28 Οκτωβριου ...

[_Divine_Sinner_]

Το διδαγμα ομως δεν ειναι τα @@ μαναμ ειναι το πως να μην βγαινουν χιτλερ στην εξουσια.

[Dhmellhn]

Αυτό που αναφέρεις δεν έχει καμμία σχέση με την 28η Οκτωβρίου. Είσαι εκτός θέματος.

Αν θες άνοιξε ξεχωριστό νήμα συζήτησης για να πούμε ότι θέλεις για το πως ανέβηκε ο Χἰτλερ στην εξουσία. Έχω κάνει σειρά εκπομπών για την Δημοκρατία της Βαϊμάρης.

[ArELa]

To υπέροχο αφιέρωμα στους ΗΡΩΕΣ μας ανέβηκε στα προεξέχοντα
από εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 531#p67531
όπως ανεβαίνει κάθε χρόνο, επ'ευκαιρία της επετείου του μεγάλου ΟΧΙ.

Οι όποιοι σχολιασμοί σας (αν έχετε), στο παρόν νήμα παρακαλώ, καθότι εκείνο
είναι κλειδωμένο ως προεξέχον!

Ευχαριστώ

[AnonymosEreynhths]

28η Οκτωβρίου 1940: "Ο μικρότερος δεκανέας του κόσμου" - Ντοκουμέντο

Εν καιρώ πολέμου ειναι πολλα αυτα που λαμβάνουν χώρα τα οποία υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν αδιανόητα. Συγκλονιστική ειναι και η ιστορία του μικρού πολεμιστή, Αναστάσιου Χαραλαμπόπουλου. Ο οποίος το 1940 έφυγε με το πατέρα του και κατατάχθη στον πόλεμο. Την ιστορία του "μικρού Αναστάσιου Χαραλαμπόπουλου" την αφηγείτε ο Έλληνας Υφυπουργός Τύπου σε δήλωση του στην γαλλόφωνη εφημερίδα Messager d' Athenes.
Να σημειωθεί οτι και άλλες εφημερίδες της εποχής φαίνεται να έδωσαν χώρο απο το πρωτοσέλιδο τους στον μικρό Αναστάσιο Χαραλαμπόπουλο, όπως ηταν και η εφημερίδα "Ακρόπολις", η οπόια αναφέρθηκε στον 13χονο πολεμιστη με το τίτλο "Ο Μικρότερος δεκανεύς του Κόσμου"(παρακάτω).

http://www.onalert.gr/files/Image/NewOn ... selida.jpg



Η δήλωση του Υφυπουργού Τύπου κάτω απο την φωτογραφία του μικρού παιδιού στην "Messager d' Athenes": “Ο μικρός Αναστάσιος Χαραλαμπόπουλος που έφυγε με τον πατέρα και προήχθη σε δεκανέα δι’ εξαιρέτους υπηρεσίας.”

Μέσα σε ένα τραίνο που μετέφερε στρατιώτες, όταν έφτασε στην Κοζάνη, βρέθηκε ένας πιτσιρίκος ανάμεσα στις αποσκευές. Εδήλωσε ότι ήθελε να πάει στον πόλεμο μαζί με τον πατέρα του που βρισκόταν μεσ’ στο τραίνο και ότι τίποτε στον κόσμο δεν θα τον έπειθε να γυρίση σπίτι του. Ο πατέρας τον πήρε στο λόχο του! Σύντομα ο Αναστάσης δέχτηκε το βάπτισμα του πυρός. Πολέμησε με τους μεγάλους και τον έβαλαν στην πρώτη γραμμή, την ημέρα που μπήκαν στην Κορυτσά. Αργότερα, ένα κρυολόγημα υποχρέωσε τον μικρό να αφήση τον λόχο του για να αναπαυθή σε ξενοδοχείο της πόλεως.

Μια νύχτα ξύπνησε από ένα θόρυβο,που ερχόταν απο το διπλανό δωμάτιο.Δεν άργησε να καταλάβη οτι ενα ραδιόφωνο βρισκόταν σε λειτουργία. Χωρίς να πή λέξη και χωρίς να κάνει θόρυβο στοίβαξε μπροστά στην πόρτα της ύποπτης κάμαρας όσα μπορούσε περισσότερα έπιπλα. Κατόπιν έτρεξε για να ξυπνήση τους ενοίκους. Λίγα λεπτά αργότερα ένας ιταλο-αλβανός κατάσκοπος βρισκόταν στα χέρια των αρμοδίων και ύστερα από λίγες ώρες ο Αναστάσιος Χαραλαμπόπουλος, γιος του Αλέξανδρου, 13 ετών, διοριζόταν δεκανέας.

Le Messager d’ Athenes 11.12.1940 (απο το βιβλίο: Οι καμπάνες Πανηγυριζουν)

http://www.onalert.gr/files/Image/NewOn ... s_1940.jpg

Πηγή: http://www.onalert.gr/stories/28h-oktwb ... smou/45789

[Dihnekhs]

“Ο Τσόγτσιλ και η καγαβάνα”

Ο Λυκούργος Καλλέργης θυμάται μια συνομιλία του με τον Τσαρούχη κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου 1940-41, όταν και οι δύο υπηρετούσαν ως στρατιώτες:

Ο Τσαρούχης όμως ήταν απόμακρος, δεν πίστευε τίποτε απ’ όλα αυτά. Κρυφογελούσε σαρκάζοντας. Δεν πίστευε καθόλου πως η ζωή θ’ αλλάξει, ότι οι άνθρωποι θα γίνουν καλύτεροι, ότι θα σταματήσουν οι πόλεμοι.
“Μα είναι δυνατό, Γιάννη”, του ‘λεγα εγώ, “είναι δυνατό να μην πιστεύεις ότι ο κόσμος θ’ αλλάξει ύστερα απ’ αυτό τον ολέθριο πόλεμο, ύστερα απ’ αυτόν το χαλασμό και την κοσμογονία; Δεν πιστεύεις ότι η ζωή θα γίνει καλύτερη, ότι οι σύμμαχοι θα συνεργαστούν για ν’ απαλλάξουν την ανθρωπότητα από την αθλιότητα, τη δυστυχία, την κοινωνική ανισότητα και τα δεινά των πολέμων;”
“Μα για ποιους συμμάχους μου μιλάς, Λυκούγο; Ποιοι είναι αυτοί οι καλοθελητές και ομοφγονούντες σύμμαχοι, που θ’ απαλλάξουν την ανθγωπότητα από τα δεινά, για τα οποία και αυτοί οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι;”
“Μα είναι οι σύμμαχοί μας, Γιάννη μου”, του λέω εγώ. “Οι σύμμαχοί μας ενάντια στο φασισμό!”
“Ποιοι είναι αυτοί οι σύμμαχοι; Ονόμασέ τους”.
“Μα ο Τσόρτσιλ, ο Ρούζβελτ και ο Στάλιν”, του απαντώ.
“Αχ, Καλλέγη, πόσο είσαι αφελής”, μου λέει. “Μου μιλάς για τον Τσόγτσιλ! Μα αγαπητέ μου, αν ο Τσόγτσιλ ήτανε τώγα εδώ κοντά μας και ετούτος ο πόλεμος δεν είχε τελειώσει, ξέγεις τι θα σου ‘λεγε;”
“Τι θα μου ‘λεγε;”
“Θα σου ‘λεγε: Βγε Καλλέγη, δώσε μου την καγαβάνα σου να φάω για να μη λεγώσω τη δικιά μου. Κι ούτε καν θα σε παγακαλούσε. Και θα σου άνοιγε στα γήγογα ένα καινούγιο μέτωπο, κι εσύ θα ήσουν πάλι στην πγώτη γαμμή να πολεμάς, ενώ ο Τσόγτσιλ, αφού θα είχε ντεγλικώσει με την καγαβάνα σου, θα κάπνιζε μακάγια το πούγο του σε κάποιο παλάτι στο Λονδίνο. Κάτι ανάλογο θα μπογούσαν να σου ζητήσουν και οι άλλοι σύμμαχοι, και ο Γούζβελτ και ο Στάλιν. Όλοι αυτοί, κατά κανόνα, την καγαβάνα τους ποτέ δεν τη λεγώνουν”.
Αυτός ήταν ο Τσαρούχης. Με μια αλληγορία και δυο καυτά λόγια ξόφλησε τη μεγάλη και τρανή συμμαχία των Μεγάλων, που τόσες και τόσες προσδοκίες κι ελπίδες στήριξε σ’ αυτήν η ανθρωπότητα και ιδιαίτερα η χώρα μας. Αυτή είναι μια από τις πιο ζωντανές μνήμες που μου έμειναν από το έπος της Αλβανίας. Το δυστύχημα είναι ότι ο Τσαρούχης βγήκε δικαιωμένος.

[ArELa]

Τα ΙΔΕΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ αποτείουν φόρο τιμής στους ήρωες του '40, με αποσπάσματα από το Ημερολόγιο ενός Ηρωα, του Δημήτριου Χριστόπουλου. Η ανάγκη μας να'ναι κοντά μας ζωντανός, έδωσε έναυσμα για τη δημιουργία μιας ξέχωρης ενότητας αφιερωμένη σ'εκείνον, σε περίοπτη θέση της σελίδας μας.


Επ'ευκαιρία της μεγάλης εθνικής μας επετείου, θα ταξιδέψουμε 75 χρόνια πίσω στο χρόνο, καθώς μέσα από τις κιτρινισμένες πια αλλά γλαφυρές σελίδες του ημερολογίου που κρατούσε, θα ξεπηδήσουν ίσως εικόνες από στιγμές ιστορικές και συγκλονιστικές κατά την περίοδο εκείνη.

Παραθέτοντας εδώ αυτούσια κάποια αντιπροσωπευτικά κομμάτια από αυτό το ημερολόγιο, υποκλινόμστε σε όλους τους ήρωες που υπερέβησαν εαυτούς, άντεξαν απίστευτες κακουχίες, πολέμησαν γενναία με τα λιγοστά τους εφόδια, και έκαναν τον ιδρώτα αίμα, για να δώσουν μια σκληρή και άνιση μάχη προασπίζοντας την πατρίδα μας!



Αποσπάσματα του ημερολογίου του αγαπημένου μου (που αν ζούσε θα γιόρταζε σήμερα),
στο προεξέχον εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 531#p67531

[AnonymosEreynhths]

28η Οκτωβρίου: Η Τιτανομαχία του Υψώματος 731

Αύριο συμπληρώνονται 76 χρόνια από το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν ήχησαν οι σειρήνες και οι καμπάνες του πολέμου. Όλοι οι Έλληνες, χωρίς καμιά άλλη σκέψη, υπάκουσαν στο εθνικό προσκλητήριο, πήραν το όπλο και έτρεξαν στις χιονισμένες κορφές της Πίνδου για να υπερασπιστούν την Πατρίδα και να πεθάνουν με τιμή.

Σ' αυτή την προσπάθεια, όπως λέει στο Αθηναικό Πρακτορείο ο δρ Ιστορίας και πρόεδρος του Φιλολογικού Ιστορικού Λογοτεχνικού Συνδέσμου Τρικάλων Θεόδωρος Νημάς, μεγάλη ήταν και η συμβολή των Θεσσαλών και ιδιαίτερα των στρατευμένων παιδιών της περιοχής Τρικάλων, τα οποία, μέσα από τις γραμμές του 5ου και του 51ου Συνταγμάτων Πεζικού, αντιμετώπισαν από τους πρώτους τον εισβολέα και εν συνεχεία, στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας, έγραψαν μοναδικές σελίδες δόξας.

Πρέπει να γνωρίζουν οι νεότεροι, εξηγεί ο κ. Νημάς, ότι το Απόσπασμα Δαβάκη αρχικά και Κετσέα αργότερα, το οποίο ανέκοψε την ιταλική προέλαση στα βουνά της Πίνδου, αποτελείτο -κατά βάση- από το 51ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων, ενώ το 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων μπήκε πρώτο στην Αλβανία και ελευθέρωσε το χωριό Λεσκοβίκι. Αργότερα, δε, έγραψε λαμπρές σελίδες δόξας.

Μία από αυτές τις λαμπρές σελίδες είναι και η "Τιτανομαχία του Υψώματος 731", κατά την οποία οι Τρικαλινοί και Καρδιτσιώτες μαχητές του 5ου Συντάγματος Πεζικού Τρικάλων απέκρουσαν την σφοδρή Εαρινή Ιταλική Επίθεση (9-13 Μαρτίου 1941) και ταπείνωσαν τον Μουσολίνι, που παρακολουθούσε από κοντά την πολυήμερη μάχη. "Δυστυχώς, αυτή η μάχη δεν έχει αξιολογηθεί ακόμα όπως θα έπρεπε, και η επίσημη Πολιτεία μέχρι σήμερα δεν την έχει προβάλει με αποτέλεσμα όλοι σχεδόν να την αγνοούμε" λέει ο κ. Νημάς.

Τι έγινε στο Ύψωμα 731; Σύμφωνα με τον κ. Νημά, οι Έλληνες, από τον χειμώνα, κατείχαν το ύψωμα αυτό που δέσποζε στα στενά της Κλεισούρας και έφραζε τον δρόμο των Ιταλών για την Ελλάδα. Ο Μουσολίνι, που ήθελε να νικήσει χωρίς τη βοήθεια των Γερμανών, επί έναν μήνα ετοίμαζε μια φοβερή επίθεση εναντίον των Ελλήνων. Είναι η γνωστή Εαρινή Επίθεση, η οποία άρχισε στις 6 το πρωί της 9ης Μαρτίου 1941 και το κύριο βάρος της εκδηλώθηκε στο Ύψωμα 731 και τα διπλανά 717 και Μπρέγκου Ράπιτ, τα οποία υπεράσπιζε κυρίως το 5ο Σύνταγμα Πεζικού Τρικάλων.

Ξαφνικά, όπως αναφέρει ο κ. Νημάς, όλος ο τομέας της Ι Μεραρχίας συγκλονίστηκε από ορυμαγδό εκρήξεων βλημάτων πυροβολικού παντός διαμετρήματος και βαρέων όλμων. Τετρακόσια κανόνια έβαλαν επί 2,5 ώρες στο κεντρικό μέτωπο. Πάνω στις ελληνικές θέσεις έπεσαν κάπου 100.000 βλήματα. Με το ξημέρωμα προστέθηκαν και 190 βομβαρδιστικά αεροπλάνα. Το έδαφος ανασκάφτηκε και όλα τα δέντρα του υψώματος κατακόπηκαν. Στις 9 ακριβώς, ο διοικητής του ΙΙ/5 τάγματος Δημήτριος Κασλάς εξέδωσε προς τους διοικητές των λόχων του της εξής διαταγή:
"Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρι εσχάτων. Ουδείς θα κινηθή προς τα οπίσω. Εμψυχώσατε άνδρας σας και τονώσατε το ηθικόν των. Προμηνύεται λυσσώδης επίθεσις του εχθρού, η οποία όπως δήποτε θα αποκρουσθή και θα συντριβή. Τηρήσατέ με ενήμερον τακτικής καταστάσεως. Επαναλαμβάνω, τότε μόνον θα διέλθη ο εχθρός εκ της τοποθεσίας μας, όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας".

Και πράγματι, την ίδια στιγμή -συνεχίζει ο ερευνητής- άρχισε η κανονική επίθεση του Ιταλικού Πεζικού κατά του υψώματος, με τη βεβαιότητα ότι πάνω σ' αυτό δεν έμεινε ψυχή. Γελάστηκαν, όμως, οικτρά. Με την άρση των ιταλικών πυρών πυροβολικού, τους επιτιθέμενους Ιταλούς περιέβαλε το Ελληνικό Πυροβολικό και τους αποδεκάτισε.

Όμως, παρά τις μεγάλες απώλειες, οι Ιταλοί διέρχονται τον φραγμό και προχωρούν. Και τότε έγινε κάτι το συγκλονιστικό. Μέσα από τα χώματα, τις πέτρες, τα διαλυμένα συρματοπλέγματα, τους ξεκοιλιασμένους γαιόσακους, αναδεύτηκαν ανθρώπινα όντα. Ήταν οι Τρικαλινοί υπερασπιστές του υψώματος, οι οποίοι, όσοι επέζησαν από τον ανηλεή βομβαρδισμό -εξηγεί ο κ. Νημάς- ανασηκώθηκαν, έσφιξαν το όπλο, σημάδεψαν και έριξαν στο ψαχνό.

"Τα ελληνικά πολυβόλα γάζωσαν τις πλαγιές. Οι Ιταλοί αιφνιδιάστηκαν και καθηλώθηκαν. Τότε οι Έλληνες βγήκαν απ' τα χαρακώματα και με εφ' όπλου λόγχη και την κραυγή «αέρα» αντεπιτέθηκαν και καταδίωξαν τον εχθρό προκαλώντας του πολλές απώλειες. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε άλλες δυο φορές την ίδια ημέρα και 4-5 φορές ημερησίως για δυο εβδομάδες με νικητές πάντα τους Έλληνες. Ως τις 13 Μαρτίου το Ύψωμα 731 υπεράσπιζαν οι Τρικαλινοί. Μετά αντικαταστάθηκαν από το 19ο Σ.Π. Σερρών, το οποίο έδειξε τον ίδιο ηρωισμό και κράτησε απόρθητα τα στενά. Ο Μουσολίνι ταπεινωμένος γύρισε στην Ιταλία. Το τίμημα όμως ήταν βαρύ για το 5ο Σύνταγμα: Αξιωματικοί: νεκροί 6, τραυματίες 8, εξαφανισθέντες 1. Οπλίτες: νεκροί 119, τραυματίες 425, εξαφανισθέντες 27. Συνολικά στον Πόλεμο του 1940-41 οι Τρικαλινοί αξιωματικοί και οπλίτες νεκροί είναι περίπου 450 και λίγο περισσότεροι οι Καρδιτσιώτες" σημειώνει ο ερευνητής.

Αξίζει να σημειώσουμε, επισημαίνει ο κ. Νημάς, ότι όταν κάποια ημέρα οι Ιταλοί ζήτησαν εκεχειρία για να θάψουν τους πολυάριθμους νεκρούς του, οι Έλληνες αξίωσαν να γραφεί στο σχετικό πρωτόκολλο πως αυτή συμφωνείται κατόπιν αιτήσεως της Ιταλίας, πράγμα βεβαίως που εκείνοι δεν δέχτηκαν.

"Την Τιτανομαχία στο Ύψωμα 731, οι στρατιωτικοί ηγήτορες την χαρακτήρισαν ισάξια ή και ανώτερη του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών, γιατί στον Μαραθώνα έγινε μία μάχη, ενώ εδώ πολλές* στις Θερμοπύλες ο εχθρός πέρασε, ενώ εδώ όχι" επισημαίνει ο ερευνητής και προσθέτει:

"Το έπος αυτό δεν το δημιούργησαν υπεράνθρωποι, αλλά απλοί άνθρωποι σαν κι εμάς, άνθρωποι που αγαπούσαν τη ζωή και την ειρήνη. Ήταν οι πατεράδες και οι παππούδες μας και πολλοί ίσως βρίσκονται ανάμεσά μας χωρίς να τυγχάνουν του οφειλόμενου σεβασμού και των αναλόγων τιμών. Οι ίδιοι, αργότερα, έγραψαν το νέο έπος της Εθνικής Αντιστάσεως. Κάποιοι από αυτούς, όμως, λόγω των μετέπειτα γεγονότων παραμερίστηκαν, αγνοήθηκαν ή ακόμα και διώχτηκαν άδικα. Η δικαίωσή τους όμως, έστω και αργά, ήρθε".

Πηγή: http://www.onalert.gr/stories/28h-oktwb ... -731/37974

[Dihnekhs]

Iσχυρό μήνυμα στον Ρ.Τ.Ερτνογάν με επίδειξη ισχύος στη στρατιωτική παρέλαση Θεσσαλονίκης: Έπεσαν αλεξιπτωτιστές στον Θερμαϊκό



πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2016/10/%cf ... z4ONG0NaL0

[Dihnekhs]

Παιδιά της Ελλάδος, Σοφία Βέμπο, 28η Οκτωβρίου 1940

[Dihnekhs]

Προετοιμασία, πόλεμος και κομμουνιστές

http://redskywarning.blogspot.gr/2016/1 ... st_27.html

[alkinoos]

Πολλοί πολιτικοί ήταν ,είναι .και θα είναι τα πουτανάκια του χρήματος και των έσω/έξω συμφερόντων ..χρειαζόμαστε πολιτικούς με μπαλάκια ουρακοντάγκου.Ένας τύπου ,Καποδίστρια ,Μεταξά και Παπαδόπουλου μαζί..

[Jackal]

Η κυρά της Ρω: Η ιστορία της γυναίκας που ύψωνε κάθε μέρα την ελληνική σημαία.

Το όνομά της έγινε σύμβολο. Σημείο αναφοράς γενναιότητας και πατριωτισμού. Μια γυναίκα με πρόσωπό τσαλακωμένο από τις αντιξοότητες, με ένα κορμί ζαρωμένο από το αλάτι της θάλασσας και τις κακουχίες, αλλά με βλέμμα πεντακάθαρο με καρδιά αγνή, με ψυχή που ξεχείλιζε στα κύματα γύρω από το μικρό της νησάκι.

Η κυρά της Ρω, ή κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη, ύψωνε κάθε μέρα για 34 (κατά άλλους για 40) χρόνια την ελληνική σημαία μια ανάσα από τα τουρκικά παράλια.



Η κυρά της Ρω, ή κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη, ύψωνε κάθε μέρα για 34 (κατά άλλους για 40) χρόνια την ελληνική σημαία μια ανάσα από τα τουρκικά παράλια. Σε ένα μέρος άγονο, αφιλόξενο, που μόνο λίγο χορτάρι φύτρωνε στο χώμα. Σε μια μικρή βραχονησίδα που ήταν το σπίτι της, η άκρη της πατρίδας που λάτρευε.



Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο. Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες.



Η Ρω βρίσκεται 4 μίλια δυτικά από το Καστελόριζο και σε απόσταση 12 μιλίων από τις τoυρκικές ακτές. Ονομάζεται και Άγιος Γεώργιος, ή αρχαία Ρώγη ή Ρόπη. Εκεί πήρε την απόφαση να μείνει με το σύζυγό της η Δέσποινα Αχλαδιώτη το 1924, ήταν τότε μόλις 25 χρονών.



Το Καστελόριζο και τα γύρω νησιά είχαν γεμίσει πρόσφυγες. Στη Ρω ζούσαν τότε λιγοστές οικογένειες. Άγονο μέρος, δεν ήταν για όλους. Η Δέσποινα με τον άντρα της δε δίστασαν. Παρέα με λίγα ζώα για να καλύπτουν τις ανάγκες τους, πήραν όσα υπάρχοντα είχαν και εγκαταστάθηκαν στη Ρω.



Η πρώτη φορά που η Δέσποινα Αχλαδιώτου ύψωσε τη σημαία ήταν το 1927, όταν ξύπνησε ένα πρωί και είδε στην κορυφή του νησιού να κυματίζει η τουρκική σημαία. Πήγε στο σπίτι, άνοιξε το σεντούκι, πήρε ένα λευκό σεντόνι και μια γαλάζια κουρτίνα και έραψε τη γαλανόλευκη. Κατέβασε με τον άντρα της την τουρκική, τοποθετώντας στη θέση της τη νέα σημαία.



Λίγα χρόνια αργότερα οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού έφυγαν για να αναζητήσουν μια καλύτερη μοίρα για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Η Δέσποινα και ο Κώστας όμως έμειναν. Σχεδόν ολομόναχοι.



Ώσπου το 1940 ο Κώστας Αχλαδιώτης αρρώστησε βαριά. Κλινήρης και παντελώς αδύναμος, έπρεπε να μεταφερθεί στο Καστελόριζο. Έτσι η Δέσποινα άναψε φωτιά ώστε να ειδοποιήσει για βοήθεια τους ψαράδες στα καϊκάκια. Άργησαν πολύ να τη δούν όμως. Και τη φωτιά και τη Δέσποινα. Ο άντρας της πέθανε στο δρόμο για το νησί όπου θα του έσωζαν τη ζωή οι γιατροί. Και η Δέσποινα τον κήδεψε μόνη της. Και μόνη της τον έκλαψε.



Το 1943 επέστρεψε στη Ρω από το Καστελόριζο όπου έμεινε για λίγο, παίρνοντας μαζί της την τυφλή μητέρα της. Δύο γυναίκες μόνες στην κατοχή. Ήταν τότε που άρχισε να υψώνει κάθε πρωί την ελληνική σημαία και να την κατεβάζει το βράδυ. Από τη Ρω προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με “δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά”, όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.



“Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τ’ αγαπώ. / Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο. Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες… …βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Τουρκικές ακτές. / Την Ελληνική Σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον Τάφο.” είχε πει η ίδια.



Μετά τα γεγονότα του 1974, όπου Τούρκοι τοποθετούσαν κρυφά τη σημαία τους, η γυναίκα και το νησάκι της έγιναν γνωστά παντού.

Η Δέσποινα Αχλαδιώτη βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1975), το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982. Η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.




http://www.youtube.com/watch?v=2iXMXQNNoFU

[Jackal]

[Dihnekhs]

Μια φωτογραφία που εξηγεί γιατί το δύσκολο 1940 νικήσαμε και τώρα δεν σηκώνουμε κεφάλι

Η φωτογραφία δεν είναι απλά μια ακόμη από την εποχή που η Ελλάδα ζούσε τον θρίαμβο του Έπους του 1940.
Είναι η απάντηση σ΄ όσους ρωτούν γιατί τότε η σαφώς ασθενέστερη σ΄ όλα Ελλάδα μεγαλούργησε και σήμερα η χώρα δεν μπορεί να σταθεί όρθια και να αρθρώσει λόγο και άποψη έναντι όσων την βάζουν συστηματικά στη γωνία. Τότε η κατάσταση ήταν σαφώς πιο δύσκολη με τα όπλα να έχουν τον λόγο. Κι όμως τότε τα καταφέραμε…
Η εξήγηση λοιπόν στην λεζάντα της φωτογραφίας:
Στην πρώτη σειρά, δεύτερος από αριστερά, ο ηθοποιός Λάμπρος Κωνσταντάρας.
Δεξιά του, πρώτος από αριστερά, ο βαρύτονος Ευάγγελος Μαγκλιβέρας.
Αριστερά του, τρίτος από αριστερά, ο τενόρος Κώστας Σάμιος.
Τελευταίος δεξιά ο έμπορος Τσαλίκης.
Στην δεύτερη σειρά, πρώτος από αριστερά ο δημοσιογράφος Δ.Γαλερίδης.
Δεύτερος, ο υπουργός Γεώργιος Καρτάλης.
Τρίτος, ο καθηγητής Δ. Θιβαδόπουλος.
Τέταρτος, ο συγγραφέας Γεώργιος Θεοτοκάς που έβαλε “μέσον” (!) για να πάει να πολεμήσει στην πρώτη γραμμή.!!! Το “μέσον” του για τον σκοπό αυτό ήταν ο τότε Στρατηγός Σέργιος Γυαλίστρας.
Πεμπτος, ο βιομήχανος Συμεόνογλου.
Έκτος, ο δημοσιογράφος Κώστας Μάγιερ.
Όλοι αυτοί θα μπορούσαν να έχουν γίνει αυτό που σήμερα λέμε… “βύσμα”. Κι όμως κανείς τους δεν κρύφτηκε. Κανείς τους δεν επικαλέστηκε την ιδιότητά του για να μην φορέσει το χακί και να πολεμήσει. Ούτε καν το σκέφθηκαν .
Όλη η ελληνική κοινωνία ,η συντριπτική της πλειοψηφία ενώθηκε για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο. Και κανείς πλην ελαχίστων δεν υπολόγισαν τους κινδύνους και τις ταλαιπωρίες .
Δεν ήταν μόνο οι εικονιζόμενοι “διάσημοι” της εποχής στη φωτογραφία που πολέμησαν . Υπήρξαν κι άλλοι πολλοί:

Ο ηθοποιός κ Διονύσης Παπαγιαννόπουλος πολέμησε σαν υπολοχαγός στη πρώτη γραμμή.
Ο ηθοποιός Ντίνος Ηλιόπουλος ήταν ασυρματιστής πυροβολικού πρώτης γραμμής.
Ο ηθοποιός Παντελής Ζερβός λοχίας πρώτης γραμμής.
Ο ηθοποιός, Νίκος Σταυρίδης ήταν τραυματιοφορέας πρώτης γραμμής.
Ο ηθοποιός Δήμος Αυγείας, ήταν καταδρομέας κολύμπησε στο παγωμένο νερό με το μαχαίρι στο στόμα και έκοψε τα καλώδια των εκρηκτικών, μιας παγιδευμένης από τον εχθρό σημαντικής γέφυρας, επιτρέποντας έτσι την προέλαση του Ελληνικού στρατού στην Κορυτσά, η απελευθέρωση της οποίας σηματοδότησε την αποφασιστική καμπή για την συντριβή των φασιστικών δυνάμεων.
Παρασημοφορήθηκε και συνέχισε να πολεμά μέχρι που σκοτώθηκε, πιστός στον υψηλό προορισμό του ρόλου του.
Ο ηθοποιός Πάνος Κυριακόπουλος, έπεσε πολεμώντας στον Αυλώνα.
Οι ηθοποιοί μας Θάνος Κωτσόπουλος, Μάνος Κατράκης, Λυκούργος Καλλέργης, Στέλιος Βόκοβιτς, Γκίκας Μπινιάρης, Νάσος Χριστογιαννόπουλος, Φροίξος Θεοφανίδης, Μάκης Τζίνης, Στέφανος Πήλιος,ήταν όλοι στρατιώτες και πρωταγωνιστές της πρώτης γραμμής.
Μαζί και μ’άλλους ανθρώπους της Τέχνης, όπως ο τενόρος Γ. Τουμπακάρης,που έπεσε ηρωικά και «με απερισκεψία ευέλπιδος» μαχόμενος, ή ο θεατρικός συγγραφέας και γενικός γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου Άγγελος Τερζάκης, που καταγράφεται ότι παρέμεινε στη ζώνη του πυρός ως το τέλος του πολέμου, ή οι αγαπημένοι μας συγγραφείς και ποιητές,Νίκος Καββαδίας, Νίκος Εγγονόπουλος, Νικηφόρος Βρεττάκος, Άρης Δικταίος, Τάκης Σινόπουλος, Λουκής Ακρίτας, Γιώργος Σαραντάρης, Αστέρης Κοββατζής, Άγγελος Βλάχος, Ανδρέας Καραντώνης, Στέλιος Ξεφλούδας, Γιάννης Μπεράτης, κ.ά. ή οι ζωγράφοι-σκηνογράφοι, μοναδικοί και αγαπητοί Σπύρος Βασιλείου και Γιάννης Τσαρούχης, που κρατούσε στα χέρια του πάντοτε
μια εικόνα της Μεγάλης Μάνας και ζωγράφισε την Παναγία της Νίκης.
Όλοι αυτοί μπορούν να πουν: «.έζησα το θαύμα.» όπως λέει ο Ανθυπολοχαγός Οδυσσέας Ελύτης για τον εαυτό του. Γράφει:
«Δεν απέμενε παρά να κρατήσω τον όρκο μου και να δώσω υπόσταση
στον Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, αυτόν που είχε δοκιμαστεί σε όλα
τα ανεβοκατεβάσματα της Ελληνικής Ιστορίας και που προχωρούσε ολοένα
για να φτάσει μέσα και πέρα από το θάνατο.»
«Από το άλλο μέρος, έγινε αιτία ο πόλεμος να συνειδητοποιήσω
τι είναι ο αγώνας, ο ομαδικός πλέον και όχι ο προσωπικός.
Θέλω να πω τι σημαίνει να μάχεσαι και συ.»
«Χωρίς την εμπειρία αυτή, πιστεύω δεν θα μου είχε ανοιχτεί ο δρόμος για το «Άξιον Εστί».

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2016/10/1940.html

[ArELa]

Φέρνετε από άλλα σάιτς/μπλογκς τόσες ιστορικές καταγραφές...
Καλά κάνετε...
Τη δική μας εδώ... ποιος την είδε αλήθεια;


Πρέπει να πω ότι μέρα που είναι, πραγματικά μου λείπει η Lolita που είχε φάει κόλλημα μ'αυτό το ημερολόγιο
και όταν έγραφα τις καταχωρήσεις (με τα πλήκτρα) με παρακαλούσε να ρίξω και την επόμενη...
Χαρακτηριστικό δείγμα των σκέψεων και συναισθημάτων της γι'αυτή την ενότητα
θα διαβάσετε εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 4131#p4131
Το ΖΟΥΣΕ η κοπελιά κυριολεκτικά... Εκείνη, τον είχε τιμήσει και με το παραπάνω!
Να είναι καλά όπου κι αν βρίσκεται!


Τώρα (κάθε χρόνο δηλαδή) το βάζω προεξέχον και με σκαναρισμένες κάποιες σελίδες μάλιστα,
και κανείς δε σηκώνει ούτε φρύδι... Απογοητευτικό μεν, πικρή πραγματικότητα δε...

Εξαιρετικές οι αναφορές που μπαίνουν στο νήμα της 28ης εδώ, αλλά όσοι δεν έχουν
δει το ημερολόγιο ενός ηρωα, θα μπορούσαν (και κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε)
να αφιερώσουν λίγο χρόνο να το δουν κι αυτό... Δεν είναι λιγότερο ιστορικό
από όσα τοποθετούνται τέτοιες μέρες...

Και ασφαλώς δεν είναι τυχαίο ούτε από φιλαυτία που έφτιαξα το πάλαι ποτέ, ξεχωριστή
ενότητα γι'αυτό το ημερολόγιο...γι'αυτόν τον ΗΡΩΑ που είχα την τιμή να γνωρίσω
και να έχω στη ζωή μου, έναν ήρωα που μου χάρισε υπέροχα βιώματα από τα γενοφάσκια μου

(ναι εμένα βαστάει τον προηγούμενο αιώνα...σα να'χει περάσει ολόκληρη αιωνιότητα...)

και μου έδωσε αρχές και αξίες που μένουν μέχρι σήμερα ανεξίτηλες μέσα μου...
Η ενότητα αυτή είναι ΣΤΟΛΙΔΙ και τιμή για τα ΙΔΕΟ...

και σε αυτήν τα λέω όλα... Όσοι από τους νεότερους θέλουν να τη δουν (συνολικά ως ενότητα),
δεν έχουν παρά να κλικάρουν εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewforum.php?f=20

τα σχόλια εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 4128#p4128 (που γράφτηκαν
από το 2006) λένε πολλά περισσότερα απ'όσα θα μπορούσα να πω εγώ γι'αυτόν τον άνδρα...

Η εικόνα του εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 4119#p4119
τον κάνει πρόσωπο υπαρκτό και δικό μας άνθρωπο...

και οι καταχωρήσεις του γραμμένες μία μία από εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 3794#p3794
Αυτές ας μου επιτραπεί να πω, ότι είναι μια ιστορική παρακαταθήκη
για όλους τους Ελληνες...

Ο Δημήτριος Χριστόπουλος ήταν συζυγος της αδερφής του πατέρα μου, και στο βαθμό που η ζωή
δεν τους ευλόγησε με παιδιά δικά τους, ήταν επί της ουσίας ο δεύτερος πατέρας μου...
Αυτό βέβαια δε σημαίνει΄οτι κι ο πρώτος (ο βιολογικός μου) πήγε πίσω
σε ηρωϊσμό...Αν και πιτσιρικάς τότε (μη στρατεύσιμος στα 16, όντας παιδί του Πειραιά
(μεγαλωμένος στην Καστέλα), σαμποτάριζε τα καράβια των Γερμανών
που ήταν αραγμένα στο λιμάνι τότε... θα γράψω κάποια στιγμή και για εκείνον...

Καλημέρα σας

[ArELa]

H ωραιότερη εκτέλεση που έχω ακούσει (μετά τη Βέμπο)



https://www.youtube.com/watch?v=xgOt3y3h2gE

[Jackal]

Βασούλα προσωπικά τώρα είδα τις καταχωρίσεις..είχα μπει να διαβάσω εχθές και είχα δει εικόνες από το πρωτότυπο ημερολόγιο που ήταν με καλλιγραφικά που αδυνατούσα να διαβάσω..τώρα που το είδα θα κάτσω να διαβάσω κάποια!!

[ArELa]

Βασούλα προσωπικά τώρα είδα τις καταχωρίσεις..είχα μπει να διαβάσω εχθές και είχα δει εικόνες από το πρωτότυπο ημερολόγιο που ήταν με καλλιγραφικά που αδυνατούσα να διαβάσω..τώρα που το είδα θα κάτσω να διαβάσω κάποια!!

τα αποσπάσματα που είναι στα προεξέχοντα, τραβήχτηκαν με κινητό τότε που δεν είχα σκάνερ,
και σίγουρα είναι δυσανάγνωστα... η αξία τους έγκειται πως βλέπουμε τον γραφικό χαρακτήρα
του νεαρούλη, που έγραφε πάνω στο μέτωπο πριν 75 χρόνια...

Κάτι μου λέει πως αν αρχίσεις, δε θα σταματήσεις μέχρι να το τελειώσεις... άλλωστε όσα έγραψε
ήταν μονο τα βιώματά του στο μέτωπο... μετά σταμάτησε να γράφει...

Θα χαρώ να διαβάσω στους σχολιασμούς (όταν ολοκληρώσεις) τα συναισθήματα που σου γέννησε αυτό το ημερολόγιο.

[Dihnekhs]

Έτσι απαντάμε εμείς οι Έλληνες στον κάθε Ερντογάν κύριε πρωθυπουργέ Αλέξη Τσίπρα!
Ρίγος, Συγκίνηση και Υπερηφάνεια στον Υπέρτατο Βαθμό! Συγκλονίζει η Ε” Μοίρα Καταδρομών Βροντοφωνάζοντας »ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Η ΧΩΡΑ»
Δράμα – 28.10.2016



πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2016/10/%ce ... z4OUCfpwQ8

[Athenian]

Κόρη κι εγώ ενός απο τους μαχητές της Αλβανίας υποχρεούμαι να αποτείσω φόρο τιμής σ' αυτούς τους ανθρώπους που με την ψυχή τους κράτησαν την πατρίδα μας ελεύθερη!!!
Ο πατέρας μου, συμφωνα και με τα αρχεία της Ιστορίας Στρατού, υπηρέτησε στην γραμμή των προσσω επι 4 μήνες και 13 ημέρες!
Γύρισε στην Κρήτη με τα πόδια (έως Γύθειο κι απο εκει με ψαροβαρκα στο Κστελι και μετά παλι με τα πόδια στα Χανιά).
Ο πόλεμος αυτός του κληροδώτησε ενα κακό αναπνευστικο που το κουβαλούσε μεχρι και το θανατό του!
Φυσικά δεν ήταν ο μόνος!!!!
Έχω πολλές ιστορίες να διηγηθώ απο εκείνη την περίοδο, τις οποίες μας διηγόταν ο ίδιος συχνά πυκνά όμως δεν θέλω να σας κουρασω... αλλωστε και ποιο παιδί πολεμιστή της Αλβανίας δεν έχει να πει!!!
Υποκλίνομαι στην ψυχή τους και στις θυσίες τους!!!
Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι!!!

[ArELa]

Κόρη κι εγώ ενός απο τους μαχητές της Αλβανίας υποχρεούμαι να αποτείσω φόρο τιμής σ' αυτούς τους ανθρώπους που με την ψυχή τους κράτησαν την πατρίδα μας ελεύθερη!!!
Ο πατέρας μου, συμφωνα και με τα αρχεία της Ιστορίας Στρατού, υπηρέτησε στην γραμμή των προσσω επι 4 μήνες και 13 ημέρες!
Γύρισε στην Κρήτη με τα πόδια (έως Γύθειο κι απο εκει με ψαροβαρκα στο Κστελι και μετά παλι με τα πόδια στα Χανιά).
Ο πόλεμος αυτός του κληροδώτησε ενα κακό αναπνευστικο που το κουβαλούσε μεχρι και το θανατό του!
Φυσικά δεν ήταν ο μόνος!!!!
Έχω πολλές ιστορίες να διηγηθώ απο εκείνη την περίοδο, τις οποίες μας διηγόταν ο ίδιος συχνά πυκνά όμως δεν θέλω να σας κουρασω... αλλωστε και ποιο παιδί πολεμιστή της Αλβανίας δεν έχει να πει!!!
Υποκλίνομαι στην ψυχή τους και στις θυσίες τους!!!
Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι!!!

Καλώς μας ήρθες Ευγενία μου !
Είναι σημαδιακό και αρμόζει στη φτιάξη και την ΕλληνοΨυχάρα σου πολύ
το πρώτο σου ποστ στα ΙΔΕΟ να είναι σ'αυτό το ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΟ νήμα!

Είναι πραγματικά ΑΘΑΝΑΤΟΙ και είναι πάρα πολλοί αυτοί που ειδικά
στις μέρες μας θα επρεπε να αποτελούν τρανό παράδειγμα από τη μια,
και δυνατή πηγή έμπνευσης από την άλλη.

Και όχι, εμένα ειδικά δε θα με κούραζαν ποτέ τέτοιες αφηγήσεις...
Γράφεις ό,τι θέλεις, όσο θέλεις και όπου θέλεις.

Καλή συνέχεια, μάτια μου

[AnonymosEreynhths]

Παρέλαση με την ελληνική σημαία στην Ουγκάντα για την επέτειο του “ΟΧΙ”

Συγκινητικές στιγμές για τον Ελληνισμό εκτυλίχθηκαν ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου στην μακρινή Ουγκάντα με δεκάδες παιδιά απο την Αφρική να υψώνουν τη γαλανόλευκη και να παρελαύνουν προκειμένου να τιμήσουν την επέτειο του ΟΧΙ.
Εμπνευστής αυτής της ασυνήθιστης παρέλασης ήταν ο ιερέας της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουγκάντα, πάτερ Αντώνιος Μουτιάμπα, ο οποίος πριν απο αρκετά χρόνια ταξίδεψε στην Ελλάδα για σπουδές και απο τότε τιμά τη χώρα μας σαν δεύτερη πατρίδα του.

"Διδάσκουμε στα παιδιά εδω τον ελληνικό πολιτισμό. Πόλλοι Έλληνες είναι ανάδοχοι γονείς σε παιδιά της περιοχής ενω περισσότερα απο 10 παιδιά επιλέγουν την Ελλάδα για να σπουδάσουν", λεει στο Newsit ο πάτερ Αντώνιος και δηλώνει συγκινημένος για την τιμή που έγινε για τα ελληνικά χρώματα.

"Κάποιοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν αρκετά για την Ελλάδα. Αυτό είναι λάθος γιατί κάθε φορά που γιορτάζει η Ελλάδα γιορτάζει ο παγκόσμιος πολιτισμός. Πρέπει όλη η ανθρωπότητα να το γιορτάζει αυτό", εξηγεί και τονίζει πως "όταν υψώνεται η ελληνική σημαία" είναι σαν να τιμώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η παρέλαση των παιδιών της Ουγκάντα με την ελληνική σημαία, στην οποία έδωσε το παρών ο υπουργός Παιδείας της χώρας και ο Έλληνας πρόξενος, έχει ξαναγίνει πριν χρόνια και πρόθεση του πατέρα Αντώνιου είναι να καθιερωθεί σε ετήσια βάση στην τοπική ορθόδοξη κοινότητα.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΜΟΥ

Πηγή: http://www.newsit.gr/kosmos/Parelasi-me ... OXI/669255

[Athenian]

Απόψε έχω όρεξη για να δημοσιεύσω κατι που μου διηγηθηκε ο πατερας μου σχετικο με την επιστροφη του απο το Αλβανικο μέτωπο.... παμε λοιπον....
Στα χρονια της νιοτης του, το να έχεις 4ποδο ΙΧ και καθαρόαιμο ήταν προνομιο των οικονομικως ευκατάστατων ατόμων...
Γιος μεγαλοκτηματια και μαλιστα το 1ο απο 14!!! παιδιά ο πατέρας απολαμβανε αυτου του προνομιου απο τον παππου μου! Του αγορασε λοιπον μια πανεμορφη φοραδιτσα όντας μολις 15 ετών ο πατερας μου και η φοραδιτσα (ρατσα Κρητικο άλογο γεωργαλιτικο) μολις ενος έτους! Την περιποιοταν και την αγαπουσε ο πατερας μου υπερβολικα.... Μετα τα 2 της χρονια καταφερε να την ιππευσει και να γινουν αχωριστοι συντροφοι έκτοτε!!! (Διευκρινιση τα αλογα ιππευονται μετα τα 2 τους χρονια).

Κληρωτος του 38 ο πατερας μου υπηρετησε τη στρατιωτικη του θητεια (την κανονικη) στη Βασιλικη Φρουρα τοτε, σημερινη Προεδρικη φρουρα δηλαδη εν ολιγοις τσολιαδακι!!!
Το 1940 βεβαια δεν ειχε ακομα απολυθει και εσταλη στο Αλβανικο μέτωπο όπου υπηρετησε στην γραμμη των προσσω.
Οπως ομως επιστρατευθηκαν οι Ελληνες άρρενες, επιστρατευθηκαν και τα ζωα!!! και βεβαια και η φοραδιτσα του πατερα μου η οποια υπηρετησε, οπως εκ των υστερων διαπιστωθηκε, στο Αλβανικο μετωπο κουβαλοντας πολεμοφοδια.
Κατα την οπισθοχωρηση, συνάντησαν μια ίλη αλόγων συνοδευομενα απο τους αρμοδιους του στρατευματος.
Ενα αλογο απο την αγελη, ξεχωρισε.... αρχισε να σηκωνεται στα δυο ποδια, να χλιμιντραει και να κανει τρελλη φασαρια....
Απεσπασε λοιπον την προσοχη του πεζοπορου πατερα μου καθως επισης και του Ίλαρχου...
Ηταν η γλυκια του φοραδιτσα η οποια τον γνωρισε και τον πεθυμησε και εκανε αυτη τη φασαρια για να καταφερει να φτασει κοντα του.... γιατι τα φιλαρακια δεν χωριζονται ποτε!!!
Ο Ίλαρχος τα χασε... δεν ηξερε τι να υποθεσει απο την ξαφνικη συμπεριφορα του αλόγου... ο πατερας μου δειλα δειλα πλησιασε γιατι κι εκεινος καταλαβε τι ειχε συμβει και ηθελε να σφιξει στην αγκαλια του την αγαπημενη του φιλη.
Τοτε έκπληκτος ο Ίλαρχος μπροστα σε μια σκηνη με αγκαλιες φιλια χλιμιντρισματα απο τη φοραδα και κλαμα απο τον πατερα μου, ρωτησε τον πατερα μου... -Δική σου είναι;
Ναι απάντησε ο πατερας μου με δακρισμενα ματια
-Άκου να σου πω, του ειπε ο υπευθυνος της αγελης των αλογων, δεν μπορω να στο δωσω γιατι ειναι επιστρατευμενο... όμως μπορω να ισχυρισθω οτι το χασα στη διαδρομη.... πιο κατω θα κανω τα στραβα ματια και παρτο και φυγε...
τετοια αντιδραση και τετοια συναισθηματα απο αλογο προς ανθρωπο και αντιθετα, δεν το χω ξαναζησει....
Κριμα ομως δεν προφτασαν να ξανασμιξουν οπως το θελαν και οι δυο τους σαν τρελλοι, πιο κατω παραμονευε ναρκοπεδιο... το πατησαν τα πρωτα αλογα και σχεδον ολη η Ίλη σκοτωθηκε και μαζι βεβαια και η φοραδιτσα του πατερα μου...

Η ζωη γραφει σεναρια καποιες φορες που δεν μπορει να τα διανοηθει ανθρωπου νους...
Ετσι και τοτε... με οχι αισιο τελος....
_________
Έχω κι αλλες ιστοριες που μπορω να σας διηγηθω οταν θα έχω παλι κέφια...
Καλή συνέχεια σε όλους

[ArELa]

Yπέροχη και συγκινητική ιστορία...Έπαθα κάτι όταν το διάβασα...



κι αν έφυγε απ'αυτόν τον κόσμο η φοραδίτσα, η αγάπη τους δεν πέθανε... γιατί η αγάπη
δεν έχει σύνορα διαστάσεων, πλανητών, επίγειων ή μη...

Ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζι μας, γλυκιά μου φίλη

[Athenian]

Yπέροχη και συγκινητική ιστορία...Έπαθα κάτι όταν το διάβασα...



κι αν έφυγε απ'αυτόν τον κόσμο η φοραδίτσα, η αγάπη τους δεν πέθανε... γιατί η αγάπη
δεν έχει σύνορα διαστάσεων, πλανητών, επίγειων ή μη...

Ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζι μας, γλυκιά μου φίλη

Σιγουρα τωρα ειναι μαζι εκει ψηλα στον ουρανο!!! αποκλειεται να μην εχουν συναντηθει....
Αυτη η αγαπη ηταν αμοιβαια....
Ευχαριστω για το σχολιο σου καλη μου Βασουλα