28 Οκτωβριου ...

[alkinoos]

Πολλοί πολιτικοί ήταν ,είναι .και θα είναι τα πουτανάκια του χρήματος και των έσω/έξω συμφερόντων ..χρειαζόμαστε πολιτικούς με μπαλάκια ουρακοντάγκου.Ένας τύπου ,Καποδίστρια ,Μεταξά και Παπαδόπουλου μαζί..

[Jackal]

Η κυρά της Ρω: Η ιστορία της γυναίκας που ύψωνε κάθε μέρα την ελληνική σημαία.

Το όνομά της έγινε σύμβολο. Σημείο αναφοράς γενναιότητας και πατριωτισμού. Μια γυναίκα με πρόσωπό τσαλακωμένο από τις αντιξοότητες, με ένα κορμί ζαρωμένο από το αλάτι της θάλασσας και τις κακουχίες, αλλά με βλέμμα πεντακάθαρο με καρδιά αγνή, με ψυχή που ξεχείλιζε στα κύματα γύρω από το μικρό της νησάκι.

Η κυρά της Ρω, ή κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη, ύψωνε κάθε μέρα για 34 (κατά άλλους για 40) χρόνια την ελληνική σημαία μια ανάσα από τα τουρκικά παράλια.



Η κυρά της Ρω, ή κατά κόσμον Δέσποινα Αχλαδιώτη, ύψωνε κάθε μέρα για 34 (κατά άλλους για 40) χρόνια την ελληνική σημαία μια ανάσα από τα τουρκικά παράλια. Σε ένα μέρος άγονο, αφιλόξενο, που μόνο λίγο χορτάρι φύτρωνε στο χώμα. Σε μια μικρή βραχονησίδα που ήταν το σπίτι της, η άκρη της πατρίδας που λάτρευε.



Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο. Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες.



Η Ρω βρίσκεται 4 μίλια δυτικά από το Καστελόριζο και σε απόσταση 12 μιλίων από τις τoυρκικές ακτές. Ονομάζεται και Άγιος Γεώργιος, ή αρχαία Ρώγη ή Ρόπη. Εκεί πήρε την απόφαση να μείνει με το σύζυγό της η Δέσποινα Αχλαδιώτη το 1924, ήταν τότε μόλις 25 χρονών.



Το Καστελόριζο και τα γύρω νησιά είχαν γεμίσει πρόσφυγες. Στη Ρω ζούσαν τότε λιγοστές οικογένειες. Άγονο μέρος, δεν ήταν για όλους. Η Δέσποινα με τον άντρα της δε δίστασαν. Παρέα με λίγα ζώα για να καλύπτουν τις ανάγκες τους, πήραν όσα υπάρχοντα είχαν και εγκαταστάθηκαν στη Ρω.



Η πρώτη φορά που η Δέσποινα Αχλαδιώτου ύψωσε τη σημαία ήταν το 1927, όταν ξύπνησε ένα πρωί και είδε στην κορυφή του νησιού να κυματίζει η τουρκική σημαία. Πήγε στο σπίτι, άνοιξε το σεντούκι, πήρε ένα λευκό σεντόνι και μια γαλάζια κουρτίνα και έραψε τη γαλανόλευκη. Κατέβασε με τον άντρα της την τουρκική, τοποθετώντας στη θέση της τη νέα σημαία.



Λίγα χρόνια αργότερα οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού έφυγαν για να αναζητήσουν μια καλύτερη μοίρα για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Η Δέσποινα και ο Κώστας όμως έμειναν. Σχεδόν ολομόναχοι.



Ώσπου το 1940 ο Κώστας Αχλαδιώτης αρρώστησε βαριά. Κλινήρης και παντελώς αδύναμος, έπρεπε να μεταφερθεί στο Καστελόριζο. Έτσι η Δέσποινα άναψε φωτιά ώστε να ειδοποιήσει για βοήθεια τους ψαράδες στα καϊκάκια. Άργησαν πολύ να τη δούν όμως. Και τη φωτιά και τη Δέσποινα. Ο άντρας της πέθανε στο δρόμο για το νησί όπου θα του έσωζαν τη ζωή οι γιατροί. Και η Δέσποινα τον κήδεψε μόνη της. Και μόνη της τον έκλαψε.



Το 1943 επέστρεψε στη Ρω από το Καστελόριζο όπου έμεινε για λίγο, παίρνοντας μαζί της την τυφλή μητέρα της. Δύο γυναίκες μόνες στην κατοχή. Ήταν τότε που άρχισε να υψώνει κάθε πρωί την ελληνική σημαία και να την κατεβάζει το βράδυ. Από τη Ρω προσέφερε υπηρεσίες σε στρατιώτες του Ιερού Λόχου. Με “δυνατή φωνή και γοργή περπατησιά”, όπως την περιγράφει ο βιογράφος της Κυριάκος Χονδρός, δεν εγκατέλειψε ποτέ το νησί, ακόμα κι όταν το Καστελόριζο, που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, το 1943, ερήμωσε σχεδόν από τους κατοίκους του, εκ των οποίων οι περισσότεροι εξαναγκάστηκαν στο δρόμο της προσφυγιάς.



“Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τ’ αγαπώ. / Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο. Με την Ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες… …βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Τουρκικές ακτές. / Την Ελληνική Σημαία θέλω να μου τη βάλουν μαζί μου στον Τάφο.” είχε πει η ίδια.



Μετά τα γεγονότα του 1974, όπου Τούρκοι τοποθετούσαν κρυφά τη σημαία τους, η γυναίκα και το νησάκι της έγιναν γνωστά παντού.

Η Δέσποινα Αχλαδιώτη βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (1975), το Πολεμικό Ναυτικό, τη Βουλή των Ελλήνων, το Δήμο Ρόδου, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους φορείς. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας έστειλε ναυτικό άγημα και αντιπροσωπεία του ΓΕΝ στο Καστελόριζο όπου, στις 23 Νοεμβρίου 1975, της απένειμε το μετάλλιο για την πολεμική περίοδο 1941-1944 για τις «προσφερθείσες εθνικές υπηρεσίες της», όπως ανέφερε η απόφαση του Υπουργού Άμυνας.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, σε νοσοκομείο της Ρόδου, στις 13 Μαΐου του 1982. Η σορός της μεταφέρθηκε στην Ρω και ετάφη κάτω από τον ιστό όπου ύψωνε τη σημαία.




http://www.youtube.com/watch?v=2iXMXQNNoFU

[Jackal]

[Dihnekhs]

Μια φωτογραφία που εξηγεί γιατί το δύσκολο 1940 νικήσαμε και τώρα δεν σηκώνουμε κεφάλι

Η φωτογραφία δεν είναι απλά μια ακόμη από την εποχή που η Ελλάδα ζούσε τον θρίαμβο του Έπους του 1940.
Είναι η απάντηση σ΄ όσους ρωτούν γιατί τότε η σαφώς ασθενέστερη σ΄ όλα Ελλάδα μεγαλούργησε και σήμερα η χώρα δεν μπορεί να σταθεί όρθια και να αρθρώσει λόγο και άποψη έναντι όσων την βάζουν συστηματικά στη γωνία. Τότε η κατάσταση ήταν σαφώς πιο δύσκολη με τα όπλα να έχουν τον λόγο. Κι όμως τότε τα καταφέραμε…
Η εξήγηση λοιπόν στην λεζάντα της φωτογραφίας:
Στην πρώτη σειρά, δεύτερος από αριστερά, ο ηθοποιός Λάμπρος Κωνσταντάρας.
Δεξιά του, πρώτος από αριστερά, ο βαρύτονος Ευάγγελος Μαγκλιβέρας.
Αριστερά του, τρίτος από αριστερά, ο τενόρος Κώστας Σάμιος.
Τελευταίος δεξιά ο έμπορος Τσαλίκης.
Στην δεύτερη σειρά, πρώτος από αριστερά ο δημοσιογράφος Δ.Γαλερίδης.
Δεύτερος, ο υπουργός Γεώργιος Καρτάλης.
Τρίτος, ο καθηγητής Δ. Θιβαδόπουλος.
Τέταρτος, ο συγγραφέας Γεώργιος Θεοτοκάς που έβαλε “μέσον” (!) για να πάει να πολεμήσει στην πρώτη γραμμή.!!! Το “μέσον” του για τον σκοπό αυτό ήταν ο τότε Στρατηγός Σέργιος Γυαλίστρας.
Πεμπτος, ο βιομήχανος Συμεόνογλου.
Έκτος, ο δημοσιογράφος Κώστας Μάγιερ.
Όλοι αυτοί θα μπορούσαν να έχουν γίνει αυτό που σήμερα λέμε… “βύσμα”. Κι όμως κανείς τους δεν κρύφτηκε. Κανείς τους δεν επικαλέστηκε την ιδιότητά του για να μην φορέσει το χακί και να πολεμήσει. Ούτε καν το σκέφθηκαν .
Όλη η ελληνική κοινωνία ,η συντριπτική της πλειοψηφία ενώθηκε για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο. Και κανείς πλην ελαχίστων δεν υπολόγισαν τους κινδύνους και τις ταλαιπωρίες .
Δεν ήταν μόνο οι εικονιζόμενοι “διάσημοι” της εποχής στη φωτογραφία που πολέμησαν . Υπήρξαν κι άλλοι πολλοί:

Ο ηθοποιός κ Διονύσης Παπαγιαννόπουλος πολέμησε σαν υπολοχαγός στη πρώτη γραμμή.
Ο ηθοποιός Ντίνος Ηλιόπουλος ήταν ασυρματιστής πυροβολικού πρώτης γραμμής.
Ο ηθοποιός Παντελής Ζερβός λοχίας πρώτης γραμμής.
Ο ηθοποιός, Νίκος Σταυρίδης ήταν τραυματιοφορέας πρώτης γραμμής.
Ο ηθοποιός Δήμος Αυγείας, ήταν καταδρομέας κολύμπησε στο παγωμένο νερό με το μαχαίρι στο στόμα και έκοψε τα καλώδια των εκρηκτικών, μιας παγιδευμένης από τον εχθρό σημαντικής γέφυρας, επιτρέποντας έτσι την προέλαση του Ελληνικού στρατού στην Κορυτσά, η απελευθέρωση της οποίας σηματοδότησε την αποφασιστική καμπή για την συντριβή των φασιστικών δυνάμεων.
Παρασημοφορήθηκε και συνέχισε να πολεμά μέχρι που σκοτώθηκε, πιστός στον υψηλό προορισμό του ρόλου του.
Ο ηθοποιός Πάνος Κυριακόπουλος, έπεσε πολεμώντας στον Αυλώνα.
Οι ηθοποιοί μας Θάνος Κωτσόπουλος, Μάνος Κατράκης, Λυκούργος Καλλέργης, Στέλιος Βόκοβιτς, Γκίκας Μπινιάρης, Νάσος Χριστογιαννόπουλος, Φροίξος Θεοφανίδης, Μάκης Τζίνης, Στέφανος Πήλιος,ήταν όλοι στρατιώτες και πρωταγωνιστές της πρώτης γραμμής.
Μαζί και μ’άλλους ανθρώπους της Τέχνης, όπως ο τενόρος Γ. Τουμπακάρης,που έπεσε ηρωικά και «με απερισκεψία ευέλπιδος» μαχόμενος, ή ο θεατρικός συγγραφέας και γενικός γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου Άγγελος Τερζάκης, που καταγράφεται ότι παρέμεινε στη ζώνη του πυρός ως το τέλος του πολέμου, ή οι αγαπημένοι μας συγγραφείς και ποιητές,Νίκος Καββαδίας, Νίκος Εγγονόπουλος, Νικηφόρος Βρεττάκος, Άρης Δικταίος, Τάκης Σινόπουλος, Λουκής Ακρίτας, Γιώργος Σαραντάρης, Αστέρης Κοββατζής, Άγγελος Βλάχος, Ανδρέας Καραντώνης, Στέλιος Ξεφλούδας, Γιάννης Μπεράτης, κ.ά. ή οι ζωγράφοι-σκηνογράφοι, μοναδικοί και αγαπητοί Σπύρος Βασιλείου και Γιάννης Τσαρούχης, που κρατούσε στα χέρια του πάντοτε
μια εικόνα της Μεγάλης Μάνας και ζωγράφισε την Παναγία της Νίκης.
Όλοι αυτοί μπορούν να πουν: «.έζησα το θαύμα.» όπως λέει ο Ανθυπολοχαγός Οδυσσέας Ελύτης για τον εαυτό του. Γράφει:
«Δεν απέμενε παρά να κρατήσω τον όρκο μου και να δώσω υπόσταση
στον Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, αυτόν που είχε δοκιμαστεί σε όλα
τα ανεβοκατεβάσματα της Ελληνικής Ιστορίας και που προχωρούσε ολοένα
για να φτάσει μέσα και πέρα από το θάνατο.»
«Από το άλλο μέρος, έγινε αιτία ο πόλεμος να συνειδητοποιήσω
τι είναι ο αγώνας, ο ομαδικός πλέον και όχι ο προσωπικός.
Θέλω να πω τι σημαίνει να μάχεσαι και συ.»
«Χωρίς την εμπειρία αυτή, πιστεύω δεν θα μου είχε ανοιχτεί ο δρόμος για το «Άξιον Εστί».

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/2016/10/1940.html

[ArELa]

Φέρνετε από άλλα σάιτς/μπλογκς τόσες ιστορικές καταγραφές...
Καλά κάνετε...
Τη δική μας εδώ... ποιος την είδε αλήθεια;


Πρέπει να πω ότι μέρα που είναι, πραγματικά μου λείπει η Lolita που είχε φάει κόλλημα μ'αυτό το ημερολόγιο
και όταν έγραφα τις καταχωρήσεις (με τα πλήκτρα) με παρακαλούσε να ρίξω και την επόμενη...
Χαρακτηριστικό δείγμα των σκέψεων και συναισθημάτων της γι'αυτή την ενότητα
θα διαβάσετε εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 4131#p4131
Το ΖΟΥΣΕ η κοπελιά κυριολεκτικά... Εκείνη, τον είχε τιμήσει και με το παραπάνω!
Να είναι καλά όπου κι αν βρίσκεται!


Τώρα (κάθε χρόνο δηλαδή) το βάζω προεξέχον και με σκαναρισμένες κάποιες σελίδες μάλιστα,
και κανείς δε σηκώνει ούτε φρύδι... Απογοητευτικό μεν, πικρή πραγματικότητα δε...

Εξαιρετικές οι αναφορές που μπαίνουν στο νήμα της 28ης εδώ, αλλά όσοι δεν έχουν
δει το ημερολόγιο ενός ηρωα, θα μπορούσαν (και κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε)
να αφιερώσουν λίγο χρόνο να το δουν κι αυτό... Δεν είναι λιγότερο ιστορικό
από όσα τοποθετούνται τέτοιες μέρες...

Και ασφαλώς δεν είναι τυχαίο ούτε από φιλαυτία που έφτιαξα το πάλαι ποτέ, ξεχωριστή
ενότητα γι'αυτό το ημερολόγιο...γι'αυτόν τον ΗΡΩΑ που είχα την τιμή να γνωρίσω
και να έχω στη ζωή μου, έναν ήρωα που μου χάρισε υπέροχα βιώματα από τα γενοφάσκια μου

(ναι εμένα βαστάει τον προηγούμενο αιώνα...σα να'χει περάσει ολόκληρη αιωνιότητα...)

και μου έδωσε αρχές και αξίες που μένουν μέχρι σήμερα ανεξίτηλες μέσα μου...
Η ενότητα αυτή είναι ΣΤΟΛΙΔΙ και τιμή για τα ΙΔΕΟ...

και σε αυτήν τα λέω όλα... Όσοι από τους νεότερους θέλουν να τη δουν (συνολικά ως ενότητα),
δεν έχουν παρά να κλικάρουν εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewforum.php?f=20

τα σχόλια εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 4128#p4128 (που γράφτηκαν
από το 2006) λένε πολλά περισσότερα απ'όσα θα μπορούσα να πω εγώ γι'αυτόν τον άνδρα...

Η εικόνα του εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 4119#p4119
τον κάνει πρόσωπο υπαρκτό και δικό μας άνθρωπο...

και οι καταχωρήσεις του γραμμένες μία μία από εδώ http://www.ideografhmata.gr/forum/viewt ... 3794#p3794
Αυτές ας μου επιτραπεί να πω, ότι είναι μια ιστορική παρακαταθήκη
για όλους τους Ελληνες...

Ο Δημήτριος Χριστόπουλος ήταν συζυγος της αδερφής του πατέρα μου, και στο βαθμό που η ζωή
δεν τους ευλόγησε με παιδιά δικά τους, ήταν επί της ουσίας ο δεύτερος πατέρας μου...
Αυτό βέβαια δε σημαίνει΄οτι κι ο πρώτος (ο βιολογικός μου) πήγε πίσω
σε ηρωϊσμό...Αν και πιτσιρικάς τότε (μη στρατεύσιμος στα 16, όντας παιδί του Πειραιά
(μεγαλωμένος στην Καστέλα), σαμποτάριζε τα καράβια των Γερμανών
που ήταν αραγμένα στο λιμάνι τότε... θα γράψω κάποια στιγμή και για εκείνον...

Καλημέρα σας

[ArELa]

H ωραιότερη εκτέλεση που έχω ακούσει (μετά τη Βέμπο)



https://www.youtube.com/watch?v=xgOt3y3h2gE

[Jackal]

Βασούλα προσωπικά τώρα είδα τις καταχωρίσεις..είχα μπει να διαβάσω εχθές και είχα δει εικόνες από το πρωτότυπο ημερολόγιο που ήταν με καλλιγραφικά που αδυνατούσα να διαβάσω..τώρα που το είδα θα κάτσω να διαβάσω κάποια!!

[ArELa]

Βασούλα προσωπικά τώρα είδα τις καταχωρίσεις..είχα μπει να διαβάσω εχθές και είχα δει εικόνες από το πρωτότυπο ημερολόγιο που ήταν με καλλιγραφικά που αδυνατούσα να διαβάσω..τώρα που το είδα θα κάτσω να διαβάσω κάποια!!

τα αποσπάσματα που είναι στα προεξέχοντα, τραβήχτηκαν με κινητό τότε που δεν είχα σκάνερ,
και σίγουρα είναι δυσανάγνωστα... η αξία τους έγκειται πως βλέπουμε τον γραφικό χαρακτήρα
του νεαρούλη, που έγραφε πάνω στο μέτωπο πριν 75 χρόνια...

Κάτι μου λέει πως αν αρχίσεις, δε θα σταματήσεις μέχρι να το τελειώσεις... άλλωστε όσα έγραψε
ήταν μονο τα βιώματά του στο μέτωπο... μετά σταμάτησε να γράφει...

Θα χαρώ να διαβάσω στους σχολιασμούς (όταν ολοκληρώσεις) τα συναισθήματα που σου γέννησε αυτό το ημερολόγιο.

[Dihnekhs]

Έτσι απαντάμε εμείς οι Έλληνες στον κάθε Ερντογάν κύριε πρωθυπουργέ Αλέξη Τσίπρα!
Ρίγος, Συγκίνηση και Υπερηφάνεια στον Υπέρτατο Βαθμό! Συγκλονίζει η Ε” Μοίρα Καταδρομών Βροντοφωνάζοντας »ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Η ΧΩΡΑ»
Δράμα – 28.10.2016



πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2016/10/%ce ... z4OUCfpwQ8

[Athenian]

Κόρη κι εγώ ενός απο τους μαχητές της Αλβανίας υποχρεούμαι να αποτείσω φόρο τιμής σ' αυτούς τους ανθρώπους που με την ψυχή τους κράτησαν την πατρίδα μας ελεύθερη!!!
Ο πατέρας μου, συμφωνα και με τα αρχεία της Ιστορίας Στρατού, υπηρέτησε στην γραμμή των προσσω επι 4 μήνες και 13 ημέρες!
Γύρισε στην Κρήτη με τα πόδια (έως Γύθειο κι απο εκει με ψαροβαρκα στο Κστελι και μετά παλι με τα πόδια στα Χανιά).
Ο πόλεμος αυτός του κληροδώτησε ενα κακό αναπνευστικο που το κουβαλούσε μεχρι και το θανατό του!
Φυσικά δεν ήταν ο μόνος!!!!
Έχω πολλές ιστορίες να διηγηθώ απο εκείνη την περίοδο, τις οποίες μας διηγόταν ο ίδιος συχνά πυκνά όμως δεν θέλω να σας κουρασω... αλλωστε και ποιο παιδί πολεμιστή της Αλβανίας δεν έχει να πει!!!
Υποκλίνομαι στην ψυχή τους και στις θυσίες τους!!!
Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι!!!

[ArELa]

Κόρη κι εγώ ενός απο τους μαχητές της Αλβανίας υποχρεούμαι να αποτείσω φόρο τιμής σ' αυτούς τους ανθρώπους που με την ψυχή τους κράτησαν την πατρίδα μας ελεύθερη!!!
Ο πατέρας μου, συμφωνα και με τα αρχεία της Ιστορίας Στρατού, υπηρέτησε στην γραμμή των προσσω επι 4 μήνες και 13 ημέρες!
Γύρισε στην Κρήτη με τα πόδια (έως Γύθειο κι απο εκει με ψαροβαρκα στο Κστελι και μετά παλι με τα πόδια στα Χανιά).
Ο πόλεμος αυτός του κληροδώτησε ενα κακό αναπνευστικο που το κουβαλούσε μεχρι και το θανατό του!
Φυσικά δεν ήταν ο μόνος!!!!
Έχω πολλές ιστορίες να διηγηθώ απο εκείνη την περίοδο, τις οποίες μας διηγόταν ο ίδιος συχνά πυκνά όμως δεν θέλω να σας κουρασω... αλλωστε και ποιο παιδί πολεμιστή της Αλβανίας δεν έχει να πει!!!
Υποκλίνομαι στην ψυχή τους και στις θυσίες τους!!!
Α Θ Α Ν Α Τ Ο Ι!!!

Καλώς μας ήρθες Ευγενία μου !
Είναι σημαδιακό και αρμόζει στη φτιάξη και την ΕλληνοΨυχάρα σου πολύ
το πρώτο σου ποστ στα ΙΔΕΟ να είναι σ'αυτό το ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΟ νήμα!

Είναι πραγματικά ΑΘΑΝΑΤΟΙ και είναι πάρα πολλοί αυτοί που ειδικά
στις μέρες μας θα επρεπε να αποτελούν τρανό παράδειγμα από τη μια,
και δυνατή πηγή έμπνευσης από την άλλη.

Και όχι, εμένα ειδικά δε θα με κούραζαν ποτέ τέτοιες αφηγήσεις...
Γράφεις ό,τι θέλεις, όσο θέλεις και όπου θέλεις.

Καλή συνέχεια, μάτια μου

[AnonymosEreynhths]

Παρέλαση με την ελληνική σημαία στην Ουγκάντα για την επέτειο του “ΟΧΙ”

Συγκινητικές στιγμές για τον Ελληνισμό εκτυλίχθηκαν ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου στην μακρινή Ουγκάντα με δεκάδες παιδιά απο την Αφρική να υψώνουν τη γαλανόλευκη και να παρελαύνουν προκειμένου να τιμήσουν την επέτειο του ΟΧΙ.
Εμπνευστής αυτής της ασυνήθιστης παρέλασης ήταν ο ιερέας της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουγκάντα, πάτερ Αντώνιος Μουτιάμπα, ο οποίος πριν απο αρκετά χρόνια ταξίδεψε στην Ελλάδα για σπουδές και απο τότε τιμά τη χώρα μας σαν δεύτερη πατρίδα του.

"Διδάσκουμε στα παιδιά εδω τον ελληνικό πολιτισμό. Πόλλοι Έλληνες είναι ανάδοχοι γονείς σε παιδιά της περιοχής ενω περισσότερα απο 10 παιδιά επιλέγουν την Ελλάδα για να σπουδάσουν", λεει στο Newsit ο πάτερ Αντώνιος και δηλώνει συγκινημένος για την τιμή που έγινε για τα ελληνικά χρώματα.

"Κάποιοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν αρκετά για την Ελλάδα. Αυτό είναι λάθος γιατί κάθε φορά που γιορτάζει η Ελλάδα γιορτάζει ο παγκόσμιος πολιτισμός. Πρέπει όλη η ανθρωπότητα να το γιορτάζει αυτό", εξηγεί και τονίζει πως "όταν υψώνεται η ελληνική σημαία" είναι σαν να τιμώνται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η παρέλαση των παιδιών της Ουγκάντα με την ελληνική σημαία, στην οποία έδωσε το παρών ο υπουργός Παιδείας της χώρας και ο Έλληνας πρόξενος, έχει ξαναγίνει πριν χρόνια και πρόθεση του πατέρα Αντώνιου είναι να καθιερωθεί σε ετήσια βάση στην τοπική ορθόδοξη κοινότητα.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΑΜΟΥ

Πηγή: http://www.newsit.gr/kosmos/Parelasi-me ... OXI/669255

[Athenian]

Απόψε έχω όρεξη για να δημοσιεύσω κατι που μου διηγηθηκε ο πατερας μου σχετικο με την επιστροφη του απο το Αλβανικο μέτωπο.... παμε λοιπον....
Στα χρονια της νιοτης του, το να έχεις 4ποδο ΙΧ και καθαρόαιμο ήταν προνομιο των οικονομικως ευκατάστατων ατόμων...
Γιος μεγαλοκτηματια και μαλιστα το 1ο απο 14!!! παιδιά ο πατέρας απολαμβανε αυτου του προνομιου απο τον παππου μου! Του αγορασε λοιπον μια πανεμορφη φοραδιτσα όντας μολις 15 ετών ο πατερας μου και η φοραδιτσα (ρατσα Κρητικο άλογο γεωργαλιτικο) μολις ενος έτους! Την περιποιοταν και την αγαπουσε ο πατερας μου υπερβολικα.... Μετα τα 2 της χρονια καταφερε να την ιππευσει και να γινουν αχωριστοι συντροφοι έκτοτε!!! (Διευκρινιση τα αλογα ιππευονται μετα τα 2 τους χρονια).

Κληρωτος του 38 ο πατερας μου υπηρετησε τη στρατιωτικη του θητεια (την κανονικη) στη Βασιλικη Φρουρα τοτε, σημερινη Προεδρικη φρουρα δηλαδη εν ολιγοις τσολιαδακι!!!
Το 1940 βεβαια δεν ειχε ακομα απολυθει και εσταλη στο Αλβανικο μέτωπο όπου υπηρετησε στην γραμμη των προσσω.
Οπως ομως επιστρατευθηκαν οι Ελληνες άρρενες, επιστρατευθηκαν και τα ζωα!!! και βεβαια και η φοραδιτσα του πατερα μου η οποια υπηρετησε, οπως εκ των υστερων διαπιστωθηκε, στο Αλβανικο μετωπο κουβαλοντας πολεμοφοδια.
Κατα την οπισθοχωρηση, συνάντησαν μια ίλη αλόγων συνοδευομενα απο τους αρμοδιους του στρατευματος.
Ενα αλογο απο την αγελη, ξεχωρισε.... αρχισε να σηκωνεται στα δυο ποδια, να χλιμιντραει και να κανει τρελλη φασαρια....
Απεσπασε λοιπον την προσοχη του πεζοπορου πατερα μου καθως επισης και του Ίλαρχου...
Ηταν η γλυκια του φοραδιτσα η οποια τον γνωρισε και τον πεθυμησε και εκανε αυτη τη φασαρια για να καταφερει να φτασει κοντα του.... γιατι τα φιλαρακια δεν χωριζονται ποτε!!!
Ο Ίλαρχος τα χασε... δεν ηξερε τι να υποθεσει απο την ξαφνικη συμπεριφορα του αλόγου... ο πατερας μου δειλα δειλα πλησιασε γιατι κι εκεινος καταλαβε τι ειχε συμβει και ηθελε να σφιξει στην αγκαλια του την αγαπημενη του φιλη.
Τοτε έκπληκτος ο Ίλαρχος μπροστα σε μια σκηνη με αγκαλιες φιλια χλιμιντρισματα απο τη φοραδα και κλαμα απο τον πατερα μου, ρωτησε τον πατερα μου... -Δική σου είναι;
Ναι απάντησε ο πατερας μου με δακρισμενα ματια
-Άκου να σου πω, του ειπε ο υπευθυνος της αγελης των αλογων, δεν μπορω να στο δωσω γιατι ειναι επιστρατευμενο... όμως μπορω να ισχυρισθω οτι το χασα στη διαδρομη.... πιο κατω θα κανω τα στραβα ματια και παρτο και φυγε...
τετοια αντιδραση και τετοια συναισθηματα απο αλογο προς ανθρωπο και αντιθετα, δεν το χω ξαναζησει....
Κριμα ομως δεν προφτασαν να ξανασμιξουν οπως το θελαν και οι δυο τους σαν τρελλοι, πιο κατω παραμονευε ναρκοπεδιο... το πατησαν τα πρωτα αλογα και σχεδον ολη η Ίλη σκοτωθηκε και μαζι βεβαια και η φοραδιτσα του πατερα μου...

Η ζωη γραφει σεναρια καποιες φορες που δεν μπορει να τα διανοηθει ανθρωπου νους...
Ετσι και τοτε... με οχι αισιο τελος....
_________
Έχω κι αλλες ιστοριες που μπορω να σας διηγηθω οταν θα έχω παλι κέφια...
Καλή συνέχεια σε όλους

[ArELa]

Yπέροχη και συγκινητική ιστορία...Έπαθα κάτι όταν το διάβασα...



κι αν έφυγε απ'αυτόν τον κόσμο η φοραδίτσα, η αγάπη τους δεν πέθανε... γιατί η αγάπη
δεν έχει σύνορα διαστάσεων, πλανητών, επίγειων ή μη...

Ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζι μας, γλυκιά μου φίλη

[Athenian]

Yπέροχη και συγκινητική ιστορία...Έπαθα κάτι όταν το διάβασα...



κι αν έφυγε απ'αυτόν τον κόσμο η φοραδίτσα, η αγάπη τους δεν πέθανε... γιατί η αγάπη
δεν έχει σύνορα διαστάσεων, πλανητών, επίγειων ή μη...

Ευχαριστώ που το μοιράστηκες μαζι μας, γλυκιά μου φίλη

Σιγουρα τωρα ειναι μαζι εκει ψηλα στον ουρανο!!! αποκλειεται να μην εχουν συναντηθει....
Αυτη η αγαπη ηταν αμοιβαια....
Ευχαριστω για το σχολιο σου καλη μου Βασουλα

[Athenian]

Παίρνοντας αφορμη το δημοσιευμα μιας Κρητικιας ιστοσελιδας που περιγραφει γιατι οι Γερμανοι εφυγαν απο την Κρητη 9 μηνες αργοτερα απο οτι στην υπολοιπη Ελλαδα, ειπα να σας διηγηθω ακομα μια ιστορια απο τη δραση του πατερα μου κατα τη διαρκεια πια της Γερμανικης κατοχης στην Ελλαδα.

Τελειωσε λοιπον ο πολεμος στα συνορα τα Αλβανικα και οι στρατιωτες μας, γυρισαν στους τοπους της καταγωγης τους με τα ποδια.

Ο πατερας απο τη φυση του ανυσηχο πνευμα σταθηκε αδυνατον να καθισει ""στα αυγα του"" οταν γυρισε στην Κρητη. Συνταχθηκε λοιπον στην Αντισταση.... οχι στα βουνα... οχι αλλα στην κατασκοπεια στην πολη!!!
Ειχε γνωριστει με τη μαμα μου, του αρεσε της αρεσε και βεβαια ο πατερας μου στις αρχες του ετους 1943 αποφασισε να τη ζητησει απο τον παππου μου...
Αρραβωνιαστηκαν λοιπον και βλεποντουσαν συνοδευομενοι οπως γινοταν τα χρονια εκεινα ιδιαιτερα οταν ο παππους δαγκωνε... Η μαμα μου ηταν στενη φιλη με μια πρωτη εξαδελφη του πατερα εξ αιτιας της οποιας και γνωριστηκαν.
Καταγωμενος απο χωριο των Χανιων ο πατερας μου, νοικιαζε ενα δωματιο στα Χανια οπου έμενε. Παμπολλες φορες του ειχαν προτεινει η μαμα μου με την εξαδελφη του να πανε να του καθαρισουν το δωματιο του, κι εκεινος αρνιωταν.
Ετσι λοιπον μια απο τις πολλες φορες η μαμα μου αποφασιζει να μιλησει στον παππου και να του πει οτι ειχε υπονοιες οτι ο πατερας μου ειχε "γκομενα" σπιτωμενη και γι αυτο δεν τις αφηνε να πανε να του καθαρισουν...
Τοτε ο παππους μου καλει τον πατερα μου σε μυστικη συναντηση και του εκανε παρατηρηση αυστηρη συστηνοντας του, αν οντως υπηρχε αλλη γυναικα στη ζωη του να αφησει τη μαμα μου στην ησυχια της....
Σαφως ο πατερας μου αρνηθηκε τις κατηγοριες αυτες και ζητησε απο τον παππου μου να τον ακολουθησει στο σπιτι του για να γνωρισει και εκεινος την "γκομενα"....
Μολις ανοιξε η πορτα του σπιτιου του (ενα δωματιο ολο κι ολο) ο παππους αντικρισε οχι μια αλλα πολλες γκομενες μαζεμενες μαζι.... ας τις απαριθμησουμε λοιπον
1. 5 στολες γκεσταπο
2. 1500 χειροβομβιδες
3. 500 κιλα δυναμιτιδα και σφαιρες ατελειωτες.
4. Ενα κρεββατι μονο για να κοιμαται τις ωρες που δεν εκανε αντισταση...
5. Ενας πολυγραφος στον οποιο τυπωναν προκυρηξεις τις οποιες πετουσαν στην πολη τη νυχτα....

Αναυδος ο παππους (αλλα και μεγαλος ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ομως) τον ρωτησε τι ειναι αυτα παιδι μου... οπλο εχεις; πως θα υπερασπιστεις τον εαυτο σου;
- Οχι πατερα δεν εχω οπλο
- Ενταξει θα το τακτοποιησω εγω... και μετα απο αυτα του χαρησε ενα περιστροφο τυπου μανλινχερ το οποιο εχει σημερα στην κατοχη του ο μεγαλος μου ο γιος ως ενθυμιο απο τον παππου

Ο γαμος τους εγινε τα Χριστουγεννα του 1943.

Ειναι Οκτωβριος, 31 του 1944, η συλλογη του καστανου εχει τελειωσει και υπο την συνοδεια των Γερμανων, ο πατερας μου πουλαει καστανα κι οι Γερμανοι εισπραττουν....
Καποια στιγμη λοιπον περασε μια πολυ φτωχια γυναικα που ειχε 5 παιδια να θρεψει ενω ο αντρας της ηταν ανταρτης στα βουνα, και επειδη ο πατερας μου τη γνωριζε, ηθελε να της δωσει μερικα καστανα για να τα βρασει για τα παιδια της....
Της ζυγιζει λοιπον 10 κιλα καστανα και της τα δινει χωρις να παρει λεφτα...
Τοτε πεταγεται ενας Γερμανος και του κανει παρατηρηση, και ο πατερας μου οξυθυμος και τρεφοντας μισος γι αυτα τα γουρουνια, πιαστηκε στα χερια μαζι του....
Εκεινη τη στιγμη η μαμα μου (ετοιμογεννη) προσπαθησε να μπει στη μεση να τους χωρισει και να μαζεψει τα λεφτα που ειχαν πεσει κατω. Ο Γερμαναρας τρεφοντας ιδιαιτερη αβροτητα στις εγκυες γυναικες πατησε στην κοιλια της μαμας μου και της προκαλεσε προωρο τοκεττο.... Την αλλη μερα πρωι πρωι γεννησε την αδελφη μου τη μεγαλη.....

Αυτα και αλλα πολυ χειροτερα επαθαν οσοι Ελληνες ειχαν αποφασισει να τους πολεμανε με παθος και χωρις φοβο οσο καιρο μας κρατουσαν σκλαβωμενους.
Κι ο μακαριτης ο πατερας μου ηταν ενας ατιθασος και αδουλωτος Κρητικος που δεν καταλαβαινε και πολλα πολλα.....
Καθ ολη τη διαρκεια της κατοχης επαιζε τη ζωη του κορωνα γραμματα σε σαμποταζ, πετωντας προκυρηξεις και τυπωνοντας τις πριν σε ενα υπογειο για να δινει θαρρος στους συνανθρωπους του.....
Θυμαμαι καποτε μου ειχε πει οτι ειχαν κανει ενα σαμποταζ στο αεροδρομιο του Μαλεμε, ανατιναξαν τα καυσιμα για να μην μπορουν οι Γερμανοι να πεταξουν την επομενη μερα, κι επειδη αργησε λιγο να φυγει απο το σημειο και τα βαρελια αρχισαν να σκανε, κατρακυλουσε πανω σε γαιδουραγκαθα νομιζοντας οτι βρισκεται σε μαρουλοκηπο......

ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΙΔΑΝΙΚΗ ΣΧΕΣΗ
ΗΤΑΝ ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ ΠΟΥ ΔΑΓΚΩΝΕ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝΑ ΜΙΚΡΗ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ, ΤΟΥ ΜΙΛΟΥΣΑ ΣΤΟΝ ΠΛΥΘΗΝΤΙΚΟ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ

ΟΜΩΣ ΠΑΡ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΠΑΛΗΚΑΡΙ ΚΑΙ ΛΑΤΡΗΣ ΤΟΥ ~~ ΠΑΤΡΙΣ - ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ~~

ΑΥΤΑ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΜΕΤΑΛΑΜΠΑΔΕΥΣΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ
ΑΥΤΑ ΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ ΜΕΤΑΛΑΜΠΑΔΕΥΣΩ ΣΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ!

[Dihnekhs]

και συγκίνηση!!!

[ArELa]

και χρόνια σου πολλά γλυκιά μου

[Athenian]

και χρόνια σου πολλά γλυκιά μου

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ