ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ

[Dhmellhn]

Χρονολογία γεννήσεως τοποθετείται μεταξύ 3 π.Χ και 10 μ.Χ. Ο πατέρας του ήταν ένας πάμπλουτος εξελληνισμένος Καππαδόκης από παλιά αρχοντική οικογένεια των Τυάνων. Σύμφωνα με την παράδοση η μητέρα του όταν εγκυμονούσε δέχθηκε κατ' όναρ, την επίσκεψη του θεού Πρωτέα ο οποίος της ανήγγειλε ότι θα σαρκωθεί μέσω αυτής. Την ημέρα της γέννησής του, η μητέρα του βρισκόταν σ΄ένα λιβάδι. Αιφνιδίως περιέπεσε σε λήθαργο και ταυτόχρονα ακούσθηκε μελωδικότατος παιάνας και άρχισαν να πετούν λευκοί κύκνοι. Η μητέρα ξύπνησε και χωρίς ωδίνες γέννησε τον Απολλώνιο. Την γέννηση του σημάδεψαν ουράνια φαινόμενα. Ένας μάλιστα κεραυνός μετεωρήθηκε επάνω από το σημείο όπου βρισκόταν η επίτοκος.

Ο πατέρας του Απολλωνίου του έδωσε τις βασικές γνώσεις και κατά το 14 έτος εστάλη να μαθητεύσει στον ρήτορα Ευθύδημο πρώτα στην Ταρσό της Κιλικίας και κατόπιν επιθυμίας του ιδίου στις Αιγές. Εδιδάχθη ότι ήταν δυνατόν να διδαχθεί ένας προνομιούχος νέος, ο οποίος τελικά υιοθέτησε την Πυθαγόρια φιλοσοφία και τρόπο ζωής. Μέσα στον κύκλο των σπουδών του ήταν και η ιατρική και η αστρονομία μαζί με την μαθηματική επιστήμη. 'Ηδη έχει αρχίσει την διάθεση της περιουσίας του και διαμένει στα ιερά των ναών και αρχίζει ένα πενταετές διάστημα σιωπής.

Το 45 μ.Χ αρχίζει τις περιοδείες. Ο πρώτος κύκλος περιελάμβανε την Δυτική Μικρά Ασία, Μεσσοποταμία μέχρι και Ινδίες όπου επεσκέφθη το Θιβέτ. Λέγεται ότι οι Λάμα του μίλησαν Ελληνικά και αυτός απάντησε στα Θιβετιανά. Η φήμη του προηγείτο της παρουσίας του και σε κάθε πόλη τον περίμενε πλήθος ασθενών και δυσκόλων περιπτώσεων απονομής δικαιοσύνης. Όλα τα διεκπεραίωνε. Ο δεύτερος κύκλος περιοδειών περιέλαβε την ηπειρωτική Ελλάδα (ήταν ο διακαής του πόθος). Πραγματοποιήθηκε το 60μ.Χ. Οι πάντες εντυπωσιάσθηκαν από τον λόγο του. Το 66μ.Χ. ευρίσκεται στην Ρώμη και το 67 στην Ισπανία. Τον Σεπτέμβριο του 68 επανέρχεται στην Ελλάδα και μυείται στα Ελευσίνια μυστήρια. Το 69 μέσω Ρόδου μεταβαίνει στην Αίγυπτο και επισκέπτεται και άλλες παρανείλιες χώρες. Επέστρεψε περί το 71 στην Μ. Ασία και δεν δίστασε να αντιπαρατεθεί με τον Αυτοκράτορα Δομιτιανό υποκινώντας επανάσταση.

Το 93 μεταβαίνει στην Ρώμη. Εκεί συλλαμβάνεται και φυλακίζεται προσαγόμενος σε δίκη ενώπιον του Δομιτιανού. Όμως συμβαίνει "θαυμαστό σημείο" και απελευθερώνεται, φεύγοντας ανεμπόδιστα από την Ρώμη και μέσω Ελλάδας επιστρέφει το 95 στην Ιωνία. Το 96 σε διόραση είδε την δολοφονία του Δομιτιανού την στιγμή που γινόταν.

Το 100μ.Χ. περίπου υπέργηρος, στην Κρήτη μπήκε στον ναό της Δικτύννης Αρτέμιδος απ' όπου και αναλήφθηκε στους Ουρανούς (σύμφωνα πάντα με την παράδοση), ενώ βοή αδουσών έλεγε «άφησε την γη και πήγαινε στους Ουρανού». Το 272 μ.Χ. παρουσιάσθηκε στον Αυρηλιανό και του ζήτησε να μην καταστρέψει τα Τύανα όπως σκόπευε να κάνει. Ο Αυρηλιανός ανακάλεσε την διαταγή και έδωσε εντολή να στηθούν ναοί και αγάλματα του Απολλωνίου. Οι Αυτοκράτορες: Καρακάλας, Ελαγάβαλος, Αλέξανδρος Σεβήρος λάτρευαν τον Απολλώνιο σαν Θεό. Στοιχεία της λατρείας του έχει σαφέστατα εγκολπώσει ο χριστιανισμός. Τέλος, μόλις τα τελευταία χρόνια εκδίδεται σε τρεις ή πέντε τόμους η βιογραφία του που έγινε από τον Φιλόστρατο.

[Dhmellhn]

Θα πούμε τώρα δύο λόγια για τον Φιλόστρατο, ο οποίος συνέγραψε τον Βίο του Απολλωνίου, ενώ, παράλληλα, θα εξετάσουμε ορισμένα αποσπάσματα από τον ΒΙΟ του για να κατανοήσουμε καλλίτερα τον Απολλώνειο τρόπο σκέψεως.

Ο Φιλόστρατος γεννήθηκε γύρω στο 170 μ.Χ. Έζησε δηλαδή στην αυτοκρατορική περίοδο. Ο ίδιος επινόησε τον όρο Δεύτερη Σοφιστική για να χαρακτηρίσει την εποχή μετά τους πρώτους Σοφιστές. Σπούδασε φιλοσοφία και ρητορική στην Αθήνα και πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στη Ρώμη. Το σπουδαιότερο έργο του είναι Τα εις τον Τυανέα Απολλώνιον . Η εντολή για τη συγγραφή του σχετικού βίου, ως είδος απολογητικής λογοτεχνίας, δόθηκε από την αυτοκράτειρα Ιουλία Δόμνα, σύζυγο του Σεπτιμίου Σεβήρου. Βασίζεται στα απομνημονεύματα του Δάμιδος, ο οποίος ήταν από τους πιο πιστούς μαθητές του Απολλώνιου. Ο Φιλόστρατος ανήκε στο περιβάλλον της αυτοκράτειρας, η οποία ήταν λάτρης του Ηλίου σύμφωνα με την οικογενειακή της παράδοση. Κατά συνέπεια το έργο γράφεται στο πνεύμα της κατευθυνόμενης και επιχορηγούμενης αυλικής αυτοκρατορικής λογοτεχνίας. Ο στόχος ήταν να προβληθεί ο Απολλώνιος ο Τυανέας ως το νεοπυθαγόρειο θρησκευτικό αντίρροπο του Χριστού και συνακόλουθα η ηλιολατρεία έναντι του Χριστιανισμού.

Το κλίμα της φιλοσοφικής και σοφιστικής αγοράς των πρώτων χριστιανικών αιώνων ευνοεί την αποδοχή ενός τέτοιου έργου. Υπάρχει από την παράδοση μία λογοτεχνία Βίων των Φιλοσόφων , όπως κατ’εξοχήν του Διογένη του Λαερτίου, αλλά και τα Ευαγγέλια, και ιδίως τα Απόκρυφα. Σε αυτή τη λογοτεχνία προβάλλεται το θαυματουργικό, το προφητικό ή το υπερφυσικό στοιχείο στη δράση των προσώπων που βιογραφούνται. Παρακάτω, θα εξετάσουμε τρία κείμενα από το Βίο του Απολλωνίου του Τυανέα. Θα αναζητήσουμε στοιχεία του υπερφυσικού κατά τη συνάντησή του με τους Ινδούς σοφούς. Θα εξετάσουμε την ηθική του και, τέλος, θα θαυμάσουμε τον τρόπο που αντέκρουσε την κατηγορία περί μαγείας μπροστά στον αυτοκράτορα.

Βιβλίο 3 εδάφιο 15

Ξεκινάμε με αυτό το απόσπασμα που αναφέρει το ταξίδι του Απολλωνίου στην Ινδία, όπου διηγείται για τις υπερφυσικές ιδιότητες των Ινδών σοφών. Εκφράζει το θαυμασμό του με τις αλλεπάλληλες επιφανειακά αντιφατικές προτάσεις: «να κατοικούν πάνω στη γη χωρίς να είναι πάνω της», «να είναι περιτοιχισμένοι χωρίς να έχουν τείχη», «χωρίς να έχουν τίποτα, να έχουν τα πάντα». Εδώ, κάπου θυμίζει τους περίφημους μακαρισμούς της Καινής Διαθήκης όπως: «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτοί ελεηθήσονται», καθώς και άλλους. Ο Φιλόστρατος συμπληρώνει επίσης ότι οι Ινδοί γυμνοσοφιστές μετεωρίζονται. Η πράξη τους αυτή δεν αποσκοπεί σε επίδειξη θαύματος, αλλά θεωρείται απόδειξη σεβασμού προς το θεό. Κατά τον ίδιο τρόπο, όλες οι πράξεις τους επενδύονται την ιερή ευλάβεια. Η λιτή και ασκητική ζωή, σύμφωνα πάντα με τις επιταγές του Θείου, έχει σαν αποτέλεσμα την απόκτηση των υπερφυσικών ιδιοτήτων για τις οποίες θαυμάζονται. Με αυτό τον τρόπο εξηγούν και τις παραπάνω αινιγματικές φράσεις.

Βιβλίο 5 εδάφιο 22

Στο εδάφιο αυτό ο Απολλώνιος μας φανερώνει την ηθική που τον διέπει. Με αφορμή το χτίσιμο ενός επιβλητικού σπιτιού στη Ρόδο από κάποιον νεόπλουτο, ασκεί την κριτική του σε σχέση με το μεγάλο και το μνημειώδες. Συγκεκριμένα, ρώτησε το νεαρό πόσα χρήματα ξόδεψε για τη μόρφωσή του. Στο άκουσμα της απάντησης «ούτε δραχμή» και στη εμφανή τάση μεγαλομανίας που χαρακτήριζε το λόγο του νεόπλουτου, αντέταξε τον δικό του ηθικό κώδικα. Με το επόμενο ερώτημά του προτάσσει ένα καταφανέστατο δίλημμα ηθικής: «Οι άνθρωποι θεωρούνται ευτυχέστεροι για τον εαυτό τους ή τα υπάρχοντά τους;» Μετά την ολοφάνερα υλιστική απάντηση του νέου που θεώρησε τα πλούτη υπεράνω όλων των άλλων, ο Απολλώνιος του είπε ότι στην πραγματικότητα δεν του ανήκε το σπίτι, αλλά ότι αυτός ανήκε σε εκείνο. Έτσι, απέδειξε περίτρανα την υποδούλωση των ανθρώπων στον υλικό πλούτο. Τα πλούτη, κατά τη γνώμη του Τυανέα, παρομοιάζονται με ένα μεγάλο άγαλμα, το οποίο όμως είναι στην ουσία πήλινο και τιποτένιο. Ο ίδιος θεωρούσε απείρως πολυτιμότερο ένα αντίστοιχο μικρό αλλά χρυσελεφάντινο.


Βιβλίο 8 εδάφια 7 & 8

Στο τελευταίο απόσπασμα βλέπουμε τον Απολλώνιο να απολογείται ενώπιον του αυτοκράτορα Δομιτιανού για να αποκρούσει την κατηγορία περί μαγείας που του προσάπτουν. Αφορούσε τη σωτηρία της Εφέσου από το λοιμό. Εδώ, είναι σαν να μιλά ο ίδιος ο Φιλόστρατος, που προασπίζεται την «αγιότητα» του Τυανέα. Σε μια εποχή θρησκευτικού συγκρητισμού και μεταφυσικής αγωνίας, κατά την οποία ο συγγραφέας γνώριζε ότι η μαγεία ήταν απαγορευμένη από το ρωμαϊκό νόμο, επιχειρεί να δώσει μια άλλη διάσταση στη δράση του ήρωά του. Συγκεκριμένα, τα χαρακτηριστικά της μαγείας και της μαντείας που αποδίδονται στον Απολλώνιο μεταπλάθονται σε στοιχεία σοφίας, παιδείας και του διαιτολογικού τρόπου των νεοπυθαγορείων . Αυτός ο τρόπος ευνοεί την καθαρότητα της σκέψης και της ενόρασης, με άλλα λόγια, σε θεϊκό χάρισμα της απλής ζωής και της σοφής και σαφούς εκτίμησης των παρελθόντων και των παρόντων, όπως και της πρόνοιας για τα μέλλοντα που θα συμβούν. Οι χρησιμοποιούμενοι λογοτεχνικοί τόποι, με άκρα αξιοποίηση της σοφιστικής τέχνης, στηρίζονται, εν συνόλω, στην πυθαγόρεια βιοθεωρία και την ιατροφιλοσοφία.

Ειδικότερα, βλέπουμε τα παραδείγματα σοφών που έσωσαν τις πόλεις τους με εύστοχες προβλέψεις. Ο πρώτος ήταν ο Δημόκριτος που ελευθέρωσε τους Αβδηρίτες από το λοιμό. Ο Σοφοκλής ήταν ο δεύτερος, για τον οποίο λέγονταν ότι μάγεψε τους ανέμους. Τρίτος αναφέρθηκε ο Εμπεδοκλής, ο οποίος σταμάτησε τα βαριά σύννεφα πάνω από την πόλη του Ακράγαντα. Επίσης, γίνεται αναφορά στον Σωκράτη και στους Ίωνες προσωκρατικούς φιλοσόφους, δίδοντας ένα ρητορικό ερώτημα για να τεκμηριώσει την υπεράσπισή του. Αναφέρει ότι ουδέποτε κατηγορήθηκαν ως μάγοι επειδή γνώριζαν εκ των προτέρων τα γεγονότα. Ακόμη, η αναφορά του Τυανέα στη διατροφή αποτελεί στοιχείο της φυσιολογίας και δείχνει επιστημονισμό. Τέλος, με την καταλυτική του φράση: «Γιατί οι θεοί αισθάνονται ό,τι θα συμβεί στο μέλλον, οι άνθρωποι ό,τι γίνεται τώρα και οι σοφοί ό,τι πλησιάζει» ολοκληρώνει την απόκρουση του κατηγορητηρίου. Έτσι, κάνει διάκριση της σοφίας από τη μαγεία, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα τον εαυτό του ως «Θείο ανήρ». Με άλλα λόγια αυτή η φράση του Απολλώνιου τον αναδεικνύει ως πρόσωπο που βρίσκεται πάνω από τη μέση ανθρώπινη αντίληψη, ενώ, παράλληλα, προβάλλει περίτρανα τη θεοσέβεια του.

Όπως είδαμε, η σκιαγράφηση του χαρακτήρα του Απολλώνιου του Τυανέα, μέσα από τη Φιλοστράτεια περιγραφή, αναδεικνύει μια πολυσχιδή προσωπικότητα. Επιχειρείται ένας άκριτος εξωραϊσμός, ώστε να αποδοθεί στα μάτια των Εθνικών της εποχής η εικόνα ενός δικού τους «Χριστού», που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το Ναζωραίο των χριστιανών. Ο παντελώς άγνωστος στους συγχρόνους του Απολλώνιος μετασχηματίστηκε μέσω της συγγραφικής ικανότητας του Φιλοστράτου σε ίνδαλμα. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι ο συγγραφέας ενδιαφέρονταν περισσότερο για τη μετατροπή του έργου του σε υποδειγματική ρητορική σύνθεση. Εν κατακλείδι, το αποτέλεσμα ήταν ο εμπλουτισμός της αρχαίας ελληνικής γραμματείας με μία προσωπικότητα που θέλγει ανά τους αιώνες, δημιουργώντας τη δική της παραφιλολογία και νεομυθολογία. Ο Απολλώνιος είχε ήδη πάρει τη θέση του ως ο δέκατος τρίτος θεός.

[atimi_ksenitia]

Εγκυκλοπαίδεια «Μπριτάνικα 2002 Ντε Λουξ»
Νέοπυθαγόρειος φιλόσοφος που μετατράπηκε σε μυθικό ήρωα κατά την διάρκεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η αυτοκρατόρισσα Ιούλια Δόμνα διέταξε τον συγγραφέα Φιλόστρατο να γράψει την βιογραφία του Απολλώνιου, και είναι σχεδόν ξεκαθαρισμένο ότι το κίνητρο αυτής της ενέργειας προέκυψε από την επιθυμία της να αντεπιτεθεί εις την επιρροή της Χριστιανικής πίστεως προς τον ρωμαϊκό πολιτισμό. Η βιογραφία αυτή μας περιγράφει ένα Τυανέα που μοιάζει με τον Χριστό τόσο στην συμπεριφορά όσο και στις δυνάμεις ικανότητες και υποστηρίζει ότι ο Απολλώνιος επιτέλεσε μερικά θαύματα. Πιστεύεται δε ότι αυτή η βιογραφία στηρίζεται περισσότερο εις την φαντασία παρά εις την πραγματικότητα. Πολλοί από τους Εθνικούς στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία πίστευαν ότι περιγράφονταν μέσα σε αυτήν και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την ενίσχυση της πίστης τους εις τον Εθνισμό. Για να τιμήσουν και να λατρεύσουν τον Απολλώνιο ύψωσαν αγάλματα και άλλα μνημεία.

[ArELa]

Πιστεύεται δε ότι αυτή η βιογραφία στηρίζεται περισσότερο εις την φαντασία παρά εις την πραγματικότητα

Ο Χριστιανισμός (ή Παυλισμός καλύτερα) έχει "κάτσει" (ή έστησε τα θεμέλιά του αν θες) πάνω σε πολλές θεάσεις-τελετές-τελετουργικά- ακόμα και πρόσωπα (θεότητες-ημιθέους) της αρχαιότητας, βάζοντας τα αντίστοιχα δικά του.

Αυτό που υπερτονίζεις ξεκινά με το ρήμα "πιστεύεται".
Εσύ το πιστεύεις?

[karipis]

Αυτό που υπερτονίζεις ξεκινά με το ρήμα "πιστεύεται".
Εσύ το πιστεύεις?

Αυτό είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο Βασιλική. Οι Έλληνες Θεό άλλαξαν και όχι (τις περισσότερες παραδοσιακές-λατρευτικές τους) συνήθειες.


Σταυραετέ συγχαρητήρια για την εξαιρετική και διαφωτιστικότατη ανάλυση.

[Asterion]

Γεγονός είναι, ότι, ότι είχε γίνει πρέπει να άφησε βαθειά ίχνη. Συμπερασματικό βέβαια αυτό που λέω, αλλά η εξαφάνιση των Τυάνων η αποσιώπηση της ύπαρξης του και οι προσπάθειες της κρατούσας θρησκείας να του αποδώσει μαγικές ιδιότητες (πάντοτε ότι δεν καταλάβαιναν το απέδιδαν ή σε μαγεία ή σε έργο του σατανά που φυσικά ήταν εφεύρεσή τους).
Σχετικά πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα βιβλίο από τις εκδόσεις Διον "ένας Θεός επί της γής" που ασχολέιτε με την προσωπικότητα του.
Δεν θα κομίσω Γλαύκα αλλά η συγκροτημένη σου εγασία εμτυπωσιάζει.

[karipis]

Πριν δυό χιλιάδες χρόνια περίπου, ένας μη χριστιανός, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο "Αλέξανδρος ή ψευδομάντης".
Στο έργο αυτό λοιπόν, σε κάποιο σημείο του έργου μάλλον, ο συγγραφέας γράφει κάτι εξαιρετικά υποτιμητικό για τον Απολλώνιο που αναιρεί σχεδόν τα πάντα απ' όσα του προσέδωσαν πολύ μετά τον θάνατό του οι θρησκεύοντες την δικήν του θρησκεία.

[Spirit oF Fire]

Τί γράφει;

[Asterion]

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΤΥΑΝΕΑΣ

Χρονολογία γεννήσεως τοποθετείται μεταξύ 3 π.Χ και 10 μ.Χ. Ο πατέρας του πάμπλουτος εξελληνισμένος Καππαδόκης από παλιά αρχοντική οικογένεια των Τυάνων. Η μητέρα του όταν εγκυμονούσε δέχθηκε κατ’ όναρ, την επίσκεψη του θεού Πρωτέα ο οποίος της ανήγγειλε ότι θα σαρκωθεί μέσω αυτής. Την ημέρα της γέννησής του, η μητέρα του βρισκόταν σ΄ένα λιβάδι. Αιφνιδίως περιέπεσε σε λήθαργο και ταυτόχρονα ακούσθηκε μελωδικώτατος παιάνας και άρχισαν να πετούν λευκοί κύκνοι. Η μητέρα ξύπνησε και χωρίς ωδίνες γέννησε τον Απολλώνιο. Την γέννηση του σημάδεψαν ουράνια φαινόμενα ένας μάλιστα κεραυνός μετεωρήθηκε επάνω από το σημείο όπου βρισκόταν η επίτοκος..
Ο πατέρας του Α. του έδωσε τις βασικές γνώσεις και κατά το 14 έτος εστάλη να μαθητεύσει στον ρήτορα Ευθύδημο πρώτα στην Ταρσό της Κιλικίας και κατόπιν επιθυμίας του ιδίου στις Αιγές. Εδιδάχθη ότι ήταν δυνατόν να διδαχθεί ένας προνομιούχος νέος ο οποίος τελικά υιοθέτησε την Πυθαγόρεια φιλοσοφία και τρόπο ζωής. Μέσα στον κύκλο των σπουδών του ήταν και η ιατρική και η αστρονομία μαζί με την μαθηματική επιστήμη. ΄Ηδη έχει αρχίσει την διάθεση της περιουσίας του και διαμένει στα ιερά των ναών και αρχίζει ένα πενταετές διάστημα σιωπής.
Το 45 μ.Χ αρχίζει τις περιοδείες. Ο πρώτος κύκλος περιελάμβανε Δυτ. Μ.Ασία, Μεσσοποταμία μέχρι και Ινδίες όπου επεσκέφθη το Θιβέτ. Λέγεται ότι οι Λάμα του μίλησαν Ελληνικά και αυτός απάντησε στα Θιβετιανά. Η φήμη του προηγείτο της παρουσίας του και σε κάθε πόλη τον περίμενε πλήθος ασθενών και δυσκόλων περιπτώσεων απονομής δικαιοσύνης. ΄Όλα τα διεκπεραίωνε. Ο δεύτερος κύκλοες περιοδειών περιέλαβε την ηπειρωτική Ελλάδα (ήταν ο διακαής του πόθος). Πραγματοποιήθηκε το 60μ.Χ. Οι πάντες εντυπωσιάσθηκαν από τον λόγο του. Το 66μ.Χ. ευρίσκεται στην Ρώμη και το 67 στην Ισπανία.. Τον Σεπτέμβριο του 68 επανέρχεται στην Ελλάδα και μυείται στα Ελευσίνια μυστήρια. Το 69 μέσω Ρόδου μεταβαίνει εις Αίγυπτο και επισκέπτεται και άλλες παραΝείλιες χώρες. Επέστρεψε περί το 71 στην Μ. Ασία και δεν δίστασε να αντιπαρατεθεί με τον Αυτοκράτορα Δομιτιανό υποκινώντας επανάσταση. Το 93 μεταβαίνει στην Ρώμη. Εκεί συλλαμβάνεται και φυλακίζεται προσαγόμενος σε δίκη ενώπιον του Δομιτιανού. ΄Όμως συμβαίνει θυαυμαστό σημείο και απελευθερώνεται, φεύγοντας ανεμπόδιστα από την Ρώμη και μέσω Ελλάδας επιστρέφει το 95. στην Ιωνία. Το 96 σε διόραση είδε την δολοφονία του Δομιτιανού την στιγμή που γινόταν. Το 100μ.Χ. περίπου υπέργηρος, στην Κρήτη μπήκε στον ναό της Δικτύννης Αρτέρμιδος απ’ όπου και αναλήφθηκε στους Ουρανούς, ενώ βοή αδουσών έλεγε «άφησε την γη και πήγαινε στους Ουρανούς». Το 272 μ.Χ. παρουσιάσθηκε στον Αυρηλιανό και του ζήτησε να μην καταστρέψει τα Τύανα όπως σκόπευε να κάνει . Ο Αυρηλιανός ανακάλεσε την διαταγή και έδωσε εντολή να στηθούν ναοί και αγάλματα του Απολλωνίου. Οι Αυτοκράτορες: Καρακάλας, Ελαγάβαλος, Αλέξανδρος Σεβήρος λάτρευαν τον Απολλώνιο σαν Θεό. Μια λατρεία που θα κρατήσει εως το 1300μ.Χ.. Με την πίεση του Ιουδαιοχριστιανικού ιερατείου, τις συκοφαντίες , τις διώξεις των πιστών του, περιέπεσε στην αφάνεια. Μόλις τα τελευταία χρόνια εκδίδεται σε πέντε τόμους η βιογραφία του που έγινε από τον Φιλόστρατο. ΄Όπως μας μετέφεραν στα μηνύματά τους οι Ολύμπιοι « ο Απολλώνιος—Ιησούς είναι το αρχικόν αιώνιο «Ε» .»

Περί το χειμερινό Ηλιοστάσιο του 2005 κυκλοφόρήσε βιβλίο αναφερόμενο στην σεπτή μορφή του Απολλωνίου και διεξοδικά αναφέρεται στα θαυμαστά που επιτέλεσε.
Αστερίων

[ArELa]

Σημείωση: Το παραπάνω ποστ το έβαλε αρχικά ο Αστερίων μας εδώ http://ideografhmata.gr/forum/viewtopic ... 090#p59090 γιατί δεν γνώριζε ότι υπήρχε ήδη το τόπικ και μάλιστα με παρεμφερή (αν και όχι πανομοιότυπη) παράθεση ανεβασμένη από τον Σταυραετό. Το αντέγραψα εδώ μόνο για την τάξη για την συμβολή του σ'αυτό το θέμα.

τα παραπάνω γράφτηκαν από την αντμιν
από τη βίκυ (τη μούρη μου) γράφονται τα παρακάτω:


Στέκομαι ειδικά σ'αυτό το καταληκτικό του Αστερίωνα

Οι Αυτοκράτορες: Καρακάλας, Ελαγάβαλος, Αλέξανδρος Σεβήρος λάτρευαν τον Απολλώνιο σαν Θεό. Μια λατρεία που θα κρατήσει εως το 1300μ.Χ.. Με την πίεση του Ιουδαιοχριστιανικού ιερατείου, τις συκοφαντίες , τις διώξεις των πιστών του, περιέπεσε στην αφάνεια. Μόλις τα τελευταία χρόνια εκδίδεται σε πέντε τόμους η βιογραφία του που έγινε από τον Φιλόστρατο. ΄Όπως μας μετέφεραν στα μηνύματά τους οι Ολύμπιοι « ο Απολλώνιος—Ιησούς είναι το αρχικόν αιώνιο «Ε»

Για τον Απολλώνιο μου είχε μιλήσει ο θείος μου στα 12 μου.. με είχε εντυπωσιάσει
η ομοιότητα της συγκεκριμένης περσόνας, με αυτή του Χριστού, και σε διαδρομή
και σε πράξεις... (θαυματουργές ή μη)
Προσωπικά δε θα'χα πρόβλημα να τους ταυτίσω, αλλά η αλήθεια είναι ότι
χειροπιαστές αποδείξεις και καταγραφές για τέτοια ταύτιση, δεν υπάρχουν.
Στέκομαι με ισοδύναμο σεβασμό και στις δύο περσόνες και σε όποια άλλη
πάτησε στον πλανήτη για να φέρει μια φωτεινή ενέργεια και να αγγίξει
την ανθρώπινη συνειδητότητα με φωτεινά στοιχεία που βοηθούν στην ανέλιξή της.

Το Ιουδαιοχριστιανικό ιερατείο ευθύνεται για πολλά, διότι δεν αφέθηκε
να είναι αμιγώς χριστιανικό... χώθηκε και ο ιουδαϊκός δάκτυλος για
να στρεβλώσει πολλά...

Ευχαριστώ σε φίλε Αστερίων

[alkinoos]

Κάτι τετοια έμαθε να κάνει γι αυτό και η φήμη του είχε εξαπλωθεί από την Ρώμη εως το Θιβέτ
https://youtu.be/NnjJCs4YUCA

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ, ΙΗΣΟΥΣ, ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ και ΝΕΟΠΥΘΑΓΟΡΙΣΜΟΣ
https://youtu.be/DiG25Ax6Lws