Η θεωρία του σκοπού της ζωής - ΦΡ.ΝΙΤΣΕ

[alkinoos]

Πάντα βρίσκω όλους τους ανθρώπους ,όπως κι'αν τους κοιτάζω,με καλοσύνη ή κακία,να φροντίζουν για ένα πράγμα : πώς να εξυπηρετήσουν τη συντήρηση του είδους.Και το φροντίζουν γι'αυτό,όχι από αγάπη για το είδος,αλλά γιατί δεν υπάρχει μέσα τους τίποτα παλιότερο,δυνατότερο,ανέλεγκτο και πιο ακατανόητο από αυτό το ένστικτο,γιατί είναι αλήθεια,πως το ένστικτο αυτό είναι στην κυριολεξία η ουσία του είδους μας,η ουσία του κοπαδιού μας.



- ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ -

[aims]

Ακριβώς..Ένα εξαιρετικό βιβλίο πάνω στην εξέλιξη των ειδών(προφανώς και του ανθρώπου)είναι το πασίγνωστο "Το εγωιστικό γονίδιο" του Dawkins.
Εν ολίγοις αυτή ειναι και η κεντρική ιδέα του.

[OTTO]

Ακριβώς..Ένα εξαιρετικό βιβλίο πάνω στην εξέλιξη των ειδών(προφανώς και του ανθρώπου)είναι το πασίγνωστο "Το εγωιστικό γονίδιο" του Dawkins.
Εν ολίγοις αυτή ειναι και η κεντρική ιδέα του.

Πάντως έφερα μια κωλοτούμπα του Dawkins στο νήμα για τους αντιδαρβινιστές, θα ήθελα να την σχολίαζες.

[alkinoos]

Παρ'όλο που καταφέρνουμε αρκετά γρήγορα μπορώ να με τη συνηθισμένη φυσικά μυωπία μας,να ξεχωρίζουμε από απόσταση πέντε βημάτων τους όμοιους μας σε χρήσιμους και σε άχρηστους,σε καλούς και σε κακούς ανθρώπους,ωστόσο αν κάτσουμε και τα βάλουμε κάτω και κάνουμε έναν απολογισμό και σκεφτούμε το γενικό σύνολο αυτού του ξεχωρίσματος καταλήγουμε σε μια φοβερή δυσπιστία.Δεν μας ικανοποιεί το ξεχώρισμα,δεν είμαστε σίγουροι και στο τέλος τα παρατάμε.Στο κάτω - κάτω της γραφής ,ίσως ο πιο άχρηστος ,ο πιο βλαβερός άνθρωπος να είναι και ο πιο χρήσιμος για τη συντήρηση του είδους.




- ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ -

[paris4u]

Δηλαδη ο σκοπος της υπαρξης μας ειναι η διαιωνιση του ειδους;

[alkinoos]

Δηλαδη ο σκοπος της υπαρξης μας ειναι η διαιωνιση του ειδους;

Στο κάτω - κάτω της γραφής ,ίσως ο πιο άχρηστος ,ο πιο βλαβερός άνθρωπος να είναι και ο πιο χρήσιμος για τη συντήρηση του είδους.

..από τον Αντίχριστο

2
Ρωτάτε, τι είναι καλό;Μα ,αυτό που ανυψώνει το ανθρώπινο είδος,η αίσθηση της δύναμης και της θέλησης για δύναμη.Και το κακό; Αυτό που είναι ριζωμένο στην αδυναμία.Ρωτάτε, τι είναι ευτυχία; Η αίσθηση πως η δύναμη αυξάνεται ,μαζί με την αντίσταση.Δεν είναι ικανοποίηση μα η δύναμη,δεν είναι η ειρήνη,βέβαια,αλλά ο πόλεμος,δεν είναι η αρετή ,μα η αξία.Αν αγαπούσαμε πραγματικά τους ανθρώπους θα βοηθούσαμε να εξαφανιστούν οι ανίσχυροι και οι εκφυλισμένοι.

http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 72#p221672

Υ.γ έχει και συνέχεια η σκέψη του..υπομονή

[alkinoos]

Γιατί ο άνθρωπος αυτός - ο βλαβερός - συντηρεί στον εαυτό του ή στους άλλους ανθρώπους διάφορα ένστικτα που χωρίς αυτά η ανθρωπότητα θα είχε εδώ και καιρό αποχαυνωθεί και διαφθαρεί.Η ανεξάντλητη δίψα του αρπάγματος και της κυριαρχίας,η ηδονή της καταστροφής,το μίσος και γενικά με άλλα λόγια εκείνο το κάθε τι που ονομάζουμε και θεωρούμε συγχρόνως κακό,κατά βάθος δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα από τα στοιχεία της καταπληκτικής οικονομίας της συντήρησης του είδους,βέβαια στο σύνολο της αρκετά ακριβή και σπάταλη οικονομία.Εξαιρετικά ανόητη,αλλά που αποδεδειγμένα διατήρησε μέχρι τώρα η φυλή μας.

Δεν μπορώ να γνωρίζω αγαπητέ μου ομόγενε και πλησίον,αν θα μπορούσες να ζήσεις ακόμα σε βάρος του είδους μας,να ζήσεις "παράλογα" ,να ζήσεις "κακά",ότι θα μπορούσε να κάνει κακό στο είδος ίσως έχει πεθάνει μέσα μας πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια και ίσως να είναι ένα από εκείνα τα πράγματα που τώρα πια ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να επηρεάσει.Ακολούθησε τις πιο καλές ή τις πιο άσχημες,τις πιο χειρότερες κλίσεις σου και πάνω απ'όλα τράβα στο χαμό σου.Και στις δυο περιπτώσεις ,με τον ένα ή άλλο τρόπο,θα διευκολύνεις την πρόοδο της ανθρωπότητας και θα είσαι και ευεργέτης της μάλιστα και θα έχεις το δικαίωμα να σε εξυμνήσουν...όπως ακριβώς και να σε χλευάσουν !


- ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ -

[alkinoos]

Αλλά ποτέ δεν θα συναντήσεις εκείνον που θα καταφέρει να σε χλευάσει,εσένα προσωπικά,το άτομο ολόκληρο,ακόμα και σε ότι καλύτερο έχεις ποτέ,ποτέ δεν θα βρεις εκείνον που θα κατορθώσει να σε αναπαραστήσει με τόση δύναμη ,ώστε να πλησιάσει την αλήθεια,καημένη μύγα καημένε βάτραχε.Ακόμα και οι πιο καλοί δεν είχαν μέχρι τώρα αρκετό πάθος για το αληθινό,ούτε οι πιο προικισμένοι αρκετή μεγαλοφυϊα για να γελάσουν με τους εαυτούς τους όπως θα έπρεπε να κάνουν ,όπως ακριβώς θα έκανε η ολοκληρωμένη αλήθεια.

Μπορεί όμως να υπάρξει και κάποιο μέλλον! Θα γίνει και αυτό όταν το αξίωμα "το παν είναι το είδος,το άτομο δεν είναι τίποτα"
-σημείωση δική μου : νομίζω πως έφτασε η στιγμή ,πως ζούμε αυτό το αξίωμα,σήμερα.Το Εμείς αντικαθιστά το Εγώ..έχω αναφερθεί πάνω σε αυτό το αξίωμα εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 85#p242285 Θα ποτίσει ως το μεδούλι την ανθρωπότητα, όταν ο κάθε άνθρωπος θα μπορέσει να πλησιάσει ελεύθερα αυτή την υπέρτατη απελευθέρωση ,αυτή την υπέρτατη ανευθυνότητα.

Και τότε,ίσως, να συνδεθεί το γέλιο με τη σοφία,και τότε να υπάρξει μια "χαρούμενη γνώση".Στο μεταξύ όμως,τα πράγματα εξελίσσονται τελείως διαφορετικά.Η κωμωδία της ύπαρξης δεν απόκτησε ακόμα "αυτοσυνειδησία",βρισκόμαστε στον αιώνα της τραγωδίας,στον αιώνα των ηθικών και των θρησκειών.Αλήθεια,αναρωτήθηκε ποτέ κανείς τι να σημαίνει αυτό το καινούργιο κάθε φορά κύμα από τους ιδρυτές ηθικών και λατρειών,από τους παρακινητές των μαχών που δίνονται για να θριαμβεύσει η μια ή η άλλη ηθική αξία ;

- ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ -

[alkinoos]

Ποια άραγε είναι η σημασία αυτών των ηρώων πάνω σε τέτοιες σκηνές ; Η απάντηση βγαίνει μόνη της.Αυτά ήταν μέχρι τώρα οι ήρωες μας και τα υπόλοιπα ,που πολλές φορές ήταν πάρα πολύ κοντά μας,εκείνα που βλέπαμε πάνω από τη σκηνή,είτε ήταν παρασκήνια,μηχανές,καμαριέρηδες,μυστικοσύμβουλοι,όλα αυτά δεν κάνανε τίποτα άλλο παρά να προ παρασκευάζουν τους ρόλους μας.Αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να με καταλάβετε : Οι ποιητές πάντα ,μα πάντα ήταν οι καμαριέρηδες κάποιας ηθικής...

Γίνεται κατανοητό ,πως και αυτοί οι τραγικοί δουλεύουν για το καλό,για το συμφερον του είδους, παρ'όλο που φαντάζονται πως ίσως δουλεύουν για το συμφέρον του Θεού,μπορεί ίσως και να θεωρούν τους εαυτούς τους απεσταλμένους από τον ίδιο τον Θεό.Και αυτοί λοιπόν ευνοούν - προσφέρουν κάτι το καλό - τη ζωή του είδους ,με το να ευνοούν και να ενισχύουν την πίστη στη ζωή.Λένε,πως " η ζωή αξίζει να τη ζει κανείς" ,η ζωή είναι κάτι το πολύ σημαντικό και πως κάτι υπάρχει πίσω της,προσέξτε,πίσω από τη φαινομενικότητα της ζωής κρύβεται κάποιο αντικείμενο.

Η αυτοσυντήρηση,το ένστικτο αυτό που βασιλεύει ίδια στους ανώτερους και στους χυδαίους ανθρώπους,διαφαίνεται κάπου - κάπου κάτω από την απόφαση του διανοητικού πάθους ή της λογικής,και τότε σέρνει πίσω του μια ολόκληρη κομπανία από σπινθηροβόλα λόγια και προσπαθεί να μας κάνει να λησμονούμε ,πως στο βάθος δεν είναι παρά μόνο ένστικτο,κλίση,τρέλα.


ΠΡΕΠΕΙ να αγαπάμε τη ζωή.ΓΙΑΤΙ...! Ο άνθρωπος ΟΦΕΙΛΕΙ να δουλεύει για τη ζωή του και για τη ζωή των όμοιων του ΓΙΑΤΙ...!
Και άπειρα ,ατελείωτα "ΠΡΕΠΕΙ", "ΟΦΕΙΛΕΙ" ,και άλλα χθεσινα,σημερινά και αυριονά,"ΔΙΟΤΙ"!


Υ.γ Αν πραγματικά γνωρίζεις ή θεωρείς πως βρήκες το νόημα της ζωής (σου),δεν είναι κανόνας πως είναι και για τους άλλους.Έτσι δεν προτρέπεις με λέξεις,ΟΦΕΙΛΕΙ(Σ),ΠΡΕΠΕΙ,ΔΙΟΤΙ...


- ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ -