Ιδεογραφήματα

Πρόλογος

Το βιβλίο αυτό είναι από τα ελάχιστα που δεν έχουν ακόμα συναντήσει το αναγνωστικό τους κοινό.Ωστόσο,εκείνοι που θα με διαβάσουν πιο πολύ ,θα είναι όσοι μπορούν να καταλάβουν τον ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ μου.Θα μoυ ήταν δύσκολο να αναστατωθώ μ΄εκείνους που έχουν αυτιά,ακόμα και στην εποχή μας.Ορισμένοι άνθρωποι γεννιούνται πολύ αργότερα από τον θάνατο τους και πιστεύω ότι μόνο το μέλλον θα μου ανήκει.

Ξέρω πολύ καλά ποιες είναι εκείνες οι συνθήκες που πρέπει να διαμορφώσω ,ώστε να με καταλάβουν και να καταλάβω.Στα πνευματικά ζητήματα πρέπει να υπάρχουν άτομα ακέραια μέχρι σκληρότητας,ώστε να είναι ικανά ν΄αντέξουν την αυστηρότητα και το πάθος μου.Γιατί,πρέπει να είναι κανείς συνηθισμένος να ζει στις βουνοκορφές για να βλέπει από ψηλά την αποτρόπαιη φλυαρία της πολιτικής και του εγωισμού του κάθε λαού.

Οφείλουμε να γίνουμε αδιάφοροι,να μην ρωτάμε ποτέ αν η αλήθεια είναι χρήσιμη και αν μπορεί να ωφελήσει ως πεπρωμένο.Υπάρχει ιδιαίτερη προτίμηση των δυνατών σε θέματα που δεν έχουμε πια,την τόλμη να διευκρινίσουμε,την τόλμη του απαγορευμένου φρούτου και τον προορισμό του λαβύρινθου.Υπάρχει η εμπειρία των εφτά απομονώσεων,τα νέα αυτιά για μια νέα μουσική,τα νέα μάτια για τα πιο απόμακρα πράγματα.Μια νέα συνείδηση για αλήθειες που ως τώρα δεν είχαν φωνή.Η επιδίωξη του μεγάλου ύφους: η συγκέντρωση της δύναμης και του ενθουσιασμού,ο σεβασμός,η αγάπη και η απόλυτη ελευθερία του εαυτού του...

Να λοιπόν, ποιοι είναι οι αληθινοί μου,οι προκαταβολικά ορισμένοι μου αναγνώστες.Οι υπόλοιποι που είναι τώρα η ανθρωπότητα δεν μ΄ενδιαφέρουν.Οφείλει κανείς να έχει ανώτερη δύναμη από την ανθρωπότητα και ανώτερο ύψος ψυχής στην περιφροσύνη.

ΦΡ.ΝΙΤΣΕ

ΔΟΚΙΜΙΟ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ


1
Γνωρίζουμε πολύ καλά ,ότι είμαστε υπερβόρειοι και ότι είμαστε στο περιθώριο.Ο Πίνδαρος είπε πως,ούτε στη θάλασσα, ούτε στη στεριά δεν θα βρει κανείς τον δρόμο που οδηγεί στους υπερβόρειους.Πέρα από το Βορρά και τους πάγους,πέρα από τον θάνατο,βρήκαμε την ευτυχία και τον δρόμο της,και την έξοδο από εκατομμύρια χρόνια λαβύρινθου.Θα μπορούσε λοιπόν ,να τον είχε βρει ο σύγχρονος άνθρωπος ;Αλλά ο σύγχρονος άνθρωπος στενάζει πως δεν ξέρει ούτε πως θα μπει ,ούτε πως θα βγει.Όλοι,υποφέρουμε από μορντερισμό,είμαστε ασθενείς απ΄την άρρωστη ειρήνη και συνθηκολόγηση,απ΄αυτή την ανοχή κι΄αυτή τη μεγαλοσύνη που συγχωρεί τα πάντα.Πιστεύω πως είναι καλύτερο να ζεις ανάμεσα στους πάγους παρά ανάμεσα στις αρετές του σημερινού κόσμου,καθώς και στους υπόλοιπους νότιους ανέμους.

Ενώ είχαμε μεγάλο θάρρος,για πολύ καιρό,δεν ξέραμε που να διοχετεύσουμε αυτό το θάρρος μας.Έτσι,μείναμε σιωπηλοί και μας είπαν μοιρολάτρες.Η μοιρολατρεία μας ήταν η παρόρμηση των δυνάμεων μας,η δίψα μας για λάμψη και ενέργεια,η απομάκρυνση μας από τις ασθενικές και γεμάτες αυταπάρνηση ευτυχίες.Και η φύση σκοτείνιαζε και η ατμόσφαιρα φορτωνόταν από καταιγίδες και δεν είχαμε δρόμο.Ο τύπος της δικής μας ευτυχίας ήταν ένα ναι ή ένα όχι,μια ευθεία γραμμή και ένας σκοπός.

2
Ρωτάτε, τι είναι καλό;Μα ,αυτό που ανυψώνει το ανθρώπινο είδος,η αίσθηση της δύναμης και της θέλησης για δύναμη.Και το κακό; Αυτό που είναι ριζωμένο στην αδυναμία.Ρωτάτε, τι είναι ευτυχία; Η αίσθηση πως η δύναμη αυξάνεται ,μαζί με την αντίσταση.Δεν είναι ικανοποίηση μα η δύναμη,δεν είναι η ειρήνη,βέβαια,αλλά ο πόλεμος,δεν είναι η αρετή ,μα η αξία.Αν αγαπούσαμε πραγματικά τους ανθρώπους θα βοηθούσαμε να εξαφανιστούν οι ανίσχυροι και οι εκφυλισμένοι.Δεν υπάρχει τίποτα πια πιο βλαβερό από τον οίκτο που αισθανόμαστε για τους αδύνατους και τους εκφυλισμένους,με λίγα λόγια ,γι΄αυτούς που αγκαλιάζει ο χριστιανισμός.

3
Δεν ρωτώ ποιο ον θα αντικαταστήσει τον άνθρωπο,αλλά τι είδους άνθρωπο θέλουμε να δημιουργήσουμε,με ποιες αξίες και με ποιο μέλλον.Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι ανώτερης αξίας βρίσκονται παντού,αλλά τυχαία,σαν εξαιρέσεις,κι όχι εκούσια.Κάτι τέτοιο ήταν πολύ επίφοβο κι έτσι δημιουργήθηκε ο αντίθετος,ηθελημένα φτασμένος και ανυψωμένος τύπος ,που δεν είναι άλλος από το νοσηρό άνθρωπο του ποιμνίου,δηλαδή το χριστιανό.

4
Είναι λάθος η ιδέα ότι ο άνθρωπος αντιπροσωπεύει την εξέλιξη προς το καλύτερο και το ανώτερο ον : σίγουρα,η πρόοδος δεν είναι παρά μια ιδέα,σημερινή,δηλαδή ψεύτικη.Καθώς εξέλιξη δεν σημαίνει απαραίτητα και ανύψωση,μπορούμε να πούμε αδίστακτα,ότι ο σύγχρονος Ευρωπαίος είναι πολύ κατώτερος σε αξία ,από τον Ευρωπαίο της Αναγέννησης.Πάντως,παρατηρούμε μια αδιάκοπη ανάπτυξη μεμονωμένων ατόμων,σε πολλά σημεία της γης,σε διάφορους πολιτισμούς,κι΄ έτσι μας επιτρέπεται να φανταστούμε ένα ανώτερο τύπο ανθρώπου,που μπορεί ν΄αποτελέσει τον υπεράνθρωπο,σε σύγκριση με την υπόλοιπη ανθρωπότητα.

5
Θα ήταν σφάλμα να προσπαθούμε να εξιδανικεύσουμε τον χριστιανισμό ο οποίος πολέμησε ανελέητα ακριβώς,τον ανώτερο ανθρώπινο τύπο,ο οποίος εξάλλου,καταδίκασε όλα τα βασικά ένστικτα αυτού του ανθρώπου και δοκίμασε να διυλίσει μέσα απ΄αυτά,μόνο ότι ήταν κακό κι΄εχθρικό.Έτσι ,τον ανώτερο και ισχυρό άνθρωπο τον έκανε κακό.Κατόπιν ,αγκάλιασε όλους τους εξασθενημένους,ταπεινούς,εκφυλισμένους,κι΄έκανε ιδανικό την άρνηση των ζωικών ενστίκτων,την άρνηση της δύναμης και της λογικής των ισχυρών,φτάνοντας στο σημείο να διακηρύξει πως τα ανώτερα πνεύματα είναι αμαρτωλά,παραπλανούν και βάζουν σε πειρασμό τους άλλους.Και έχουμε ένα βλιβερό παράδειγμα πάνω σ΄αυτό,τη διαστρέβλωση του Πασκάλ που πίστεψε ότι το λογικό του είχε διαφθαρεί από το προπατορικό αμάρτημα,ενώ η αλήθεια ήταν ότι μόνο ο χριστιανισμός του κατέστρεψε το λογικό !

6
Είχα την ευκαιρία να δω μπροστά μου ένα αξιοθρήνητο και απρόσμενο θέαμα,αφού τράβηξα το πέπλο της διαφθοράς ,και λέω "διαφθοράς" προστατεύοντας τη λέξη αυτή ,το λιγότερο από μια υποψία ηθικής κατηγορίας.Όταν λέω διαφθορά μαντεύει κανείς ότι εννοώ τον εκφυλισμό.Μισώ τη διαφθορά της ηθικής , της αρετής και του Θείου και φρονώ ότι όλες οι αξίες της σημερινής εποχής που χρησιμεύουν για τη συγκέντρωση των ανώτερων επιθυμιών των ανθρώπων,είναι αξίες εκφυλισμού.Για μένα,το διαφθαρμένο είναι ένα ον ή ένα οποιοδήποτε είδος όταν κάνει την εκλογή του προς κάτι που δεν είναι συμφέρον του,κι΄αυτή η ιστορία των ανώτερων αισθημάτων και ανθρώπινων ιδανικών,είναι ιστορία παρακμής.

Μπορώ να εξηγήσω το λόγο που ο άνθρωπος είναι τόσο διαφθαρμένος.Πιστεύω ότι η ζωή αποτελεί το ένστικτο της ανάπτυξης,της σκληρότητας,της συγκέντρωσης και της δύναμης του ενστίκτου.Αν απουσιάζει η θέληση για δύναμη,εκλείπει και η ανωτερότητα,και τότε παρουσιάζεται η παρακμή.Δεν διστάζω να πω ότι αυτή ακριβώς η θέληση απουσιάζει σε όλες τις ανθρώπινες αξίες και ότι οι τιποτένιες αξίες της παρακμής βρίσκονται κάτω από τα πιο υψηλά ονόματα.

7
Λέμε ότι ο χριστιανισμός είναι μια θρησκεία που ασπάζεται τον οίκτο.Μα ο οίκτος είναι αντίθετος με τις δυνάμεις που τονώνουν τις ζωτικές αισθήσεις και η επίδραση του είναι καταπιεστική.Ὀταν μας κυριέψει η συμπάθεια χάνουμε κάθε δύναμη.Ο οίκτος μεγαλώνει την απώλεια δυνάμεων που μαζί με τον πόνο ενισχύουν τη ζωή.Ακόμα κι΄αυτός ο πόνος μπορεί να δυναμώσει μέσα από τον οίκτο.Κάποτε ,ο οίκτος μπορεί να προκαλέσει απόλυτη απώλεια της ζωτικότητας και της ενέργειας,που καταντά κάτι ηλίθιο σε σχέση με την αιτία - για παράδειγμα,ο θάνατος του Ιησού.Εκτός αυτού,έχουμε κάτι ακόμα πιο σπουδαίο ν΄αναφέρουμε.

Αν ο οίκτος υπολογίζεται σε σχέση με τις αντιδράσεις που προκαλεί,τότε θα δούμε πιο καθαρά το χαρακτήρα του ζωτικού κινδύνου.Ο οίκτος αποτελεί εμπόδιο για το νόμο της εξέλιξης και της επιλογής,αγκαλιάζει ό,τι είναι έτοιμο και πρέπει να χαθεί,να θυσιάζει τη ζωτικότητα για χάρη των απόκληρων και χαμένων της ζωής.Και απ΄όλα τα λειψά πράγματα που συντηρεί ζωντανά,προσδίδει και στην ίδια τη ζωή ένα χρώμα αναμφίβολο και σκιερό.Και ενώ σε όλες τις υψηλές ηθικές ο οίκτος θεωρούνταν ένδειξη αδυναμίας,οι χριστιανοί είχαν το θράσος,όχι μόνο να τον αποκαλέσουν αρετή ,αλλά να πάνε ακόμα πιο μακριά και να δημιουργήσουν απ΄αυτή την αρετή,τη γένεση όλων των αρετών.

Όμως,ας μη λησμονούμε τη μηδενιστική θεωρία για την άρνηση της ζωής,ας μη λησμονούμε πόσο δίκιο είχε ο Σοπενάουερ όταν έλεγε ,πως ο οίκτος είναι άρνηση της ζωής,πως κάνει τη ζωή ακόμα πιο αξιομίσητη.Ναι, βλέπουμε λοιπόν ότι ο οίκτος δεν είναι παρά ο μηδενισμός στην πράξη.Το ένστικτο της καταπίεσης δυναμώνει κάθε άλλο ένστικτο που θέλει να διατηρηθεί και να εξελιχθεί η ζωή.Δεν αποτελεί,με την ιδιότητα του να πολλαπλασιάζει και να διατηρεί κάθε αθλιότητα,ένα από τα σημαντικότερα μέσα παρακμής.Είναι ένα πειστικότατο όργανο για την αξία του μηδενισμού,μα δεν μιλούν για μηδέν,αντίθετα μιλούν για την αληθινή ζωή κοντά στο Θεό,για τη νιρβάνα και την ευδαιμονία,για τη λύτρωση.

Τούτη η τάχα αθώα κήρυξη της θρησκείας και της ηθικής,δείχνει το πρόσωπο της,όταν δούμε το μανδύα που φοράει για να καλύψει με τα ύψιστα λόγια,την έχθρα της προς τη ζωή.Ακριβώς επειδή ο Σοπενάουερ μισούσε τη ζωή,κατέστησε τον οίκτο μια μεγάλη αρετή.Γνωρίζουμε ότι ο Αριστοτέλης θεωρούσε τον οίκτο κάτι αρρωστημένο και επικίνδυνο ,κάτι που έπρεπε να το ξεριζώνουν συχνά,διαμέσου ενός καθαρτικού,γι΄ αυτό και η τραγωδία ήταν γι΄αυτόν ένα είδος καθαρτικού.Αν θέλαμε να προστατεύσουμε το ζωτικό ένστικτο,δε θα ζητούσαμε παρά τον τρόπο να εξοντώσουμε τον οίκτο που είναι επικίνδυνος και αρρωστημένος,όπως τον παριστάνει ο Σοπενάουερ ,και όχι μόνο αυτός,αλλά,δυστυχώς μια ολόκληρη στρατιά από φιλολογικούς εκφυλισμένους ,όπως ο Άγιος Πέτρος και η Παρισινή Σχολή,όπως ο Τολσόι και ο Βάγκνερ.

Τούτη η σύγχρονη και νοσηρή εποχή δεν διαθέτει τίποτα πιο νοσηρό από τον οίκτο του χριστιανισμού κι΄εμείς πρέπει να γίνουμε γιατροί ανελέητοι μπροστά στον οίκτο,κι΄έτσι πρέπει ν΄αγαπήσουμε τους άλλους ανθρώπους.Αυτή είναι η φιλοσοφία μας,εμάς των υπερβόρειων.

8
Αν και περιττό,θα πω ότι θεωρούμε σαν αντίθετους μας τους θεολόγους κι΄όλους όσους έχουν στις φλέβες τους το αίμα των θεολόγων.Αν δεν έχεις δει και ζήσει από κοντά αυτή την κατάσταση,αν δεν έχεις κινδυνέψει να χαθείς εξαιτίας της και δεν έχεις αντιληφθεί πόσο φαιδρή είναι - μη βλέπετε την ελευθερία των επιστημόνων και ψυχολόγων μας που δεν έχουν κανένα πάθος μ΄όλα αυτά - δεν έχεις καταλάβει τίποτα.Και τούτο το δηλητήριο πάει ακόμα πιο μακριά απ΄όσο μπορούμε να φαντστούμε.Το αλαζονικό θεολογικό ένστικτο το συνάντησα σε όλους όσους πιστεύουν ότι είναι ιδεαλιστές εξαιτίας μιας ανώτερης καταγωγής που τάχα τους δίνει το δικαίωμα να βλέπουν αφ΄υψηλού τα πράγματα.

Σαν τον κληρικό,ο ιδεαλιστής,έχοντας όλες τις μεγάλες ιδέες στα χέρια του,κοροϊδεύει,διαμέσου αυτών τη λογική και τις αισθήσεις και τις τιμές,έχοντας την πεποίθηση ότι βρίσκεται πολύ πιο πάνω απ΄όλα αυτά που του φαίνονται ολέθριες δυνάμεις πάνω από τις οποές περιφέρεται το πνεύμα σε απόλυτη μοναξιά.Και ξέρουμε ότι όλες αυτές οι λέξεις,λογική,ταπεινότητα,φτώχια,έχουν κάνει πολύ μαγαλύτερο κακό απ΄οτιδήποτε άλλο.Δεν υπάρχει καθόλου πνεύμα.Αν δεν πάψει ο κληρικός να θεωρείται ανώτερο ον,ενώ δηλητηρίαζει τη ζωή,δεν θα έχουμε απάντηση στο ερώτημα μας για το τι είναι αλήθεια

9
Ο δικός μου πόλεμος έχει κηρυχθεί ενάντια σ΄αυτό ακριβώς ,το ένστικτο της θεολογίας ,που τα ίχνη του είδα παντού.Αν έχεις αίμα θεολόγου θα βρεθείς σε μια ανειλικρινή θέση κι΄αυτό θα το αποκαλέσεις "πίστη".Αλλά πρέπει να κλείσουμε τα μάτια μας μπροστά σ΄αυτή την ψευτιά.Οι θεολόγοι αναπτύσσουν μια ελλειπή ηθική αγιοσύνης,συνδέοντας την καλή συνείδηση μ΄ένα λαθεμένο όραμα που το θεωρούν σαν το μοναδικό άξιο και ιερό,του δίνουν την ονομασία "Θεός"και αρνούνται κάθε άλλο όραμα.

Τούτη είναι η πιο καταχθόνια απάτη και πρέπει να ξέρουμε ,πως αυτά που πιστεύει ο θεολόγος για αληθινά,είναι ψεύτικα.Το φτωχικό του ένστικτο αυτοσυντήρησης τον εμποδίζει να εκτιμήσει σωστά την πραγματικότητα και την αξιολόγηση κάθε αξίας,τον κάνει να διαστρεβλώνει τις έννοιες της αλήθειας και του ψέματος.Έτσι,ονομάζει αληθινό αυτό που καταστρέφει τη ζωή, και ψεύτικο αυτό που την ανυψώνει και την αναπτύσσει και την δικαιώνει.Αν απλώσει το χέρι στην εξουσία με τη βοήθεια των ηγεμόνων ή και με των λαών,δεν θα έχουμε αμφιβολίες : θα φανεί η μηδενιστική του τάση για κατάκτηση της εξουσίας.


10
Αν πω ότι η φιλοσοφία έχει υποστεί φθορά από τους θεολόγους,είμαι σίγουρος πως οι Γερμανοί θα με καταλάβουν αμέσως.Ο προτεστάντης ιερέας γέννησε τη Γερμανική φιλοσοφία και έκανε τον προτεσταντισμό προπατορικό αμάρτημα.Ο προτεσταντισμός δεν είναι παρά η διάλυση του χριστιανισμού,αλλά και της ίδιας της λογικής.Είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι η Γερμανική φιλοσοφία είναι παράφρων.Η χαρά που αναστατώνει τη Γερμανία με τον Καντ,αποτελείται από θεωρίες κληρικών και δασκάλων,κι΄αρχίζει τώρα η πίστη στην επιστροφή προς το καλύτερο.Βλέπουμε πίσω απ΄όλα αυτά,το θεολογικό ένστικτο,το άνοιγμα προς τα αρχαία ιδανικά και την αντίληψη του πραγματικού κόσμου,της ηθικής κλπ.Αντίθετα,η λογική παραμερίζεται ,αφού η πραγματικότητα μετατράπηκε σε πλαστό κόσμο,κι΄αφού η φαντασία έγινε πραγματικότητα.Τα επιτεύγματα του Καντ είναι μόνο θεολογικά και έθεσαν ακόμα ένα φρένο στην ήδη αβέβαιη,Γερμανική ακεραιότητα.


11
Αλλά δεν τελείωσα ακόμα με τον Καντ και τις ηθικολογίες του.Εκείνα που πρέπει να θεωρούνται αρετές είναι η έμπνευση μας,οι άμυνες και οι προσωπικές μας ανάγκες κάθε τι άλλο,κάθε αρετή που υπάρχει μόνο εξ ονόματος της αρετής,όπως πίστευε ο Καντ,αποτελεί πολύ επικίνδυνο.Η αρετή με την έννοια του καθήκοντος και της γενικής αξίας είναι κάτι απρόσωπο όπου βλέπουμε τον εκφυλισμό και την παρακμή.Μα,οι βαθύτεροι νόμοι της ανάπτυξης και διατήρησης της ζωής απαιτούν να εφευρίσκει ο καθένας τη δική του αρετή.

Η αντίληψη του καθήκοντος καταστρέφει τον άνθρωπο,τον θυσιάζει.Ενώ τα ένστικτα της ζωής υπαγορεύουν πράξεις γεμάτες χαρά,το θεολογικό ένστικτο βάζει επικίνδυνες προσταγές,όπως εκείνη του Καντ,αυτού του μεγάλου μηδενιστή που έβλεπε τη χαρά σαν κάτι αρνητικό.Όταν σκέφτεσαι,αισθάνεσαι,εργάζεσαι χωρίς χαρά και χωρίς να το έχεις διαλέξει ή να το χρειάζεσαι,όταν ενεργείς αυτόματα,μόνο από καθήκον,τότε ακολουθείς τη συνταγή για τον εκφυλισμό και για τη βλακεία .Και ο Καντ αποβλακώθηκε.Και να φανταστείς κανείς ότι αυτό το αραχνιασμένο πλάσμα που θεωρείται ο κυριότερος Γερμανός φιλόσοφος ήταν σύγχρονος του Γκαίτε !

Ο Καντ έβλεπε,εξάλλου,στη Γαλλική επανάσταση τη μετάβαση του κράτους από την ανόργανη στην οργανική κατάσταση,έβλεπε την πορεία της ανθρωπότητας προς το καλό,στην επανάσταση.Εδώ συναντάμε το ένστικτο κατά της φύσης,το ένστικτο που δυσπιστεί και τη φιλοσοφία της κατάπτωσης.


12
Δεν αναφέρομαι σε ορισμένους σκεπτικιστές ,εκείνους τους φιλόσοφους που δεν ξέρουν τις πρώτες απαιτήσεις της πνευματικής χρηστότητας.Όλα αυτά τα παράξενα ζώα ενεργούν σαν γυναικούλες,θεωρούν σαν αποδείξεις τα καλά αισθήματα,σαν αλήθεια τις πεποιθήσεις.Λίγο πριν πεθάνει ο Καντ ,επιχείρησε να καταστήσει επιστημονική αυτή την παρακμή,δίνοντας της το όνομα της πρακτικής λογικής.Ἐτσι επινόησε μια λογική που δεν θα ανάγκαζε τους άλλους να ασχολούνται με τη λογική.Λαμβάνοντας υπ΄όψη ότι παντού σχεδόν,ο φιλόσοφος αποτελεί την εξέλιξη του ιερατικού τύπου,δεν εκπλησσόμαστε πια για τη νοθεία αυτής της ίδιας ιερατικής κληρονομιάς.

Έτσι,είναι επόμενο ,πως όταν κάποιος αναλαμβάνει το ιερό καθήκον να ανυψώσει και να σώσει την ανθρωπότητα,όταν μέσα στο στήθος του έχει τις εντολές του Θεού,για να βρεθεί μακριά από τις αξιολογήσεις της λογικής, ν΄αποτελέσει τον τύπο της ανώτερης ιεραρχίας.Και σε τι λοιπόν,μπορεί να ενδιαφέρει η επιστήμη τον κληρικό ; Αφού εκείνος βρίσκεται πολύ πιο πάνω απ΄αυτήν,και αφού ήδη έχει καθορίσει το αληθινό και το ψεύτικο ;


13
Εμείς λοιπόν,τα ελεύθερα πνεύματα,είμαστε μια μεταξίωση αξιών,κηρύσσουμε τον πόλεμο στις παλιές αντιλήψεις περί αλήθειας και ψευτιάς.Οι πολυτιμότερες απόψεις που έμειναν τελευταίες είναι η μέθοδος.Υπήρξε γι΄αυτές η βαθύτερη δυσπιστία,σ΄όλους τους αιώνες,θεωρήθηκαν αντίθετες προς τον Θεό και την αλήθεια,θεωρήθηκαν κολασμένες.Όλες οι ανθρώπινες αντιλήψεις και προσταγές ήταν εναντίων μας και κάθε αντικείμενο μας και στάση σας θεωρήθηκαν αξιοκατάκριτα.Μα,τούτα τα θρησκευτικά κοράκια είχαν μαντέψει ,πως είχαμε μια αντίθετη ταπεινοφροσύνη για πολύ καιρό.

14
Αλλάζοντας τον τρόπο μας να παρατηρούμε,γίναμε λιγότερο φαντασιόπληκτοι και θεωρήσαμε τον πενευματικό άνθρωπο σαν το πιο ισχυρό ζώο,αφού είναι το πιο πονηρό για εμάς.Άλλωστε,προσπαθούμε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας από τη ματαιοδοξία,σχετικά με την εξέλιξη του ζώου.Δεν πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος είναι το τελειότερο δημιούργημα,αλλά αντίθετα τα άλλα πλάσματα τον πλησιάζουν ως προς την τελειότητα.Αυτός ο ισχυρισμός μας δίνει το δικαίωμα να υποστηρίξουμε ακόμα ότι ο άνθρωπος είναι το πιο ατελές ον,το πιο ασθενές και το πιο απομακρυσμένο από τα ένστικτά του,δεν παύει βέβαια να παρουσιάζει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον!

Ο Καρτέσιος,πριν απ΄όλους,είχε την υπέροχη τόλμη να πει ότι το ζώο είναι μια μηχανή.Δεν πρέπει να διαχωρίσουμε τον άνθρωπο,αφού όσα αντιλαμβάνεται σήμερα δεν πάνε παραπέρα από μηχανικές σκέψεις.Παλιότερα ο άνθρωπος θεωρούνταν ανώτερος λόγω της ελευθερίας της βούλησης,μα τώρα έχει χάσει τόσο πολύ τη θέληση του,που δεν μπορούμε να του δώσουμε τέτοιους τιμητικούς τίτλους.

Η θέληση δεν ενεργεία πια,ούτε επιδρά σε τίποτα,παρά μόνο σε κάποιο αποτέλεσμα,σε κάποια αντίδραση.Συμβούλευσαν τους ανθρώπους να πάνε κόντρα στις αισθήσεις τους και να εξαφανίσουν τα γήινα πράγματα, ν΄αγνοήσουν ότι θνητό είχαν και ν΄αφήσουν πάνω τους μόνο αυτό που ονόμαζαν ουσία,δηλαδή καθαρό πνεύμα.Κι΄εδώ αλλάξαμε τη μέθοδο παρατήρησης,γιατί το πνεύμα και η συνείδηση είναι για εμάς συμπτώματα ατελούς οργανισμού,είναι ένα είδος περιφροσύνης που βάζει σε κίνηση χωρίς λόγο πολλές νευρικές δυνάμεις και δεν μπορεί να είναι τέλεια μια πράξη που γίνεται με "καθαρή συνείδηση".Βλέπουμε λοιπόν, ότι αν αφαιρέσουμε το νευρικό σύστημα και το γήινο περικάλυμμα και μείνουμε με το "καθαρό πνεύμα"μένουμε με μια αυταπάτη.


15
Δεν μπορούμε να βρούμε τίποτα που ν΄ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα,μέσα στον χριστιανισμό.Υπάρχει μόνο μια φανταστική σχέση ανάμεσα στα όντα με φανταστικές αιτίες,όπως ο Θεός,η ψυχή,το πνεύμα,μια φανταστική ψυχολογία από παρανοήσεις και αλληγορίες,με αόριστες ηθικές έννοιες,όπως η μετάνοια,η συνείδηση,ο διάβολος,ο Θεός,η βασιλεία του,η δευτέρα παρουσία,η άλλη ζωή.Και όλοι αυτοί οι μύθοι είναι πολύ χειρότεροι από τα όνειρα,γιατί ενώ τα τελευταία καθρεφτίζουν κάποια πραγματικότητα,οι θρησκευτικοί μύθοι διαστρεβλώνουν και απαρνούνται καθετί πραγματικό.Όταν η έννοια της φύσης αντιτάχθηκε στην έννοια του Θεού έγινε αξιοπεριφρόνηση,ήρθε σε σύγκρουση με τον κόσμο της φαντασίας που μισεί καθετί πραγματικό και φυσικό.Αλλά ,αν εξετάσουμε ποιος έχει λόγους να καλυφθεί με ψέμματα εναντίων της πραγματικότητας,θα δούμε ότι είναι εκείνος που ζημιώνεται απ΄αυτήν,πράγμα που σημαίνει ,πως ο ίδιος δεν είναι πραγματικός.Αυτή η φανταστική ηθική που αποτελεί την παρακμή προκαλεί την υπερίσχυση του πόνου πάνω στη χαρά..



16
Οι λαοί που πιστεύουν στους εαυτούς τους ,κατέχουν έναν Θεό που είναι δικός τους,λατρεύουν σ΄αυτόν,ότι τον κάνει να νικά,λατρεύουν τις ευχάριστες αισθήσεις και τη δύναμη του.Όπως οι πλούσιοι θέλουν να δώσουν κάτι,έτσι και οι περήφανοι λαοί χρειάζονται έναν Θεό που να μπορούν να θυσιάζονται,κι΄έτσι,η θρησκεία αποτελεί ευγνωμοσύνη.Ο Θεός εδώ,χρειάζεται για να μπορεί να εξυπηρετεί και να ζημιώνει ,για να είναι φίλος και εχθρός,για να είναι κακός,αλλά και κακός,έτσι όπως τον έχουμε ανάγκη.Γιατί,αν είχαμε έναν μόνο Θεό ,γεμάτο φιλανθρωπίες και ανοχές ,χωρίς οργή και εκδικητικότητα,χωρίς βία και ψέμα,χωρίς τις εξάρσεις της νίκης και της ήττας,πόσο ενδιαφέρον και χρησιμότητα θα είχε ;

Σίγουρα,ένας Θεός απομακρυσμένος και απομονωμένος θα ήταν κάτι αφύσικο,κάτι που κανείς δεν θα καταλάβαινε και που,επομένως, θα ήταν κάτι το ανώφελο.Κι όταν ένας λαός εξαφανίζεται μαζί μ΄αυτόν εξαφανίζεται και η πίστη του στο μέλλον και στην ελευθερία,και όταν μόνο η υποταγή αποτελεί την αρετή του,τότε πρέπει ν΄αλλάξει μορφή και ο Θεός αυτού του λαού.Κι έτσι ,γίνεται ένας Θεός δειλός,ταπεινός,γεμάτος δεισιδαιμονίες και κηρύγματα περί ειρήνης και αγάπης,ακόμα και για τους εχθρούς,γεμάτος ηθικολογίες ,κι΄ενώ πριν ο Θεός έκφραζε ένα λαό και τη δύναμη αυτού του λαού,τώρα γίνεται Θεός της ιδιωτικής ζωής των ατόμων.Κι έχουμε ,σήμερα,τον καλό Θεό.

Δυο επιλογές υπάρχουν για τους Θεούς : ή θα ενσαρκώνουν τη θέληση της δύναμης και θα είναι Θεοί των λαών ή θα εκφράζουν την αδυναμία και βέβαια τότε θα έχουν την κατάντια του καλού Θεού !


17
Μια και όταν ελαττώνεται η θέληση της δύναμης ,έχουμε μια παρακμή,έτσι και ο Θεός της οπισθοδρόμησης γίνεται Θεός των εκφυλισμένων και των εξασθενισμένων ατόμων.Βέβαια,αυτά τα άτομα χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους "καλό" και όχι εκφυλισμένο και αντιλαμβάνονται πότε είναι δυνατή η ιδέα ενός καλού κι ενός κακού Θεού.Με τα ένστικτα που χειρίζονται τα υποδουλωμένα άτομα για να κατεβάσουν τον Θεό προς το "καλό",εξοστρακίζουν τις αρετές του Θεού των ισχυρών και χαμηλώνοντας τον Θεό τους,παίρνουν εκδίκηση από τους κυρίους τους.

Αλλά,τόσο ο Θεός της καλοσύνης όσο και ο διάβολος,είναι προιόντα εκφυλισμού και δεν είναι δυνατό να ακολουθήσουμε τη χριστιανική απλοϊκότητα της εξέλιξης του Θεού ,από το Θεό των Εβραίων ως το Θεό των χριστιανών ,σαν μια πρόοδο,σε μια εποχή σαν τη δική μας !

Ωστόσο,ο Ρενάν κάνει ακριβώς αυτό.Μα,σε τι θα μας οδηγούσε μια μεταμόρφωση που εξαλείφει από την αντίληψη του Θεού ότι είναι δυνατό και γενναίο και περήφανο και καταλήγει μόνο μια σανίδα σωτηρίας για τους φτωχούς και τους άρρωστους ; Μπορεί η βασιλεία του Θεού να έχει επεκταθεί,κι από Θεός του "εκλεκτού λαού" να έγινε Θεός της μισής ανθρωπότητας,αλλά δεν έπαψε να είναι ένας Εβραίος Θεός των στενοσόκακων και των σκοτεινών,ύποπτων δρόμων,δεν έπαψε να βασιλεύει σ΄ένα καταχθόνιο στρατόπεδο συγκέντρωσης και να γίνεται ολοένα και πιο ασθενικός και εκφυλισμένος.Και, το χειρότερο,οι εκφραστές του έγιναν τα πλάσματα που είναι πιο εκφυλισμένα απ΄αυτόν τον ίδιο,οι μεταφυσικοί,που τον μεταμόρφωσαν σε κάτι τόσο αδύνατο και χλωμό που κατάντησε να γίνει ιδανικό και καθαρό,απόλυτο,αυθύπαρκτο πνεύμα.Να πως καταστράφηκε ένας Θεός,μέσα από την αυθυπαρξία !


18
Βλέπουμε,μέσα στη χριστιανική αντίληψη για το Θεό,την πιο χαμηλή στάθμη του Θεού : έναν Θεό εκφυλισμένο μέχρι την άρνηση αντί για την κατάφαση της ζωής,ένα Θεό αραχνιασμένο και ασθενικό.Προτείνω να πολεμήσουμε αυτόν τον Θεό,εν ονόματι του Θεού της ζωής και της φύσης.Να εξοντώσουμε αυτόν τον Θεό της κακολογίας , της ψευτιάς και του μηδενισμού !


19
Δεν είναι καθόλου τιμητικό το γεγονός ότι οι ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης εξακολουθούν ν΄ασπάζονται τον Θεό της χριστιανοσύνης,γιατί όφειλαν να πετάξουν αυτό το αναιμικό και εξασθενισμένο προϊόν εκφυλισμού.Μα,χωρίς να το συνειδητοποιήσουν,έχουν απορροφήσει,με κάθε τους ένστικτο,τις ασθένειες,τα γηρατειά,την άρνηση.Το διαπιστώνουμε αυτό,όταν δούμε ότι εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια,δεν έχουν δημιουργήσει άλλο Θεό,απ΄αυτόν τον αξιολύπητο,χριστιανικό μονοθεϊκό Θεό που θυμίζει ερείπια και ανημποριά και κάθε ένστικτο εκφυλισμού !

20
Μα,ας μη νομίσει κανείς πως, καταδικάζοντας την έννοια της χριστιανοσύνης,υποστηρίζω τη συγγενική της θρησκεία,του βουδισμού.Κι΄αυτή η θρησκεία δεν παύει να είναι ανάλογα μηδενιστική και παρακμάζουσα,μόνο που υπάρχει ένας περίεργος διαχωρισμός ανάμεσα τους.Διαπιστώνουμε ότι η χριστιανική κριτική νιώθει βαθιά ευγνωμοσύνη προς όσους μιμούνται τους Ινδούς, εφ΄όσον μπορεί,τώρα,να τους συγκρίνει.Πάντως,η βουδιστική θρησκεία είναι πολύ πιο ρεαλιστική από τη χριστιανική,γιατί μπορεί να θέσει με τρόπο αντικειμενικό και λογικό κάθε πρόβλημα,γιατί απορρέει από τη φιλοσοφία πολλών εκατονταετηρίδων.Έτσι ,η ιδέα του Θεού στη γένεση,έχει πια καθιερωθεί.

Μπορούμε να θεωρήσουμε το βουδισμό αληθινά θετικιστική θρησκεία,γιατί δεν μιλά για τον αγώνα κατά της αμαρτίας,αλλά για τον αγώνα ενάντια στον πόνο και αυτό σημαίνει ότι πλησιάζει περισσότερο την αλήθεια.Εξ΄άλλου ,ο βουδισμός έχει αφήσει πίσω του την ηθελημένη αυταπάτη της ηθικής αντίληψης κι΄έτσι είναι πιο βαθιά τοποθετημένος από το χριστιανισμό,πέρα του καλού και του κακού ( για να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα μου ).

Δίνει βάση κι΄εκτίμηση σε δυο πράγματα και αυτά είναι η υπέρ τροφική ευαισθησία,μέσα από μια λεπτή αντοχή στον πόνο και μια υπερ πνευματική στάση προς τη ζωή,μέσα από μια λογική μέθοδο που ελαττώνει το ένστικτο του προσωπικού για το απρόσωπο.Βέβαια,όλα αυτά έχουν προκαλέσει ένα είδος καταπίεσης που όμως καταπολεμάται με την υγιεινή που δίνει σαν φάρμακο,τη ζωή της υπαίθρου,την εγκράτεια και την επιλογή στις τροφές,την αποφυγή προς τα οινοπνευματώδη,την αποφυγή οποιουδήποτε πράγματος που προκαλεί διέγερση στη χολή και στο αίμα.

Δε μιλά για φροντίδες του εαυτού μας ή των άλλων,αλλά θέλει πράγματα που προϋποθέτουν χαλάρωση και ευεξία,εφευρίσκει τρόπους απαλλαγής από τους άλλους και αντιμετωπίζει την καλοσύνη σαν κάτι ωφέλιμο για την υγεία.Δε συνιστά προσευχές και ασκητική ζωή,δεν ακολουθεί αυταρχικές εντολές και κατεναγκασμούς.Ἐτσι ο βουδισμός δεν απαγορεύει ούτε τα αισθήματα της εκδικητικότητας και της έχθρας.Και όλα αυτά,γιατί η σκοπιμότητα του βουδισμού θεωρεί ανθυγιεινές αυτές τις συγκινήσεις και γιατί αποφεύγει κάθε κούραση που εκφράζεται με αυστηρή επιστροφή στην προσωπικότητα του ατόμου.Και βλέπουμε ακόμα, ότι ο εγωϊσμός ,καθίσταται ένα απαραίτητο καθήκον,και ο βουδισμός καθορίζεται από πνευματική εγκράτεια.Σαν πρωταρχικό του όρο,θέτει μια ατμόσφαιρα γλυκύτητας και αποφεύγει τη στρατιωτική,ανελεύθερη νοοτροπία.Ο ύψιστος σκοπός του είναι η γαλήνη της σιωπής και η έλλειψη κάθε επιθυμίας.Φυσικά,η εστία του βρίσκεται στις ανώτερες και στις σοφές τάξεις.

Και τι βλέπουμε στον χριστιανισμό ; Ότι προηγούνται,πάνω απ΄όλα,τα ένστικτα της υποταγής των καταπιεσμένων και ταπεινών που γυρεύουν το λυτρωμό τους απ΄αυτή τη θρησκεία.Βλέπουμε την άσκηση,κυρίως της εξομολόγησης των αμαρτιών,της εξομολόγησης,της εξέτασης της συνείδησης που πρέπει ν΄απολογείται συνεχώς ,μπροστά στο Θεό.Ο Θεός ,εδώ,είναι κάτι τελείως απλησίαστο,ένα απρόσιτο δώρο.Ο χριστιανισμός καταφρονεί το σώμα και την υγιεινή.Ακόμα και η καθαριότητα είναι εχθρός της εκκλησίας -ας μη λησμονούμε ότι το πρώτο μέτρο του χριστιανισμού ήταν το κλείσιμο των δημόσιων λουτρών !

Εξ΄άλλου,οι τάσεις σκληρότητας,τόσο για εμάς ,όσο και για τους άλλους,είναι χριστιανικές,ακριβώς όπως το μίσος εναντίων των άπιστων ή οι τάσεις καταδίωξης.Στη πρώτη σειρά του χριστιανισμού βρίσκονται σκοτεινές και απειλητικές ιδέες,ενώ οι πιο ποθητές καταστάσεις καταδιώκονται.Επιβάλλεται μια νηστεία που είναι νοσηρή και ερεθιστική για το νευρικό σύστημα.Στη χριστιανική θρησκεία οφείλεται η λύσσα κατά των ευγενών και γαιοκτημόνων με τον κρυφό ανταγωνισμό προς αυτούς.Στη χριστιανική θρησκεία οφείλεται το μίσος προς την περηφάνια,την ελευθερία,το θάρρος και,προπάντων,προς τις αισθήσεις των απολαύσεων και της χαράς.

21
Μετά το πρώτο στάδιο του χριστιανισμού,που είχε αγκαλιάσει τις χαμηλές τάξεις του αρχαίου κόσμου,βρέθηκε σε λαούς βάρβαρους και αποκτηνωμένους που αλληλοσπαράζονταν.Στη χριστιανική θρησκεία,δυσφορία ενάντια στον εαυτό μας,δεν προέρχεται από την υπερβολική ευαισθησία και την αντοχή στον πόνο,όπως στο βουδισμό,αλλά στην απέραντη επιθυμία για μαρτύρια.Προκειμένου να κυριεύσει αυτούς τους βάρβαρους,ο χριστιανισμός,χρειάστηκε άγριες αξίες και ιδέες,χρειάστηκε θυσίες και χύσιμο αίματος,περιφρόνηση κάθε πνευματικού και πολιτιστικού τομέα,έθεσε σε κίνηση κάθε λογής μαρτυρία,είτε σωματικά,είτε πνευματικά.

Αντίθετα,ο βουδισμός απευθύνεται σε πιο αργοκίνητα άτομα,σε φυλές πιο μαλακές και πνευματικές,πιο επιδεκτικές στον πόνο,έτσι που η Ευρώπη δεν είναι ακόμα ώριμη γι΄αυτή τη θρησκεία που κάνει έκκληση στη φυλή για ειρήνη και ηρεμία και για κάποια σωματική σκληραγωγία.Εφ΄όσον ο χριστιανισμός αποφάσισε να γίνει κυνηγός άγριων θηρίων,δεν μπορεί να παρά να τα κάνει ασθενικά και αναιμικά.Ενώ ο βουδισμός είναι μια θρησκεία που αποτελεί την κόπωση του πολιτισμού,ο χριστιανισμός είναι μια θρησκεία προκατάληψης,που δεν έχει βρει ακόμα αυτό τον πολιτισμό.Εξ΄άλλου,ο βουδισμός είναι πολύ πιο ψυχρός και πιο αληθινός,δε χρειάζεται να ερμηνεύει τον πόνο μέσα από τις αμαρτίες,φανερώνει την πρόθεση του πόνου.

Ωστόσο,για τους βάρβαρους,δεν είναι ανεκτός ο πόνος,αυτοί έχουν ανάγκη εξήγησης για να ομολογήσουν ότι υποφέρουν.Θα κάνω την παρατήρηση,σ΄αυτό το σημείο,ότι η έννοια του διαβόλου υπήρξε ευεργετική.Ο εχθρός της ήταν ανώτερος και φοβερός και δε ντρέποταν γι΄αυτόν.Στ΄αλήθεια,αυτή η αδιαφορία του χριστιανισμού για το αν κάτι είναι αληθινό ,αλλά και το ενδιαφέρον του για την αληθοφάνεια του,έχει κάτι από τη λεπτότητα της Ανατολής.Η αλήθεια και η πίστη είναι δυο κόσμοι που απέχουν πολύ μεταξύ τους,είναι σχεδόν,δυο αντίθετοι κόσμοι.Τόσο οι Βραχμάνες,όσο και ο Πλάτωνας φρονούν ότι η λύτρωση από την αμαρτία δεν προϋποθέτει την ενοχή του ανθρώπου,αλλά το βασικό είναι να νιώθει ένοχος.

22
Ωστόσο μαν η πίστη είναι οπωσδήποτε απαραίτητη,θα πρέπει να δείξουμε δυσπιστία στη λογική κι΄έτσι,ο δρόμος της αλήθειας γίνεται κάτι απαγορευμένο.Το πιο τονωτικό πράγμα στη ζωή είναι οι έντονες ελπίδες.Η ελπίδα που στηρίζει τους δυστυχισμένους θεωρείτο από τους αρχαίους Έλληνες ως το μεγαλύτερο δεινό,που έμεινε στο βάθος του κουτιού της Πανδώρας.Προκειμένου η αγάπη να είναι δυνατή και να υπερισχύουν τα δυνατότερα ένστικτα,ο Θεός πρέπει να είναι νέος και προσωπικός.Ο χριστιανισμός προσπαθεί να αντικαταστήσει τη λατρεία της Αφροδίτης και του Άδωνι,έτσι,για τις γυναίκες μπαίνει ένας ωραίος Άγιος και για τους άντρες μια Παναγία.Ενώ ο βουδισμός είναι πολύ αργός και θετικός,ο χριστιανισμός υποστηρίζει την αυταπάτη της αγάπης,γίνεται μια θρησκεία όπου η αγάπη τοποθετείται υπεράνω των κακών πραγμάτων.

23
Καταλαβαίνουμε την καταγωγή του χριστιανισμού,αρχίζοντας από τον τόπο όπου αναπτύχθηκε.Δεν αποτελεί αντίδραση στο σημείο εκκίνησης κατά του Σιμιτισμού,ίσως να είναι και η συνέπεια και η λογική του.Το ονομάζουν "σωτηρία από τους Εβραίους" κι'εδώ βλέπουμε ότι ο τύπος του Γαλιλαίου είναι ακόμα αναγνωρίσιμος,αλλά μόνο μέσα στην απόλυτη παρακμή του,που βοήθησε στον τύπο του σωτήρα.Μπορούμε να θεωρήσουμε τους Εβραίους ως τον πιο σημαντικό λαός της παγκόσμιας ιστορίας,επειδή όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με το ερώτημα "να ζει κανείς ή να μη ζει ",αυτοί επέλεξαν τη ζωή και μάλιστα μ΄ένα τρόπο πολύ απειλητικό.

Έτσι,πλαστοποίησαν τη φύση,την αλήθεια, και στα εσωτερικά και στα εξωτερικά πράγματα.Εμπόδισαν κάθε συνθήκες που επέτρεψε να ζει ένας λαός,ανέπτυξαν ιδέες που ήταν αντίθετες στη φύση,και έκαναν την πιο ανεπανόρθωτη βλάβη στην ιστορία και στη θρησκεία.Έτσι,συναντάμε και πάλι,το ίδιο φαινόμενο,τη θεωρία του "εκλεκτού λαού",χωρίς τίποτα το πρωτότυπο.Οι Εβραίοι εξαπάτησαν τον κόσμο,σε βαθμό που να σκεφτόμαστε αντί - Εβραϊκά !

Θα συναντήσει κανείς την Εβραιοχριστιανική ηθική στο έργο μου "γενεαλογία της ηθικής",όπου εξέθεσα τη θεωρία της αντίθεσης ανάμεσα στην ηθική της ευγένειας και σ΄εκείνη του μίσους.Χρειάστηκε να δράσει το ένστικτο του μίσους,σαν ιδέα κατά της ζωής,για να αρνηθούμε καθετί που εκφράζει τη δυνατή κίνηση της ζωής,την ομορφιά και τη δύναμη.Πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι Εβραίοι διαθέτουν την πιο ακατάβλητη ζωτική δύναμη,αφού κάτω από αδύναμες συνθήκες,συμμετέχουν,μέσα από την παρακίνηση για συντήρηση,με τα ένστικτα της παρακμής,μαντεύοντας εκείνη τη δύναμη που τους ωθεί να στραφούν ενάντια σ΄όλη την ανθρωπότητα.Οι Εβραίοι είναι το αντίθετο των εκφυλισμένων τύπων,κυριάρχησαν σ΄όλα τα εκφυλιστικά ρεύματα με φανατισμό.Γι΄αυτό το λόγο,εκείνοι που αποβλέπουν στην εξουσία διαμέσου του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού ,βλέπουν την παρακμή σαν ένα ακόμα μέσο.Είναι εύκολο ,γι΄αυτούς να καταστήσουν ασθενικό τον κόσμο,να τον διαστρεβλώσουν με έννοιες επιζήμιες ,περί ¨καλού,"κακού","αλήθειας"και "ψευτιάς".

24
Το πιο πολύτιμο ,χαρακτηριστικό παράδειγμα εκφυλισμού κάθε φυσικής επιστήμης,είναι η ιστορία του Ισραήλ.Με πέντε συμβάντα,θ'αποδείξω αυτή την παρακμή.Αρχικά ,τον καιρό της βασιλείας,το Ισραήλ κρατούσε μια δίκαιη και σωστή στάση,με άλλα λόγια, μια φυσική στάση.Ο Ιεχωβάς έκφραζε τη χαρά,τη δύναμη,την ελπίδα,τη νίκη και του είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη σε όσα προσδοκούσαν.

Ο Ιεχωβάς ήταν Θεός δικαιοσύνης,ήταν Θεός των λαών της δύναμης και της ηρεμίας.Στην επίσημη λατρεία τους,οι λαοί ευγνωμονούν τη μεγάλη τύχη της κανονικής διαδοχής των εποχών,την ευλογία της γεωργίας και της κτηνοτροφίας.Κι΄αυτή η κατάσταση κράτησε πολύ καιρό,ακόμα και όταν ουσιαστικά είχε λήξει με τις ταραχές στο εσωτερικό ,και με τους Ασσύριους στο εξωτερικό.Ωστόσο,ο λαός κράτησε το όραμα του,του βασιλιά,του στρατιώτη,του κριτή,ένα όραμα που αποτελούσε τον υψηλότερο σκοπό και που εκφράστηκε κυρίως με τον Ησαϊα.

25
Όμως,δεν υπήρχε πια ελπίδα,γιατί ο παλιός Θεός δεν είχε την ίδια ισχύ,κι ήταν αναγκαίο να εγκαταλειφθεί.Έτσι διαστρέβλωσαν την ιδέα του Θεού και μόνο έτσι κατάφεραν να τον διατηρήσουν.Να λοιπόν, που ο Ιεχωβάς ,ο οποίος έκφραζε τη δικαιοσύνη,έπαψε να αποτελεί ενότητα με τον λαό του Ισραήλ,έπαψε να είναι συμβατικός.Πέρασε στα χέρια των στασιαστών κληρικών που είδαν την ευτυχία ως ανταμοιβή και τη δυστυχία σαν συνέπεια ανυπακοής και αμαρτίας.Κι αυτή η ιδέα,η πιο αναληθής,εκφράζει ένα πλαστό ηθικό νόμο ,ο οποίος ανέτρεψε τη φυσική αντίληψη για την αιτία και το αποτέλεσμα.

Μα,έχοντας εκδιώξει τη φυσική αιτιότητα διαμέσου της ανταμοιβής και της ποινής,χρειαζόμαστε αντιφυσική αιτιότητα,που θα διαδεχθεί ό,τι αντιμάχεται τη φύση.Αποκτούμε έναν Θεό που απαιτεί,έναντι εκείνου του Θεού που συμβούλευε,που έκφραζε το θάρρος,την πίστη και την ευτυχία.Αποκτούμε μια ηθική που δεν εκδηλώνει κανένα όρο ζωής και εξέλιξης,αλλά κάτι αφηρημένο και αντίθετο προς τη ζωή,μια συστηματική,διαστρεβλωμένη φαντασία για τα πάντα.Η χριστιανοεβραϊκή ηθική έχει χάσει κάθε αθωότητα,έχει τυλιχτεί με μια δυστυχία που σπιλώθηκε από την έννοια της αμαρτίας και από το σαράκι της συνείδησης...

Ωστόσο,το εβραϊκό ιερατείο δεν έμεινε στην ψευδή έννοια του Θεού και στην διαστρεβλωμένη ηθική.Μια και δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει την Ισραηλινή παράδοση,φρόντισε να την αποβάλλει.Έτσι,οι κληρικοί κατόρθωσαν ένα μεγάλο θαύμα νοθείας ,που το βλέπουμε στη Βίβλο : έγραψαν την ίδια τους την ιστορία,δείχνοντας πρωτοφανή καχυποψία σε όλες τις παραδόσεις και τις ιστορικές πραγματικότητες,και μ΄αυτή την ιστορία δημιούργησαν ένα ανούσιο όργανο ανταμοιβών και ποινών,λατρείας και ενοχής προς τον Ιεχωβά.Διέπραξαν μια ξεδιάντροπη ιστορική απάτη ,η οποία θα προξενούσε πολύ μεγαλύτερο μίσος ,αν ο σεβασμός προς την ιστορία δεν είχε ατονήσει από την ίδια την εκκλησιαστική ερμηνεία.


26
Βλέπουμε την "ηθική" να περιτυλίγει όλη τη φιλοσοφία,ως τις μέρες μας,να καθορίζει τη βούληση του Θεού πάνω σε όλες τις ανθρώπινες πράξεις,βλέπουμε να υπολογίζεται η αξία και η ζωή των ανθρώπων ανάλογα με την υποταγή τους στη θέληση του Θεού.Βλέπουμε ότι η θέληση του Θεού είναι καθοριστική πάνω στις τύχες των λαών ή των ατόμων,ότι τιμωρεί ή ανταμείβει σύμφωνα με τον βαθμό της υποταγής.Όμως,ενάντια σε τούτη τη θλιβερή απάτη,η πραγματικότητα φανερώνει ότι γίνεται κατάχρηση του ονόματος του Θεού από μια κάστα παρασιτικών ατόμων,που αναπτύσσονται σε βάρος υγιών οργανισμών,την κάστα των ιερέων,που καθορίζουν σαν βασίλειο του Θεού κάποιες δικές τους αξίες.Αυτή η κάστα των ιερέων αποκαλεί θέληση Θεού,κάθε μέσο που χειρίζεται η ίδια για τη διατήρηση αυτής της κατάστασης,αυτή μετρά,με αφάνταστη κυνικότητα,την αξία των λαών και των ατόμων,ανάλογα με την υπακοή τους στο ιερατείο.

Ας του δούμε καλά : Ολόκληρη η μεγαλειώδης Ισραηλινή ιστορία καταντά εποχή παρακμής στα χέρια των ιερέων.Ενώ η εξορία θεωρείτο σαν η μεγαλύτερη δυστυχία της εποχής εκείνης ,όπου δεν υπήρχαν ακόμα ιερείς,αυτοί την μετέβαλαν σε αιώνια ποινή.Όλες τις μεγάλες και ελεύθερες μορφές του Ισραήλ,τις παρουσίασαν σαν ελεεινούς και ανευλαβείς ψεύτες.Έκαναν μια ψυχολογική απλούστευση όλων των μεγάλων συμβάντων,για να καταλήξουν στην υπακοή στο Θεό.Και ακόμα παραπέρα : Έπρεπε να φανερώσουν τη θεϊκή βούληση,με άλλα λόγια,την προϋπόθεση για τη διατήρηση της εξουσίας,που χρειαζόταν μια "αποκάλυψη".Έτσι ,χρειάστηκαν μια φιλολογική απάτη και επινόησαν την Αγία Γραφή,που την προσφέρουν στους ανθρώπους με κάθε λογής μετάνοιες,με νηστείες και οδυρμούς από τα αμαρτήματα.

Έχουν καθιερώσει,από καιρό,τη θεϊκή θέληση,έχοντας καθορίσει ότι η δυστυχία του κόσμου οφείλεται στην απομάκρυνση από την Αγία Γραφή.Ναι,η θεϊκή θέληση είχε φανερωθεί μέσα από την αυστηρότητα των ιερέων που είχαν επιβάλλει μεγάλους και Μικρούς φόρους.Κατόπιν,οι κληρικοί έγιναν απαραίτητοι σε κάθε φυσικό συμβάν της ζωής,τη γέννηση,το γάμο,την αρρώστια,το θάνατο.Όλα τα ένστικτα της ζωής χάνουν την αξία τους ,εξ΄αιτίας αυτών των παράσιτων,των κληρικών.

Οι κληρικοί ,σαν αντάλλαγμα της παρουσίας τους,μολύνουν τα φυσικά πράγματα και μόνο η ευλογία χρειάζεται την άρνηση της φύσης.Καθώς η ανυπακοή στο Θεό και στους ιερούς νόμους συνιστά αμαρτία,ο μόνος τρόπος συγχώρεσης από το Θεό,προϋποθέτει την υπακοή στους κληρικούς,αφού μόνο αυτοί μπορούν να "εξαγοράσουν" τα αμαρτήματα.Ψυχολογικά,η αμαρτία είναι απαραίτητη στις κοινωνίες που έχουν οργανώσει οι ιερείς : η συγχώρεση του Θεού σ΄εκείνους που μετανοούν σημαίνει συγχώρεση σ΄εκείνους που θα υπακούσουν στο ιερατείο.


27
Ένα αξεπέραστο μίσος εναντίον της πραγματικότητας και κάθε φυσικής αξίας στάθηκε το πλαστό έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύχθηκε ο Χριστιανισμός.Οι Χριστιανοί κράτησαν μόνο τις φράσεις και τις αξίες των ιερέων και αποχωρίστηκαν από τους ίδιους τους εαυτούς τους,από οτιδήποτε ζωντανό υπήρχε ,αποκαλώντας το , "αμαρτία" ή "ανευλάβεια",ώσπου έφτασαν ν΄αρνηθούν τελείως τους εαυτούς τους και την πραγματικότητα,ακόμα κι΄αυτού του "εκλεκτού λαού" του εβραϊσμού.Το μικρό κίνημα εξέγερσης του Ιησού του Ναζωραίου δεν ήταν παρά η επανάληψη του εβραϊκού ενστίκτου ή αλλιώς ,του ενστίκτου των ιερέων και ακόμα μια άλλη μορφή ύπαρξης περισσότερο καθυστερημένης και λιγότερο αληθινής,έτσι στην πραγματικότητα ο χριστιανισμός είναι αρνητής της ίδιας της εκκλησίας.Ειλικρινά,το κίνημα του οποίου αρχηγός θεωρήθηκε,δεν ξέρω γιατί,ο Ιησούς ,φαίνεται να είχε στραφεί εναντίον της Εβραϊκής εκκλησίας,εναντίον του Ισραηλινού ιερατείου,της κάστας και των διαφορών των τάξεων.

Αυτό φανερώνει έλλειψη πίστης στον "ανώτερο άνθρωπο",και αυτό έθιξε την ιεραρχία ,η οποία ήταν το πλωτό μέσο για την "αντικρινή θάλασσα" του λαού και η τελευταία του ευκαιρία για επιβίωση.Έτσι,αυτή η επίθεση χτυπούσε τα βαθύτερα ένστικτα ενός μοναδικού λαού.Ο Ιησούς λοιπόν, που δεν ήταν παρά ένας αναρχικός άγιος που ξεσήκωσε κάθε ταπεινό και αμαρτωλό( ας πούμε τους Τσαντάλα του Εβραϊσμού ) εναντίον της εξουσίας,θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας πραγματικός πολιτικός εγκληματίας,σ΄ένα χώρο χωρίς πολιτική.Να γιατί κατέληξε στο σταυρό.Δεν εξετάζει κανείς,αν πέθανε για τα δικά του αμαρτήματα και όχι για εκείνα των άλλων.


28
Αυτή η αντίφαση προκαλείται από τη συνείδηση ή είναι ένα απλό φαινόμενο ; Τώρα,μπαίνουμε στην Ψυχολογία του Σωτήρα.Προσωπικά,βιβλία τύπου των Ευαγγελίων,τα διαβάζω πολύ δύσκολα και δεν ξεχνώ ,πως αυτές οι δυσκολίες έδωσαν στο γερμανικό πνεύμα αξεπέραστες νίκες.Κι΄εγώ ο ίδιος,όταν ήμουν είκοσι ετών,δεν είχα τη σημερινή σοβαρότητα,ώστε ν΄αποφύγω τους ραφιναρισμένους φιλόσοφους σαν τον Στράους.Αδιαφορώ πλέον για τα αποτελέσματα της παράδοσης.Άλλωστε,οι θρύλοι των Αγίων δεν μπορούν να ονομαστούν "παράδοση".Πρόκειται για ιστορίες με περίεργη φιλολογία,στην οποία αν εφαρμόσουμε την επιστήμη,θα είναι καταδικασμένες.


29
Με απασχολεί η ψυχολογία του "σωτήρα".Μοιάζει ακρωτηριασμένος,μέσα στο ευαγγέλιο.γεμάτος με ξένα χαρακτηριστικά.Δεν είναι οι αλήθειες που είπε,ούτε ο τρόπος με τον οποίο θανατώθηκε,αλλά οι θρύλοι που διέσωσαν το πρόσωπο του,όπως συνέβηκε με τον Φραγκίσκο της Ασίζης.Ωστόσο ας δούμε αν διασώθηκε :

Όλες οι απόπειρες που έγιναν για να τον αποκαλύψουμε ,ακόμα και στο ευαγγέλιο,μου δίνουν την εντύπωση μια μεγάλης επιπολαιότητας.Ας πάρουμε τον Ρενάν,τούτο το νευρόσπαστο της ψυχολογίας,που ανέπτυξε την ιδέα του πνεύματος και την ιδέα του ήρωα.Αλλά,η ιδέα του ήρωα αντιτίθεται στο ευαγγέλιο,αφού αν κινηθείς με το ένστικτο,αντιτίθεσαι στην πάλη και στον αγώνα.Έτσι,η αδυναμία για αντίσταση,γίνεται ηθική.Να λοιπόν που μέσα από την προτροπή για μη αντίσταση στο κακό,του ευαγγελίου,γίνεται ευδαιμονία και γλυκύτητα,γίνεται ανικανότητα για μίσος.Δεν υπόσχονται την αιώνια ζωή,υπάρχει εκεί,μέσα στον εαυτό σας,μέσα στον έρωτα και την αγάπη.

Όλοι είναι παιδιά του Θεού,όλοι είναι ίσοι με τους άλλους και ο Ιησούς δεν προεξόφλησε τίποτα για τον ίδιο.Είναι παρανόηση να θεωρήσουμε τον Ιησού ήρωα,ακόμα και πνεύμα,γιατί η αντίληψη που έχουμε για το πνεύμα δεν έχει θέση στον κόσμο του Ιησού.Η αυστηρή γλώσσα του ψυχολόγου θα έδινε άλλη έννοια,πιο καθοριστική και θα βλέπαμε ότι υπάρχει μια έχθρα κατά της πραγματικότητας,μια φυγή και μια αποστροφή στο χρόνο και στο διάστημα,σε ό,τι είναι στερεό,καμιά πραγματικότητα δεν συγκινεί πια, παρά ο αιώνιος κόσμου του Θεού,που "βασιλεύει μέσα μας".

Και μιας και είναι και επίκαιρος στα Ιδεό ο Νίτσε, σήμερα είναι η 169η επαίτιος από την γέννηση του.

Μπείτε στο Google, και το σημερινό doodle, είναι αφιερωμένο σ' αυτόν...

30
Βλέπουμε μια ενστικτώδη έχθρα εναντίον της πραγματικότητας,τη συνέπεια μιας απέραντης αντοχής στον πόνο και το αποτέλεσμα μια έντονης διεγερτικότητας που κάθε επαφή είναι πολύ ζωηρή γι΄αυτήν.Μετά,υπάρχει ο ενστικτώδης αποκλεισμός της αποστροφής , του μίσους και του αγώνα.Αυτός αποτελεί συνέχεια της μεγάλης αντοχής στον πόνο και της έντονης διεγερτικότητας ,για την οποία η ανάγκη της αντίστασης γίνεται ανυπόφορη δυσαρέσκεια και βλέπει την ευχαρίστηση μόνο στην υποχώρηση μπροστά στο κακό και την αγάπη σαν τη μοναδική και τελευταία ευκαιρία της ζωής.

Αυτές είναι τα δυο ψυχολογικά φαινόμενα όπου βασίστηκε η θεωρία της λύτρωσης.Είναι η ύψιστη εξέλιξη της φιληδονίας,σε απόλυτα αρρωστημένα στηρίγματα.Έχουν συγγένεια με τον επικουρισμό που,ωστόσο έχει μεγάλη δόση Ελληνικής ζωτικότητας και νευρικής ενέργειας.Πάντως,ο επίκουρος,για πρώτη φορά,θεωρείται τύπος παρακμής,από εμένα.Ο λόγος είναι ότι ο φόβος μπροστά και στην πιο μικρή λύπη καταλήγει μόνο στην αγάπη της θρησκείας.


31
Διατύπωσα την άποψη ότι ο τύπος του σωτήρα διατηρήθηκε αρκετά διαστρεβλωμένος,με μια πολύ αληθοφανή διαστρέβλωση,επειδή το περιβάλλον του έπρεπε ν΄αφήσει σημάδια πάνω του και μάλιστα την ιστορία και τις τύχες της πρώτης χριστιανικής κοινότητας.Ο εμπλουτισμός αυτού του τύπου ερμηνεύεται μόνο μετον πόλεμο και την προπαγάνδα.Μα ,ο περίεργος και νοσηρός κόσμος του ευαγγελίου που μοιάζει με ρώσικο ειδύλιο στο οποίο έχουν συναντηθεί όλες οι ασθένειες και οι παιδικές κουταμάρες της κοινωνίας,πρέπει να συντηρήσει αυτό το είδος.

Βλέπουμε ότι οι πρώτοι μαθητές του το έκφρασαν με τη δική τους σκληρότητα,σαν να ήθελαν να καταλάβουν αυτό το, γεμάτο από συμβολισμούς και απλησίαστα χαρακτηριστικά,πλάσμα.Μόνο σαν παρανοήσεις αυτού του τύπου μπορούμε να δούμε τον προφήτη και τον κριτή,τον Μεσσία και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.Κάθε μεγάλη λατρεία καταργεί απ΄όσα λατρεύει,τα πρωταρχικά χαρακτηριστικά,χωρίς να βλέπει τις ιδιοσυγκρασίες,γι΄αυτό,δεν χρειάζεται να δίνουμε πολύ λεπτές αξίες σ΄αυτές τις λατρείες.Είναι ,πραγματικά,κρίμα το ότι ο Ντοστογιέφσκι δεν έζησε σ΄αυτή τη γεμάτη ενδιαφέρον εποχή παρακμής,γιατί εκείνος θα μπορούσε να συναισθανθεί αυτή την απίθανη σαγήνη ενός κράματος γεμάτου ομορφιά και νοσηρή αφέλεια.

Η τελική μου άποψη είναι ότι,σαν εκφραστής της παρακμής, αυτός ο τύπος ,δεν βρήκε δυσκολία στο να γίνει ανταφατικός και πολλαπλάσιος.Αν και αυτή η πιθανότητα δεν είναι απόλυτη,πάντως όλα μοιάζουν να συγκλίνουν σ΄αυτήν,μόνο που δεν έχουμε αξιόλογες και πιστές παραδόσεις,σχετικά.Ωστόσο,υπάρχει ένα είδος αντίθεσης ανάμεσα σ΄αυτόν που κάνει το κήρυγμα του στις λίμνες,στα βουνά και στα λιβάδια - όπως ο Βούδας σε μια γη,που μοιάζει Ινδική - και σ΄εκείνον που είναι φανατισμένος,ενάντια στους θεολόγους,αυτόν που ο Ρενάν,με μεγάλη δόση μοχθηρίας αποκάλεσε δάσκαλο του σαρκασμού,δοξάζοντας τον.Φυσικά,είναι αναμφίβολο ότι ο τύπος του δασκάλου σκόρπισε μεγάλη δόση από δηλητήριο,κι΄αυτό το βλέπουμε στην εποχή της χριστιανικής προπαγάνδας.


32
Δεν συμφωνώ με τη λέξη "επιτακτικός" του Ρενάν,γιατί εκμηδενίζει αυτό το ον.Αυτή η πίστη δεν έχει κερδιθεί με αγώνες,επειδή υπήρχε από την αρχή,το βασίλειο του Θεού στο παιδικό μυαλό των ανθρώπων.Άλλωστε ,βλέπουμε συχνά στους ψυχολόγους,τα συμπτώματα εκφυλισμού που φανερώνει η καθυστερημένη εφηβεία και οι επιπτώσεις της στον οργανισμό.

Αυτή η πίστη δεν έχει κακίες και κατηγορίες,ούτε σκέφτεται ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει διενέξεις,ούτε πιστεύει σε ανταμοιβές,απλά αμύνεται,μένοντας η ίδια,κάθε στιγμή, και στέκει επιφυλακτική απέναντι σε κάθε θεωρία.Ξέρουμε ότι η γλώσσα και η επίδραση της καθορίζουν έναν κύκλο αντιλήψεων,είναι γνωστό ότι οι πρώτοι χριστιανοί χρησιμοποιούσαν εβραιοσημιτικούς όρους.Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει σ΄αυτούς οτιδήποτε άλλο από μια σημειολογική γλώσσα και από μια ευκαιρία για διαπιστώσεις παραβολών.Κι΄αυτό αποτελεί πρωταρχικό ρόλο για τον τύπο του Αντιρεαλιστή που μελετάμε και που δεν πρέπει να λαμβάνουμε κατά γράμμα τα λόγια του.

Αυτός ο τύπος θα μπορούσε,χωρίς διάκριση,να χρησιμοποιήσει τις ιδέες του Σανκάμ,στους Ινδούς και του Λάο -Τσε,στους Κινέζους.Μ΄αυτή την έννοια,θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τον Χριστό ως ελεύθερο πνεύμα,αφού αδιαφορεί για οτιδήποτε στερεό...Στη δική του αντίληψη,οι θεωρίες και τα δόγματα είναι απεχθή και τον ενδιαφέρει ότι πιο βαθύ υπάρχει,η "αλήθεια",το "φως", αξίζουν γι΄αυτόν μόνο σαν σύμβολα.Και παρά το μεγάλο πειρασμό που κρύβεται πίσω από τις χριστιανικές προλήψεις,δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε,επειδή αυτός ο ακραίος συμβολισμός απέχει πολύ από τη θρησκεία και τη λατρεία,αλλά καια πό τις επιστήμες,τις γνώσεις,την πολιτική,την τέχνη,ναι,η σύνεση του δεν είναι παρά η απόλυτη άγνοια στα πράγματα.

Δεν γνωρίζει καν τι είναι πολιτισμός,γι΄αυτό και δεν μάχεται ενάντια του,δεν γνωρίζει ούτε το κράτος,ούτε τους νόμους και την τάξη,ούτε τη δουλεία και τους πολέμους.Κανένας δεν τον παρακινεί ν΄αρνηθεί τον κόσμο,γι΄αυτό,η άρνηση είναι κάτι αδύναμο γι΄αυτόν.Εξ΄άλλου ,λείπει η διαλεκτική,όπως λείπει και η δυνατότητα αποδείξεων σε μια πίστη ή σε μια αλήθεια - χωρίς,βέβαια,να παύουν αυτές οι αποδείξεις να είναι εσωτερικές λάμψεις και αναλαμπές.Καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχουν αντιφάσεις σ΄αυτή τη θεωρία,αφού δεν λαμβάνει υπ΄όψη τις άλλες θεωρίες και οτιδήποτε αντιτίθεται σ΄αυτήν.Δεν μπορούμε παρά να αισθανόμαστε θλίψη για μια τέτοια τύφλωση,που δεν παρουσιάζει καμιά διαφωνία,παρ΄όλο που το "φως" της είναι ορατό.


33
Δεν συναντάμε,μέσα στη ψυχολογία του Ευαγγελίου,την έννοια της ενοχής και της ποινής,ούτε της ανταμοιβής.Η αμαρτία που συνιστά μια απόσταση,ανάμεσα στο Θεό και στους ανθρώπους ,έχει εξαφανιστεί,κι΄αυτή είναι η ιδέα του " χαρμόσυνου αγγέλματος", που σημαίνει ότι ευτυχία στην αιωνιότητα,δεν είναι συνδεδεμένη με όρους και υποσχέσεις,αλλά είναι η μοναδική πραγματικότητα.

Διαπιστώνουμε ότι αυτή η κατάσταση δημιουργεί συνέπειες μιας νέας εφαρμογής στην ευαγγελική τακτική.Ο χριστιανός δεν διακρίνεται από την πίστη του,αλλά από ένα καθορισμένο τρόπο ζωής και πράξεων.Δεν αντιστέκεται σε οτιδήποτε εχθρικό ,ούτε κάνει διάκριση ανάμεσα σε ξένους και ντόπιους,δεν θυμώνει και δεν κατηγορεί.Εξ΄άλλου,δεν έχει δοσοληψίες με τα δικαστήρια,για να μην αναγκαστεί να ορκιστεί.Δεν επιτρέπει στον εαυτό του το διαζύγιο,έστω κι΄αν η γυναίκα του κάνει απιστίες.Και όλα αυτά χαρακτηρίζουν το ένστικτο που αναφέραμε.Η ίδια η ζωή του Ιησού καθοριζόταν από αυτή τη τακτική,κι ακόμα,κι ο θάνατος του είχε τα ίδια χαρακτηριστικά.Δεν χρειαζόταν πια θεωρίες και τύπους για τις σχέσεις του με το Θεό,δεν χρειαζόταν ούτε προσευχή,γιατί είχε λυτρωθεί από την εβραϊκή διδασκαλία περί μετανοιών.Γνώριζε πια, μόνο το συναίσθημα ότι είναι το "ευτυχισμένο ,θεϊκό ,παιδί του Θεού".

Μόνο η ευαγγελική άσκηση οδηγεί στο δρόμο του Θεού,το ευαγγέλιο είναι που καταργεί τις αμαρτίες ,τη συγγνώμη και τη λύτρωση ,διαμέσου της πίστης.Η ιδέα του "χαρμόσυνου αγγέλματος" αρνήθηκε όλο το δογματισμό των Εβραίων και κράτησε το βαθύ ένστικτο για τον τρόπο ζωής που βοηθά στην ουράνια,αιώνια βασιλεία.Η πραγματική ψυχολογία της "λύτρωσης" βρίσκεται εδώ και όχι σε μια νέα πίστη.


34
Παρά τις διαφορές μου,οφείλω ν'αναγνωρίσω στο μεγάλο αυτόν συμβολιστή,στον Ιησού,το γεγονός ότι θεωρεί σαν αλήθειες μόνο τις εσωτερικές πραγματικότητες και ότι,όσα άλλα είναι φυσικά,σε σχέση με το χρόνο και, ακόμα,ιστορικά,του φαίνονται μόνο σαν σημεία και σαν παραβολές.Η έννοια του "υιού του ανθρώπου" δεν είναι μια καθορισμένη ιστορική στιγμή,ένα γεγονός μοναδικό,αλλά κάτι,ένα αιώνιο ψυχολογικό σύμβολο,που δεν δεσμεύεται από καμία χρονική έννοια.

Το παραπάνω ισχύει,επίσης,αλλά σε ανώτερη βάση,για το Θεό και τη βασιλεία του,για το σύμβολο του ¨ουράνιου βασιλέα " και του " υιού του Θεού ".Μα,ακριβώς,η εκκλησιαστική ακαμψία του προσωπικού Θεού και της βασιλείας του που θα απέλθει,είναι κάτι που δεν θυμίζει καθόλου χριστιανισμό. Ας μου επιτραπεί να πω ότι όλα αυτά είναι ένα γερό χτύπημα στα μάτια του Ευαγγελίου -κι ας μη ρωτήσει κανείς σε ποια μάτια,ακριβώς - όλα αυτά είναι ένα κυνικό ,ιστορικό χτύπημα που προσβάλλει το σύμβολο.

Πάντως,είναι καθαρή ,αν όχι για όλους τους ανθρώπους,η σημασία των συμβόλων του "πατέρα" και του "υιού".Ο "υιός" υποδηλώνει τη διείσδυση στο συναίσθημα της γενετικής μεταβολής του κάθε πράγματος,ο "πατήρ" υποδηλώνει αυτό το ίδιο αίσθημα,μαζί με την αιωνιότητα.Μα,θα ένιωθα ντροπή αν θύμιζα τι έκανε αυτούς τους συμβολισμούς η εκκλησία : μόλυνε την ίδια τη σύλληψη με το δόγμα της "παρεθνικότητας "!

Ας δούμε την "ουράνια βασιλεία" σαν ένα γεγονός της καρδιάς,και όχι σαν μια κατάσταση που βρίσκεται υπεράνω της γης,ή πιο σωστά ,πέρα από το θάνατο.Δεν συναντάται η έννοια του φυσικού θανάτου,στην καθολικότητα της ,μέσα στο Ευαγγέλιο,αφού ο θάνατος δεν αποτελεί ένα σημείο ,αλλά ένα πέρασμα,αφού αποτελεί μέρος ενός άλλου κόσμου που έχει χρησιμότητα μόνο σαν ένα σημείο.Παρόμοια,η ώρα του θανάτου δεν είναι χριστιανική έννοια,ας μη λησμονούμε ότι η ώρα,ο χρόνος ,η ζωή της φύσης,δεν υπάρχουν για το βασίλειο του Θεού,που δεν έχει χθες και αύριο,που δεν έχει καθορισμένη χρονική στιγμή,αλλά είναι μια ψυχική άσκηση η οποία υπάρχει παντού ,μα και πουθενά.


35
Ο αγγελιοφόρος του " χαρμόσυνου αγγέλματος", λοιπόν,πέθανε, δηλαδή, όχι για τη λύτρωση της ανθρωπότητας,αλλά για τη διδαχή του πως πρέπει αυτή να ζει.Ότι άφησε στους ανθρώπους είναι η συμπεριφορά του προς τους κριτές και δήμιους του,προς τους κατήγορους και τους υβριστές του,και τελικά,η ίδια του η στάση στο σταυρό του μαρτυρίου.

Βλέπουμε ότι δεν προβάλλει καμιά αντίσταση ,ότι δεν υποστηρίζει τα δίκια του,δεν προσπαθεί καθόλου να γλιτώσει,αντίθετα,προκαλεί το τέλος,και μάλιστα προσεύχεται,αγωνιά και αγαπά αυτούς που τον βλάπτουν.Δεν παρουσιάζει ίχνος οργής,αλλά ούτε ευθύνης,ούτε αντίσταση προς το κακό.

36
Θα πρέπει εμείς,που ονομαζόμαστε ελεύθερα πνεύματα,να κατέχουμε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να καταλάβουμε αυτή τη φιλαλήθεια που έφτασε σε πάθος και που επί αιώνες,κακής ερμηνείας,μάχεται ενάντια στη "θεϊκή πλάνη". Η πνευματική μας πειθαρχία ήταν καλοπροαίρετη και,προσεγμένα ουδέτερη, μας βοήθησε να καταλάβουμε όσα ήταν πολύ απρόσιτα και όσα ίδρυσε η εκκλησία και το ευαγγέλιο μ΄ένα αδιάντροπο και ωφελιμιστικό εγωϊσμό.

Δε νομίζω να απαιτεί ακόμα κανείς ενδείξεις για την αποκάλυψη του σαρκασμού αυτής της θεότητας,που κινεί τα νήματα πίσω από τις αυλαίες του μεγάλου ανθρώπινου θεάτρου.Θα ήταν δύσκολο να βρει την απάντηση στο τεράστιο " γιατί " της,προς την ιδέα του Χριστιανισμού.Ο κόσμος βρίσκεται γονατισμένος μπροστά σε ότι είναι αντίθετο στο ευαγγελικό δίκαιο ,ο κόσμος θυσίασε στην εκκλησία ότι χαρούμενο διέθετε,και δεν θα βρούμε ανώτερο τύπο που γυρεύουμε,ούτε σαν ιστορικό σαρκασμό.


37
Είναι εκπληκτικό το πως η εποχή μας που φημίζεται για την ιστορική της αντίληψη,μπόρεσε να επηρεαστεί από τον ανόητο μύθο του Χριστιανισμού και του Σωτήρα που κηρύττει ότι κάθε πνευματική και συμβολική έννοια έχει αναπτυχθεί μετά απ΄αυτούς ! Μα, αντίθετα,γνωρίζουμε πως η ιστορία του Χριστιανισμού,από το θάνατο στο σταυρό και μετά,δεν είναι παρά η ιστορία της βαθμιαίας ερμηνείας που ολοένα γίνεται και πιο ψεύτικη και πιο χοντροκομμένη,μέσα στον αφελή της συμβολισμό.Όσες φορές ο Χριστιανισμός κέρδιζε τις πυκνότερες και πιο βάρβαρες μάζες,που αντιλαμβανόταν ,όλο και λιγότερο τις πρωταρχικές συνθήκες της γέννησης του,ήταν ολοένα και πιο αναγκαίο να γίνει εκλαϊκευμένος,πιο άξεστος.Έτσι,σιγά σιγά υιοθέτησε δόγματα και τύπους λατρείας που υπήρχαν στην καταχθόνια πίστη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας,μια ανόητη πνευματική αρρώστια.

Να λοιπόν,που η ίδια η αναγκαιότητα,να κάνουμε αυτή την πίστη ασθενική και ποταπή σαν τις νοσηρές της σκοπιμότητες ,είναι που συνιστά το Χριστιανισμό.Τούτη η αρρωστημένη βαρβαρότητα συγκεντρώνει τις δυνάμεις της στην εκκλησία που εχθρεύεται τη δικαιοσύνη,τη ψυχική ανύψωση,τη πνευματική πειθαρχία και την έννοια της ελευθερίας και της ανθρωπιάς.Υπάρχει τεράστια αντίθεση ανάμεσα στις Χριστιανικές αξίες και στις υψηλές αξίες,και ΄μείς, πρώτοι, αποκαταστήσαμε τη μεγαλύτερη αυτή αντίθεση που υπάρχει μέχρι και σήμερα.


38
Πως θα μπορούσα να μην αναστενάξω,εδώ ; Δεν μπορώ να κρύψω πως, κάποιες ώρες,έχω αισθήματα που δεν ξεπερνούν και την πιο θλιβερή θλίψη,και αυτά είναι η περιφρόνηση προς τον σύγχρονο άνθρωπο,με τον οποίο είμαι αναπόφευκτα δεμένος.Ναι,με πνίγει η μολυσμένη αναπνοή αυτού του σύγχρονου ανθρώπου.Καθώς με κατέχει μεγάλη διορατικότητα,έχω αρκετή ανοχή προς το παρελθόν και περιορίζομαι με γενναιοφροσύνη να περνώ με λυπημένη προφύλαξη από τους αιώνες του κόσμου της παραφροσύνης που πήρε τα ονόματα του χριστιανισμού,της πίστης,της εκκλησίας.

Δεν μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει την εποχή μας.Αυτά που άλλοτε ήταν αδύναμα,τώρα είναι απαράδεκτα.Αν ,παλιά,μπορούσες να είσαι Χριστιανός,σήμερα είναι ανεπίτρεπτο.Να από που ξεκινά η δυσφορία μου.Βλέπω ολόγυρα μου να μην έχει μείνει τίποτα απ΄όσα αποκαλούσαν αλήθειες,να μην αντέχει κανείς τους ιερείς όταν μιλούν για την αλήθεια,έστω και μέσα από τα δόντια τους.

Γιατί,χωρίς μεγάλες αξιώσεις περί ισότητας,θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι, στη σημερινή εποχή, οι κληρικοί όχι μόνο διαπράττουν ασυγχώρητο σφάλμα,σε κάθε τους λέξη,αλλά δεν μπορούν πια να ψεύδονται στο όνομα τάχα της αθωότητας ή της άγνοιας.Οι ίδιοι οι κληρικοί όπως και οι άλλοι,ξέρουν πολύ καλά,ότι δεν υπάρχουν πια "αμαρτίες"και "λύτρωση",γνωρίζουν ότι τόσο η ελευθερία της θέλησης όσο και η ηθική τάξη ,είναι μεγάλα ψέμματα.Και οι πνευματικές νίκες που κατακτήσαμε ,μας απαγορεύουν πλέον να δείχνουμε αυτή την άγνοια.

Οι εκκλησιαστικές έννοιες αναγνωρίζονται πια όπως ακριβώς είναι,με το κβίδηλο νόμισμα τους για να την υποτίμηση των φυσικών αξιών.Οι ιερείς αποκαλύφθηκαν σαν τα πιο επικίνδυνα παράσιτα,σαν οι πιο δηλητηριώδεις αράχνες της ζωής.Δεν ξεχνάμε καθόλου,τις αξίες και τη χρησιμότητα των απειλητικών επινοήσεων των κληρικών από τις οποίες γεννήθηκε κάθε μίασμα και κάθε τρόμος στην ανθρωπότητα.Προκειμένου να κυριεύσουν και ν΄αντισταθούν σε όσους κυρίευαν ,οι ιερείς δεν δίστασαν να επινοήσουν όργανα βασανιστηρίων που φτάνουν μέχρι τη μεγαλύτερη σκληρότητα,όπως είναι οι έννοιες του "υπερπέραν",της " αθανασίας της ψυχής",μα και στην ίδια την "ψυχή".

Κι΄όμως,παρ΄όλο που όλοι τα γνωρίζουμε,πια,όλα αυτά,δεν ξεφεύγουμε από τη παλιά κατάσταση των πραγμάτων.Μοιάζουμε να έχουμε χάσει κάθε ίχνος ντροπής και περιφάνειας προς τους ίδιους τους εαυτούς μας,αφού οι κύριοι μας,που πίσω από την πολύ ελεύθερη αντιχριστιανική τους σκέψη,φέρονταν σαν χριστιανοί.Ενώ ,ένας πρίγκηπας που ηγείται των συνταγμάτων του,αποτελεί μια θαυμάσια εικόνα εγωϊσμού και περιφάνειας,φτάνει στην αισχρότητα όταν παραδέχεται τη χριστιανοσύνη του.Το αίσθημα περιφάνειας που τον διακρίνει,υπάρχει μόνο,όταν είναι στρατιώτης και πατριώτης,όταν διεκδικεί την τιμή και το συμφέρον του.Όλα τα ένστικτα της πείρας του,μέσα από κάθε λογής αξιολογήσεις ,γίνονται πράξεις,είναι αντιχριστιανικά.Σίγουρα ,θα υπάρχουν μεγάλα αποθέματα ψευτιάς μέσα στο σύγχρονο άνθρωπο,για να μη νιώθει το αίσθημα της ντροπής,και να αυτοχαρακτηρίζεται,ακόμα,χριστιανός.


39
Ας επιστρέψω στο σημείο όπου είχα σταματήσει.Ας αφηγηθώ την αληθινή ιστορία του Χριστιανισμού .Και η ίδια η λέξη Χριστιανισμός,δεν αποτελεί παρά μια παρεξήγηση.Στην πραγματικότητα,ο μοναδικός χριστιανός που υπήρξε,πέθανε στο σταυρό, και εκεί το ευαγγέλιο είναι κάτι νεκρωμένο.Από 'κει και πέρα κάθε άλλο "ευαγγέλιο",αντιτίθεται στη ζωή του Χριστού,και αποτελεί έναν "κακό -ευαγγέλιο".Δεν αποτελεί παρά ανοησία να χαρακτηρίζεται ο χριστιανός από την πίστη του στη λύτρωση του Χριστού : η μόνη,χριστιανική ήταν αυτή που έζησε εκείνος που σταυρώθηκε,δηλαδή ο μόνος χριστιανός.

Δεν αντιλέγω πως ακόμα και στην εποχή μας,μπορεί να υπάρξει ένα τέτοιο είδος ζωής,και ακόμα να είναι αναγκαίο,αφού ο γνήσιος παλιός χριστιανός μπορεί συναντιέται σε κάθε εποχή,αλλά μια διαφορετική απασχόληση,δηλαδή να μην κάνεις κάποια πράγματα και να κάνεις κάποια άλλη ζωή.Οι ψυχολόγοι γνωρίζουν καλά ότι οι ψυχικές καταστάσεις μιας οποιασδήποτε πίστης είναι ασήμαντες μπροστά στην αξία των ενστίκτων και πιο συγκεκριμένα είναι ψεύτικες οι έννοιες της πνευματικής αιτιότητας.Αν σκεφτούμε ότι γίνεται κανείς χριστιανός εξ΄αιτίας μιας πίστης σ΄ένα φαινόμενο συνείδησης,αυτόματα αρνιέται το χριστιανισμό.Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι στο βάθος,ποτέ δεν υπήρξαν χριστιανοί.

΄Ώστε,εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια η έννοια του χριστιανού είναι μια παρεξήγηση.Και μάλιστα,μόνο τα ένστικτα είχαν κυριαρχία σ΄αυτόν.Η πίστη,σε όλες τις εποχές - ας θυμηθούμε τον Λούθηρο - ήταν μόνο ένα περικάλυμμα για την απόκρυψη του παιχνιδιού των αισθήσεων και μια συνετή τύφλωση προς κάποια ένστικτα.Γιατί,η πίστη που δεν είναι τίποτα άλλο παρά χριστιανική σύνεση,βασιζόταν πάντα στο ένστικτο.

Στο φανταστικό κόσμο των χριστιανών,δεν βρίσκουμε τίποτα αληθινό : αντίθετα,αναγνωρίζουμε την έχθρα ενάντια σε καθετί πραγματικό και τη μόνη παρόρμηση που υπάρχει σ΄αυτήν και στις χριστιανικές ρίζες.Στα ζητήματα ψυχολογίας ,το σφάλμα είναι παρόμοια θεμελιώδες και καθορίζει ουσιαστικά κάθε ον. Αν παραλείψουμε μια μοναδική έννοια πραγματικότητας,ολόκληρος ο χριστιανισμός θα εκμηδενιστεί.Αν δούμε από ψηλά αυτό το τόσο περίεργο φαινόμενο,θα παραμείνει μια θρησκεία που δεν τη κινούν λάθη,αλλά επινοήσεις επικίνδυνες και δηλητηριώδεις.

Το παραπάνω αποτελεί θέαμα για τους Θεούς - για εκείνες τις θεότητες που είναι φιλοσοφικές και που έχω προσέξει στους περίφημους διαλόγους της Νάξου.Όταν ξεχνούν την αποστροφή τους,ευγνωμονούν το θέαμα του χριστιανισμού.Τότε μόνο το αποτρόπαια μικροσκοπικό αστέρι που αποκαλούμε γη,αξίζει μια ιερή ματιά.Δεν είναι όμως ανάγκη να περιφρονούμε τους χριστιανούς : υπερβαίνουν κατά πολύ τους πιθήκους,μέσα στην αφέλεια και πλάνη τους.



40
Όσο για το πεπρωμένο του Ευαγγελίου,κρίθηκε την ίδια στιγμή του θανάτου πάνω στον σταυρό.Αυτός ο απρόσμενος και ντροπιαστικός τρόπος θανάτωσης που επιβαλλόταν σε κάθε αγύρτη,ήταν που οδήγησε τους μαθητές του Ιησού στην κατάπληξη και στο ερώτημα "ποιος" και "τι".Καταλαβαίνουμε απόλυτα την αναστάτωση και την προσβολή που επιφέρει ένας τέτοιος θάνατος,γιατί έπρεπε να υπάρχει ένας ανώτερος λόγος.Η αγάπη που νιώθουν οι μαθητές δεν επαναπαύεται στην τύχη.

Έτσι,ξεπετάχτηκε αστραπιαία,το ερώτημα που επέφερε η άβυσσος,δηλαδή, "ποιος τον εξόντωσε,ποιος ήταν ο εχθρός του".Η απάντηση ήταν : ο ίδιος ο εβραϊσμός,που είχε στεριώσει τη βασιλεία του,η ίδια ιθύνουσα τάξη του.Από τότε χρονολογείται η εξέγερση ενάντια στην τάξη και η θεώρηση του Χριστού σαν επαναστάτη,χαρακτηριστικό που μέχρι τότε εξέλειπε από την εικόνα του και που,μάλιστα ήταν αντίθετο προς την εικόνα του.

Και είναι φανερό πως δεν κατάλαβαν την ουσία του παραδείγματος αυτού του θανάτου,δηλαδή την ανύψωση από κάθε ιδέα μίσους.Ο Ιησούς,στ΄αλήθεια,δε θα μπορούσε να επιθυμεί τίποτα άλλο πιο πολύ από τον ίδιο το θάνατο,προκειμένου να μεταδώσει το μήνυμα του.Ωστόσο,οι μαθητές του δεν ήταν σε θέση να παραδεχθούν την ιδέα του θανάτου - και αυτό είναι ύψιστη,ευαγγελική έννοια - ούτε την εγκατάλειψη στη γαλήνη της ανάπαυσης.

Κι΄έτσι ,επήλθε το καθόλου ευαγγελικό αίσθημα της εκδίκησης ,από την αρχή.Καθώς δεν μπορούσαν να κρίνουν την αιτία από το θάνατο,χρειάστηκαν μια ανταμοιβή,μια διάκριση.Βλέπουμε λοιπόν, την επάνοδο του Μεσσία,σε πρώτο πλάνο,βλέπουμε την βασιλεία του Θεού που κατεβαίνει στη γη για την ώρα της κρίσης πάνω στους εχθρούς,και αυτό αποτελεί την αιτία της παρανόησης.Αν η βασιλεία του Θεού σαν τελική πράξη της υπόσχεσης,τότε το Ευαγγέλιο παύει να είναι η εκπλήρωση αυτής της βασιλείας! Με το θάνατο του Χριστού,οι Εβραίοι πήραν μια μοναδική εκδίκηση που τους έκανε ν΄αποχωριστούν από το Θεό τους,προκειμένου να τον ανεβάσουν στα ύψη,γέμισαν με καταφρόνια και με βάρβαρη λατρεία τον τύπο του δασκάλου,και έτσι έπαψαν να έχουν το δικαίωμα που δίδαξε ο ίδιος,να είναι παιδιά του.Και όλα αυτά ,δεν ήταν παρά προϊόντα μίσους προς το μοναδικό Θεό !


41
Και από εκεί προέκυψε ο κουτός προβληματισμός ,του πως μπορούσε να επιτρέψει κάτι τέτοιο ο Θεός.Η απάντηση υπήρξε εξ΄ίσου ανόητη - μια και προερχόταν από τη διαταραγμένη σκέψη του χριστιανισμού : ο Θεός είχε προσφέρει τον υιό του,για να σώσει τους αμαρτωλούς.Και μ΄αυτό τον αιφνίδιο τρόπο έμπαινε τέλος στο Ευαγγέλιο.Είχαμε την πιο απαίσια μορφή της εξιλαστήριας θυσίας,προκειμένου για τη σωτηρία των αμαρτωλών.Ενώ ο ίδιος ο Χριστός είχε αρνηθεί το χάσμα ανάμεσα σε Θεό και σε άνθρωπο,είχε αρνηθεί την ιδέα της αμαρτίας,τώρα βρισκόταν στην πιο εκπληκτική μορφή ειδωλολατρείας! Μεταμορφώθηκε σε Σωτήρα με το μαρτυρικό θάνατο που διδάσκει τη μετά θάνατο ζωή.Κι ήταν ο Άγιος Παύλος που προσπάθησε ,αναίσχυντα,να εμφανίσει σαν λογική αυτή την ιδέα,λέγοντας προκλητικά ότι η έννοια της πίστης δεν έχει κανένα νόημα αν δεν επέλθει η ανάσταση του Ιησού.

42
Να λοιπόν,που έχουμε τη σκοπιμότητα του θανάτου στο σταυρό,δεν είναι παρά μια πρωτοποριακή απόπειρα για την επί της γης ευδαιμονία,με τον τρόπο του Βουδισμού,και αυτή είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στις δυο αυτές εκφυλισμένες θρησκείες : ενώ ο Βουδισμός δεν υπόσχεται ,αλλά διατηρεί,ο Χριστιανισμός,αντίθετα δίνει άπειρες υποσχέσεις,αλλά δεν τηρεί καμία.

Έτσι,ο Άγιος Παύλος ακολούθησε με το χειρότερο τρόπο το "χαρμόσυνο άγγελμα",ενσαρκώνοντας το αντίθετο,ακριβώς,τύπο του χαρούμενου αγγελιοφόρου, τη λογική του μίσους και θυσιάζοντας άπειρα πράγματα στο βωμό του ! Φυσικά,πριν απ΄οτιδήποτε άλλο,θυσίασε τον ίδιο το Σωτήρα καθηλώνοντας τον στο σταυρό του.Κάθε ιστορική αλήθεια,ακόμα κι η ζωή,η διδασκαλία και ο θάνατος του Σωτήρα,και ο ολόκληρο το ευαγγέλιο,έχασαν τη σημασία τους και έμεινε μόνο το μίσος αυτού του κίβδηλου. Για μια ακόμα φορά,το ιερατικό ,ιουδαϊκό ένστικτο έσφαλε κατά της ιστορίας,εξαλείφοντας την ιστορία του Χριστιανισμού.

Ο Άγιος Παύλος γέμισε με ψεύδη την Ισραηλινή ιστορία,δίνοντας της την όψη των πράξεων του και βάζοντας όλους τους προφήτες να μιλούν για το Σωτήρα.Κατόπιν,η εκκλησία εκπλήρωσε τη νοθεία της ιστορίας δημιουργώντας το προοίμιο του Χριστιανισμού.Δεν απόμεινε καμιά πραγματικότητα από τον τύπο του Σωτήρα και όλες του οι πράξεις ,μέχρι το θάνατο του.Πάνω στο ψέμα της ανάστασης του Χριστού στήριξαν κάθε άλλο ψέμα.

Ο Άγιος Παύλος που επεδίωξε τα μέσα για να φτάσει στο σκοπό του,δεν πίστευε καθόλου στις βλακείες που πίστεψαν οι άλλοι.Χρειαζόταν δύναμη και εξουσία και χρησιμοποίησε ιδέες,διδαχές και σύμβολα για να χειραγωγήσει τις μάζες .Και βλέπουμε ότι ο Μωάμεθ δανείστηκε από τον Χριστιανισμό τις ίδιες τις ιδέες του Άγιου Παύλου,τον ίδιο βασανιστικό τρόπο της δημιουργίας αγελών : με λίγα λόγια,τη πίστη στη μεταθάνατο ζωή !


43
Από τη στιγμή που παύει να βρίσκεται το κέντρο βάρους στην ίδια τη ζωή και τοποθετείται στο "υπερπέραν",είναι επόμενο να χάνει η ζωή κάθε βαρύτητα.Ότι υπάρχει στα ένστικτα είναι ζωντανό και ωφέλιμο,μα ότι τοποθετείται στις μελλοντικές υποσχέσεις προκαλεί καχυποψίες ,και αυτό είναι το μεγάλο ψέμα της αθανασίας.

Αφού έκαναν τη ζωή αδικαιολόγητη για να την ζήσεις,παύει να χρειάζεται η εμπιστοσύνη,το θάρρος,το γενικό καλό,η περιφάνεια και η ευγνωμοσύνη για τους προγόνους! Δεν υπάρχει παρά μόνο μια ανάγκη,και αυτή είναι η αθανασία της ψυχής και η σωτηρία της.Όλη αυτή η μελαγχολική κολακεία της ματαιοδοξίας του Χριστιανισμού αγκάλιασε κάθε ταπεινό και εξαθλιωμένο,κάθε απόβρασμα και κάθε εκφυλισμένο.

Δεν υπάρχει πιο βλαβερή θεωρία από τη θεωρία των ίσων δικαιωμάτων,γιατί αυτή είναι που οδηγεί στη "σωτηρία της ψυχής".Το δηλητήριο της το σκόρπισε ακριβώς ο Χριστιανισμός και αυτός είναι υπεύθυνος για τη καταστροφή της επίγειας ευδαιμονίας μας.Και το μεγαλύτερο λάθος ήταν παραχώρηση της αθανασίας στον Πέτρο και στον Παύό,τους εχθρούς της ανθρώπινης ευτυχίας.

Τούτη η αξία των πεπρωμένων με το Χριστιανισμό έφτασε μέχρι την πολιτική.Δεν τολμά πια κανείς ν΄ασκεί τα προνόμια του,τα κυριαρχικά του δικαιώματα,τον αυτοσεβασμό του και το σεβασμό προς τους άλλους,δεν τολμά να βιώνει το πάθος της διάκρισης! Έχουμε μια πολιτική που της λείπει η τόλμη! Οι αριστοκρατικές τάσεις στο αίσθημα,πολεμήθηκαν με το ψέμα της ισότητας και των δικαιωμάτων.Οι εξεγέρσεις που θα προξενηθούν απ΄αυτή τη θεωρία και το αίμα που θα χυθεί απ΄αυτές τις εξεγέρσεις,εκείνων που υπονομεύουν τους ανώτερους ,θα οφείλονται στο Χριστιανισμό και στο ταπεινό του ευαγγέλιο που αγκαλιάζει όλους του μικρούς ! ...


44
Πραγματικά,το ευαγγέλιο είναι κάτι πολύτιμο για να μας υποδεικνύει τη διαφθορά που υπάρχει,ακόμα και στις πρώτες κοινότητες.Ένα φαινόμενο αποσύνθεσης που ξεκίνησε με το θάνατο του Λυτρωτή,οδήγησε σε βαθιά λογική κυνικότητα,μέχρι τον Ραβίνο.

Τούτα τα ευαγγέλια κρύβουν μεγάλες δυσχέρειες πίσω από τα λόγια τους και θα πρέπει να τα διαβάζουμε με επιφυλάξεις.Πάντως,αυτό προσφέρει στους ψυχολόγους μεγάλη απόλαυση,αφού πρόκειται για την αντίθεση απλοϊκών διαφορών.Στη Βίβλο δεν είναι αρκετές οι συγκρίσεις,ας μη ξεχνάμε πως έχουμε την Εβραϊκή φυλή.Στο Χριστιανισμό έχουμε την τέχνη των αγίων ψεμμάτων που φτάνουν στην τελειότητα,στην τελειότητα του Εβραίου.

Η φύση ενεργεί με την κληρονομικότητα της θέλησης να χρησιμοποιήσουμε ιδέες και σύμβολα από την πείρα των κληρικών.Υπήρξε μια εξαπάτηση των ανθρώπων,ακόμα και των πιο δυνατών πνευμάτων,που διάβασαν το ευαγγέλιο,θεωρώντας το αθώο και χωρίς ν΄αντιλαμβάνονται την απάτη που κρύβεται μέσα του.


45
Μερικά παραδείγματα εκείνων που έβαλαν στο μυαλό τους αυτοί οι ανθρωποι,αποτελούν εξομολογήσεις των "ωραίων ψυχών": " Κι΄αν ακόμα δεν βρείτε άτομα που να σας υποδεχθούν και να σας ακούσουν ,τραβηχτείτε και ξεσκονιστείτε για να το έχουν σαν αμαρτία. Την ώρα της κρίσης,τα Σόδομα και Γόμορα θα έχουν καλύτερη μεταχείριση απ' αυτή την πόλη" . ( Κατά Μάρκο Ευαγγέλιο, VI,2) . Πολύ Ευαγγελικό !

" Όμως,αν σκανδαλίσει κάποιος ,ένας απ΄αυτούς τους μικρούς που διαθέτουν πίστη,καλύτερα να του δέσουν μια πέτρα και να τον πετάξουν στην θάλασσα". (Κατά Μάρκο Ευαγγέλιο ,IX ,42). Πολύ Ευαγγελικό και αυτό !

" Αν ο οφθαλμός σου αποτελεί αίτιο σκανδάλου,εξόρυξε τον.Καλύτερα να έρθεις στο Βασίλειο του Θεού μ΄έναν οφθαλμό ,παρά με δυο και να βρίσκεσαι εκεί όπου το πυρ παραμένει άσβεστο". ( Κατά Μάρκο Ευαγγέλιο,IX,47 ).

" Αληθώς λέγω ότι πολλοί εκ των παρόντων δε θα πεθάνουν πριν δουν την επερχόμενη Βασιλεία του Θεού". ( Κατά Μάρκο Ευαγγέλιο, IX 1). Θέλει και ερώτημα ότι πρόκειται περί ψέματος ;

" Εάν έλθει κάποιος πίσω μου ας αρνηθεί τον εαυτό του,ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθήσει". ( Η Χριστιανική ηθική ανασκευάζει τέτοιες απειλές.Κατά Μάρκο,VIII,34 ).

" Μην κρίνετε δια να μην κριθήτε...και τότε θα σας κρίνουν με τον ίδιο μέτρο. ( Κατά Μάρκο Ευαγγέλιο VII,1.) Πραγματικά,παράξενη γνώμη για έναν ακέραιο κριτή !

" Εάν αγαπάτε όσους σας αγαπούν,τότε ποια είναι η ανταμοιβή σας ; Τοιουτοτρόπως ενεργούν οι δημαγωγοί.Εάν χαιρετάτε μόνο τους αδελφούς σας ποια είναι η εξαιρετική πράξη σας ; Και οι ειδωλολάτρες το ίδιο πράττουν." ( Κατά Ματθαίον ,V,46). Να το αξίωμα της Χριστιανικής αγάπης : δεν θέλει παρά να πληρωθεί ακριβά...

" Αλλά,εάν δεν δίνετε συγγνώμη στους άλλους,ο πατήρ δε θα σας δώσει τη συγγνώμη του." ( Κατά Ματθαίον,VI,15). Κίνδυνος για τον Πατέρα !

" Αναζητήσατε πρώτα το Βασίλειο του Θεού καθώς και τη δικαιοσύνη του και θα σας δοθούν τα πάντα." (Κατά Ματθαίον ,VI 33). Δηλαδή,όλα όσα είναι απαραίτητα...

" Εκείνη την ημέρα απολαύσατε και σκιρτήσατε από χαρά,διότι η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη εις τα ουράνια.Διότι με πανομοιότυπο τρόπον μεταχειρίζοντο οι πατέρες τους προφήτες ." ( Κατά Λουκά , VI 23) .Μια αναίσχυντη φλυαρία τούτη η σύγκριση με τους προφήτες...

" Αγνοείτε ότι είστε ναός του Θεού και ότι το πνεύμα του κατοικεί εντός σας.Εάν καταστρέψει κάποιος το ναό του Θεού,ο Θεός θα τον καταστρέψει ,διότι ο ναός του είναι ιερός..." ( Επιστολή προς Κορινθίους, III,16, Παύλος ).Δε φτάνει καμιά κατηγορία για τέτοιες ιδέες.

" Δεν γνωρίζετε ότι οι Άγιοι θα κρίνουν τον κόσμο και ότι αν ο κόσμος κρίνρται για εσάς,δεν είστε άξιοι να αποδώσετε τις ελάχιστες κρίσεις ;" ( Παύλου,προς Κορθνθίους,VI,2)

Και όσον αφορά την ίδια επιστολή,βλέπουμε ότι δυστυχώς δεν πρόκειται μόνο για το λόγο ενός τρελού ,αλλά και ενός εκπληκτικού αποστάτη που συνεχίζει,κατά λέξη :

" Μήπως ο Θεός δε θεώρησε σαν παραλογισμό τη σύνεση του κόσμου ; Αφού ο κόσμος δεν γνώρισε τον Θεό μέσα στη σωφροσύνη του,ο Θεός επειδίωξε να σώσει τους πιστούς του με την παραφροσύνη της προφητείας. Ανάμεσα σ΄εσάς τους εκλεκτούς δεν υπάρχουν ούτε πολλοί φρόνιμοι,κατά σάρκα,ούτε πολλοί ευγενείς,ούτε πολλοί δυνατοί. " Αλλά ,ο Θεός επέλεξε τα χειρότερα πράγματα και όσα περιφρονούμε,και όσα δεν έχουν αξία,δια να μην εκμηδενίσει όσα αξίζουν,δια να μη δοξαστεί κανείς ενώπιον του." ( Παύλου,πρώτη επιστολή προς Κορινθίους.)

Για να καταλάβουμε αυτήν τη περικοπή που αποτελεί μαρτυρία πρώτης τάξης,για την ηθική ψυχολογία των Τσαντάλα,θα πρέπει να διαβάσουμε το πρώτο μέρος του έργου μου "Γενεολογία της Ηθικής",όπου αποκαλύπτω για πρωτη φορά,την αντίθεση ανάμεσα σε μια ανώτερη ηθική και σε μια ηθική του Τσαντάλα,που γεννήθηκε από αδυναμία.Και,ακριβώς,ο Άγιος Παύλος ήταν ο μεγαλύτερος απόστολος της εκδίκησης.

Ο κάτωθι άνθρωπος θεωρείται ο Αντίχριστος :

" Ανάμεσα από τις Συμπληγάδες της τυφλής πίστης και της ξερής λογικής θα αναπτυχθεί η νόηση της Νέας Εποχής.
Μία νόηση αρμονικά δεμένη με τη δημιουργική φαντασία.
Ο Υδροχοϊκός άνθρωπος θα είναι περισσότερο πολωμένος στο νου παρά στο συναίσθημα και θα εκφράζει τις ιδιότητές του σε κάθε βήμα της καθημερινής του δραστηριότητας.
Θα μπορούσε να φτάσει σε ένα ψηλό βαθμό αυτοσυνείδησης και θα μάθει να χρησιμοποιεί ορθά το νου του, ώστε να πάψει να είναι ευάλωτος.
Η προπαγάνδα και η διαφήμιση θα πάψουν να τον αλλοιώνουν.
Η αλλοτρίωση του νου μας έχει γίνει σωστή επιστήμη στα χέρια ορισμένων επιδέξιων.
Στην πραγματικότητα είναι ένα από τα πιο έντεχνα όπλα των Αρνητικών Δυνάμεων ενάντια στην ελεύθερη κρίση και θέληση του ανθρώπου".





Η Ελληνική Γλώσσα λοιπόν, μπορεί ως εργαλείο να βοηθήσει τον άνθρωπο να φτάσει στην αυτογνωσία του.Να γίνει δηλαδή ένας Αντίχριστος,διότι πια ,θα έχει χρησιμοποιήσει ορθά τον νου του...

''Να γίνει δηλαδή ένας Αντίχριστος,διότι πια ,θα έχει χρησιμοποιήσει ορθά τον νου του...''

Aυτην την κουβεντα δεν την καταλαβαινω Αλκινοε.Γιατι να ειναι καποιος ''αντι'' αν χρησιμοποιοει την σκεψη του?

Θελεις να μαθεις για καποιον που σε μια ομολογια του στην Γκουανταλαχαρα το 1975 ειπε οτι ειναι ο εκπτωτος αγγελος?Αυτο το ισχυριστηκε ο Σαμαέλ Αούν Βεόρ [Samael Aun Weor].Το ονομα αυτο ειναι το ονομα του εκπτωτου αγγελου.
Δεν ξερω αν κανω σωστα που μιλω για αυτο αλλα καποιες φορες δεν αντεχω.Υπαρχουν τοσα στη γη που οι πολλοι δεν γνωριζουν τιποτα.Ετσι φτανουν σε συνειρμους μεσα στην αγνοια τους.Βεβαια στην ομολογια του λεει και αλλα,με λιγα λογια σου λεω οτι ισχυριζετε οτι ,στις τοσες φορες που ερθει στη γη,τωρα πια ειναι κοντα μας και μιλα για να μας βοηθησει,βοηθωντας το σχεδιο του Δημιουργου.

ostrako έγραψε:''Να γίνει δηλαδή ένας Αντίχριστος,διότι πια ,θα έχει χρησιμοποιήσει ορθά τον νου του...''

Aυτην την κουβεντα δεν την καταλαβαινω Αλκινοε.Γιατι να ειναι καποιος ''αντι'' αν χρησιμοποιοει την σκεψη του?

Θελεις να μαθεις για καποιον που σε μια ομολογια του στην Γκουανταλαχαρα το 1975 ειπε οτι ειναι ο εκπτωτος αγγελος?Αυτο το ισχυριστηκε ο Σαμαέλ Αούν Βεόρ [Samael Aun Weor].Το ονομα αυτο ειναι το ονομα του εκπτωτου αγγελου.
Δεν ξερω αν κανω σωστα που μιλω για αυτο αλλα καποιες φορες δεν αντεχω.Υπαρχουν τοσα στη γη που οι πολλοι δεν γνωριζουν τιποτα.Ετσι φτανουν σε συνειρμους μεσα στην αγνοια τους.Βεβαια στην ομολογια του λεει και αλλα,με λιγα λογια σου λεω οτι ισχυριζετε οτι ,στις τοσες φορες που ερθει στη γη,τωρα πια ειναι κοντα μας και μιλα για να μας βοηθησει,βοηθωντας το σχεδιο του Δημιουργου.

Αντίχριστος σημαίνει αντιτιθέμενος στον Χριστό ή πολέμιός του (Λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη) Αυτή η έκφραση αναφέρεται στην Αγία Γραφή μόνο από τον μαθητή του Χριστού Ιωάννη και ειδικότερα μόνο στην Α και Β Επιστολή του.
Δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο άτομο που θα έπαιζε έναν μελλοντικό ρόλο αλλλά γιά όλους τους ανά τους αιώνες αντιτιθέμενους στον Χριστό.
Αυτό το συλλογικό σώμα του αντιχρίστου έκανε την εμφάνισή του όταν ζούσε ακόμα ο Ιωάννης. (Α Ιωάννου β 18 " τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουσιν", Α Ιωάννου δ 3 "και τώρα μάλιστα είναι εν τω κόσμω")
Είναι μια προειδοποίηση για αντίληψη μιας ήδη υπάρχουσας κατάστασης σχετικά με άτομα που ήδη αντιτίθεντο στον Χριστό ώστε να είναι προσεκτικοί οι Χριστιανοί.
Ο αντίχριστος χαρακτηρίζεται επίσης:

ως "ο πλάνος" (Β Ιωάννου 7)
ως "ο ψεύστης" (Α Ιωάννου β 22)
ως "ο αρνούμενος τον Πατέρα και τον Υιόν" (Α Ιωάννου β 22)
αυτός που "αρνείται ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός" (Α Ιωάννου β 22)
Είναι εύλογο ότι διάφορες εντυπωσιακές διαδόσεις ότι αναμένεται μελλοντικά να έρθει κάποιος «αντίχριστος» που θα λάβει μεγάλη εξουσία, στερείται κάθε βιβλικής βάσης.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE% ... E%BF%CF%82



Υ.γ Κατά ερμηνεία ,όπως αποδίδεται : ...είμαι ένας από τους πολλούς Αντίχριστους

Eισαι αντιθετος στα λογια του,η, σε ολο αυτο που δημιουργηθηκε γυρω του?

46
Να ποιο είναι το συμπέρασμα : οι άνθρωποι θα έπρεπε να φορούν γάντια όταν διαβάζουν την Καινή Διαθήκη...Γιατί αυτό μας αναγκάζει να κάνουμε ,η επαφή μ΄όλες αυτές τις ακαθαρσίες.Θα πρέπει ν΄αποφύγουμε τους πρώτους Χριστιανούς,σαν τους Εβραίους της Πολωνίας,κι όχι επειδή πρέπει να τους κατηγορήσουμε,αλλά επειδή και οι δυο νιώθουν άσχημα.Ήταν τελείως μάταιο να ψάξω στο ευαγγέλιο έστω και ένα ίχνος συμπάθειας,αφού δεν υπάρχει σ΄αυτό τίποτα ελεύθερο και καλό,κανένα ένστικτο καθαρότητας,παρά μόνο ένστικτα κακίας και απάτης.

Υπάρχει μια εξαπάτηση στα πιο ουσιώδη πράγματα απ΄αυτούς τους ψευτοευλαβείς που ,ό,τι προσβάλλουν το κάνουν πιο σημαντικό.Και ,όχι μόνοι "οι πρώτοι Χριστιανοί" δε μολύνουν όσα προσβάλλουν,αλλά αποτελουν τιμή για όσους είναι ενάντια τους.Όταν διαβάζουμε την Καινή Διαθήκη,δεν μπορούμε να μη νιώσουμε προτίμηση γι΄αυτά που κακομεταχειρίζεται,αλλά και σ΄αυτο το κόσμο υπάρχουν θρασύτατοι στασιαστές που επιδιώκουν μάταια να φέρουν το μηδενισμό.Όμως,ας αναλογιστούμε αν κερδίζουν και αυτοί οι Γραμματείς και Φαρισαίοι μπροστά σε τέτοιους εχθρούς.Για ν΄αξίζει τόσο μίσος πρέπει να βρουν κάτι,και αυτό δεν είναι άλλο παρά η υποκρισία.Αυτό το τολμούσαν "οι πρώτοι Χριστιανοί " και ίσως να ήταν προνομιούχοι.

Άλλωστε,οι πρώτοι και οι τελευταία χριστιανοί ,νομίζω,προβαίνουν ενάντια σ΄όλους τους προνομιούχους.Ζουν και αγωνίζονται για το δικαίωμα στην ισότητα.Στην ουσία,δεν υπάρχει εκλογή.Κι΄αν θέλουμε να είμαστε εμείς οι "εκλεκτοί του Θεού" σύμφωνα με όλα τ΄αξιώματα της δικαιοσύνης,του πνεύματος και της περιφάνειας,τότε θα πρέπει ν΄αποφύγουμε τον κόσμο.Όσο αφορά την ηθική,στο στόμα των χριστιανών είναι ένα ψέμα,όπως και οι πράξεις του ή οι αξίες του είναι ψεύτικες ,άσχετα αν όσα αποστρέφεται αποκτούν αξία.

Οι χριστιανοί ,αλλά κυρίως οι ιερείς αποτελούν κριτήριο για την αξιολόγηση των πραγμάτων.Θα έλεγα ακόμα ,πως μέσα σ΄όλη την Καινή Διαθήκη ,μόνο ένα πρόσωπο είναι άξιο εκτίμησης,και αυτό δεν είναι παρά ο Ρωμαίος Διοικητής Πιλάτος,ο οποίος δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά τις διενέξεις.Σίγουρα,συλλογίζεται "ένας Εβραίος λιγότερο ή περισσότερο". Βλέπουμε τον ανώτερο σαρκασμό του Ρωμαίου μπροστά στον οποίο έγινε μια αναίσχυντη κατάχρηση της λέξης "αλήθειας",και ο οποίος αμφισβήτησε την Καινή Διαθήκη με το συλλογισμό, "Τι να είναι η αλήθεια ;"


47
Το ότι δεν μπορούμε να συναντήσουμε το Θεό,ούτε στην ιστορία,ούτε στη φύση,δεν μας κάνει ν΄αποχωριστούμε απ΄αυτόν,αλλά αντίθετα μας εμποδίζει να νιώσουμε ένα Θεϊκό συναίσθημα απέναντι του.Το μόνο που νιώθουμε είναι ένα αδυνηρό συναίσθημα,ότι αυτός αποτελεί μια επανάσταση ενάντιον της ζωής.Δεν μπορούμε να δεχθούμε το Θεό σαν Θεό.Κι΄αν ακόμα μας έδειχναν το Θεό των Χριστιανών,και αυτόν που δημιούργησε ο Παύλος,πάλι δεν θα πιστεύαμε και θα τον βλέπαμε σαν την άρνηση του Θεού.Η χριστιανική θρησκεία που δεν πλησιάζει την αλήθεια πουθενά και που μόλις η πραγματικότητα την πλησιάζει ,αυτή λυποψυχά,αποτελεί θανάσιμο εχθρό της λογικής,δηλαδή της επιστήμης επομένως,δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει κάθε τρόπο προκειμένου να δηλητηρίασει ,να κατηγορήσει,να διαψεύσει την πνευματική πειθαρχία , την καθαρότητα ή αυστηρότητα του πνεύματος,καθώς και την ανώτερη ψυχραιμία και ελευθερία του πνεύματος.

Τούτη η πίστη που δίνεται κατ΄εντολή,αποτελεί βέτο ενάντια στη συνείδηση και δεν είναι παρά ένα ψέμα.Ο Άγιος Παύλος γρήγορα συνειδητοποίησε, πως για την πίστη το ψεύδος είναι αναγκαίο, αργότερα η εκκλησία κατάλαβε τον Παύλο.Ο Θεός που επινόησε ο Παύλος,που εκμηδενίζει τη λογική,στο βάθος είναι η απόφαση του να επιβάλλει τη θέληση του.Οι εχθροί του είναι οι καλοί φιλόλογοι και οι ιατροί της Αλεξανδρινής Σχολής.Γιατί, βέβαια,δεν μπορείς να είσαι φιλόλογος ή ιατρός και να μην είσαι αντίχριστος - η φιλολογία και η ιατρική αποτελούν εχθρούς κατά της δεισιδαιμονίας.Οι φιλόλογοι βλέπουν πίσω από τα άγια βιβλία ,οι γιατροί πίσω από τον εκφυλισμό.Και ο χριστιανισμός θεωρεί το γιατρό "ανίατο κακό"και τον φιλόλογο "τσαρλατάνο" .

48
Σίγουρα,ποτέ δεν έχουμε καταλάβει την ιστορία που υπάρχει στην αρχή της Βίβλου και που προκαλεί τον πανικό μπροστά στη συνείδηση.Το βιβλίο αυτό ξεκινά,όπως αρμόζει,με τη μεγάλη,εσωτερική αναστάτωση του κληρικού : δεν υπάρχει ,γι΄αυτόν,παρά ένας μεγάλος κίνδυνος.Ο αρχαίος Θεός,απόλυτα όμοιος με το μεγάλο ιερέα,βαδίζει στον κήπο του και γίνεται πλήξη.Κι επειδή,μάταια αγωνίζεται εναντίον της πλήξης,επινοεί τον άνθρωπο που είναι διασκεδαστικός.Μόνο που και ο άνθρωπος νιώθει πλήξη.Και καθώς η θεία φιλευσπλαχνία και η θλίψη χαρακτηρίζουν τον παράδεισο,δημιουργεί και άλλα ζώα.Τα πρώτα λάθη του Θεού είναι ότι άνθρωπος δεν κατάφερε να διασκεδάσει με τα ζώα,αλλά κυριάρχησε πάνω τους,ίσως επειδή δεν ήθελε να θεωρηθεί ζώο.Έτσι ,ο Θεός αναγκάστηκε να δημιουργήσει τη γυναίκα ,και στ΄αλήθεια,τότε η πλήξη σταμάτησε.

Η γυναίκα είναι το δεύτερο λάθος του Θεού.Κάθε ιερέας γνωρίζει ότι η γυναίκα στο βάθος της είναι ένα ερπετό,κι επίσης απ΄αυτήν προέρχονται όλα τα κακά.Έτσι,"η επιστήμη προήρθε απ΄αυτήν".Η γυναίκα ήταν που παρακίνησε τον άντρα να γευτεί το φρούτο της γνώσης.Να λοιπόν,που ο Θεός πανικοβλήθηκε βλέποντας τον άνθρωπο να γίνεται η μεγαλύτερη αποτυχία του και να γίνεται εχθρός του.Η επιστήμη τον έκανε ισάξιο του Θεού! Ενώ η επιστήμη είναι κάτι που αυτό υπερασπίζεται,η ηθική την κάνει ν΄αποτελεί το σπέρμα της αμαρτίας.Μα και ο πανικός που ένιωθε ο Θεός δεν τον εμπόδισε να είναι πανούργος.Το πως θα υπεράσπιζε τον εαυτό του από την επιστήμη ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα του.

Η απάντηση ήταν να φύγει ευθύς ο άνθρωπος από τον παράδεισο.Καθώς η ευτυχία και η νωχέλεια έφερναν τις σκέψεις,αποφάσισαν πως ο άνθρωπος δεν πρέπει να σκέφτεται.Οι ιερείς επινοούν τον κόπο και το θάνατο,το θανάσιμο κίνδυνο,το γήρας,τις έννοιες,τις αρρώστιες - κι΄όλα αυτά είναι μέσα στον αγώνα εναντίον της επιστήμης.

Παρ΄όλο που η αθλιότητα απαγορεύει στην ανθρωπότητα να συλλογίζεται,ωστόσο,να που το έργο της γνώσης υψώνεται τεράστιο και χτυπά το τζάμι στο λυκόφως των Θεών.Τότε, ο Θεός επινοεί τους πολέμους διχάζοντας τους λαούς και προσπαθώντας να εκμηδενίσει τους ανθρώπους - άλλωστε ,οι κληρικοί χρειάζονταν , πάντα τον πόλεμο για να χωρίζουν τους λαούς.Ο πόλεμος δεν είναι παρά μια μεγάλη αναστάτωση της επιστήμης ,και τόσο η γνώση όσο και η ανεξαρτητοποίηση από τον ιερατικό ζυγό,μεγαλώνουν τον αριθμό των πολέμων.Ο παλιός Θεός αποφασίζει τελεσίδικα,ότι αφού ο άνθρωπος έχει καταστεί επιστημονικός,όλα αυτά του είναι άχρηστα.


49
Είναι σίγουρο ότι ο αναγνώστης έχει συνειδητοποιήσει πως η αρχή της Βίβλου περικλείει όλη την ψυχολογία των κληρικών.Οι ιερείς αναγνωρίζουν ένα μόνο μεγάλο κίνδυνο,την επιστήμη και την αληθινή ουσία της αιτίας και του αποτελέσματος.Όμως,μόνο οι ευνοϊκές συνθήκες είναι εκείνες που θα κάνουν την επιστήμη να εξελιχθεί.

Η λογική του κληρικού λοιπόν, είναι να γίνει ο άνθρωπος δυστυχισμένος,κι΄έτσι έχουμε την εισβολή της αμαρτίας,την έννοια της ενοχής και της τιμωρίας,έχουμε την τάξη της ηθικής που τέθηκε σε αντιπερισπασμό προς την επιστήμη,προς τη λύτρωση της ανθρωπότητας από τους κληρικούς.Οι άνθρωποι δεν πρέπει να βγουν από τον εαυτό τους,αλλά να κοιτάξουν μέσα τους.Πρέπει να υποφέρουν προκειμένου να μάθουν ,και όχι να χρησιμοποιούν τη λογική και τη σύνεση.Έτσι φτάνει στο σημείο να χρειάζεται τον ιερέα και όχι τον γιατρό !

Δεν χρειάζεται παρά ένας σωτήρας.Όλα αυτά τα ψέμματα,περί αμαρτίας και ποινής,περί σωτηρίας και λύτρωσης,δεν εφευρέθηκαν παρά για να εξοντώσουν την ιδέα της αιτίας στους ανθρώπους.Σ΄αυτή τη νοοτροπία εμφανίζονται τα πιο απατηλά και σκοτεινά ψέμματα.Η εξέγερση των κληρικών σημαίνει εξέγερση των παρασίτων.Καθώς έχει καταστραφεί ο πρωταρχικός όρος της γνώσης,αποτελώντας έτσι ,το πιο φοβερό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας,βλέπουμε ότι οι φυσικές συνέπειες μια πράξης μοιάζουν να προέρχονται πιο πολύ από τα φαντάσματα των παραισθήσεων,από πνεύματα και ψυχές.

Ακόμα και οι αμαρτίες,που μολύνουν την ανθρωπότητα,εφευρέθηκαν για να εκμηδενίσουν την επιστήμη,το πνεύμα και οτιδήποτε εξυψώνει και εξευγενίζει τον άνθρωπο.Εξάλλου ,η βασιλεία των κληρικών στεριώνει με την εφεύρεση της αμαρτίας.


50
Πρέπει να αναφερθώ στην ψυχολογία της πίστης και των πιστών και να πω ότι ακόμα κι΄αν υπάρχουν κάποιοι στην εποχή μας που δεν έχουν καταλάβει πόσο απαράδεκτο είναι να είσαι πιστός και, μάλιστα πόσο αποτελεί δείγμα παρακμής, δε θα αργήσουν να το καταλάβουν,γιατί η δική μου φωνή θα φτάσει ως τους βαρήκοους.Είναι φανερό ότι οι χριστιανοί έχουν επινοήσει ένα είδος κριτηρίου της αλήθειας που λέει ότι η πίστη σώζει,επομένως είναι πραγματική.

Θα μπορούσαμε να αντικρούσουμε αυτή την "αλήθεια", υποστηρίζοντας ότι η "σωτηρία της ψυχής"δεν είναι κάτι που έχει αποδεχθεί,αλλά κάτι που το έχουν υποσχεθεί.Μα πως θα το αποδείξουμε ; Ισχυριζόμαστε ότι είναι απόδειξη εκείνο που είναι μια πίστη για την πραγματοποίηση υπόσχεσης της πίστης.Άρα, υπάρχει το σκεφτικό ότι η πίστη σώζει,άρα είναι αληθινή.Να όμως, που αυτό μας φέρνει κοντά στη λύση του προβλήματος,αφού το συμπέρασμα αυτό δεν αποτελεί παρά μια κουταμάρα που έχει μεταβληθεί σε κριτήριο αλήθειας !

Αλλά,ας δεχθούμε ότι η μέλλουσα σωτηρία έχει υποδειχθεί από την πίστη.Πως θ΄αποτελέσει μια απόδειξη της αλήθειας ; Μα,αν οι αισθήσεις μας κληθούν για να ανταποκριθούν στην ερώτηση "τι είναι αληθινό",τότε θα υπάρχει η απόδειξη του αντίθετου και η καχυποψία για την αλήθεια.Οι αληθινές κρίσεις προκαλούν πιο μεγάλη απόλαυση από τις ψεύτικες ,και κάθε τμήμα αλήθειας χρειάστηκε αγώνα για να κερδηθεί,θυσίες και κόπους,γι΄αυτό χρειάζεται και ψυχικό μεγαλείο,αφού η υπηρεσία προς την αλήθεια είναι από τις πιο δύσκολες.

Έτσι,στα πνευματικά πράγματα ,νόμιμο είναι να είναι κανείς αυστηρός με τα αισθήματα του,να περιφρονεί την "καλοσύνη"και να θέτει σε αμφισβήτηση τα <<ναι>> και τα <<όχι>>. Να λοιπόν,που η πίστη λέει ψέμματα,καθώς "σώζει".Ο αληθινός σκοπός πίσω από τα λυτρωτικά συστήματα της εκκλησία είναι να προκαλέσει ασθένεια.

Ωραια δουλεια Αλκινοε

ostrako έγραψε:Eισαι αντιθετος στα λογια του,η, σε ολο αυτο που δημιουργηθηκε γυρω του?

Δεν υπαρχει ΚΑΜΙΑ καταγραφη απο ιστορικο για να θεωρουμενα λογια του Χριστου
παρα μονον απο "θεολογους" της εποχης που τους καναμε ιστορικους του χριστιανισμου

και αν δεχθουμε ολα οσα μας εδωσαν οι μαθητες του σαν λογια του (οσα απεδιδαν σε αυτον) τοτε
το χριστιανικο μορφωμα καταρρεει

για αυτο καποιοι λενε πως αν ζουσε σημερα ο Χριστος δεν θα ηταν χριστιανος ουτε ορθοδοξος ουτε καθολικος
ουτε καμια σεχτας ακολουθος

οποτε κατα τις οικουμενικες συνοδους και γενικα σε καθε προσπαθεια κοπτοραπτικης
καποια λογια αρεσαν και βολευαν καποια αλλα οχι οποτε ειπαν πως δεν ειναι δικα του
ασχετα που αν πηγες τα απεδιδαν στον Χριστο
Αρα μιλαμε και λεμε πως ο χριστιανισμος ειναι ενα μορφωμα ασχετο με τον Χριστο αλλα μαλλον κατα πως βολευε το ιερατειο

παρα μονον απο "θεολογους" της εποχης που τους καναμε ιστορικους του χριστιανισμου

Αυτο Ταλε δεν ισχυει για μενα.Να σου πω γιατι.Γιατι και οι διαφοροι Ιστορικοι,μες την υποκειμενικη τους υστεροβουλια γραφουν.Η Ιστορια γραφετε απο νικητες και τα αφεντικα του κοσμου,κανουν οτι θελουν.Ασε, γιατι η καθε χωρα παρουσιαζει την Ιστορια οπως την βολευει.Ετσι το να ειμαι απολυτος σε κατι ,παλι μες την δικη μου υποκειμενικοτητα διεπετε....

51
Για να διαπιστώσουμε ότι η πίστη,όχι μόνο δεν μετακινεί βουνά,αλλά υψώνει βουνά,εκεί όπου δεν υπάρχουν,αρκεί μια επίσκεψη σ΄ένα ψυχιατρείο.Ωστόσο,οι ιερείς πιστεύουν και παραδέχονται τις αρρώστιες και τα ψυχιατρεία.Ακριβώς,όπως η αρχαία Ελλάδα χρειαζόταν ένα ξεχείλισμα υγείας,ο χριστιανισμός χρειάζεται ένα ξεχείλισμα ασθένειας.Πίσω από την εκκλησιαστική νοοτροπία της σωτηρίας της ψυχής,κρύβεται η σκέψη ν΄αρρωστήσουν τον άνθρωπο.Η ίδια η εκκλησία είναι ένα ιδεώδες παραφροσύνης,κι΄αυτή η ίδια η γη.Οι πιστοί είναι εκφυλισμένοι τύποι,και οι εποχές θρησκευτικών κρίσεων μοιάζουν με επιδημίες ψυχικών ασθενειών.

Όλες οι ανώτερες καταστάσεις που τοποθέτησε ο χριστιανισμός πάνω από τους ανθρώπους,μοιάζουν με επιληψία.Οι κατάλογοι των αγίων,παραθέτουν όλους τους μεγάλους απατεώνες ή τρελούς,στην ύψιστη τιμή του Θεού.Στην σημερινή Αγγλία μελετούν τη χριστιανική θεωρία,πιο πολύ απ΄οπουδήποτε αλλού.Σκέφτηκα πως πρόκειται για μια κοινή παραφροσύνη που χτίστηκε μεθοδικά σε αρρωστημένο έδαφος που είχε προετοιμαστεί από πριν.Δεν υπάρχει εκλογή στο χριστιανικό μέλλον,αφού μόνο οι ασθενικοί προορίζονται γι΄αυτό.Γιατί, εμείς που έχουμε την τόλμη να δείχνουμε την υγεία και την καταφρόνια μας,δεν μπορούμε παρά να περιφρονήσουμε αυτή τη θρησκεία που αγνοεί το κορμί,που ασπάζεται τις δεισιδαιμονίες και που θεωρεί καλό να μην υπάρχει αρκετή τροφή,που δεν χτυπά τους εχθρούς και που πιστεύει πως είναι άγιος ένα πλάσμα ασθενικό και χλωμό,διεφθαρμένο και ανίατα άρρωστο - το ίδιο ισχύει για την "τέλεια ψυχή" στο σκελετωμένο κορμί.

Ο ίδιος ο χριστιανισμός δημιουργήθηκε από τη συσσώρευση στοιχείων εκφυλισμού και παρακμής,και είναι μια ηλιθιότητα η πίστη ότι ο χριστιανισμός αναπτύχθηκε εξαιτίας της διαφθοράς της ανώτερης αρχαιότητας.Φτάνει να φανταστούμε αυτή την εποχή,κατά την οποία οι μάζες όλων των εκφυλισμένων και ασθενικών,έγιναν χριστιανοί,σε αντίθεση με τον ευγενικό ωραίο τύπο,που ήταν, βέβαια,πιο ολιγάριθμος.Εξάλλου,ο χριστιανισμός δεν μπορούσε να είναι ούτε εθνικιστικός,αφού δεν ανταποκρινόταν στους όρους καμιάς φυλής,αλλά απευθυνόταν σ΄όλους τους απόκληρους της γης.

Όλοι οι άρρωστοι αισθάνθηκαν απέχθεια εναντίον των υγιών,διαμέσου του χριστιανισμού.Οτιδήποτε είναι περήφανο και υπέροχο,η ίδια η ομορφιά προσβάλλει τ΄αυτιά και τα μάτια.Ο ίδιος ο Παύλος είπε ότι ο Θεός επέλεξε ότι είναι αδύναμο και καταφρονημένο.Ας δούμε το Θεό στο σταυρό και πόσο υστερόβουλη είναι αυτή η εικόνα : είναι θεϊκό μόνο ότι υποφέρει και βρίσκεται στο σταυρό του μαρτυρίου.Γι΄αυτό επινοήθηκαν οι άγιοι.Είναι ευκολονόητο ότι ο χριστιανισμός υπήρξε η πιο μεγάλη συμφορά στην ανθρωπότητα.

ostrako έγραψε:Η Ιστορια γραφετε απο νικητες και τα αφεντικα του κοσμου,κανουν οτι θελουν.Ασε, γιατι η καθε χωρα παρουσιαζει την Ιστορια οπως την βολευει.Ετσι το να ειμαι απολυτος σε κατι ,παλι μες την δικη μου υποκειμενικοτητα διεπετε....

Σωστα. απο τους νικητες!
και νικησε ο χριστιανισμος οποτε εκεινοι τα εγραψαν δεν τους τα διαστρβλωσε κανεις
μονοι τους εκαναν την κοπτοραπτικη

Όλοι οι άρρωστοι αισθάνθηκαν απέχθεια εναντίον των υγιών,διαμέσου του χριστιανισμού.Οτιδήποτε είναι περήφανο και υπέροχο,η ίδια η ομορφιά προσβάλλει τ΄αυτιά και τα μάτια.Ο ίδιος ο Παύλος είπε ότι ο Θεός επέλεξε ότι είναι αδύναμο και καταφρονημένο.Ας δούμε το Θεό στο σταυρό και πόσο υστερόβουλη είναι αυτή η εικόνα : είναι θεϊκό μόνο ότι υποφέρει και βρίσκεται στο σταυρό του μαρτυρίου.Γι΄αυτό επινοήθηκαν οι άγιοι.Είναι ευκολονόητο ότι ο χριστιανισμός υπήρξε η πιο μεγάλη συμφορά στην ανθρωπότητα.

Δουλοι εναντιον ελευθερων
αρρωστοι εναντιον υγιων
αμορφωτοι εναντιον των σοφων
απλος κοσμος εναντια σε βασιλιαδες

κατι ηξερε ο αποστολος

ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ,
καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά,
28 καὶ τὰ ἀγενῆ τοῦ κόσμου καὶ τὰ ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός,
καὶ τὰ μὴ ὄντα, ἵνα τὰ ὄντα καταργήσῃ,

ολοι εδω περα αμορφωτοι αρρωστοι δουλοι πορνες εγκληματιες και καθε ειδους ανθρωπος που το επιπεδο του ηταν πεσμενο
αυτη ηταν η βαση οι πρωτοι πελατες

52
Εκτός των άλλων,ο χριστιανισμός έρχεται σε σύγκρουση με κάθε πνευματική ειλικρίνεια,αφού υποστηρίζει καθετί νοσηρό και ανόητο.Να γιατί η πίστη είναι κάτι νοσηρό,μια και απορρίπτει τη γνώση και την επιστήμη.Ακόμα και η παραμικρή αμφιβολία,για το χριστιανισμό, είναι αμαρτία.Βλέπουμε τις ενδείξεις παρακμής σε καθετί θρησκευτικό,κάτι που υπάρχει στα ραχητικά παιδιά και στις υστερικές γυναικούλες.

Οι πιστοί είναι ασθενικοί,δεν υπεισέρχονται στα δικαιώματα τους,καθετί ασθενικό είναι και καλό.Εξάλλου οι κληρικοί διακρίνονται για την ελλειπτικότητα τους,όσο αφορά τη φιλολογία,δηλαδή την τέχνη να διακρίνουν τα συμβάντα χωρίς διαστρέβλωση.Οι φιλόλογοι ανατριχιάζουν όταν οι θεολόγοι καταγίνονται με ιστορικά θέματα.Η παραμικρή προσπάθεια σκέψεων πρέπει να πείσει τους πιστούς για την κατάχρηση της Θείας δεξιότητας,γιατί αν είχαν λίγη ευλάβεια,θ΄απέρριπταν το Θεό που θεραπεύει αμέσως μεγάλες ασθένειες ή που παρουσιάζει μια άμαξα τη στιγμή ακριβώς που πέφτει η βροχή.


53
Διαβεβαίωνω,πως κανένας μάρτυρας δεν απόδειξε ποτέ,τίποτα με την αλήθεια.Είναι τόσο κατώτερη η πνευματική ευλάβεια των μαρτύρων,που δεν έχουμε ανάγκη να τους αρνηθούμε.Γιατί,δεν μπορεί η αλήθεια να είναι κάτι που ξέρουν κάποιοι και κάποιοι άλλοι δεν κατέχουν.Οι θρήσκοι εννοούν την αλήθεια σαν απόδειξη ό,τι η πνευματική μόρφωση λείπει εντελώς.Οι μάρτυρες γοήτευσαν με τα βασανιστήρια τους.Δεν θα αφαιρέσουμε την αιτία που παρεμποδίζει την έρευνα και τα μέσα προφύλαξης,αφού ο μάρτυρας δεν ζημειώνει παρά την αλήθεια.Ακόμα και σήμερα,έχουμε ανάγκη μόνο μιας σκληρότητας για ορισμένους σχηματικούς.

Ναι,οι αιτίες είναι ικανές να πάρουν αξία,αν βέβαια,θυσιαστεί κάποιος γι΄αυτές.Τα σφάλματα που λατρεύονται είναι εκείνα που έχουν τα πιο μαγικά θέλγητρα.Μα,ας μην ελπίζουν οι θεολόγοι ότι θα έχουν την ευκαιρία να παρασστήσουν τους μάρτυρες με τα ψεύδη τους.Αν θέλουν ν΄απορρίψουν κάτι,θ΄αποδείξουν τις αδυναμίες.Ανέκαθεν,η μεγάλη ιστορική ανοησία ήταν ότι οι διώκτες έδωσαν στην αντίθετη άποψη την εμφάνιση της τιμής.

Βλέπουμε τις γυναίκες,ακόμα και σήμερα να γονατίζουν στο ψέμα,πιστεύοντας,πως κάποιος πέθανε στο σταυρό για το ψέμα.Δηλαδή ,θεωρούν το σταυρό απόδειξη,μα εδώ και χιλιάδες χρόνια η μόνη κατάλληλη λέξη ήταν "Ζαρατούστρας".Βλέπεις να χαράζουν με αίμα το δρόμο τους και να πιστεύουν ,πως έτσι φανερώνουν την αλήθεια.Μόνο που το αίμα αποτελεί μάρτυρα της αλήθειας,καθώς δηλητηριάζει όλες τις καθαρές θεωρίες και τις μεταβάλλει σε παραφροσύνη και σε μίσος.Άλλωστε ,τι σημαίνει να περνάς τη φωτιά για τη πίστη σου ; Διαφέρει πολύ από το ολοκαύτωμα που προκαλούν τα δόγματα.


54
Θα ήταν ανάρμοστο να παραπλανηθούμε και ν΄αμφιβάλλουμε ,πως τα μεγάλα πνεύματα είναι σκεφτικιστικά.Ο Ζαρατούστρας δεν είναι παρά ένας σκεπτικιστής,η δύναμη και η ελευθερία του πνεύματος υπάρχουν μέσα από το σκεπτικισμό.Οι κρυσταλλώμενες πεποιθήσεις δεν είναι παρά φυλακές που δεν βλέπουν πολύ μακριά,αλλά που μιλούν για κάποια συγκεκριμένα πράγματα.

Τα πνεύματα που ζητούν τα μεγάλα πράγματα πρέπει να βρουν το μέσο για να φτάσουν σ΄αυτά.Μα και η ανεξαρτησία ανήκει στη δύ ναμη,θα πρέπει να μάθουμε να εξετάζουμε ελεύθερα.Οι σκεπτικιστές έχουν το μεγάλο πάθος να θέτουν την ευφυία τους στην υπηρεσία της αμφισβήτησης .Χρησιμοποιούν ορισμένες πεποιθήσεις,δίχως να υποτάσσονται σ΄αυτές,ενώ η ανάγκη για απόλυτη πίστη σε κάποιο πράμα,αποτελεί ένδειξη αδυναμίας,και οι "πιστοί"είναι άτομα που έχουν υποστεί δέσμευση.



55
Αλλά,ας προχωρήσουμε λίγο ακόμα,στην ψυχολογία των απόλυτων πεποιθήσεων.Εδώ και λίγο καιρό διαπίστωσα ότι οι πεποιθήσεις είναι πολύ επικίνδυνοι εχθροί της υγείας.Ρωτώ αν υπάρχει μια αντίθεση ανάμεσα στο ψέμα και στη πεποίθηση.Αυτό πιστεύουν όλοι οι άνθρωποι ,αλλά μήπως οι άνθρωποι δεν πιστεύουν τα πάντα;Οι πεποιθήσεις έχουν τις ιστορίες τους και τις πρωτόγονες μορφές τους.

Γιατί,επομένως, να μην περικλείουν ένα ψέμα,σ΄αυτή την εμβρυακή τους κατάσταση ;Συχνά,εκείνο που χρειάζεται είναι ν΄αλλάξουμε,μόνο τα πρόσωπα,δηλαδή εκείνο που ήταν ψέμα στον πατέρα,στο γιο, γίνεται πεποίθηση.Εγώ θεωρώ ψέμα την άρνηση των ανθρώπων να δουν κάποιες καταστάσεις με τον τρόπο που τις βλέπουν.Δεν έχει σημασία αν το ψέμα έχει μάρτυρες,γιατί τα συχνότερα ψέμματα είναι εκείνα που λέμε στους εαυτούς μας.Τα ψέμματα στους άλλους είναι σχετικά σπάνια.Όμως,το να μην θέλεις να δεις με κανένα τρόπο,αυτά που βλέπουν οι άλλοι,αυτό είναι ο πρωταρχικός όρος για να γίνεις δογματικός.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τους Γερμανούς ιστορικούς που πιστεύουν ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έκφραζε ένα δεσποτισμό και ότι το ελεύθερο πνεύμα το έφεραν πρώτοι στον κόσμο οι Γερμανικοί λαοί.Δεν βλέπουμε μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη πεποίθηση και στο ψέμα.Οι ιερείς που είναι πολύ εξυπνότεροι σ΄αυτά τα πράγματα,αντιλήφθηκαν την αντίθεση που έχει η ιδέα της πεποίθησης,δηλαδή το να λέει κανείς ψέμματα από σκοπιμότητα.Γι΄αυτό το λόγο,ανέθεσαν στους Εβραίους την ιδέα του Θεού και της "Θείας Αποκάλυψης" ή ακόμα και την ίδια τη "Θέληση του Θεού".

Ο Καντ ,τράβηξε και αυτός τον ίδιο δρόμο,μόνο που σ΄αυτή την περίπτωση φανέρωσε μια λογική που περιείχε περισσότερη πρακτικότητα.Η μοναδική πραγματική φιλοσοφία είναι ν΄αντιληφθούμε τα όρια της λογικής.Αλλά ,γιατί έδωσε ο Θεός την αποκάλυψη,και πως θα έκανε κάτι υπερβολικό; Η απάντηση είναι ότι οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να ξέρουν από μόνοι τους το καλό και το κακό.Γι΄αυτό το λόγο ,ο Θεός τους δίδαξε τη δική του βούληση !



ΤΕΛΟΣ

Αν έκανα μια προσπάθεια να χαρακτηρίσω τον Νίτσε απ΄τα βιβλία που έχω διαβάσει θα χρησιμοποιούσα τη φράση αυτή :

" Κάθε άνθρωπος που χρησιμοποιεί ορθά τον νου του ,για την εκκλησία θεωρείται αντίχριστος,για τη δε "κοινή γνώμη",αποκλίνων"