Σεπούκου

[Clash]

Το Σεπούκου είναι ο παραδοσιακός τρόπος αυτοκτονίας των Σαμουράι που όφειλαν να ακολουθούν τον κώδικα Μπουσίντο.«Η νίκη ή η ήττα είναι αποτελέσματα της τυχαίας δύναμης των συνθηκών. Αυτό που διαφέρει είναι η αποφυγή της αναξιοπρέπειας και αυτό γίνεται μόνο στον θάνατο».

Στον κόσμο των πολεμιστών, το Σεπούκου ήταν μία εκδήλωση του θάρρους που έπρεπε να δείξει ένας Σαμουράι που ήξερε ότι είχε ηττηθεί ή, είχε ατιμαστεί ή, πληγωθεί ηθικά. Σήμαινε ότι είχε τελειώσει την ζωή του καθαρός από κάθε προσβολή και με την υπόληψή του όχι απλώς άθικτη, αλλά επιπλέον και ανεβασμένη. Συνήθως γινόταν με ένα ξιφίδιο, μετά από πολύωρη προετοιμασία και τελετή στο σπίτι ή, βιαστικά σε μία ήσυχη γωνία του πεδίου της μάχης, ενώ οι συμπολεμιστές κρατούσαν σε απόσταση τον εχθρό.

Λευκοντυμένος ο σαμουράϊ που πρόκειτο να αυτοχειριαστεί, γονάτιζε μπροστά σε έναν ξύλινο δίσκο (που μετά την αυτοκτονία καιγόταν), επάνω στον οποίο βρίσκονταν χαρτί, μελάνι, μία κούπα σακέ και ένα μικρό μαχαίρι, το tanto. Ο αυτόχειρας έπινε συμβολικά σε 2 γουλιές το σακέ, έγραφε στο χαρτί ένα αποχαιρετιστήριο ποίημα και προχωρούσε με το tanto στο οριζόντιο άνοιγμα της κοιλιάς του («hara», που στον Βουδισμό είναι το κέντρο της ανθρώπινης προσωπικότητας). Δεύτερη τομή της κοιλιάς, κάθετη και προς τα επάνω, αποτελούσε δείγμα εξαιρετικής γενναιότητας και ψυχικής δύναμης (αυτή η μορφή Σεπούκου λεγόταν jumonji giri).

Τον αυτόχειρα βοηθούσε ο λεγόμενος Καϊσάκου, «αξιωματικός του θανάτου», (ρόλος που αποτελούσε εξαιρετική τιμή), εξουσιοδοτημένος να κόψει το κεφάλι του συντρόφου του αμέσως μετά το άνοιγμα της κοιλιάς του και να δώσει τέλος στον πόνο του. Το σπαθί του Καϊσάκου με το οποίο είχε κόψει το κεφάλι του συντρόφου του, θεωρούμενο μολυσμένο καταστρεφόταν αμέσως μετά την τελετή. Μορφή Σεπούκου που δεν απαιτούσε παρουσία Καϊσάκου ήταν το jumonji - giri (σταυρωτό κόψιμο), κατά το οποίο ο αυτόχειρας πέθαινε αργά από αιμορραγία με σταυροειδώς ανοικτή την κοιλιά του.

Το Σεπούκου δεν ήταν αποκλειστικό προνόμιο των πολεμιστών ή των ανδρών. Έχουν καταγραφεί και περιπτώσεις τέτοιου αυτοχειριασμού γυναικών ή ανήλικων παιδιών. Το γυναικείο Σεπούκου λεγόταν τζιγκάι. Η πιο γνωστή γυναίκα αυτόχειρας με τζιγκάι είναι η σύζυγος του στρατηγού Nόγκι Μαρεσούκε που έφυγε μαζί του το έτος 1912.

Τελευταία καταγραφή Σεπούκου ήταν η επιδεικτική με τον παραδοσιακό πολεμικό τρόπο αυτοκτονία του λογοτέχνη Γιούκιο Μίσιμα το 1970 σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την ηθική και πνευματική κατάπτωση της πατρίδας του.

[Mantam Froufrou]

Μα τί καλός που είσαι!! Καταπληκτικό άρθρο!
Ένα έχω να πώ:

Τελευταία καταγραφή Σεπούκου ήταν η επιδεικτική με τον παραδοσιακό πολεμικό τρόπο αυτοκτονία του λογοτέχνη Γιούκιο Μίσιμα το 1970 σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την ηθική και πνευματική κατάπτωση της πατρίδας του

Άν έβλεπε την ηθική και πνευματική κατάπτωση της πατρίδας του ΤΩΡΑ, θα έκοβε μόνος του και το κεφάλι του!!! Τσάμπα πήγε η αυτοκτονία...κανείς δεν κατάλαβε τίποτα...δυστυχώς!

[Salome]

Νικόλα, εξαιρετικό άρθρο!

Μόνο που αυτού του είδους η αυτοχειρία που περιγράφεις, δεν είναι το Σεπούκου, αλλά το Χαρακίρι.

οριζόντιο άνοιγμα της κοιλιάς του («hara», που στον Βουδισμό είναι το κέντρο της ανθρώπινης προσωπικότητας). Δεύτερη τομή της κοιλιάς, κάθετη και προς τα επάνω, αποτελούσε δείγμα εξαιρετικής γενναιότητας και ψυχικής δύναμης (αυτή η μορφή Σεπούκου λεγόταν jumonji giri).

Αυτές οι δύο λέξεις κιόλας, το "hara"= κοιλιά και το "giri"= κόψιμο (αυτό με το μαχαίρι, όχι το άλλο ) είναι που αποτελούν ολόκληρη τη λέξη. Το σύνηθες μέσο για αυτού του είδους την αυτοχειρία, ήταν το μικρό ξιφίδιο (αλλιώς και γουαγκιζάσι) του Σαμουράι.

Το Σεπούκου είναι πιο γρήγορη μορφή αυτοχειρίας, χρησιμοποιείται γι αυτήν το μεγάλο ξίφος κατάνα (το οποίο κι ήταν ένα μεγάλο κομμάτι τς υπερηφάνειας ενός σαμουράι), με το οποίο ο πολεμιστής διαπερνά την υψηλή κοιλιακή του χώρα (αν είναι πολύ μάγκας το στομάχι, αν είναι λιγότερο, την καρδιά). Μετά την αυτοχειρία, ο "βοηθός" του απέκοβε το κεφάλι απ' τον κορμό, πριν αυτός πέσει στο έδαφος, όσο ο σαμουράι ήταν ακόμα γονατισμένος.

Βέβαια, υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι ο παραδοσιακός τρόπος αυτοχειρίας των σαμουράι είναι ένας, το χαρακίρι, κι απλά το σεπούκου είναι μία διαφορετική ονομασία για το ίδιο τελετουργικό, ή κάτι παίζει εκεί με την αυτοχειρία αυτή καθεαυτή και ολόκληρη την τελετουργία. Δεν γνωρίζω κάτι παραπάνω, κι αυτά που είπα μπορεί να μην είναι και 100% σωστά. Όποιος ξέρει κάτι άλλο, ας το παραθέσει.

[Mantam Froufrou]

Όποιος ξέρει κάτι άλλο, ας το παραθέσει.

Εγώ προς το παρόν, δεν θέλω να ξέρω τίποτε παραπάνω! Ανακατεύτηκα με όλα αυτά τα ξεκοιλιάσματα!
Πάντως, όσες φορές έχω δεί (σε ταινία...μην τρελαθούμε) αναπαράσταση του χαρακίρι, aka σεπούκου, aka αυτοχειρία σαμουράι, ένιωσα τρομερό δέος!!! Δεν είναι και λίγο πράγμα εδω που τα λέμε! Αν και είμαι κατά της αυτοκτονίας, η λογική πίσω απο όλο αυτό, και ο τρόπος που το κάνουν (καθώς και το οτι το κάνουν με απόλυτη ηρεμία και συνειδητότητα) με συνεπαίρνει...

[Salome]

Πέγκυ, για "μας" (τους δυτικούς εννοώ, καθώς και τους ανθρώπους του 21ου αιώνα) η συντήρηση της ζωής με κάθε θεμιτό (και μερικές φορές με αθέμιτα) μέσο, είναι κομμάτι της κουλτούρας μας, για να μην πω ολάκερης της προσωπικότητάς μας. Διδασκόμαστε από μικρή ηλικία να πιστεύουμε πως η αυτοκτονία είναι δειλία, αμαρτία κλπ.

Για τους Σαμουράι, ο Κώδικας Τιμής τους είναι πάνω απ' όλα τ' άλλα, πάνω κι απ' την ίδια τη ζωή. Δεν είναι ότι θα τον περιφρονήσουν αν ατιμαστεί και ζήσει. Είναι ότι ο ίδιος θα περιφρονήσει τον εαυτό του και θα έχει προδώσει τον κώδικα που ορκίστηκε να έχει σαν τρόπο ζωής του. Και δεν αυτοκτονούν απλά, μπαμ και κάτω. Υπάρχει ολόκληρη τελετουργία, η οποία θα αποκαταστήσει την τιμή τους και κορύφωση της οποίας αποτελεί η αυτοχειρία.

Το δε αξιέπαινο, είναι πως, αν δεν υπάρχει "δεύτερος" στον αυτόχειρα Σαμουράι, αν δεν υπάρχει σύντροφος, για να ολοκληρώσει το τελετουργικό του χαρακίρι ή του σεπούκου με τον παραδοσιακό αποκεφαλισμό, ο αντίπαλος που τον νίκησε ή τον ατίμασε, θεωρεί ως προσωπικό του καθήκον και τιμή να κάνει ο ίδιος τον αποκεφαλισμό, με τον ίδιο σεβασμό που θα τον έκανε για έναν δικό του και υποκλίνεται κατόπιν στο ακέφαλο σώμα.

Γενικά, νομίζω πως θα 'πρεπε να γίνει ένα άρθρο για τον Κώδικα Τιμής των Σαμουράι, είναι απίστευτος σε σύλληψη και αυτοί οι άνθρωποι που τον ακολουθούσαν γνώριζαν πραγματικά τι θα πει τιμή. Απ' τις στολές τους, τα κατάνα τους, τα γουαγκιζάσι τους, τον τρόπο με τον οποίο κινούνταν και μάχονταν, μέχρι και την αυτοχειρία τους, όλα ήταν συμβολισμοί του Κώδικά τους.

[Mantam Froufrou]

Το δε αξιέπαινο, είναι πως, αν δεν υπάρχει "δεύτερος" στον αυτόχειρα Σαμουράι, αν δεν υπάρχει σύντροφος, για να ολοκληρώσει το τελετουργικό του χαρακίρι ή του σεπούκου με τον παραδοσιακό αποκεφαλισμό, ο αντίπαλος που τον νίκησε ή τον ατίμασε, θεωρεί ως προσωπικό του καθήκον και τιμή να κάνει ο ίδιος τον αποκεφαλισμό, με τον ίδιο σεβασμό που θα τον έκανε για έναν δικό του και υποκλίνεται κατόπιν στο ακέφαλο σώμα.

Ναι, αυτό ειδικά δείχνει το μεγαλείο τους! Αυτό είναι που μου προκαλεί μεγαλύτερο δέος!

[Salome]

Γεια σου ρε Παγώνα, αυτή τη λέξη έψαχνα, μόνο που δεν έχω πιει καφέ ακόμα.

ΜΕΓΑΛΕΙΟ!!!

Δε σε κάνει ν' ανατριχιάζεις με την έντασή του;

[Mantam Froufrou]

Δε σε κάνει ν' ανατριχιάζεις με την έντασή του;

Πλάκα μου κάνεις? Θυμάμαι είχα δεί μία τέτοια σκηνή στην εφηβεία μου (νομίζω στην σειρά Μάρκο Πόλο, αλλά δεν κόβω και το...κεφάλι μου..."χιούμορ"). Εκείνη την στιγμή έκλαψα τόσο πολύ που δεν το πίστευα! Και δεν έκλαψα επειδή 'στεναχωρέθηκα', αλλά επειδή ήταν τόση η εσωτερική μου ένταση απο το ....ΜΕΓΑΛΕΙΟ, που δεν ήξερα πώς αλλιώς να ξεσπάσω!
Πρόσφατα ξαναείδα στην ταινία ο τελευταίος Σαμουράι, και με το ζόρι συγκρατήθηκα, γιατί δεν ήμουν μόνη και τώρα πιά δεν μου 'επιτρέπονται' τέτοια εσωτερικά 'αδιέξοδα'! Συγκρατήθηκα πάντως...
Ομολογώ οτι ακόμα δεν έχω καταφέρει να μπώ στην λογική των σαμουράι, και μάλλον δεν θα το καταφέρω ποτέ:
α. γιατί μεγάλωσα όντως με τελείως διαφορετική νοοτροπία για την ζωή, αλλά κυρίως για την ΤΙΜΗ.
β. γιατί ό,τι σου προκαλεί δέος, στο προκαλεί ακριβώς επειδή δεν μπορείς να το 'φτάσεις' με νοητικές διεργασίες, έτσι;
Τέλος πάντων, όποιος έχει περισσότερα στοιχεία για το θέμα, όντως μ'ενδιαφέρει, και ειλικρινά σ'ευχαριστώ Ιφικράτη για το άρθρο. Ας το αφήσουμε να εξελιχθεί κι άλλο (ελπίζω δηλαδή οτι θα εξελιχθεί) για τον Κώδικα Τιμής των Σαμουράι. Κάποιοι τους κατηγορούν ως απλούς μισθωμένους πολεμιστές και μπράβους της εποχής. Εν μέρει συμφωνώ. Εν μέρει, γιατί τους χρησιμοποιούσαν και για εκφοβισμό των εχθρών των πλούσιων αφεντάδων τους (και συχνά αυτοί οι εχθροί ήταν υπόδουλοι άλλων αφεντάδων, ή τέλος πάντων την πλήρωναν ΚΑΙ αυτοί). Αυτό μου χαλάει την εικόνα που έχω για τους Σαμουράι, και μου δημιουργεί αντιφατικά συναισθήματα. Αλλά μου φαίνεται και ως πρακτική αντιφατικό με τον κώδικα τιμής τους.
Αν κάποιος λοιπόν ξέρει περισσότερα για τον 'βίο και την πολιτεία' τους, θα ήμουν ευγνώμων!
Τώρα που μου ήρθε η αναλαμπή: Πώς τους λέγανε αυτούς τους 'ορφανούς Σαμουράι'??? Που δεν είχαν αφεντικό!? Δεν θυμάμαι...είχα διαβάσει γι'αυτούς....Πάντως ήταν μεγάλη ντροπή να μην έχεις αφεντικό! Κι αυτό δεν είναι 'περίεργο', τουλάχιστον για τα δυτικά πρότυπα, και δή τα Ελληνικά, που η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι το υπέρτατο αγαθό?

[Nemesis]

ο τελευταίος σαμουράι ήταν ο Τομ

και πηγές μου είπανε ότι ζει ακόμα...

πέρα από την πλάκα μπράβο βρε Νικολή άψογο το θέμα σου

[Clash]

[Feyerabend]

για όποιον δεν την έχει δει προτείνω την εξαιρετική ταινία του Κομπαγιάσι σχετική με το θέμα αυτό. Ένα αριστούργημα της 7ης τέχνης.

http://www.imdb.com/title/tt0056058/

Η δικιά μου κατάνα τον τελευταίο καιρό έχει ξεφτίσει λίγο στη λαβή, και νομίζω πως θέλει και ακόνισμα...

[Clash]

Σαμουράι σημαίνει «προσφέρω υπηρεσία». Επρόκειτο για κάστα πολεμιστών που βρίσκονταν στην υπηρεσία των φεουδαρχών αρχόντων και αποτελούσαν ειδικό σώμα. Εμφανίστηκαν γύρω στον 8ο αιώνα μ.χ. και κατά τον 10ο αιώνα οργανώθηκαν με βάση τον κώδικα Μπουσίντο. Γνωστό είναι πως διακρίθηκαν ιδιαίτερα στην πολεμική τέχνη, κυρίως στην ξιφομαχία. Οι Σαμουράι, ωστόσο, ασχολήθηκαν και με την πνευματική καλλιέργεια, ιδιαίτερα με την ποίηση, την μουσική και την καλλιγραφία.

Ιδιαίτερη σημασία έχει να δούμε τον τρόπο με τον οποίο προσέγγιζαν τα όπλα τους. Το Κατάνα είναι το μακρύ σπαθί το οποίο σύμφωνα με τους Σαμουράι είχε δική του ψυχή. Αξιοι να γίνουν κατασκευαστές σπαθιών θεωρούντο άλλωστε μόνον εκείνοι που είχαν αγνή καρδιά και υψηλά ηθικά κριτήρια, προσέγγιζαν δε το έργο τους με μεγάλο σεβασμό: προτού κατασκευάσουν ένα σπαθί, νήστευαν και εξαγνίζονταν τελετουργικά και το σφυρηλατούσαν φορώντας λευκούς ιερατικούς μανδύες. Όταν έχαναν μια μάχη οι Σαμουράι θεωρούσαν πως το Κατάνα είχε χάσει τις ψυχικές του δυνάμεις.

Οταν ένας άρχοντας έκανε σεπούκου, το κάστρο του το κληρονομούσε ο αρχιστράτηγος σογκούν και όχι η οικογένειά του, ενώ οι Σαμουράι ακόλουθοί του εγκατέλειπαν το κάστρο τους και γινόντουσαν Ρονίν, περιπλανώμενοι πολεμιστές χωρίς άρχοντα να υπηρετούν. Για έναν Σαμουράι ήταν ξεπεσμός, διότι δεν μπορούσε να προσφέρει πολεμικές υπηρεσίες του και συνεπώς έχανε την ιδιότητα του Σαμουράι. Η λέξη Ρονίν μάλιστα σημαίνει «άνθρωπος που τον παρασέρνουν τα κύματα» και αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί για τους δουλοπάροικους που δραπέτευαν από τους αφέντες τους.

Η θέση των Ρονίν στην ιαπωνική κοινωνία δεν ήταν υποφερτή. Κατέληγαν ληστές ή, για να εξασφαλίσουν τα αναγκαία απειλούσαν εύπορους πως θα αυτοκτονήσουν στα κτήματα τους, κάτι που αποτελούσε ντροπή για τον ιδιοκτήτη και μίασμα για τον χώρο. Συχνά, πάντως, έκαναν Σεπούκου, ώστε να πεθάνουν ως Σαμουράι και όχι ως Ρονίν.

Η λέξη «Μπουσίντο» σημαίνει «ο τρόπος του πολεμιστή» και αποτελεί το ηθικό κανόνα, τον οποίο όφειλαν να τηρούν οι σαμουράι . Καθόριζε την σχέση του πολεμιστή με τον εργοδότη του, αλλά και την θέση του στην ιαπωνική κοινωνία. Σπονδυλικές αρχές του κώδικα Μπουσίντο είναι οι ακόλουθες: Gi (Τιμιότητα, Δικαιοσύνη), Yu (Κουράγιο, Ανδρεία), Jin (Καλοσύνη), Rei (Ευγένεια, Σεβασμός), Makoto ή Shin (Ευθύτητα, Ειλικρίνεια), Meiyo (Τιμή) και Chu (Αφοσίωση), ενώ κάποιες φορές βλέπουμε να προστίθενται σε αυτές και οι ακόλουθες, Κο (Σεβασμός προς του γονείς), Chi (Φρόνηση) και Tei (Φροντίδα για τους ηλικιωμένους).

«Aυτό που υπήρξε η Ιαπωνία το χρωστάει στους σαμουράϊ. Δεν ήταν απλώς ο ανθός του έθνους μας αλλά και η ρίζα του. Μέσα από αυτούς φανερώθηκαν όλα τα δώρα των ουρανών. Αν και έμειναν απομονωμένοι από τον γενικό πληθυσμό, καθόρισαν γι’ αυτόν ένα ηθικό πρότυπο και τον καθοδήγησαν με το παράδειγμά τους».

Inazo Nitobe

[Mantam Froufrou]

Καταπληκτικό!!!!

[chill]

Τώρα που μου ήρθε η αναλαμπή: Πώς τους λέγανε αυτούς τους 'ορφανούς Σαμουράι'??? Που δεν είχαν αφεντικό!? Δεν θυμάμαι...είχα διαβάσει γι'αυτούς....Πάντως ήταν μεγάλη ντροπή να μην έχεις αφεντικό! Κι αυτό δεν είναι 'περίεργο', τουλάχιστον για τα δυτικά πρότυπα, και δή τα Ελληνικά, που η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι το υπέρτατο αγαθό?

Ronin.

o τελευταίος του είδους χάθηκε στους πρόποδες του όρους Suhino στην περιοχή γνωστή και ως Okanawa.
'Εχει ένα αρχαίο λεπίδι... που γ***άει!!!

[Blue Ice]

Τέλειο το άρθο!!! Ιδίως για εμένα που έχω υπογραφή από το Bushido...
Υπάρχουν βέβαια και αρκετοί που υποστηρίζουν ότι οι Σαμουράι προέρχονται από τους Αϊνού, γι αυτό και έβαφαν λευκά τα πρόσωπά τους.
Ιφικράτη ξέρεις κάτι...;

[Mantam Froufrou]

Υπάρχουν βέβαια και αρκετοί που υποστηρίζουν ότι οι Σαμουράι προέρχονται από τους Αϊνού, γι αυτό και έβαφαν λευκά τα πρόσωπά τους.

Και οι Αϊνού είναι....?????!!!

[Feyerabend]

οι Αϊνού ήταν οι αρχαίοι γιαπωνέζοι Ίωνες.

Ζούσαν σε κάτι νησάκια στα βόρεια νομίζω...

[Mantam Froufrou]

οι Αϊνού ήταν οι αρχαίοι γιαπωνέζοι Ίωνες.

Κι όταν λέμε Ιωνες, εννοούμε τους γνωστούς? Δηλαδή, πήγαν Ίωνες στην Ιαπωνία, ή οι Ίωνες 'κατάγονται' απο κει? Μπερδεύτηκα τώρα..σόρρυ αν κάνω χαζές ερωτήσεις, αλλά δεν μου είναι γνωστά όλα αυτά!

[Clash]

Δεν νομίζω πως έχουν σχέση Αϊνού και Σαμουράι. Αρχικά η ονομασία Σαμουράι ήταν για τους πολεμιστές του αυτοκράτορα και ύστερα επεκτάθηκε για τους υπόλοιπους πολεμιστές που υπηρετούσαν άρχοντες - φεουδάρχες. Οι Αϊνού είναι φυλή που κατοικεί στα βόρεια νησιά, κυρίως στο Χοκάιντο και η ονομασία τους σημαίνει άνθρωπος. Σύμφωνα με τους ανθρωπολόγους είναι καυκάσια και όχι ασιατική φυλή, αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να τους ταυτίσουμε με τους Ιωνες χρησιμοποιώντας μια παραφθορά της ονομασίας τους υπάρχει μεγάλη απόσταση. Η ονομασία, άλλωστε, «Ιωνες» καθιερώθηκε στην Ελλάδα σε μια εποχή που γνωρίζουμε ότι ήταν αδύνατο να κάνουν ταξίδια μέχρι την Κίνα και την Ιαπωνία.

[Mantam Froufrou]

Δεν νομίζω πως έχουν σχέση Αϊνού και Σαμουράι. Αρχικά η ονομασία Σαμουράι ήταν για τους πολεμιστές του αυτοκράτορα και ύστερα επεκτάθηκε για τους υπόλοιπους πολεμιστές που υπηρετούσαν άρχοντες - φεουδάρχες. Οι Αϊνού είναι φυλή που κατοικεί στα βόρεια νησιά, κυρίως στο Χοκάιντο και η ονομασία τους σημαίνει άνθρωπος. Σύμφωνα με τους ανθρωπολόγους είναι καυκάσια και όχι ασιατική φυλή, αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να τους ταυτίσουμε με τους Ιωνες χρησιμοποιώντας μια παραφθορά της ονομασίας τους υπάρχει μεγάλη απόσταση. Η ονομασία, άλλωστε, «Ιωνες» καθιερώθηκε στην Ελλάδα σε μια εποχή που γνωρίζουμε ότι ήταν αδύνατο να κάνουν ταξίδια μέχρι την Κίνα και την Ιαπωνία

Ουφ! Ηρέμησα!!!

[Blue Ice]

Μην είσαι τόσο σίγουρος ότι οι Αινού δεν είναι Έλληνες....

[Feyerabend]

Μην είσαι τόσο σίγουρος ότι οι Αινού δεν είναι Έλληνες....

καλημέρα Ξιφομάχε. Πες τα εσύ, γιατί εγώ δεν έχω όρεξη να το αναπτύξω. Συμφωνώ μαζί σου πάντως

Όποιος ενδιαφέρεται να βρει κάτι, το ψάχνει. Εμείς μπορούμε μόνο να του δείξουμε τη σωστή κατεύθυνση για να το δει.

[chill]

Οκ μπορείτε να μας κάνετε μια λίστα με το ποιοί ΔΕΝ είναι Έλληνες; Ως τώρα μόνοι οι Αφρικάνοι την έχουν γλυτώσει...
Τελικά ζούμε σε ένα πλανήτη Ελλήνων... τι διάολο γιατί μερικοί είναι ακόμα ρατσιστές με τους ξένους;

Οι Κέλτες είναι Έλληνες
οι Βίκινγκς επίσης
οι ισπανοί και οι ιταλόι ούνα φάτσα...
Οι πρώτοι που πήγαν στο Αμέρικα είναι Έλληνες.
Τώρα είναι και οι γιαπωνέζοι;
Οι ινδοί και οι πακιστανοί είναι σίγουρα έλληνες λόγω του επείδη κάποτε πήγε εκεί ο Μέγας Αλέξανδρος να κλείσει τις τρύπες των υποχθονίων...

παραδίνομαι! ΕΝ ΛΑΣ! ΡΩ ΓΙΩΤΑ ΑΛΕΦΑ!

[Nightrider]

Μόνο που αυτού του είδους η αυτοχειρία που περιγράφεις, δεν είναι το Σεπούκου, αλλά το Χαρακίρι.

οριζόντιο άνοιγμα της κοιλιάς του («hara», που στον Βουδισμό είναι το κέντρο της ανθρώπινης προσωπικότητας). Δεύτερη τομή της κοιλιάς, κάθετη και προς τα επάνω, αποτελούσε δείγμα εξαιρετικής γενναιότητας και ψυχικής δύναμης (αυτή η μορφή Σεπούκου λεγόταν jumonji giri).

Αυτές οι δύο λέξεις κιόλας, το "hara"= κοιλιά και το "giri"= κόψιμο (αυτό με το μαχαίρι, όχι το άλλο ) είναι που αποτελούν ολόκληρη τη λέξη. Το σύνηθες μέσο για αυτού του είδους την αυτοχειρία, ήταν το μικρό ξιφίδιο (αλλιώς και γουαγκιζάσι) του Σαμουράι.

Το Σεπούκου είναι πιο γρήγορη μορφή αυτοχειρίας, χρησιμοποιείται γι αυτήν το μεγάλο ξίφος κατάνα (το οποίο κι ήταν ένα μεγάλο κομμάτι τς υπερηφάνειας ενός σαμουράι), με το οποίο ο πολεμιστής διαπερνά την υψηλή κοιλιακή του χώρα (αν είναι πολύ μάγκας το στομάχι, αν είναι λιγότερο, την καρδιά). Μετά την αυτοχειρία, ο "βοηθός" του απέκοβε το κεφάλι απ' τον κορμό, πριν αυτός πέσει στο έδαφος, όσο ο σαμουράι ήταν ακόμα γονατισμένος.

Βέβαια, υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι ο παραδοσιακός τρόπος αυτοχειρίας των σαμουράι είναι ένας, το χαρακίρι, κι απλά το σεπούκου είναι μία διαφορετική ονομασία για το ίδιο τελετουργικό, ή κάτι παίζει εκεί με την αυτοχειρία αυτή καθεαυτή και ολόκληρη την τελετουργία. Δεν γνωρίζω κάτι παραπάνω, κι αυτά που είπα μπορεί να μην είναι και 100% σωστά. Όποιος ξέρει κάτι άλλο, ας το παραθέσει.

Seppuku σημαίνει κατά λέξη "τελετουργική αυτοκτονία" και είναι ακριβώς η ιδια πράξη που περιγράφεται και ως Harakiri. Η διαφόρα είναι οτι χαρακίρι που σημαίνει "άνοιγμα της κοιλιάς" εθεωρείτο από τους Σαμουράϊ ως όρος πολύ χυδαίος για να περιγραφεί μια τόσο ιερή πράξη.
Σεπούκου έκαναν γενικά οι Ιάπωνες πολεμιστές και όχι μόνο οι Σαμουράϊ.

Σεπούκου με το βακιζάσι γινόταν μόνο κατά την διάρκεια πολεμικών αναμετρήσεων ή γενικά εμπόλεμης κατάστασης. Κατά την ειρηνική περίοδο αντί του βακιζάσι χρησιμοποιούσαν το τάντο (Εγχειρίδιο κοντύτερο από το βακιζάσι). Ο λόγος που γινοτάν αυτό είναι διότι οι Σαμουράϊ κατά την ειρηνική περίοδο έφεραν μαζι τους το ξίφος κατάνα και το τάντο, ενώ κατά την διάρκεια εμπόλεμης κατάστασεως το τάντο αντικαθίστατο από το βακιζάσι.
Σεπούκου δεν γινόταν ποτέ με κατάνα!!!

Βέβαια δεν ήταν όλοι οι Ιάπωνες σύμφωνοι με την πρακτική του Σεπούκου. Το 1603 ο Ιεγιάσου Τοκουγκάβα, (ένας από τους αναμορφωτές της Ιαπωνίας) εξέδοσε ένα διάταγμα που απηγόρευε την πρακτική του Σεπούκου. Παρ'όλα αυτά η ρίζες της τελετουργίας ήταν πολύ βαθιές στην κοινωνία της Ιαπωνίας και συνεχίστηκε μέχρι το 1663. Τότε, με την προτροπή του Νομπουτσούνα Ματσουντάιρα, ο Σογκούν εξέδοσε ένα άλλο διάταγμα με πολύ αυστηρές ποινές σε όσους Αρχοντες επέτρεπαν στους ακολουθούς τους να κάνουν Σεπούκου. Οι Ιάπωνες συνέχισαν όμως να κάνουν Σεπούκου μέχρι που η τελετουργία ατόνησε με το πέρασμα του χρόνου.

...γι αυτό και έβαφαν λευκά τα πρόσωπά τους...

Οι Σαμουράϊ δεν έβαφαν λευκά τα πρόσωπα τους. Φορούσαν τρομακτικές μάσκες που μια απο τις ονομασίες τους ήταν μενπο (menpo).
Οι ηθοποιοί του Καμπούκι έβαφαν και συνεχίζουν να βάφουν τα πρόσωπα τους λευκά!!

[ArELa]

Καλωσ'τον Θέμη