Περί Ελληνικής Γλώσσης

[Eva Luna]

[firefightergr]

Ε όχι Ρε-πούστη!

[ArELa]

[alkinoos]

Σχετικά με τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών

«Γραμματική, λοιπόν, συντακτικό, ετυμολογία, τυπικό, φθογγολογικό, σχήματα λόγου, προσωδία και μέτρα, κανόνες, εξαιρέσεις κανόνων, σημείωση, υποσημείωση, παράγραφος, υπνολαλία, υπνοπαιδεία. Και το ροχαλητό αστραπόβροντο στις σπηλιές.
Εδώ είναι η έρημος και ο άνυδρος τόπος που μας καλεί να λογαριάζουμε ότι θα μένουν θρυλικά τα λόγια του Μαβίλη:

"Με γενικές απόλυτες και ισόκωλα
αντί να πάμε ομπρός πάμε πισόκωλα"

Μ' ένα λόγο, ο μαθητής "προακτέος", μόριο "αποφατικό", γενική "επισκόπηση". Και παρα λίγο ο πρωκτοφαντασματοσκόπος του Φάουστ.
Αυτή ήταν η διδακτική του Εξαρχόπουλου για τα Αρχαία Ελληνικά, και για το τυπικό τους. Σχετικά με την ουσία τώρα, όλη η προσοχή έπεφτε στο περιδιαγραμμάτου.

Με βάση το ερβαρτιανό πρότυπο της εθνικής ηθικής διαπαιδαγώγησης, όπως μας έλεγαν στο στρατό, ο μαθητής λάβαινε τέτοια ζάλα και φορτία ηθικότητας, ώστε βγαίνοντας από το σχολείο παραπατούσε στο δρόμο με το βάδισμα ενός κατάφρακτου Κουταλιανού.

Κορφολογιόνταν όλες οι ηθικές ουσίες του κλασικού κόσμου και η λοκάντα σέρβιρε στο μαθητή νόστιμα κρεατοσφαιρίδια και σκουληκίδες. Κεφτέδες δηλαδή και μακαρόνια, που λέγανε οι λογιότατοι την εποχή της Βαβυλωνίας του Δημήτρη Βυζάντιου.

Ηθική διδασκαλία, λοιπόν, εντολές δέκα, και εκατό και διακόσιες, οὐ και μή μωσαϊκά ατελεύτητα, παραινέσεις εις νέους και συμβουλές προς Δημόνικον, χιλιάδες πρέπει φανταχτερά σαν φολιδωτά ερπετά, προτροπές και νουθεσίες, διαθήκες παλαιές νέες μελλοντικές, το χρέος το οφείλειν το καθήκον, η ηθική προσωπικότητα, το ηθικό φέγγος, το ηθικό «γάρμπος». Πολλές αρβύλες και στιβάνια στα Σφακιά και στο Σέλινο.

Σε εκείνα τα δίσεχτα χρόνια της σιωπής και της φοβέρας ο Βάρναλης υπερέτησε δάσκαλος στη χώρα. Στη σχολή Εξαρχόπουλου όμως έπαιζε το ρόλο της αλογόμυγας. Τον ίδιο ρόλο, δηλαδή, του οίστρου και του μώμου που έπαιζε ο Σωκράτης στους αθηναίους. Γι' αυτό άλλωστε έγραψε και την Αληθινή απολογία του Σωκράτη.

Το αποτέλεσμα από όλη ετούτη την ηθική σταυροφορία ήταν να γίνουνται οι μαθητές πιστόνια και μπιέλες μηχανής, και πλαστικά στρατιωτάκια στις αλάνες.

Η υποκρισία, ο σκεπασμένος περίγελως, η δυσπιστία, η ανασφάλεια, το ψέμα, η συμπεριφορά του κλόουν λάβαιναν θέση στην οργάνωση μιας προσωπικότητας από καουτσούκ και νάυλον. Εκεί που κάτω από σωστές συνθήκες έπρεπε να αναδυθεί ένας στιβαρός άνθρωπος. Κάτω από την επίδραση δηλαδή της φυσικής γνώσης, του άγριου ρεαλισμού, και της πολύμοχθης αρετής , που περικλείνουν τα αρχαία κείμενα μέσα στην αστραφτερή σιωπή τους.

Το άλλο ερώτημα, σχετικά με τούτη τη στάση της σχολής Εξαρχόπουλου απέναντι στη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών, είναι γιατί εκράτησε ο τύπος, και χάθηκε η ουσία. Η απόκριση είναι απλή και δίπλα μας.

Ενίκησε ο τύπος και νικήθηκε η ουσία, γιατί ο τύπος προσφέρεται στο αβασάνιστο και στο εύκολο. Η ουσία αξιώνει τα βαριά, και αντιμετριέται με τα δύσκολα. Και το φυσικό του ανθρώπου είναι να τον φέρνει στην ευκολία και στο ευχάριστο, και να τον ξεμακραίνει από το τραχύ και την δυσχέρεια.

Στην πραγματικότητα πρόκειται η ίδια διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στα λόγια και στα έργα. Οι περισσότεροι λένε, αλλά ελάχιστοι κάνουν. Και ασφαλώς είναι άλλο πράγμα, να κατεβείς και να πεις, θα γίνω ευεργέτης της ανθρωπότητας, και άλλο να πράξεις και να ζήσεις έτσι, που μια μέρα να περάσει το όνομά σου στο κιούριο, στο φέρμιο, στο αϊνστάνιο, και στα άλλα χημικά στοιχεία.

Μ’ ένα λόγο και για να το ειπώ απλά. Την επιθετική μετοχή και τα τελικά απαρέμφατα είναι εύκολο να τα μάθεις. Και σαν τα μάθεις είναι ευκολότερο να κάνεις επίδειξη με δαύτα σε κείνους που δεν τα ξέρουν.

Φοράς, σα να λέμε, τη στολάρα με τη φούντα και το λοφίο, γίνεσαι δηλαδή ο κύριος καθηγητής η αυθεντία τα ράσα του παπά, και ύστερα από το πόστο ενός γελοίου κορδακιζόμενου μπορείς πια να κοκορεύεσαι και να λεονταρίζεις. Κι ο κοσμάκης από κάτου, οι ξύπνιοι σε κάνουνε χάζι. Και τα χαϊβάνια θαυμάζουν: βρε τι Σολομώντας ειν ̓ ετούτος!

Μαθαίνεται λοιπόν η επιθετική μετοχή και το τελικό απαρέμφατο. Τη φράση όμως του Πλάτωνα, «η φιλοσοφία είναι μελέτη θανάτου», το στίχο του Ομήρου «πεθαίνουμε και χανόμαστε μια για πάντα σαν τα φύλλα των δέντρων», ή το φοβερό δίλεκτο του Αισχύλου «θα μάθεις σαν πάθεις», είναι δύσκολο να τα κατανοήσει κανείς. Και παρά πέρα, είναι πολύ δυσκολότερο να τα υιοθετήσει κανείς, να τα καταλύσει σαν άρτο, και να τα κάνει τρόπο ζωής. Modus vivendi, που λένε.

Γιατί οι φράσεις αυτές είναι το νερό το μαύρο, και το κόκκινο, και το φαρμακερό της κυπριακής παραλογής. Είναι σα να ξύνεις με τα νύχια σου το μάρμαρο και ν' αγωνίζεσαι να χαράξεις πάνω του αρχαϊκή τη μορφή σου.
Γιατί ο Πλάτων και ο Όμηρος και ο Αισχύλος σ' αυτή τους τη θεώρηση, και δεν υπάρχει άλλη να τους κοιτάξεις αν δε γελάς και αν δε γελιέσαι, σου ζητούν πράγματα αληθινά και πολύ τίμια. Σου ζητούν να κηρύξεις τη ζωή σου σε συναγερμό επ' άπειρον.

Αξιώνουν να κοντοπερπατείς ολοζωής στις πλαγιές του Βεζούβιου. Και θέλουν μέρα νύχτα να σφυρίζει στ' αυτιά σου εκείνο το ξιφήρες «φύλακες γρηγορείτε!» Καθώς στέκεις φρουρός στη μεγάλη πύλη της πόλης. Ή στη μικρή.
Η κατανόηση των κλασικών κειμένων αξιώνει μια ολόκληρη ζωή με άκρα ευαισθησία, και βούληση, και ανθρωπιά. Και πάλι ναι, και πάλι όχι, και πάλι να μη φτάνει.

Αυτός είναι ο λόγος που ο Εξαρχόπουλος και το συνάφι του εισηγήθηκαν τη φορμαλιστή και όχι τη ρεαλιστική τακτική στη μέθοδο διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών. Από ανηθικότητα, και από ανανδρία.

Αυτό τους ήταν το εύκολο και το προσβατό. Το βολικό στη φαυλότητα, και το ομόλογο στην υποκρισία τους.

Και αυτός είναι ο λόγος, που η αντίθετη σχολή, ο Αλέξανδρος Δελμούζος και τα παλικάρια του, όπως λέμε ο Ρήγας και οι πνιγμένοι του σύντροφοι, δε βρήκαν οπαδούς και ακόλουθους στη δουλειά τους. Γιατί πέρα από την επίσημη καταδίωξη του κράτους, ετούτοι οι γνήσιοι έλληνες «ζητήσανε τα δύσκολα και τα ανεκτίμητα Εύγε».

Συνοψίζω το ζητούμενο και τη λύση του στην παραβολή του ποιητή: Η σχολή Εξαρχόπουλου και ο όχλος της είναι οι αρωματισμένοι Σιδώνιοι του Καβάφη, που κοκορίζουν και κακαρίζουν, καθώς μιλούν για την τέχνη που λησμόνησε τη ζωή. Η πορεία Δελμούζου· Γληνού είναι ο Αισχύλος. Περπατάει βλοσυρός στο Μαραθώνα, ταυροκοιτάει μπροστά του και πίσω του, και στοχάζεται για την τέχνη την ώρα που δουλεύει για τη ζωή.
Το τρίτο, για να μην τα φορτώσει κανείς όλα στον Εξαρχόπουλο, όπως οι Εβραίοι στον αρχαίο τράγο τις αμαρτίες τους, είναι πως παράλληλα με την κακή διδακτική των παιδαγωγών ήταν κακή και η διδασκαλία των φιλολόγων.

Εδώ έχουν τη θέση τους οι Κοντοί, οι Μιστριώτες, οι Καλιτσουνάκες και Πεζόπουλοι, και οι άλλοι λογιότατοι. Είναι όλοι εκείνοι που το άδειο κρανίο τους το ζωγράφισες αιώνια ο Σολωμός στο "Διάλογο".

Το κακό με τους κλασικούς φιλολόγους δεν είναι ότι στα Αρχαία Ελληνικά έβλεπαν λέξεις μόνο. Το μεγάλο κρίμα ήταν πως απόκοψαν τελείως το αντικείμενο που δίδασκαν από τη ζωή.
Δεν μπορείς να σπέρνεις ρήματα και να ζητάς να θερίσεις στάχυα. Δε μπορείς να πας στον κρεοπώλη και να του ειπείς, δός μου ένα κιλό κρέας από «μήλο». Γιατί που να το ξέρει ο άνθρωπος ότι το αρνί στα αρχαία το λέγανε "μήλο".»

Δημήτρης Λιαντίνης – "Τα Ελληνικά" (αποσπάσματα)


https://www.facebook.com/Liantinis/post ... 0001043631

[ArELa]

η "νεκρή γλώσσα" των αρχαίων ελληνικών
θα διδάσκεται στα δημόσια σχολεία της Αγγλίας, καθώς οι Άγγλοι εκπαιδευτικοί υποστηρίζουν ότι βοηθά στην ευκολότερη εκμάθηση της "ζωντανής γλώσσας" των... αγγλικών και άλλων γλωσσών.

Η "νεκρή γλώσσα" των αρχαίων ελληνικών, χρησιμοποιείται στην Ιατρική, τη Φυσική, την Αστρονομία, τη Νομική, τα Μαθηματικά, την παραγωγή νέων λέξεων, και αποτελεί τη μητέρα όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών.

Στη "νεκρή γλώσσα" έχουν γραφτεί αριστουργήματα της Τέχνης, σημειώσεις του Νεύτωνα, η Καινή Διαθήκη, η πρώτη γνωστή εγκυκλοπαίδεια του κόσμου, ενώ είναι μια από τις ελάχιστες στον κόσμο που παρουσιάζει ομοιογενή εξέλιξη και αποτελεί φαινόμενο σπάνιο στη γλωσσολογική ιστορία του ανθρώπινου γένους διότι ομιλείται επί χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή.

Περίπου το 80% του λεξιλογίου της νέας ελληνικής βασίζεται στη "νεκρή γλώσσα" των αρχαίων ελληνικών, ενώ φράσεις και λαϊκές παροιμίες διατηρούνται αναλλοίωτες στο πέρασμα των χιλιετιών...

Αν τα αρχαία ελληνικά διδάσκονταν στα σχολεία διαφορετικά και όχι αποστειρωμένα -όπως δυστυχώς γίνεται- ίσως να μην εκστομίζονταν σήμερα "προτάσεις" όπως αυτή της κ. Ρεπούση..

http://www.katohika.gr/2013/09/i-nekri- ... nikon.html

[Irene3006]

Δλδ κόβει και τα Λατινικά από τα σχολεία..;
Αν τα αρχαία είναι "νεκρή" γλώσσα, γιατί τόσα χρόνια η Θεωρητική Κατεύθυνση διδάσκεται Λατινικά;

[alkinoos]

Σχετικά με τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών – β’

«Τα Αρχαία Ελληνικά τα αντιπαθούν όλοι οι έλληνες. Αν κάνει κανείς μια δημοσκόπηση σήμερα, το αποτέλεσμα που θα του δοθεί θα το βρει πελώριο. Στους εκατό θα ανακαλύψει πως οι ενενήντα τόσοι τα Αρχαία Ελληνικά δε θέλουν ούτε να τ ̓ ακούσουν.
Και το χειρότερο είναι πως την ίδια αποστροφή την αισθάνεται και η πλειονότητα των φιλολόγων που διδάσκει το μάθημα στα σχολεία.

Σήμερα όταν μιλήσεις σε κάποιονε για τα Αρχαία Ελληνικά, αμέσως θα τον χτυπήσει ναυτία. Ένα πνευματικό ανακάτωμα παραγουλιάζει ολόκληρη την υπόστασή του.
Μονόπτωτα ρήματα, ετερόπτωτοι διορισμοί, τρίπτωτες προθέσεις, βαρείες, οξείες, ερωτηματικές, εγκλιτικά και εγκλίσεις, παραγωγή και έτυμα, προληπτικό κατηγορούμενο. Είναι μια στοίβα τσάνταλα που ξεχειλίζουν το ψυχοσωματικό μας και χύνουνται σαν ερευγμοί, κρυάδες, νυστάλα, χασμήματα, και όλα τα ουά του ιουδαϊκού όχλου*.

Οι σχετικές μνήμες από τη σχολική εμπειρία ανακαλούν στους ενήλικους πλήξη νεότητας, ψυχικά τραύματα, κατακάθια νευρωτικά, έλλειψη αέρα, δυσχέρεια ύπαρξης.
«Κύρος ανεβαίνει, Κύρος κατεβαίνει, και γαμώ τους έλληνες και όλους τους δασκάλους». Έτσι άκουσα να καταριέται κάποτε κάποιος τα εφηβικά του χρόνια. Την αθωότητα, δηλαδή, και την πιο τρυφερή ώρα της ηλικίας του.

Βέβαια για τα φορτία όλου αυτού του κακού ο τελευταίος που ευθύνεται είναι οι έλληνες και τα κείμενά τους. Στο θρυλικό «τις πταίει» του Τρικούπη η απόκριση είναι: οι δάσκαλοι φταίνε· οι δάσκαλοι και οι διδακτικοί. Ο βασιλιάς τα φταίει!** που φώναξε ο Λαέρτης στον Άμλετ.

Και κύρια φταίνε οι δάσκαλοι των δασκάλων. Εννοώ τους πανεπιστημιακούς που τόσο μοχθήσανε για να μάθουν τους δασκάλους να δασκαλίζουν. Να πιθηκίζουν δηλαδή στις έδρες και στις τάξεις. Να ψιττακίζουν το «Καλημέρα» του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Να γρυλίζουν και να σουσουνίζουν, πάντα τους σχολαστικοί και ομπρελοφόροι. Από πού, και γιατί τόση δυστυχία στη χώρα!

Η ακολουθία πράξης όλου αυτού του κακού μεταφράζεται στην εικόνα μιας πραγματικότητας πολύ μίζερης. Η δυστυχία από το σχολείο απλώθηκε στην κοινωνία μας. Όπως είναι φυσικό.
Η τελευταία συνέπεια του πράγματος δηλαδή, η πιο επώδυνη και η πιο κολαστική, είναι πως η σύγχρονη Ελλάδα λογαριάζεται ο ουραγός και το μπαίγνιο των εθνών σε όλες τις σφαίρες και σε όλες τις συμπεριφορές.

Το αποτέλεσμα το καταμετράς από την κατάσταση της εθνικής οικονομίας ως τα ποδόσφαιρα, και από την επιστημονική έρευνα ως τις σκουπιδοφόρες ακτές της πανάρχαιης ελληνικής θάλασσας. Εκεί που ο ποιητής Ρίλκε έλεγε κάποτε das uralte griechische Meer***, και έσκυβε την κεφαλή με κατάνυξη.

Γιατί τάχα. Και οι Ιταλοί στην γειτονική μας χερσόνησο κατοικούν το Λάτιο και την αρχαία Καμπανία, όπως κι εμείς κατοικούμε την αρχαία Ήλιδα και το Ληλάντιο πεδίο. Γιατί οι Ιταλοί σήμερα μετριούνται στους εφτά ανεπτυγμένους λαούς του κόσμου, κι εμείς καταντήσαμε να γίνουμε οι κατσίβελοι της Ευρώπης;
Βέβαια το φαινόμενο είναι σύνθετο και έχει πολλές αιτίες. Ωστόσο ο θεμελιωτής λόγος εντοπίζεται στον εγκληματικό τρόπο, που μέσα από την παιδεία μεταβιβάζεται στις νέες γενεές η κλασική παράδοση.

Να μη μας το ειπούν, γιατί το γνωρίζουμε, πως εμείς δεν έχουμε Μ.Α.Ν και A.E.G και Bosh. Δεν έχουμε I.B.M και Gross, και Fiat, και General Motors Corporation και Scotch Whisky.
Έχουμε μια παράδοση μεγάλη σαν τον Ειρηνικό και σαν τη Σιβηρία. Έχουμε τέτοιο τον ήλιο και τη θάλασσα, που αν γνωρίζαμε να τα βοσκήσουμε και να τα αρμέγουμε, η μικρή μας χώρα, τούτο το πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο που έλεγε ο Σεφέρης, θα ήταν εφτά φορές Ελβετία. Και μάλιστα μια Ελβετία χωρίς τα οικονομικά λύματα και όλα τα κλοπιμαία του αιώνα που συσσωρεύουνται εκεί από κλέφτες τύπου Σάχη, και Μάρκος, και Τσαουσέσκου. Όμως άλλα...

Η προειδοποίηση του παλαιού Οδυσσέα, να μη σφάξουν οι ναύτες τα γελάδια του Ήλιου****, ούτε από τους συντρόφους του καιρού του, ούτε από μας σήμερα λογαριάζεται. Όχι μόνο τον ήλιο μας σφάζουμε, αλλά και τη θάλασσα μαστιγώνουμε και τον αέρα τον φτύνουμε στο πρόσωπο. Έγινε καυσαέριο πια.

Θέλω να ειπώ πως ο ταξιτζής που κλέβει με το δεκαπλάσιο τον τουρίστα από το Ελληνικό ως το Σύνταγμα, διαφημίζει την ελληνική παιδεία του. Και πως οι χώροι καθαριότητας στα εστιατόρια που ζωντανεύουν τους σταύλους του παλιού Αυγεία, ζωγραφίζουν την παιδεία των ελλήνων. Ρωτάς, τι σχέση έχει ο τουρισμός με τα Αρχαία Ελληνικά. Μα την ίδια ακριβώς που είχε το θέατρο του Διονύσου στην αρχαία Αθήνα με την ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Για μας το κλίμα, η θάλασσα, και ο ήλιος είναι πρώτες ύλες πρώτης αξίας. Πολύ πιο πολύτιμες από το πετρέλαιο της Νιγηρίας με τα πλούσια οκτάνια, και από το ουράνιο του Καναδά με την πυκνή σχάση.

Τη διδακτική των Αρχαίων Ελληνικών και των άλλων φιλολογικών μαθημάτων, την εισηγήθηκε πρώτος και τη θεσμοθέτησε επιστημονικά ο Νικόλαος Εξαρχόπουλος. Η γραμμή που χάραξε εκείνος στα περισσότερα σημεία της ακολουθιέται και σήμερα.
Γενικότερα και πλατύτερα, ο Εξαρχόπουλος είναι ο θεμελιωτής της Παιδαγωγικής στην Ελλάδα. Υπήρξε επιστήμονας ακουστός, ακάματος εργάτης, ερευνητής πολύπλευρος, θεωρητικός και πρακτικός ταλαντούχος και το υπόδειγμα του τεχνοκράτη.

Αυτός έφερε την Παιδαγωγική από την Ευρώπη στον τόπο μας. Και την καθιέρωσε στην εκπαίδευση με τρόπο επιβλητικό και κυρίαρχο. Στα 1930, λίγο μετά την εποχή του Πάγκαλου που ̓ταν μακριές οι φούστες, ο Εξαρχόπουλος ήταν η αυθεντία και το φόβητρο στους δασκάλους και στα δασκαλεία. Έμπαινε στο Υπουργείο Παιδείας και ήταν ικανός να χτυπήσει τη μαγκούρα του μπροστά στο Γεώργιο Παπανδρέου, υπουργό τότε του Βενιζέλου. Φοβέριζε, πρόσταζε, νομοθετούσε, έδειχνε.

Όμως, από την άλλη πλευρά του ανθρώπου, τη σκοτεινή, ο Εξαρχόπουλος, υπήρξε το ακαταγώνιστο κακούργημα. Ο σχολαστικός διοικητικός, και ο υπερφίαλος μέσα του σχημάτισαν ένα τέρας, όμοιο με τον τρικέφαλο Γηρυόνη που περιγράφει ο Δάντης στην Κόλαση*****.

Στην ιστορία της Παιδαγωγικής, και γενικότερα του Καποδιστριακού, το πέρασμα του Εξαρχόπουλου θα λογαριάζεται κάποτε στίγμα, και όνειδος, και δοχείο πάσης λύμης.
Θα μείνει για να μολογιέται μια καταγραφή του Σεφέρη στις Μέρες του 1943: «Ο Εξαρχόπουλος και οι άλλοι γλωσσαμύντορες· τσιμπούρια και μύγες του απόπατου»******.

Ο Εξαρχόπουλος στάθηκε η μαύρη αντίδραση και ο κακός δαίμονας απέναντι στη φωτισμένη κίνηση της ανθρωπιστικής παιδαγωγικής, που κύρια κέντρα της υπήρξαν τα πνεύματα του Τριανταφυλλίδη, του Δελμούζου, και του Γληνού.

Αυτός υπήρξε ουσιαστικά ο φονέας του Ιωάννη Συκουτρή, που γκρεμίστηκε από τον Ακροκόρινθο στα 1937. Του λαμπρότερου ίσως φιλολόγου μετά τον Κοραή. Και του ακόμη λαμπρότερου δάσκαλου.

Κάτω από τις οδηγίες και το ραβδί του το Αθήνησι εξελίχτηκε σε εθνικό κέντρο παραγωγής δασκάλων σχολαστικών και πνευματοκτόνων. Έγινε το καβειρικό χαλκείο της πνευματικής παραχάραξης και της ηθικής δεισιδαιμονίας που και τότε και σήμερα μας δένουν και μας δέρνουν.
Και αν ρωτήσεις πια ήταν η πληρωμή για την κακουργία! Μα φυσικά, η αναμενόμενη.

Σήμερα το όνομα του Εξαρχόπουλου το διαβάζει γραμμένο με επίχρυσα γράμματα στην επίσημη αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου. Ακαρτέρει όμως, και βλέπεις. Γιατί ο αδέκαστος χρόνος δεν είπε ακόμη την τελευταία λέξη.

Στον καιρό μας τους αρχαίους προδότες τους λένε φοροφυγάδες και παραοικονομικούς. Και τους αρχαίους μήδους τους λένε κιβδηλοποιούς, υποκριτές, οσφυοκάμπτες, κυνοκέφαλους. Και είναι γνωστό πως ο Εφιάλτης και οι μήδοι διαβαίνουν στο τέλος. Ωστόσο εκείνο που μένει είναι το επίγραμμα του Σιμωνίδη για το Μεγιστία και τους λακεδαιμόνιους στην αρχαία πέτρα.

(σ.σ.: "Τούτο είναι το μνήμα του ξακουστού Μεγιστία,
που τον σκότωσαν οι Μήδοι
τότε που διάβηκαν τον Σπερχειό ποταμό.
Ήτανε μάντης· ήξερε ότι έρχονταν οι Μοίρες του θανάτου,
κι όμως δεν θέλησε να εγκαταλείψει τους αρχηγούς της Σπάρτης."

Ποιο είναι το λάθος της διδακτικής των Αρχαίων Ελληνικών που εισηγήθηκε ο Εξαρχόπουλος, και εφαρμόστηκε δυόμισυ γενεές στα σχολεία της χώρας μας;
Για να το ειπώ στη γλώσσα της παιδαγωγικής: το λάθος της σχολής Εξαρχόπουλου είναι ότι υιοθέτησε το διδακτικό φορμαλισμό σε ζημία και παραγκώνιση του διδακτικού υλισμού.
Αυτό σημαίνει πως το βάρος της προσπάθειας έπεσε στη μορφή της αρχαίας γλώσσας και παραθεωρήθηκε η σημασία των περιεχομένων που έχουν τα κείμενα.

Έτσι η σπουδή των Αρχαίων Ελληνικών κατάντησε να σημαίνει γνώση της γλώσσας στην οποία είναι γραμμένα τα κείμενα, και στην καλύτερη περίπτωση μια τυπική ακαδημαϊκή ιστόρηση των γεγονότων και των πραγμάτων.
Και για τις ουσίες, για τα νοήματα, για τις αξίες, για το πλάσμα ζωής δηλαδή που σπαρταρά και γιορτάζει μέσα στην κλασική λογοτεχνία μας, πέρα βρέχει.

Κοντολογής, την παράσταση της διδασκαλίας την έκλεψε ο ξυλότυπος της οικοδομής. Η προσοχή του μαθητή εγκλωβίστηκε στην εξωτερική μορφή, στην ορατή εικόνα, στο δείγμα επιφάνειας του κλασικού κόσμου. Και αμελήθηκε το ένυλο σάρκωμα.

Σα να ̓χουμε απέναντί μας τον Αϊνστάιν και τον Αλ Καπόνε, που δεν αποκλείεται μια μέρα του Σικάγου να ταξίδεψαν άγνωστοι με το ίδιο τραίνο. Τους κοιτάμε και βρίσκουμε.
Ετούτος τι ατημέλητος γεροντάκος. Κουρασμένος, τριμμένο σακάκι, ματάκια που λησμονήθηκαν, η γραβάτα του κρέμεται στο λαιμό σφεντόνα του Δαβίδ. Και λησμόνησε να φορέσει την κάλτσα στο αριστερό του ποδάρι.
Αλλά ο άλλος; Τι τζέντλεμαν. Κουστούμι παραγγελιά στα Παρίσια, γυαλισμένο υπόδημα, δαχτυλίδι με περικεφαλαία στην πέτρα, και το μαλλί του λάδι στο μουσαμά. Άρχοντας με αγωγή κι από καταγωγή.

Ενώ ο πρώτος, όσο τον παρατηρείς, τόσο τον παρομοιάζεις με το ζητιάνο του Αντρέα Συγγρού, που πήγε κάποτε να τον ελεήσει στην οδό Σταδίου, και τον προφτάξανε την τελευταία στιγμή:
- Τι κάνεις άνθρωπε; Είναι ο Παπαδιαμάντης!»

Δημήτρης Λιαντίνης – Τα Ελληνικά (1992).
__________________________________
* Πρβλ, Μάρκου ΙΕ’, 29: «οὐά, ὁ καταλύων τὸν ναὸν καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις οἰκοδομῶν».
** Πρβλ. τα λόγια του Λαέρτη στη Β’ σκηνή της Ε’ πράξης του Άμλετ: The king, the king’s to blame.
*** "Η πανάρχαιη ελληνίδα θάλασσα".
**** Ομήρου α 8-9 και μ 301.
***** Δάντη, Κόλαση 17, 1
****** Σεφέρη Γ., Μέρες Δ’, Εκδ. Ίκαρος 1977, σ. 283. Η καταγραφή στο Ημερολόγιο είναι στις 21/2/1943 στο Κάιρο.

[ArELa]

Δλδ κόβει και τα Λατινικά από τα σχολεία..;
Αν τα αρχαία είναι "νεκρή" γλώσσα, γιατί τόσα χρόνια η Θεωρητική Κατεύθυνση διδάσκεται Λατινικά;

Δόθηκε ένας ορισμός (απ'την "κυρία"),
του τι εστί "νεκρή γλώσσα".
Η γλώσσα που δεν είναι καθομιλουμένη.
Που δε μιλιέται ή μάλλον δεν ομιλείται,
στην καθημερινή μας ζωή.

Έλα που η αρχαία ελληνική, ΕΙΝΑΙ καθομιλουμένη.
Δε λέμε νεροκουβαλητήριο, λέμε υδραγωγείο.
Δε λέμε φωτιοσβήστρα, λέμε πυροσβεστική.
Δε λέμε γουστάρει πλάτσα πλούτσα, λέμε υδρόφιλο.
και χιλιάδες άλλα δε λέμε στη δημοτική, γιατί ακούγονται γελοία
σε αυτήν. Τα λέμε στην ΚΑΘΑΡΗ αρχαία ελληνική.
(και όχι μόνο εμείς, εδώ είναι η πλάκα) γι'αυτό και η γλώσσα
ΔΕΝ είναι νεκρή! Πώς να το κάνουμε τώρα...

Το ίδιο ισχύει και με χιλιάδες λήματα από τη λατινική.
Υπάρχουν και χρησιμοποιούνται καθημερινά σε πλείστες όσες γλώσσες
(ιταλική, ισπανική, πορτογαλική, αγγλική, γαλλική και δε συμμαζεύεται) και μάλιστα, πολλά απ'αυτά, δεν έχουν συνώνυμα για να τα αντικαταστήσουν.

Συνεπώς, οι παραπάνω γλώσσες ΔΕΝ γίνεται να λογίζονται ως "νεκρές".

[alkinoos]

Μέχρι να λαλήσει το παγανέλι
μέχρι να μαλλιάσει η Γ(γ)λώσσα
έλεος σε κανέναν

...και σε καμία κλώσσα

[ION 4ever]

“Η δήθεν μεροκαματιάρα προοδευτική σαλτιμπάγκος
με φανατισμένη αντιπαλότητα προς την Εκκλησία
ρίχνει τα αποξέσματα των εντέρων της
και του συφιλιδικού μυαλού της.”

Νίκος Ι. Νικολόπουλος
Γ.Γ. Χριστιανοδημοκρατικού
Κόμματος Ελλάδος

[ArELa]

Μπήκε στο νήμα όπου και "ανήκει"
αλλά μια ενημέρωση στο παρόν, είναι χρήσιμη

http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 02#p218702

[ION 4ever]

Μερικές ωραίες απαντήσεις περί της νεκρής μας γλώσσας.















http://www.tsantiri.gr/blog-tsantiri/ik ... -diadoste/

[doctormarkon]

Αφού τα αρχαία είναι γλώσσα νεκρή όπως λέει η Ρε Πούστη ας μιλήσουμε στη ζωντανή γλώσσα.

Μπουκαλωμένο νερό. Θα πάμε στο εστιατόριο και θα πούμε Ένα μπουκαλωμένο Ζαγόρι παρακαλώ?

Έχει καβούρι στην αυγουλιέρα της = Καρκίνος ωοθηκών

Ο νερουλοπόλιτσμαν=υδραυλικός

χυσοζωάκι=σπαρματοζωάριο.

αυτιομυτολαιμοκουβέντας=ΩΡΛ

Τσισοκουβέντας=Ουρολόγος

Πορτοματάκιας=θυρωρός

Κωνσταντίνος Παλιοκουβέντας = Παλαιολόγος

Αυγουλίδι=ωάριο

Και πέρα από την πλάκα κάτι ανάλογο έγραφε ένα αναγνωστικό δημοτικού. Οσάκις (όσες φορές) και τα παιδιά λέει είπαν Ο Σάκης ο υδραυλικός ο γκόμενος της θειάς του και κάτι τέτοιες μπούρδες.

Και καλά αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Οι μαμάδες είναι τόσο ηλίθιες που αγχώνονται για το αν το παιδί είναι καλός μαθητής και αν θα μάθει καλά το μάθημα ότι Οσάκις σημαίνει Ο Σάκης ο υδραυλικός και ότι στη Μικρά Ασία έγινε συνωστισμός.

Αν εξεταστεί το παιδάκι σε τέτοιες μαλακίες ας μάθει να κάνει σκονάκια να μην καταναλώνει και πολύ φαιά ουσία για σκουπίδια.

Το σκονάκι ακονίζει το μυαλό και έχει σασπένς.
Να πάρεις το κωλόχαρτο χωρίς να μπουκώνεσαι σκουπιδια.

[ArELa]

Σε προηγούμενο ποστ μου ειπα:

Δόθηκε ένας ορισμός (απ'την "κυρία"),
του τι εστί "νεκρή γλώσσα".
Η γλώσσα που δεν είναι καθομιλουμένη.
Που δε μιλιέται ή μάλλον δεν ομιλείται,
στην καθημερινή μας ζωή.

Έλα που η αρχαία ελληνική, ΕΙΝΑΙ καθομιλουμένη.
Δε λέμε νεροκουβαλητήριο, λέμε υδραγωγείο.
Δε λέμε φωτιοσβήστρα, λέμε πυροσβεστική.
Δε λέμε γουστάρει πλάτσα πλούτσα, λέμε υδρόφιλο.
και χιλιάδες άλλα δε λέμε στη δημοτική, γιατί ακούγονται γελοία
σε αυτήν.

Κι απ'αυτά τα χιλιάδες άλλα που δε λέμε, έφερες μερικά πολύ πετυχημένα δοκτορέσσα!

Post Posted: Tue Sep 17, 2013 11:49 pm
Αφού τα αρχαία είναι γλώσσα νεκρή όπως λέει η Ρε Πούστη ας μιλήσουμε στη ζωντανή γλώσσα.

Μπουκαλωμένο νερό. Θα πάμε στο εστιατόριο και θα πούμε Ένα μπουκαλωμένο Ζαγόρι παρακαλώ?

Έχει καβούρι στην αυγουλιέρα της = Καρκίνος ωοθηκών

Ο νερουλοπόλιτσμαν=υδραυλικός

χυσοζωάκι=σπαρματοζωάριο.

αυτιομυτολαιμοκουβέντας=ΩΡΛ

Τσισοκουβέντας=Ουρολόγος

Πορτοματάκιας=θυρωρός

Κωνσταντίνος Παλιοκουβέντας = Παλαιολόγος

Αυγουλίδι=ωάριο

[kat_woman]

Δοκτωρέσσα, δεν παίζεσαι!!

Το πόσο...νεκρή είναι η αρχαία γλώσσα, φαίνεται και από τα..ολοζώντανα σύγχρονα αγγλικά, όπου οι πιό κοινές λέξεις έχουν προέλθει από τα αρχαιοελληνικά.Έχουμε ποστάρει κάπου εδώ, στα ΙΔΕΟ, ολόκληρη τέτοια λίστα, που σε αφήνει άφωνο..Δεν μπορώ να την ψάξω τώρα,λόγω έλλειψης χρόνου, αλλά και...κατάλληλου καμπιούτερ (έχει αρχίσει να πνέει τα..λοίσθια), ιδού όμως μία μικρή αλλα΄αντιπροσωπευτική λίστα, για να μην ξεχνιόμαστε:

AFTER= από το ομηρικό αυτάρ= μετά

DISASTER= δυσοίωνος αστήρ

EXIST= από το λατινικό ex+sisto που και αυτό προήλθε από το εξ+ ίστημι

FATHER= πάτερ

BOSS= πόσσις (ο αφέντης του σπιτιού)

ENJOY= εν ζωή (τι όμορφο αυτο! και με τρομερό εσωτερικό νόημα..)

KISS ME= κύσον με (=φίλα με, είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη)

[doctormarkon]

Στα πορτογαλλικά που είναι και αυτά "νεκρά" λατινικά υπάρχουν λέξεις αρχαίες ελληνικές που όμως εμείς δεν τις χρησιμοποιούμε στην ελληνική καθομιλουμένη γλώσσα.

Έτσι έχουμε trofeous=κύπελο ή ακόμα χειρότερα κούπα πρόέρχεται από το Τρόπαιο.

pneous=τα λάστιχα των αυτοκινήτων που κακώς λέγονται λάστιχα αφού το αυτοκίνητο στηρίζεται στον αέρα. Pneous όπως πνεύμονας πνέω πνοή

Είναι και άλλα αλλά αυτά τα δύο είναι πολύ χτυπητά παραδείγματα.

[Irene3006]

Πολλοί κανόνες της Αρχαίας Ελληνικής βοηθούν στην κατανόηση πολλών καταλήξεων, τονισμών, λέξεων της
Νεοελληνικής (και όχι μόνο).... Τουλάχιστον εγώ θεωρώ ότι με βοήθησαν πολύ και στην ορθογραφία (λέξεις που
ενδεχομένως δεν έχω ξαναγράψει, τελικά να μου βγουν σωστές), και γενικότερα στον γραπτό και προφορικό
λόγο.... Είχα βέβαια και την τύχη να έχω και καλές καθηγήτριες στο συγκεκριμένο μάθημα.... Πράγμα σημαντικό,
γιατί πολλοί φίλοι (μαθητές που διάβαζαν οι περισσότεροι από αυτούς), δεν ήθελαν να τα δουν.... Κλίσεις ρημάτων,
ουσιαστικών (Α',Β' και Γ' κλίση), έχουν άμεση σύνδεση, αν παρατηρήσει κανείς, με την Νεοελληνική.... Το να καταργήσουν
το μάθημα, το λιγότερο τραγικό.... Ανάλογη περίπτωση στα θετικά μαθήματα η περίπτωση της Γεωμετρίας (όλο και
υποβαθμίζεται αυτό το μάθημα, και πραγματικά ήταν το πιο όμορφο κατά την γνώμη μου).... Όποιος δεν ξέρει Ευκλείδεια
Γεωμετρία, θα έχει θέμα σε Φυσικομαθηματικά... Αυτό είναι βέβαιο.... Άσχετο με την Ελληνική Γλώσσα, σχετικό με την
κατάργηση ή υποβάθμιση των μαθημάτων.....

[Irene3006]

Και κάτι που θυμήθηκα....

«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα»

Γιώργος Σεφέρης

[ArELa]

.


Η γλώσσα μας το υπέρτατο εργαλείο της σκέψης!




Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΜΟΣ

* Μία ιδιότητα μοναδική της ελληνικής γλώσσας είναι η μαθηματική της δομή. Σε καμιά άλλη γλώσσα του κόσμου δεν υπάρχει το φαινόμενο αυτό.
Οι αρχαίοι Έλληνες έκαναν υπολογισμούς με γράμματα. Οι αριθμοί που έχουμε σήμερα είναι αραβικοί. Ονομάστηκαν έτσι, επειδή μεταφέρθηκαν στην Ευρώπη από τους Άραβες. Στην πραγματικότητα είναι ινδικής καταγωγής. Οι αριθμοί αυτοί χρησιμοποιούνται σήμερα από όλους τους λαούς της γης.
Κάθε ένα από τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου αντιστοιχεί σε έναν φυσικό αριθμό ξεκινώντας από το 1 και καταλήγοντας στο 900. Έτσι, σε κάθε λέξη, αν αντικαταστήσουμε τα γράμματα με τους αντίστοιχους αριθμούς, έχουμε έναν αριθμό ανάλογο με το άθροισμα των γραμμάτων.
Ο αριθμός αυτού του αθροίσματος ονομάζεται ΛΕΞΑΡΙΘΜΟΣ. Π.χ. ΑΓΑΘΟΣ = 1 + 3 + 1 + 9 + 70 + 200 = 284. Το 284 είναι ο λεξάριθμος της λέξης αγαθός.
Εάν, λοιπόν, διάφορες λέξεις που σχετίζονται με ένα θέμα έχουν όλες το ίδιο άθροισμα, τότε αποδεικνύεται, ότι υπάρχει μία μαθηματική αρμονία και σοφία μεταξύ τους. Για παράδειγμα: ΘΕΟΣ = 9 + 5 + 70 + 200 = 284, ΑΓΑΘΟΣ = 1 + 3 + 1 + 9 + 70 + 200 = 284, ΑΓΙΟΣ = 1 + 3 + 10 + 70 + 200 = 284. Δηλαδή: ΘΕΟΣ = ΑΓΑΘΟΣ = ΑΓΙΟΣ = 284, πράγμα το οποίον είναι απολύτως αληθινό, διότι η αγιότητα και η αγαθότητα είναι χαρακτηριστικές ιδιότητες που αποδίδονται στο Θεό.
Ας δούμε ένα ακόμη παράδειγμα: Η λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έχει λεξάριθμο 554, διότι 4 + 8 + 40 + 70 + 20 + 100 + 1 + 300 + 10 + 1 = 554. Αλλά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΣΤΙΝ Ο ΝΟΜΟΣ = 554 + 565 + 70 + 430 = 1.619.
Επίσης: ΤΕΛΕΙΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ = 470 + 1.149 = 1.619. Επομένως συμπεραίνουμε ότι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΣΤΙΝ Ο ΝΟΜΟΣ = ΤΕΛΕΙΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ = 1.619.
Δεύτερη ιδιότητα είναι η αλλαγή της θέσης του τόνου. Ο τονισμός των λέξεων σε πολλές και ουσιώδεις περιπτώσεις αλλάζει την έννοιά τους, δίνοντας αναλόγως την θετική ή αρνητική έννοια. Εδώ φαίνεται το μεγαλείο της Ελληνικής γλώσσας. Αν πάρουμε τη λέξη έργον και τη συνδέσουμε με μια λέξη θα δημιουργηθεί μια λέξη με την κατάληξη –ουργός. Εάν το έργο είναι για καλό των ανθρώπων, τότε η λέξη τονίζεται στη λήγουσα, όπως μελισσουργός, σιδηρουργός κ.λ.π. Όταν, όμως, το έργον είναι προς βλάβην του ανθρώπου, τότε ο τονισμός μεταφέρεται στην παραλήγουσα π.χ. κακούργος, πανούργος, ραδιούργος.
Η ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετα με χρήσεις απίστευτων δυνατοτήτων. Παίρνουμε τη λέξη θέσις και έχουμε: αντίθεσις, κατάθεσις, επίθεσις, ανάθεσις, υπόθεσις, παράθεσις, διάθεσις, έκθεσις, πρόσθεσις, σύνθεσις, μετάθεσις.
Ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας και μεταφραστής νεοελληνικών έργων Ζακ Λακαρριέρ, έκθαμβος εμπρός στο μεγαλείο της ελληνικής, είχε δηλώσει: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή αλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα «παν – πρώτο – αρχι – υπερ-» ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Και αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα παίρνει μια ατέλειωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν μέσα στα δε σαν μία σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».
Τη σημασία της σύνθεσης τη βλέπουμε καθαρά στην Ιλιάδα του Ομήρου (Σ.54). Η Θέτις θρηνεί για ό,τι θα πάθει ο γιος της σκοτώνοντας τον Έκτορα, «διό και δυσαριστοτόκειαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι. Διότι αποτελείται από το δυσ+άριστος+τίκτω. Και η φράση: «ω μοι δυσαριστοτοκείαν» σημαίνει «επί κακώ τον άριστον τεττοκυία», δηλαδή»αλλοίμονο σε μένα που για κακό γέννησα τον άριστο».
Ειλικρινά, καμία άλλη γλώσσα στον κόσμο δεν θα μπορούσε να αποδώσει σε μία μόνον λέξη τόσα πολλά και υψηλά νοήματα, παρά μόνον η φωνή η Ελληνίς, η οποία εφεύρε και χρησιμοποιεί μέσω των προθέσεων τα σύνθετα, πολλαπλασιάζοντας τις λέξεις και τα νοήματα και προσφέροντάς τα στη συνέχεια ως δώρον «εις τους την βαρβαρικήν ομιλούντας».
Πράγματι, η ελληνική γλώσσα έχει δημιουργήσει και χρησιμοποιεί στο λόγο τις προθέσεις, οι οποίες, λόγω ακριβώς της πολλαπλασιαστικής τους ιδιότητας, συντελούν στην δημιουργία εκατομμυρίων λεξιτύπων.
Το 70 π.Χ. ήρθε ο Κικέρων (Ρωμαίος ρήτορας) στην Ρόδο, για να σπουδάσει στην Ακαδημία της Μεσογείου.
Οι Ρωμαίοι είχαν μόνον μερικές εκατοντάδες λέξεις, με αγροτικό, οικογενειακό και στρατιωτικό περιεχόμενο. Όταν ο Κικέρων τελείωσε τις σπουδές του στην Ρόδο και επέστρεψε στη Ρώμη, πήρε μαζί του κάποιες χιλιάδες ελληνικές λέξεις που δηλώνουν πολιτισμό και ένα «κλειδί», με το οποίο πολλαπλασίασε την αξία και τη σημασία τους.
Το «κλειδί» αυτό ήταν οι προθέσεις, οι οποίες ως γνωστόν είναι πολλαπλασιαστές των λέξεων. Έτσι δημιούργησε τη Λατινική, η οποία κατά τους γλωσσολόγους όλου του κόσμου είναι η γνωστή Κικερώνεια γραφή. Το παραπάνω ιστορικό γεγονός έχει τονίσει και ο διάσημος Γάλλος καθηγητής γλωσσολογίας Meillet, ο οποίος είπε:
«Τα λατινικά ως λόγια γλώσσα είναι ανάτυπο των Ελληνικών. Ο Κικέρων μεταφέρει στη λατινική την Ελληνική ρητορική και φιλοσοφία. Ο Χριστιανισμός στη συνέχεια συνετέλεσε και αυτός στην επίδραση των ελληνικών επί των λατινικών (Μέσω της Καινής Διαθήκης).
Το λατινικό λεξιλόγιο είναι μετάφραση του αντίστοιχου ελληνικού και γι’ αυτό τα λατινικά δεν παραμέρισαν τα ελληνικά στην Ανατολή, επί Ρωμαιοκρατίας. Διότι η μίμηση δεν είχε αρκετό γόητρο ώστε να αντικαταστήσει το πρωτότυπο».
Είναι γνωστό ότι η ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών. Το περιοδικό «Greek the international language» στην Αυστραλία πριν από αρκετά χρόνια ανέφερε ότι όχι μόνον οι Ευρωπαϊκές αλλά και Ασιατικές, ακόμη και Αφρικανικές γλώσσες εκάλυψαν και συνεχίζουν να καλύπτουν τις ανάγκες τους από τον πλούτο του ελληνικού λεξιλογίου και ότι υπάρχουν συνολικά 30.000.000 περίπου επιστημονικοί όροι για όλες τις επιστήμες. Στο συντριπτικό τους ποσοστό είναι ελληνικοί όροι. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της μετάγγισης είναι ότι η ελληνική παρέχει λέξεις υψηλών διανοημάτων και ενδύει λεκτικώς τις αφηρημένες έννοιες. Είναι η γλώσσα του πολιτισμού.
Δύο Γάλλοι επιστήμονες οι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu, έβγαλαν το εξαίρετο βιβλίο «Οι ελληνικές ρίζες στη γαλλική γλώσσα», όπου διαβάζουμε τον λόγο για τον οποίο επιχείρησαν την εξερεύνηση αυτή:
«Η κατανόηση της δικής μας γλώσσας, η εκ νέου ανακάλυψή της- να ποια είναι η χρησιμότητα του να γνωρίζει κανείς τις ελληνικές ρίζες. Οι ελληνικές ρίζες δίνουν στη γαλλική το πιο βαθύ στήριγμά της και συγχρόνως της παρέχουν την πιο υψηλή δυνατότητα για αφαίρεση. Μακρινή πηγή του πολιτισμού μας, η Ελλάδα βρίσκεται ζωντανή μέσα στις λέξεις που λέμε. Σχηματίζει κάθε μέρα τη γλώσσα μας».
Η μαθηματική δομή της ελληνικής γλώσσας περιλαμβάνει την ακρίβεια της Γεωμετρίας και την απόλυτη σαφήνεια, που απορρέει από αυτήν. Γι’ αυτό και είναι η μόνη γλώσσα, που είναι αποδεκτή από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές προηγμένης τεχνολογίας, όπως μας λένε οι ειδικοί.
Τα δύο στοιχεία που απαιτούν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές είναι ακριβώς αυτά: Η ακρίβεια της Γεωμετρίας και η απόλυτη σαφήνεια.
Για να γίνει πιο σαφές, θα αναφέρουμε ένα παράδειγμα. Αν προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε με έναν από αυτούς τους σύγχρονους εγκεφάλους και του γράφαμε το ρήμα write (ράιτ)=γράφω, θα ήταν αδύνατο να καταλάβει τι εννοούμε. Και αυτό γιατί στην αγγλική γλώσσα σημαίνει πολλά.
Σε όλα τα πρόσωπα το ρήμα μένει το ίδιο (όμοιο) και αλλάζει μόνον η προσωπική αντωνυμία, δηλαδή το εγώ, εσύ, αυτός κ.λ.π. στα ελληνικά λέμε γράφω γράφεις, γράφει, γράφουμε, γράφετε, γράφουν.
Επομένως από την κατάληξη φαίνεται το πρόσωπο. Γίνεται κατανοητό ότι εάν του γράφαμε στα ελληνικά το ρήμα γράφω, ο υπολογιστής θα αντιλαμβανόταν αμέσως τι εννοούμε. Διότι η μοναδική λέξη που εννοούμε με το γράφω είναι γράφω και τίποτε άλλο. Υπάρχει δηλαδή απόλυτη ακρίβεια, ευκρίνεια και σαφήνεια. Γι’ αυτό και είναι η μόνη γλώσσα που γίνεται αποδεκτή από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές προηγμένης τεχνολογίας.
Στην ελληνική μπορεί κανείς να σκεφτεί με έξι διαφορετικούς τρόπους: 1) Ο Πέτρος χτυπά την μπάλα 2)Ο Πέτρος την μπάλα χτυπά 3) Χτυπά ο Πέτρος την μπάλα 4) Χτυπά την μπάλα ο Πέτρος 5) Την μπάλα ο Πέτρος χτυπά 6) Την μπάλα χτυπά ο Πέτρος.
Ο αγγλόφωνος όμως, μόνον με ένα τρόπο εξασκεί το μυαλό του. Για το ίδιο θέμα, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Gilbert Murray είχε πει: « Η ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Συχνά διαπιστώνει κανείς ότι μία σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρη στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και βαρειά στην Λατινική, Αγγλική, Γαλλική ή Γερμανική. Είναι η τελειότερη γλώσσα επειδή εκφράζει τις σκέψεις τελειότερων ανθρώπων.
Όλα αυτά μας δίνουν την εξήγηση γιατί οι Αμερικανικές και Ιαπωνικές εταιρείες ηλεκτρονικών υπολογιστών, όταν ζητούν υψηλόβαθμα στελέχη, απαιτούν να έχουν γνώση της Αρχαίας Ελληνικής. Αυτοί κάτι ξέρουν.
Αντιθέτως, εμείς οι έξυπνοι Νεοέλληνες πάνω από τριάντα χρόνια τώρα επιδοθήκαμε με ζήλο στην «απλοποίηση» της τελειότερης γλώσσας, μέχρι να ολοκληρώσουμε την καταστροφή της…
Ο Γάλλος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νάντης Masse Roger το 2006 έδωσε συνέντευξη σε Έλληνα δημοσιογράφο και ανάμεσα στα άλλα είπε: «Είναι διαπιστωμένο ότι η ελληνική γλώσσα είναι το υπέρτατο εργαλείο σκέψεως. Πράγματι κάποιος μπορεί να σκεφτεί μόνο ελληνικά. Γι’ αυτό και κάθε απλοποίηση στη γλώσσα, στην σύνταξη είναι απλά ένα χάσιμο σκέψεως. Όταν μία γλώσσα απλοποιείται απλά χάνει. Δεν έχει να κερδίσει τίποτε. Οδηγούμαστε σε μία γλώσσα χωρίς νόημα, απλά φωνητική και όλες οι λέξεις θα αρχίσουν να μοιάζουν μεταξύ τους…».

http://katohika.gr/2015/07/%ce%b7-%ce%b ... f%83/.html

[ArELa]

Καθαρεύουσα ή Δημοτική; Η δεύτερη είναι
παράκλαδος τής πρώτης! Γραμμική Α καί Β…..

[ArELa]

Το γραπτό κείμενο 7270 ετών που βρέθηκε
στην Καστοριά και ανατρέπει τα πάντα! –
Οι Έλληνες είχαν αλφάβητο




Το πρώτο γραπτό κείμενο στην Ευρώπη – Το 1998 ο καθηγητής κ. Γ. Χουρμουζιάδης δήλωσε πως είναι αδύνατη η δημοσίευση του κειμένου.

Είναι εμφανές πως η όποια επίσημη δημοσίευσή της θα ανέτρεπε όλο το ιστορικό σκηνικό περί ανακάλυψης της γραφής, της αποτύπωσης της έναρθρης φωνής του ανθρώπου με γράμματα (και όχι με ιδεογράμματα) και μάλιστα στο γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, στο γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης.

Θα ανατρέπονταν δηλαδή η θεωρία πως οι Έλληνες έλαβαν και αυτοί, το φως εξ ανατολάς ( από βαβυλώνιους, σουμέριους, φοίνικες κλπ. !!) και θα έπρεπε να καλύψουν το μεγάλο κενό των τεσσάρων χιλιάδων χρόνων, όταν δηλαδή, οι ανατολικοί λαοί εκφράζονταν με ιδεογράμματα, οι Έλληνες έγραφαν με συλλαβές όπως σήμερα. Είναι καταφανές ότι αυτό δηλώνει πρώιμο στάδιο σκέψης και πολιτισμού.

Σύμφωνα με τη σημερινή θεωρία – που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία – οι Έλληνες έμαθαν γραφή περί το 800 π.Χ. από τους Φοίνικες.

Εκείνο που δεν μπορούν να μας εξηγήσουν πως είναι δυνατόν η ελληνική γλώσσα να έχει 800.000 λήμματα,πρώτη γλώσσα στον πλανήτη, όταν η αμέσως επόμενη έχει 250.000 λήμματα.

Πως είναι δυνατόν να γράφηκαν τα Ομηρικά έπη περί το 800 π.Χ. όταν δηλαδή έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες;




Παρουσιάστηκαν ξαφνικά οι αρχαίοι Έλληνες στο ιστορικό προσκήνιο τον 8ο αιώνα π.Χ., με γλώσσα εκατοντάδων χιλιάδων λημμάτων, που για να δημιουργηθεί απαιτείται γλωσσική προϊστορία τουλάχιστον 10.000 ετών (σύμφωνα με επίσημη αμερικανική γλωσσολογική έκθεση).

Η αγγλική γλώσσα είναι 1.600 ετών και έχει 48% ελληνικές λέξεις με σύνολο λημμάτων 240.000. Η γερμανική είναι 1.700 ετών και έχει 250.000 λήμματα με ελληνικές λέξεις 46%.

Η ομηρική γλώσσα τι ηλικία έχει;

Έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες από τους ανατολικούς λαούς και ξαφνικά έγραψαν τα ομηρικά έπη που έχουν ιστορικό βάθος τριών χιλιάδων ετών;

Τι είναι αυτό που προβληματίζει τους ιστορικούς;Μήπως γιατί δεν χάθηκαν στη σκόνη της ιστορίας και οι Έλληνες όπως οι Χαναναίοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες κλπ.;

Τι γράφει το δημοσίευμα πριν δεκαπέντε χρόνια :

Το παλιότερο οργανωμένο γραπτό κείμενο που βρέθηκε στη γη της Ευρώπης και χρονολογείται πριν από 7.254 χρόνια(!) από σήμερα αποκαλύφθηκε στη λίμνη της Καστοριάς.

Είναι μια ξύλινη πινακίδα με άγνωστο μήνυμα χαραγμένο από ένα νεολιθικό ψαρά ή έμπορο λιμνιαίου προϊστορικού οικισμού στο Δισπηλιό Καστοριάς,γραμμένο δύο χιλιάδες χρόνια πριν από τα γραπτά ευρήματα των Σουμερίων και τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από τις κρητομυκηναϊκές πήλινες πινακίδες της γραμμικής γραφής.

Τη συγκλονιστική ανακοίνωση έκανε χθες στη διάρκεια του αρχαιολογικού συνεδρίου για το φετινό ανασκαφικό έργο στη Βόρεια Ελλάδα ο καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ κ. Γιώργος Χουρμουζιάδης, που αποκάλυψε το ντοκουμέντο στη διάρκεια ανασκαφικής έρευνας το περασμένο καλοκαίρι.

Η ξύλινη πινακίδα με την επιγραφή χρονολογήθηκε επακριβώς με τη μέθοδο του άνθρακα-14 στον «Δημόκριτο» στο 5260 (!) π.Χ., δηλαδή στο τέλος της μέσης νεολιθικής περιόδου.

Ο κ. Χουρμουζιάδης με επιστημονικά επιχειρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα χαράγματα της επιγραφής, που είναι οργανωμένα σε στίχους, δεν πρέπει να είναι διακοσμητικά, αλλά «γράμματα» που μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα της παλαιοευρωπαϊκής.


https://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce ... %83%cf%84/