ΣΙΒΗΡΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ (από ΧΙΟΥΙ)
Συντονιστής: kostas
- Salome
- Σούπερ Ιδεογραφίτης
- Δημοσιεύσεις: 1833
- Εγγραφή: Τετ 18 Απρ 2007, 00:14
- Irc ψευδώνυμο: RedSonya, Salome
- Φύλο: Γυναίκα
- Τοποθεσία: ο μικρός μου υδροβιότοπος
ΣΙΒΗΡΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ (από ΧΙΟΥΙ)
Posted: Thu Oct 05, 2006 2:10 pm Post subject: ΣΙΒΗΡΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ
Από ΧΙΟΥΙ
Η Σιβηρία των Ελλήνων
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 28/09/2006
Στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Κολιμά. Εδώ, πάνω από χίλιοι Ελληνες έχασαν τη ζωή τους
Το Μαγκαντάν, πρωτεύουσα μιας μεγάλης και πλούσιας περιοχής, γνωστής ως Κολιμά, από τον ομώνυμο ποταμό, έγινε γνωστό κατά το μεσοπόλεμο ως «καταραμένος τόπος», εφόσον εκεί δημιουργήθηκε ένα από τα πολλά συμπλέγματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης που υπήρχν στη Σοβιετική Ενωση μέχρι την αποσταλινοποίηση του '56.
Συμμετέχοντας σε ελληνορωσική ειρηνευτική αποστολή στη μακρινή Σιβηρία για έρευνα στο Ιστορικό Αρχείο Αποκατάστασης των πολιτικών κρατουμένων της σταλινικής περιόδου, ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης μάς λέει γι' αυτή την άγνωστη σελίδα:
«Οι διώξεις κατά των Ελλήνων της Σοβιετικής Ενωσης εντάθηκαν την περίοδο 1937-38 και πήραν τη μορφή εθνικών εκκαθαρίσεων. Την εποχή αυτή άλλαξε ο χαρακτήρας των διώξεων. Μέχρι τότε είχε χαρακτηριστικά πολιτικά και στόχευε στην εξασφάλιση της απόλυτης κυριαρχίας του Στάλιν και της ομάδας του επί του Κομμουνιστικού Κόμματος και της χώρας. Από το 1937, οι διώξεις θα συμπεριλάβουν τις εθνικές μειονότητες που η σταλινική ηγεσία τις θεωρούσε ύποπτες γιατί υπήρχε αντίστοιχο εθνικό κράτος στον "καπιταλιστικό κόσμο". Τέτοιες μειονότητες ήταν οι Ελληνες, οι Γερμανοί του Βόλγα, οι Τάταροι της Κριμαίας, οι Μεσχετίνοι Τούρκοι, οι Κορεάτες της σοβιετικής Απω Ανατολής, οι Τσετσένοι, οι Ιγκουσέτιοι κ.ά.
Ειδικά στην περίπτωση των Ελλήνων, οι διώξεις έλαβαν ολοκληρωτικό χαρακτήρα. Σε αυτό συνέβαλε μάλλον το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος τους ήταν Μικρασιάτες πρόσφυγες από τον Πόντο που είχαν ελληνική υπηκοότητα και οι οποίοι εγκλωβίστηκαν στα σοβιετικά εδάφη μετά την άρνηση των ελληνικών κυβερνήσεων να επιτρέψουν την κάθοδό τους στην Ελλάδα -κατά παράβαση της Συνθήκης Ανταλλαγής των πληθυσμών που υπεγράφη στη Λωζάννη το '23.
Το τελευταίο κύμα διώξεων θα λάβει χώρα το 1949. Εκατό χιλιάδες περίπου Ελληνες Πόντιοι του Καυκάσου, κατατάχθηκαν στην κατηγορία των "ειδικώς απελαθέντων" και εξορίστηκαν στην Κεντρική Ασία. Στον εξορισμένο πληθυσμό συμπεριλήφθηκε ολόκληρος ο ελληνικός πληθυσμός της Αμπχάζιας και ο μισός της Ατζαρίας».
Για το ανθρώπινο κόστος των διώξεων, ερευνά τα αρχεία ο Ελληνας Ιβάν Τσουχά, συγγραφέας του βιβλίου «Ελληνική Επιχείρηση», όπως ακριβώς ήταν η ονομασία του «σχεδίου εκκαθάρισης του ελληνικού πληθυσμού το οποίο, με την υπογραφή του Στάλιν, τέθηκε σε εφαρμογή από τις 2 Δεκεμβρίου του 1937».
Από ΧΙΟΥΙ
Η Σιβηρία των Ελλήνων
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 28/09/2006
Στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Κολιμά. Εδώ, πάνω από χίλιοι Ελληνες έχασαν τη ζωή τους
Το Μαγκαντάν, πρωτεύουσα μιας μεγάλης και πλούσιας περιοχής, γνωστής ως Κολιμά, από τον ομώνυμο ποταμό, έγινε γνωστό κατά το μεσοπόλεμο ως «καταραμένος τόπος», εφόσον εκεί δημιουργήθηκε ένα από τα πολλά συμπλέγματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης που υπήρχν στη Σοβιετική Ενωση μέχρι την αποσταλινοποίηση του '56.
Συμμετέχοντας σε ελληνορωσική ειρηνευτική αποστολή στη μακρινή Σιβηρία για έρευνα στο Ιστορικό Αρχείο Αποκατάστασης των πολιτικών κρατουμένων της σταλινικής περιόδου, ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης μάς λέει γι' αυτή την άγνωστη σελίδα:
«Οι διώξεις κατά των Ελλήνων της Σοβιετικής Ενωσης εντάθηκαν την περίοδο 1937-38 και πήραν τη μορφή εθνικών εκκαθαρίσεων. Την εποχή αυτή άλλαξε ο χαρακτήρας των διώξεων. Μέχρι τότε είχε χαρακτηριστικά πολιτικά και στόχευε στην εξασφάλιση της απόλυτης κυριαρχίας του Στάλιν και της ομάδας του επί του Κομμουνιστικού Κόμματος και της χώρας. Από το 1937, οι διώξεις θα συμπεριλάβουν τις εθνικές μειονότητες που η σταλινική ηγεσία τις θεωρούσε ύποπτες γιατί υπήρχε αντίστοιχο εθνικό κράτος στον "καπιταλιστικό κόσμο". Τέτοιες μειονότητες ήταν οι Ελληνες, οι Γερμανοί του Βόλγα, οι Τάταροι της Κριμαίας, οι Μεσχετίνοι Τούρκοι, οι Κορεάτες της σοβιετικής Απω Ανατολής, οι Τσετσένοι, οι Ιγκουσέτιοι κ.ά.
Ειδικά στην περίπτωση των Ελλήνων, οι διώξεις έλαβαν ολοκληρωτικό χαρακτήρα. Σε αυτό συνέβαλε μάλλον το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος τους ήταν Μικρασιάτες πρόσφυγες από τον Πόντο που είχαν ελληνική υπηκοότητα και οι οποίοι εγκλωβίστηκαν στα σοβιετικά εδάφη μετά την άρνηση των ελληνικών κυβερνήσεων να επιτρέψουν την κάθοδό τους στην Ελλάδα -κατά παράβαση της Συνθήκης Ανταλλαγής των πληθυσμών που υπεγράφη στη Λωζάννη το '23.
Το τελευταίο κύμα διώξεων θα λάβει χώρα το 1949. Εκατό χιλιάδες περίπου Ελληνες Πόντιοι του Καυκάσου, κατατάχθηκαν στην κατηγορία των "ειδικώς απελαθέντων" και εξορίστηκαν στην Κεντρική Ασία. Στον εξορισμένο πληθυσμό συμπεριλήφθηκε ολόκληρος ο ελληνικός πληθυσμός της Αμπχάζιας και ο μισός της Ατζαρίας».
Για το ανθρώπινο κόστος των διώξεων, ερευνά τα αρχεία ο Ελληνας Ιβάν Τσουχά, συγγραφέας του βιβλίου «Ελληνική Επιχείρηση», όπως ακριβώς ήταν η ονομασία του «σχεδίου εκκαθάρισης του ελληνικού πληθυσμού το οποίο, με την υπογραφή του Στάλιν, τέθηκε σε εφαρμογή από τις 2 Δεκεμβρίου του 1937».