αλλά και τα φυσικά φαινόμενα μας άφησαν μόνον έναν ίχνος αυτής της αδήριτης ομορφιάς και της μαγείας που είχε η Κνωσσός. Πολυώροφα (μέχρι και πεντε ορόφους), πολυδαίδαλα, κατασκευασμένα με φαντασία και αγάπη και αρμονία προς την φύση τα ανάκτορα
Μπροστά μας απλώνεται το η Βόρεια μεγάλη είσοδος με τον εξώστη και το "τελωνείο". Ακόμα και σημερα οι τρεις αυτες κολώνες με το επιστυλιο καμαρώνουν περήφανα για την νικη τους απέναντι στον χρόνο, αντιστέκονται σε ό,τι τους έρχεται ενάντια. Είναι το σύμβολο του μινωικού κόσμου, μεταμορφωμενος στις τρεις αυτές κολωνες σαν να αφ-ιερωθηκε μια για τον Μινωα, μια για τον Ραδαμανθυ και μια για τον Αιακο.
Περιδιαβαίνοντας κανείς τον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσσού αισθάνεται κανείς ότι βρίσκεται σε ένα διαφορετικό χωροχρονικό συνεχές, που τον καλεί να μυηθεί στα κρητικά μυστήρια, που αρπάζει τον φιλόδοξο επισκεπτη από το χέρι καθιστώντας τον έναν μικρό "Μίνωα".
Ας θαυμασουμε περνωντας από τον διάδρομο και τον φωταγωγό στο παλάτι με τις υπέροχες (σήμερα αποκατεστημένες οκτάσχημες ασπίδες) το μεράκι στην αρχιτεκτονική των αξεπέραστων αυτών "Δαιδάλων".
Ας σταθούμε λίγο στην γωνίτσα μεταξύ τριων πορφυρόχρωμων κιόνων στον φωταγωγό που διαβαίνουμε. Το φως του ζωοδότη Ηλίου μας γεμίζει ενέργεια να συνεχίσουμε με την ίδια θέληση και αγάπη την περιδιάβαση.
Περνώντας από τον προθάλαμο για την αίθουσα του θρόνου
όπου βρίσκει κανείς στον βόρειο τοίχο πάνω σε χαμηλό βάθρο έναν ξύλινο θρόνο δεξιά, ενώ αριστερά και απέναντί του υπάρχουν θρανία, δηλαδή αλαβάστρινα πεζούλια-καθίσματα κολλημένα στον τοίχο. Στον ίδιο χώρο βρέθηκαν μια σειρά ψωμόσχημων αγγείων από αλάβαστρο.
και φθάνοντας στην ψυχή του ανακτόρου σταματάει κανενός η ανάσα σκεπτόμενος ότι εδώ ήταν η βαλβίδα όλου του μινωικού, αλλά και κρητομυκηναικού πολιτισμού.
Μέσωι μίας δίθυρης πόρτας συνδέεται ο προθάλαμος με την κυρίως αίθουσα του θρόνου, η οποία χρονολογείται στην Κρητομυκηναϊκή εποχή και δεν είναι επισκέψιμη για το κοινό.
Στο βόρειο τοίχο στέκεται ο αλαβάστρινος θρόνος , ο οποίος πλαισιώνεται από θρανία ενώ μπροστά του, στο δάπεδο, στη μέση της αίθουσας υπάρχει μία λεκάνη από πορφυρίτη λίθο.
Ο νότιος τοίχος φέρει επιζωγραφισμένη τοιχογραφία κρητομυκηναϊκής περιόδου, που απεικονίζει γρύπες, φανταστικά όντα, με κεφάλι αετού και σώμα λιονταριού, σύμβολα βασιλικής και θεϊκής εξουσίας.
Η αίθουσα του θρόνου ήταν θρησκευτικού χαρακτήρα. Στο νότιο τμήμα της υπάρχει η δεξαμενή καθαρμών. Πρόκειται για άδυτο και φωταγωγό όπου γινόταν τελετουργικός καθαρμός. Η πόρτα στο πίσω μέρος οδηγεί σε βοηθητικά δωμάτια της κύριας αίθουσας, χωρίς παράθυρα, με θρανία για την τοποθέτηση ειδώλων θεοτήτων καθώς και τελετουργικών σκευών.
Πιστεύεται ότι η κυρίως αίθουσα του θρόνου χρησιμοποιούταν ως χώρος συγκεντρώσεων του Μίνωα και του ιερατείου, όπου και συζητούσαν περί δικαίου.
Και σήμερα πηγαίνοντας κανείς στην Χάγη θα ιδεί ότι το κάθισμα του προέδρου του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης είναι ξύλινο αντίγραφο του αλαβάστρινου θρόνου της Κνωσού.
Πώς θα ήταν άραγε να ξαναζωντανεύαμε τον χώρο της αίθουσας του θρόνου; Ας ντύσουμε λοιπόν σημερινούς ανθρώπους με την ενδυμασία, αλλά κυρίως με την μαγεία και την θρησκευτικότητα της εποχής.
Κάτι διαφορετικό συνέβη μέσα μας βλέποντας αυτό. Νιώθουμε να είμαστε και μεις ανάμεσά τους και να μετέχουμε στα εκεί δρώμενα. Ένα απίστευτο δέος ευλάβειας και κατάνυξης σε πιάνει όταν σταθείς μπροστά στον Μίνωα, έστω και με την φαντασία.
Ας προχωρήσουμε όμως και σε μερικούς άλλους χώρους από τους τοσους που υπάρχουν εκεί. Πάμε στην αίθουσα με τα δελφίνια λίγο, στο λεγόμενο "Μέγαρο της Βασίλισσας".
Στο βάθος ας φανταστούμε λίγο τον χώρο με γυναίκες βέβαια.
γυναίκες καλλωπισμένες, με βαμμένα χείλη και ματια, όπως μπορύμε να δουμε στην "Παριζιάνα" αντικρίζοντας τα αυθεντικά κομμάτια των τοιχογραφιών από το Ανάκτορο της Κνωσού και όπου δεν μπορεί να μη διακρίνει την έντονη διάθεση για ζωή και τη λατρεία των Μινωιτών για τη φύση. Τα χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν παρμένα από τη φύση και διατηρήθηκαν ανεξίτηλα μέχρι σήμερα.
Γυναίκες του περιβάλλοντος της βασίλισσας, που συζητούν μεταξύ τους, που ασχολούνται με τις δουλειές του σπιτιού και απολαμβάνουν τεράστια ελευθερία κινήσεων κάτω από αυτόν τον τοσο "δροσιστικό" χώρο αυτό με τα κυανά δελφίνια. Μυρίζει ακόμα και τώρα το "άρωμα" της θάλασσας εκεί και ακούγεται ακόμα ο αχός των κυμάτων που σαν ενα απαλό αεράκι διαπερνάει κάθε χωρο, κάθε διάδρομο και φέυγει προς όλες τις κατευθύνσεις του ανακτόρου.
Σε πολλά σημεία του ανακτόρου "τρέχουν" κανάλια για το νερό
και αποχετευτικά συστήματα από πηλό κάτω από το πάτωμα.
Η οργάνωση και η σωστή τοποθέτηση όλων αυτων των αρδευτικών καναλιων δείχνει πόσο υψηλή τεχνολογία απολάμβανε ο πολιτισμός αυτός.
Για τις εκδήλώσεις τους και τα παιγνίδια, δραματαικά με την ευρύτερη έννοια, λατρευτική με την ειδικότερη εννοια, είχαν ένα μέρος κατάλληλο, την θεατρική περιοχή. Βλέπουμε εδώ την Βορειοδυτική πλευρά.
Για την αποθήκευση των προιόντων τους είχαν καταλληλους χώρους. Σε πιθάρια μέσα φυλάσσονταν το κρασί τους, το λάδι τους και άλλα χρειώδη για την συντήρησή τους. Τα πιθάρια ήταν τοποθετημένα σε ορύγματα.
Φτάνουμε μπροστά στο απόλυτο σύμβολο της μινωικής λατρείας, που είναι τα κέρατα καθαγιασμού, στο νότιο μέρος της Κνωσσού.
Είναι ένας χώρος απο μόνος του ιερός, μοναδικός και γεμάτος λατρευτικής κατάνυξης αντικρύζοντας τα κερατα αυτά. Μας φέρνει στο μυαλό τον Μινώταυρο, τον θεικό ταύρο, το οποιο και εθεωρέιτο ζωον ιερόν. Επίσης μας φερνει στο νου τα ταυροκάθάψια, ηγαπημενο άθλημα και τελετουργια των Μινωιτων στα πλαίσια της λατρειας τους.
Η τοιχογραφία των «Ταυροκαθαψίων» (καθάπτομαι τον ταυρον)είναι από μόνη της μια εντυπωσιακή μαρτυρία, ένα ντοκουμέντο, που μας διασώζει με σαφή και αδιάψευστο τρόπο την πραγματικότητα για το αγώνισμα με τα άλματα στη ράχη του ταύρου.
Με τα λευκόχρωμα σώματα μπροστά και πίσω από τον ταύρο είναι γυναίκες. Με κεραμιδόχρωμο κορμί πάνω στη ράχη του ταύρου εκτελεί το άλμα του ένας άλτης. Οι άλτες έπιαναν το ζωό από τα κερατα, που ήταν στις ακρες πριονισμένα για να διευκολυνθεί στην λαβή ο άλτης.
Ο ταύρος είναι φανερό από την απεικόνισή του ότι τρέχει και ο καυλός του είναι σε στύση, όπως και σε όλες άλλωστε τις ανάλογες απεικονίσεις, ακόμη και στο πιο μικρό χαρακτικό. Είναι μια παρατήρηρη, που ασφαλώς και πρέπει να έχει τη σημασία της, μια και οι τεχνίτες της Κνωσού, είτε είναι ζωφράφοι, είτε είναι χαράκτες δεν παραλείπουν να την τονίσουν αυτή τη λεπτομέρεια, ακόμη και σ΄ένα πολύ μικρό σφράγισμα, που απαιτεί μεγεθυντικό φακό για να το παρατηρήσεις.
