Τί μας διδάσκει η Γαλλική Επανάσταση για το σήμερα
Δημοσιεύτηκε: Κυρ 25 Μαρ 2012, 07:48
~ κείμενο πάντα επίκαιρο... αλλάζετε μερικές λέξεις μόνο,
τους τίτλους εξουσίας, το αναφερόμενο πολίτευμα της Βασιλείας και τα ονόματα,
και μειώνετε φυσικά τη βιαιότητα,
για να έρθει στο σήμερα και στο εδώ ~
~ μετρήστε πόσα δικαιώματα στα οποία αυτοί οι άνθρωποι είχαν καταλήξει ήδη
ενώ εδώ είχαμε Τουρκοκρατία, καταπατώνται σήμερα ~
Τί μας διδάσκει η Γαλλική Επανάσταση
& η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου & του Πολίτη
απο τη Γαλλική Επανάσταση
[...]
Η κυριαρχία της Συμβατικής Συνέλευσης
Η Συμβατική Συνέλευση συγκλήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1792 και αποφάσισε την επόμενη ημέρα την αλλαγή του πολιτεύματος.
Ο αποκεφαλισμός του βασιλικού ζεύγους
Η νέα Συνέλευση τάχθηκε υπερ της δημοκρατίας και κατά της μοναρχίας. Συζητήθηκε το θέμα της τιμωρίας του βασιλιά για την προδοσία του. Μια μειονότητα, μεταξύ τους και ο Ροβεσπιέρος, ήθελαν την άμεση θανάτωση του βασιλιά χωρίς άλλη διαδικασία. Η πλειονότητα όμως αποφάσισε μία δίκη, στην οποία ο βασιλιάς κρίθηκε ομόφωνα ένοχος λόγω εσχάτης προδοσίας.
Στις 21 Ιανουαρίου 1793 ο Λουδοβίκος ΙΣΤ' αποκεφαλίστηκε με γκιλοτίνα (λαιμητόμο), στη σημερινή Πλας ντε λα Κονκόρντ. Στις 16 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, μεσούσης της "Μεγάλης Τρομοκρατίας", καρατομήθηκε και η βασίλισσα.
Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΤΟΥ 1793
1. Σκοπός της κοινωνίας είναι η ευημερία όλων. Η κυβέρνηση υπάρχει μόνο για να εγγυάται στον άνθρωπο οτι θα απολαμβάνει τα φυσικά και αναφαίρετα δικαιώματά του.
2. Τα δικαιώματα αυτά είναι η ισότητα, η ελευθερία, η ασφάλεια και η ιδιοκτησία.
3. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, όπως είναι φυσικό και μπροστά στο νόμο.
4. Ο νόμος είναι ελεύθερη και επίσημη εκδήλωση της κοινής θέλησης. Είναι ίδιος για όλους, είτε όταν προστατεύει είτε όταν τιμωρεί. Δεν μπορεί να διατάζει παρά όσα είναι δίκαια και ωφέλιμα στην κοινωνία. Δεν μπορεί να απαγορεύει παρά εκείνα που είναι βλαπτικά για αυτήν.
5. Όλοι οι πολίτες είναι δεκτοί σε κάθε δημόσιο λειτούργημα. Οι ελεύθεροι λαοί, εκλέγοντας τους δημόσιους λειτουργούς, δεν αναγνωρίζουν άλλους λόγους προτιμήσεως απο την αρετή, την ευστροφία και το υψηλό μορφωτικό επίπεδο.
6. Η ελευθερία είναι μια δύναμη που ανήκει στον άνθρωπο, και η οποία του επιτρέπει να ενεργεί χωρίς να βλάπτει τα δικαιώματα του άλλου. Πηγή της η φύση, κανόνας της η δικαιοσύνη, και προστασία της ο νόμος.
7. Καθένας έχει δικαίωμα να δημοσιεύει τις σκέψεις και τα φρονήματά του, με τον τύπο, με τον προφορικό λόγο ή όπως αλλιώς νομίζει. Οι πολίτες μπορούν να συγκεντρώνονται ειρηνικά και να ακολουθούν ελευθέρα όποιο θρήσκευμα πιστεύουν.
8. Ο νόμος πρέπει να προστατεύει την κοινή και την προσωπική ελευθερία απέναντι στην καταπίεση εκείνων που κυβερνούν.
9. Κανείς δεν καταδιώκεται, δεν συλλαμβάνεται, ή φυλακίζεται παρά όταν και με τον τρόπο που ορίζει ο νόμος.
10. Όσοι ζητούν, εκδίδουν, υπογράφουν ή διατάζουν την εκτέλεση παρανόμων πράξεων είναι ένοχοι και τιμωρούνται.
11. Κανείς δεν δικάζεται και δεν τιμωρείται εαν πρώτα δεν απολογηθεί, δεν κλητευθεί νόμιμα, και δεν υπάρχει αντίστοιχος νόμος, που να δημοσιεύτηκε πριν απο την κολάσιμη πράξη του.
12. Δικαίωμα ιδιοκτησίας είναι το προνόμιο κάθε πολίτη να μεταχειρίζεται και να διαθέτει όπως νομίζει καλύτερα την περιουσία του, τα εισοδήματά του, τους καρπούς της εργασίας και της δραστηριότητάς του.
13. Όλοι μπορούν να διαθέσουν όπως νομίζουν την δουλειά τους και τον χρόνο τους, μα ούτε οι ίδιοι μπορούν να πουλήσουν τον εαυτό τους, ούτε να πουληθούν από άλλους, γιατί το πρόσωπο τους είναι ιδιοκτησία που δεν απαλλοτριώνεται. Ο νόμος δεν αναγνωρίζει ιδιαίτερη τάξη δούλων ή υπηρετών, αλλά μόνο ανταλλαγή υπηρεσιών και αμοιβών ανάμεσα στον εργαζόμενο και τον εργοδότη.
14. Κανείς δεν στερείται και το ελάχιστο μέρος της ιδιοκτησίας του χωρίς δική του συγκατάθεση, παρά μόνο όταν είναι αποδεδειγμένο οτι κάποια δημόσια ανάγκη απαιτεί αυτή τη στέρηση, και αφού δοθεί μια δίκαιη αποζημίωση.
15. Κανένας φόρος δεν επιβάλλεται όταν δεν αποβλέπει σε ώφελος όλων. Όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα να συνεργάζονται στον προσδιορισμό των φόρων, να επιβλέπουν τη χρήση τους και να ελέγχουν τη διαχείρισή τους.
16. Τα δημόσια βοηθήματα είναι χρέος ιερό. Η κοινωνία πρέπει να προνοεί για τη συντήρηση των δυστυχισμένων πολιτών.
17. Η παιδεία είναι γενική ανάγκη. Η κοινωνία πρέπει να ενισχύει με όλες τις δυνάμεις της τις προόδους του ανθρώπινου λόγου, κάνοντας τη μάθηση προσιτή σε κάθε πολίτη.
18. Η κυριαρχία ανήκει στο λαό, είναι αδιαίρετη, δεν παραγράφεται και δεν απαλλοτριώνεται.
19. Καμιά μερίδα του λαού δεν μπορεί να έχει την εξουσία του συνόλου του λαού. Η μειοψηφία έχει το δικαίωμα να εκφράσει την θέληση της ελεύθερα και ανεμπόδιστα.
20. Κάθε άρπαγας της εθνικής κυριαρχίας πρέπει να φονεύεται αμέσως απο τους ελεύθερους πολίτες.
21. Ο λαός έχει πάντα το δικαίωμα να αναθεωρεί και να μεταρρυθμίζει το Σύνταγμά του.
22. Κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να συνεργάζεται στη σύνταξη του νόμου και στο διορισμό των εντολοδόχων του.
23. Οι δημόσιες θέσεις είναι ουσιαστικά προσωρινές.
24. Τα εγκλήματα των εντολοδόχων του λαού δεν πρέπει ποτέ να μένουν ατιμώρητα.
25. Το δικαίωμα της υποβολής αναφορών στους αρμοδίους δεν μπορεί για κανένα λόγο να απαγορευτεί, δεν αναβάλλεται και δεν περιορίζεται.
26. Η αντίσταση εναντίον της καταπίεσης είναι συνέπεια των φυσικών δικαιωμάτων του ατόμου.
27. Το σύνολο της κοινωνίας καταπιέζεται όταν ασκείται καταπίεση σε ένα μόνο μέλος της. Και κάθε μέλος της καταπιέζεται, όταν ασκείται καταπίεση στο σύνολο της κοινωνίας.
28. Όταν η κυβέρνηση παραβιάζει τα δικαιώματα του λαού, η επανάσταση είναι για το λαό, και για κάθε μερίδα του, το πιο ιερό και αναγκαίο καθήκον.
[...]
τους τίτλους εξουσίας, το αναφερόμενο πολίτευμα της Βασιλείας και τα ονόματα,
και μειώνετε φυσικά τη βιαιότητα,
για να έρθει στο σήμερα και στο εδώ ~
~ μετρήστε πόσα δικαιώματα στα οποία αυτοί οι άνθρωποι είχαν καταλήξει ήδη
ενώ εδώ είχαμε Τουρκοκρατία, καταπατώνται σήμερα ~
Τί μας διδάσκει η Γαλλική Επανάσταση
& η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου & του Πολίτη
απο τη Γαλλική Επανάσταση
[...]
Η κυριαρχία της Συμβατικής Συνέλευσης
Η Συμβατική Συνέλευση συγκλήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1792 και αποφάσισε την επόμενη ημέρα την αλλαγή του πολιτεύματος.
Ο αποκεφαλισμός του βασιλικού ζεύγους
Η νέα Συνέλευση τάχθηκε υπερ της δημοκρατίας και κατά της μοναρχίας. Συζητήθηκε το θέμα της τιμωρίας του βασιλιά για την προδοσία του. Μια μειονότητα, μεταξύ τους και ο Ροβεσπιέρος, ήθελαν την άμεση θανάτωση του βασιλιά χωρίς άλλη διαδικασία. Η πλειονότητα όμως αποφάσισε μία δίκη, στην οποία ο βασιλιάς κρίθηκε ομόφωνα ένοχος λόγω εσχάτης προδοσίας.
Στις 21 Ιανουαρίου 1793 ο Λουδοβίκος ΙΣΤ' αποκεφαλίστηκε με γκιλοτίνα (λαιμητόμο), στη σημερινή Πλας ντε λα Κονκόρντ. Στις 16 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, μεσούσης της "Μεγάλης Τρομοκρατίας", καρατομήθηκε και η βασίλισσα.
Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΤΟΥ 1793
1. Σκοπός της κοινωνίας είναι η ευημερία όλων. Η κυβέρνηση υπάρχει μόνο για να εγγυάται στον άνθρωπο οτι θα απολαμβάνει τα φυσικά και αναφαίρετα δικαιώματά του.
2. Τα δικαιώματα αυτά είναι η ισότητα, η ελευθερία, η ασφάλεια και η ιδιοκτησία.
3. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, όπως είναι φυσικό και μπροστά στο νόμο.
4. Ο νόμος είναι ελεύθερη και επίσημη εκδήλωση της κοινής θέλησης. Είναι ίδιος για όλους, είτε όταν προστατεύει είτε όταν τιμωρεί. Δεν μπορεί να διατάζει παρά όσα είναι δίκαια και ωφέλιμα στην κοινωνία. Δεν μπορεί να απαγορεύει παρά εκείνα που είναι βλαπτικά για αυτήν.
5. Όλοι οι πολίτες είναι δεκτοί σε κάθε δημόσιο λειτούργημα. Οι ελεύθεροι λαοί, εκλέγοντας τους δημόσιους λειτουργούς, δεν αναγνωρίζουν άλλους λόγους προτιμήσεως απο την αρετή, την ευστροφία και το υψηλό μορφωτικό επίπεδο.
6. Η ελευθερία είναι μια δύναμη που ανήκει στον άνθρωπο, και η οποία του επιτρέπει να ενεργεί χωρίς να βλάπτει τα δικαιώματα του άλλου. Πηγή της η φύση, κανόνας της η δικαιοσύνη, και προστασία της ο νόμος.
7. Καθένας έχει δικαίωμα να δημοσιεύει τις σκέψεις και τα φρονήματά του, με τον τύπο, με τον προφορικό λόγο ή όπως αλλιώς νομίζει. Οι πολίτες μπορούν να συγκεντρώνονται ειρηνικά και να ακολουθούν ελευθέρα όποιο θρήσκευμα πιστεύουν.
8. Ο νόμος πρέπει να προστατεύει την κοινή και την προσωπική ελευθερία απέναντι στην καταπίεση εκείνων που κυβερνούν.
9. Κανείς δεν καταδιώκεται, δεν συλλαμβάνεται, ή φυλακίζεται παρά όταν και με τον τρόπο που ορίζει ο νόμος.
10. Όσοι ζητούν, εκδίδουν, υπογράφουν ή διατάζουν την εκτέλεση παρανόμων πράξεων είναι ένοχοι και τιμωρούνται.
11. Κανείς δεν δικάζεται και δεν τιμωρείται εαν πρώτα δεν απολογηθεί, δεν κλητευθεί νόμιμα, και δεν υπάρχει αντίστοιχος νόμος, που να δημοσιεύτηκε πριν απο την κολάσιμη πράξη του.
12. Δικαίωμα ιδιοκτησίας είναι το προνόμιο κάθε πολίτη να μεταχειρίζεται και να διαθέτει όπως νομίζει καλύτερα την περιουσία του, τα εισοδήματά του, τους καρπούς της εργασίας και της δραστηριότητάς του.
13. Όλοι μπορούν να διαθέσουν όπως νομίζουν την δουλειά τους και τον χρόνο τους, μα ούτε οι ίδιοι μπορούν να πουλήσουν τον εαυτό τους, ούτε να πουληθούν από άλλους, γιατί το πρόσωπο τους είναι ιδιοκτησία που δεν απαλλοτριώνεται. Ο νόμος δεν αναγνωρίζει ιδιαίτερη τάξη δούλων ή υπηρετών, αλλά μόνο ανταλλαγή υπηρεσιών και αμοιβών ανάμεσα στον εργαζόμενο και τον εργοδότη.
14. Κανείς δεν στερείται και το ελάχιστο μέρος της ιδιοκτησίας του χωρίς δική του συγκατάθεση, παρά μόνο όταν είναι αποδεδειγμένο οτι κάποια δημόσια ανάγκη απαιτεί αυτή τη στέρηση, και αφού δοθεί μια δίκαιη αποζημίωση.
15. Κανένας φόρος δεν επιβάλλεται όταν δεν αποβλέπει σε ώφελος όλων. Όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα να συνεργάζονται στον προσδιορισμό των φόρων, να επιβλέπουν τη χρήση τους και να ελέγχουν τη διαχείρισή τους.
16. Τα δημόσια βοηθήματα είναι χρέος ιερό. Η κοινωνία πρέπει να προνοεί για τη συντήρηση των δυστυχισμένων πολιτών.
17. Η παιδεία είναι γενική ανάγκη. Η κοινωνία πρέπει να ενισχύει με όλες τις δυνάμεις της τις προόδους του ανθρώπινου λόγου, κάνοντας τη μάθηση προσιτή σε κάθε πολίτη.
18. Η κυριαρχία ανήκει στο λαό, είναι αδιαίρετη, δεν παραγράφεται και δεν απαλλοτριώνεται.
19. Καμιά μερίδα του λαού δεν μπορεί να έχει την εξουσία του συνόλου του λαού. Η μειοψηφία έχει το δικαίωμα να εκφράσει την θέληση της ελεύθερα και ανεμπόδιστα.
20. Κάθε άρπαγας της εθνικής κυριαρχίας πρέπει να φονεύεται αμέσως απο τους ελεύθερους πολίτες.
21. Ο λαός έχει πάντα το δικαίωμα να αναθεωρεί και να μεταρρυθμίζει το Σύνταγμά του.
22. Κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να συνεργάζεται στη σύνταξη του νόμου και στο διορισμό των εντολοδόχων του.
23. Οι δημόσιες θέσεις είναι ουσιαστικά προσωρινές.
24. Τα εγκλήματα των εντολοδόχων του λαού δεν πρέπει ποτέ να μένουν ατιμώρητα.
25. Το δικαίωμα της υποβολής αναφορών στους αρμοδίους δεν μπορεί για κανένα λόγο να απαγορευτεί, δεν αναβάλλεται και δεν περιορίζεται.
26. Η αντίσταση εναντίον της καταπίεσης είναι συνέπεια των φυσικών δικαιωμάτων του ατόμου.
27. Το σύνολο της κοινωνίας καταπιέζεται όταν ασκείται καταπίεση σε ένα μόνο μέλος της. Και κάθε μέλος της καταπιέζεται, όταν ασκείται καταπίεση στο σύνολο της κοινωνίας.
28. Όταν η κυβέρνηση παραβιάζει τα δικαιώματα του λαού, η επανάσταση είναι για το λαό, και για κάθε μερίδα του, το πιο ιερό και αναγκαίο καθήκον.
[...]