Από το 1914 μέχρι το 1923, το ελλαδικό κράτος και η διεθνής κοινότητα στν πλειοψηφεία της, εγκατέλειψαν αβοήθητους τους Έλληνες, Αρμένιους και Ασσύριους και άφησαν τους Τούρκους να εκτελέσουν το αποτρόπαιο έγκλημα τους εις βάρος των χριστιανικών πληθυσμών. Ήταν οι πρώτες συστηματικές Γενοκτονίες στην σύγχρονη Ιστορία της ανθρωπότητος από τις οποίες διδάχτηκαν οι Ναζί και ο Χίτλερ!
Η ενοχή αυτή, σε συνδυασμό με την φενάκη τηε ελληνοτουρκικής φιλίας (!), επέβαλαν την σιωπή στην ελληνική κοινωνία για αυτό το έγκλημα τις δεκαετίες που ακολούθησαν, τότε που οι Τούρκοι συνέχισαν και πάλι ανενόχλητοι την εθνοκάθαρση του Ελληνισμού της Πόλης, της Ίμβρου, της Τενέδου και της Κύπρου.
Το 1994 η Βουλή των Ελλήνων ξέπλυνε μέρος της ντροπής και αναγνώρισε τη 19η Μαϊου ως "Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού". Όμως αυτό δεν αρκεί. Στόχος είναι η αναγνώριση της Γενοκτονίας από τη διεθνή κοινότητα, καθώς και θέσπιση νομοθετικού πλαισίου που να μην επιτρέπει την άρνηση των γενοκτονιών, ώστε να αποφευχθούν παρόμοια περιστατικά στο μέλλον και να δημιουργηθούν οι ασφαλείς συνθήκες για μια πραγματική προσέγγιση και φιλία μεταξύ των λαών.
Επειδή η πολιτική του τουρκικού κράτους επιμένει στην άρνηση των γενοκτονιών διαπράττοντας γενοκτονία της μνήμης και επειδή δεν θέλουμε να ξαναζήσει η Ανθρωπότητα νέες εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
1)Από την Τουρκία να αναγνωρίσει το διαπραχθέν έγκλημα σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής και των άλλων χριστιανικών πληθυσμών (Αρμενίων, Ασσυρίων).2)Από την Ελληνική Κυβέρνηση να εντάξει την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου στα πρός συζήτηση και διευθέτηση εκρεμμή ζητήματα με την Τουρκική Κυβέρνηση, να εκπληρώσει τη δέσμευση έκδοσης σε έξι γλώσσες του τόμου με τα ντοκουμέντα της γενοκτονίας και να ποινικοποιήσει την άρνηση των αναγνωρισμένων από αυτήν γενοκτονιών, όπως έχουν κάνει χώρες για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων και τη Γενοκτονία των Αρμενίων.
3)Από τον πολιτικό και ακαδημαϊκό κόσμο της χώρας να υποστηρίξε με κάθε τρόπο το ζήτημα της διεθνοποίησης της γενοκτονίας, κινητοποιώντας συναδέλφους τους σε όλον τον κόσμο, για να πετύχουμε το αποτέλεσμα που είχα στα κοινοβούλια της Ν.Αυστραλίας (Απρίλιος 2006), της Σουηδίας (Μάρτιος 2010) και της Νότιας Ουαλίας (Μάρτιος 2013), στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Απρίλιος 2006), σε δέκα Πολιτείες των ΗΠΑ και στη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκ'ων για την Μελέτη των Γενοκτονιών (Δεκέμβριος 2007), όπου αναγνωρίστηκε επισήμως ως ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ το έγκλημα των Νεοτούρκων και των Κεμαλικών σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής.
ΚΑΛΟΥΜΕ
Όλους τους Έλληνες και όλο τον πολιτισμένο κόσμο να συνταχθεί με τον δίκαιο αγώνα των απογόνων των γενοκτονημέων Ελλήνων και άλλων λαών για αναγνώριση της γενοκτονίας εις βάρος τους, ωστέ να μην γινόμαστε ξανά και ξανά μάρτυρες εγκληματικών πολιτικών κατά της ανθρωπότητας!Ο ανά τον κόσμο διάσπαρτος Ελληνισμός, σε αγαστή συνεργασία με τους λοιπούς απόδημους Έλληνες και τους απανταχού υπερασπιστές των πανανθρώπινων αξιών, θα αγωνιστεί συντονισμένα και με κάθε θεμιτό μέσο για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας και την καταδίκη του εγκλήματος.
"Οι εκτοπιζόμενοι απο τα χωριά τους δεν είχαν δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε τα απολύτως αναγκαία. Γυμνού και ξυπόλητοι, χωρίς τροφή και νερό. δερόμενοι και υβριζόμενοι, όσοι δεν εφονεύοντο οδηγούντο στα όρη από τους δημίους του. Οι περισσότεροι από αυτούς πέθαιναν κατά την πορεία από τα βασανιστήρια. Το τέρμα του ταξιδιού τους δεν σήμαινε και τέρμα των δεινών τους, γιατί οι βάρβαροι κάτοικοι των χωριών, τους παρελάμβαναν για να τους καταφέρουν το τελειωτικό πλήγμα..."
Από την έκθεση της Ελληνικής Πρεσβείας τον Ιούνιο του 1915
Αυτό ενημερωτικό φυλλάδιο (μαζί με οπτικοακουστικό υλικό) το πήρα όταν παρευρέθηκα στην εκδήλωση Μνήμης που οργάνωσε η Ένωση Ποντίων Περιστερίου. Νομίζω πως η μέρα το απαιτεί....
