Η Ιστορια του κυνηγιου των μαγισσων

Η ιστορία του κυνηγιού μαγισσών
· Πριν από τον 9ο αιώνα μ.Χ.: Ο λαός πίστευε στην ύπαρξη των Μάγων/-ισσών. Συνήθως ήταν γι’ αυτούς γυναίκες που χρησιμοποιούσαν τη μαύρη μαγεία για να βλάψουν τους άλλους ανθρώπους. Έτσι αναπαράγονταν τα αρχέτυπα του «πονηρού θηλυκού», της «αμαρτωλής Εύας» που εξωθεί τον συνάνθρωπό της στην αμαρτία και στο κακό. Διώξεις κατά κάποιας αιρετικής ομάδας στα πλαίσια ενός χριστιανικού κράτους υπήρξαν ήδη από την εποχή του Μ. Κων/νου (4ος μ.Χ.), του οποίου διάταγμα απαγόρευε τους μάντεις να τελούν τα καθήκοντα τους, άσχετο αν ο ίδιος ο Κων/νος στηρίχτηκε σε κάποιο από αυτά για να ιδρύσει την Κων/πολη. Έτσι και οι μάγισσες την εποχή εδώ πριν τον 9ο αι. η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δίδασκε επισήμως ότι οι Μάγισσες δεν υπήρχαν. Ήταν αιρετική δήλωση να δέχεται κανείς την ύπαρξή τους. "Για παράδειγμα, η Σύνοδος του Αγ. Πατρικίου που έλαβε χώρα τον 5ο αιώνα αποφάνθηκε ότι "Όποιος χριστιανός πιστεύει στην ύπαρξη βρικολάκων στον κόσμο, δηλαδή στην ύπαρξη μαγισσών, θα αναθεματίζεται. Όποιος διαδίδει την ύπαρξη σε συνάνθρωπό του δεν θα γίνεται δεκτός στην εκκλησία μέχρι να ανακαλέσει ο ίδιος το έγκλημα που διέπραξε". Ένα θρησκευτικό διάταγμα από τη Σαξονία (775 - 790 μ.Χ.) απέδιδε την αιτία ύπαρξης αυτών των στερεότυπων στην παγανιστική πίστη: "Όποιος παρασυρθεί από τον Διάβολο και συνταχθεί με την πίστη των παγανιστών ότι οι μάγοι και οι μάγισσες τρώνε ανθρώπους και οδηγήσει στην πυρά κάποιων από αυτούς [τους φερόμενους ως μάγους]… θα τιμωρείται με θάνατο".
· 906 μ.Χ.: Ο Regino της Prum, ηγούμενος της Treves, έγραψε το Canon Episcopi. Τόνισε σαφέστατα τη θέση της Εκκλησίας ότι οι Μάγισσες δεν υπάρχουν. Το σύγγραμμά του περιορίζονταν μόνο στο εξής, ότι κάποιες γυναίκες που τελούσαν υπό σύγχυση νόμιζαν ότι πετούσαν στον αέρα μαζί με τη θεά των Παγανιστών, την Άρτεμη. Μάλλον, όμως, επρόκειτο για κάποια μορφή παραίσθησης .
· Γύρω στα 975 μ.Χ.: Οι τιμωρίες για την κατηγορία της μαγείας και τη χρήση θεραπευτικών μαγικών μεθόδων δεν ήταν και οι πιο βαριές. Το αγγλικό κείμενο της εξομολόγησης έλεγε: "Αν μία γυναίκα ασκεί τη μαγεία και τη γητειά και (χρησιμοποιεί) μαγικά φίλτρα, θα νηστέψει για δώδεκα μήνες…. Αν σκοτώσει κάποιον με τα φίλτρα της, θα νηστέψει για εφτά χρόνια". Ως νηστεία οριζόταν η κατανάλωση ψωμιού και νερού μόνο.
· Γύρω στα 1140: Ο Γρατιανός, ένας Ιταλός μοναχός, ενσωμάτωσε το Cacon Episcopi στο εκκλησιαστικό δίκαιο.
· Γύρω στα 1203: Το κίνημα των "Καθαρών"(Αλβιγηνών), μίας ομάδας γνωστικών χριστιανών, έγινε πολύ δημοφιλές στην περιοχή της Ορλεάνης της Γαλλίας και την Ιταλία. Ήταν σαφέστατα μια ομάδα αιρετικών. Ο πάπας Ιννοκέντιος Γ' κήρυξε τον πόλεμο κατά των Καθαρών και σύσσωμο το εξολόθρευσε. Ο τελευταίος Καθαρός κάηκε ζωντανός στην πυρά το 1321 μ.Χ.
· 1227: Ο πάπας Γρηγόριος Θ' ίδρυσε τα δικαστήρια της Ιεράς Εξέτασης που είχαν την αρμοδιότητα να συλλαμβάνουν, να δικάζουν, να καταδικάζουν και να εκτελούν αιρετικούς.
· 1252: Ο πάπας Ιννοκέντιος Γ' επέτρεψε τη χρήση βασανιστηρίων στη διάρκεια διεξαγωγής δίκης από την Ιερά Εξέταση. Το γεγονός αυτό αύξησε σημαντικά το ποσοστό των καταδικών.
· 1258: Ο πάπας Αλέξανδρος Δ' διέταξε την Ιερά Εξέταση να περιορίσουν τις υποθέσεις που αναλάμβαναν σε υποθέσεις αιρετικών. Δεν θα ερευνούσαν υποθέσεις με την κατηγορία της μαντείας ή της μαγείας εκτός και αν εμπλέκονταν αιρετικοί.
· 1265: Ο πάπας Κλήμης Δ' επαναφέρει τη χρήση βασανιστηρίων.
· 1326: Η Εκκλησία παραχωρεί την αρμοδιότητα στην Ιερά Εξέταση να διερευνά υποθέσεις Μαγείας. Αφορμή ήταν η ανάπτυξη της "δαιμονολογίας", της θεωρίας της διαβολικής προέλευσης της Μαγείας.
· 1330: Η λαϊκή αντίληψη ότι οι Μάγισσες χρησιμοποιούσαν διαβολικά μέσα και μαγικά φίλτρα, επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει την άποψη ότι οι Μάγισσες ήταν ορκισμένες ακόλουθοι του Σατανά, ότι μάλιστα είχαν ερωτικές σχέσεις με τον Διάβολο, και κάνανε πολλά ανόσια πράγματα.
· 1347 έως 1349: Ο λεγόμενος ΄΄Μαύρος Θάνατος΄΄ προκάλεσε το θάνατο ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού της Ευρώπης. Τώρα οι κακοί ήταν οι εβραίοι, οι μουσουλμάνοι και οι Μάγισσες που κατηγορούνταν ότι δηλητηρίαζαν τα πηγάδια και ότι μετέδιδαν την αρρώστια.
· ΔΕΚΑΕΤΙΑ του 1430: Χριστιανοί θεολόγοι άρχισαν να γράφουν βιβλία στα οποία εξέφραζαν με επιχειρήματα που μόνο εκείνοι πίστευαν την ύπαρξη των Μαγισσών.
· 1450: Άρχισαν οι πρώτες μεγάλες διώξεις Μαγισσών σε όλη την Ευρώπη. Η Εκκλησία έπλασε μία φανταστική θρησκεία του κακού χρησιμοποιώντας τα στερεότυπα που κυκλοφορούσαν από την προ Χριστού εποχή. Είπε ότι οι Παγανιστές που λάτρευαν την Άρτεμη και άλλους θεούς και θεές ήταν Μάγοι και Μάγισσες που απήγαν παιδιά, σκότωναν και έτρωγαν τα θύματά τους, πουλούσαν την ψυχή τους στον Σατανά, συμμαχούσαν με δαίμονες, πετούσαν στον αέρα, συναντιόνταν μέσα στη νύχτα, προκαλούσαν ανδρική ανικανότητα και στειρότητα, εξαφάνιζαν τα ανδρικά γεννητικά όργανα κ.α. Οι ιστορικοί εκτιμούν ότι αυτή η γενοκτονία με το θρησκευτικό υπόβαθρο, είχε ως κίνητρο την επιθυμία της Εκκλησίας να διατηρήσει ένα αποκλειστικό θρησκευτικό μονοπώλιο ή ότι αποτελούσε ένα "μέσο καταστολής, μία μορφή κυριάρχησης της αποκλίνουσας συμπεριφοράς, μία έντονη αντίδραση απέναντι στις γυναίκες ή ένα μέσο του απλού λαού να βρει αποδιοπομπαίους τράγους για την κατεστραμμένη σοδειά του, τα ψόφια ζωντανά του ή τα νεκρά βρέφη και παιδιά του". Ο Walter Stephens, καθηγητής ιταλικών σπουδών στο πανεπιστήμιο John Hopkins, προτείνει μία νέα θεωρία: "Νομίζω ότι οι Μάγισσες είναι οι αποδιοπομπαίοι τράγοι του Θεού". 2 Οι θρησκευτικοί ηγέτες πίστευαν ότι έπρεπε να διατηρήσουν τόσο την εικόνα του παντοδύναμου όσο και την εικόνα του αγαπητού θεού. Έτσι, έπρεπε να επινοήσουν τις Μάγισσες και τους δαίμονες προκειμένου να εξηγήσουν τη διάσταση του κακού που υπάρχει στον κόσμο.
· 1450: Ο Γουτεμβέργιος εφηύρε την τυπογραφία και έκανε έτσι πραγματικότητα τη μαζική εκτύπωση βιβλίων. Κατά συνέπεια τα παπικά διατάγματα και τα βιβλία για τη δίωξη Μαγισσών διαδόθηκαν ευρέως. Το κυνήγι Μαγισσών κατέστη ευκολότερο τώρα.
· 1474: Ο πάπας Ιννοκέντιος Γ' εξέδωσε παπικό διάταγμα με το οποίο καταδίκαζε τις Μάγισσες.
· 1480: Ο Thomas of Brabant έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο Formicarious, το οποίο περιγράφει έναν άνδρα που καταδικάζεται για μαγεία. Αντίγραφα του βιβλίου επισυνάπτονταν συχνά επί χρόνια στο Malleus Maleficarum.
· 1486-1487: Ο Institoris (Heinrich Kraemer) και ο Jacob Sprenger εξέδωσαν το Malleus Maleficarum (Το Σφυρί των Μαγισσών). Πρόκειται για ένα θα λέγαμε μανιφέστο του μισογυνισμού και της αποθέωσης της καταδίκης του γυναικείου φίλου. Περιγράφει τις δραστηριότητες των Μαγισσών, τις μεθόδους απόσπασης ομολογίας. Ευτυχώς αποκηρύχθηκε από την Εκκλησία, αλλά έγινε η "Βίβλος" των δικαστηρίων που δίκαζαν Μάγισσες.
· 1500: Τον 14ο αιώνα είναι γνωστές 38 δίκες Μαγισσών και Μάγων στην Αγγλία, 95 στη Γαλλία και 80 στη Γερμανία.
Τα μέτρα κατά των Μαγισσών ήταν ισχυρά. Με την δικαιολογία ότι επέλεγαν να πουλήσουν την ψυχή τους στον Διάβολο διέπρατταν σοβαρότατα εγκλήματα κατά παντός ανθρώπου και του ίδιου του Θεού. Το διπλό αυτό έγκλημα κατέταξε τη μαγεία στην κατηγορία των κατ’ εξαίρεσιν (crimen exceptum) και έδινε την άδεια να μην λαμβάνονται τόσο σοβαρά τα αποδεικτικά στοιχεία προκειμένου να καταδικάζονται. Επιτρέπονταν καταθέσεις μικρών παιδιών και τα βασανιστήρια ήταν αποδεκτές μέθοδοι για την ομολογία της απόδειξης της ενοχής
· 1517: Ο Λούθηρος κάρφωσε τις 95 θέσεις του στην είσοδο του καθεδρικού της Βιτεμβέργης (Wittenberg) της Γερμανίας. Η ενέργειά του αυτή προκάλεσε το κοσμοϊστορικό γεγονός της Μεταρρύθμισης των Διαμαρτυρομένων. Στις ρωμαιοκαθολικές χώρες τα δικαστήρια συνέχισαν να καίνε μάγισσες. Στις διαμαρτυρόμενες χώρες κυρίως τις απαγχόνιζαν. Ορισμένες από αυτές τις χώρες δεν επέτρεπαν τη χρήση βασανιστηρίων. Στην Αγγλία η έλλειψη βασανιστηρίων οδήγησε στο χαμηλό ποσοστό καταδικών του 19%.
· Περί το 1550 έως το 1650 μ.Χ.: Οι δίκες και οι καταδίκες κορυφώθηκαν στη διάρκεια του αιώνα που συχνά αποκαλείται "η εποχή της πυράς". Κυρίως λάμβαναν χώρα στην ανατολική Γαλλία, τη Γερμανία και την Ελβετία. Οι διώξεις μαγισσών συχνά λάμβαναν χώρα και στις περιοχές όπου οι καθολικοί και οι διαμαρτυρόμενοι μάχονταν μεταξύ τους. Σε αντίθεση με ό,τι έχει επικρατήσει, οι ύποπτες ως μάγισσες δικάζονταν από λαϊκά δικαστήρια - ειδικά οι ύποπτες για σατανιστική μαγεία. Η μειοψηφία δικαζόταν από εκκλησιαστικές αρχές. Οι υποθέσεις αυτές αφορούσαν γυναίκες που εξασκούσαν θεραπευτική μαγεία ή ήταν μαίες. 4
· 1563: Ο Johann Weyer (γεννηθείς το 1515) εξέδωσε ένα τολμηρό για την εποχή του βιβλίο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στις δίκες των Μαγισσών. Είχε τίτλο "De Praestigilis Daemonum" (Οι ψυχές που ναυάγησαν), όπου υπεστηρίζετο ότι Μάγισσες πραγματικά δεν υπήρξαν αλλά ο Σατανάς τις χειραγωγούσε. Η ομολογία δεν έπρεπε να γίνεται με τη βία αλλά με συγκεκριμένη θεραπευτική αγωγή. Εκδίδοντας ανώνυμα το βιβλίο, απέφυγε την πυρά.
· 1580: Ο Jean Bodin έγραψε το "De la Demonomanie des Sorciers" (Περί των τιμωριών που αξίζει να λάβουν οι Μάγισσες". Εξέφραζε τη θέση ότι η τιμωρία των Μαγισσών ήταν αναγκαία τόσο για την ασφάλεια του κράτους όσο και για να κατευναστεί η οργή του Θεού. Καμία ύποπτη ως Μάγισσα δεν έπρεπε να απελευθερώνεται αν υπήρχε έστω και η ελάχιστη απόδειξη της ενοχής της.
· 1584: Ο Reginald Scot εξέδωσε ένα πρωτοποριακό για την εποχή του βιβλίο. Στο Discovery of Witchcraft (Ανακάλυψη της Μαγείας), στο πνεύμα του ορθολογισμού, ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχουν υπερφυσικές δυνάμεις. Άρα, δεν υπάρχουν και Μάγισσες.
· 1608: Ο Francesco Maria Guazzo εξέδωσε το "Compendium Maleficarum" (Συμφωνία των Μαγισσών). Σ’ αυτό το βιβλίο γίνεται λόγος για την συμφωνία των Μαγισσών με τον Σατανά. Έτσι συνδέθηκε ακόμα περισσότερο η Μαγεία με τον Σατανισμό υπό την έννοια ότι μαγεία χρησιμοποιείται για να βλάψει τον άλλον.
· Περί το 1609: Πανικός μαγισσών που έπληξε την περιοχή των Βάσκων της Ισπανίας ανάγκασε την La Suprema, την διοικητική αρχή της Ιεράς Εξέτασης να αποκηρύξει κάθε συζήτηση περί μαγείας με ένα Διάταγμα της Σιωπής.

ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΛΗΞΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΩΝ ΜΑΓΙΣΣΩΝ
· 1610: Σταμάτησε η εκτέλεση Μαγισσών στις Κάτω Χώρες, πιθανώς εξαιτίας του εκδοθέντος το 1563 βιβλίου του Weyer,
· 1616: Ξέσπασε δεύτερη μανιακής καταδίωξης κατά των Μαγισσών στην Vizcaya. Και πάλι εκδόθηκε Διάταγμα Σιωπής από την Ιερά Εξέταση. Ο βασιλιάς, όμως, το απέσυρε και βρέθηκαν 300 ύποπτες ως Μάγισσες και κάηκαν ζωντανές.
· 1631: Ο Friedrich Spee von Langenfield, ιησουίτης ιερέας, έγραψε το "Cautio criminalis" (Επισταμένη ανάλυση ποινικών υποθέσεων). Καταδίκασε το κυνήγι Μαγισσών και τις καταδίκες τους στην Wurzburg της Γερμανίας. Έγραψε, ότι οι κατηγορούμενες ομολογούσαν μόνο επειδή γίνονταν θύματα σαδιστικών βασανιστηρίων.
· 1684: Εκτελέστηκε η τελευταία Μάγισσα στην Αγγλία.
· ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1690: Περίπου 25 άνθρωποι πέθαναν στη διάρκεια του πανικού ενάντια στις Μάγισσες που ξέσπασε στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης. Ένας πέθανε κάτω από υπερβολικό βάρος που τοποθετήθηκε πάνω στο σώμα του επειδή αρνήθηκε να απολογηθεί, κάποιοι πέθαναν στη φυλακή και οι υπόλοιποι απαγχονίστηκαν. 3 Ακολούθησαν και άλλες δίκες και εκτελέσεις στη Νέα Αγγλία.
· 1745: Η Γαλλία σταμάτησε τις εκτελέσεις Μαγισσών.
· 1775: Η Γερμανία σταμάτησε τις εκτελέσεις Μαγισσών.
· 1782: Η Ελβετία σταμάτησε τις εκτελέσεις Μαγισσών.
· 1792: Η Πολωνία σταμάτησε τις εκτελέσεις Μαγισσών. Θεωρείται το έτος που έγινε η τελευταία τέτοιου είδους εκτέλεση στην Ευρώπη.
· ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1830: Η Εκκλησία σταμάτησε τις εκτελέσεις Μαγισσών στη Νότια Αμερική.
· 1980: Οι Δρ. Lawrence Pazder και Michelle Smith έγραψαν το "Michelle Remembers" (Η Μισέλ Θυμάται). Η έννοια ανθρώπων που συμμαχούν με τον Σατανά, η οποία σε μεγάλο βαθμό είχε ξεχαστεί επί δεκαετίες, αναβίωσε. Παρόλο που το βιβλίο αποδείχτηκε μυθοπλασία, παρουσιάστηκε ως πραγματικό, βασισμένο στην ανάκληση των αναμνήσεων της Μισέλ. 8 Το βιβλίο ευθυνόταν για το νέο κύμα πανικού Μαγισσών/Σατανιστών που ξέσπασε.
· 1980 έως 1995: Δύο δίκες διεξήχθησαν στη Νότια Αμερική, οι οποίες είχαν πολλά από τα στοιχεία των παλιών δικών Μαγισσών:
α) Το προσωπικό κάποιων βρεφονηπιακών σταθμών και κατηχητικών σχολείων κατηγορήθηκε για τελετουργική κακοποίηση παιδιών. Οι αποδείξεις βασίστηκαν σε εσφαλμένες ιατρικές γνωματεύσεις και στις αναμνήσεις ανύπαρκτης κακοποίησης που εμφυτεύτηκαν στο μυαλό πολύ μικρών παιδιών.
β) Δεκάδες χιλιάδες ενήλικες, θύματα της Ψυχοθεραπείας Ανάκλησης Αναμνήσεων, έπλασαν ψεύτικες αναμνήσεις κακοποίησης στην παιδική ηλικία. Στο 17% περίπου των περιπτώσεων, οι αναμνήσεις περιλάμβαναν Σατανιστική Τελετουργική Κακοποίηση. Σε εκατοντάδες γονείς ασκήθηκαν κατηγορίες για ποινικά αδικήματα. Σχεδόν όλοι ήταν αθώοι. Οι περισσότερες κατηγορίες ήταν για πράξεις που δεν έγιναν ποτέ.
·ΔΕΚΑΕΤΙΑ του 1990: Μεμονωμένοι συντηρητικοί χριστιανοί ιερείς εξακολουθούν να συνδέουν δύο πράγματα που ήταν άσχετα μεταξύ τους:
α) Την πεποίθηση ότι οι Μάγοι λατρεύουν τον Σατανά, που υπήρξε προπαγάνδα της Εκκλησίας κατά την Αναγέννηση.
β) Το παγανιστικό κίνημα της Wicca και άλλων παγανιστικών θρησκειών που βασίζονται σε πιστεύω με κεντρικό σημείο αναφοράς τη φύση και που δεν έχουν καμία σχέση με τον Σατανά του Χριστιανισμού. Οι οπαδοί της Wicca ακόμα και σήμερα διώκονται από την εκκλησία ως μάγοι και πολλάκις έχει διατυπωθεί η επιθυμία αναβίωσης πρακτικών Ιεράς Εξέτασης.