Πολυτεχνείο

[Lionheart]

Επειδή πολλοί εδώ μέσα προσπαθούν να βγάλουν ψεύτικα πολλά απ’ όσα έχω διδαχτεί και γνωρίσει, έψαξα και κάνω αυτό το αφιέρωμα εις μνήμην των ανθρώπων που πέθαναν για να μπορώ εγώ σήμερα να ποστάρω ότι θελήσω χωρίς να πάω φυλακή.

Τα στοιχεία είναι από το βιβλίο «Πολυτεχνείο ’73 – Εορταστική Ανθολογία» του Γιάννη Γιάννου. Αν κάποιος έχει οποιαδήποτε ένσταση στα γεγονότα που περιγράφονται μπορεί να πάρει το βιβλίο να το διαβάσει και αν ακόμη έχει ενστάσεις να επικοινωνήσει με τον Εκδοτικό Οίκο Gutenberg και να μιλήσει μαζί τους.


1η Νοεμβρίου 1973.
Αναγγελία σειράς μέτρων για τους φοιτητές από τον Υπουργό Παιδείας Σιφναίο:
1) Επαναχορήγηση της αναστολής στρατεύσεως σε όλους τους φοιτητές που είχες επιστρατευθεί για συμμετοχή τους σε φοιτητικές εκδηλώσεις.
2) Ρύθμιση των τμηματικών και πτυχιακών εξετάσεων.
3) Υπόσχεση Φοιτητικών αρχαιρεσιών μετά τις 15 Φερωουαρίου 1974 με πρώτο βήμα τη συγκρότηση εφορευτικών επιτροπών από αριστούχους φοιτητές. Φοιτητικές Εκλογές με παρουσία δικαστικού αντιπροσώπου.
Απόρριψη από τους φοιτητές της πρόταης για σύσταση εφορευτικών επιτροπών. Προβολή νέων αιτημάτων:
1) Κατάργηση του κυβερνητικού Επιτρόπου στα Ανώτατα Πνευματικά Ιδρύματα
2) 12μηνη στρατιωτική θητεία για όλους τους Έλληνες
3) Καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας.
4) Διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών μέσα στο Δεκέμβριο και όχι το Φεβρουάριο του 1974
Οι πολιτικές προεκτάσεις του φοιτητικού κινήματος μέχρι εδώ φαίνονται περιορισμένες.

4η Νοεμβρίου 1973
1) Μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου στο Γ’ Νεκροταφείο. Εκδήλωση αντιστασιακού πνεύματος. Ομαδικά συνθήματα κατά της δικτατορίας στην εκκλησία του Νεκροταφείου
2) Συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομίας στη συμβολή των οδών Αναπαύσεως και Συγγρού.
3) Ομάδα διαδηλωτών στήνει ελληνική σημαία στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη και ψάλλει τον Εθνικό Ύμνο.
4) Τραυματίες 70, συλλήψεις 37 Αθηναίων κυρίως νέων.
5) Παραπομπή σε δίκη των 17 απ’ αυτούς: 5 φοιτητές, 7 υπάλληλοι, 2 εργάτες, 3 επαγγελματίες.
6) Αθώωση των 12 και καταδίκη των 5 σε εφέσιμες ποινές φυλακίσεως 5-24 μηνών στη δίκη που έγινε από 8-13 Νοεμβρίου.


8η Νοεμβρίου 1973
1) Απόπειρα των φοιτητών για συνεδρίαση στο κτίριο της Νομικής Σχολής. Άρνηση των πανεπιστημιακών αρχών για χορήγηση άδειας.
2) Καταφυγή στο Πολυτεχνείο των καταδιωκόμενων από την αστυνομία. Γενική δοκιμή καταλήψεως.
3) Προσπάθεια της αστυνομίας για απομάκρυνση των συγκεντρωμένων. Άρνηση των φοιτητών.
4) Άφιξη του τότε πρυτάνεως Κονοφάγου και του εισαγγελέως στις 5 το απόγευμα. Διεξαγωγή διαπραγματεύσεων. Άρνηση αποχώρησης των φοιτητών.
5) Συγκέντρωση γύρω στις 9 το βράδυ 5-7 χιλιάδων.
6) Αναγραφή συνθημάτων στα ακινητοποιημένα τρόλλεϋ με καθαρά πολιτικό περιεχόμενο.
7) Εκκένωση του Πολυτεχνείου αργά τη νύχτα χωρίς βία.
8) Διαπιστώσεις: Επιτυχία της γενικής δοκιμής καταλήψεως.
9) Καρποφορία της ιδέας να μετατραπεί το Πολυτεχνείο σε κέντρο αντιστασιακής δράσης και βάση εξορμήσεως για ευρύτερη εξέγερση.
10) Ελπιδοφόρα πνοή του μηνύματος της Ταϋλάνδης (στη Μπαγκόγκ, εκείνες τις μέρες ανατράπηκε το δικτατορικό καθεστώς από λαϊκοστρατιωτική εξέγερση με πρωτοβουλία των Ταϋλανδών φοιτητών).

[Lionheart]

12η Νοεμβρίου 1973
1) Πραγματοποίηση συγκεντρώσεων σε πολλές ανώτατες Σχολές στις οποίες ρίχνονται και πολιτικά αντιστασιακά συνθήματα.
2) Ανακοίνωση της Συγκλήτου της Ανώτατης Εμπορικής για διακοπή των μαθημάτων και της λειτουργίας της Λέσχης των φοιτητών με δήλωσή τους ότι δεν έχει δικαίωμα η Σύγκλητος να αφήσει τους φοιτητές νηστικούς για τρεις μέρες.

13η Νοεμβρίου 1973
1) Δήλωση του Υπουργού Παιδείας Σιφναίου για αμετακίνητη εμμονή του στην απόφαση για τη διενέργεια φοιτητικών αρχαιρεσιών στις 15 Φεβρουαρίου 1973, με την επίβλεψη επιτροπών από αριστούχους φοιτητές.
2) Κρυφή μετάβαση του Υπουργού Παιδείας Σιφναίου στο Πολυτεχνείο. Πρόσκληση από τη Σύγκλητο του Πολυτεχνείου των Διοικήσεων των Συλλόγων και των εκλεγμένων από τις Γενικές Συνελεύσεις Επιτροπών.
3) Απαίτηση των φοιτητών για διενέργεια φοιτητικών εκλογών το ταχύτερο.
4) Ήπια και κατόπιν απειλητική άρνηση του Υπουργού Παιδείας.
5) Άδεια της Συγκλήτου του Ε.Μ. Πολυτεχνείου για πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων σε όλες τις Σχολές του Πολυτεχνείου την επόμενη ημέρα.

14η Νοεμβρίου 1973

1) Πραγματοποίηση συνελεύσεων των φοιτητικών Συλλόγων Νομικής, Ιατρικής. Ρίψη του συνθήματος «Εμπρός για το Πολυτεχνείο»
2) Έγκριση στη Νομική, γύρω στις 12 το μεσημέρι, δύο ψηφισμάτων. Καταδίκη των αντιδημοκρατικών μέτρων για τις φοιτητικές εκλογές, αιτήματα για εκδημοκρατισμό, 10% για την Παιδεία, απόλυση κρατουμένων σπουδαστών, 12μηνη θητεία, κατάργηση καταπιεστικών διαταγών. Κάθοδος φοιτητών στο Πολυτεχνείο.
3) Ρίψη των πρώτων συνθημάτων στο κατάμεστο προαύλιο του Πολυτεχνείου από τις 11 το πρωί.
4) Άφιξη φοιτητών από άλλα ανώτατα εκπαιδευτικά Ιδρύματα στο Πολυτεχνείο.
5) Έναρξη των γενικών συνελεύσεων των Σχολών του Πολυτεχνείου στις 3μ.μ. με παρουσία 2500 περίπου σπουδαστών. Αποφάσεις για αρχαιρεσίες μέχρι τις 4 Δεκεμβρίου το αργότερο. Κύρηξη διήμερης απεργίας – αποχή από τα μαθήματα μέχρι τη Δευτέρα – από τους Αρχιτέκτονες, Χημικούς Μηχανικούς, πρώτα, Πολιτικούς Μηχανικούς, Μηχανολόγους, μετά. Συνέχιση των συνελεύσεων.
6) Έναρξη ζωηρών εκδηλώσεων το απόγευμα. Συγκέντρωση φοιτητών στο προαύλιο του Πολυτεχνίου, στο πεζοδρόμιο, στο δρόμο. Πάνω από 2000 οι έξω. Γενικότερα πολιτικά συνθήματα: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» «Δημοκρατία» «Κάτω η Χούντα» «Κάτω ο Παπαδόπουλος» «Λαέ πεινάς γιατί τους προσκυνάς» «Ένας είναι ο αρχηγός, ο κυρίαρχος λαός» «Η Ελλάδα στους Έλληνες» «Εξουσία στο λαό» «Ο λαός πεινάει» «Λαέ πολέμα, σου πίνουνε το αίμα» «Εργάτες, αγρότες, φοιτητές» κ.α.
7) Δημιουργία κοιού από την αστυνομία. Ρίψη νεραντζιών από τους φοιτητές εναντίον των αστυνομικών. Έλλειψη αδείας από τη Σύγκλητο του Ε.Μ. Πολυτεχνείου για επέμβαση.
8) Άφιξη νέων ομάδων φοιτητών από άλλα ιδρύατα. Διάσπαση του κλοιού, είσοδος στο Πολυτεχνείο. Έξω περί τους 2000 πολίτες.
9) Ύψωση πάνω από την πύλη του Πολυτεχνείου της οδού Πατησίων της ελλήνικής σημαίας που έμεινε το μόνο σύμβολο της εξέγερσης και τις τέσσερις ημέρες. Αναγραφή συνθημάτων μέσα και έξω στους τοίχους.
10) Άφιξη του εισαγγελέως. Πρόσκληση από το μεγάφωνο της αστυνομίας στις 5.30μ.μ. για ήσυχη εκκένωση του Πολυτεχνείου. Συνάντηση του πρυτάνεως του Ε.Μ. Πολυτεχνείου με το Διευθυντή της Αστυνομίας στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρα, στις 6.05. Αίτηση του Διευθυντή της Αστυνομίας προς τον πρύτανη για άδεια εισόδου της αστυνομίας στο Πολυτεχνείο. Κατηγορηματική άρνηση του πρυτάνεως.
11) Νέα πρόσκληση της αστυνομίας για εκκένωση στις 6.30 με απειλή δυναμικής επεμβάσεως.
12) Προσπάθεια οργανώσεως ραδιοφωνικού σταθμού. Λειτουργία του το απόγευμα με εμβέλεια 300 μέτρων. Μετάδοση σπουδαστικών και γενικών συνθημάτων. Τοποθέτηση μεγάφωνου.
13) Παρουσίαση στις 7μ.μ. δύο σπουδαστών στον πρύτανη του Πολυτεχνείου ως εκπρόσωπων της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών και συνάντηση με το Δ/ντή της αστυνομίας στη γωνία Στουρνάρα. Συμφωνία των δύο εκπροσώπων και Δ/ντή της Αστυνομίας για αποχώρηση των φοιτητών χωρίς συλλήψης.
14) Παύση του μεγάφωνου της αστυνομίας. Ουδεμία αποχώρηση.
15) Οργάνωση των φοιτητών. Σχηματισμός στο Πολυτεχνείο Επιτροπής Αγώνος, μιας πρώτης Συντονιστικής Επιτροπής, από τους φοιτητές των διαφόρων Σχολών που ήταν μέλη Επιτροπών στους πρώτους μήνες του ’73.
16) Συνεδρίαση της Συγκλήτου του Ε.Μ.Π. στις 9μ.μ. Έγκριση της στάσεως του πρυτάνεως από ολόκληρη τη Σύγκλητο.
17) Τηλεφωνική επικοινωνία του πρυτάνεως του Ε.Μ.Π. με τον Υπουργό Παιδείας Σιφναίο στις 9.30, έγκριση της στάσεως του πρυτάνεως από τον Υπουργό.
18) Αποχώρηση της αστυνομίας στην πλατεία Κάνιγγος στις 9.40.
19) Αυθόρμητη λήψη και εκτέλεση της απόφασης του εγκλεισμού από τη μάζα των φοιτητών. Κλείσιμο από τους φοιτητές των πυλών του Πολυτεχνείου κμε σιδερόβεργες μπετόν αρμέ, εκτός από τη μικρή πόρτα πλάι στην κύρια πύλη, στις 10.20. Ουσιαστική έναρξη της εξεγέρσεως του Πολυτεχνείου.
20) Οργάνωση της καταλήψεως-εγκλεισμού. Συγκρότηση ομάδων εργασίας, Συγκεντρώσεως τροφίμων, Παρασκευής φαγητού, Καθαριότητας, Ελέγχου προκηρύξεων και ταυτοτήτων, Φρουρήσεως καίριων σημείων.
21) Κλείσιμο όλων των πυλών στις 12.30.

[Lionheart]

Πέμπτη 15η Νοεμβρίου 1973
1) Η κατάσταση γίνεται σοβαρότερη. Η εξέγερση παίρνει λαϊκό, σαφώς αντιδικτατορικό χαρακτήρα. Ο πυρετός της Αθήνας ανεβαίνει.
2) Από το πρωί ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνείου καλεί το λαό των Αθηνών να κινητοποιηθεί και να καταλύσει τους καταλύτες των ελευθεριών του. Καλύτερη οργάνωση. Εγκατάσταση συστήματος τηλςπικοινωνιών, τοποθέτηση τριών μεγαφώνων. Πολυγραφούνται τα πρώτα κείμενα. Κυκλοφορεί η «Εφημερίδα του Ελεύθερου Πολυτεχνείου». Δήλωση των εγκλείστων ότι θα παραμείνουν στο κτίριο επ’ αόριστον. Κάλεσμα για συμπαράσταση.
3) Η αστυνομία ξαναφτιάχνει κλοιό, απειλεί, απωθεί και κάπου-κάπου δέρνει. Εξακολουθεί να μην επεμβαίνει στο Πολυτεχνείο. Αδύνατη η είσοδος και έξοδος στο Πολυτεχνείο μέχρι τις 4μ.μ.
4) Συνεδρίαση της Συγκλήτου των Τακτικών Καθηγητών του Ε.Μ.Π. στο Αμφιθέατρο των εργαστηρίων του Ζωγράφου, στις 8.40. Τηλεφωνική επικοινωνία του πρυτάνεως του Ε.Μ.Π. με τον Υπουργό Παιδείας στις 10.00. Ο Υπουργός Παιδείας ζητεί απόφαση της Συγκλήτου για το άσυλο μέχρι τις 12 το μεσημέρι.
5) Λειτουργία στις 12 ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου ισχύος 250 βατ. Εγκατάστασή του στο κτίριο των Μηχανολόγων με δέκτη στο κτίριο των Χημικών. Συχνότητα 1015 ή 1050 χιλιοκύκλοι εμβέλεια σε όλη την περιοχή της Πρωτεύουσας.
6) Έγγραφη ομόφωνη απάντηση-ανακοίνωση της Συγκλήτου του Ε.Μ.Π. στον Υπουργό Παιδείας στις 12 για την προστασία του ασύλου του Πολυτεχνείου.
7) Διαδηλώσεις στην Πατησίων, Σταδίου, Πεδίο του Άρεως.
8) Κυβερνητική ανακοίνωση στις 1μ.μ. ότι το Υπουργείο Παιδείας «είναι αποφασισμένον να σεβαστή απαρεγκλίτως την ανεξαρτησίαν των Ιδρυμάτων, συνεπώς δε και την απόφασιν της Συγκλήτου του Ε.Μ.Π.»
9) Η εξέγερση γενικεύεται γύρω στις 2μ.μ. και μετά. Συμπαράσταση του αθηναϊκού λαού προς τους φοιτητές του Πολυτεχνείου με συνθήματα. Το κέντρο της Αθήνας δονείται από διαδηλώσεις. Χρήματα και τρόφιμα καταφθάνουν από παντού.
10) Δεύτερη μαθητική συνέλευση στην αίθουσα της Αρχιτεκτονικής 800 μαθητών της μέσης εκπαίδευσης. Εκλογή νέας επιτροπής. Ως συνεργάτες των φοιτητών πήραν άδεια για ανεξάρτηση δραστηριότητα. Τη νύχτα έμειναν κλεισμένοι γύρω στους 600.
11) Αποχώρηση της αστυνομίας από τις παρόδους του Ε.Μ.Π. στις 4μ.μ. Η πρόσβαση, είσοδος και έξοδος στο Πολυτεχνείο είναι ελεύθερη. Οι συγκεντρωμένοι έξω από το Πολυτεχνείο πάνω από 20.000. Μπαίνουν και βγαίνουν μαθητές, φοιτητές, εργάτες, οικοδόμοι, και διάφορες αντιπροσωπείες του λαού. Γίνεται ο εφοδιασμός σε τρόφιμα και άλλα είδη.
12) Δήλωση του εισαγγελέως ότι δε θα προβεί σε πρόσκληση προς τους φοιτητές να διαλυθούν αν δεν τον ζητούσε η Σύγκλητος.
13) Μετά τις 9.30μ.μ. μεγάλα τμήματα των παρόδων του Πολυτενείου έχουν κατακλυστεί από τα πλήθη. Κύρια συνθήματα: «Η Χούντα θα πέσει από το λαό» «Λαϊκή κυριαρχία» «Ο λαός πεινάει, το κεφάλαιο μασάει» κ.α.
14) Αναχώρηση νωρίς το βράδυ αρκετών από τους 10.000 περίπου συγκεντρωμένους στο Πολυτεχνείο.
15) Μετά τις 10μ.μ. με νέες ολονύκτιες συνεδριάσεις εκλέγουν νέα Συντονιστική Επιτροπή με δύο αντιπροσώπους από κάθε Σχολή, με μία ψήφο, συνολικά 31 αντιπρόσωποι των Σχολών. Η Σ.Ε. πρόσθεσε στη δύναμή της και δύο αντιπροσώπους εργατών με συμβολικό και συμβουλευτικό χαρακτήρα. Έλεγχος συνθημάτων, οργάνωση της τροφοδοσίας του Νοσοκομείου, των υπνωτηρίων, της καθαριότητας, της διαφυλάξεως της περιουσίας του Ε.Μ.Π.
16) Ο ραδιοφωνικός σταθμός του Πολυτεχνίου συνεχίζει με συνθήματα, οδηγίες, πληροφορίες, παρότρυνση του λαού για εξέγερση και για γενική απεργία. Στο Πολυτεχνείο πάλλει η καρδιά της ελληνικής λεβεντιάς.
17) Κατά τα μεσάνυχτα από τους 8000 έξω από το Πολυτεχνείο αποχώρησαν οι μισοί.






Την 16η Νοεμβρίου θα την παραθέσω όπως μου έκαναν την τιμή να αφηγηθούν τρεις από τους παρόντες. Με βάση τις σημειώσεις που μάζεψα έφτιαξα μία μικρή ιστορία. Δε θα δώσω τα ονόματά τους, δε θέλησαν κάτι τέτοιο. Αλλά σύντομα θα μπορέσω να μαγνητοσκοπήσω τη μαρτυρία του ενός και θα σας τη δώσω.

[Lionheart]

16η Νοεμβρίου 1973.


Ήμαστε το 74 κι εμείς στο Πολυτεχνείο.
Δεν ήμαστε μέσα φυσικά. Ήμαστε έξω από το Πολυτεχνείο κι ακούγαμε από τα μεγάφωνα που είχαν εγκαταστήσει οι φοιτητές τα νέα από μέσα.
Εμείς καθόμασταν απέναντι από την πύλη, δίπλα σε ένα περίπτερο, στο πεζοδρόμιο κάτω από ένα μπαλκόνι μίας ψηλής πολυκατοικίας.
Ήταν ήδη προχωρημένη η ώρα κι όμως γύρω στις δεκαπέντε χιλιάδες φιλελεύθερους ανθρώπους, είχαν κυκλώσει τη σχολή δηλώνοντας τη συμπαράστασή τους στον αγώνα των νέων, μας. Ξέραμε ότι παιζόταν το μέλλον αυτής της χώρας. Ξέραμε ότι εμείς, ή μάλλον αυτοί, θα έγραφαν το μέλλον.
Κάθε τόσο ακούγονταν ριπές από την οροφή της πολυκατοικίας ανάμεσα στα συνθήματα.
Δεν ήταν όμως στρατιώτες. Ήταν αστυνομικοί…
Παράξενο δεν είναι; Άτομα ορκισμένα να προστατεύουν τη χώρα από εγχώριους κινδύνους να προσπαθούν να σκοτώσουν άλλους που έδωσαν τον ίδιο όρκο.
Ανάμεσα στους υποστηρικτές του Πολυτεχνείου, κάπου-κάπου ξεχώριζες μερικούς ανθρώπους που δε σου γέμιζαν το μάτι.
Το σαγόνι σφιγμένο και τα μάτια γεμάτα μίσος. Κινούνταν ανάμεσά μας σαν να ήταν δικοί μας κι όμως ήξερες ότι ήταν ασφαλίτες. Χαφιέδες και αστυνομικοί με πολιτικά, έτοιμοι να αναλάβουν δράση την κατάλληλη στιγμή. Νωρίτερα αυτά τα τέρατα είχαν προβεί σε κινήσεις που κάθε άλλο παρά φιλικές και νόμιμες ήταν. Κατακρεούργησαν το άσυλο της Σχολής. Από τα μεγάφωνα και τα ραδιόφωνα οι φοιτητές ζητούν συνέχεια φάρμακα. Ηρεμιστικά, γάζες και άλλα. Πότε-πότε από την πλαϊνή στην πύλη, πόρτα, άνθρωποι, πολίτες, δίνουν σε κάποιον φοιτητή ένα πακετάκι με ότι μπορούν να προσφέρουν.
Οι αστυνομικοί, άνθρωποι αγράμματοι κυρίως, φανατισμένοι υποστηρικτές ενός καθεστώτος που δεν καταλάβαιναν, αλλά υπηρετούσαν με υπεράνθρωπο ζήλο μάλλον γιατί τους επέτρεπε να βγάζουν από μέσα τους όλο το σαδισμό που τους κατέτρωγε την ψυχή, δε μπορούσαν να τα βάλουν με τους φοιτητές, που ήξεραν καλά τι έκαναν. Αυτό τους έκανε να λυσσάξουν… τα ρεμάλια… σφαίρες σε άοπλο νέο… το μόνο τους, τελευταίο όπλο.
Η Νένα, η κοπέλα του αδερφού μου, ήταν δίπλα μου και παρακολουθούσε τη σκηνή.
Ξαφνικά οι ριπές σταμάτησαν. Τα συνθήματα δυνάμωσαν στα αυτιά μας κι εμείς δεν ξέραμε τι συνέβη.
Ακούσαμε ερπύστριες και ξαφνικά το πλήθος άνοιξε χώρο για ένα μεγάλο άρμα, σκουριασμένο κατάλοιπο του ’40, που προχωρούσε προς την πύλη. Είδαμε άλλα δύο να παίρνουν θέσεις, ένα αριστερά μας στην Αβέρωφ και το άλλο στης Μπουμπουλίνας στα δεξιά μας.
Πήγα κοντά στον οδηγό και του φώναξα μέσα από το τζάμι.
«Τι τρέχει; Για πού το’ βαλες;»
Μου κούνησε το χέρι σε ένδειξη: Τι θέλεις; Συμβαίνει κάτι;
Έφυγα πίσω και πήγα κοντά στο περίπτερο και στη Νένα.
Ένας νεαρός είχε ένα ραδιοφωνάκι μαζί του. Ακούσαμε κι οι τρεις τις τελευταίες δηλώσεις των φοιτητών.
Ζητούσαν φάρμακα, επιδέσμους και ενέσεις για τους τραυματίες τους.
Μέχρι τώρα οι νεκροί τους δεν ξεπερνούσαν τη ντουζίνα.
Η Νένα δίπλα μου σφίχτηκε. Κοίταξα το κτίριο στο οποίο παγιδευμένος ήταν ο αδερφός μου.
Μία νέα ανακοίνωση μας ενημέρωσε ότι ο στρατός έστελνε τρία αμάξια, μεταφορικά μέσα για τους τραυματίες και τους νεκρούς.
Κοίταξα το όχημα. Θυμήθηκα το ύφος του οδηγού.
«Νένα, δεν είναι αυτά τα οχήματα νοσοκομειακά. Δεν ήρθαν για καλό εδώ.»
Εκείνη άρχισε να κλαίει.
Μερικές ριπές από περισσότερα από πέντε πολυβόλα ήταν η απάντηση στα δάκρυά της.
Ξαφνικά από τα τρία οχήματα πετάχτηκαν δακρυγόνα.
Είχαν ανοίξει στο πάτωμα των οχημάτων τρύπες, και με μία μοναδική ριπή, άψογα συγχρονισμένη από τα τρία οχήματα, τα δακρυγόνα έπληξαν τους πολίτες.
Δημιουργήθηκε πανικός. Εμείς προστατευμένοι, σχετικά, παρακολουθήσαμε τους ανθρώπους να τρέχουν αφηνιασμένοι προς την κοντινότερη έξοδο από το πεδίο της μάχης.
Μία γυναίκα, όχι μεγαλύτερη από εικοσιπέντε, έσφιγγε στην αγκαλιά της ένα νεογέννητο μωρό.
Για μία στιγμή θαύμασα το κουράγιο της. Ποιος ήξερε ποιον είχε μέσα στο Πολυτεχνείο;
Ένας τύπος την έσπρωξε καθώς έτρεχε μακριά από το όχημα που ξερνούσε καπνογόνα, και το μωρό της έπεσε στο δρόμο.
Η Νένα έτρεξε με εμένα πίσω της, και καταφέραμε να σηκώσουμε το μωράκι. Σπρώξαμε τη μητέρα στο πεζοδρόμιο, πίσω από το περίπτερο και την κρατήσαμε εκεί. Αργότερα έμαθα ότι το μωρό σώθηκε αν και ήταν άλλο ένα ορφανό.
Δύο κορμιά ήταν πεσμένα στο δρόμο. Δύο νεκροί. Ρυάκια αίματος γυάλιζαν δίπλα τους.
Ο κόσμος, αραίωσε, δε μπορούσα να μετρήσω πόσοι είχαμε μείνει. Μόνο το Στρατηγό, ήταν εύκολο να διακρίνει κανείς. Μπροστά στην πύλη του Πολυτεχνείου, να εκτελεί με το περίστροφό του έναν φοιτητή προς παραδειγματισμό.
Πριν τα δακρυγόνα μπορούσες να δεις μερικούς ανταποκριτές από ξένα κανάλια. Θυμάμαι ότι ένας τύπος κρατούσε κάτι σαν δημοσιογραφικό κασετόφωνο και μιλούσε γρήγορα στα αγγλικά.
Ο κόσμος υποχώρησε. Το τανκ έριξε την πύλη. Παντού χαλασμός και ταραχή. Τράβηξα τη Νένα και την άλλη γυναίκα από τα χέρια και της πήρα από εκεί. Δεν υπήρχε λόγος να μείνουμε άλλο.
Δεκαεννέα θύματα θρηνήσαμε την επόμενη μέρα.
Ανάμεσά τους ο μεγάλος μου αδερφός.
Συνολικά θύματα; Κανένας δε μπορεί να ξέρει.
Εκείνη τη νύχτα τα νεκροτομεία της Αθήνας δέχτηκαν περισσότερους από ενενήντα νέους, χτυπημένους από σφαίρες.
Τραυματίες που δεν άντεξαν στον πόλεμο με το θάνατο αλλά κέρδισαν τον πόλεμο για τη ζωή.
Στο αίμα τους χτίστηκε αυτό που εμείς αποκαλούμε περήφανα Ελλάδα σήμερα, στο αίμα τους πατάνε αυτοί που προσβάλουν τη μνήμη τους και συνεχίζουν να αναπνέουν τον αέρα που εκείνοι τους χάρισαν.
Εγώ ξέρω ότι μπορώ να είμαι περήφανος για τον αδερφό μου.

[Lionheart]

ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Από το ίδιο βιβλίο.

1) Κομνηνός Διομήδης του Ιωάννου, ετών 17.
2) Φάμελος Βασίλειος, του Παναγιώτου, ετών 26.
3) Έγκελεντ Τόριλ, Νορβηγίδα σπουδάστρια.
4) Σαμούρης Γεώργιος του Ανδρέου, ετών 22.
5) Σπαρτίδης Γεώργιος του Ευστρατίου, ετών 16.
6) Καραμάνης, Μάρκος του Δημητρίου, ετών 23.
7) Καρακάς, Βασίλειος ετών 43.
8) Μπέκιαρη Βασιλική του Φωτίου ετών 17.
9) Θεώδωρας Δημήτριος-Θεόδωρος ετών 6.
10) Γεριτσίδης Γεώργιος του Αλεξάνδρου, ετών 48.
11) Μάρκουλης Νικόλαος του Πέτρου ετών 25.
12) Καραγιώργης Στυλιανός ετών 19.
13) Κούμπος Ανδρέας του Στεργίου ετών 63.
14) Μαυρογιάννης Μιχαήλ του Δημητρίου ετών 20.
15) Παντελεάκης Κυριάκος του Δημητρίου. Ετών 45.
16) Κοντομνάρης Σπύρος.
17) Αργυροπούλου Αικατερίνη ετών 75.
18) Παπαϊωάννου Δημήτριος, ετών 60.

Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Ο αριθμός των θυμάτων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου σε νεκρούς, τραυματίες και κακοποιηθέντες δεν έχει ακόμη απόλυτα εξακριβωθεί.
Ο αριθμός των νεκρών από τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου που δόθηκε ύστερα από την επισταμένη έρευνα του εισαγγελέα Δημ. Τσεβά, το 1974 , ήταν 18 βεβαιωμένοι επώνυμοι νεκροί.
Από την έρευνα στα νοσοκομεία του Δ.Τσεβά αποδείχτηκε ότι γράφτηκαν τις μέρες εκείνες στα νοσοκομεία ως τραυματίες 1103 πολίτες και 63 αστυνομικοί. Πάρα πολλοί τραυματίες νοσηλεύτηκαν στο σπίτι τους για ευνόητους λόγους.
Ο ολικός αριθμός των τραυματιών πιθανολογείται στο ύψος των 2000.
Στο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, αναφέρονται.
Νεκροί από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου σε όλη την Αθήνα, 23 εξακριβωμένες περιπτώσεις και τραυματίες ή κακοποιηθέντες 1028, γνωστές περιπτώσεις.
Σύμφωνα με την κυβερνητική ανακοίνωση της 20 Νοεμβρίου 1973 οι συλληφθέντες ήταν:
Εργάτες 475
Σπουδαστές του Πολυτεχνείου 49
Φοιτητές άλλων Σχολών 208
Μαθητές 74
Σύνολο: 866
Τη 19η Νοεμβρίου καταδικάστηκαν οι πρώτοι από τους συλληφθέντες: 3 εργάτες, 1 οικοδόμος, 1 υδραυλικός.




Σημειώσεις:

Τρεις μέρες πριν το Πολυτεχνείο ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Κίσινγκερ δήλωσε από το προεδρικό αεροσκάφος το σχέδιο της Αμερικής για πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα.
Όλο αυτό που έγινε, τα θύματα, ο ψυχολογικός πόλεμος και γενικά το όλο κίνημα των φοιτητών και των πολιτών για απελευθέρωση του Έλληνα, δεν είχαν συγκεκριμένο λόγο να γίνουν. Η πληροφορία αυτή αποκρύφτηκε από τα ΜΜΕ της Ελλάδας.
Πιστεύετε ακόμη ότι έχουμε οποιοδήποτε λόγο στην ιστορία αυτής της χώρας;






Υ.Γ. Ο Επταρίων (αδερφός της Αρέλας) μου έδωσε κάποιες πληροφορίες τις οποίες έψαξα αν και όχι όπως θα ήθελα γιατί δεν είχα τα μέσα να το κάνω. Η Ελλάδα χρωστά δάνεια του περασμένου και του 19ου αιώνα ύψους 216 δισεκατομμυρίων ευρώ. Περισσότερα από 750 δισεκατομμύρια δραχμές.
Στην Πεντέλη υπάρχουν κοιτάσματα μαρμάρου που ξεπερνούν τα τρία κυβικά χιλιόμετρα.
Με τιμές του ’98 ένα κυβικό χιλιόμετρο Πεντελιανού μαρμάρου ξεπερνά τα 850 δισεκατομμύρια δραχμές.
Επαλήθευσα την τιμή Πεντελιανού μαρμάρου του 1998.
Το ποσό επαρκεί για να ξεχρεώσουμε τη χώρα από υποχρεώσεις δύο αιώνων.
Επίσης, επαρκεί για να καθόμαστε όλη τη μέρα και να δουλεύουμε ένα τετράωρο το μήνα για πολλά πολλά πολλά πολλά χρόνια…
Τουμπάι λέγαμε; Τα ηνωμένα εμιράτα θα ήταν ένα τίποτα μπροστά μας.
Πιστεύετε ακόμη στην ανεξαρτησία της Ελλάδας;
Σας ευχαριστώ.


Υ.Γ. 2 Για την τιμή των απελευθερωτών:
«Στις 23 του μηνός το «Κράτος» μας παρέδωσε το Πολυτεχνείο.
Οι καταστροφές ήταν λίγες. Επιτροπή των καθηγητών τις εξετίμησε σε 1300 διαχμές περίπου… οι περισσότερες απ’ αυτές τις ζημιές έγιναν «μετά ταύτα»…
Πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι αποδείχτηκε κατά τρόπο αναμφισβήτητο πως το μεγαλύτερο μέρος αυτών των ζημιών δεν έγινε κατά την εξέγερση αλλά προκλήθηκε από όργανα της Δικτατορίας μετά την κατάληψη του Πολυτεχνείου από το Κράτος.
Πήγα στο γραφείο μου. Καθ’ όλο το τετραήμερο υπήρχε απ’ έξω μάι επιγραφή. «Να μη μπει κανένας, ο χώρος αυτός είναι ιερός». Όλα στο γραφείο μου ήταν άθικτα. Έλειπε μόνο το στυλό μου. Το είχα αφήσει σε μεταλλική υποδοχή πάνω στο γραφείο μου. Στη θέση του υπήρχε ένα σημείωμα. Το διάβασα. Έλεγε: «Κύριε Πρύτανη, να με συγχωρείτε που παίρνω το στυλό σας. Το παίρνω για ενθύμιο των μεγάλων αυτών γεγονότων».
Γέλασα. Χάρηκα το χιούμορ εκείνου που πήρε το στυλό μου για… σουβενίρ.
Τα χρήματα στο ταμείο του Ε.Μ.Π. δεν είχαν πειραχτεί.
Οι φοιτητές φύλαξαν μέχρι και την εγκατάλειψη του Πολυτεχνείου τα επιστημονικά όργανα, εργαστήρια συσκευές με μεγάλη αφοσίωση και αυταπάρνηση. Για όλα αυτά είμαστε σίγουροι όλοι εμείς οι καθηγητές του Ε.Μ.Π.»
κ. Κονοφάγου. ο.π. σελ. 114 και 123.

[ArELa]

Πολύ σ'ευχαριστώ για τον κόπο σου, να ανεβάσεις αυτό το ντοκουμέντο.

Δεν το διάβασα όλο ακόμα. Θα το διαβάσω!

[Divine Sinner]

οφειλω να ανεβασω τον αντιλογο.


ΑΙΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ!

Για άλλη μια χρονιά θα γίνουμε μάρτυρες γραφικών και απιθάνων διηγήσεων διαφόρων ψευδοαντιστασιακών για την δράση τους στην «εξέγερση» του Πολυτεχνείου το 1973. Θα γίνουν διαδηλώσεις, τελετές μνήμης αλλά και δεξιώσεις. Θα γίνουν απ’ ευθείας συνδέσεις στα κανάλια και θα γίνουν πιθανώς, όπως κάθε χρονιά, επεισόδια που θα αναστατώσουν την Αθήνα.

Τι ήταν όμως πραγματικά το Πολυτεχνείο; Ήταν μια αυθόρμητη λαϊκή εξέγερση που οδήγησε τη χώρα στην απελευθέρωση από την «στρατιωτική τυραννία» και την «χούντα»; Φυσικά, όχι. Τα γεγονότα του τριημέρου 15, 16 και 17 Νοεμβρίου 1973 στο χώρο του Πολυτεχνείου προγραμματίστηκαν στα γνωστά γραφεία της υπερατλαντικής δύναμης και εφαρμόστηκαν για άλλη μια φορά με επιτυχία τα σχέδια κατασκευής κρίσεων.

Αφορμή δόθηκε από τα ζητήματα των φοιτητών, αλλά και από τα αιτήματα των κατοίκων των Μεγάρων για την μη απαλλοτρίωση εκτάσεών τους. Αρωγοί στη δημιουργία ζητήματος και αντικυβερνητικών διαδηλώσεων(που σε μια πόλη δύο - δυόμισι εκατομμυρίων την εποχή εκείνη, δεν πιστεύω να υπάρχει κανείς που να διατείνεται ότι είχαν μαζικό χαρακτήρα), ήσαν οι έλληνες παλαιοκομματικοί οι οποίοι για άλλη μια φορά έπαιξαν το παιχνίδι των ξένων.

Γιατί όμως οι ξένοι, κυρίως οι Αμερικανοί, ήθελαν την κρίση που θα οδηγούσε στην ανατροπή ενός «δικού τους», αντικομουνιστικού και φιλονατοϊκού καθεστώτος; Κατ’ αρχήν οι αξιωματικοί που έκαναν το στρατιωτικό επαναστατικό κίνημα της 21ης Απριλίου δεν ήσαν σε καμία περίπτωση οι αμερικανοθρεμμένοι γόνοι αστικών οικογενειών, αλλά άνθρωποι που προήρχοντο από τη λαϊκή βάση και αυτή ήταν μια από τις αιτίες που οι «σύμμαχοι» αμερικανοί και άγγλοι δεν είδαν με καλό μάτι το καθεστώς της 21ης Απριλίου. Με λίγα λόγια, δεν ήσαν οι δικοί τους, δεν ήσαν αυτοί που ήσαν διατεθειμένοι να παίξουν το δικό τους παιχνίδι. Πράγμα που φάνηκε ξεκάθαρα τον Οκτώβριο του 1973, όταν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, δια του Πρωθυπουργού Σπύρου Μαρκεζίνη, αρνήθηκε την παροχή υπηρεσιών προς την Αμερική, την χρήση δηλαδή αεροδρομίων και στρατιωτικών εγκαταστάσεων από τους αμερικανούς προς βοήθειαν των ισραηλινών στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο που είχε ξεσπάσει. Το «Όχι» του Γεωργίου Παπαδοπούλου το 1973 είναι εξίσου ιστορικό και βαρύνουσας σημασίας με το «Όχι» του Ιωάννου Μεταξά το 1940, άσχετα αν αυτό δεν οδήγησε σε ένα στρατιωτικό έπος αλλά μέσω της καρικατούρας του Πολυτεχνείου οδήγησε τον ίδιο στην πτώση του και στην απαρχή του μακροχρόνιου δικού του Γολγοθά, που τελείωσε με τον θάνατό του τον Ιούνιο του 1999. Σκαλοπάτι, λοιπόν, τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στα σχέδια των Αμερικανών. Η 17η Νοεμβρίου οδηγεί αυτομάτως στην 20ή Ιουλίου 1974 και στην τουρκική εισβολή.

Το Πολυτεχνείο ξεκίνησε σαν «χαβαλές», στηριγμένο στα επαναστατημένα νιάτα, κάτι σαν κίβδηλο αντίγραφο του Παρισινού Μάη. Βεβαίως στις τάξεις των υποτιθέμενα νεαρών φοιτητών είχαν παρεισφρήσει όχι μόνον κάθε είδους πράκτορες αλλά και αλήτικα και αναρχικά στοιχεία που δεν ήθελαν μόνον την πτώση της «χούντας» αλλά και την κατάλυση κάθε έννοιας κράτους. Κατά βάσιν δεν διέφεραν σε τίποτα και ήταν της ίδιας ψυχοσύνθεσης με τα διάφορα αναρχικά στοιχεία, τους «νεαρούς» που κατακαίουν κάθε τόσο την Αθήνα και πυρπολούν το εθνικό μας σύμβολο, την Ελληνική Σημαία. Πράγματι, εδώ και πολλά χρόνια, ζούμε κάθε Νοέμβριο μία αναπαράσταση των γεγονότων του Νοεμβρίου του 1973. Οι «γνωστοί - άγνωστοι» όπως παραπλανητικά χαρακτηρίζουν τον εσμό των αλητών τα Μ.Μ.Ε., δεν είναι μόνον τα βοθρολύματα του Συστήματος αλλά και γνήσια τέκνα των πατεράδων τους, αυτών που θέλουν να λέγονται «Γενιά του Πολυτεχνείου». Αυτοί που καίνε την Ελληνική Σημαία είναι δημιουργήματα αυτών που εγκατέλειψαν την Ελληνική Σημαία στα ΄Ιμια ή αυτών που θέλουν να εξευτελίσουν την Ελληνική Σημαία όπως με την περίπτωση του αλβανού στη Νέα Μηχανιώνα. Πολλοί πέρασαν από το Πολυτεχνείο εκείνες τις ημέρες. Ευκαιρία για λίγες στιγμές ασυδοσίας, για καμάκι και χαβαλέ, ή για λίγες «στιγμές χαράς» κατά τα πρότυπα των χίπις. Λίγοι και τυχεροί όμως εγκλωβίστηκαν την τελευταία μέρα. Τυχεροί αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν τον εγκλωβισμό τους για την μετέπειτα πολιτική τους σταδιοδρομία. Είναι αυτοί οι γενειοφόροι και μακρυμάλληδες επαναστάτες του ’73 με την ντουντούκα στο χέρι και με υψωμένη τη γροθιά που κυκλοφορούν τώρα καθωσπρέπει με τις απαστράπτουσες Μερσεντές και κλείνουν δουλειές δισεκατομμυρίων.

Παράμετρος του μύθου τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια που η ηχώ της ακούγεται μέχρι τις μέρες μας είναι οι περίφημοι νεκροί των γεγονότων. Το 1974 ο τότε δήμαρχος Ζωγράφου Δημήτρης Μπέης προχώρησε σε εκσκαφές στον περίβολο του νεκροταφείου Ζωγράφου προκειμένου να ανακαλύψει τους ομαδικούς τάφους των νεκρών του Πολυτεχνείου. Φυσικά τίποτε δεν ανεκαλύφθη, έμεινε όμως η εντύπωση μέσα στην μεταπολιτευτική υστερία. Επισήμως σύμφωνα με το πόρισμα Τσεβά οι νεκροί δεν υπερέβησαν τους δεκαεπτά, όλοι εκτός του χώρου του Πολυτεχνείου και οι πιο πολλοί από αδέσποτες σφαίρες και εξοστρακισμούς εκείνο το βράδυ της 16 προς 17 Νοεμβρίου, αλλά και το επόμενο πρωί. Βεβαίως το να χύνεται αδελφικό αίμα σε επεισόδια ή μη, δεν είναι ό,τι καλύτερο για την σύμπνοια, την ενότητα και το μέλλον ενός λαού. Στην περίπτωση όμως του Πολυτεχνείου, από την αριστερά διανόηση και τα Μ.Μ.Ε. διαπιστώνουμε μια μονόπλευρη αντιμετώπιση. Πέραν του ότι οι αριθμοί και οι κατάλογοι δεν συμπίπτουν ποτέ από χρονιά σε χρονιά αλλά και από κανάλι σε κανάλι, οι νεκροί του Πολυτεχνείου βαπτίζονται ήρωες και με κάθε τρόπο αυτό θα πρέπει να επιβληθεί στην αντίληψη του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα των νέων, ενώ οι μαζικά δολοφονηθέντες του Δεκεμβρίου του 1944 από τους κομμουνιστές ή οι μαζικά δολοφονηθέντες στην ελληνική ύπαιθρο το 1943-44 ή οι πεσόντες του αντισυμμοριακού αγώνα ’46-’49 οι οποίοι έπεσαν και αυτοί από αδελφικό χέρι, αντιμετωπίζονται ως προδότες ή, το χειρότερο, αντιμετωπίζονται ωσάν να μην υπήρξαν ποτέ.

- ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Ν. Ντερτιλής

Ο Στρατηγός Ντερτιλής δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια ως «υπεύθυνος» για την εισβολή του στρατού στο Πολυτεχνείου. Βρίσκεται στη φυλακή αρνούμενος να δεχτεί να υπογράψει αίτηση χάριτος προς το σημερινό καθεστώς.

Γ. Παπαδόπουλος

Ο Ηγέτης της 21ης Απριλίου. Του έστησαν την «υπόθεση- Πολυτεχνείο» επειδή αρνήθηκε στους αμερικάνους την χρησιμοποίηση της βάσης της Σούδας για την μεταφορά βοήθεια προς το Ισραήλ. Πέθανε στην φυλακή.

Μ. Δαμανάκη

Η «φωνή» του Πολυτεχνείου. Απέτυχε σαν σύζυγος, πολιτικός, αριστερή και τώρα παρακαλάει να την δεχτούν στο ΠΑΣΟΚ. Κορυφαία της στιγμή όταν φώναζε στη βουλή «είμαι εβραία»!

Κ. Λαλιώτης

Έζησε το πολυτεχνείο, από την «απέξω» στηρίχτηκε σε αυτό και αναρριχήθηκε στην πολιτική σκηνή. Συνέχισε να υπερασπίζεται τους εκάστοτε καταληψίες του πολυτεχνείου. Μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν υπουργός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

- ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΨΕΜΜΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΟΥ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ» ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

Ν. Γ. Μ.

Στα τέλη του 1973 όλα έδειχναν ότι βρισκόμασταν ενώπιον μιας νέας περιόδου θερμών ελληνοτουρκικών σχέσεων. Ως γνωστόν, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, είχε ανατραπεί και κατ’ ουσίαν την χώρα κυβερνούσε ο Ταξιάρχος Ιωαννίδης, έχοντας δίπλα του θερμούς συμπαραστάτες πολλούς νέους Αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων, που πίστευαν ότι έρχεται μία νέα περίοδος, καλύτερη, της 21ης Απριλίου. Όλοι αυτοί οι Αξιωματικοί είχαν δει με επιφύλαξη την προσπάθεια πολιτικοποιήσεως του καθεστώτος με την τοποθέτηση του Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη στην πρωθυπουργία της χώρας. Το μέγα ζήτημα, όμως του καιρού, που κατ’ ουσίαν δρομολόγησε τις εξελίξεις ήταν το γεγονός ότι είχαν ανακαλυφθεί κοιτάσματα πετρελαίου στο Αιγαίο. Οι μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας είχαν ήδη διοργανώσει τις πρώτες ανθελληνικές συγκεντρώσεις στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινουπόλεως, συγκεντρώσεις στις οποίες κυριαρχούσαν τα συνθήματα «Η Κύπρος είναι Τουρκική» και το «Αιγαίο δεν ανήκει μόνο στους Έλληνες». Έγκυρες πηγές λέγουν (και αυτό δεν έχει δει ποτέ το φως της δημοσιότητος… ότι τον ισχυρό άνδρα του καθεστώτος, Ταξίαρχο Ιωαννίδη, είχε επισκεφθεί κορυφαίος παράγοντας των εταιρειών πετρελαίου και του είχε ζητήσει να σταματήσει η έρευνα στο Αιγαίο… Όσα ακολούθησαν μετά την άρνηση του Ταξίαρχου Ιωαννίδη ήσαν αναμενόμενα… Εν τω μεταξύ, τους πρώτους μήνες του 1974 τα πράγματα στην Κύπρο μύριζαν μπαρούτι. Ο Στρατηγός Γρίβας, ήρωας μυθικός του νέου Ελληνισμού, πεθαίνει αντάρτης και ένα κενό εξουσίας δημιουργείται στην Ελληνική Μεγαλόνησο. Ο Στρατηγός Ν. Ντερτιλής (τότε Ταξίαρχος), που εκείνη την εποχή βρισκόταν σε δυσμένεια, βλέποντας τις εξελίξεις ζητά από κορυφαίο παράγοντα του καθεστώτος να τοποθετηθεί επιτελάρχης στην Κύπρο. Του το αρνούνται γιατί τον θεωρούν ανεξέλεγκτο. Ίσως εάν βρισκόταν εκεί τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του ’74 ο Ντερτιλής τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Τους ίδιους εκείνους μήνες γίνεται μία προσπάθεια «πολιτικοποιήσεως» του καθεστώτος με νέους προερχόμενους από τον χώρο της παλαιάς νεολαίας ΕΡΕ και της νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου. Μεσάζων στις συζητήσεις αυτές ο δικηγόρος Γ.Α. Πολλοί από αυτούς, που πέρασαν από το γραφείο του Γ.Α. και ήσαν συνομιλητές του καθεστώτος Ιωαννίδη στη συνέχεια έγιναν βουλευτές και υπουργοί.

Σχετικά με το θέμα δήλωσε πριν λίγες ημέρες ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μέσα στο κοινοβούλιο: «Εμείς τον φάκελο της δικτατορίας τον έχουμε κλείσει, όμως αν θέλετε να τον ξανανοίξουμε δεν θα βγει ζημιωμένη η Ν.Δ.». Ευθεία πρόκληση στην οποία κανένας δεν απήντησε…

Τον Ιούλιο του 1974 οι Τούρκοι εισβάλλουν στην Κύπρο. Δημιουργούν ένα προγεφύρωμα γύρω από την Κυρήνεια και κατέχουν μόλις το 3% της Νήσου. Στο πολεμικό συμβούλιο ένας νέος υπουργός προτείνει να τους ρίξουμε στη θάλασσα. Είχαμε και την δύναμη και τα όπλα. Ο Κίσινγκερ πιέζει και μας εξαπατά. Ξεγελά τους ισχυρούς των Αθηνών ότι οι Τούρκοι θα αποχωρήσουν. Τις ίδιες ημέρες ο Μακάριος (που κάποιοι σήμερα θεωρούν ήρωα… ζητά από την Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο. Στην Αθήνα εκατοντάδες χιλιάδες λαού υποδέχονται με κεριά τον Καραμανλή σαν «σωτήρα» την ίδια στιγμή που ο Αττίλας ετοιμάζεται για το δεύτερο και τρίτο κύμα της επιθέσεώς του. Ο φάκελος της Κύπρου ποτέ δεν άνοιξε και το παραμύθι για τα άδεια κιβώτια με τα όπλα, που κατασκεύασαν οι παρακρατικοί μηχανισμοί, εξακολουθεί μέχρι σήμερα να γίνεται πιστευτό. Στην πραγματικότητα το 1974 η Ελλάδα είχε απόλυτη υπεροπλία απέναντι στην Τουρκία και αυτό που είναι αλήθεια είναι ότι η προδοσία έγινε όχι έξω, αλλά μέσα από τις πύλες της πατρίδος μας.

Ήταν Σεπτέμβριος του 1974 όταν περνώντας από την οδό Πανεπιστημίου είδα αυτοκίνητα να πετούν φέιγ-βολάν ότι κυκλοφορεί και πάλι ο «Ριζοσπάστης» μετά από 25 χρόνια παρανομίας! Λένε πως ο Καραμανλής νομιμοποίησε το Κ.Κ.Ε. Αυτό από μία πλευρά είναι ψέμμα, αφού η αριστερά μετά την μεταπολίτευση είχε πάρει το πάνω χέρι και κανένας δεν μπορούσε να την εμποδίσει. Ο δε Καραμανλής είχε ανάγκη την αριστερά γιατί ήθελε ένα αντίπαλο δέος απέναντι στους εθνικιστές αξιωματικούς, που ήταν ακόμη πανίσχυροι μέσα στις ένοπλες δυνάμεις. Άρχισε τότε να δημιουργείται το μεγάλο παραμύθι της αντίστασης. Χιλιάδες ανθρωπάκια εμφανίστηκαν και παρίσταναν τους αντιστασιακούς, ενώ στην πραγματικότητα είτε έμειναν σιωπηλοί για 7 ολόκληρα χρόνια, είτε ακόμη και έγλυφαν το καθεστώς. Ισχυρίζονται κάποιοι φιλελεύθεροι ότι η «χούντα» έφερε την ιδεολογική και πολιτική επικράτηση της αριστεράς στην Ελλάδα. Λένε ψέμματα και αυτό αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα των πρώτων εκλογών της 17ης Νοεμβρίου του 1974, στις οποίες ΠΑΣΟΚ και Ενωμένη Αριστερά (Κ.Κ.Ε., Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού και ΕΔΑ) πήραν μόλις 345.000 ψήφους, ένα 20% δηλαδή του συνόλου των ψήφων. Σήμερα όλοι γνωρίζουμε ότι το ποσοστό αυτό έχει σχεδόν τριπλασιαστεί. Πως έφερε λοιπόν η «χούντα» την αριστερά; Ένα άλλο σκοτεινό σημείο της ιστορίας εκείνων των κρίσιμων ημερών, που έχουν αφήσει ακόμη μέχρι σήμερα το αποτύπωμά τους στην πολιτική ζωή του τόπου, ήταν η στάση των ηγετικών στελεχών της 21ης Απριλίου. Ευθύνονται οπωσδήποτε γιατί πίστεψαν τον Καραμανλή, που τους εξαπάτησε ωμά και πίστεψαν περισσότερο στα λόγια του, παρά στην καταστροφή της Ελλάδος που ερχότανε και στην εθνική προδοσία της Κύπρου, που είχε ήδη συντελεσθεί. Βέβαια, μετά τους πρώτους μήνες όταν ο Καραμανλής ένοιωσε σίγουρος δεν δίστασε να τους οδηγήσει στα κελιά των φυλακών, λέγοντας το περίφημο «όταν λέμε ισόβια εννοούμε ισόβια»!

Μέσα σε όλα αυτά, τον Δεκέμβριο του 1975 ανοίγει ο αιμάτινος κύκλος της αριστερής τρομοκρατίας. Δολοφονείται από την «17 Νοέμβρη» ο σταθμάρχης της CIA Ρίτσαρντ Γουέλτς, αλλά κανείς δεν τολμά να το χαρακτηρίσει πολιτικό έγκλημα. Τέσσερις ημέρες μετά την δολοφονία με απόφαση του εισαγγελέως Τσεβά (σύμπτωση απαγορεύεται η δημοσίευση πληροφοριών και φωτογραφιών για την υπόθεση Γουέλς και η «Ελευθεροτυπία» κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο τίτλο «Η CIA ΘΥΣΙΑΣΕ ΤΟΝ ΓΟΥΕΛΤΣ», ενώ στο άρθρο που ακολουθεί ισχυρίζεται ότι πίσω από τις σφαίρες που σκότωσαν τον Αμερικανό αξιωματούχο κρύβεται πόλεμος κατασκόπων. Τα ίδια περίπου γράφει και η Καρμανλική «Βραδυνή», ενώ η «Απογευματινή» δημοσιεύει άρθρο με τίτλο «ΤΟΝ ΚΑΘΑΡΙΣΑΝ ΣΑΝ ΔΙΠΛΟ ΠΡΑΚΤΟΡΑ».

Η τρομοκρατία της αριστεράς ήταν για πολλούς λόγους απαραίτητη για το καθεστώς. Επ’ ευκαιρία κανείς ποτέ δεν διατύπωσε την απορία γιατί οι αριστεροί τρομοκράτες δεν σκότωσαν ποτέ έναν αξιωματικό των ενόπλων δυνάμεων, που στο κάτω-κάτω της γραφής ήταν αυτοί που έκαναν την 21η Απριλίου! Η αλήθεια είναι ότι για πολλά χρόνια ο στρατός έδινε μόνιμα τροφή στους εφιάλτες των ισχυρών ανδρών της πολιτικής εξουσίας.

Κοντά σε όλα αυτά και η περίφημη «γενιά του Πολυτεχνείου» με τις ψευτο-αντιστασιακές της δάφνες, οι χιλιάδες ανύπαρκτοι νεκροί και ένα κλίμα νοσηρό, που τελικά επεκράτησε και μετέτρεψε την δημόσια ζωή της χώρας σε μια απόλυτα στον μαρξισμό υποτεταγμένη κατάσταση. Σε όλα αυτά, βεβαίως, μοιραία ήταν η ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας. Όμως η Νέα Δημοκρατία δεν άνοιξε τυχαία τις πύλες του κράτους στην αριστερά. Την είχε ανάγκη γιατί αυτό που φοβόταν ήταν ο Στρατός και οι Εθνικιστές και οι μόνοι που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος ήταν οι αριστεροί, ακόμη και όταν αυτοί ήταν τρομοκράτες…

- ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΨΕΜΜΑΤΑ

Κάθε χρόνο, στα σχολεία όλης της χώρας, γίνεται κυριολεκτικά πλύση εγκεφάλου των παιδιών μας την ημέρα της 17ης Νοεμβρίου. Με ευθύνη του μαρξιστικού κατεστημένου, αλλά και με θλιβερό ουραγό την δήθεν δεξιά Νέα Δημοκρατία, τα παιδιά μας μαθαίνουν πως στο Πολυτεχνείο υπήρξαν χιλιάδες νεκροί! Ανάμεσα στα μεγάλα ψέμματα, που λέγονται την ημέρα αυτή, είναι και ότι το τεθωρακισμένο, που έριξε την πύλη του Πολυτεχνείου δολοφόνησε, καταπλακώνοντάς τους… φοιτητές!!! Φυσικά κάτι τέτοιο όχι μόνον δεν ισχύει, αλλά και ο αξιωματικός του τεθωρακισμένου, που οδηγούσε το συγκεκριμένο άρμα αθωώθηκε στην περίφημη δίκη του Πολυτεχνείου. Μάλιστα την Κυριακή που πέρασε έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ».

- «ΑΙΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ»

Δηλητηριάζουν τις ψυχές των παιδιών μας κάθε 17η Νοέμβρη στα σχολεία, επαναλαμβάνοντας τα τερατώδη ψεύδη τους περί των δήθεν χιλιάδων νεκρών… Από κοντά και οι εφημερίδες με τα διάφορα δημοσιεύματά τους. Όπως ένα του Βήματος, στο οποίο μιλά για 10 νεκρούς στο Ρυθμιστικό Κέντρο, δηλαδή το σημερινό Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο, πτώματα αγνώστου ταυτότητος! Σχετικά με το ζήτημα στο πόρισμα Τσεβά αναφέρονται τα εξής:

«…Και ούτω κατά την τραγικήν εκείνην νύκτα των γεγονότων, 16 προς 17 Νοεμβρίου 1973, ένδεκα πτώματα αγνώστων νέων διακομίζονται εις το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών, άτινα όμως, πλην ενός -κατά τα επίσημα στοιχεία του νοσοκομείου-, ουδαμού εμφανίζονται, ούτε καταχωρούνται!».

Επί της ουσίας δηλαδή ουδέν! Πτώματα αγνώστων, που ουδέποτε αναζήτησαν οι συγγενείς τους, που ποτέ δεν ανακαλύφθηκε ο τάφος τους και αν αυτό δεν είναι παραμύθι, τότε τι είναι;

απο
http://clubs.pathfinder.gr/kynaigeiros2 ... orum=35487

[Lionheart]

Ναι Φώτη, αλλά όπως είπα πριν...

Τα στοιχεία είναι από το βιβλίο «Πολυτεχνείο ’73 – Εορταστική Ανθολογία» του Γιάννη Γιάννου. Αν κάποιος έχει οποιαδήποτε ένσταση στα γεγονότα που περιγράφονται μπορεί να πάρει το βιβλίο να το διαβάσει και αν ακόμη έχει ενστάσεις να επικοινωνήσει με τον Εκδοτικό Οίκο Gutenberg και να μιλήσει μαζί τους.

[Divine Sinner]

Eχει σχεση με το γνωστο project gutenberg;

[Lionheart]

Δε νομίζω...

[Pet_Detective]

- ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Ν. Ντερτιλής

Ο Στρατηγός Ντερτιλής δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια ως «υπεύθυνος» για την εισβολή του στρατού στο Πολυτεχνείου. Βρίσκεται στη φυλακή αρνούμενος να δεχτεί να υπογράψει αίτηση χάριτος προς το σημερινό καθεστώς.

Γ. Παπαδόπουλος

Ο Ηγέτης της 21ης Απριλίου. Του έστησαν την «υπόθεση- Πολυτεχνείο» επειδή αρνήθηκε στους αμερικάνους την χρησιμοποίηση της βάσης της Σούδας για την μεταφορά βοήθεια προς το Ισραήλ. Πέθανε στην φυλακή.

Μ. Δαμανάκη

Η «φωνή» του Πολυτεχνείου. Απέτυχε σαν σύζυγος, πολιτικός, αριστερή και τώρα παρακαλάει να την δεχτούν στο ΠΑΣΟΚ. Κορυφαία της στιγμή όταν φώναζε στη βουλή «είμαι εβραία»!

Κ. Λαλιώτης

Έζησε το πολυτεχνείο, αα κοπιαπό την «απέξω» στηρίχτηκε σε αυτό και αναρριχήθηκε στην πολιτική σκηνή. Συνέχισε να υπερασπίζεται τους εκάστοτε καταληψίες του πολυτεχνείου. Μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν υπουργός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

- ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΨΕΜΜΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΟΥ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ» ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

To ποσο βλακωδες ειναι αυτο το ποστ ,περα απο οτι νροπιαστηκο προς προσωπα φαινεται καθαρα απο το παραπανω
Καλα ρε ζαγαρι ειναι δυνατον να ποσταρεις ολα αυτα.
Βεβαια δεν ειναι δικα σου λογια αλλα καπου απο οπου τα κοπιαρες,προφανως καποια ναζιστικη βρωμοιστοσελιδα

Ας παμε σε αυτα που ειπες..

Ο ντερτιλης φιλε σκοτωσε μεχρι και διαδηλωτην με το ιδιο του το πιστολι αν θες να μαθεις.
Και ο Παπαδοπουλος καλως πεθανε μεσα στην φυλακη τα ατομα κανανε εγκληματα και περα πολυτεχνειου,ηταν δικτατορες και δικτατοτες θα μεινουν ιστορικα.
Αυτο με την Δαμανακη(προφανως παλια βρωμοιστοσελιδα) αν και η κυρια μου ειναι αδιαφορη,ωστοσο δεν παραβλεπω την αντιστασιακη της δραση εστω κι ετσι..αυτη η αναφορα σου και μονο δειχνει το ποσο ηλιθιο ειναι αυτο το κοπι πειστ.
ειναι δυνατον να λεμε οτι απετυχε ως μητερα;Γιατι; επειδη ειναι χωρισμενη;Γιναμε τωρα και κρεβατολογοι η μπηκαμε να κρινουμε οικογενειες;Ποιος κρινει ποιος αποτυχανει σαν συζυγος;

το δευτερο τραγικο του γραφηματος

φωναζε λεει στην βουλη "ειμαι εβραια"
αχαχαχχαχαχαχαχαχαχχα
ποιο μεγαλη μλκ δεν εχω ακουσει εως τωρα..
ρε μηπως αυτοι που τα γραφουν νομιζουν τους πολιτικους αφελεις η ηλιθιους;Γιατι αν ναι,και γραφουν τετοια ειναι χιλιαδες φορες ποιο ηλιθιοι και καλα κανουν και τους εκπροσωπουν!

παλι καλα που δεν φωναζε "ειμαι δουλος των νεφελιιιιμ" η "ειμαι Νασχρεμπεν" ΛΟΛ

[Pet_Detective]

ΑΣ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΤΕ ΑΥΤΑ!



οι εικονες αλλα λενε..

οποιος εχει τσιπα καταλαβαινει




κουλογλου..!που εκοψε η ερτ με κυβερνητικη υποσκαπτουσα εσωτερικη αποφαση



Παττακος..




οπως βλεπετε ο ανθρωπος δεν ειναι καλα...
εκει που λεει αν δεν μας ηθελε ο λαος θα φευγαμε,εκει ξανα λεει οτι αν εφερε αντισταση θα γινοταν μακελειο λολ!




δες εδω φαντασου!γιατι ατομα μιλαμεαχαχχαχαχαχα

για να μην σχολιασω αυτο!

[karipis]

Όποιος έχει "τσίπα" διαβάζει επίσης το πόρισμα Τσεβά (αυτός που λίγο καιρό μετά την έκδοση τον πάτησε φορτηγό), αν δεν έχει (το πόρισμα) χαλάλι του να το αντιγράψω ή μάλον να το φωτοτυπίσω (γιατί έχω και άλλες, σοβαρές, δουλειές να κάνω) και να του το στείλω.


(για την Μαρία υπάρχει ένα μικρό λάθος και μια παράληψη. Το λάθος είναι πως είπε: είμαι μισή Εβραία και είμαι περήφανη, και η παράληψη στις 4 αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας).

[Pet_Detective]

Όποιος έχει "τσίπα" διαβάζει επίσης το πόρισμα Τσεβά (αυτός που λίγο καιρό μετά την έκδοση τον πάτησε φορτηγό), αν δεν έχει (το πόρισμα) χαλάλι του να το αντιγράψω ή μάλον να το φωτοτυπίσω (γιατί έχω και άλλες, σοβαρές, δουλειές να κάνω) και να του το στείλω.


(για την Μαρία υπάρχει ένα μικρό λάθος και μια παράληψη. Το λάθος είναι πως είπε: είμαι μισή Εβραία και είμαι περήφανη, και η παράληψη στις 4 αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας).

αυτα συμφωνα με πιο ραδιο αρβυλα ρε καριπις;να ξερουμε δλδ..

και ακομα κι αν ειπε οτι ειναι περηφανη που ειναι μιση εβραια..τι να λεει αυτο;Κακο ειναι να ειναι καποιος εβραιος;οχι για να ξερουμε..

και οι τεσσερις αποπειρες αυτοκτονιας τι σημαινουν οτι ειναι καποιος αποτυχημενος συζυγος η ανθρωπος η τελεος παντων ειναι μαιμου επαναστατης;; καλα ρε πατε καλα;ειναι επιχειρηματα αυτα ελεος

[Aiolos]

Εγώ δεν μπορώ να μιλήσω για μια "επανάσταση", της οποίας το αποτέλεσμα είχε αποφασιστεί 40 μέρες πριν ξεκινήσει.

[Pet_Detective]

Εγώ δεν μπορώ να μιλήσω για μια "επανάσταση", της οποίας το αποτέλεσμα είχε αποφασιστεί 40 μέρες πριν ξεκινήσει.

Kαι που το ξερεις εσυ πρακτορας την αμερικης ηταν ο παππους σου;

[Divine Sinner]

Βεβαια δεν ειναι δικα σου λογια αλλα καπου απο οπου τα κοπιαρες,προφανως καποια ναζιστικη βρωμοιστοσελιδα

Yπαρχει συνδεσμος.
Αν ηταν ναζιστικη δεν θα μιλουσε υπερ της χουντας.
Η ταυτιση χουντας και ναζισμου ειναι αστεια.

ειναι δυνατον να λεμε οτι απετυχε ως μητερα;Γιατι; επειδη ειναι χωρισμενη;

Ως συζηγος ειπε.
Απο εκει και περα ναι οι μεγαλοι "επαναστατες" εξαργυρωσαν μια χαρα το πολυτεχνιο.
κατα την αποψη μου η ανοδος, η πτωση της χουντας και το πολιτικο συστημα που θα την διαδεχτει ειχαν αποφασιστει πολυ πριν το πραξικοπημα.
Οποτε αδικα μαλωνουν οι οπαδοι της χουντας με τους οπαδους του κοινοβουλιου.
Αμφοτεροι τους ιδιους εξυπηρετουν.

Kαι που το ξερεις εσυ πρακτορας την αμερικης ηταν ο παππους σου;

Λιγος σεβασμος δεν βλαπτει.
Εκτως κι αν βρισκεις και τα κανεις. Ας απαντησει η διαχειρηση επ αυτου.

[karipis]

Το βίντεο το θέλεις καλέ μου φίλε? (αν και πιστεύω πως αυτό το είπε και μόνο για τις εντυπώσεις -άλλωστε, μια διόρθωση έκανα και τπτ παραπάνω ).

Σόρρυ γιατί καμμιά φορά αργώ λίγο, πόντιος γαρ, άλλος έκανε 4 απόπειρες εμένα ρωτάς αν παω καλά

[Pet_Detective]

Βεβαια δεν ειναι δικα σου λογια αλλα καπου απο οπου τα κοπιαρες,προφανως καποια ναζιστικη βρωμοιστοσελιδα

Yπαρχει συνδεσμος.
Αν ηταν ναζιστικη δεν θα μιλουσε υπερ της χουντας.
Η ταυτιση χουντας και ναζισμου ειναι αστεια.

ειναι δυνατον να λεμε οτι απετυχε ως μητερα;Γιατι; επειδη ειναι χωρισμενη;

Ως συζηγος ειπε.
Απο εκει και περα ναι οι μεγαλοι "επαναστατες" εξαργυρωσαν μια χαρα το πολυτεχνιο.
κατα την αποψη μου η ανοδος, η πτωση της χουντας και το πολιτικο συστημα που θα την διαδεχτει ειχαν αποφασιστει πολυ πριν το πραξικοπημα.
Οποτε αδικα μαλωνουν οι οπαδοι της χουντας με τους οπαδους του κοινοβουλιου.
Αμφοτεροι τους ιδιους εξυπηρετουν.

Kαι που το ξερεις εσυ πρακτορας την αμερικης ηταν ο παππους σου;

Λιγος σεβασμος δεν βλαπτει.

Εκτως κι αν βρισκεις και τα κανεις. Ας απαντησει η διαχειρηση επ αυτου.

Οτι ναναι


Ναι φιλαρακι δεν υπαρχει..

αλλα στην ελλαδα οι χουντικοι-χρυσαυγητες και ναζι σχεδον αλληλομπερδευουν τα μπουτια τους..
Επισης ο συντηρητισμος και απολυταρχισμος καθως η δικτατορια ρε δεν διαφορες..
αν εισαι ναζι δεν εισαι κατι διαφορετικο απο τον χουντικο,μιλαμε για βια..μιλαμε για περιορισμο μιλαμε για μη ανθρωπινα δικαιωματα.σκοτωνονται ανθρωποι.

διαβασε τα πιο πανω ποστς να δεις οτι λεω συζυγος.

ποιος θα κρινει αν ηταν καλη η κακη συζυγος.
το φασιστοειδες που εγραψε σε εκενη την ιστοσελιδα;την ξερει ως μανα; την εχει δει μεσα στο σπιτι της;
αυτο ειναι πολυ μεγαλος φασισμος.

αλλωστε ηταν πολλα χρονια και γραμματεας στο συριζα δεν ανηκε σε μεγαλο κομα για πολλα χρονια

[Pet_Detective]

Το βίντεο το θέλεις καλέ μου φίλε? (αν και πιστεύω πως αυτό το είπε και μόνο για τις εντυπώσεις -άλλωστε, μια διόρθωση έκανα και τπτ παραπάνω ).

Σόρρυ γιατί καμμιά φορά αργώ λίγο, πόντιος γαρ, άλλος έκανε 4 απόπειρες εμένα ρωτάς αν παω καλά

κατσε ρε καριπης ακομα και να τα ειπε αυτα ,τι σημαινει οτι δεν ειναι καλη συζυγος; ποιος θα το κρινει; αυτο; ελεος!

το οποια προβληματα ψυχολογικα ειχε ειναι δικο της θεμα

[karipis]

Την έκρινα εγώ σαν σύζυγο

Όχι δα, εγώ είπα: Όποιος έχει "τσίπα" διαβάζει επίσης το πόρισμα Τσεβά (αυτός που λίγο καιρό μετά την έκδοση τον πάτησε φορτηγό), αν δεν έχει (το πόρισμα) χαλάλι του να το αντιγράψω ή μάλον να το φωτοτυπίσω (γιατί έχω και άλλες, σοβαρές, δουλειές να κάνω) και να του το στείλω.


(για την Μαρία υπάρχει ένα μικρό λάθος και μια παράληψη. Το λάθος είναι πως είπε: είμαι μισή Εβραία και είμαι περήφανη, και η παράληψη στις 4 αποτυχημένες απόπειρες αυτοκτονίας).


( ψιλοκουβέντα κάνουμε αδελφέ μου και έτυχε να πιάσουμε πολιτικό θέμα )

[Aiolos]

Θα σου απαντήσω οξύθυμε φίλε:
Η κατάληψη του Στρατιωτικού καθεστώτος είχε αποφασισθεί 40 μέρες πριν την "επανάσταση". Οι Δημοκράτες που εξορίστηκαν θα επέστρεφαν στην Ελλάδα χωρίς κανέναν όρο. Τα γεγονότα όμως του Πολυτεχνείου, εξυπηρέτησαν άλλον σκοπό: απετέλεσε την επιβεβαίωση της Δημοκρατίας ως το καλύτερο πολίτευμα.
Ο Ιωαννίδης κατέστρεψε την Ελλάδα, άφησε αβοήθητη την Κύπρο και πρόδωσε τους λίγους στρατιώτες που έστειλε για να την υπερασπιστούν.
Ο δε Παπαδόπουλος, απ' όσο ξέρω, ήταν αγαπητός στον λαό και καθόλου φανατισμένος όπως λένε κάποιοι κύκλοι. Εγώ ρωτάω απλούς ανθρώπους που τα βιώσανε. Όλοι μου λένε ότι ήταν καλός άνθρωπος, παρείχε εργασία, διατηρούσε τ' οχτάωρο κι επίσης μου είχανε πει ότι ποτέ δεν απαγορεύτηκε η έξοδος μετά τις 7 το απόγευμα, παρά μόνο τον πρώτο καιρό, επειδή υπήρχε ένταση λόγω της απότομης ανατροπής του καθεστώτος.
Μερικοί στον στρατό, είχαν και διοικητή τον Παπαδόπουλο και προς μεγάλη μου έκπληξη, μου είπαν ότι ήταν πολύ καλός με τους στρατιώτες.
Θεωρώ, ότι ένα κακό που διέπραξε ο Παπαδόπουλος, ήταν το κυνηγητό που ξεκίνησε κατά των κομμουνιστών. Ο λαός δεν έφταιγε σε τίποτα, για να τον ξυλοκοπήσει. Αυτοί που έπρεπε να τιμωρηθούν, ήταν τα ηγετικά στελέχη του κομμουνιστικού κόμματος.

[Pet_Detective]

Θα σου απαντήσω οξύθυμε φίλε:
Η κατάληψη του Στρατιωτικού καθεστώτος είχε αποφασισθεί 40 μέρες πριν την "επανάσταση". Οι Δημοκράτες που εξορίστηκαν θα επέστρεφαν στην Ελλάδα χωρίς κανέναν όρο. Τα γεγονότα όμως του Πολυτεχνείου, εξυπηρέτησαν άλλον σκοπό: απετέλεσε την επιβεβαίωση της Δημοκρατίας ως το καλύτερο πολίτευμα.
Ο Ιωαννίδης κατέστρεψε την Ελλάδα, άφησε αβοήθητη την Κύπρο και πρόδωσε τους λίγους στρατιώτες που έστειλε για να την υπερασπιστούν.
Ο δε Παπαδόπουλος, απ' όσο ξέρω, ήταν αγαπητός στον λαό και καθόλου φανατισμένος όπως λένε κάποιοι κύκλοι. Εγώ ρωτάω απλούς ανθρώπους που τα βιώσανε. Όλοι μου λένε ότι ήταν καλός άνθρωπος, παρείχε εργασία, διατηρούσε τ' οχτάωρο κι επίσης μου είχανε πει ότι ποτέ δεν απαγορεύτηκε η έξοδος μετά τις 7 το απόγευμα, παρά μόνο τον πρώτο καιρό, επειδή υπήρχε ένταση λόγω της απότομης ανατροπής του καθεστώτος.
Μερικοί στον στρατό, είχαν και διοικητή τον Παπαδόπουλο και προς μεγάλη μου έκπληξη, μου είπαν ότι ήταν πολύ καλός με τους στρατιώτες.
Θεωρώ, ότι ένα κακό που διέπραξε ο Παπαδόπουλος, ήταν το κυνηγητό που ξεκίνησε κατά των κομμουνιστών. Ο λαός δεν έφταιγε σε τίποτα, για να τον ξυλοκοπήσει. Αυτοί που έπρεπε να τιμωρηθούν, ήταν τα ηγετικά στελέχη του κομμουνιστικού κόμματος.

τι μας λες ρε αιολε.;

συμφωνα με ποιους κυκλους ηταν ο παπαδοπουλος που πηρε με το ετσι θελω την εξουσια; αγαπητνα με το σοι σου η τον παππου σου και τους δικους σου ;Οποτε οταν μιλας για κυκλους μπορει ο καθενας να αναφερει κυκλους..Οποτε ειναι ραδιο αρβυλα..

Τωρα για το αν ηταν φανατικος η οχι ριξτε μια ματια στα videos να δουμε αν ηταν η οχι,Η αποψη μου ειναι οτι ηταν και παρα ηταν..Και αυτο φανηκε την εποχη εκεινη με πραξεις αλλα και με τον τροπο που εκφραζοντουσαν ολοι αυτοι,Παραπανω εθεσα ενα βιντεο με τον πατακο..Που λεει πως η "αγαπητη" απο το λαο χουντα αν δεν την ηθελε ο λαος θα γινοταν μακελειο!

παραθετω κι ενα βιντεο για τον αγαπητο και μη φανατικο



ο μη φανατικος

[Divine Sinner]

αν εισαι ναζι δεν εισαι κατι διαφορετικο απο τον χουντικο,μιλαμε για βια..μιλαμε για περιορισμο μιλαμε για μη ανθρωπινα δικαιωματα.σκοτωνονται ανθρωποι.

Η βια δεν εχει να κανει με την πολιτικη ιδεολογια. Δεν ειναι λιγα τα οσα καναν τα κομμουνιστικα κρατη στο ονομα της ισοτιτας.
Η αναμορφωση των συντροφών δεν ηταν και τοσο ειρηνική στη σιβηρία.

Επισης ο συντηρητισμος και απολυταρχισμος καθως η δικτατορια ρε δεν διαφορες..

Δεν διαφέρουν θες να πεις.
Μην μιλας με τοση οργή. Η οργη σου δειχνει οτι εισαι ικανος να πραξεις τα ολα οσα κατηγορεις τους αλλους.
Απλα εσυ θα το κανεις ως δημοκράτης.

ποιος θα κρινει αν ηταν καλη η κακη συζυγος.
το φασιστοειδες που εγραψε σε εκενη την ιστοσελιδα;την ξερει ως μανα; την εχει δει μεσα στο σπιτι της;
αυτο ειναι πολυ μεγαλος φασισμος.

Προσωπικα δεν ειμαι υπερασπιστης της χουντας. θεωρω φαουλ αυτο που ειπε για την δαμανάκη οσων αφορά τα προσωπικά της αλλα οφειλα να παραθέσω την αλλη πλευρα.
Απο εκει και περα. Η χουντα και η δημοκρατια δουλευαν για τα ιδια αφεντικά.

Ναι ηταν γραματεας του συριζα κι οταν πιστευε οτι δεν εχει μελλον το αφησε και πηγε στο πασοκ.
Ελα που το συριζα εχει μελλον και το πασοκ εφαγε τα ψωμιά του.
πολυ απλα ενηργησε ως loser.

συμφωνα με ποιους κυκλους ηταν ο παπαδοπουλος που πηρε με το ετσι θελω την εξουσια; αγαπητνα με το σοι σου η τον παππου σου και τους δικους σου ;Οποτε οταν μιλας για κυκλους μπορει ο καθενας να αναφερει κυκλους..Οποτε ειναι ραδιο αρβυλα..

Μιλησε κανεις για το σοϊ σου;
Γιατι επιτιθεσαι επι προσωπικου;
Μηπως καποιος ειναι σε θεση αμυνας;

[Pet_Detective]

μιλαμε με πηγες παντα και στοιχεια

οχι οτι μας λενε οι πατεραδες και παππους μας!



ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ

Τα ονόματα όσων έχασαν τη ζωή τους από τους συνταγματάρχες

Διαψεύδονται πανηγυρικά τα όσα ισχυρίζεται ακόμα και σήμερα η ακροδεξιά…



Του Γιάννη Τοψαχαλίδη (tgiannist)



Όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία, να την ξαναφέρουν στα μέτρα τους, η αλήθεια είναι μία και μοναδική. Στην περίπτωση της δραματικής επταετίας των Συνταγματαρχών εμφανίζονται όλο και συχνότερα απόψεις που τάσσονται υπέρ της Χούντας. Πολλές από αυτές υποστηρίζουν ότι… μόνο καλό έκανε στην πορεία της Ελλάδας! Ότι ακόμα, ο λαός δεν περιορίστηκε και τόσο όσο λένε οι «πολλοί», ότι τα θύματα, οι νεκροί ήταν λίγοι…

Θα προσπεράσω το γεγονός ότι αυτοί οι κύριοι (που προέρχονται κατά κύριο λόγο από τον ακροδεξιό χώρο) θεωρούν τόσο φυσιολογικό πράγμα να θανατώνονται αθώοι άνθρωποι εν περίοδο «ευημερίας» κι «ανάπτυξης» και ασχολούνται με τον αριθμό των νεκρών και μόνο. Και ένα νεκρό μόνο να είχε αφήσει πίσω της η δικτατορία θα ήταν γεγονός κατακριτέο και αξιόποινο.
Ποια και πόσα ήταν όμως πραγματικά τα θύματα της Χούντας; Παρακάτω παραθέτω μια λίστα ονομάτων που πιστεύω πως είναι «χαστούκι» για τους ισχυρισμούς των υποστηρικτών της Χούντας:

* Γ.Τσαρουχάς, πρώην βουλευτής της ΕΔΑ που σκοτώθηκε ένα χρόνο μετά την επιβολή της Χούντας υπό μυστηριώδεις συνθήκες
* Γιάννης Χαλκίδης, στέλεχος του ΠΑΜ Νέων που σκοτώθηκε το Σεπτέμβρη του 1967 μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών με αστυνομικούς
* Ένας σμηνίτης νεκρός μετά τη μάχη για την κατάληψη της αεροπορικής βάσης της Ελευσίνας από τους συνταγματάρχες (13.12.1967). Η ύπαρξη νεκρόυ επιβεβαιώνεται και από τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Κόλλια: «…αιματηρά κατάληψιν του αεροδρομίου της Ελευσίνος, ένθα εφονεύθη παρ’αυτών εις οπλίτης». Το γεγονός επιβεβαιώνεται ακόμη και από τον επικεφαλή των τεθωρακισμένων που επιτέθηκαν, ίλαρχο Κόγκα. Για δυο νεκρούς, όσον αφορά την ίδια μάχη, κάνει λόγο ο Γάλλος δημοσιογράφος της εφημερίδας “Le Figaro”, J.F.Chauvel. Το όνομα του σμηνίτη παραμένει ακόμα και σήμερα άγνωστο.
* Βασίλης Πεσλής (15 ετών) που σκοτώθηκε στην πλατεία Αττικής από τον έφεδρο λοχία Λυμπέρη Ανδρικόπουλο την 21η Απριλίου του 1967 κατά τη διάρκεια αποδοκιμασιών εναντίον του πραξικοπήματος.
* Μαρία Καλαβρού (24 ετών) που σκοτώθηκε την 21η Απριλίου του 1967 στο πεζοδρόμιο της οδού Πατησίων, όπου βρισκόταν μαζί με την αδελφή της. «Αιφνιδίως, ο άνθρωπος που βρίσκονταν στον πυργίσκο ενός από τα τανκς, μετακίνησε το πυροβόλο εναντίον των κοριτσιών κι έριξε μια ριπή από απόσταση πέντε περίπου μέτρων. Ακούστηκαν ουρλιαχτά και τα τανκς προσπέρασαν». Ο φονιάς ήταν ο ανθυπίλαρχος Ιωάννης Αλμπάνης ο οποίος αργότερα κόμπαζε για την ενέργειά του αυτή: «Της έριξα μία της π…..ς για να μάθει να φασκελώνει».
* Παναγιώτης Έλης (46 ετών). Σκοτώθηκε από τον ανθυπίλαρχο Κωνσταντίνο Κώτσαρη κατά τη διάρκεια εσπευσμένης εισόδου κρατουμένων σε ειδικό θάλαμο παρ’όλο που «δεν έκανε καμία προσπάθεια απόδρασης» όπως παραδέχτηκε αργότερα ο αξιωματικός.
* Μιχάλης Μυρογιάννης (20 ετών) που σκοτώθηκε το Νοέμβρη του 1973 από το συνταγματάρχη Νικόλαο Ντερτιλή στη γωνία Στουρνάρη και Πατησίων. Ο συνταγματάρχης κόμπαζε στον οδηγό του αμέσως μετά το φόνο: «Με παραδέχεσαι,ρε; 45 χρονών άνθρωπος και τον πέτυχα με τη μία στο κεφάλι»…Πριν πυροβολήσει τον αδικοχαμένο Μυρογιάννη διέταζε τους στρατιώτες: «Βαράτε στο ψαχνό»!
* Καραγιώργης Στυλιανός (18 ετών) εργάτης. Πυροβολήθηκε επί της οδού Πατησίων, μπροστά από τον κινηματογράφο «ΕΛΛΗΝΙΣ». Απεβίωσε στο ΚΑΤ την 30-11-73 (Πόρισμα Τσεβά για τα θύματα του Πολυτεχνείου)
* Κούμπος Ανδρέας (60 ετών) επί της οδού Καποδιστρίου (Πόρισμα Τσεβά για τα θύματα του Πολυτεχνείου)
* Παντελάκης Κυριάκος (45 ετών) δικηγόρος, επί της οδού Γλάδστωνος (Πόρισμα Τσεβά για τα θύματα του Πολυτεχνείου)
* Σταύρος Κοντομάρης δικηγόρος. Πέθανε από δακρυγόνα αέρια. (Πόρισμα Τσεβά για τα θύματα του Πολυτεχνείου)
* Αικατερίνη Αργυροπούλου (75 ετών). Από αδέσποτο βλήμα. Πέθανε τον Μάιο του 1974. (Πόρισμα Τσεβά για τα θύματα του Πολυτεχνείου)
* Παπαϊωάνου Δημήτριος (60 ετών). Από έμφραγμα μυοκαρδίου. Η γυναίκα του λέει ότι πέθανε ή από δακρυγόνα ή από σφαίρα αδέσποτου επειδή δεν την άφησαν να πλησιάσει το φέρετρο . (Πόρισμα Τσεβά για τα θύματα του Πολυτεχνείου)



Αυτοί είναι οι Έλληνες που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της επταετίας. Δε χωράει καμιά αμφισβήτηση, πιστεύω, για την ύπαρξη αυτών των νεκρών. Ρητά και κατηγορηματικά, λοιπόν, οι νεκροί της Χούντας ήταν στην καλύτερη περίπτωση 13.

Δε θα σταθώ στο πώς υπάρχουν ακόμη και σήμερα υποστηρικτές τούτων των ανθρώπων…Θα σταθώ στην υποχρέωση που έχουμε όλοι μας, ως πολίτες μιας κοινωνίας που θέλει να λέγεται «δημοκρατική», απέναντι στους νεκρούς αυτούς. Οφείλουμε να ενισχύουμε όσο μπορούμε, με το δικό μας τρόπο, το δημοκρατικό πολίτευμα, να εντοπίζουμε και να πολεμούμε τους όποιους παράγοντες το υποσκάπτουν, να ασκούμε τα δημοκρατικά μας δικαιώματα και να γνωρίζουμε τις υποχρεώσεις μας απέναντι στο Κράτος και το συμπολίτη μας. Το ίδιο και τα πολιτικά κόμματα.






Πηγές:

* «Το πραξικόπημα-Ο σχεδιασμός και η επιχείρηση» (Πάνος Πικραμένος- Εμμανουήλ Μπεντρουβάκης) Εκδόσεις Defencenet- Σειρά «Πολεμικές Μονογραφίες» Τεύχος 59
* «Ταχυδρόμος» τεύχος 299-19/11/05 σελ 46-51
* Πόρισμα Τσεβά για τα γεγονότα και τα θύματα του Πολυτεχνείου