Λαθεμένες διατυπώσεις-εκφράσεις

[TEUTAMOS]

Το ορθόν είναι "κοινότοπος" και "κοινοτοπία". Το "κοινότυπος" είναι μεταφραστικόν δάνειον εκ της Αγγλικής common type. Μεταφραστικόν δάνειον σημαίνει την λέξιν που δεν εισέρχεται εις μίαν γλώσσαν με βάσιν την φωνητικήν της μορφήν, αλλά μεταφράζεται εις αυτήν με την χρησιμοποίησιν ήδη υπαρκτών γλωσσικών στοιχείων της γλώσσης που την δέχεται (πχ ουρανοξύστης εκ του αγγλ. skyscraper).

[ArELa]

[21:34] <@ArELa> δε θεωρώ το κοινότοπος λάθος βέβαια
[21:34] <@ArELa> η ένστασή μου είναι η απόρριψη του κοινότυπος ως λάθος
[21:35] <@ArELa> δεν κατάλαβα με ποια λογική
[21:35] <@ArELa> δάνειο και το κοινότοπος από το common place
[21:35] <@ArELa> γιατί το ένα δάνειο δόκιμο και το άλλο αδόκιμο?
[21:35] <@ArELa> ποιος το αποφασίζει αυτο;
[21:47] <@TEUTAMOS_> οταν κατι ειναι εν χρησει δεν ειναι λαθος κατ' αναγκην. Αρα το κοινοτυπος δεν ειναι υπό αυτην την εννοιαν λαθος. Το πρωταρχικόν ειναι το κοινοτοπος, αλλα παραλληλα η γλωσσα μας εχει και δευτερο τυπον αντι του κοινοτοπος ειλημμενον απο το αγγλικον common type το κοιντυπος.


και εδώ για μένα λήγει πραγματικά το θέμα.



(είχα αρχίσει ν'αμφιβάλλω για τας φρένας μου )

[Apomakros]

Το ορθόν είναι "κοινότοπος" και "κοινοτοπία".

Αυτό ακριβώς είπα με το αρχικό μου ποστ.

Όποιοι θέλουν ας χρησιμοποιούν άλλες λέξεις στη θέση τους, για όσους λόγους νομίζουν...


(...αλλά το ορθόν είναι "κοινότοπος" και "κοινοτοπία")

[ArELa]

αλλα παραλληλα η γλωσσα μας εχει και δευτερο τυπον αντι του κοινοτοπος ειλημμενον απο το αγγλικον common type το κοιντυπος.

Κι εγώ αυτό

(και δε δέχομαι ότι αυτό είναι λάθος)

[karipis]

Οπότε δεν είναι λάθη τόσο το "επανέλαβε" όσο και το "δυο δίδυμοι πύργοι" ...αφού τα λέει τόσος κόσμος!!





Υ.Γ.

Αν ξάφνου οι ίδιες αυτές πηγές έβγαιναν και έλεγαν δόκιμο λήμμα το "άκαιρο", αδόκιμο το "άκυρο", ή δόκιμο το "καίριο", αδόκιμο το "κύριο" θα το δέχονταν;

Δεν έγινε τίποτε ξάφνου, προϋπήρχαν πολλά-πολλά χρόνια πριν. Απλώς, εγώ (και καμπόσες χιλιάδες Ελλήνων ακόμη) τα προφέρα λάθος.
Υπάρχουν κανόνες στην γλώσσα τους οποίες άλλοι τους γνωρίζουν και τους τηρούν και άλλοι όχι και δεν τους τηρούν (μετά πάμε στην -εσκεμένη- γλωσσοκτονία).

[takis_papa]

αλλα παραλληλα η γλωσσα μας εχει και δευτερο τυπον αντι του κοινοτοπος ειλημμενον απο το αγγλικον common type το κοιντυπος.

Κι εγώ αυτό

(και δε δέχομαι ότι αυτό είναι λάθος)

Είναι αλήθεια πως η επανάληψη του ιδίου θέματος κάποια στιγμή κουράζει, αλλά λέω γιά τελευταία φορά στο συγκεκριμένο αντικείμενο να μεταφέρω το προϊόν κάποιων σκέψεών μου.

Πρώτα πρώτα, διαφωνώ απόλυτα με το ότι η λέξη "κοινότυπος" απλά μπήκε στην γλώσσα μας από την Αγγλική και τούτο διότι η παραγωγή της λέξης αυτής ακολουθεί όλους τους κανόνες δομής της Ελληνικής γλώσσας και βέβαια έχει - όπως και κάθε άλλη καθαρά ελληνόρριζη λέξη άλλως τε - την εντελώς ιδιαίτερη σημασία της, που ΔΕΝ είναι ταυτόσημη, και εξηγούμαι: ( το κόμμα πριν το "και" το χρησιμοποιώ ενσυνείδητα, μη δεχόμενος τον αυθαίρετο κανόνα ότι δεν μπαίνει κόμμα πριν τον συμπλεκτικό σύνδεσμο. Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει την πηγή αυτού του αυθαίρετου αξιώματος; - απλή αναφορά στον Μπαμπινιώτη δεν αρκεί, ανάλυση επιθυμώ... )


Τόπος = χώρος, μέρος
Τύπος = μορφή, σχήμα, μεταφορικά το σύνολο των ιδιαιτέρων ιδιοτήτων από κάτι.

Και

Κοινός τόπος = χώρος ή μέρος/τμήμα ( χώρου ) όπου ευρίσκονται σημεία ή - μεταφορικά - έννοιες με κοινές ιδιότητες ( χωρίς ιδιαιτερότητες ), όπως π.χ. η περιφέρεια ενός κύκλου, όπου όλα τα σημεία της ισαπέχουν από ένα άλλο σημείο - ο τόπος/μέρος όπου ευρίσκονται όλα τα σημεία με συγκεκριμένη ΚΟΙΝΗ ιδιότητα - την απόσταση από το κέντρο.
Κατά συνέπειαν, ο κοινότοπος είναι αυτός που ευρίσκεται κάπου όπου απλά συνυπάρχει με άλλα στοιχεία, όχι κατ' ανάγκην ίδια ή παρόμοια, χωρίς να ξεχωρίζει από αυτά ως προς την ΘΕΣΗ μόνον που καταλαμβάνει.
Αντίθετη κατ' εμέ έννοια των: Δυσεύρετος, σπάνιος, μοναδικός.

Ενώ:
Κοινότυπος: ο έχων την ίδια μορφή-σχήμα-φόρμα με άλλα ομοειδή στοιχεία.
Αντίθετη έννοια: Πρωτότυπος, πρότυπος, αυθεντικός ( κατά το original ).

Ποιός που γνωρίζει την Ελληνική γλώσσα σε ικανοποιητικό επίπεδο μπορεί να έχει αντίρρηση;

Από την στιγμή, δε, που χρησιμοποιώ "καθαρές" ως προς την ριζική προέλευση και την έννοια λέξεις και μάλιστα σύμφωνα με τους γλωσσικούς δομικούς κανόνες βάσει των οποίων σχηματίζονται σύνθετες λέξεις στην γλώσσα μας, δεν μπορώ να δεχθώ τον όποιον Μπαμπινιώτη να μου λέει μπούρδες, όσα πτυχία και να έχει. Γιά παράδειγμα, γιά να δικαιολογήσει την γραφή "διΩροφος, πολυΩροφος κλπ. ", αναφέρεται - και δυστυχώς όχι μόνον αυτός και οι νεώτεροι Γλωσσολόγοι αλλά και παλαιότεροι - σε κάποιον αλλοδαπό φιλόλογο και σε κάποιο "αξίωμα" που αυτός διετύπωσε - δεν είμαι πρόχειρος γιά λεπτομέρειες, ο Τεύταμος ίσως μπορεί εδώ να βοηθήσει.
Γιά μένα, το σωστό είναι "διόροφος, πολυόροφος κλπ., με Όμικρον - και ας προσπαθήσει κανείς να με πείσει με γλωσσολογικά επιχειρήματα ότι δεν είναι έτσι.

Δεν υπάρχουν απαγορεύσεις στη γλώσσα.

Ουπςςς! Και με τους Γλωσσικούς κανόνες τι γίνεται; Καταργούνται;

Υπάρχουν απλώς κανόνες οι οποίοι τηρούνται όσο εξυπηρετούν κάποιες ανάγκες. Καθένας μπορεί να κάνει όσες συνενώσεις θέλει και να δημιουργεί καινούργιες λέξεις.

Μόνον όταν ακολουθεί - ιδιαίτερα στην Ελληνική - συγκεκριμένους γλωσσοπλαστικούς δρόμους - όχι αυθαίρετους, διότι διαφορετικά θα δεχόμαστε ως "ορθό" το "καλυτερότερος", έ;

Τι γίνεται όμως όταν για τη λέξη που προκύπτει από τη συνένωση υπάρχει ήδη άλλη;

Και ως φαίνεται από την ανωτέρω ανάλυση, μιλάμε γιά ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ λέξεις, ούτε καν εννοιολογικά συναφείς. Άλλη έννοια η μία, άλλη η άλλη...

[ArELa]

Τόπος = χώρος, μέρος
Τύπος = μορφή, σχήμα, μεταφορικά το σύνολο των ιδιαιτέρων ιδιοτήτων από κάτι.

Και

Κοινός τόπος = χώρος ή μέρος/τμήμα ( χώρου ) όπου ευρίσκονται σημεία ή - μεταφορικά - έννοιες με κοινές ιδιότητες ( χωρίς ιδιαιτερότητες ), όπως π.χ. η περιφέρεια ενός κύκλου, όπου όλα τα σημεία της ισαπέχουν από ένα άλλο σημείο - ο τόπος/μέρος όπου ευρίσκονται όλα τα σημεία με συγκεκριμένη ΚΟΙΝΗ ιδιότητα - την απόσταση από το κέντρο.
Κατά συνέπειαν, ο κοινότοπος είναι αυτός που ευρίσκεται κάπου όπου απλά συνυπάρχει με άλλα στοιχεία, όχι κατ' ανάγκην ίδια ή παρόμοια, χωρίς να ξεχωρίζει από αυτά ως προς την ΘΕΣΗ μόνον που καταλαμβάνει.
Αντίθετη κατ' εμέ έννοια των: Δυσεύρετος, σπάνιος, μοναδικός.

Ενώ:
Κοινότυπος: ο έχων την ίδια μορφή-σχήμα-φόρμα με άλλα ομοειδή στοιχεία.
Αντίθετη έννοια: Πρωτότυπος, πρότυπος, αυθεντικός ( κατά το original ).

Ποιός που γνωρίζει την Ελληνική γλώσσα σε ικανοποιητικό επίπεδο μπορεί να έχει αντίρρηση;

Η αφεντιά μου πάντως όχι! Προσυπογράφω την ανάλυσή σου με πάθος μεν, χωρίς φόβο δε! (δαγκωτά δηλαδή)

Από την στιγμή, δε, που χρησιμοποιώ "καθαρές" ως προς την ριζική προέλευση και την έννοια λέξεις και μάλιστα σύμφωνα με τους γλωσσικούς δομικούς κανόνες βάσει των οποίων σχηματίζονται σύνθετες λέξεις στην γλώσσα μας, δεν μπορώ να δεχθώ τον όποιον Μπαμπινιώτη να μου λέει μπούρδες, όσα πτυχία και να έχει.

[takis_papa]

Divine Sinner
λαθος: τι μου λες τωρα (το κανουν συχνα στη νοτια Ελλαδα).
Σωστο: τι ΜΕ λλες τωρα

Τόσον ο τύπος "τι μου λες" όσον και ο τύπος "τι με λες" είναι απόλυτα σωστοί, αποδίδοντες ο μεν πρώτος με Γενική, ο δε δεύτερος με Αιτιατική την καταργηθείσα Δοτική ( Τι μο ι λέγεις ).Άρα, άκυρος ο χαρακτηρισμός ως λάθους του τύπου " τι μου λες"... Και με την λογική της εντοπιότητας, εγώ ισχυρίζομαι ότι το λένε λάθος στα βόρεια της Χώρας!( Τρίχες, και τα δύο είπαμε ότι είναι σωστά ).

Divine Sinner Εγω βασικα δεν γνωριζω απο απαρεμφατα και τετοια.
συνηθως λεω τις λεξεις σωστα εμπειρικα.

Αν δεν γνωρίζεις "από απαρέμφατα και τέτοια", πώς στην ευχή ισχυρίζεσαι ότι δεν κάνεις λάθος; Απλά, μάλλον υποθέτεις, χωρίς τούτο και να είναι πρόκριμα ορθής χρήσης της Γλώσσας, έ; - Καθ' όσον, η εμπειρία είναι κομμάτι της Γνώσης, την οποία εσύ κατά τα λεγόμενά σου δεν κατέχεις - ή όχι;

ArELa κοινοτοπία < μεταφραστικό δάνειο από τη αγγλική commonplace

κοινοτυπία <μεταφραστικό δάνειο από τη αγγλική common type

TEUTAMOS:Το ορθόν είναι "κοινότοπος" και "κοινοτοπία". Το "κοινότυπος" είναι μεταφραστικόν δάνειον εκ της Αγγλικής common type... ...οταν κατι ειναι εν χρησει δεν ειναι λαθος κατ' αναγκην. Αρα το κοινοτυπος δεν ειναι υπό αυτην την εννοιαν λαθος. Το πρωταρχικόν ειναι το κοινοτοπος, αλλα παραλληλα η γλωσσα μας εχει και δευτερο τυπον αντι του κοινοτοπος ειλημμενον απο το αγγλικον common type το κοινοτυπος....

Όχι, φίλοι, δεν συμφωνώ ότι οι σύνθετες αυτές λέξεις είναι φραστικά δάνεια από άλλη γλώσσα - ούτε καν πρόκειται περί νεολογισμών. Όπως προανέφερα, είναι λειτουργικές σύνθετες λέξεις απόλυτα Ελληνικές με συνθετικά ανήκοντα στις ρίζες της γλώσσας μας - καμμία σχέση προέλευσης από ξενόγλωσσα κείμενα, όπως π.χ. η "τηλεομοιοτυπία" ( νεολογισμός/μετάφραση του FAX ).
Και ήδη ανέλυσα αρκούντως την ΔΙΑΦΟΡΑ των λέξεων κοινότυπος - κοινότοπος. ΔΕΝ είναι η μία έτερος τύπος της άλλης.

Apomakros ...αλλά εξέφρασαν προσωπική (λαθεμένη) άποψη... ...Τόσο η λέξη "κοινός" όσο και η λέξη "τύπος" είναι υπαρκτές και δεδομένες. Απλώς η συνένωσή τους οδηγεί εν προκειμένω σε λαθεμένη λέξη, διότι για τη λέξη που προκύπτει από τη συνένωση (δηλ. για το "κοινότυπος") υπάρχει ήδη άλλη γνωστή και σωστή λέξη ("κοινότοπος") η οποία μάλιστα απαντάται στις πηγές....

Σαφώς και διαφωνώ κάθετα/οριζόντια/πλάγια κλπ. ( απόλυτα, θέλω να πω! )
Περί πηγών είπαμε...
Και κάναμε και ανάλυση ως προς την σύνθεση και τα συνθετικά...
Πόθεν, λοιπόν, η θέση ότι "η συνένωσή τους οδηγεί εν προκειμένω σε λαθεμένη λέξη"; Και ποιός και με βάση τί, κρίνει ότι πρόκειται περί "λάθους";
Και ξεκαθαρίσαμε πως άλλο το "κοινότυπος" και άλλο το "κοινότοπος"! Πόσο περισσότερο να αναλυθεί το θέμα αυτό; ( Επανάληψις Μήτηρ Μαθήσεως!)

Apomakros...(Αυτή είναι η λογική)

Τίνος;

[ArELa]

Όχι, φίλοι, δεν συμφωνώ ότι οι σύνθετες αυτές λέξεις είναι φραστικά δάνεια από άλλη γλώσσα - ούτε καν πρόκειται περί νεολογισμών. Όπως προανέφερα, είναι λειτουργικές σύνθετες λέξεις απόλυτα Ελληνικές με συνθετικά ανήκοντα στις ρίζες της γλώσσας μας - καμμία σχέση προέλευσης από ξενόγλωσσα κείμενα, όπως π.χ. η "τηλεομοιοτυπία" ( νεολογισμός/μετάφραση του FAX ).

Φραστικό δάνειο ήθελα να πω κι όχι μεταφραστικό όπως λάθεμένα αναφέρουν κάποιες πηγές. Εν μέρει έκλινα προς αυτό, διότι είναι περισσότερες οι φορές που άκουσα αγγλόφωνους να κάνουν χρήση αυτών των (κατά τα άλλα δεκτό ελληνικότατων) όρων απ'ό,τι εμείς.

Τελικά η όλη συλλογιστική σου ΚΑΙ εδώ με βρίσκει σύμφωνη, γιατί έτσι το αντιλαμβάνομαι και εγώ πέρα και έξω από πηγές, αλλά μόνον μέσα από τα ελληνικά που γνωρίζω...οπότε πάω πάσο!

Και ήδη ανέλυσα αρκούντως την ΔΙΑΦΟΡΑ των λέξεων κοινότυπος - κοινότοπος. ΔΕΝ είναι η μία έτερος τύπος της άλλης.

Ασφαλώς και αυτό με βρίσκει σύμφωνη αφού το είπα ήδη σε πρότερο ανάρτημά μου.

[takis_papa]

... πέρα και έξω από πηγές,

Ψάξε να βρεις τις λέξεις "λεξιγνώστης, λεξιπλόκος, γλωσσογνώστης" ή την λέξη "διαδικασιακός"... Δεν θα τις βρεις καταχωρισμένες σε κανένα λεξικό. Τούτο, λοιπόν, σημαίνει ότι δεν υπάρχουν, ότι είναι λάθος ή ότι είναι νεολογισμοί; Κάθε άλλο...
Οι πηγές λοιπόν ( λεξικά ερμηνείας ή εγκυκλοπαιδείες ), πέραν των αναποφεύκτων λαθών δεν μπορούν να περιλάβουν ΟΛΕΣ τις λέξεις ( απλές ή σύνθετες ) της Ελληνικής - άλλως τε, αυτός είναι και ο λόγος που το έργο της Ακαδημίας Αθηνών, μετά τα τόσα χρόνια λειτουργίας της, ευρίσκεται στον δεύτερο μόλις τόμο και πρακτικά έχει ήδη εγκαταλειφθεί - Γιά όσους δεν γνωρίζουν, η Ακαδημία Αθηνών το πρώτον ιδρύθη για να προβεί στην σύνταξη ενός πλήρους Λεξικού της Ελληνικής, αλλά η προαπάθεια συνήντησε ανυπέρβλητα προβλήματα λόγω της πληθώρας υλικού και των αμέτρητων τύπων των λέξεων και των διαφορών τους μέσα στις ντοπιολαλιές.

Ασφαλώς και αυτό με βρίσκει σύμφωνη αφού το είπα ήδη σε πρότερο ανάρτημά μου.

Εδώ αναφέρομαι στον Τεύταμο.

Και μιά και ανέφερα παραπάνω την λέξη:
Τα αναφερόμενα στην διαδικασία δεν χαρακτηρίζονται διαδικαστικά ( τα αναφερόμενα στους διαδίκους! ) αλλά ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΚΑ!
Διαδικασία / διαδικασιακός.
Διάδικος / διαδικαστικός...

[ArELa]

Τα αναφερόμενα στην διαδικασία δεν χαρακτηρίζονται διαδικαστικά ( τα αναφερόμενα στους διαδίκους! ) αλλά ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΚΑ!
Διαδικασία / διαδικασιακός.
Διάδικος / διαδικαστικός...

Πω...ρε... ναι!
Το λέω λάθος τόσα χρόνιααααααααααα ... ιιιιιιιιιιιιιιιιιιι


Ένα άλλο που λέω που μάλλον λέω- λέμε πολλοί- λαθεμένα είναι το "απηυδίζω". Στον Ενεστώτα πρέπει να είναι "απαυδίζω"...


Και κάτι άλλο, που μ'έβαλε ένας Άγγλος (όσο κι αν σου φαίνεται απίστευτο) να σκεφτώ.

Το λήμμα "αριστοκρατία" (που έχουν φυσικά δανειστεί κι οι Άγγλοι από εμάς) είναι αυτοεπεξηγηματικό. Οι άριστοι κρατούντες... Όταν όμως, κρατούντες είναι οι χείριστοι; (πράγμα που ολοένα και φαίνεται διαυγέστερα στις μέρες μας), δε θα'ταν δόκιμο να έχουμε και το αντίθετό του- χειριστοκρατία; χαχα

Γιά παράδειγμα, γιά να δικαιολογήσει την γραφή "διΩροφος, πολυΩροφος

Το δικό μου χέρι είναι αδύνατον να γράψει διώροφος... αν και η δικαιολογία είναι πως όταν η πρώτη συνθετική καταλήγει σε "ο" και η δεύτερη αρχίζει με "ο" τότε αυτά τα δύο γίνονται ωμέγα. Μ'αυτή τη λογική μου πάει το "χρυσωρυχείο" και έτσι το γράφω. Το διόροφο όμως, όχι. Ίσως γιατί το πρώτο συνθετικό δεν είναι "δύο" για να καταλήγει σε "ο" αλλά δις; Δεν ξέρω... πάντως δεν μου πάει να το γράψω με "ω". Όπως και το πολυόροφο δεν θα το γράψω επ'ουδενί με "ω".

[takis_papa]

...Το δικό μου χέρι είναι αδύνατον να γράψει διώροφος... αν και η δικαιολογία είναι πως όταν η πρώτη συνθετική καταλήγει σε "ο" και η δεύτερη αρχίζει με "ο" τότε αυτά τα δύο γίνονται ωμέγα. Μ'αυτή τη λογική μου πάει το "χρυσωρυχείο" και έτσι το γράφω. Το διόροφο όμως, όχι. Ίσως γιατί το πρώτο συνθετικό δεν είναι "δύο" για να καταλήγει σε "ο" αλλά δις; Δεν ξέρω... πάντως δεν μου πάει να το γράψω με "ω". Όπως και το πολυόροφο δεν θα το γράψω επ'ουδενί με "ω".

Σαφώς και το α' συνθετικό ΔΕΝ είναι δύο ή δις...
Είναι απλά το πρόθεμα "δι-, τρι-, τετρα-"... ( διπλάσιος κλπ. )
Πεντά-κις
τετρά-κις
τρι-ς
δι-ς
...
Όλα έχουν την εξήγησή τους και βασίζονται - όσον αφορά στην Ελληνική Γλώσσα - σε απαράβατους κανόνες. Π.χ., τυχαίο είναι, νομίζεις, το ότι οι λέξεις "υδρία, ύδωρ, βυθός" περιέχουν το γράμμα "υ"; Δηλωτικόν γούβας ή γούρνας, όπου συλλέγεται ύδωρ ( Κύ-ω, κύ-μα, το κοίλον μεταξύ δύο εξάρσεων της θάλασσας...
Όταν κατασταλάξω σπίτι μου, έχω τεράστια βιβλιογραφία γιά το πώς και από πού και για ποιό λόγο σχηματίσθηκαν τα γράμματα έτσι...
Π.χ., η λέξη Θεός... Το "Θ" ήταν ένας κύκλος με τελεία στο κέντρο...
Το κέντρο του Κόσμου, το κέντρο του σύμπαντος ( κύκλος = Σύμπαν... )
Και το "Θ" είναι σύμφωνο...
Από την μιά μας λένε ότι η αλφάβητος είναι Φοινικική με την προσθήκη φωνηέντων από τους Έλληνες, από την άλλη μας λένε ότι το ΑΛΦΑ είναι Φοινικικό, σημαίνον τον Βουν...
Είναι σύμφωνο το ΑΛΦΑ;
Ή είναι φωνήεν;
Και αν ναι, αφού το πρωτοχρησιμοποίησαν ως φωνήες και τύπο γράμματος οι Έλληνες, πώς το είχαν οι υποτίθεται "κατά πρώτον διδάξαντες" Φοίνικες;
Άντε βγάλε συμπέρασμα με τους έχοντες Μπαμπινιώτειον νοοτροπία περί Ινδοευρωπαϊκής Πρωτογλώσσης...

[takis_papa]

Θυμήθηκα μερικές λέξεις αναφορικά με το γράμμα "Υ" και τις παραθέτω, για να δειχθεί ότι ΥΠΑΡΧΟΥΝ κανόνες δομής της Ελληνικής γλώσσας και δεν σηκώνει το θέμα αυθαιρεσίες οποιασδήποτε μορφής:
Κύτταρον = κοίλωμα ( Ομηρ. )
Ρύαξ ( ρυάκιον/ρυάκι )
Κύστις
Κυσός ( πηγή ή μεταφορικά το αιδοίον παρ' Ομήρω )
Υετός ( Καταρρακτώδης βροχή, μαζεμένο νερό, σε αντίθεση με τον όμβρο την ποτιστική βροχή )
Ρέω ( από το Fρύω == Βρύον, ρύσις κλπ. )
Ύδος = ύδωρ
Μύδος = υγρασία και μυδαλέος = υγρός
Χύτρα (!) και Κύθρη/κύθρος, κοτύλη = το κοίλο δοχείο, το τσουκάλι!
Κλύδων = Η κύμανση ή σάλος της θάλασσας, το διάστημα μεταξύ δύο κορυφών που κάνει σχήμα "κούπας"!
Κύμβη - η λεκάνη
Μύρω = ρέω, χύνω και κύβη = κοιλότητα και κρανίο!
Τυρφών = στάσιμα νερά
Βρυξ = βύθος = βυθός = βρύκος = βύρκος = βούρκος!
Ιλύς = Η λάσπη από λιμνάζοντα νερά
Στρύμνη ή Στρυμών = Το μέρος όπου μαζεύεται και ρέει το νερό!
Αύλαξ
Κύλιξ
Λάγυνος ( το βαρέλι... )
Αυλών ( το μέρος όπου μαζεύονται νερά )
Πλημμυρίς/πλημμύρα = σώρευση νερού ( πλέον + μύρω )
Γυάρος = γύαλον = σημαίνει κύρτωμα και (ο) γυάλας = είδος ποτηριού
Θύλακος = γάστωρ = ο κοιλαράς!
Κύπελλον ή κύπη (...)
Καλύβη ( αρχικά, η σκεπή που μαζεύονται τα νερά, από το καλύπτω = σκεπάζω - με αποτέλεσμα να μαζεύονται νερά από πάνω...)
Και βέβαια, μιλάμε γιά το κεφαλαίο "Υ", όπως και πάντοτε για κεφαλαία γράμματα, έτσι;

Αυτά προς το παρόν θυμάμαι περί του "Υ".
Με το καλό, όταν γυρίσω σπίτι, σε άλλο νήμα βέβαια με πλέον προσήκουσα επικεφαλίδα, θα επανέλθω με άλλα γράμματα.

Αλήθεια, Βίκυ, μπορείς να βγάλεις άκρη για το κατά πόσον παρακολουθείται το παρόν νήμα εκτός των συμμετεχόντων σε αυτό;

[ArELa]

Θυμήθηκα μερικές λέξεις αναφορικά με το γράμμα "Υ" και τις παραθέτω, για να δειχθεί ότι ΥΠΑΡΧΟΥΝ κανόνες δομής της Ελληνικής γλώσσας και δεν σηκώνει το θέμα αυθαιρεσίες οποιασδήποτε μορφής:
Κύτταρον = κοίλωμα ( Ομηρ. )
Ρύαξ ( ρυάκιον/ρυάκι )
Κύστις
Κυσός ( πηγή ή μεταφορικά το αιδοίον παρ' Ομήρω )
Υετός ( Καταρρακτώδης βροχή, μαζεμένο νερό, σε αντίθεση με τον όμβρο την ποτιστική βροχή )
Ρέω ( από το Fρύω == Βρύον, ρύσις κλπ. )
Ύδος = ύδωρ
Μύδος = υγρασία και μυδαλέος = υγρός
Χύτρα (!) και Κύθρη/κύθρος, κοτύλη = το κοίλο δοχείο, το τσουκάλι!
Κλύδων = Η κύμανση ή σάλος της θάλασσας, το διάστημα μεταξύ δύο κορυφών που κάνει σχήμα "κούπας"!
Κύμβη - η λεκάνη
Μύρω = ρέω, χύνω και κύβη = κοιλότητα και κρανίο!
Τυρφών = στάσιμα νερά
Βρυξ = βύθος = βυθός = βρύκος = βύρκος = βούρκος!
Ιλύς = Η λάσπη από λιμνάζοντα νερά
Στρύμνη ή Στρυμών = Το μέρος όπου μαζεύεται και ρέει το νερό!
Αύλαξ
Κύλιξ
Λάγυνος ( το βαρέλι... )
Αυλών ( το μέρος όπου μαζεύονται νερά )
Πλημμυρίς/πλημμύρα = σώρευση νερού ( πλέον + μύρω )
Γυάρος = γύαλον = σημαίνει κύρτωμα και (ο) γυάλας = είδος ποτηριού
Θύλακος = γάστωρ = ο κοιλαράς!
Κύπελλον ή κύπη (...)
Καλύβη ( αρχικά, η σκεπή που μαζεύονται τα νερά...)

Αυτά θυμάμαι περί του "Υ".
Με το καλό, όταν γυρίσω σπίτι, σε άλλο νήμα βέβαια με πλέον προσήκουσα επικεφαλίδα, θα επανέλθω με άλλα γράμματα.

Ξέχασες το φλυτζάνι, που όταν με βλέπουν να το γράφω σήμερα με ύψιλον, βγάζουν φλύκταινες, αλλά ξυδάκι! (και τις φλύκταινες ξέχασες χαχαχ)

Αλήθεια, Βίκυ, μπορείς να βγάλεις άκρη για το κατά πόσον παρακολουθείται το παρόν νήμα εκτός των συμμετεχόντων σε αυτό;

Μπορείς να δεις γενικότερα τις συνολικές θεάσεις αυτού του νήματος, φτάνει να βγεις απ'το παρόν νήμα και να το δεις (τον τίτλο του) μέσα από την ίδια την ενότητα, εδώ δηλαδή http://ideografhmata.gr/forum/viewforum.php?f=124

(μέχρι στιγμής διαβάζω 2442 )

[takis_papa]

Ναι... Ένα ένα μού 'ρχονται...


Από το γλάφυ ( του γλάφυος = κοίλωμα, σπήλαιο ) ο γλαφυρός, ήτοι ο λαξευμένος, ο κεκοιλωμένος με τέχνη και λεπτότητα, ο ξυσμένος, ο λεπτεπίλεπτος, ο περικαλλώς παραστατικός - λεπτομερής, όμορφος, λεπτός. Επίσης και γλύφω = κοιλαίνω, λαξεύω / γλυπτόν = το κεκοιλωμένο, το λαξευμένο.
Επίσης, η λέξη "κοίλος" προέρχεται πάλι από την ρίζα κυ- όπως το κύμα.
Επίσης: Λάξευση ( Λα- και ξύ-ω = κοιλαίνω την πέτρα... )

Συμπλήρωμα στα ανωτέρω:
Fρέω = Fρύον = Fρύχος = Fρόχος = Βροχή...

Κοιτάξτε τώρα ένα παιχνίδι του "Θ" με το "Υ":

Θύ-ω = Αρχική παρ' Ομήρω σημασία = παφλάζω, κλυδωνίζω. Αν αναλυθεί περισσότερο, σημαίνει τα διαστήματα μεταξύ των κορυφών των υδατίνων εξάρσεων, αιτία των οποίων είναι η μήνις π.χ. του Ποσειδώνα, ήτοι ο σάλος της θάλασσας με την Θεϊκή παρέμβαση!
Εξ ου και η "θύελλα"! Και βέβαια, δεν κομίζω γλαύκα ες Αθήνας, όταν πω ότι τα καιρικά φαινόμενα απεδίδοντο στην βούληση Θεών ( τυφών... )
Επίσης, η λέξη "Θυμέλη" = το "θυσιαστήριον" = τόπος όπου προς τιμήν / εξευμενισμόν της Θεότητος, χυνόταν και συνεκεντρώνετο το αίμα σε ειδική γούβα ( γούρνα, γύρνη... )

Αν θυμηθώ κάτι άλλο, εδώ είμαστε.

Τεύταμε, πολύτιμη η συμβολή σου στο θέμα.
Πού είσαι;

[takis_papa]

Για να ξανάρθουμε στο θέμα του νήματος:

Το ρήμα "διαπραγματεύομαι" είναι μεν μέσης φωνής, αλλά η έννοια του είναι ενεργητική.
Δηλαδή, το υποκείμενο ( εγώ ) κάνει μιά πράξη ( ρήμα = διαπραγματεύομαι ) που αναφέρεται σε κάτι ( το αντικείμενο = την μετοχή, την τιμή, την ελευθερία μου, τους όρους του συμβολαίου κλπ. ).
Παρατηρείται όμως ευρύτατα - θα 'ελεγα σχεδόν απ' όλους τους παρουσιαστές - η απόλυτα λανθασμένη χρήση του ρήματος που με αρρωσταίνει κάθε φορά που ακούν ειδήσεις χρηματιστηρίου:
"Η μετοχή τάδε διαπραγματεύεται στα τόσα Ευρώ - Οι μετοχές διαπραγματεύθηκαν..."

Μα τι διάολο, πώς είναι δυνατόν ένα ΑΨΥΧΟ αντικείμενο να ενεργεί για τον εαυτό του; Διότι στην προκειμένη περίπτωση, δεν υποδεικνύεται κατάσταση όπως π.χ. "Το τραπέζι αυτό δέχεται ( σηκώνει ) αρκετό βάρος...

Ο χρηματιστής διαπραγματεύεται, ή η τιμή της μετοχής δέχεται/υφίσταται διαπραγμάτευση - και όχι η ίδια η μετοχή!
Όπως βέβαια και ο συμβαλλόμενος κάπου διαπραγματεύεται τους όρους μιάς συμφωνίας...

[takis_papa]

Για να ξανάρθουμε στο θέμα του νήματος:

Το ρήμα "διαπραγματεύομαι" είναι μεν μέσης φωνής, αλλά η έννοια του είναι ενεργητική.
Δηλαδή, το υποκείμενο ( εγώ ) κάνει μιά πράξη ( ρήμα = διαπραγματεύομαι ) που αναφέρεται σε κάτι ( το αντικείμενο = την μετοχή, την τιμή, την ελευθερία μου, τους όρους του συμβολαίου κλπ. ).
Παρατηρείται όμως ευρύτατα - θα 'ελεγα σχεδόν απ' όλους τους παρουσιαστές - η απόλυτα λανθασμένη χρήση του ρήματος που με αρρωσταίνει κάθε φορά που ακούω ειδήσεις χρηματιστηρίου:
"Η μετοχή τάδε διαπραγματεύεται στα τόσα Ευρώ - Οι μετοχές διαπραγματεύθηκαν..."

Μα τι διάολο, πώς είναι δυνατόν ένα ΑΨΥΧΟ αντικείμενο να ενεργεί για τον εαυτό του; Διότι στην προκειμένη περίπτωση, δεν υποδεικνύεται κατάσταση όπως π.χ. "Το τραπέζι αυτό δέχεται ( σηκώνει ) αρκετό βάρος...

Ο χρηματιστής διαπραγματεύεται, ή η τιμή της μετοχής δέχεται/υφίσταται διαπραγμάτευση - και όχι η ίδια η μετοχή!
Όπως βέβαια και ο συμβαλλόμενος κάπου διαπραγματεύεται τους όρους μιάς συμφωνίας...

Στο θέμα του γράμματος "Υ", θυμήθηκα επίσης το "φλύζω" = αναβράζω υπερχειλίζω από θερμότητα και το "φλύω", με παρ' Ομήρω πάντα έννοια του αναβλύζω, βλαστάνω, ρέω άφθονα - και ασφαλώς, εύκολα η συλλογιστική αυτή οδηγεί στο "φλυαρώ"!
Ομόρριζο επίσης είναι και το "φλεβάζω" ( Κατά Ησύχιον = βρύω, είμαι κατάμεστος ) εξ ου και "φλέβα"!
Επίσης "γύπη" = κοίλωμα γης, σπήλαιο και
γρυπός = κυρτός, καμπύλος.
Γιά το ήδη αναφερθέν "κύπη" συμπληρώνω ότι προέρχεται από το κάπτω ( αρπάζω, συγκεντρώνω ), στην δε προκειμένη περίπτωση η κύπη συγκεντρώνει/κρατά το υγρό...

Στην αναφορά μνου στο γράμμα "Θ", αναφέρω τα ομόρριζα Θρ΄΄οω ( κάθημαι, (παρα)τηρώ, ελέγχω, προΐσταμαι - και φυσικό είναι ο ( οι ) θεός ( θεοί ) να παρατηρεί - ςλέγχει - προΐσταται...
Παράγωγα: Θρόνος, θράνος, θρήσκω (!), θρησκεία, θρήσκος... Να η ετυμολογική σχέση μεταξύ Θεοτήτων και θρησκείας!
Να σημειωθεί και το ρήμα "ενθρόω" = φυλάσσω ( ... )

[Novus]

ArELa κοινοτοπία < μεταφραστικό δάνειο από τη αγγλική commonplace

κοινοτυπία <μεταφραστικό δάνειο από τη αγγλική common type

TEUTAMOS:Το ορθόν είναι "κοινότοπος" και "κοινοτοπία". Το "κοινότυπος" είναι μεταφραστικόν δάνειον εκ της Αγγλικής common type... ...οταν κατι ειναι εν χρησει δεν ειναι λαθος κατ' αναγκην. Αρα το κοινοτυπος δεν ειναι υπό αυτην την εννοιαν λαθος. Το πρωταρχικόν ειναι το κοινοτοπος, αλλα παραλληλα η γλωσσα μας εχει και δευτερο τυπον αντι του κοινοτοπος ειλημμενον απο το αγγλικον common type το κοινοτυπος....

Όχι, φίλοι, δεν συμφωνώ ότι οι σύνθετες αυτές λέξεις είναι φραστικά δάνεια από άλλη γλώσσα - ούτε καν πρόκειται περί νεολογισμών. Όπως προανέφερα, είναι λειτουργικές σύνθετες λέξεις απόλυτα Ελληνικές με συνθετικά ανήκοντα στις ρίζες της γλώσσας μας - καμμία σχέση προέλευσης από ξενόγλωσσα κείμενα, όπως π.χ. η "τηλεομοιοτυπία" ( νεολογισμός/μετάφραση του FAX ).
Και ήδη ανέλυσα αρκούντως την ΔΙΑΦΟΡΑ των λέξεων κοινότυπος - κοινότοπος. ΔΕΝ είναι η μία έτερος τύπος της άλλης.

Καλό είναι να χρησιμοποιούμε τους ΟΡΘΟΥΣ γλωσσολογικούς όρους σε τόσο λεπτά ζητήματα:

τηλεομοιότυπος = μεταφραστικό δάνειο από την αγγλική λέξη telefacsimile (tele [τηλε] + fac [τύπος - όχι και τόσο ακριβής η μετάφαρση*] + simile [όμοιος] > για συντομία fax) όπως διαδίκτυο:internet, ταχυφαγείο:fast-food, ιστοσελίδα:webpage κτλ. Μάλιστα η λέξη facsimile υπήρχε ήδη από τον 16ο αιώνα και σημαίνει "το ακριβές αντίγραφο" και προέρχεται από το λατινικό fac simile (fac < facio = φτιάχνω, similis = όμοιος). Έτσι λοιπόν το τηλεομοιότυπο ανήκει στα μονομερή λεξικά δάνεια και συγκεκριμένα στα μεταφραστικά δάνεια καθώς το σημαίνον προκύπτει απ' την μετάφραση της λέξης της δότριας γλώσσας (εν προκειμένω την Αγγλική) με τα γλωσσικά στοιχεία της γλώσσας υποδοχής (εν προκειμένω την Ελληνική).

* Δεν έχει και μεγάλη σημασία, διότι κάθε φορά προσπαθούμε να βρούμε τον πιο δόκιμο όρο όταν μεταφράζουμε μία λέξη και δη στα μεταφραστικά δάνεια.

__________

Όσο για το κοινότοπος ή κοινότυπος παραθέτω το λήμμα του κοινοτοπία στο λεξικό του Παπύρου το οποίο είναι κατατοπιστικότατο:

κοινοτοπία
η· λόγος ή σκέψη χωρίς καμμιά πρωτοτυπία, πεζολογία, κοινός τόπος.
[ΕΤΥΜΟΛ. «Σύνθετο εκ συναρπαγής» < φρ. κοινός τόπος. Η χρήση ενίοτε τού τύπου κοινοτυπία (με υ) στην ομιλουμένη προέρχεται από παρετυμολογική συσχέτιση τής λ. με σύνθετα τού τύπος, ιδίως με το πρωτοτυπία, και δεν είναι ορθή. Η λ. κοινοτοπία μαρτυρείται από το 1896 στην εφημερίδα Ακρόπολις].

Τώρα ως προς την αγγλική λέξη commonplace που προανέφεραν η ArELa και ο TEUTAMOS αν εμφανίσθη νωρίτερα από την ελληνική λέξη (δυστυχώς δεν το γνωρίζω) κοινοτοπία τότε συμβαίνει το εξής:

Σύμφωνα με το Oxford Dictionary η λέξη commonplace είναι μεταφραστικό δάνειο του λατινικού locus communis και εμφανίζεται ήδη από τον 16ο αι. Ως παρατηρήτης λοιπόν αυτών των στοιχείων προβαίνω στο εξής συμπέρασμα: Πιθανόν η ελληνική λέξη είναι μεταφραστικό δάνειο το οποίο προήλθε από την αγγλική λέξη commonplace, εφόσον το σημαίνον προκύπτει από γλωσσικά στοιχεία της γλώσσας υποδοχής (εν προκειμένω της ελληνικής) μέσω της μεταφραστικής απόδοσής του δανείου.

Ειδάλλως δεν έχει ουδεμία σχέση με την αγγλική λέξη και η τρομακτική σημασιολογική ομοιότητά τους σε μεταφραστικό επίπεδο οφείλεται σε καθαρή σύμπτωση!

[Novus]

Επιπλεόν θα ήθελα να προσθέσω πως το κοινότυπος ουδεμία σχέση έχει με το commontype. Απλώς όπως γράφει και το Λεξικό του Παπύρου καθώς και το Λεξικό του Μπαμπινιώτη το κοινότυπος προέρχεται από λανθασμένη παρετυμολογική συσχέτιση του τύπος με το τόπος λόγω του αντώνυμου πρωτοτυπία (πρωτοτυπία # κοινοτοπία). Εξάλλου το commontype δεν υπάρχει καν στο Oxford Dictionary!!!

Δεν υπάρχουν απαγορεύσεις στη γλώσσα.

Ουπςςς! Και με τους Γλωσσικούς κανόνες τι γίνεται; Καταργούνται;

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ!!

ΜΟΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΙ (άντε και ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΙ) ΚΑΝΟΝΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Γι' αυτό μιλάμε για αντιγραμματικούς τύπους κι όχι για λάθους τύπους.

[Exciter]

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ!!

ΜΟΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΙ (άντε και ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΙ) ΚΑΝΟΝΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Γι' αυτό μιλάμε για αντιγραμματικούς τύπους κι όχι για λάθους τύπους.

Δεν υπάρχει λόγος να φωνάζεις, ψυχανεμίζομαι όμως ότι βαδίζεις σε ολισθιρότατο μονοπάτι, χρησιμοποιώ δε το "ψυχανεμίζομαι" αντί του "διαγιγνώσκω" καθώς δεν είμαι ειδικός να το τεκμηριώσω επαρκώς... μεγαλώνοντας, όμως, εμπιστεύομαι όλο και περισσότερο τη διαίσθησή μου.

[Novus]

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ!!

ΜΟΝΟ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΙ (άντε και ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟΙ) ΚΑΝΟΝΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Γι' αυτό μιλάμε για αντιγραμματικούς τύπους κι όχι για λάθους τύπους.

Δεν υπάρχει λόγος να φωνάζεις, ψυχανεμίζομαι όμως ότι βαδίζεις σε ολισθιρότατο μονοπάτι, χρησιμοποιώ δε το "ψυχανεμίζομαι" αντί του "διαγιγνώσκω" καθώς δεν είμαι ειδικός να το τεκμηριώσω επαρκώς... μεγαλώνοντας, όμως, εμπιστεύομαι όλο και περισσότερο τη διαίσθησή μου.

Με συγχωρείς για τα κεφαλαία και σε βεβαιώ πως δε θα ξανασυμβεί. όμως πρέπει ως επιστήμονες αλλά και ως άνθρωποι να είμαστε λίγοι πιο διαλλακτικοί και πιο ελεύθερα μυαλά.

Θα ααφέρω απλώς μία φράση που πιστέυω ότι τα λέει όλα:
"Τα σημερινά σωστά ήταν χθεσινά λάθη" Γ. Χάρης

Ενδεικτικό είναι και το άρθρο των κ.κ. Θεοδωροπούλου - Παπαναστασίου, "Το γλωσσικό λάθος", Ελληνική πύλη

[Aiolos]

όμως πρέπει ως επιστήμονες αλλά και ως άνθρωποι να είμαστε λίγοι πιο διαλλακτικοί και πιο ελεύθερα μυαλά.

Πρώτον, δεν υπάρχει κάποιος γραπτός ή άγραφος κανόνας που να επιβάλλει στους επιστήμονες να είναι διαλλακτικοί. Δεύτερον, ένας σώφρωνας άνθρωπος είναι αδιάλλακτος στηριζόμενος σε αδιάσειστα στοιχεία, όταν οποιαδήποτε αλλαγή ή τροποποίηση θα προκαλέσει προβλήματα και είναι διαλλακτικός όταν έχει βεβαιωθεί πως η αλλαγή θα μπορούσε να βελτιώσει το υπό αναθεώρηση ζήτημα, είτε είναι ιστορικό, είτε γλωσσολογικό κ.λπ. Δεν είναι διαλλακτικός, επειδή το επιτάσσει η ιδιότητά του. Πόθεν προκύπτει κάτι τέτοιο; Υπό αυτή την έννοια, θα έπρεπε να δεχθείς και την απλοποίηση του ελληνικού αλφαβήτου που είχε προτείνει ο κύπριος ευρωβουλευτής Μάριος Ματσάκης.
Θεωρώ, πως το ζήτημα είναι βαθύτατα πολιτικό.
Η σκόπιμη και μεθοδευμένη απλοποίηση της ελληνικής γλώσσας αποσκοπεί στην υιοθέτηση του λατινικού αλφαβήτου και λεξιλογίου.

Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Συμβαίνει όμως ν' αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών.
Οδυσσέας Ελύτης

[Exciter]

...πρέπει ως επιστήμονες αλλά και ως άνθρωποι να είμαστε λίγοι πιο διαλλακτικοί και πιο ελεύθερα μυαλά.

Προφανώς δεν αναφέρεσαι σ'εμένα, καθώς με σαφήνεια ξεκαθάρισα ότι ως μη ειδικός μόνο να ψυχανεμιστώ δύναμαι.

Το ότι σταδιακά μπορεί να επικρατήσουν γλωσσικοί τύποι που μέχρι ένα χρονικό σημείο ήταν απλώς ανύπαρκτοι (ούτε καν λάθος, που λέει οι παράθεσή σου) είναι προφανές, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να τηρούμε γλωσσικούς/γραμματικούς κανόνες ή να μην αναφέρουμε ποιο είναι το ορθό και ποιο το εσφαλμένο... βλέπω στην Αγγλ-εταίρα τα αποτελέσματα της πολύ περιορισμένης διδασκαλίας της αγγλικής γραμματικής στους ιθαγενείς.

[Divine Sinner]

Ειχα διαβάσει μια έρευνα που ελεγε οτι οσο ποιο πολύπλοκο ειναι το λεξιλόγιο καποιου απο νεαρή ηλικία τοσο μεγαλύτερος ειναι τελικά ο δείκτης νοημοσύνης του.

[karipis]

Ειχα διαβάσει μια έρευνα που ελεγε οτι οσο ποιο πολύπλοκο ειναι το λεξιλόγιο καποιου απο νεαρή ηλικία τοσο μεγαλύτερος ειναι τελικά ο δείκτης νοημοσύνης του.

Φώτη μην το πολυ-πιστεύεις αυτό. Εγώ ξέρω κάποιον από την Καβάλα που ο μόνος μεγάλος δείκτης του είναι αυτός του ποδιού. 47 νούμερο παπούτσι σε λέω.
(όλα τα υπόλοιπα άκουσα πως τα έχει ελάχιστα ως ανύπαρκτα...)