28 Οκτωβριου ...

[PELTASTIS VARNAVAS]

1940 - 2010...ετη εβδομηκοντα...
απο τη μια οι εικονες δειχνουν να ξεθωριαζουν ή τουλαχιστον ετσι μας επιβαλλουν οι απανταχου
λογιστες της καρδιας και παραχαρακτες των βιωματικων εσωτερικων επαναστασεων...οι γνωστοι υπεργολαβοι ιδεων-ιδεολογιων χωρις συνορα...πρεπει να ξεφτισει το πολεμικο ανακοινωθεν, πρεπει να ατονισει η βεμπο,
το βλεμα μεσα στα χιονια και στα κρυοπαγηματα πρεπει να ξεχαστουν...αγγαρεια η παρελαση του γαπ,
αγγαρεια τα ποιηματα και η ουσια των εορτων...ληθη ληθη ληθη...το τριπτυχο της επιτυχιας
τελικα που πηγαν τα βαγονια με τα χαμογελα των πιτσιρικαδων που πετουσαν προς το μετωπο το 1940?
φτασαν στον προορισμο των????

απο την αλλη ολο και πιο επικαιρα τα μηνυματα....

ας ξεκινησουμε το σχετικο φετεινο αφιερωμα...τερζακης...σωτηριου..βεμπο...απο γνωστη πηγη κειμενων..δικων μας

http://www.sarantakos.com/kibwtos/mazi/ ... u_mana.htm

Διδώ Σωτηρίου (1911-2004)



Η Διδώ Σωτηρίου γεννήθηκε στο Αϊντίνι της Μικράς Ασίας. Παρακολούθησε μαθήματα φιλολογίας στην Αθήνα και στο Παρίσι, στην Σορβόννη. Από το 1935 εργάστηκε σα δημοσιογράφος σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά και σαν αρχισυντάκτης του περιοδικού «Γυναίκα». Το 1958 εξέδωσε το μυθιστόρημα «Οι Νεκροί περιμένουν». Το 1961 το αντιστασιακό μυθιστόρημα «Ηλέκτρα» και το 1962 το μυθιστόρημα «Ματωμένα Χώματα».




Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ



Ένα μήνα τον βασάνιζαν τον Ζήση στην οδό Μέρλιν. Η μάνα του τριγυρνούσε ολομερίς εκεί γύρω μ’ ένα τενεκεδάκι φαγητό, μια κουβέρτα και μιαν αλλαξιά ρούχα. «Απαγορεύεται», της λέγαν, «Φερμπότεν»! Μα κείνη δεν το ’παιρνε απόφαση. Και ξαναγύριζε την άλλη μέρα, και σερνότανε στα σκαλοπάτια της Γκεστάπο βυθισμένη στις σκέψεις της: «Κάπου εδώ θα πάτησε και το παιδάκι μου. Πίσω απ’ αυτά τα παράθυρα θ’ ανασαίνει…».

Μια μέρα δέχτηκαν ρούχα και φαγητό. Η κυρία Χαρίκλεια αναθάρρεψε: Δεν χάθηκαν ακόμα όλες οι ελπίδες, όχι δε χάθηκαν. Ήθελε τόσο να ελπίζει! Πίστευε κάθε πληροφορία, φτάνει να ’ταν αισιόδοξη. Της λέγαν : «Δεν θα εκτελεστεί αυτή η φουρνιά, γιατί…». «Τα γιατί» ήταν παράλογα. Μα η καρδιά τής μάνας τα μάζευε, τα ταχτοποιούσε και κει πάνω στήριζε τη δύναμη της αντοχής της. «Είναι και αυτή η υγρασία εκεί στα υπόγεια - έλεγε μέσα της. Θα του κάνει κακό στο κομμένο πόδι του και στα τρυπημένα πνευμόνια του». Και σκιαζόταν την υγρασία την ώρα που τα πυρωμένα σίδερα, τα στεφάνια και τα συρματόσχοινα των βασανιστών, του σακάτευαν το κουτσουρεμένο του κορμί.

..........................


http://politikokafeneio.com/neo/modules ... e&sid=6733

[PELTASTIS VARNAVAS]

«στης ιστορίας το διάσελο
όρθιος ο γιος πολέμαγε
κι η μάνα κράταε τα βουνά
όρθιος να στέκει ο γιος της»
Νικ. Βρεττάκος


http://www.enkripto.com/2010/10/blog-post_2074.html

[PELTASTIS VARNAVAS]

Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χιμάρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σκεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο. Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ’ αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε στο μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και στο γρήγορο των πολυβόλων...............

http://www.arcadonxronoi.gr/articles/ht ... cle008.php

ομορφα αποσπασματα στο αρκαδων χρονοι

[PELTASTIS VARNAVAS]

‘’Η ελληνική αντιαεροπορική πυροβολαρχία έριξε κάτω δύο εχθρικά αεροπλάνα. Στα συντρίμμια τους μέσα, βρέθηκαν δύο μεγάλα δέματα. Τ’ άνοιξαν. Ήτανε καμιά εξηνταριά μαύρα μαντήλια του κεφαλιού. Αιχμάλωτοι είπαν πως οι δικοί τους τα προόριζαν να πέσουν στα περίχωρα, ολόγυρα στα Γιάννινα για να τρομοκρατήσουν τον πληθυσμό. Τέτοιο πένθος ευαγγελιζόταν ο Μουσολίνι.
Εδώ οι Ιταλοί είχανε κάνει λάθος. Η Ηπειρώτισσα φοράει μαύρο μαντήλι επιζωής, χωρίς να κλαίει κάποιον. Φοράει και μαύρο ρούχο […] Στα βραχοβούνια που τη βλέπεις ν’ ανηφορίζει χωρίς προσπάθεια…η θωριά της ξεκόβεται στεγνή, μοναστική, αργασμένη από το χαλάζι και το λιοπύρι […] Σου λέει καλημέρα η Ηπειρώτισσα και η κουβέντα της είναι κοφτή, σαν πρόσταγμα. Έχει μια παρθενιά απροσπέλαστη, όπως η ζωή της είναι σκληρή κι αμίλητη.’’ [3]

‘’Η μάχη της Πίνδου είχε τελειώσει. […]Ενώ το χιόνι πύκνωνε όλο και περισσότερο και το κρύο δυνάμωνε, ενώ ο χειμώνας έμπαινε με το βήμα του βαρύ, κρουσταλλιασμένο, ο φαντάρος είχε σηκώσει το γιακά της χλαίνης, που την έφαγαν οι βροχές, έχωσε το κράνος πάνω στη μάλλινη κουκούλα που του είχε πλέξει και του έστειλε εδώ πάνω μια γυναίκα – μάννα, αδερφή, στεφανωτή- και με το μάλινχερ στη χούφτα, όπλο και ραβδί, προχωρούσε από τα κάτασπρα καταράχια: Προς τα σύνορα, ψηλά, στον άγριο Γράμμο, προς την Αλβανία. Έπρεπε τώρα να διώξει τον εχθρό από το εθνικό έδαφος, να τον κυνηγήσει όσο πιο μακρυά γινόταν.
Στο μέτωπο, σ’ όλη τη γραμμή, από τη γαλανή θάλασσα του Ιονίου ίσαμε ψηλά στις παγωμένες Πρέσπες, ο ελληνικός στρατός άρχιζε να έχει παντού το ίδιο όραμα: Έβλεπε τις νύχτες μια γυναίκεια μορφή να προβαδίζει, ψηλόλιγνη, αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη απ’ το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από πάντα, του την είχανε τραγουδήσει σαν είτανε μωρό κι ονειρευότανε στην κούνια. Είταν η μάννα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η Υπέρμαχος Στρατηγός.’’ [4]

[3] Άγγελου Τερζάκη, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΟΠΟΙΪΑ 1940 – 1941, από το κεφάλαιο γ΄ : ‘’Δεν θα περάσουν’’
[4] Άγγελου Τερζάκη, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΟΠΟΙΪΑ 1940 – 1941, από το κεφάλαιο δ΄ : ‘’Τα ματωμένα χιόνια’’

[PELTASTIS VARNAVAS]

Συμπληρώνονται σε λίγες μέρες 70 χρόνια από την έναρξη του αγώνα που έδωσε η χώρα μας και ο λαός μας το 1940. Η επέτειος αυτή μας βρίσκει μπροστά σε σωρεία προβλημάτων και σε κατάσταση που μας επιβάλλει να αντλήσουμε το θάρρος και το σθένος που μας χρειάζονται. Καλό είναι λοιπόν να ανατρέξουμε σε μια πρόσφατη περίοδο της ιστορίας μας κατά την οποία ανέλπιστα βρεθήκαμε να διαθέτουμε και θάρρος και σθένος.
...............
..........................


http://www.ardin.gr/node/3819

[PELTASTIS VARNAVAS]

Η σχετική εγκύκλιος 701/31-10-1952 της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος αναφέρει τα εξής:

«Προς τους Σεβασμιωτάτους Ιεράρχας της Εκκλησίας της Ελλάδος
Η Ιερά Σύνοδος εν τη συνεδρία αυτής της 21ης λήγοντος μηνός ήκουσε του Μακαριωτάτου Προέδρου αυτής εισηγουμένου, πως η εορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, αγομένη τη 1η Οκτωβρίου, συμπανηγυρίζεται τη 28η αυτού, εν συνδυασμώ προς την κατ' αυτήν την ημέραν τελουμένην Εθνικήν εορτήν, δεδομένου ότι το Έθνος ημών ανέκαθεν συνέδεσε τα μεγάλα αυτού εθνικά γεγονότα μετά θρησκευτικών εκδηλώσεων, και δη και μάλιστα εορταστικώς απέδωκε τα ευχαριστήρια αυτού εις την Υπέρμαχον Στρατηγόν, την αείποτε προστατεύσασαν και σωτηρίω σκέπη σκεπάσασαν το ευσεβές των Ελλήνων Γένος.»

[PELTASTIS VARNAVAS]

γράφει ο Πελταστής Βαρνάβας


«731»

«731». Επτά τριάντα ένα. Ένας αμείλικτος τριψήφιος αριθμός χαραγμένος σε μαρμάρινη πλάκα στο κέντρο των Αθηνών. Τον πλαισιώνουν λέξεις βαρυφορτωμένες με Ιστορία, μπαρούτι, φλογισμένο σίδερο και αίμα: ΠΙΝΔΟΣ, ΚΟΡΥΤΣΑ, ΤΡΕΜΠΕΣΙΝΑ, ΧΕΙΜΑΡΡΑ, ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΝ, ΚΑΛΠΑΚΙ… Την εικόνα συμπληρώνει ένα νεαρό ελληνάκι που με θερινή ενδυμασία, παγωτό στο χέρι και βλέμμα γεμάτο απορία διαβάζει με ενδιαφέρον τα όσα αναγράφονται πίσω από τους περήφανους εύζωνες. Είναι δεκαπενταύγουστος του 2015, καταμεσήμερο και η περιρρέουσα πρωτεύουσα είναι βασανιστικά βουβή και αμήχανη…

Το ύψωμα (με …προ βομβαρδισμού υψόμετρο) 731 που βρίσκεται βόρεια της Κλεισούρας ήταν ένα από τα ισχυρότερα ερείσματα που κατέλαβε ο Ελληνικός Στρατός κατά τους χειμερινούς αγώνες που προηγήθηκαν. Ήταν το κλειδί της όλης τοποθεσίας στον κεντρικό τομέα της Αλβανίας, ένα πέρασμα ύψιστης στρατηγικής σημασίας που εάν έπεφτε θα άνοιγε το δρόμο στους Ιταλούς για την κατάκτηση της Ελλάδας.

Η κρισιμότητα της κατάστασης είχε κάνει τον Μπενίτο Μουσολίνι να βρεθεί αυτοπροσώπως (!) στην πρώτη γραμμή για να καμαρώσει τον «ανθό» των στρατευμάτων του (Λεγεώνες Μελανοχιτώνων, Μεραρχίες Μπάρι, Πούλιε, Τζούλια, Κάλιαρι, Πινερόλο, Σιένα κτλ). Σαν άλλος «Ξέρξης» -στη ναυμαχία της Σαλαμίνας το 480 π.Χ.- είχε εγκατασταθεί στο δικό του όρος «Αιγάλεω» (προκεχωρημένο παρατηρητήριο Κόμαριτ) και περίμενε να απολαύσει το θρίαμβο. Είχε υποσχεθεί άλλωστε στον Χίτλερ ότι τον Μάρτιο θα έκανε παρέλαση στην Αθήνα. Για να είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα, ενίσχυσε με ξεκούραστες και πολλαπλάσιες δυνάμεις τις ιταλικές μονάδες και τις «εμπλούτισε» με υψηλόβαθμα στελέχη του φασιστικού κινήματος.

Οι Έλληνες στρατιώτες, σχετικά ολιγάριθμοι και εξαντλημένοι, κλήθηκαν να υπερασπιστούν το «731» την άνοιξη του 1941 κατά την πολυδιαφημισμένη «Εαρινή Επίθεση» (”Primavera”) των Ιταλών. Στην «τιτανομαχία» που διεξήχθη πολέμησαν οι άνδρες του Δυτικοθεσσαλικού 5ου Συντάγματος της I Μεραρχίας οι οποίοι κατάγονταν κυρίως από τις περιοχές της Καρδίτσας και των Τρικάλων.

Η αρχή της επίθεσης γίνεται νωρίς το πρωί της 9ης Μαρτίου 1941 με δράση όλμων, βαρέος πυροβολικού και ανηλεή αεροπορικό βομβαρδισμό. Για τις επόμενες ημέρες το επιχειρησιακό σκηνικό επαναλαμβάνεται με ιλιγγιώδη ένταση. Προηγούνται σφοδροί κανονιοβολισμοί όπου εκατοντάδες στόμια πυρός ξερνάνε χιλιάδες βλήματα πολλών διαμετρημάτων οργώνοντας τα ορύγματα των αμυνομένων. Έπεται σύγκρουση πεζοπόρων τμημάτων με χρήση πολυβόλων, ατομικών τυφεκίων και χειροβομβίδων. Τέλος, το λόγο έχει η αρχέγονη, η λυσσαλέα μάχη σώμα με σώμα και το παγερό σύρσιμο της ξιφολόγχης. Και πάλι από την αρχή. Επίγεια κόλαση! Προπαρασκευή πυροβολικού. Επίθεση πεζικού, πυρά ανασχέσεως, αντεπίθεση και αναδίπλωση. Κατάληψη και ανακατάληψη στρατηγικών σημείων. Καταστροφή και αποκατάσταση των γραμμών επικοινωνίας και εφοδιασμού. Αιχμαλωσία. Ανάκριση. Συλλογή και αξιολόγηση πληροφοριών. Περιποίηση τραυματιών κάτω από τις πλέον αντίξοες συνθήκες. Η αντοχή του «εφτάψυχου» ελληνικού στρατού αιφνιδιάζει τους Ιταλούς και η πολεμική ιαχή «ΑΕΡΑ» δεν σταματά να τους ακολουθεί κατά τις υποχωρήσεις τους.

Ο λογοτέχνης, ακαδημαϊκός και πολεμιστής του 1940 Άγγελος Τερζάκης, γράφει: «Ξημερώνει η 10 Μαρτίου 1941, ημέρα Δευτέρα, και το πυροβολικό του Καβαλλέρο ξαναρχίζει. Ξαναρχίζει από την Τρεμπεσίνα, με πείσμα διπλό, γιατί η πρώτη μέρα χάθηκε κι αυτό είναι άσχημο για μιαν επίθεση, που πρέπει να το πετύχει στις πρώτες ώρες της. Το κανονίδι τώρα απλώνεται ανατολικά, στο 731. Είναι τέτοιο που μόνο με τους θρυλικούς βομβαρδισμούς του Βερντέν, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, μπορεί να παραβληθεί. Τ' ακούει και ζαρώνει περίτρομη η ψυχή του ανθρώπου […] Στις 6 τ' απόγεμα οι Ιταλοί άνοιγαν μεγάλη φωτιά κατά του 731. Χίμηξαν ύστερα με ταυτόχρονη προσπάθεια να το υπερκεράσουν από τη δημοσιά, ενώ έπιαναν και να βομβαρδίζουν την Τρεμπεσίνα. Είταν η έβδομη επίθεσή τους για το 731. Το ύψωμα έμπαινε πια, ζωσμένο με φλόγες στο θρύλο»

Η ιταλική «Primavera» απέτυχε παταγωδώς στο σύνολον της. Δώδεκα «νωπές» εχθρικές μεραρχίες με άφθονα εφόδια είχαν ριχτεί σε έξι καταπονημένες ελληνικές και δεν πήραν ούτε σπιθαμή εδάφους. Η «Εαρινή Επίθεση» ανεκόπη με τη λόγχη του ελληνικού πεζικού, συνετρίβη από τις καλοζυγισμένες οβίδες του πυροβολικού μας. Μα, πάνω από όλα, προσέκρουσε πάνω στην αδάμαστη ψυχή του Έλληνα στρατιώτη ο οποίος είχε πλέον παντού σε όλο το Μέτωπο το ίδιο υπέρλογο βίωμα, το ίδιο όραμα… «έβλεπε τις νύχτες μια γυναίκεια μορφή να προβαδίζει, ψηλόλιγνη, αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη απ’ το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από πάντα, του την είχανε τραγουδήσει σαν είτανε μωρό κι ονειρευότανε στην κούνια. Είταν η μάννα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η Υπέρμαχος Στρατηγός». (βλ. Α. Τερζάκης, “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΟΠΟΙΪΑ 1940 – 1941”)

Έτσι, ο Ντούτσε επέστρεψε ταπεινωμένος στην πρωτεύουσά του, τη Ρώμη. Το ύψωμα 731 έγινε σύμβολο της αυταπάρνησης και του ηρωικού «μέχρις εσχάτων» αμύνεσθαι. Το όνομά του χαράχτηκε με το ανεξίτηλο κοπίδι της Ιστορίας στις καρδιές μας και γράφτηκε στο μαρμαρένιο αλώνι (μνημείο) του Άγνωστου Στρατιώτη: «731».

Πηγές:
• ΓΕΣ, ΔΙΣ, «Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος. Χειμεριναί Επιχειρήσεις – Ιταλική Επίθεσις Μαρτίου»
• Άγγελος Τερζάκης, «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΟΠΟΙΪΑ 1940-1941», ΓΕΣ, Έκδοση 2η, 1990
• ΑΡΧΕΙΟ Δ.Γ. ΚΑΣΛΑΣ, «ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940-41 - Ο τιτάνιος αγώνας στο ύψωμα 731 μέσα από το ημερολόγιο του Ταξίαρχου Δημήτρη Κασλά» (kaslas.blogspot.gr/2008/02/1940-41-731.html)

[doctormarkon]

Όσοι έζησαν τα γεγονότα εκείνα που ακόμα είναι στη ζωή και είναι πολλοί αυτοί έχουν πολλά να μας πουν.
Όπως τα έζησαν από πρώτο χέρι.

Γελούσα όταν ο πατέρας μου έλεγε ιστορίες για το στρατό.

Λέγαμε "πρόσφατα γεγονότα" χθεσινά.

Κι όμως κακώς γελούσαμε.
Τώρα που ο πατέρας μου πέθανε το καταλαβαίνω.
Έκανε τη θητεία σε ιστορικές εποχές.

Όσοι πήγαν στρατό εκείνη την εποχή πήγαν για 2 χρόνια και τελικά τα δύο έγιναν 5 χρόνια και βάλε.
Όλα τα ιστορικά γεγονότα της εποχής τα έζησαν.

Στα σχολεία παράλληλα με τις παρελάσεις και τα ποιήματα θα έπρεπε να βάλουν τα παιδιά να κάνουν μία έρευνα μιλώντας με τους παπούδες και τις γιαγιάδες πως έζησαν εκείνη την εποχή.
Υπάρχουν και γεγονότα που δεν είναι καταγεγραμμένα.

Υπάρχει και η "μικρή ιστορία".

Κάποιο ηρώωο στη γειτονιά και η ιστορία του π.χ που μπορεί να μην είναι από τα χτυπητά γεγονότα.

Το σχολείο θα έπρεπε να κεντρίζει το ενδιαφέρον για έρευνα.

Αφορμή γι αυτές τις σκέψεις ήταν το γυμνάσιο που πήγαινε ο γιος μου.
Ήταν περίκλειστο από πολυκατοικίες.
Δίπλα στις πολυκατοικίες ήταν μια μικρή πλατείτσα με ένα ηρώο.
Και ένα μικρό σπιτάκι.

Τι είχε γίνει εκεί?

Κανείς δεν ήξερε.

Ούτε κι εγώ και ας περνούσα κάθε μέρα.

Αυτό ήταν.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE ... E%BF%CF%85

Το μπλόκο της Καλλιθέας.

Σε κάθε περιοχή και γειτονιά υπάρχει από μία ιστορία που έχει σχέση με εκείνη τη σημαδιακή εποχή. 40-44 ή και πιο μετά.

Καλές οι παρελάσεις αλλά αυτή η εποχή χρειάζεται έρευνα και μελέτη για να μην ξεχαστεί.
Τουλάχιστον όσο ζούνε αυτοί που την έζησαν και θυμούνται.

[axinosp]

[_Divine_Sinner_]

Προσωπικα ειμαι κατα των παρελασεων. Αν χωριζανε τα παιδια σε 5δες και καναν η καθε πενταδα μια ομαδικη ερευνα. θα ηταν καλυτερο απο 100 παρελασεις.
Οι παρελασεις ειναι αντιπαιδαγωγικες και ρατσιστικες.
Οχι στην καταργηση των επετειων, ναι στην καταργηση των παρελάσεων

[doctormarkon]

Ακόμα και το Πολυτεχνείο που τα σημερινά παιδιά δεν το έζησαν αλλά εμείς το ζήσαμε γίνεται πολύ ξενερουάζ με τα ποιηματάκια.
Απονευρωμένα πράγματα που κάνουν την επέτειο να χάνει το νόημά της.

Εγώ ποτέ δεν πήγα στην παρέλαση και την απόφευγα.
Την έβλεπα ρατσιστική λόγω κατάταξης με κριτήριο το ύψος και ήμουν τελευταία και ήμουν μόνη ή με άλλη μία μόνο και όχι τριάδα έλεγα καθαρά γιατί ήθελα να την κάνω.
Κανείς δεν έφερνε αντίρρηση. Όποιος περισσεύει στο τέλος γιατί να μη φύγει?

Από την άλλη οι παρελάσεις μεταλλάχτηκαν σε τόνωση του ΕΓΩ των πολιτικών.
Τιμές φανφάρες για τα ζώντα λαμόγια και όχι για τους νεκρούς ήρωες.

Το πολυτεχνείο απ ότι θυμάμαι αμυδρά αλλά και μετά που έζησα τον απόηχο ήταν αλλιώς.
Αλλα έγιναν και άλλα γιορτάζονται.

Δεν ήταν μόνο το πολυτεχνείο ένα μπαμ από λίγους φοιτητές.
Μέχρι το 80-85 ο κόσμος ήταν πιο "ξύπνιος" και η ατμόσφαιρα διαφορετική.
Το πνευματικό επίπεδο ανεβασμένο και η τέχνη ποιοτική.

Ο κόσμος συζητούσε σε πηγαδάκια στους δρόμους.

Κάτι πιο ουσιαστικό θα έπρεπε και όχι ξενέρωτα σκετς κοινότοπα και πάντα τα ίδια.


Σε κάποια επέτειο 25 Μαρτίου μετά από το τραγούδι "γελάστηκα για άλλη μια φορά τώρα με κυβερνούνε άλλοι" ο διευθυντής έφερε το στίχο αυτό στη σημερινή εποχή.
Σαν να έλεγε ότι η επανάσταση του 1821 έμεινε στη μέση και δεν ολοκληρώθηκε.
Ούτε και το έπος του 40 ολοκληρώθηκε ούτε όσοι έδωσαν το αίμα τους δικαιώθηκαν. Ούτε τότε ούτε τώρα.

[Joy]

Ξεκαθαρίζοντας το πατρικό μου βρήκα πολλά και διάφορα στα πραγματα του πατέρα μου. Ενθύμια από την Αλβανία και από την κατοχή, χαρτονομίσματα της εποχής κ.α.
Ο πατέρας μου ζωγράφιζε και μέσα σε όλα τα πράγματα βρήκα και ένα μπλοκάκι που εγραφε απ έξω Αλβανία και μέσα είχε σκίτσα από τότε.
Σας μεταφέρω εδώ κάποια από αυτά

σκάβοντας χαρακώματα



ξεκούραση



Στο μέτωπο

[doctormarkon]

Συλλεκτικά κομμάτια ανεκτίμητης αξίας.
Θαυμάσια σκίτσα πολύ παραστατικά

Τι καλά που τα έχεις και τα διέσωσες.

[ArELa]

Υπέροχα κομμάτια!
Η αξία τους ανεκτίμητη, και δε μιλώ μόνο για τη χρηματική.
Να'σαι περήφανη. Μόνο μια ιδιαίτερα ξεχωριστή ψυχή θα έφτιαχνε
τόσο εύγλωττες και όμορφες εικόνες...
Είσαι τυχερή που εισαι απ'το γονίδιό του.

Σε ευχαριστούμε πολύ που το'φερες, και θα ανέβει αυτό σε λίγες μέρες
για την εθνική επέτειο. Ξανά το ίδιο τόπικ, αλλά αυτή τη φορά, εστιάζοντας
στο συγκεκριμένο ποστ σου!

[Joy]

Σας ευχαριστώ πολύ Βίκυ και doctor

Ναι ο πατέρας μου ήταν ιδιαίτερος άνθρωπος, καλλιτέχνης

Θα φέρω κι άλλες φωτογραφίες από ενθύμια της περιόδου κάποια στιγμή όταν ανοίξω τις κούτες που τα έχω βάλει.

[PELTASTIS VARNAVAS]

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ απεικονισεις
πατριδα ειλικρινα αν δυνασαι πρεπει αυτα να βγουν ολα συντεταγμενα προς τα εξω
ειναι κληρονομια ειναι ανεκτιμητα ειναι βαλσαμο για ολους μας

σε υπερευχαριστω.-

[Oneiro]

Ξεκαθαρίζοντας το πατρικό μου βρήκα πολλά και διάφορα στα πραγματα του πατέρα μου. Ενθύμια από την Αλβανία και από την κατοχή, χαρτονομίσματα της εποχής κ.α.
Ο πατέρας μου ζωγράφιζε και μέσα σε όλα τα πράγματα βρήκα και ένα μπλοκάκι που εγραφε απ έξω Αλβανία και μέσα είχε σκίτσα από τότε.
Σας μεταφέρω εδώ κάποια από αυτά

Joy, σαν να με πήρες από το χέρι και να με πήγες εκεί στις σελίδες της "Ζωής Εν Τάφω", στο κάτι σαν πρόλογο με τίτλο "Μπροστά σ' ένα παλιό μπαούλο"... Ανεκτίμητα τα ίχνη του πατέρα σου επάνω στο χαρτί όπως ανεκτίμητη και η προσφορά του και όσων πολέμησαν σε εκείνα τα χιονισμένα βουνά εκείνο τον δύσκολο χειμώνα. Σε ευχαριστώ ειλικρινά που τα μοιράστηκες εδώ, μαζί μας, αλλά και για τη συγκίνηση που μου έδωσες για κάποιο πιο προσωπικό λόγο.

Αυτό το τόπικ του Πελταστή νομίζω οτι θα έπρεπε να γίνει pinned έτσι για να μην ξεχνάμε οτι ετούτος ο λαός έχει Ψυχή, Βαθιά και όσο και αν οι απόγονοι μοιάζουμε 'λίγοι" δεν είναι επειδή είμαστε αλλά επειδή ξεχάσαμε, κι αν κάτι οφείλουμε στους εαυτούς μας είναι να κρατήσουμε τη μνήμη ζωντανή αλλιώς όταν ξεχνάς, ξεχνιέσαι. Έτσι απλά και δίκαια τολμώ να πω. Χθες ήμουν σε μια εκδήλωση για την επέτειο του '40 και ανέβηκε στο βήμα ένας Ιερολοχίτης του πολέμου περιγράφοντας στιγμές και εικόνες που έζησε. Νομίζω οτι δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο μα το πιο σημαντικό ήταν οτι αυτός ο άνθρωπος -ετών 98 όπως μας είπε- εξέπεμπε ένα θάρρος και μια ορμή που με έβαλε σε σκέψεις από τι υλικό φτιάχνονταν τότε οι άνθρωποι και πόσο ανάγκη έχουμε σήμερα από την ιστορία και τον λόγο τους.

Παραθέτω δύο λίνκς που διάβασα πρόσφατα, το ένα αφορά στην περιγραφή του τότε Ιταλού Πρέσβη στην Αθήνα Εμμανουέλε Γκράτσι για τα όσα συνέβησαν τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 στο σπίτι του Ιωάννη Μεταξά, όπου ο επίλογός αυτής της περιγραφής καταλήγει έτσι:

"Μεταξάς: Πολυ καλα λοιπον,εχομεν πολεμον.
Με συνόδευσε στην έξοδο υπηρεσίας από την οποία είχα μπεί και όταν ήμασταν στο κατώφλι μου είπε:

"Vous etes le plus forts" (είσθε οι πιο ισχυροί). Με την σειρά μου δεν ήξερα τι να απαντήσω στα λόγια αυτά και στην βαθιά λύπη που τα δονούσε. Νομίζω δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο, ο οποίος μια τουλάχιστο φορά στην ζωή του, να μην αισθάνθηκε απέχθεια για το επάγγελμά του. Αν στη μακρά σταδιοδρομία μου στην υπηρεσία του κράτους υπήρξε ποτέ μια στιγμή κατά την οποία εμίσησα το δικό μου, μια στιγμή κατά την οποίαν το καθήκον του αξιώματος μου μου φάνηκε σταυρός και όχι μόνο θλιβερός, αλλά και ταπεινωτικός, η στιγμή αυτή ήταν όταν άκουσα εκείνα τα αποκαρδιωμένα λόγια που πρόφερε ο πρεσβύτης εκείνος, που είχε καταναλώσει ολόκληρη τη ζωή του αγωνιζόμενος και υποφέροντας για την χώρα του και που, και κατά την υπέρτατη εκείνη στιγμή, προτιμούσε να διαλέξει για την πατρίδα του το δρόμο της θυσίας και όχι το δρόμο της ατιμώσεως. Υποκλίθηκα μπροστά του με τον βαθύτερο σεβασμό και βγήκα από το σπίτι του".

http://istorikesphotografies.blogspot.g ... .html#more

Και το άλλο είναι απόσπασμα από το ημερολόγιό του Ι. Μεταξά για εκείνη τη βραδιά και για τις ώρες που ακολούθησαν:

"Νύχτα στις 3 με ξυπνούν. Ερχεται ο Γκράτσι - Πόλεμος - Ζητώ Νικολούδη Μαυρουδή - Αναφέρω Βασιλέα - Καλώ Πάλαιρετ και ζητώ βοήθειαν Αγγλίας - Κατεβαίνω στις 5 - Υπουργικόν Συμβούλιον - Ολοι πιστοί και Μαυρουδής - Ολοι πλήν Κύρου - Βασιλέυς περιφορά μαζί του - Φανατισμός του λαού αφάνταστος - Μάχαι στα σύνορα Ηπείρου - Βομβαρδισμοί - Σειρήνες - Αρχίζουμε και τακτοποιούμεθα - ο Θεός βοηθός !!!"

http://istorikesphotografies.blogspot.g ... _8686.html

Καλή Επέτειο σε όλους μας για ένα "ΌΧΙ" που υπήρξε ως τέτοιο ως το τέλος.

[Joy]

Πελταστή, Βίκυ, Όνειρο με συγκινείτε
Πραγματικά τους τελευταίους μήνες ζώ αυτό το "Μπροστά σ ένα παλιό μπαούλο"
Πολλά εκεί μέσα..και μνήμες δικές μου και των γονιών μου..
Οι άνθρωποι φεύγουν και αφήνουν πίσω τις αναμνήσεις τους, όχι τις δικές μας προς αυτούς αλλά τις καθαρά δικές τους.
Έχει κάτι πολύ ιδιαίτερο όλο αυτό, σαν να κρυφοκοιτάς μέσα στις ζωές τους και να βλέπεις για λίγο μέσα από τα δικά τους μάτια.
Τον τελευταίο καιρό έχω αρχίσει να ενδιαφέρομαι περισσότερο γι αυτή την περίοδο, διαβάζω άρθρα, βλέπω βίντεο. Και μέσα από την δική τους ματιά βλέπω εκείνη την εποχή εντελώς διαφορετικά απ όσα είχα μαθει στο σχολείο, είχα ακούσει, διαβάσει κ.λ.π.

Στα χαρτια του πατέρα μου βρήκα και δύο επιστολές από τον Μεταξά και από τον Γωργιο Β που υποθέτω τις είχαν στείλει στους φαντάρους στο μέτωπο τα Χριστούγεννα του 40

[Joy]

Ακόμα κάποια σκίτσα του πατέρα μου

[ArELa]

Aνέβηκαν κι αυτά στα προεξέχοντα!
http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 66#p260566

[_Divine_Sinner_]

Leia Organa Solo
5 ώρες · Τροποποιήθηκε ·

Ελλάδα. Η χώρα που συνεχίζει να δίνει αξία σε ένα ανείπωτο ΟΧΙ 75 ετών, και χέζει πατόκορφα ένα ειπωμένο ΟΧΙ 3 μηνών.
‪#‎παρέλαση_για_το_ΟΧΙ_του_άλλου‬
‪#‎το_κρατάμε_αληθινό‬

[ArELa]

Ολα της Χαρούλας μας, ανέβηκαν εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 92#p260492
στο προεξέχον "Φόρος Τιμής στους Ηρωες του '40" όπου υπάρχει και το ημερολόγιο του Μιμάκου σκαναρισμένο.

[Dhmellhn]

Πολύ χρήσιμα τα ιστορικά τεκμηριογραφήματα που παρουσιάστηκαν. Σήμερα το βράδυ θα ανεβεί το 1ο μέρος της χθεσινής μου εκπομπής ( και μέχρι το Σάββατο και το 4ο και τελευταίο, το youtube αργεί στις μεταφορτώσεις) για την ελληνική διπλωματία του Μεσοπολέμου έως την 28η Οκτωβρίου 1940. Θα δημοσιευτεί τόσο στο χρονολόγιο μου στο facebook και την σελίδα "Ιστοριοθέασις" όσο και εδώ στα ΙΔΕΟ.

Και επειδή ορισμένοι ψευτοπροοδευτικοί συγκεκριμένης ιδεολογικής τοποθετήσεως επανέφεραν το ζήτημα του εορτασμού της ενάρξεως ενός πολέμου και όχι της λήξεως (όπως κάνουν άλλα Έθνη) θα πρέπει να τονίσουμε ότι και η 25η Μαρτίου έτσι ακριβώς στην έναρξή της εορτάζεται. Ο λόγος είναι ο συμβολισμός της εθνικής ομοψυχίας που μας διακατέχει στις αρχές όταν ξεκινάμε ενωμένοι. Είναι η περίοδος της αθωότητος με δύο λόγια, της άδολης, απονήρευτης και καθολικής συμμετοχής για τον κοινό σκοπό που είναι η υπεράσπισις των Εθνικών Ναμάτων. Δηλαδή τι να εορτάζουμε; Το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1830 που καθιστούσε ουσιαστικώς την Ελλάδα ως αγγλικό προτεκτοράτο (με τους 2 εμφυλίους που προηγήθηκαν και την δολοφονία του Καποδίστρια που ακολούθησε κατόπιν αγγλικών "υποδείξεων") ή την απελευθέρωση της 12ης Οκτωβρίου, την οποία οι όψιμοι ψευτοπατριώτες θέλουν να πλασάρουν και η οποία ακολούθησε την λεγόμενη και συμφωνία της "χαρτοπετσέτας" μεταξύ Στάλιν και Τσώρτσιλ (προοίμιο της Γιάλτας που ακολούθησε τον Ιανουάριο του 1945) που είχε προηγηθεί μερικές ημέρες πριν;

Αυτά τα ολίγα...

[AnonymosEreynhths]

Και η άλλη όψη :

Τρία χρονάκια φαντάρος τραβιόταν ο παππούς μου ο Πέτρος, πολέμησε στην Αλβανία, έπαθε και μια άγρια πνευμονία που τη γλίτωσε στο τσακ, και του δώσανε κι αναπηρική σύνταξη που την αρνήθηκε (έπαιζε μπάλα τότε, και είχε πει "Ρε τι ανάπηρος, που τρέχω πάνω-κάτω το γήπεδο σαν το ζαγάρι;") γι' αυτό και βρέθηκε στα γεράματα να ψωμολυσσάει.
Αυτά τα 'χα μάθει μικρός απ' τον πατέρα μου, κι έτσι μια μέρα σαν σήμερα κάθισα στην αγκαλιά του παππού μου, και κοιτώντας τον όλο θαυμασμό, τον ρώτησα: "Δηλαδή παππού εσύ ήσουν ήρωας;"
Απότομος άνθρωπος εκείνος, με σήκωσε όρθιο, και μου είπε: "Τι ήρωας, ρε ζευζέκη! Οι ήρωες είναι για τις γιορτές που κάνετε στο σχολείο, που σας ντύνουν τσολιαδάκια. Εγώ έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω."
(Αυτά τα λίγα ξέρω από ιστορία).

Πηγή: https://www.facebook.com/auguste.corteau?fref=nf

[ArELa]

Πολύ χρήσιμες οι αναφορές σου Ιωνα και περιμένω ιδιαίτερα την αποψινή εκπομπή σου, η οποία θα ανέβει και αυτή στα προεξέχοντα...




Υπέροχος ο παππούς σου Αντώνυμε