέληξα στο συμπέρασμα της διόρθωσης αυτού του λάθους και της αποκατάστασης της ορθής ιστορικά ετυμολογίας του ονόματος σε Ορθοπαιδική». [5]

Τελικά, μολονότι το επιχείρημά του ήταν καταφανώς αστήρικτο, οι προσπάθειές του, δυστυχώς, καρποφόρησαν: η γενική συνέλευση της Ε.Ε.Χ.Ο.Τ. (Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Ορθοπεδικής και Τραυματολογίας), στη συνεδρίαση της 9/10/1997 αποφάσισε την αναγραφή του ονόματος της ειδικότητας με «αι», δηλαδή, «ορθοπαιδικός». Καίτοι λυπηρόν, γεγονός.

Από πού προκύπτει, όμως, η «ορθή ιστορικά ετυμολογία», την οποία, σύμφωνα με τον κ. Συμεωνίδη, οφείλουμε να υιοθετήσουμε, πετώντας στη χωματερή της ιστορίας τον «αδόκιμο» όρο «ορθοπεδικός»; Ουσιαστικά, το ένα και μοναδικό επιχείρημα στο οποίο βασίζονται οι «οπαδοί της ορθοπαιδικής» είναι το εξής:



Στα 1741 ο Γάλλος καθηγητής της Ιατρικής Nicolas Andry (Λυών 1658 – Παρίσι 1742) επινόησε τη λέξη «ορθοπαιδικός». Τον όρο παρήγαγε από τις λέξεις «ορθός» + «παιδίον < παις» και τον χρησιμοποίησε στο βιβλίο του που εκδόθηκε στο Παρίσι ένα χρόνο πριν το θάνατό του, με τον τίτλο



L'orthopedie, ou l'art de prevenir et de corriger dans les enfants, les difformites du corps, le tout par des moyens a la porte des peres et des meres, et de toutes les personnes qui ont des enfants a elever [6]

Δηλαδή:

Ορθοπεδική, ή η τέχνη της πρόληψης και διόρθωσης στα παιδιά, των παραμορφώσεων του σώματος, με το σύνολο των μεθόδων (=μέσων) στις οποίες έχουν πρόσβαση οι γονείς και που μπορούν να εφαρμοστούν από τους ίδιους (ενν. τους γονείς), και όλους όσοι ασχολούνται με την εκπαίδευση (=ανατροφή) των παιδιών.



Στον τίτλο του βιβλίου, οι «οπαδοί της Ορθοπαιδικής» αποφεύγουν τεχνηέντως οποιαδήποτε αναφορά. Κάνουν αναφορά, όμως, στον πρόλογο του παραπάνω βιβλίου, στον οποίο ο γάλλος γιατρός παραδέχεται ότι «quant au titre en question, Orthopedie, je l’ai forme de deux mots grecs, a savoir d’Orthos, qui veut dire Droit, et Paidίon, qui signifie Enfant» [«ως προς τον εν λόγω τίτλο, ορθοπαιδική, τον δημιούργησα από δύο ελληνικές λέξεις, δηλ. ορθός και παιδίον»]....



... Παρασιωπώντας το γεγονός ότι ο όρος αυτός δικαιολογημένα δεν επικράτησε στην ελληνική βιβλιογραφία, υποστηρίζουν ότι η αλλαγή «ορθοπαιδικός» σε «ορθοπεδικός» έγινε δήθεν «κατά λάθος», «τυχαία» και «ανεξήγητα» σε απροσδιόριστο χρόνο, πιθανόν, από λανθασμένη μεταγραφή του γαλλικού όρου “Ortopédie” από κάποιους Έλληνες επιστήμονες του εξωτερικού. Κι ότι, αφού οι ξένοι επιστήμονες τιμούν την Ελλάδα χρησιμοποιώντας τον όρο «orthopaedic», πρέπει κι εμείς τάχιστα και χωρίς να προκληθεί σάλος – λάθρα δηλαδή - να υιοθετήσουμε τη γραφή με «αι». Θα δυσκολευτούμε στην αρχή, αλλά θα το συνηθίσουμε (κάτι σαν την αντιβίωση δηλαδή). Αλλιώς κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε αγνώμονες, που απορρίπτουμε αναίτια μια τέτοια «τιμή».

Παρακάτω ακολουθούν οι επιστολές που απέστειλε ο κ. Συμεωνίδης προς τον πρόεδρο και άλλα μέλη της Ε.Ε.Χ.Ο.Τ. (Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Ορθοπεδικής και Τραυματολογίας).

Οι επιστολές αυτές βρίσκονται δημοσιευμένες στην ιστοσελίδα:

http://www.diavlos.gr/orto96/ortowww/ort1.htm
Με κόκκινο χρώμα έχω υπογραμμίσει τα σημεία εκείνα που αποτελούν τον πυρήνα της όλης παρεξήγησης και που όπως θα αποδείξω στη συνέχεια, πρόκειται είτε για εσφαλμένες εκτιμήσεις βασισμένες σε έλλειψη στοιχειώδους ιστορικής μεθοδολογίας είτε για υπερβολικούς φόβους είτε για ψευτο-διλήμματα μπροστά στα οποία τέθηκαν οι ορθοπεδικοί είτε, τέλος, για συνδυασμό όλων των παραπάνω: ( Ακολουθούν επιστολές )...



...Ως μη ειδικός, προσπάθησα να καταλάβω τι σημαίνει η λέξη «ορθοπεδική». Από την ερμηνεία λοιπόν της λέξης όπως την παρουσιάζουν όλα τα λεξικά, ελληνικά και ξενόγλωσσα που μπόρεσα να βρω, η λέξη αυτή σημαίνει: «κλάδος της ιατρικής που ασχολείται με την πρόληψη και τη θεραπεία των μορφολογικών και λειτουργικών αλλοιώσεων του μυο-σκελετικού συστήματος του ανθρώπου».

Παραθέτω συγκεκριμένα τον όρο «ορθοπεδική» από το έργο του Αριστείδη Ε. Κωνσταντινίδη «Οι ελληνικές λέξεις στην αγγλική γλώσσα», Θεσσαλονίκη 1991, το οποίο περιλαμβάνει και τη γραφή με «αι», τονίζοντας, όμως, ότι οι όροι αυτοί δεν επικράτησαν.



Orthopedic, orthopaedic: ορθοπεδικός. Οι όροι «ορθοπαιδία» και «ορθοπαιδική» δεν επικράτησαν. Ορθοπεδικός < ορθός + πεδάω[24] (= περιβάλλω δια πεδών, μηχανημάτων ευθύνσεως).

Orthopedically – orthopedia – orthopedics: Ορθοπεδική, κλάδος της Ιατρικής που ασχολείται με τις παθήσεις του κινητικού συστήματος και τα κατάγματα.

Ας σημειωθεί ότι το πεδάω έχει την ίδια προέλευση με το πους (=πόδι) δηλ., τις ινδοευρωπαϊκές ρίζες *ped και *pod.

Παντού υπάρχουν οι έννοιες «πόδι», «δένω», «εμποδίζω την κίνηση», «δεσμεύω»...





...Όλα τα λεξικά (πλην του λεξικού Μπαμπινιώτη) και οι εγκυκλοπαιδείες, έχουν τη γραφή με «ε». Ενδεικτικά:


Αρ. Ε. Κωνσταντινίδη, Οι ελληνικές λέξεις στην αγγλική γλώσσα, Θεσσαλονίκη 1991

Γενική Παγκόσμιος Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος – Λαρούς, τ. Ι΄, Αθήνα 1964

Ιωάννου Δρ. Σταματάκου, Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής, Αθήνα 1949

Ευστρατίου Δ. Τσακαλώτου, Λεξικόν Λατινο – Ελληνικόν, Αθήναι 1921

Lidell – Scott, An Intermediate Greek – English Lexicon, Oxford 1975

Χρήστου Αλ. Ουζούνη «Γαλλο – Ελληνικόν Ιατρικόν Λεξικόν, Αθήνα 1957

Longman Dictionary of Contemporary English, Longman Group Ltd, 2000

Oxford Advanced Lerners Dictionary, Oxford University Press, Oxford 1993

Pons Deutsch - Neugriechisch Wörterbuch, Stuttgart 2000

Dizionario Italiano Garzanti, Garzanti Editore s.p.a. 1990

Diccionario Real Academia Española (cd-rom)

Diccionario de la Lengua Española de María Moliner (cd-rom)

Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλος – Φυτράκης, Αθήνα 1997

Magenta Αγγλο – Ελληνικό Λεξικό (cd-rom)

Random House Websters College Dictionary, New York, 1991



Μερικά από τα πάμπολλα γλωσσολογικά στοιχεία που δεν αφήνουν περιθώρια για καμία άλλη ετυμολογία πλην της «ορθός + πεδάω»:
Στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν οι όροι ορθοποδέω και ορθοποδήσω (to walk uprightly) ενώ στο Σοφοκλή μαρτυρείται ο τύπος ορθόπους = with straight feet. [Lidell-Scott 1975]. // Ο αιολικός τύπος πεδά (=μετά) που κατέληξε σε πρόθεση και προέρχεται από τη μεταπτωτική βαθμίδα –πεδ (πρβλ. πεζός / λατ. pedisequos) // Η φράση ορθόν πόδα τίθημι: εκτείνω τον πόδα κατ’ ευθείαν μπροστά, όπως κατά το βάδισμα // Η φράση στην αιολική διάλεκτο πεδαίρω εμαυτόν: (= σηκώνομαι και πηγαίνω σε άλλο μέρος) // πεδάορος: ο υψωμένος υπεράνω του εδάφους // πέδη, πέδικλον [(= δεσμός για τα πόδια) Ετυμολ. λατ. pedica, expedio, impedio, αγγλοσαξ. feter, παλαιοnorr. fio turr (=σιδηρούν εμπόδιον). Μάλιστα, από την έννοια του «δεσμού των ποδών» προήλθε στην Ινδοευρωπαϊκή η έννοια του «δεσμού» γενικώς. // πεδητής: ο δεσμεύων, ο κωλύων, ο εμποδίζων (λατ. impedio = εμποδίζω) // εμποδίζω: (εν + πους) περιπλέκω τα πόδια, πεδικλώνω, δεσμεύω...>>



Θεωρώ πως, μετά την ανάγνωση του πλήρους άρθρου του Κ. Πνευματικού, κάθε καλοπροαίρετος ερευνητής, θα δεχθεί άνευ αμφιβολίας την λέξη "ορθοπεδικός" ως ορθή.

[takis_papa]

ορθοπεδικος?pes pedis-πους πεδηση??ή
ορθοπαιδικος??ορθη παιδεια στασης σωματος?

Είμαι φανατικά πιστή σ'αυτό που λέει ο Μέλιος εδώ http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 030#p53030

ήτοι:

[box=]Κατα το ορθοπεδικος -ορθοπαιδικος, οπου ορθη ειναι η πρωτη γραφη.[/box]

Από εκτενέστατο και κρυστάλλινο στην σαφήνειά του άρθρο του Κώστα Πνευματικού, συγγραφέα:
( Όλο το ΆΡΘΡΟ: http://www.pneuma.gr/downloads/orthopedics.htm#_ftn1 )
Άλλα άρθρα του:
Ποδόσφαιρο και Βλακική Μάζα
Ένδεια, λιμοί & σιταποθήκες στο βενετοκρατούμενο ελληνικό χώρο
Ορθοπεδικός ή ...Ορθοπ-αι-δικός;
Η χαμένη αθωότητα του Ιστορικού
Αλβανικές μεταναστεύσεις στην αυγή της σύγχρονης εποχής (14ος-16ος αι.)
Greeklish: η χαρά του ανορθόγραφου
Σχέσεις Λογοτεχνίας-Ιστορίας
Γλωσσικά ζητήματα και διαξιφισμοί
Πώς γράφουμε διπλωματική εργασία







<<... Πριν από μερικούς μήνες είχα αναλάβει να συντάξω και διορθώσω μερικά κείμενα για έναν τόμο που θα περιελάμβανε βιογραφίες εξεχουσών προσωπικοτήτων από μία συγκεκριμένη περιοχή της Ελλάδας. Μεταξύ αυτών υπήρχαν, όπως είναι φυσικό, δικηγόροι, αρχιτέκτονες, εκπαιδευτικοί, καθηγητές πανεπιστημίου και φυσικά, γιατροί.

Έτσι, τελείωσα τα κείμενα και τα παρέδωσα στην εκδότρια, βέβαιος ότι η εργασία μου ήταν προσεγμένη και χωρίς λάθη.

Δύο μέρες όμως μετά την παράδοση, χτυπάει ξαφνικά το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής, η εκδότρια, σε έξαλλη κατάσταση, ωρυόταν: «Τι μου έκανες, άνθρωπέ μου! Με κατέστρεψες! Μα πως είναι δυνατόν να έκανες ένα τόσο εξόφθαλμο λάθος; Θες να με κάνεις ρεζίλι;».

Να μην τα πολυλογώ, το τραγικό σφάλμα που είχα κάνει και για το οποίο θα όφειλα να αυτομαστιγώνομαι στο υπόλοιπο της ζωής μου ήταν ότι είχα γράψει τη λέξη «ορθοπεδικός» - άκουσον, άκουσον - με «ε».

Αποκαλύφθηκε ότι η εν λόγω εκδότρια, είχε δεχτεί τηλεφώνημα από κάποιον ορθοπεδικό, ο οποίος, θιγμένος από αυτήν τη «βεβήλωση» της είχε τονίσει με ύφος δομηνικανού ιεροεξεταστή ότι η λέξη γράφεται με «αι», δηλαδή «ορθοπαιδικός».

Χαμογελώντας αμήχανα, καθώς πρώτη φορά ερχόμουν αντιμέτωπος με μια τέτοια απίθανη περίπτωση (συνήθως εμείς οι Έλληνες διαφωνούμε για πιο συμβατικά θέματα, όπως τρένο/τραίνο, κλασσικός/κλασικός κτλ), προσπάθησα να της εξηγήσω ότι τα πράγματα δεν έχουν έτσι και ότι, ίσως, ο αξιότιμος κύριος ορθοπεδικός κάνει κάποιο μικρό λαθάκι. Της πήγα, λοιπόν, στοίβες τα λεξικά και τις εγκυκλοπαίδειες, για να της αποδείξω ότι είχα δίκιο κι ότι δε θα ‘πρεπε να νιώθει μειονεκτικά. Μάταια, όμως. Δεχόμουν ανηλεή βομβαρδισμό. «Όχι, ο κύριος Τάδε, δεν το συζητάει καθόλου!»

Ποιοι ξεκίνησαν την όλη ιστορία. Το επιχείρημά τους.


Ήμουν πλέον βέβαιος πως δεν επρόκειτο για μία «μεμονωμένη περίπτωση» ενός ιδιότροπου. Υπάρχουν, όντως, κάποιοι που πιστεύουν ότι η λέξη πρέπει να γράφεται με «αι». Πώς ξεκίνησε, όμως, το όλο θέμα;





Την αρχή έκανε ο καθηγητής της Ορθοπεδικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, κ. Παναγιώτης Π. Συμεωνίδης, στο βιβλίο του με τίτλο «Ορθοπαιδική. Κακώσεις και παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος». Ο κ. Συμεωνίδης στον πρόλογο της Β΄ έκδοσης του βιβλίου του, βασιζόμενος στο ιστορικό επιχείρημα που αναφέρω αμέσως παρακάτω, τροποποιεί τη λέξη «ορθοπεδικός» σε «ορθοπαιδικός», τονίζοντας ότι η εμμονή στη γραφή με «ε» συνιστά αναίτια απόρριψη της «τιμής» που μας έγινε «από έναν ξένο καθηγητή στη γλώσσα και τη χώρα μας» και την οποία «εμείς την απεμπολήσαμε». «Γι’ αυτό», συνεχίζει, «ύστερα από λεπτομερή μελέτη του θέματος, κατέληξα στο συμπέρασμα της διόρθωσης αυτού του λάθους και της αποκατάστασης της ορθής ιστορικά ετυμολογίας του ονόματος σε Ορθοπαιδική». [5]

Τελικά, μολονότι το επιχείρημά του ήταν καταφανώς αστήρικτο, οι προσπάθειές του, δυστυχώς, καρποφόρησαν: η γενική συνέλευση της Ε.Ε.Χ.Ο.Τ. (Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Ορθοπεδικής και Τραυματολογίας), στη συνεδρίαση της 9/10/1997 αποφάσισε την αναγραφή του ονόματος της ειδικότητας με «αι», δηλαδή, «ορθοπαιδικός». Καίτοι λυπηρόν, γεγονός.

Από πού προκύπτει, όμως, η «ορθή ιστορικά ετυμολογία», την οποία, σύμφωνα με τον κ. Συμεωνίδη, οφείλουμε να υιοθετήσουμε, πετώντας στη χωματερή της ιστορίας τον «αδόκιμο» όρο «ορθοπεδικός»; Ουσιαστικά, το ένα και μοναδικό επιχείρημα στο οποίο βασίζονται οι «οπαδοί της ορθοπαιδικής» είναι το εξής:



Στα 1741 ο Γάλλος καθηγητής της Ιατρικής Nicolas Andry (Λυών 1658 – Παρίσι 1742) επινόησε τη λέξη «ορθοπαιδικός». Τον όρο παρήγαγε από τις λέξεις «ορθός» + «παιδίον < παις» και τον χρησιμοποίησε στο βιβλίο του που εκδόθηκε στο Παρίσι ένα χρόνο πριν το θάνατό του, με τον τίτλο



L'orthopedie, ou l'art de prevenir et de corriger dans les enfants, les difformites du corps, le tout par des moyens a la porte des peres et des meres, et de toutes les personnes qui ont des enfants a elever [6]

Δηλαδή:

Ορθοπεδική, ή η τέχνη της πρόληψης και διόρθωσης στα παιδιά, των παραμορφώσεων του σώματος, με το σύνολο των μεθόδων (=μέσων) στις οποίες έχουν πρόσβαση οι γονείς και που μπορούν να εφαρμοστούν από τους ίδιους (ενν. τους γονείς), και όλους όσοι ασχολούνται με την εκπαίδευση (=ανατροφή) των παιδιών.



Στον τίτλο του βιβλίου, οι «οπαδοί της Ορθοπαιδικής» αποφεύγουν τεχνηέντως οποιαδήποτε αναφορά. Κάνουν αναφορά, όμως, στον πρόλογο του παραπάνω βιβλίου, στον οποίο ο γάλλος γιατρός παραδέχεται ότι «quant au titre en question, Orthopedie, je l’ai forme de deux mots grecs, a savoir d’Orthos, qui veut dire Droit, et Paidίon, qui signifie Enfant» [«ως προς τον εν λόγω τίτλο, ορθοπαιδική, τον δημιούργησα από δύο ελληνικές λέξεις, δηλ. ορθός και παιδίον»]....



... Παρασιωπώντας το γεγονός ότι ο όρος αυτός δικαιολογημένα δεν επικράτησε στην ελληνική βιβλιογραφία, υποστηρίζουν ότι η αλλαγή «ορθοπαιδικός» σε «ορθοπεδικός» έγινε δήθεν «κατά λάθος», «τυχαία» και «ανεξήγητα» σε απροσδιόριστο χρόνο, πιθανόν, από λανθασμένη μεταγραφή του γαλλικού όρου “Ortopédie” από κάποιους Έλληνες επιστήμονες του εξωτερικού. Κι ότι, αφού οι ξένοι επιστήμονες τιμούν την Ελλάδα χρησιμοποιώντας τον όρο «orthopaedic», πρέπει κι εμείς τάχιστα και χωρίς να προκληθεί σάλος – λάθρα δηλαδή - να υιοθετήσουμε τη γραφή με «αι». Θα δυσκολευτούμε στην αρχή, αλλά θα το συνηθίσουμε (κάτι σαν την αντιβίωση δηλαδή). Αλλιώς κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε αγνώμονες, που απορρίπτουμε αναίτια μια τέτοια «τιμή».

Παρακάτω ακολουθούν οι επιστολές που απέστειλε ο κ. Συμεωνίδης προς τον πρόεδρο και άλλα μέλη της Ε.Ε.Χ.Ο.Τ. (Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Ορθοπεδικής και Τραυματολογίας).

Οι επιστολές αυτές βρίσκονται δημοσιευμένες στην ιστοσελίδα:

http://www.diavlos.gr/orto96/ortowww/ort1.htm
Με κόκκινο χρώμα έχω υπογραμμίσει τα σημεία εκείνα που αποτελούν τον πυρήνα της όλης παρεξήγησης και που όπως θα αποδείξω στη συνέχεια, πρόκειται είτε για εσφαλμένες εκτιμήσεις βασισμένες σε έλλειψη στοιχειώδους ιστορικής μεθοδολογίας είτε για υπερβολικούς φόβους είτε για ψευτο-διλήμματα μπροστά στα οποία τέθηκαν οι ορθοπεδικοί είτε, τέλος, για συνδυασμό όλων των παραπάνω: ( Ακολουθούν επιστολές )...



...Ως μη ειδικός, προσπάθησα να καταλάβω τι σημαίνει η λέξη «ορθοπεδική». Από την ερμηνεία λοιπόν της λέξης όπως την παρουσιάζουν όλα τα λεξικά, ελληνικά και ξενόγλωσσα που μπόρεσα να βρω, η λέξη αυτή σημαίνει: «κλάδος της ιατρικής που ασχολείται με την πρόληψη και τη θεραπεία των μορφολογικών και λειτουργικών αλλοιώσεων του μυο-σκελετικού συστήματος του ανθρώπου».

Παραθέτω συγκεκριμένα τον όρο «ορθοπεδική» από το έργο του Αριστείδη Ε. Κωνσταντινίδη «Οι ελληνικές λέξεις στην αγγλική γλώσσα», Θεσσαλονίκη 1991, το οποίο περιλαμβάνει και τη γραφή με «αι», τονίζοντας, όμως, ότι οι όροι αυτοί δεν επικράτησαν.



Orthopedic, orthopaedic: ορθοπεδικός. Οι όροι «ορθοπαιδία» και «ορθοπαιδική» δεν επικράτησαν. Ορθοπεδικός < ορθός + πεδάω[24] (= περιβάλλω δια πεδών, μηχανημάτων ευθύνσεως).

Orthopedically – orthopedia – orthopedics: Ορθοπεδική, κλάδος της Ιατρικής που ασχολείται με τις παθήσεις του κινητικού συστήματος και τα κατάγματα.

Ας σημειωθεί ότι το πεδάω έχει την ίδια προέλευση με το πους (=πόδι) δηλ., τις ινδοευρωπαϊκές ρίζες *ped και *pod.

Παντού υπάρχουν οι έννοιες «πόδι», «δένω», «εμποδίζω την κίνηση», «δεσμεύω»...





...Όλα τα λεξικά (πλην του λεξικού Μπαμπινιώτη) και οι εγκυκλοπαιδείες, έχουν τη γραφή με «ε». Ενδεικτικά:


Αρ. Ε. Κωνσταντινίδη, Οι ελληνικές λέξεις στην αγγλική γλώσσα, Θεσσαλονίκη 1991

Γενική Παγκόσμιος Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος – Λαρούς, τ. Ι΄, Αθήνα 1964

Ιωάννου Δρ. Σταματάκου, Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής, Αθήνα 1949

Ευστρατίου Δ. Τσακαλώτου, Λεξικόν Λατινο – Ελληνικόν, Αθήναι 1921

Lidell – Scott, An Intermediate Greek – English Lexicon, Oxford 1975

Χρήστου Αλ. Ουζούνη «Γαλλο – Ελληνικόν Ιατρικόν Λεξικόν, Αθήνα 1957

Longman Dictionary of Contemporary English, Longman Group Ltd, 2000

Oxford Advanced Lerners Dictionary, Oxford University Press, Oxford 1993

Pons Deutsch - Neugriechisch Wörterbuch, Stuttgart 2000

Dizionario Italiano Garzanti, Garzanti Editore s.p.a. 1990

Diccionario Real Academia Española (cd-rom)

Diccionario de la Lengua Española de María Moliner (cd-rom)

Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλος – Φυτράκης, Αθήνα 1997

Magenta Αγγλο – Ελληνικό Λεξικό (cd-rom)

Random House Websters College Dictionary, New York, 1991



Μερικά από τα πάμπολλα γλωσσολογικά στοιχεία που δεν αφήνουν περιθώρια για καμία άλλη ετυμολογία πλην της «ορθός + πεδάω»:
Στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν οι όροι ορθοποδέω και ορθοποδήσω (to walk uprightly) ενώ στο Σοφοκλή μαρτυρείται ο τύπος ορθόπους = with straight feet. [Lidell-Scott 1975]. // Ο αιολικός τύπος πεδά (=μετά) που κατέληξε σε πρόθεση και προέρχεται από τη μεταπτωτική βαθμίδα –πεδ (πρβλ. πεζός / λατ. pedisequos) // Η φράση ορθόν πόδα τίθημι: εκτείνω τον πόδα κατ’ ευθείαν μπροστά, όπως κατά το βάδισμα // Η φράση στην αιολική διάλεκτο πεδαίρω εμαυτόν: (= σηκώνομαι και πηγαίνω σε άλλο μέρος) // πεδάορος: ο υψωμένος υπεράνω του εδάφους // πέδη, πέδικλον [(= δεσμός για τα πόδια) Ετυμολ. λατ. pedica, expedio, impedio, αγγλοσαξ. feter, παλαιοnorr. fio turr (=σιδηρούν εμπόδιον). Μάλιστα, από την έννοια του «δεσμού των ποδών» προήλθε στην Ινδοευρωπαϊκή η έννοια του «δεσμού» γενικώς. // πεδητής: ο δεσμεύων, ο κωλύων, ο εμποδίζων (λατ. impedio = εμποδίζω) // εμποδίζω: (εν + πους) περιπλέκω τα πόδια, πεδικλώνω, δεσμεύω...>>



Θεωρώ πως, μετά την ανάγνωση του πλήρους άρθρου του Κ. Πνευματικού, κάθε καλοπροαίρετος ερευνητής, θα δεχθεί άνευ αμφιβολίας την λέξη "ορθοπεδικός" ως ορθή.
Ο Μπαμπινιώτης, ως συνήθως. λέγει - και μάλιστα ανερυθρίαστα - τα δικά του. Και δεν είναι η μοναδική φορά, το συνηθίζει μέχρις εξηοργιστικού σημείου.

[ArELa]

Κι ομως, στο νοσοκομείο Γεννηματάς, στην εξωτερικη φωτεινή ταμπέλα (κάθετη ύψους 3 περίπου μέτρων) γράφει φαρδειά πλατειά "ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΝ"
Πήρα τη φρίκη μου πρόπερσι, το επισήμανα στον θυρωρο και μου είπε

"Κι άλλοι έκαναν την ίδια παρατήρηση, αλλά το σωστό κατά τη διεύθυνση είναι με άλφα-γιώτα".

[takis_papa]

Κι ομως, στο νοσοκομείο Γεννηματάς, στην εξωτερικη φωτεινή ταμπέλα (κάθετη ύψους 3 περίπου μέτρων) γράφει φαρδειά πλατειά "ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΟΝ"
Πήρα τη φρίκη μου πρόπερσι, το επισήμανα στον θυρωρο και μου είπε

"Κι άλλοι έκαναν την ίδια παρατήρηση, αλλά το σωστό κατά τη διεύθυνση είναι με άλφα-γιώτα".

Ναι, δυστυχώς ο Μπαμπινιώτης έχει προξενήσει μη αναστρέψιμο γλωσσικό κλίμα με μη επανορθούμενες ζημιές...

[Diagalaksiaki]

Ο Μπαμπινιώτης δυστυχώς έχει καταστρέψει την Ελληνική Γλώσσα!

[PELTASTIS VARNAVAS]

πολλά δυνατες αναλυσεις
ευχαριστω πολυ!!!

το εξαπαλων ονυχων?

[takis_papa]

πολύ δυνατές αναλύσεις!
Ευχαριστώ πολύ!!!

Το εξαπαλων ονύχων;

Η φράση ΔΕΝ περιέχει καμμία λέξη "εξαπαλών"!
Είναι: Εξ απαλών ονύχων = από τότε που τα νύχια ήταν απαλά δηλ. παιδιόθεν = από τότε που το υποκείμενο της πρότασης ήταν τόσο μικρής ηλικίας, ώστε τα νύχια του ακόμη δεν είχαν σκληρύνει, από τότε που ήταν νήπιο.
Η φράση είναι χρονικός προσδιορισμός.

Παράδειγμα: Εξ απαλών ονύχων η παιδεία του ήταν άρτια και προσεγμένη = Από τότε που ήταν νήπιο...