ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ (1780-1827)

[ΑΙΘΕΡΟΔΡΟΜΟΣ]

"ΑΜΑ ΖΗΣΩ ΘΑ ΤΟΥΣ ΓΑΜΗΣΩ. ΑΜΑ ΠΕΘΑΝΩ ΘΑ ΜΟΥ ΚΛΑΣΟΥΝ ΤΟΝ ΜΠΟΥΤΖΟΝ"

Τὸ ἄνωθι εἶναι ῥητὸν, λεχθὲν ὑπὸ τοῦ Ὑπερήρωος Γεωργίου Καραϊσκάκη, καὶ ἀναφερόμενον στην μιαρὴ τουρκοαλβανικὴ ὑπεράριθμη στρατιὰ τῶν Μπέηδων Κεχαγιὰ καὶ Μουσταφά, πρὶν ἀπὸ τὴν Μάχην τῆς Ἀράχωβας.

Κατὰ την μάχη τῆς Ἀράχωβας ὁ στρατός τοῦ Καραϊσκάκη σφαγίασε λυσσαλέα καὶ ἀγριώτατα τοὺς Τούρκους, καὶ με τὰ κρανία τῶν νεκρῶν τουρκων, ἀργότερον, ἐχτίσθη μέγας λόφος καὶ πάνω του ἐχτίσθη ἄγαλμα τοῦ ἀνεπαναλήπτου ὑπερήρωος Καραϊσκάκη.

Οἱ νεώτερες "προοδευτικές" κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ ΝΔ καὶ τὰ λοιπὰ ἀπόσκατα, ἔσπευσαν να γκρεμίσουν τὸν λόφο, ὥς "βαρβαρότητα" καί "φρικαλεότητα" καὶ να κρύψουν τὸ ῥητὸ τοῦ ἀθυροστόμου Πολεμάρχου.


Ἀθάνατον καὶ ἐς ἀεὶ δοξασμένον τό ὄνομα τοῦ Γεωργίου Καραϊσκάκη.

[SeirioAstro]

Γεώργιος Καραϊσκάκης

Στις 23 Απριλίου 1827, ανήμερα του Αγ. Γεωργίου πέθανε τραυματισμένος από βόλι ο Γεώργιος Καραϊσκάκης.

Αφιέρωμα ως φόρος υπέρτατης Τιμής γι αυτόν τον αγωνιστή της πατρίδος.

Πιστεύω στο χρέος μας να μνημονεύουμε τους Ήρωες μας.

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ή Καραΐσκος υπήρξε στην αρχή αρματολός και σπουδαίος πολεμιστής και στη συνέχεια κατέστη κορυφαίος στρατηγός της Επανάστασης του 1821. Το επίθετό του είναι μάλλον υποκοριστικό του Καραΐσκος όπου απαντάται ως οικογενειακό επώνυμο στις επαρχίες Βάλτου, Καρπενησίου, Φαρσάλων, Καρδίτσας, Βόνιτσας κ.α. Το δε επώνυμο Καραΐσκος είναι σύνθετο από τη τουρκική λέξη "καρά" και Ίσκος. Πιο συγκεκριμένα το κανονικό του επίθετο όπως και του αρματολού πατέρα του ήταν Ίσκος αλλά λόγω της περήφανης και σκληρής προσωπικότητας που διαμόρφωσε στα δύσκολα και δυστυχισμένα παιδικά του χρόνια, του προσδόθηκε - από όλους - σαν αντάξιο προσωνύμιο μπροστά από το επίθετο του, το λήμα "Καρα" που σημαίνει μεγάλος και φοβερός. Το τελικό του επίθετο Καραϊσκ-άκης διαμορφώθηκε από το γεγονός ότι λόγω της Τουρκικής σκλαβιάς αναγκάστηκε από παιδί να γίνει κλέφτης στα βουνά. Ο πατέρας του ήταν ο αρματολός Δημήτριος Καραΐσκος και μητέρα του η Ζωή Ντιμισκή ή Διμισκή που καταγόταν από τη Σκουληκαριά της Άρτας. Πολύ νέα η Ζωή παντρεύτηκε κάποιον Γιαννάκη στο Μαυρομάτι αλλά χήρεψε σχεδόν αμέσως και κλείστηκε στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου, κοντά στο χωριό του συζύγου της. Στα τέλη του 1779 ο αρματολός Δημήτριος Καραΐσκος βρήκε καταφύγιο στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου και γνωρίστηκε με την καλόγρια πλέον Ζωή. Ο καρπός του έρωτά τους γεννήθηκε κατά πάσα πιθανότητα τον Μάιο του 1780 μέσα στη σπηλιά στην οποία είχε κρυφτεί η Ζωή για να αποφύγει την κατακραυγή του κόσμου. Μόλις γέννησε τον γιο της η Ζωή τον εμπιστεύτηκε σε μια οικογένεια σαρακατσάνων τσοπάνηδων και η ίδια, μια και δεν μπορούσε φυσικά να γυρίσει στο μοναστήρι, ζούσε περιπλανώμενη στα γύρω χωριά πουλώντας λιβάνι και εικόνες. Άθλια και κατατρεγμένη, η μητέρα του Καραϊσκάκη πέθανε οκτώ χρόνια μετά τη γέννηση του γιου της.

Μια μέρα, αποσπάσματα Τουρκαλβανών του Αλή Πασά τον έπιασαν και τον έριξαν στις φυλακές. Εκεί άρχισε να μορφώνεται και να μαθαίνει πράγματα που ως τότε δεν ήξερε. Μια μέρα έμαθε για αυτόν ο τύραννος της Ηπείρου, τον αποφυλάκισε και τον πήρε στην υπηρεσία του. Τον πρόσεχε σε κάθε βήμα. Γρήγορα όμως διαπίστωσε πως ήταν έξυπνος, με πρωτοβουλία και του ανέθεσε δύσκολες δουλειές. Εκεί ο Καραϊσκάκης παντρεύτηκε κι απέκτησε την πρώτη κόρη του. Ο ευθύς χαρακτήρας του όμως και η τιμιότητα του τον έκαναν να επαναστατήσει εναντίον της απανθρωπιάς του αφέντη του. Έφυγε λοιπόν στα βουνά και εντάχτηκε στην ομάδα των κλεφτών του Κατσαντώνη. Πολλές φορές βοήθησε τον πρώην αφέντη του, αλλά κι επανειλημμένα βρέθηκε αντιμέτωπος του. Ο πόθος του ήταν το αρματολίκι των Αγράφων. Στο μεταξύ είχε γίνει μέλος της Φιλικής Εταιρείας. Παρ όλα αυτά στην πρώτη περίοδο του Αγώνα προσπάθησε να μην έρθει σε ανοιχτή ρήξη με τους Τούρκους. Με διάφορα τεχνάσματα κρατούσε μακριά από την περιοχή του τον τούρκικο στρατό. Γι αυτό το λόγο κατηγορήθηκε και ως προδότης και δικάστηκε. Λίγο αργότερα αποκαταστάθηκε όμως η φήμη του. Αμέσως μετά την αποκατάστασή του ο Καραϊσκάκης διατάχθηκε από την Κυβέρνηση να εκστρατεύσει στην Ανατολική Στερεά επικεφαλής 300 μισθωτών. Επίσης, χωρίσθηκε και η περιοχή των Αγράφων σε δύο τμήματα και το μεν ανατολικό αποδόθηκε στον Καραϊσκάκη, το δε δυτικό στον Γιαννάκη Ράγκο. Έτσι παρά τα Σάλωνα (Άμφισσα) συγκροτήθηκε το πρώτο ελληνικό στρατόπεδο, ο δε Καραϊσκάκης, που είχε αποκτήσει την γενική εκτίμηση των οπλαρχηγών, εκλέχθηκε από εκείνους "στρατοπεδάρχης απολύτου εξουσίας".

Όμως στα τέλη του 1824 και χωρίς σχετική διαταγή της Κυβέρνησης ο Κολοκοτρώνης έλαβε μέρος μαζί με τον Κίτσο Τζαβέλλα και άλλους Ρουμελιώτες στον 2ο εμφύλιο πόλεμο, κατά των λεγομένων ανταρτών, προχωρώντας ο ίδιος στη λεηλασία των οικιών των Ζαΐμηδων στη Κερπινή των Καλαβρύτων. Αμέσως μετά έσπευσε και συμμετείχε στη μάχη του Κρομμυδίου (περιοχή Μεθώνης). Μετά το τέλος του 2ου εμφυλίου πολέμου ο Κωλέττης ενίσχυσε τον Καραϊσκάκη και μ΄ άλλους πολλούς Στερεοελλαδίτες από τον Μωριά και τη Ρούμελη εφοδιάζοντάς τον με χρήματα, τρόφιμα και πολεμικό υλικό. Στις αρχές του Μαΐου του 1825 ο Καραϊσκάκης επανέρχεται στην Στερεά και κατά τα μέσα του καλοκαιριού βρίσκεται σε πλήρη δράση διορισμένος γενικός αρχηγός όλων των εκτός Μεσολογγίου ελληνικών στρατευμάτων, κατά τον ίδιο χρόνο που αυτό πολιορκείτο από τον Κιουταχή και έπειτα από τον Ιμπραήμ Πασά της Αιγύπτου. Τότε ο Καραϊσκάκης μαζί με τον Τζαβέλλα καταστρώνουν ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο περικύκλωσης από ξηράς όλων των πολιορκούντων το Μεσολόγγι Τούρκων, σε συνεννόηση με τους πολιορκημένους. Το περίφημο εκείνο σχέδιο άρχισε να εκτελείται τμηματικά από τις 21 μέχρι 25 Ιουλίου 1825 χωρίς να ολοκληρωθεί, πλην όμως επέφερε διακοπή της πολιορκίας, οι απώλειες των Τούρκων υπήρξαν σοβαρότατες, το δε ηθικό των πολιορκημένων αναπτερώθηκε. Στη συνέχεια ο Καραϊσκάκης με 3.000 άνδρες σπεύδει στα Άγραφα όπου εκεί αποδεκάτισε πολλούς Τούρκους καθώς και τουρκίζοντες χριστιανούς. Από εκεί προχώρησε στη περιοχή Βάλτου και μέσω των τουρκικών οχυρωμάτων διήλθε την "Λάσπη του Καρβασαρά" όπου έδωσε νικηφόρα μάχη (1 Νοεμβρίου 1825) και τελικά στρατοπέδευσε στο Δραγαμέστο (σημ. Αστακός).

Την νύκτα 10-11 Απριλίου 1826 όταν το προπύργιο της επανάστασης, η πόλη των "ελεύθερων πολιορκημένων" έπεσε, ο Καραϊσκάκης βρισκόταν ασθενής στον Πλάτανο της Ναυπακτίας, όμως έστειλε στη "Γέφυρα της Βαρνάκοβας" παρατηρητές να δουν πόσοι και ποιοί σώθηκαν από την ηρωική εκείνη φρουρά του Μεσολογγίου. Παρότι ο Πλάτανος ήταν έρημος και ο ίδιος ασθενής σε στρώμα, ετοίμασε ψωμί και σφακτά που μοίρασε πλουσιοπάροχα στα "πειναλέα εκείνα λείψανα του Μεσολογγίου". Στις 17 Ιουνίου ο Καραϊσκάκης μαζί με πολλούς από εκείνους του μαχητές φθάνει στο Ναύπλιο, καθόσον η Επανάσταση ήδη στη Δυτική Στερεά είχε σβήσει και στην Ανατολική μόνο η Ακρόπολη των Αθηνών, η Κάζα και τα Δερβενοχώρια κατέχονταν από τους Έλληνες. Τότε, αν και βρισκόταν σε προχωρημένο στάδιο της φυματίωσης, υπό την θεραπεία του Ελβετού γιατρού Baily, κατά μήνα Ιούλιο πρότεινε στην εδρεύουσα "Διοικητική Επιτροπή" να αναλάβει ο ίδιος τον αγώνα στην Στερεά. Είχε όμως προσκληθεί και από τον Κριεζώτη και από τον Βάσσο που δρούσαν ήδη στην Αττική και στην Ελευσίνα. Ο Α. Ζαΐμης, πρόεδρος της νεοπαγούς Διοικητικής Επιτροπής, θεώρησε τον "Γιο της Καλογριάς" ως τον αξιότερο στρατιωτικό για την γενική αρχιστρατηγία και τον αναγνώρισε ως αρχιστράτηγο, παρότι είχε παλαιότερα κατατρεχθεί από εκείνον και είχε υποστεί λεηλασία της οικίας του.

Στις 19 Ιουλίου 1826 ο Καραϊσκάκης επικεφαλής 680 περίπου ανδρών ξεκίνησε από το Ναύπλιο για την Στερεά στην οποία είχε εισβάλει ο Ομέρ Πασάς (της Καρύστου) και ο Κιουταχής (από Θήβα). Πολύ σύντομα ο Κιουταχής, ένεκα της στρατιωτικής δεινότητας του Καραϊσκάκη, βρέθηκε από πολιορκών σε θέση πολιορκούμενου. Με υπόδειξη του Καραϊσκάκη συγκροτήθηκε στην Ελευσίνα γενικό ελληνικό στρατόπεδο. Στις 5-7 Αυγούστου του ίδιου έτους επήλθε η πρώτη αψιμαχία στο Χαϊδάρι της οποίας ακολούθησαν κι άλλες, φοβούμενος ο Κιουταχής την κατά μέτωπο επίθεση από τα κυκλοτερή πάντα σχέδια του Καραϊσκάκη. Στις αψιμαχίες εκείνες ο Καραϊσκάκης και ο Φαβιέρος διαφώνησαν περί της τακτικής του πολέμου. Όταν όμως ο Κιουταχής κατέλαβε την κάτω πόλη των Αθηνών ο Καραϊσκάκης ενίσχυσε την φρουρά της Ακρόπολης με περιορισμένο σώμα υπό τον Κριεζώτη που κατάφερε και εισήλθε στις 10 Οκτωβρίου 1826. Τον ίδιο μήνα και 15 μέρες μετά (25 Οκτωβρίου) ο Καραϊσκάκης εκστράτευσε στη Βοιωτία, στη Φθιώτιδα και στη Φωκίδα, απ' όπου και απέκοψε τις τουρκικές εφοδιοπομπές, ολοκληρώνοντας τον αποκλεισμό ανεφοδιασμού των Τούρκων. Όταν ο Αρχιστράτηγος Καραϊσκάκης επέστρεψε μετά την τετράμηνη νικηφόρα περιοδεία του, έχοντας χίλιους περίπου άνδρες, στην Ελευσίνα, μετέφερε το στρατόπεδό του στο Κερατσίνι, στα υψώματα του οποίου έχτισε "ταμπούρια" (μικρές οχυρώσεις) όπου επανειλημμένα δέχθηκε επιθέσεις των Τούρκων, ιδιαίτερα στις 4 Μαρτίου 1827. Τον ίδιο χρόνο 2.000 Πελοπονήσιοι υπό τον γενναίο στρατηγό Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τους Πετμεζάδες, Σισίνη κ.ά. οπλαρχηγούς φθάνουν σε επικουρία του Αρχιστρατήγου.

Στις αρχές του Απριλίου του 1827 προσήλθαν οι διορισμένοι από την Συνέλευση της Τροιζήνας (Κυβέρνηση), "στόλαρχος πασών των ναυτικών δυνάμεων", Κόχραν μαζί με τον Τσωρτς, "διευθυντή χερσαίων δυνάμεων" προκειμένου να συνδράμουν τον Αγώνα. Με τους δύο αυτούς ξένους ο Καραϊσκάκης βαθμιαία περιήλθε σε έριδες τόσο για την τακτική του πολέμου, όσο και κατά την οργάνωση για την κατά μέτωπο επίθεση. Οι διορισμοί των ξένων εκείνων προσώπων υπήρξαν αναμφίβολα το μοιραίο σφάλμα που ανέτρεψε την βεβαία έκβαση του Αγώνα. Και τούτο διότι προσπαθούσαν να εφαρμόσουν τακτικές οργανωμένου στρατού αγνοώντας τις τακτικές των Ελλήνων, την ψυχολογία τους, αλλά και τις μορφολογικές δυνατότητες της περιοχής επιζητώντας την έξοδο σε κατά μέτωπο επίθεση σε πεδιάδα, επειδή ακριβώς, δεν γνώριζαν το είδος αυτό του πολέμου που επιχειρούσαν μέχρι τότε οι Έλληνες. Έτσι η ανάμιξη αυτών στις πολεμικές ενέργειες με ταυτόχρονες διαταγές του ενός και του άλλου παρέλυσαν τις διαταγές του Καραϊσκάκη. Τούτο οδήγησε τον Αρχιστράτηγο να επεμβαίνει προσωπικά μέχρι αυτοθυσίας σε όλες τις συμπλοκές, ακόμη και τις μικρότερες, ένα ακόμη μοιραίο σφάλμα των περιστάσεων εκείνων. Τούτο αντελήφθη ο Κολοκοτρώνης ο οποίος και διαμήνυσε στον Καραϊσκάκη να αποφεύγει τις αψιμαχίες άσκοπους και ακροβολισμούς για να μη φονεύονται και οπλαρχηγοί τους οποίους "κυνηγά το βόλι". Ο Κολοκοτρώνης του τόνιζε μάλιστα ότι είναι ανάγκη "να σώσει τον εαυτόν του για να σωθεί και η πατρίδα". Ο Καραϊσκάκης όμως έχοντας ατίθασο χαρακτήρα, παρά τις συστάσεις και παρά την εμπύρετο κατάσταση που βρισκόταν αποφασίζει να ανακόψει ακροβολισμούς των Τούρκων.

Η επιχείρηση ορίσθηκε να πραγματοποιηθεί τη νύχτα της 22ας προς την 23η Απριλίου 1827, έχοντας συμφωνήσει κανείς να μην ξεκινήσει άκαιρα τους πυροβολισμούς πριν δοθεί το σύνθημα για γενική επίθεση. Το απόγευμα της 22ας Απριλίου ακουστήκαν πυροβολισμοί από ένα Κρητικό οχύρωμα. Οι Κρητικοί προκαλούσαν τους Τούρκους και καθώς εκείνοι απαντούσαν οι εχθροπραξίες γενικεύτηκαν. Ο Καραϊσκάκης, παρότι άρρωστος βαριά, έφτασε στον τόπο της συμπλοκής. Εκεί μια σφαίρα τον τραυμάτισε θανάσιμα στο υπογάστριο. Οι γιατροί που ανέλαβαν την περίθαλψή του, γρήγορα κατάλαβαν ότι θα κατέληγε. Ο ήρωας μεταφέρθηκε στο στρατόπεδό του στο Κερατσίνι και αφού μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, υπαγόρευσε τη διαθήκη του που ιδιόχειρα υπέγραψε. Η τελευταία κουβέντα που είπε στον συμπολεμιστή του Στρατηγό Μακρυγιάννη, όταν ο τελευταίος πήγε να τον επισκεφτεί, ήταν "Εγώ πεθαίνω. Όμως εσείς να είστε μονιασμένοι και να βαστήξετε την πατρίδα". Την επομένη στις 23 Απριλίου 1827 ο Αρχιστράτηγος Γεώργιος Καραϊσκάκης υπέκυψε στο θανατηφόρο τραύμα του μέσα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Κερατσίνι, ανήμερα της γιορτής του. Η σωρός του μεταφέρθηκε στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στη Σαλαμίνα όπου ετάφη και θρηνήθηκε από το πανελλήνιο.

Αναφέρεται πως όταν ο Κολοκοτρώνης έμαθε τον θάνατο του Καραϊσκάκη "κάθισε σταυροπόδι" και μοιρολογούσε σαν γυναίκα.

Μετά το θάνατο του Καραϊσκάκη ανέλαβαν ο Κόχραν με τον Τσώρτς την διοίκηση της διεξαγωγής της μάχης στη πεδιάδα του Φαλήρου όπου και ακολούθησε η ολοκληρωτική καταστροφή του Ανάλατου, στη σημερινή περιοχή Φλοίσβου (Φαλήρου) όπου είχαν οι Τούρκοι παρασύρει τους Έλληνες μέχρι που τους περικύκλωσαν. Ακολούθησε η διάλυση του ελληνικού στρατοπέδου της Ακρόπολης και η ανακατάληψη της και η διάλυση και του στρατοπέδου του Κερατσινίου.

[SeirioAstro]

Ο Καραϊσκάκης υπήρξε ένας επαναστάτης ως χαρακτήρας. Συνδύαζε το αρχαίο ηρωικό-πολεμικό πρότυπο με την ανθρώπινη απλότητα. Ήταν αυθεντικός. Αγράμματος αλλά ψυχικά μορφωμένος.

Είχε ψυχή, Ελληνική ψυχή.

Υπήρξε αδικημένος,

"...Γνωστὰ ὅσα ἔπαθεν ἀπὸ τὸν Μαυροκορδάτον, εἰς ὅν δὲν ὑπετάσσετο, ὡς καὶ οἱ Γεώργιος Βαρνακιώτης καὶ Γῶγος Μπακόλας. Τὸν ἐσυκοφάντησεν ὡς φιλότουρκον, τὸν εἰσήγαγεν εἰς δίκην, καὶ τὸν κατεδίκασε, συγκεντρώσας τὰς ψήφους εἰκοσάδος ὁπλαρχηγῶν..."

"... Ο Καραϊσκάκης, νοσταλγώντας τη Ρούμελη και τα Άγραφα, επέστρεψε από την Ιθάκη στο Μεσολόγγι και ζήτησε επίμονα να διορισθεί αρχηγός των ελληνικών πλέον όπλων της επαρχίας των Αγράφων, αλλά ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος δεν δέχθηκε, θεωρώντας τον εαυτόν του ικανό και άξιο στρατηγό αλλά και από αντιζηλία για τις ικανότητες τουΚαραϊσκάκη. Οι Τζαβελαίοι αλλά και άλλοι οπλαρχηγοί ήταν υπέρ του, ενώ εναντίον του ήταν μόνο ο Μαυροκορδάτος που ηθελημένα παραγνώριζε τον ήρωα προκειμένου να υποστηρίζει τον περί αυτόν Γιαννάκη Ράγκο. Συνέβησαν τότε και κάποιες συμπλοκές μεταξύ οπαδών του Καραϊσκάκη και Μεσολογγιτών όταν εκείνοι κατέλαβαν το Αιτωλικό και αιφνίδια το Βασιλάδι, τα οποία και αργότερα περιήλθαν στην υπό του Μαυροκορδάτου διοίκηση του Μεσολογγίου. Τότε ο Μαυροκορδάτος κατηγόρησε τον Καραϊσκάκη μετά ομολογίας του Κωνσταντίνου Βουλπιώτη, που είχε μεταβεί στα Γιάννενα ότι: "ο γιος της Καλογριάς είχε στείλει επιστολή στον Ομέρ Βρυώνη με την υπόσχεση να του παραδώσει το Μεσολόγγι και το Αιτωλικό". Έτσι διόρισε επιτροπή προκειμένου να εξετάσει την "αποκάλυψη προδοσίας".

Στις 30 Μαρτίου 1824 συστάθηκε η παραπάνω επιτροπή και στις 2 Απριλίου 1824 (σε 3 μέρες) εκδόθηκε προκήρυξη των εγκλημάτων του Καραϊσκάκη με τον τίτλο «Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος». Κατά την προκήρυξη που ήταν πράξη διοικητική και όχι δικαστική η εν λόγω επιτροπή έκρινε τον Καραϊσκάκη ένοχο «εσχάτης προδοσίας» άνευ δίκης. Παρόλα αυτά είναι αμφίβολο αν η απόφαση εκείνη της επιτροπής δημοσιεύθηκε ποτέ. Πάντως ο ήρωας στερήθηκε όλων των βαθμών και των αξιωμάτων του και διατάχθηκε να αναχωρήσει από το Αιτωλικό. Οι δε πολίτες διατάχθηκαν να αποφεύγουν κάθε επικοινωνία με τον «εχθρό της πατρίδας», τον Καραϊσκάκη, εφόσον αυτός «δεν μετανοήσει και προσπέσει στο έλεος των Ελλήνων και ζητήσει συγχώρησιν», θεωρώντας ότι το έλεος των Ελλήνων το εκπροσωπούσε ο Μαυροκορδάτος. Ανάλογη απόφαση ούτε κατά των Τούρκων δεν είχε προηγουμένως εκδοθεί. Έτσι στις 3 Μαΐου 1824 (ανήμερα της έκδοσης της προκήρυξης) ο Καραϊσκάκης μετά πολλών οπαδών του αναχώρησε από το Αιτωλικό και επιχειρώντας ανεπιτυχώς να καταλάβει τα Άγραφα μετέβη στο Καρπενήσι. Στις 27 Μαΐου του ίδιου έτους ζήτησε εγγράφως συγνώμη από τον Α. Μαυροκορδάτο που όμως δεν εισακούσθηκε. Τελικά στις 25 Ιουνίου 1824 κατέφυγε στο Ναύπλιο όπου η Κυβέρνηση του αναγνώρισε όλους τους βαθμούς και τα αξιώματά του..."

Ασθενικός αλλά και με αίσθηση του αστείου, "... Στο μοναστήρι του Προυσού πεσμένος στο κρεβάτι απ' τη φυματίωση κατά το 1823 ο Καραϊσκάκης παροτρύνθηκε από κάποιο καλόγερο να τάξει στην Προυσιώτισσα ένα δώρο για να γίνει καλά.

Τι να δώσω ορέ!... Δεν έχω τίποτε άλλο απ' το μουλάρι μου και το τάζω, είπε χαμογελώντας πικραμένα. Αφού βελτιώθηκε κάπως η υγεία του και του έπεσε ο πυρετός έδεσε το μουλάρι απ' την πόρτα της εκκλησίας χάρισμα στην Παναγία κι είπε το αστείο, Που νά' ξερα εγώ Παναγιά μ' πως ήθελες του μλάρι μ' για να με γιάν'ς τόσο καιρό»..."

και αθυρόστομος,

Λέγεται ότι χτυπήθηκε απο φιλικό χέρι (χωρίς ποτέ να διευκρινιστεί) ότι είδε ποιος τον βάρεσε και τα τελευταία του λόγια του αθυρόστομου Καραϊσκάκη ήταν,

"...αν γίνω καλά θα τον χαλάσω εγώ αυτόν που με βάρεσε εάν ψοφήσω κλ*στε μου το μπ**τσο..."

Ανέκδοτα,

Ο Καραϊσκάκης μπροστά στο νεκρό Μάρκο Μπότσαρη, στη Μονή του Προυσσού, είπε προφητικά,

"Άμποτε, ήρωα Μάρκο, κι εγώ από τέτοιο θάνατο να πάω"

Έξω από το Άργος, με τον Γάλλο αξιωματικό Ρώς που ήθελε να φέρει στην Έλλαδα τον Δούκα του Νεμούρ ως Βασιλέα. Ο Γάλλος ζήτησε έναν διερμηνέα για να συζητήσει με τον Καραϊσκάκη για την επιβίωση της κυβερνήσεως. Του απήντησε ο Στρατηγός,

"Δεν είναι δουλειά των στρατιωτικών να καταγίνονται με ζητήματα πολιτικά. Πρέπει να εκτελούν ότι τους διατάσσουν"

Ο Καραϊσκάκης ήταν άρρωστος κι ήθελε να κλείσει μια προσωρινή ειρήνη με τους Τούρκους ως που να γίνει καλά. Ο Στουρνάρης είχε μερικές αντιρρήσεις. Και του λέει ο οπλαρχηγός, "Ωχ, αδελφέ Στουρνάρη, φωνάζεις ωσάν να διαπραγματεύεται η Ρωσία με την Τουρκία. Κλείω ειρήνην τώρα. Δε με άρεσεν μεθαυριον, την χάζω κι εγώ κι εσύ και όλοι μας"

Πολλά έχουν γραφτεί για τον θάνατο του. Ήταν τυχαίο γεγονός ο τραυματισμός του ή δολοφονική απόπειρα;

"...Ο Κύπριος, Ιωάννης Σταυριανός (συμπολεμιστής του Καραϊσκάκη στην αποφράδα μάχη που πληγώθηκε θανάσιμα ο ήρωας), γράφει ότι συνάντησε έναν ιερέα που του εμπιστεύτηκε πως εξομολόγησε τον ...Έλληνα (παράλυτο στα τελευταία του πια) που πληρώθηκε με 70... για να πυροβολήσει τον Καραϊσκάκη και καταλήγει:
Όσα παραπάνω καταγράψαμε οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Καραϊσκάκης δολοφονήθηκε… Οι Άγγλοι είχαν πετύχει τον ολέθριο στόχο τους…"

Η αγάπη του για την Πατρίδα παραδειγματική,
"... για να μη δημιουργηθούν περιπλοκές που και ο ίδιος ο Καραϊσκάκης τις απέτρεψε, μέσα στη μεγαλοψυχία του και την πίστη του στο καλό της πατρίδας και τη διασφάλιση της ενότητας και της ομόνοιας, πεθαίνοντας χωρίς να κατονομάσει τον άνθρωπο που είδε να τον πυροβολεί και σε προέκταση εκείνον που τον εξουσιοδότησε γι' αυτό..."

"Ο Θάνατος του Καραϊσκάκη, Συμπτωματικό γεγονός ή οργανωμένη δολοφονία;" του Δημήτρη Σταμέλου

"... Προτιμώ και αυτής της οικίας μου την παντελή καταστροφήν, δια να μη παραιτήσω εις αυτάς τας κρισίμους περιστάσεις την υπηρεσίαν του τόπου μου, υπέρ του οποίου θέλω θυσιάσει το ολίγον αίμα μου..."

Επίσημη αναφορά του Καραϊσκάκη στην Διοίκηση, μετά το θάνατο της γυναίκας του, που δημοσιεύτηκε στην επίσημη εφημερίδα

"... Στρατηγέ και αδελφέ! ημείς ηνώθημεν και η ένωσις μας θα είναι παντοτινή. Πρέπει όμως να δείξομεν εις τους Έλληνας και εις τους ξένους, ότι ο σκοπός της ενώσεως μας είναι το κοινόν της Πατρίδος ώφελος..."

Γράμμα προς Κολοκοτρώνη
12/8/1826

[SeirioAstro]

Βρίζοντας και πολεμώντας (Γεώργιος Καραϊσκάκης)

Τις προάλλες εκεί που έψαχνα να βρώ κάτι για την Επανάσταση του '21 έπεσα σε μια αναφόρά σχετικά με τον θάνατο του Καραϊσκάκη. Λέγεται ότι χτυπήθηκε απο φιλικό χέρι (χωρίς ποτέ να διευκρινιστεί) οτι είδε ποιός τον βάρεσε και τα τελευταία του λόγια του αθυρόστομου Καραϊσκάκη ήταν: "αν γίνω καλά θα τον χαλάσω εγώ αυτόν που με βάρεσε εάν ψοφήσω κλ*στε μου το μπ*τσο " Μπορεί η εικόνα που έχουμε για τους ήρωες του '21 να είναι κομμάτι εξωραισμένη απο τα σχολικά βιβλία , η αλήθεια είναι ότι επρόκειτο για απλούς ανθρώπους που στην επικοινωνία τους δεν ήταν με το "σας" και με το "σείς" αλλα άνθρωποι όπως όλοι μας που σε κάθε ευκαιρία το έριχναν το γ*μωσταυρίδι τους .

Εκείνος, όμως, από τούς αρχηγούς του '21 που χαρακτηριζόταν περισσότερο απ' όλους για την ανεξέλεγκτη γλώσσα του ήταν ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ορεσίβιος και αδρός, άνθρωπος που έζησε μέχρι τέλους της ζωής του τη φτηνή ειρωνεία όσων ήθελαν να θυμούνται πως ήταν «ο μούλος» «γιος της καλογριάς», βρήκε διέξοδο, για να ξεπεράσει την οργή του και να επιβληθεί σ' ένα δύσκολο γι' αυτόν κοινωνικό περιβάλλον, στον παραληρηματικό Βωμολοχικό λόγο.Η Βωμολοχία του ήταν τόσο
συνεχής και έντονη που οι συναγωνιστές του χρειάστηκε να αποδεχθούν το ελάττωμα του αυτό ως «χούι», προκειμένου να μπορέσουν να συνυπάρχουν και να συμπολεμούν μαζί του. Η αυτοσυγκράτηση αυτή δεν επιτυγχανόταν, πάντως, απ' όλους τούς συμπολεμιστές του και σ' όλες τις περιστάσεις. Να πώς απαντά ο Καραϊσκάκης στην πρόταση συμφιλίωσης που του στέλνει στα 1824 με επιστολή ο οπλαρχηγός της Ρούμελης Ν. Στορνάρης: «Γενναιότατε αδελφέ καπ. Νικόλα, ...είδα όσα με γράφεις. Έχει και τουμπλέκια [τουρκικά όργανα του ιππικού] ο π**τζος μου, έχει και τρουμπέτες [ελληνικά όργανα]. Όποια θέλω από τα δυο θα μεταχειρισθώ...». Η ανταπάντηση ήρθε στο ίδιο κλίμα: «Επειδή έχεις και τουμπλέκια και τρουμπέτες βάστα, λοιπόν, διότι ο π**τζος μας και με τουμπλέκια και με τρουμπέτες θέλει σε κυνηγήσει...». Πραγματικό, όμως, ρεσιτάλ ύβρεων απίστευτης σύλληψης και γλαφυρότητας περίμενε τους Οθωμανούς συνομιλητές του, όταν αυτοί έρχονταν σε επαφές μαζί του σε περιόδους που ο Καραϊσκάκης δεν βρισκόταν στις συνηθισμένες μέχρι το 1825 γι' αυτόν συνδιαλλαγές μαζί τους για να κρατήσει το αρματολίκι των Αγράφων. Έτσι, στα 1823 ο Καραϊσκάκης λέει απευθυνόμενος στον απεσταλμένο του αρχηγού του τουρκικού στρατεύματος των Τρικάλων Σιλιχτάρ Μπόδα: «Έλα, σκ*τότουρκε... έλα Εβραίε, απεσταλμένε από τους γύφτους έλα ν' ακούσεις τα κερατά σας, -γ*μώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Τι θαρεύσετε κ*ρατάδες... Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε "από ημάς" συνθήκην με "έναν" κοντζιά σκ*το-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χ*σω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτ*να!» (αντιγραφή απο το Ε της Ελευθεροτυπίας )

Κάποτε στα χρόνια του εμφυλίου τον πέρασαν απο δίκη:

...και όταν εκείνος αρματωμένος παρουσιάστηκε μπροστά τους για να δικαστεί τους είπε: «Γιατί μωρέ με φέρατε εδώ; Ποιο παράνομο έκανα;» Εκείνοι κίτρινοι από ντροπή σαν είδαν την περήφανεια του, δειλά του είπαν: «Για τη γλώσσα σου θα σε δικάσουμε Καραϊσκάκη». Τότε εκείνος απήντησε: «Φτου σας μωρέ, γιατί αν με δικάσετε για τη γλώσσα μου, εφτά ζωές να είχα, δεν θα τη γλύτωνα. Το έχω χούϊ μωρέ. Δεν είμαι όμως κακός Έλληνας εγώ». Τότε ένας δικαστής του είπε: «Καραϊσκάκη σου είπαμε να το κόψεις αυτό το χούϊ». Και ο Καραϊσκάκης απάντησε: «Κυρ - Πάνο είσαι περίπου 70 χρονών. Σου έχω πεί πολλές φορές να κόψεις το χούϊ που έχεις να γκαστρώνεις τις τσούπρες. Εσύ όμως δεν τόκοψες». Και συνέχισε: «Εσείς μωρέ δεν βλέπετε τις προστυχιές που κάνετε με τους αγάδες και τους μπέηδες;» Έκανε μεταβολή και έφυγε.

Η δίκη γελοιοποιήθηκε αλλά απόφαση έβγαλε. Να πως αναφέρεται στα Ελληνικά Χρονικά. (Είχαν βάλει την χερούκλα τους ο Μαυροκορδάτος και ο Γιαννης ο Ράγκος) .

«ο Καραϊσκάκης είχε κρυφήν ανταπόκοισιν με τους εχθρούς της πίστεως και της πατρίδος από τον Ομέρ πασάν εζήτησε μπουγιουρντί δια να γίνει καπετάνιος των Αγράφων. υπόσχετο εις τον εχθρόν να πιάσει την Τατάραιναν (το μοναστήρι της Τατάρνας) με χιλίους στρατιώτας και ευμβούλευε να έβγη ο αποστάτης Βαρνακιώτης μαζί με χιλίους εις το Ξηρόμερον; «υπέσχετο εις τον εχθρόν να τραβήξη προς εαυτόν στρατηγούς και χιλιάρχους Έλληνας εναντίον της πατρίδος.»

για να απαντήσει με επιστολή ο Καραϊσκάκης κάνοντας τους και πλάκα απο πάνω.

«έμένα η κακή τύχη μου και αρρώστησα οπίσω. Δεν ηξεύρω κιόλα από τα κρύα τα πολλά ήταν ή από τους αφορισμούς όπου μου εκάμετε, και σας παρακαλώ να με συγχωρέσει η Διοίκησις και όλοι οι χριστιανοί και να μου σταλεί και μια ευχή συγχωρητική παρά του αρχιερέως..»

Λόγια του

-Ήταν στα 1823. Ύστερα απ τη μάχη στο Κεφαλόβρυσο φέρνουν νεκρό τον ήρωα Μάρκο Μπότσαρη στο Μοναστήρι. Ο Καραϊσκάκης, που ήταν άρρωστος στο Μοναστήρι, σηκώθηκε απ το κρεβάτι του και ασπάστηκε το νεκρό με τούτα τα λόγια.: «Άμποτε, Μάρκο ήρωά μου, να πάω κι εγώ από τέτοιο θάνατο».
Και ύστερα συμπλήρωσε μπρος στο νεκρό ήρωα: «Ο Μάρκος ήτανε τρανός. Είχε μυαλό όσο κανείς άλλος. Καρδιά λιονταριού και γνώμη δίκηα σαν του Χριστού. Ούτε το δάχτυλό του δέ φτάνουμε εμείς»

-Στη διάρκεια μιας εκστρατείας που έκανε ο Καραϊσκάκης στη Ρούμελη το 1826 πιάνει χιονοθύελλα και οι στρατιώτες του έρχονται σε δύσκολη θέση από τρόφιμα. Τα παλικάρια αρχίζουν να διαμαρτύρονται στον αρχηγό τους και εκείνος, που συχνά έκανε αστεία, για να τους ξεγελάσει τους φωνάζει:
"Σφίξτε ορέ εσείς το ζωνάρι σας και βαρείτε την κοιλιά σας". Γέλασαν οι Έλληνες πολεμιστές στο αστείο του Καραϊσκάκη και ξεχνώντας τη πείνα τους άρχισαν όλοι να φωνάζουν: «Βαρούμε τη κοιλιά Καραϊσκάκη, βαρούμε τη κοιλιά Καραϊσκάκη»

-Στο μοναστήρι του Προυσού πεσμένος στο κρεβάτι απ' τη φυματίωση κατά το 1823 ο Καραϊσκάκης παροτρύνθηκε από κάποιο καλόγερο να τάξει στην Προυσιώτισσα ένα δώρο για να γίνει καλά. "Τι να δώσω ορέ!... Δεν έχω τίποτε άλλο απ' το μουλάρι μου και το τάζω," είπε χαμογελώντας πικραμένα. Αφού βελτιώθηκε κάπως η υγεία του και του έπεσε ο πυρετός έδεσε το μουλάρι απ' την πόρτα της εκκλησίας χάρισμα στην Παναγία κι όπως' πάντα είπε τ' αστείο του: «Που νά' ξερα εγώ Παναγιά μ' πως ήθελες του μπλάρι μ' για να με γιάν'ς τόσο καιρό».

-"Όποιος γίνεται αφέντης χωρίς να γίνει δούλος, είναι μπ*σταρδος αφέντης κι αλίμονο στο δούλο".

Αυτός ο άνθρωπος ήταν μοναδικός ο Μακρυγιάννης τον περιγράφει τέλεια νομίζω.

"'Οταν ζούσε ο Καραϊσκάκης όλοι αυτείνοι ούτε δια ψυχογυιόν δεν τον κάναν καμπούλι. Σκοτώνοντας ο Καραϊσκάκης, σκούργιασαν τα ντουφέκια τους, στόμωσαν τα σπαθιά τους. Τότε είδαμεν πόσα δράμια ζυάζει ο καθείς.''

[ΑΙΘΕΡΟΔΡΟΜΟΣ]

Ῥε μεγάλε Σείριο Ἄστρο λογόκρινες το ῥητό τοῦ Καραϊσκάκη;;

Παρατίθεται ἐδώ γιὰ ἱστορικοὺς λόγους μουσείου καὶ εἶναι καὶ σε διάλεκτο τοῦ λαοῦ τοῦ 1821. Αὐτὸ τὸ ῥητὸ εἶναι σπάνιο καὶ δεν το βρίσκουν εὔκολα οἱ ἀναγνῶστες, κι ἐσὺ πῆγες καὶ τὄσβησες;; Δηλαδῆ τί καταλαβαίνουν τῶρα οἱ ἀναγνώστες ἀπ' αὐτό; Αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἀλλοιώνεις ἤδη ἀποκρυπτόμενη Ἱστορία.

Καὶ παρακάτω βλέπω ἔσβησες καὶ μία λέξι που δεν εἶναι κἂν ἐπιλήψιμη.


Τα ἀπεκατέστησα. Ἂν τα ξαναλογοκρίνῃς θα ἀποσύρω ὅλο τὸ ἄρθρο καθὼς δεν ἔχει νόημα χωρὶς τὸ ῥητό.

[SeirioAstro]

Κατάλαβε κάτι. Ρήση του μπορεί είναι, αλλά αυτό δεν αλλάζει οτι μουσειακό ξε μουσειακό δεν παύει να είναι μπινελίκι. Και δεν έχει να κάνει μόνο ή τόσο με το τι είπε και πως το είπε, όσο το στυλ και ο μονίμως απόλυτος και εριστικός τρόπος που γράφεις εδώ όπως συνηθίζεις να γράφεις και αλλού, εκεί που ξέρεις εσύ.

Πέρα απο αυτό όμως θα πρέπει να ξέρεις οτι το moderation το κάνουμε για έναν λόγο, και όπως έχουμε και πρέπει να έχουμε σεβασμό στο Ιδεό και στα μέλη, αυτό πρέπει να ισχύει και αντίστροφα. Πράγμα που σημαίνει οτι μπορεί να πήρα σαν mod μία απόφαση που να μην σε βρίσκει σύμφωνο αλλά αυτό δεν αλλάζει οτι δεν μπορείς να επεμβαίνεις στο edit που έχω κάνει. Το συζητάμε, επιλύουμε κάθε διαφωνία που προκύπτει, αλλά απο την στιγμή που δέχτηκες να μπεις σε αυτή την κοινότητα, πρέπει να δέχεσαι και κάποιες αποφάσεις χωρίς να επεμβαίνεις μέχρι να βρίσκεται μία λύση στην εκάστοτε διαφωνία.

Θα αφήσω το θέμα έτσι προς το παρόν, αλλά σου ξεκαθαρίζω οτι την επόμενη φορά, εαν και εφ' όσον υπάρξει καλό θα είναι να μην αντιδράσεις έτσι.

[Mantam Froufrou]

παιδιά δεν ξέρω για σας, εγώ τον Καραϊσκάκη πάντα τον πήγαινα, τώρα πιά ΤΟΝ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ!!! ΑΘΑΝΑΤΕ ΕΛΛΗΝΑ

[SeirioAstro]

παιδιά δεν ξέρω για σας, εγώ τον Καραϊσκάκη πάντα τον πήγαινα, τώρα πιά ΤΟΝ ΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑ!!! ΑΘΑΝΑΤΕ ΕΛΛΗΝΑ

Ο Καραισκάκης όντως ήταν πραγματικά απο τους πιο ξεχωριστούς και αξιοθαύμαστους Έλληνες αγωνιστές, και φυσικά ένας απο τους πολλούς που παρά την συνεισφορά του αδικήθηκαν κατάφωρα. Τα γεγονότα που τον τον περιβάλλουν δείχνουν οτι η Ελληνική επανάσταση και οι σχέσεις μεταξύ των Ελλήνων εκείνη την εποχή δεν ήταν σε καμία περίπτωση στρωμένη με ροδοπέταλα, και ούτε και συνέχισα έτσι δυστυχώς.

[Γκροτέσκος]

Μὰ προφανὲς ἐστὶ ὅτι ὁ Καραϊσκάκης προηγεῖτο τῆς ἐποχῆς του. Τοῦτο ἐστὶ πασιφανὲς ἐκ τοῦ “μότο” του!

[Mantam Froufrou]

Πάντα τρωγόμασταν Αστεράκι μας, και πάντα τρώγαμε πάντα τους Καλύτερους αυτού του τόπου....δεν βαριέσαι, για να μην ...αθυροστομίσω...

[SeirioAstro]

Πάντα τρωγόμασταν Αστεράκι μας, και πάντα τρώγαμε πάντα τους Καλύτερους αυτού του τόπου....δεν βαριέσαι, για να μην ...αθυροστομίσω...

Καλά ναι, καμία αντίρρηση, το οτι είμαστε αυτοί που είμαστε το ξέρουμε δυστυχώς.

[Γκροτέσκος]

Παῖδες Ἑλλήνων. Ὁ ἰδεογραφίτης ἀδελφὸς ἠμῶν Αἰθερόδρομος τυγχάνει νὰ ὁμιλεῖ τὴν ἀλήθειαν. Κι ὅμως, ὁ Καραϊσκάκης εἶπε τὴν φράσην τούτη. Μία ἁπλὴ ἀναζήτηση εἰς Google τόπον θὰ σᾶς πείσει. Σᾶς παραθέτω ἕνα μικρὸ παράδειγμα Ὁρίστε.

[Divine Sinner]

Δεν θεωρειτε υβρις νομικα οτιδηποτε ανηκει στην πολιτιστικη κληρονομια του τοπου.
και αυτη η ρηση ανηκει στην πολιτιστικη μας κληρονομια.

[Γκροτέσκος]

Οἱ διαχειριστὲς ἁπλὰ φοβοῦνται τὴν “ἀντιδρασην” καὶ τὴ “γνώμην” τῶν νέων ἐγγεγραμένων –εἰς τὸ ἐγγὺς μέλων- χρηστῶν. Καὶ θέλουν νὰ ἀποφύγουν ὁποιαδήποτε παρεξήγησην. Παρακαλεῖται ὁ ἰδεογραφίτης ἠμῶν Αἰθερόδρομος ὅπως κοινοποιήσει σύνδεσμον ὅπου ὁδηγεῖ εἰς ἀξιοπίστας πηγᾶς διὰ τὴν ἐπαλήθευσην τῆς φράσης τούτης.

[Divine Sinner]

ειναι γνωστη φραση. ολοι το ξερουν

[SeirioAstro]

Την ρήση την ξέρω, έβαλα και εγώ παρόμοια άρθρα, δεν είναι εκει το θέμα. Εξήγησα κάποια πράγματα σαφέστατα, μην μπερδεύεστε.

[Γκροτέσκος]

Ἐγὼ προσωπικὰ δὲν τὸ γνώριζα. Κοίτα, ἐγὼ εἶμαι ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τοῦ λόγου, ὅποτε καὶ νὰ μὴν ἴσχυε, ἐμένα δὲν θὰ μὲ ἐνοχλοῦσε. Ἁπλά, ὅπως διαπίστωσες καὶ πιὸ πάνω, δεν τὸ γνώριζα, ὅπως οὔτε ἡ cris ὅπου σπουδάζει στὴν Φιλοσοφικὴ τὸ γνώριζε, οὔτε ὅλοι φυσικὰ μποροῦν Ὁ ὅρος "ὅλοι" εἶναι πολὺ βαρὺς καὶ γενικός. Ὅποτε καλύτερα νὰ ἀποφεύγεται. Ἀλλὰ ὄντως, ἔψαξα στὸ διαδίκτυο καὶ βρῆκα κάποιες ἰστοσελίδες ὅπου ἀναφέρουν τὴν φράση αὐτή.

[cris]

Οπως ανέφερε κ το τσακαλακι ουτε εγω γνωριζα την φραση αυτη-παρα το οτι ασχολουμαι με αυτη την ιστορικη περιοδο. Γενικα ο Καραϊσκακης ηταν ενα βαθια θρησκευομενο ατομο(το 'πουκαμισο' της εικονας της Παναγιας της Προυσσιωτισσας εγινε με τη δικη του χρηματοδοτηση) κ παρα την μερικη του μορφωση (την οποια δεχτηκε κ παλι στο μοναστηρι του Προυσσου)-κ αυτη στο τελος της ζωης του- δεν με αφηνουν να πιστεψω οτι η φραση -που εχει βρεθει σε καποια forum- ειναι καθαρα δικη του.

[Γκροτέσκος]

Ώ, μά, ἀγαπητή μου, καὶ μετὰ ἀπὸ τόσους συνδέσμους ποῦ παρέθεσα, ἐσεῖς συνεχίζετε νὰ ἀμφισβητεῖτε τὴν δημοσίευση; Καί, πεῖτε μου παρακαλῶ, ὅσο λείπατε, μοῦ εἴπατε ὅτι θὰ ψάξετε εἰς τὸ διαδίκτυον διὰ τὴν ἀνεύρεσιν ἱστορικῶν καὶ ἄλλων ἔγκυρων πηγῶν διὰ τὴ διασταύρωση τῆς φράσεως τούτης;

[cris]

Μα δεν αμφισβητω την φραση αυτη καθαυτη. Αμφισβητω οτι αυτη ελεχθη απο τον Γ. Καραϊσκακη.
Οντως εψαξα στο διαδικτυο αλλα ηταν καταχωρημενη σε καποια αμφιλεγομενης ποιοτητας καταχωρησεων forum (απο ιστορικης αποψεως παντα).

[Γκροτέσκος]

Παρακαλεῖσθε ὅπως κοινοποιήσετε συνδέσμους μὲ αὐτᾶς -ἀξιολογὰς- τὰς ἱστορικᾶς πηγᾶς καὶ σελίδας τοῦ διαδικτύου διὰ τὴν ἄμεση μελέτη τῶν ἀπὸ ὅλους τους ἐνδιαφερόμενους χρῆστες.

[cris]

Οπως προειπα δεν θεωρω τα σημεια που βρηκα αυτη τη φραση αξιολογα οποτε κ δεν κανω την κινηση να προσθεσω καποιο συνδεσμο. Ουτως η αλλως στη αναζητηση που παραθετεις ειναι σχεδον ολα τα αποτελεσματα που βρηκα κ εγω.
Αλλα νομιζω οτι δεν εχει αξια στο να αναλωνομαστε για το αν εχει πει αυτη τη φραση η οχι- ενω αυτη τη στιγμη μπορουμε να πλουτισουμε με καλλιτερους τροπους τις γνωσεις μας.

[ΑΙΘΕΡΟΔΡΟΜΟΣ]

Σείριο Ἄστρο λες ὅτι τὸ πρόβλημα δεν ἦταν τόσο το μπινελίκι, ὅσο ὁ ἐπιθετικὸς τρόπος γραφῆς μου.

Τότε γιατὶ δεν λογόκρινες ὅλο το ποστ για τόν τρόπο γραφῆς μου καὶ λογόκρινες μόνο το μπινελίκι;;;;;

Σε τέτοια θέματα ποὺ ἐχουν να κάνουν με το ἀγωνιστικὸ σκληρὸ πνεῦμα Ἑλλήνων ὅπως ὁ Καραΐσκος, οφείλουμε να ἀποδίδουμε στα ποστ μας τὴν σκληρή "ἀτμόσφαιρα" τῆς ἐποχῆς, με τα μπινελίκια καὶ τὶς σφαγές, τὰ χυμένα μυαλά καὶ τὰ ἐντόσθια περασμένα σὰν κοκορέτσια στα σπαθιά, καὶ να μην ξηγιόμαστε κρυψίνοια καὶ νοσηρό καθωσπρεπισμό, δίκην ηὐνουχισμένου ἁγιορείτου, σαμποτάροντας τὸ ἔμφυτο ἑλληνικὸ μαχητικὸ ἔνστικτο ἀπὸ τὸ να ἀναδυθῇ στήν ἐπιφάνεια (ὅπως ἐδὼ καὶ 2009 χρόνια πράττει ὁ... ταπεινούλης ἀγαπούλης Χριστούλης).

[Acid{RFE}]

Εγώ πρώτη φορά το ακούω, κ ανατρίχιασα, αυτά φυσικά δεν τα λένε στο σχολείο, λές κ είναι ντροπή.

[Γκροτέσκος]

Πολλὰ δὲν διδάσκονται στοὺς μαθητὲς κατὰ τὴν παράδοση τοῦ μαθήματός της Ἱστορίας. Ἁπλὰ κᾶνε μία δοκιμή. Πὲς τὴν φράση αὐτὴ σὲ κάποιον ποὺ διδάσκει Ἱστορία σὲ παιδιὰ Γυμνασίου ἢ Λυκείου. Οὔτε οἱ ἴδιοι οἱ καθηγητὲς –κατὰ πάσα πιθανότητα- δὲν θὰ τὸ γνωρίζουν.