ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ: ΟΙ ΒΙΚΙΝΓΚΣ

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
TEUTAMOS
Σούπερ Ιδεογραφίτης
Σούπερ Ιδεογραφίτης
Δημοσιεύσεις: 1697
Εγγραφή: Σάβ 21 Απρ 2007, 20:35

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ: ΟΙ ΒΙΚΙΝΓΚΣ

Δημοσίευση από TEUTAMOS » Παρ 11 Ιαν 2008, 23:02

ΒΙΚΙΝΓΚΣ,
ΟΙ ΕΠΙΔΡΟΜΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΡΡΑ



‘‘Γιατί κι οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
Κι αυτοί βαριούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες
.’’

Με αυτούς τους στίχους του ποιητή Κ.Π. Καβάφη θέλω να αρχίσω το άρθρο μου για το λαό του Βορρά, τους Βίκινγκς. Η κοινή αίσθηση για παρακμή του πολιτισμού είναι ήδη γνωστή στον κόσμο: κατάπτωση των αξιών, διείσδυση διαφθοράς σε πολλούς τομείς, απουσία ανθρωπιστικών ιδανικών, έλλειψη προτύπων και ηγετικών φυσιογνωμιών. Όλα οδηγούν σε ένα πολιτισμικό αδιέξοδο, σε μια νοσηρή και παθολογική κατάσταση που τελεολογικά έχει επέλθει. Αντίδοτο σ’ αυτό το παρεισφρύον καρκίνωμα του σύγχρονου πολιτισμού αποτελούν, κατά τον ποιητή, οι βάρβαροι που έρχονται να δώσουν τη λύση, να κλείσουν έναν ιστορικό κύκλο και να ανοίξουν έναν άλλον. Η τρόπον τινά συμπάθεια για τους βαρβάρους - που υπό άλλες συνθήκες δεν είναι δυνατή – δικαιολογείται μέσα από αυτή την προοπτική λόγω αυτής της πρωτόγονης αγνότητας του βαρβαρικώς ζην. Ο κόσμος έχει κορεστεί - κουραστεί και από τους κενούς περιεχομένου λόγους των ρητόρων – πολιτικών. Αυτό που χρειάζεται είναι έργα. Αν ο Καβάφης είχε υπ’ όψιν του την παρακμάζουσα Ρωμαϊκή αυτοκρατορία του 3ου, 4ου και 5ου αιώνα μ.Χ., σκεφτείτε εσείς ποια είναι σήμερα για μας αυτή η κοσμοκρατορία…, γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται, αλλά με διαφορετικούς κάθε φορά πρωταγωνιστές. Αξίζει, λοιπόν, να δει κανείς τη συνεισφορά των ξεχασμένων αυτών βαρβάρων που τόσο πολύ έχουν επηρεάσει την τέχνη, αλλά όχι δυστυχώς την ιστορία, στην οποία δικαιωματικά και ανήκουν.

Οι Βίκινγκς ανήκουν στα Γερμανικά (τευτονικά) φύλα του Βορρά, στη σημερινή Σκανδιναβία και Δανία. Αρχικά είχαν μεταναστεύσει από τη Γερμανία στη Δανία και από εκεί στη Σκανδιναβία. Εκεί συνάντησαν τον αρχαιότερο πληθυσμό της περιοχής, τους Κέλτες, στους οποίους και επεβλήθησαν. Το όνομά τους φαίνεται να έχει σχέση με τις λέξεις viking (=πειρατεία) και vikingar (=πειρατής) που αποδίδουν τις αντίστοιχες δραστηριότητες τους στη θάλασσα, με τις οποίες έγιναν και γνωστοί. Εξάλλου, για τον ευγενή του Βορρά η φράση «πηγαίνω για Βίκινγκ», σήμαινε πηγαίνω να λεηλατήσω. Με ορμητήριο τα οχυρά του Βορρά (αγγλοσαξ. wic, wicing <λατ. vicus, ελλ. Fοικος), ενεργούσαν επιθέσεις σε όλη τη Βόρεια Θάλασσα και πέρα απ’ αυτήν. Με τα άγρια ήθη και έθιμά τους τρομοκρατούσαν τους γειτονικούς λαούς και δή τους υπερασπιστές του Χριστιανισμού. Αξιοσημείωτο είναι πως ιερείς της Νότιας Γαλλίας κατά τον 9ο και 10ο αιώνα μ.Χ., παρακαλούσαν στις προσευχές τους το Θεό, λέγοντας «Κύριε, φύλαξέ μας από την κατάρα των Βορείων».

Στο ιστορικό προσκήνιο οι Βίκινγκς εμφανίζονται μόλις από τα τέλη του 8ου αιώνα μ.Χ.. Η προϊστορία τους ξεκινά όμως από το 500 π.Χ., όταν αρχίζει και αρχίζει η Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (500 π.Χ. – 1μ.Χ.). Κατά την εποχή αυτή έχουμε ως ευρήματα σχεδόν άριστα διατηρημένα σώματα που βρέθηκαν σε βάλτους τύρφης, που προέρχονται από τελετουργικές ανθρωποθυσίες. Η επεξεργασία του σιδήρου έχει διαδοθεί στην κατασκευή όπλων και εργαλείων. Η οικονομία την περίοδο αυτή ήταν γεωργική, όπως και σε μεταγενέστερες εποχές. Η δεύτερη περίοδος, η καθ’αυτό Εποχή του Σιδήρου (1μ.Χ. – 400 μ.Χ.) διακρίνεται για την επέκταση των εμπορικών δραστηριοτήτων τους σε περιοχές εκτός επικράτειας. Εμπορικές συναλλαγές συνήψαν κυρίως με τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και γι’ αυτό η εποχή είναι γνωστή και ως Ρωμαϊκή Εποχή του Σιδήρου. Από τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία εισήγαγε πολυτελή και απλά αγγεία, τεχνουργήματα από γυαλί ή μέταλλο. Το εμπόριο βρισκόταν σε ακμή, όπως φαίνεται και από εκατοντάδες νομίσματα που βρέθηκαν στη Σκανδιναβία. Οι Βόρειοι εξήγαγαν γούνες, σχοινιά, δέρματα και δούλους. Από την περιοχή της Βαλτικής κύριο εξαγώγιμο προϊόν ήταν το κεχριμπάρι. Την περίοδο εκείνη έχουμε τις πρώτες επιδρομές των βόρειων λαών στη Δύση. Οι Έρουλοι, φύλο της Γιουτλάνδης, επέδραμε το 287 μ.Χ. στη Φρισία (Κάτω Χώρες). Επίσης ήρθαν σε επαφή και με τους ομόφυλους τους στην Κεντρική Ευρώπη, τους Γότθους, που είχαν υπό τον έλεγχο τους εμπορικούς δρόμους προς τη Μαύρη Θάλασσα.
Η επόμενη εποχή είναι γνωστή ως Εποχή των Μεταναστεύσεων (400 μ.Χ. – 600 μ.Χ.). Ιστορικά η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από μεγάλη μεταναστευτικότητα των λαών. Τον 5ο αι. οι Γιούτοι και οι Άγγλοι εγκαταστάθηκαν από τη Δανία στη Μ. Βρετανία και μαζί με τους συγγενείς Σάξωνες επιβλήθηκαν στον προϋπάρχοντα κελτορωμαϊκό πληθυσμό (τότε έδρασε ο ημιμυθικός βασιλιάς Αρθούρος). Οι Βουργουνδοί και οι Γότθοι κινήθηκαν δυτικά, ενώ οι Έρουλοι λεηλάτησαν στα μέσα του 5ου αι. μ.Χ. τις ακτές της Ιβηρικής χερσονήσου και οι Δανοί τη Φρισία τον 6ο αι. μ.Χ.. Γύρω από τους τοπικούς ηγεμόνες συσπειρώθηκαν οι διάφοροι οικισμοί και παρατηρούνται συγκρούσεις για τον έλεγχο των εύφορων περιοχών και ποταμών.
Τελευταία περίοδο πριν την εισχώρησή τους στο ιστορικό προσκήνιο είναι η λεγόμενη Ύστερη Γερμανική Εποχή του Σιδήρου ή Βέντελ (600 μ.Χ. – 8ο αι. μ.Χ.). Την εποχή αυτή αποκρυσταλλώθηκαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των Σκανδιναβών, όπως αυτό φαίνεται στη διακοσμητική τέχνη, στον τύπο ταφής που είχε σχήμα πλοίου, στην κατασκευή ιδιαίτερων τύπων πλοίων, με τα οποία θα πρόκειται να ενεργήσουν υπερπόντια ταξίδια. Αξιοσημείωτο είναι επίσης και το οχυρωματικό έργο τους, το Danewirke, με το οποίο απέκρουαν κάθε επίθεση των Γότθων από το Νότο.
Η ιστορική εποχή των Βίκινγκς αρχίζει με τις πρώτες επιδρομές στη Δυτική Ευρώπη και συγκεκριμένα στην Αγγλία. Η πρώτη πραγματική επιδρομή στην Αγγλία έγινε 8 Ιουνίου 793 μ.Χ. στη μονή Λίντισφαρν, κατά την οποίαν οι επήλυδες Σκανδιναβοί λήστευσαν τους εκεί υπάρχοντες θησαυρούς και σκότωσαν τους χριστιανούς ιερείς της μονής. Μετά από αυτή την επιδρομή ακολούθησαν κι άλλες επιδρομές, και σε άλλα μάλιστα σημεία της μεγαλονήσου. Πριν δούμε την εγκατάστασή τους στη Μ. Βρετανία και τον τρόπο που επικράτησαν, κρίνεται αναγκαίο να πούμε τους λόγους που ώθησαν τους Σκανδιναβούς να εξαπλωθούν. Ο αναφαινόμενος υπερπληθυσμός σε σχέση με τις περιορισμένες δυνατότητες εκμετάλλευσης αρόσιμης γης φαίνεται ότι ταλάνιζε περισσότερο τη Δανία απ’ ό,τι τη Νορβηγία και τη Σουηδία. Επίσης η ενίσχυση της κεντρικής εξουσίας ώθησε πολλούς δυσαρεστημένους και παραγκωνισμένους τοπικούς ηγεμόνες να ξανοίγονται προς όλες τις κατευθύνσεις. Οι λόγοι που αναφέραμε σε συνδυασμό με τη βελτίωση της ναυπηγικής και την αντικατάσταση των παλιών κωπήλατων πλοίων με ιστιοφόρα κατά τον 8ο αι. μ.Χ. ήταν οι αιτίες επέκτασης των θαλασσοπόρων Βίκινγκ που με αυτό τον τρόπο έθεσαν τις πολιτιστικές – εθνολογικές βάσεις στις χώρες της Β. Ευρώπης, της Αν. Ευρώπης (Ρωσίας) και της Β. Αμερικής. Η μορφή επέκτασης και εξάπλωσης δεν ήταν σε όλες τις περιπτώσεις η ίδια. Η Σουηδία ακολούθησε εμπορικούς επεκτατικούς δρόμους προς Ανατολάς και Νότο που έφταναν μέχρι τη Μέση Ανατολή, στο χαλιφάτο των Αββασιδών. Οι Δανοί και οι Νορβηγοί έστρεψαν τις επεκτατικές τους βλέψεις στη Δύση είτε με τη μορφή πειρατείας είτε με τη μορφή μόνιμης εγκατάστασης.
ΕΛΛΗΝΩΝΠΡΟΜΑΧΟΥΝΤΕΣΑΘΗΝΑΙΟΙΜΑΡΑΘΩΝΙ
ΧΡΥΣΟΦΟΡΩΝΜΗΔΩΝΕΣΤΟΡΕΣΑΝΔΥΝΑΜΙΝ


...ΓΙΑ ΤΑ 2500 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΠΕΡΑΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΧΗΝ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ευρωπαϊκή Ιστορία”