Αναπολώντας το χθες

Συντονιστής: kostas

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
AnonymosEreynhths
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 5846
Εγγραφή: Τετ 05 Αύγ 2009, 10:22
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 122 φορές
Έλαβε Likes: 196 φορές

Αναπολώντας το χθες

Δημοσίευση από AnonymosEreynhths » Δευ 19 Μαρ 2018, 21:09

Ερωτικές επιστολές από το μέτωπο του 1940,μια αληθινη συγκλονιστική ιστορία!
Εικόνα

Η φρίκη του πολέμου, τα χιλιάδες θύματα από τις βόμβες, το κρύο, την πείνα δεν εμπόδισε τους ανθρώπους της εποχής να συνεχίσουν να ερωτεύονται.

Μια αληθινή ιστορία της εποχής, που δείχνει το μεγαλείο του έρωτα, που δεν τρομάζει μπροστά στα όπλα και τον εχθρό.

Πρωταγωνιστές της ιστορίας, ο Γιάννης Χαλκουτσάκης που ήταν ερωτευμένος με τη Τιτίκα. Ο Γιάννης κλήθηκε να πολεμήσει στα βουνά της Ηπείρου, η Τιτίκα έμεινε έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού της πως δεν θα τον ξαναδεί. Και όμως αυτός ο έρωτας κράτησε μέσω από την αλληλογραφία που διατηρούσαν κατα τη διάρκεια του πολέμου, και κατέληξε σε μια ευτυχισμένη οικογένεια.

Η Ελένη Χαλκουτσάκη, η οποία είναι αρχιτέκτονας και ζει σε Αθήνα και Τήνο, έδωσε στη δημοσιότητα τις επιστολές που αντάλλασαν οι γονείς της. Την ευχαριστούμε γιατί πρόκειται για σπάνιο αρχείο.

Η Τιτίκα έγραφε:

«Θα ανοίξω το πρωί το παράθυρο κι όπως θα μου μυρίσει το μικρό δεντράκι της αυλής, θα φέρω μπροστά μου την εικόνα σου, γλυκιά μου αγάπη και θα πω πως η άνοιξη για μας ξαναγύρισε. Καληνύχτα αγαπημένε μου...».

Στις 22 Νοεμβρίου του 1942, σε στιγμές απελπισίας, θλίψης και αθέλητης απραξίας ο Γιάννης συνέχιζε να γράφει ερωτικά γράμματα στην αγαπημένη του Τιτίκα:

"...εν τω μεταξύ βράδιαζε. Άναψα το τζάκι (τώρα τελευταία έκαμα και τζάκι στο σπιτάκι ΜΑΣ) ξάπλωσα σε μια πολυθρόνα και σου αφιέρωσα δυοολόκληρες ώρες σκέψης και προσήλωσης. Κρατούσα τη φωτογραφία σου, σε κυτούσα και σου μιλούσα. Δεν είναι δυνατόν, κάτι θάνοιωσες χθες Σάββατο 6-9 το βράδυ. Κάποιο ψυχικό φαινόμενο θα σούφερε τον παλμό της αγάπης μου. Μέσα από το παίξιμο της φλόγας, όπως την κυτούσα, σχημάτισα την μορφή σου. Δυό μάτια, τα μάτια σου, πότε-πότε με κύταζαν γλυκά και παραπονεμένα. Το παράπονο του χωρισμού. Το ξέρω, Τιτίκα μου, το έχω χορτάσει πιό αυτό το πικρό παράπονο. Δεν είναι η πρώτη φορά. Ούτε και η δεύτερη. Είναι όμως η τελευταία. Λίγος καιρός ακόμη μας μένει, λίγοι μήνες. Και έπειτα πιά θα ενωθούμε για πάντα. Προετοιμάζω ψυχικά τον εαυτό μου για την ανύψωση. Νοιώθω την αγιότητα της στιγμής που δυό υπάρξεις πλασμένες για να ζήσουν μαζί θα ανεβούν στον Παράδεισο της αγάπης των. Θάναι μεγάλη, Τιτίκα μου, απέραντα μεγάλη η στιγμή εκείνη, η αγία που τίποτα δεν μπορεί να την περιγράψει. Όσα κι' άν διάβασα, και διαβάζω πολύ τώρα τελευταία, σε κανένα στίχο, σελίδα ή βιβλίο δεν βρήκα την περιγραφή που της αξίζει...»

Όταν ο έρωτας ανθεί ανάμεσα στις σφαίρες, μήπως να το ξανασκεφτούμε που δεν του δίνουμε τόση αξία πια;

Πηγή: e-daily.gr
Άβαταρ μέλους
AnonymosEreynhths
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 5846
Εγγραφή: Τετ 05 Αύγ 2009, 10:22
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 122 φορές
Έλαβε Likes: 196 φορές

Re: Αναπολώντας το χθες

Δημοσίευση από AnonymosEreynhths » Τρί 20 Μαρ 2018, 17:08

Ο «Τιτανικός του Σουνίου» -Το άγνωστο ναυάγιο του ατμόπλοιου «Ορια» με 4.074 νεκρούς [βίντεο]

Εικόνα

Το ημερολόγιο έδειχνε 12 Φεβρουαρίου 1944, όταν το ατμόπλοιο «Ορια» προσέκρουσε στη νησίδα Πάτροκλος (Γαϊδουρονήσι) κοντά στο ακρωτήριο του Σουνίου και μετά από λίγα λεπτά βυθίστηκε.

Μαζί του πήρε στον βυθό 4.074 ανθρώπους και είναι μία από τις μεγαλύτερες ναυτικές τραγωδίες που παραμένει ευρέως άγνωστη.



Είμαστε στο προτελευταίο έτος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η Ιταλία έχει συνθηκολογήσει και οι Γερμανοί έχουν τα Δωδεκάνησα. Η ιταλική φρουρά έχει παραδοθεί και είναι πλέον υπό καθεστώς αιχμαλωσίας.
Το απόγευμα της 11ης Φεβρουαρίου, 4.046 Ιταλοί στρατιώτες στοιβάζονται στα αμπάρια των νορβηγικών συμφερόντων πλοίο «Ορια», που επιτάχθηκε από τον γερμανικό στρατό.
Το πλοίο ξεκίνησε από τη Ρόδο για τον Πειραιά. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του δέχθηκε επίθεση από βρετανικά πλοία και από το ολλανδικό υποβρύχιο «Ντολφάιν», αλλά κατάφερε να ξεφύγει και να συνεχίσει την πορεία του.

Το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου, το Ορια προσέκρουσε στον βράχο Μεδίνα κοντά στη νησίδα Πάτροκλος, που βρίσκεται στον Σαρωνικό. Το πλοίο πήρε κλίση και άρχισε να βυθίζεται με την περιοχή να γίνεται υγρός τάφος για 4.074 ανθρώπους. Πιο συγκεκριμένα τη ζωή τους έχασαν 4.025 Ιταλοί, 44 Γερμανοί και 5 μέλη του πληρώματος. Οι διασωθέντες ανέρχονται σε μόλις 28 -21 Ιταλοί, 6 Γερμανοί και ο Ελληνας μηχανικός του πλοίου.

Η βύθιση του πλοίου δεν οφείλεται μόνο στην κακοκαιρία και τους κακούς χειρισμού του Νορβηγού πλοιάρχου αλλά και στον εγκλωβισμό ανθρώπων σε ένα μικρό και πολύ παλιό πλοίο.

Μπορεί η θάλασσα να γέμισε νεκρούς, ωστόσο, το συμβάν δεν καταγράφηκε πουθενά αν και οι νεκροί ξεπερνούσαν τα 1.523 θύματα του Τιτανικού.

Οι γερμανικές αρχές κατοχής απέκρυψαν το γεγονός, ενώ δεν υπήρξε μνεία ούτε στον ελεγχόμενο από αυτές αθηναϊκό Τύπο της εποχής. Εικάζεται πως επρόκειτο για σκόπιμη ενέργεια, προκειμένου να μη ζητηθούν ευθύνες και αποζημιώσεις για τον χαμό των αιχμαλώτων, αφού στο μέγεθος της τραγωδίας είχαν αποφασιστική συμβολή οι συνθήκες στοίβαξης και εγκλεισμού τών -έτσι κι αλλιώς υπεράριθμων- Ιταλών στα αμπάρια του σκάφους.

Τα απομεινάρια του Ορια βρίσκονται σε βάθος 28 έως 42 μέτρων. Το ναυάγιο ερεύνησε, το 1999, ο Αριστοτέλης Ζερβούδης και το 2002 δημοσίευσε για πρώτη φορά το ιστορικό της βύθισης, όπως αυτό βρέθηκε στα αρχεία της γερμανικής Ναυτικής Διοίκησης Αιγαίου.

Με πληροφορίες sansimera.gr

Πηγή βίντεο: Youtube @Antonis Grafas

Πηγή άρθρου : iefimerida.gr
Άβαταρ μέλους
AnonymosEreynhths
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 5846
Εγγραφή: Τετ 05 Αύγ 2009, 10:22
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 122 φορές
Έλαβε Likes: 196 φορές

Re: Αναπολώντας το χθες

Δημοσίευση από AnonymosEreynhths » Τετ 21 Μαρ 2018, 10:01

Το ψήσιμο της πίτας στην πυροστιά [σιδεροστιά]

Ευτυχώς κάποιες νοικοκυρές ακόμη χρησιμοποιούν τον παραδοσιακό τρόπο μαγειρέματος. Το ψήσιμο της πίτας από τη Γιάννα και Βαρβάρα Κυρίτση στο μαντρί τους στα Γουναρέικα σήμερα ανήμερα Χριστουγέννων.

Εικόνα

Στη γάστρα ψήνανε το ψωμί, τις πίτες και διάφορα άλλα φαγητά. Η διαδικασία ήταν η εξής: Ανάβανε φωτιά με πολλά κλαρούδια και από πάνω βάζανε τη γάστρα και αφήνανε να καούν τα ξύλα, μέχρι να γίνουν κάρβουνο. Με αυτό τον τρόπο «καιγότανε» η γάστρα. Στη συνέχεια τραβούσαν στην άκρη τα κάρβουνα και έβαζαν τη σιδεροστιά*. Πάνω στη σιδεροστιά τοποθετούσαν το ταψί με το φαγητό και το σκεπάζανε με τη γάστρα, πάνω στη οποία έβαζαν τα κάρβουνα που είχαν τραβήξει στην άκρη και αφήνανε το φαγητό να ψηθεί.

*σιδεροστιά (σίδερο- εστία): ο σιδερένιος τρίποδας που τοποθετείται στο τζάκι, κοινά πυροστιά.

Πηγή: lispolydrosou.blogspot.gr
Άβαταρ μέλους
AnonymosEreynhths
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 5846
Εγγραφή: Τετ 05 Αύγ 2009, 10:22
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 122 φορές
Έλαβε Likes: 196 φορές

Re: Αναπολώντας το χθες

Δημοσίευση από AnonymosEreynhths » Πέμ 22 Μαρ 2018, 08:53

Το αγαρλίκι,όταν ο γαμπρός σύμφωνα με το έθιμο ήταν υποχρεωμένος να δώσει προίκα

Εικόνα

Το baba hakki ή πατρικό δικαίωμα ή αγαρλίκι, ήταν ένας εθιμικός κανόνας σύμφωνα με τον οποίο ο μελλόνυμφος ή ο πατέρας του έδινε στον πατέρα της νύφης ένα ποσό για να τον αποζημιώσει για τα έξοδα στα οποία είχε υποβληθεί για την ανατροφή της κόρης του και που του στερούσε τη θυγατέρα του (για την ακρίβεια τα εργατικά της χέρια). Ουσιαστικά με το αγαρλίκι ο γαμπρός αγόραζε τη νύφη ή την καπάρωνε, αν ήταν ανήλικη. Όσο πιο γεροδεμένη ήταν η νύφη, άρα ικανή να κάνει βαριές δουλειές, τόσο μεγαλύτερο το αγαρλίκι.

— Καλή δεν είν’ η νύφ’; ρώτησαν έναν Καραγκούνη πεθερό.
— Στο θέρο θα δείξει.
Οι περισσότεροι γάμοι γίνονταν πριν από την έναρξη των γεωργικών εργασιών, οπότε υπήρχε ανάγκη για πολλά εργατικά χέρια ή μετά το τέλος τους το φθινόπωρο ώστε να μειωθούν τα στόματα που ήταν υποχρεωμένος να ταΐζει ο πατέρας της νύφης.
Αν ο γαμπρός δεν συντηρούσε τη σύζυγό του, πλήρωνε αποζημίωση στον πατέρα της.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο γαμπρός δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να δώσει αγαρλίκι. Παράλληλα όμως οι δουλειές έτρεχαν και λόγω της έλλειψης των εργατικών χεριών άρχιζαν οι απαγωγές, καθώς και γάμοι με γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας. Φυσικά ο πατέρας της νύφης ολοφυρόταν για τη χαμένη του τιμή και δεν σταματούσε μέχρι να λάβει χρηματική ικανοποίηση. Το αγαρλίκι ίσχυε στους καραγκούνικους πληθυσμούς της Θεσσαλίας και της Θράκης. Ο θεσμός ήταν αναγνωρισμένος από την Εκκλησία. Τις διαφορές που ανέκυπταν (λόγω υπαναχώρησης ή θανάτου ενός από τους δύο) έλυναν τα δικαστήρια.

Τέλος υπήρχε και ο θεσμός του mehr, σύμφωνα με τον οποίο ο μέλλων γαμπρός πρόσφερε στη μέλλουσα νύφη διάφορα δώρα πριν από τον γάμο. Η νύφη αποκτούσε την κυριότητα μόλις γινόταν ο γάμος. Το mehr είχε σκοπό να εξασφαλίσει ή να αποζημιώσει τη γυναίκα σε περίπτωση που λυνόταν ο γάμος με υπαιτιότητα του άντρα.

Τέτη Σώλου Πηγή https://tetysolou.wordpress.com / www.radioaetos.com
Άβαταρ μέλους
OTTO
Επόπτης Δημοθοινίας
Επόπτης Δημοθοινίας
Δημοσιεύσεις: 12014
Εγγραφή: Σάβ 30 Οκτ 2010, 21:58
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 409 φορές
Έλαβε Likes: 312 φορές

Re: Αναπολώντας το χθες

Δημοσίευση από OTTO » Πέμ 22 Μαρ 2018, 14:46

AnonymosEreynhths έγραψε:Όσο πιο γεροδεμένη ήταν η νύφη, άρα ικανή να κάνει βαριές δουλειές, τόσο μεγαλύτερο το αγαρλίκι.
Γι αυτό γυναίκες κουβαλάνε στην εικόνα;
~ Ο ΑΓΑΜΗΤΟΣ ~
~ το υπεραναλυτικό κάθαρμα ~
Όσο πιο πολύ άδικο ξύλο έχει φάει κάποιος από ανθρώπους και από τη ζωή, τόσο περισσότερο να τον φοβάσαι και να μη τα βάζεις μαζί του, γιατί πλέον το "ξύλο" που έφαγε αντανακλάται προς τα εσένα, καθιστώντας τον μακράν ικανότερο από σένα σε όλα. Το μόνο που σου μένει είναι να τον σεβαστείς και να υποκλιθείς.
------------------------------------
Born to keep growing younger and smarter. Till the end.
Άβαταρ μέλους
AnonymosEreynhths
Επίτιμος
Επίτιμος
Δημοσιεύσεις: 5846
Εγγραφή: Τετ 05 Αύγ 2009, 10:22
Φύλο: Άνδρας
Έδωσε Likes: 122 φορές
Έλαβε Likes: 196 φορές

Re: Αναπολώντας το χθες

Δημοσίευση από AnonymosEreynhths » Κυρ 25 Μαρ 2018, 21:37

Πιθανόν. Το σίγουρο είναι πως οι γυναίκες στο παρελθόν τράβαγαν τα περισσότερα βάρη.
Θυμάμαι όλες τις γιαγιάδες, από πιτσιρικάς, φορτωμένες με κλάρες μαζί με το γαιδουράκι να κουβαλάνε να ψήσουν στην πυροστιά πλαστό (χορτόπιτα) .

Παλιότερα, υποθέτω, ακόμη δυσκολότερα.
Οι άνδρες κλασσικά καφενείο, μαλαματίνα, καρέλια κλπ.

Υπήρξαν και εξαιρέσεις.
Γιαγιάδες-διάολοι με τους άνδρες να μην έχουν και ιδιαίτερο λόγο. Συγκεκριμένα περίπτωση γιαγιάς που είχε όλες τις νύφες στην σειρά να καθαρίζουν τον στάβλο(φουκάλιζαν σε καθημερινή βάση το εσωτερικό δηλαδή σκούπιζαν), το σπίτι και όλα. Οτιδήποτε γινόταν μέσα στο σπίτι μέχρι ποιος θα παντρευτεί ποιον το αποφάσιζε η συγκεκριμένη γιαγιά του χωριού μου.
Μάλιστα στον γάμο της, περπατούσαν με τα δώρα 90χλμ απο άλλο χωριό , όχι βέβαια δεν υπήρχαν δρόμοι,μέσα από δάση,κατσάβραχα και πυκνή βλάστηση.

Εμείς πιτσιρικάδες την φοβόμασταν και την λέγαμε μάγισσα. Πέθανε 108 χρονών και έπινε τσίπουρο σε καθημερινή βάση συνοδεία μπομπότας.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ιστορία”