Διαπίστωση
Δημοσιεύτηκε: Δευ 25 Αύγ 2008, 11:38
Διαπίστωση
Περιηγούμαι και είμαι ενεργό μέλος σε διαδικτυακούς χώρους, εδώ και μερικά χρόνια. Σ’ όλα παρατήρησα την προσπάθεια των ανθρώπων να πείσουν τους υπόλοιπους για την ορθότητα των απόψεών τους, δίχως να εξαιρώ τον εαυτό μου. Σ’ όλα υπάρχουν οι αντιρρησίες, οι φανατικοί, οι προτρεπτικοί, οι διαφωνούντες και οι συμφωνούντες. Όντας ο ίδιος πρωτίστως Έλληνας και δευτερευόντως εθνικοσοσιαλιστής, κομμουνιστής, φιλελεύθερος, ριζοσπαστικός, δεξιός, βασιλικός ή οτιδήποτε άλλο, στεναχωριέμαι όταν πάρα πολλοί άνθρωποι θέτουν αντίστροφα αυτές τις αρχές. Όσο εξοργίζομαι με τον κομμουνιστή που θα πρόδιδε και την Πατρίδα του για την ιδεολογία του, θα συμμαχούσε με κράτη που έχουν κομμουνιστικό καθεστώς και θα έκανε τα πάντα για να εγκαθιδρυθεί και στη χώρα του, άλλο τόσο εξοργίζομαι και με τον εθνικοσοσιαλιστή που θεωρεί την σημαία με τη σβάστικα ιερότερη από την Ελληνική και θα προτιμούσε να κυματίζει η πρώτη παρά η δεύτερη.
Η μία είναι βιολογική ενώ η άλλη είναι βουλητική. Την ιδιότητα του κομμουνιστή και της κάθε ιδεολογίας την είχες από τότε που απέκτησες βούληση, την εθνικότητά σου από τότε που γεννήθηκες.
Δεν χρειάζεται να ενταχθείς σε κάποιο κόμμα, κίνημα ή οργάνωση για να ενωθείς με κάποιους. Στην οργάνωση εντάσσεσαι για ν’ αγωνιστείς και ν’ αντισταθείς. Δεν χρειάζεται να επιβάλλεις τις ιδέες σου για να ενώσεις τους υπόλοιπους, αρκεί μόνο να θυμηθείς από πού και ποιους προέρχεσαι και να το θυμήσεις και στο διπλανό σου. Δεν επιθυμώ την επέλαση των μεταναστών επειδή το λέει η ιδεολογία μου, αλλά επειδή δεν θέλω να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας των Ελλήνων, η παράδοσή μου που τόσο αγαπώ και προφυλάσσω. Ο Έλληνας είναι ο αδελφός μου, μ’ αυτόν έζησα, μ’ αυτόν μεγάλωσα και ξέρω ότι έχουμε κοινούς προγόνους.
Κάθε μέρα όλοι μας ανακαλύπτουμε μακρινούς συγγενείς που δεν τους γνωρίζαμε όμως δεν έχουμε καταλάβει ότι όλοι οι Έλληνες είμαστε μακρινοί συγγενείς. Μ’ αυτούς διασκεδάζω, μ’ αυτούς μαλώνω, μ’ αυτούς συζητάω, μ’ αυτούς κάνω χάζι, μ’ αυτούς αγωνίζομαι.
Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σε ζητήματα περί ανωτερότητας και κατωτερότητας για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα να υπάρχουμε ως φυλή, αλλά να θέσουμε ένα ερώτημα στον εαυτό μας: Πιστεύω ακόμα στην Ελλάδα των Ελλήνων;
Προσωπικώς πιστεύω ακράδαντα, ότι το αίμα μας είναι αυτό που μας ενώνει κι όχι η ιδεολογία. Η ιδεολογία έχει τελείως διαφορετικό σκοπό. Δεν χρειάζεται να ‘σαι εθνικιστής για να λατρεύεις τον τόπο σου και τον λαό σου.
Αν ξεσπάσει πόλεμος, ο διπλανός σου που θα πεθάνει στα χαρακώματα μπορεί να μην γνωρίζει καν τι είναι εθνικισμός. Γιατί πολύ απλά ο αγνός πατριωτισμός είναι έμφυτος στους ανθρώπους. Ανήκω στην τελευταία γενιά που μεγάλωσε σ’ ένα καθαρώς ελληνικό περιβάλλον, μ’ Έλληνες συμμαθητές, μ’ Έλληνες γειτονόπουλα, φίλους και συναδέλφους και γι’ αυτό νιώθουμε άσχημα όσοι βλέπουμε αυτό το περιβάλλον ν’ αλλοιώνεται και να αντικαθίσταται από αυτό το πολυφυλετικό και πολυπολιτισμικό που μόνο καταστροφή θα μπορούσε να φέρει.
Όταν είδα για πρώτη φορά την ταινία «ο τελευταίος Σαμουράι», δεν με συγκλόνισε τόσο ούτε η πολεμική ικανότητα των Σαμουράι, ούτε η αυτοθυσία τους για να σωθεί το χωριό τους, όσο η καταστροφή της παραδοσιακής γιαπωνέζικης κοινωνίας από την εισαγωγή των δυτικών φορεμάτων και τρόπων συμπεριφοράς. Δεν υπάρχει χειρότερη καταδίκη, από την καταδίκη ενός ολόκληρου πολιτισμού.
Δεν σας μιλάω σαν εθνικιστής, σας μιλάω σαν Έλληνας πατριώτης που δε δέχεται την αλλοίωση των παραδόσεών του και του λαού του.
Απεκδύθηκα από το ιδεολογικό ένδυμα για ν’ απευθυνθώ σ’ όλα τα αδέλφια μου.
Ο περίφημος ιστορικός Σαράντος Καργάκος, απ’ όσο ξέρω είναι αριστερός, παρ’ όλα αυτά δεν ξέχασε τις μανιάτικες ρίζες του, δεν θα έθετε σε κίνδυνο τον λαό του για τα συμφέροντα της ιδεολογίας του και είναι πρωτοφανές ένας αριστερός να θαυμάζει τόσο πολύ την κοινωνία της Σπάρτης, η οποία ως είθισται είναι πρότυπο των εθνικιστών και παράδειγμα προς αποφυγή για τους αριστερούς.
Θέλω να θυμάστε ότι είσαστε πρώτα Έλληνες και μετά οτιδήποτε.
Μην ταυτίζετε το φυλετικό μίσος που αποτελεί και τον πραγματικό ρατσισμό, με την αγάπη για τη φυλή σας. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τον Ξένιο Δία και συγκεκριμένα οι Σπαρτιάτες είχαν τους αδελφούς Διόσκουρους, τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη, οι οποίοι εκτός από τις πολλές και διάφορες προστατευτικές ιδιότητές τους, είχαν ανακηρυχθεί και προστάτες του άγραφου πανελλήνιου νόμου της ξενίας και τιμωροί της αφιλοξενίας.
Παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν αλλοίωσαν την κοινωνία τους και τον πολιτισμό τους, τις παραδόσεις τους, τα θρησκευτικά εθιμοτυπικά τους και δεν παρέλειπαν να εξυμνούν τους προγόνους τους από τους οποίους κατάγονταν.
Προσωπικώς όταν μιλάω για φυλετική καθαρότητα, δεν το λέω για να διατηρηθεί η ανώτερη και υπερφυσική ιδιαιτερότητα της φυλής μας, αλλά για να διατηρηθεί η συγγένεια των Ελλήνων και να συνεχίσουν να αποτελούν λαό, που θα μπορεί να παράγει φυσικό πολιτισμό κι όχι τον εκτρωματικό τεχνητό πολιτισμό (civilization).
Θα ‘θελα πολύ να βιώνω σε μια Ελλάδα αξιοπρεπή, έντιμη, οι αρχές που ν’ ακολουθεί να μην προέρχονται από καμία σύγχρονη ιδεολογία, αλλά από τη μυθολογία μας και τον θησαυρό που μας κληρονόμησαν οι πρόγονοι, προσαρμοσμένα στη σύγχρονη εποχή.
Δεν θέλω ν’ ακούω ξύλινους άψυχους λόγους από κομματόσκυλα, αλλά λόγια παρόμοια μ’ εκείνα του Θουκυδίδη: Θα μιλήσω πρώτα – πρώτα για τους προγόνους μας. Γιατί είναι δίκαιο, αλλά συγχρόνως και πρέπον, σε μια τέτοια περίσταση, κατά την οποία θρηνούμε και εγκωμιάζουμε τους νεκρούς μας, να τους απονέμεται η τιμή αυτή να μνημονεύονται πρώτοι. Γιατί δεν υπήρξαν ούτε μια στιγμή, κατά την οποία να έπαυσαν να κατοικούν τη χώρα αυτή, και χάρις στην ανδρεία τους διαφύλατταν την ελευθερία της από γενεά σε γενεά μέχρι των ημερών μας και μας την παρέδωσαν ελεύθερη. Και εκείνοι λοιπόν είναι άξιοι επαίνου αλλά ακόμη περισσότερο οι πατέρες μας. Γιατί επί πλέον εκείνων, τα οποία κληρονόμησαν, απέκτησαν με πολλούς κόπους και κληροδότησαν σε εμάς τους σημερινούς όλη αυτή την επικράτεια που κατέχουμε σήμερα.
Η προγονολατρεία μπορεί να έχει αρνητική σημασία στις μέρες μας, αλλά στην αρχαία Ελλάδα ήταν κάτι δεδομένο κι αυτονόητο! Τα Ηρώα και τους τάφους των ηρώων τα επισκεπτόσουν με θρησκευτική ευλάβεια.
Να μην είναι τα ελληνόπουλα αποχαυνωμένα στα ηλεκτρονικά με μικροαστικά ιδανικά και καταναλωτική μανία, να είναι πολυμήχανα, αθλητές, με υψηλά ιδανικά που να πασχίζουν να γίνουν οι καλύτεροι, όπως είπε και στον Αχιλλέα ο πατέρας του και πολύ αργότερα ο Νικόλαος Καζαντζάκης στο έργο του "Η Ράτσα".
Να μαθαίνουν τους διδακτικούς μύθους του Αισώπου αντί να παρακολουθούν τα θεατρινίστικα κινέζικα κινούμενα σχέδια που είναι μες στη βαρβαρότητα και τον μυστικισμό.
Όταν διαβάζω για τις θρησκευτικές εορτές των Ελλήνων, κυρίως της αρχαίας Ελλάδος, π.χ. για τα Υακίνθια που έκαναν οι Λάκωνες στις Αμύκλες, κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι την στιγμή. Τότε καταλαβαίνω ότι την μυθολογία οι αρχαίοι Έλληνες δεν τη διηγούνταν σαν να ‘ταν κάτι πεπερασμένο, αλλά τη βίωναν! Είχαν ανακηρύξει προστάτες τούς ήρωες, οδηγούνταν από τα διδάγματα του Ομήρου και του Ησιόδου και όλες σχεδόν οι εορτές δημιουργήθηκαν προς τιμήν προσώπων ή γεγονότων από την ελληνική μυθολογία. Δικές τους παραδόσεις βγαλμένες από τα σπλάχνα του λαού, δίχως να ενοχλούνται ή να ενοχλούν άλλον λαό που γειτνίαζε. Δεν έδιναν λόγο σε κανέναν άλλον λαό για τις ιδιαιτερότητές τους και τα έθιμά τους. Ήταν ελεύθεροι.
Οι νεαρές μας μαθαίνουν για όλες τις ντίβες από τις μεσημεριανές εκπομπές, αλλά δεν διάβασαν ποτέ για την Πηνελόπη, την Γοργοφόνη, την Αταλάντη, την ωραία Ελένη, την Λήδα (τη μητέρα των Διοσκούρων και της Ελένης), τις Μούσες, την Σαπφώ, την Υπατία, τη Μαντώ Μαυρογένους κ.ά.
Μαθαίνουν για τους αστέρες της τηλεόρασης, αλλά ποτέ δεν διάβασαν για τους μυθικούς – κι όχι μόνον - ήρωες της φυλής μας, σαν τον Θησέα (τον μεγάλο ήρωα των Αθηναίων), τον Περσέα, τον Ηρακλή, τον Τυνδάρεω (τον πατέρα της Ελένης και των Διοσκούρων), τον Αχιλλέα, τον Μενέλαο, τον Οδυσσέα, τον Διομήδη, τον Αία, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Γέρο του Μοριά και πολλούς άλλους.
Μπορεί να με θεωρείτε ελαφρόμυαλο και ονειροπαρμένο, αλλά δεν με πειράζει. Εγώ θα συνεχίσω να σας θεωρώ αδέλφια μου.
Θα πρέπει να είμαστε όλοι ευγνώμονες σ’ αυτούς που μας παρέδωσαν αυτή τη χώρα ελεύθερη.
Αυτά ισχύουν για όλους τους ανθρώπους και όλα τα έθνη. Ο καθένας πρέπει να προστατεύει τον λαό του και τις παραδόσεις του, δίχως να καταφεύγει σε μίση και αδιαλλαξίες.
Περιηγούμαι και είμαι ενεργό μέλος σε διαδικτυακούς χώρους, εδώ και μερικά χρόνια. Σ’ όλα παρατήρησα την προσπάθεια των ανθρώπων να πείσουν τους υπόλοιπους για την ορθότητα των απόψεών τους, δίχως να εξαιρώ τον εαυτό μου. Σ’ όλα υπάρχουν οι αντιρρησίες, οι φανατικοί, οι προτρεπτικοί, οι διαφωνούντες και οι συμφωνούντες. Όντας ο ίδιος πρωτίστως Έλληνας και δευτερευόντως εθνικοσοσιαλιστής, κομμουνιστής, φιλελεύθερος, ριζοσπαστικός, δεξιός, βασιλικός ή οτιδήποτε άλλο, στεναχωριέμαι όταν πάρα πολλοί άνθρωποι θέτουν αντίστροφα αυτές τις αρχές. Όσο εξοργίζομαι με τον κομμουνιστή που θα πρόδιδε και την Πατρίδα του για την ιδεολογία του, θα συμμαχούσε με κράτη που έχουν κομμουνιστικό καθεστώς και θα έκανε τα πάντα για να εγκαθιδρυθεί και στη χώρα του, άλλο τόσο εξοργίζομαι και με τον εθνικοσοσιαλιστή που θεωρεί την σημαία με τη σβάστικα ιερότερη από την Ελληνική και θα προτιμούσε να κυματίζει η πρώτη παρά η δεύτερη.
Η μία είναι βιολογική ενώ η άλλη είναι βουλητική. Την ιδιότητα του κομμουνιστή και της κάθε ιδεολογίας την είχες από τότε που απέκτησες βούληση, την εθνικότητά σου από τότε που γεννήθηκες.
Δεν χρειάζεται να ενταχθείς σε κάποιο κόμμα, κίνημα ή οργάνωση για να ενωθείς με κάποιους. Στην οργάνωση εντάσσεσαι για ν’ αγωνιστείς και ν’ αντισταθείς. Δεν χρειάζεται να επιβάλλεις τις ιδέες σου για να ενώσεις τους υπόλοιπους, αρκεί μόνο να θυμηθείς από πού και ποιους προέρχεσαι και να το θυμήσεις και στο διπλανό σου. Δεν επιθυμώ την επέλαση των μεταναστών επειδή το λέει η ιδεολογία μου, αλλά επειδή δεν θέλω να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας των Ελλήνων, η παράδοσή μου που τόσο αγαπώ και προφυλάσσω. Ο Έλληνας είναι ο αδελφός μου, μ’ αυτόν έζησα, μ’ αυτόν μεγάλωσα και ξέρω ότι έχουμε κοινούς προγόνους.
Κάθε μέρα όλοι μας ανακαλύπτουμε μακρινούς συγγενείς που δεν τους γνωρίζαμε όμως δεν έχουμε καταλάβει ότι όλοι οι Έλληνες είμαστε μακρινοί συγγενείς. Μ’ αυτούς διασκεδάζω, μ’ αυτούς μαλώνω, μ’ αυτούς συζητάω, μ’ αυτούς κάνω χάζι, μ’ αυτούς αγωνίζομαι.
Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε σε ζητήματα περί ανωτερότητας και κατωτερότητας για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα να υπάρχουμε ως φυλή, αλλά να θέσουμε ένα ερώτημα στον εαυτό μας: Πιστεύω ακόμα στην Ελλάδα των Ελλήνων;
Προσωπικώς πιστεύω ακράδαντα, ότι το αίμα μας είναι αυτό που μας ενώνει κι όχι η ιδεολογία. Η ιδεολογία έχει τελείως διαφορετικό σκοπό. Δεν χρειάζεται να ‘σαι εθνικιστής για να λατρεύεις τον τόπο σου και τον λαό σου.
Αν ξεσπάσει πόλεμος, ο διπλανός σου που θα πεθάνει στα χαρακώματα μπορεί να μην γνωρίζει καν τι είναι εθνικισμός. Γιατί πολύ απλά ο αγνός πατριωτισμός είναι έμφυτος στους ανθρώπους. Ανήκω στην τελευταία γενιά που μεγάλωσε σ’ ένα καθαρώς ελληνικό περιβάλλον, μ’ Έλληνες συμμαθητές, μ’ Έλληνες γειτονόπουλα, φίλους και συναδέλφους και γι’ αυτό νιώθουμε άσχημα όσοι βλέπουμε αυτό το περιβάλλον ν’ αλλοιώνεται και να αντικαθίσταται από αυτό το πολυφυλετικό και πολυπολιτισμικό που μόνο καταστροφή θα μπορούσε να φέρει.
Όταν είδα για πρώτη φορά την ταινία «ο τελευταίος Σαμουράι», δεν με συγκλόνισε τόσο ούτε η πολεμική ικανότητα των Σαμουράι, ούτε η αυτοθυσία τους για να σωθεί το χωριό τους, όσο η καταστροφή της παραδοσιακής γιαπωνέζικης κοινωνίας από την εισαγωγή των δυτικών φορεμάτων και τρόπων συμπεριφοράς. Δεν υπάρχει χειρότερη καταδίκη, από την καταδίκη ενός ολόκληρου πολιτισμού.
Δεν σας μιλάω σαν εθνικιστής, σας μιλάω σαν Έλληνας πατριώτης που δε δέχεται την αλλοίωση των παραδόσεών του και του λαού του.
Απεκδύθηκα από το ιδεολογικό ένδυμα για ν’ απευθυνθώ σ’ όλα τα αδέλφια μου.
Ο περίφημος ιστορικός Σαράντος Καργάκος, απ’ όσο ξέρω είναι αριστερός, παρ’ όλα αυτά δεν ξέχασε τις μανιάτικες ρίζες του, δεν θα έθετε σε κίνδυνο τον λαό του για τα συμφέροντα της ιδεολογίας του και είναι πρωτοφανές ένας αριστερός να θαυμάζει τόσο πολύ την κοινωνία της Σπάρτης, η οποία ως είθισται είναι πρότυπο των εθνικιστών και παράδειγμα προς αποφυγή για τους αριστερούς.
Θέλω να θυμάστε ότι είσαστε πρώτα Έλληνες και μετά οτιδήποτε.
Μην ταυτίζετε το φυλετικό μίσος που αποτελεί και τον πραγματικό ρατσισμό, με την αγάπη για τη φυλή σας. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τον Ξένιο Δία και συγκεκριμένα οι Σπαρτιάτες είχαν τους αδελφούς Διόσκουρους, τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη, οι οποίοι εκτός από τις πολλές και διάφορες προστατευτικές ιδιότητές τους, είχαν ανακηρυχθεί και προστάτες του άγραφου πανελλήνιου νόμου της ξενίας και τιμωροί της αφιλοξενίας.
Παρ’ όλα αυτά, ποτέ δεν αλλοίωσαν την κοινωνία τους και τον πολιτισμό τους, τις παραδόσεις τους, τα θρησκευτικά εθιμοτυπικά τους και δεν παρέλειπαν να εξυμνούν τους προγόνους τους από τους οποίους κατάγονταν.
Προσωπικώς όταν μιλάω για φυλετική καθαρότητα, δεν το λέω για να διατηρηθεί η ανώτερη και υπερφυσική ιδιαιτερότητα της φυλής μας, αλλά για να διατηρηθεί η συγγένεια των Ελλήνων και να συνεχίσουν να αποτελούν λαό, που θα μπορεί να παράγει φυσικό πολιτισμό κι όχι τον εκτρωματικό τεχνητό πολιτισμό (civilization).
Θα ‘θελα πολύ να βιώνω σε μια Ελλάδα αξιοπρεπή, έντιμη, οι αρχές που ν’ ακολουθεί να μην προέρχονται από καμία σύγχρονη ιδεολογία, αλλά από τη μυθολογία μας και τον θησαυρό που μας κληρονόμησαν οι πρόγονοι, προσαρμοσμένα στη σύγχρονη εποχή.
Δεν θέλω ν’ ακούω ξύλινους άψυχους λόγους από κομματόσκυλα, αλλά λόγια παρόμοια μ’ εκείνα του Θουκυδίδη: Θα μιλήσω πρώτα – πρώτα για τους προγόνους μας. Γιατί είναι δίκαιο, αλλά συγχρόνως και πρέπον, σε μια τέτοια περίσταση, κατά την οποία θρηνούμε και εγκωμιάζουμε τους νεκρούς μας, να τους απονέμεται η τιμή αυτή να μνημονεύονται πρώτοι. Γιατί δεν υπήρξαν ούτε μια στιγμή, κατά την οποία να έπαυσαν να κατοικούν τη χώρα αυτή, και χάρις στην ανδρεία τους διαφύλατταν την ελευθερία της από γενεά σε γενεά μέχρι των ημερών μας και μας την παρέδωσαν ελεύθερη. Και εκείνοι λοιπόν είναι άξιοι επαίνου αλλά ακόμη περισσότερο οι πατέρες μας. Γιατί επί πλέον εκείνων, τα οποία κληρονόμησαν, απέκτησαν με πολλούς κόπους και κληροδότησαν σε εμάς τους σημερινούς όλη αυτή την επικράτεια που κατέχουμε σήμερα.
Η προγονολατρεία μπορεί να έχει αρνητική σημασία στις μέρες μας, αλλά στην αρχαία Ελλάδα ήταν κάτι δεδομένο κι αυτονόητο! Τα Ηρώα και τους τάφους των ηρώων τα επισκεπτόσουν με θρησκευτική ευλάβεια.
Να μην είναι τα ελληνόπουλα αποχαυνωμένα στα ηλεκτρονικά με μικροαστικά ιδανικά και καταναλωτική μανία, να είναι πολυμήχανα, αθλητές, με υψηλά ιδανικά που να πασχίζουν να γίνουν οι καλύτεροι, όπως είπε και στον Αχιλλέα ο πατέρας του και πολύ αργότερα ο Νικόλαος Καζαντζάκης στο έργο του "Η Ράτσα".
Να μαθαίνουν τους διδακτικούς μύθους του Αισώπου αντί να παρακολουθούν τα θεατρινίστικα κινέζικα κινούμενα σχέδια που είναι μες στη βαρβαρότητα και τον μυστικισμό.
Όταν διαβάζω για τις θρησκευτικές εορτές των Ελλήνων, κυρίως της αρχαίας Ελλάδος, π.χ. για τα Υακίνθια που έκαναν οι Λάκωνες στις Αμύκλες, κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι την στιγμή. Τότε καταλαβαίνω ότι την μυθολογία οι αρχαίοι Έλληνες δεν τη διηγούνταν σαν να ‘ταν κάτι πεπερασμένο, αλλά τη βίωναν! Είχαν ανακηρύξει προστάτες τούς ήρωες, οδηγούνταν από τα διδάγματα του Ομήρου και του Ησιόδου και όλες σχεδόν οι εορτές δημιουργήθηκαν προς τιμήν προσώπων ή γεγονότων από την ελληνική μυθολογία. Δικές τους παραδόσεις βγαλμένες από τα σπλάχνα του λαού, δίχως να ενοχλούνται ή να ενοχλούν άλλον λαό που γειτνίαζε. Δεν έδιναν λόγο σε κανέναν άλλον λαό για τις ιδιαιτερότητές τους και τα έθιμά τους. Ήταν ελεύθεροι.
Οι νεαρές μας μαθαίνουν για όλες τις ντίβες από τις μεσημεριανές εκπομπές, αλλά δεν διάβασαν ποτέ για την Πηνελόπη, την Γοργοφόνη, την Αταλάντη, την ωραία Ελένη, την Λήδα (τη μητέρα των Διοσκούρων και της Ελένης), τις Μούσες, την Σαπφώ, την Υπατία, τη Μαντώ Μαυρογένους κ.ά.
Μαθαίνουν για τους αστέρες της τηλεόρασης, αλλά ποτέ δεν διάβασαν για τους μυθικούς – κι όχι μόνον - ήρωες της φυλής μας, σαν τον Θησέα (τον μεγάλο ήρωα των Αθηναίων), τον Περσέα, τον Ηρακλή, τον Τυνδάρεω (τον πατέρα της Ελένης και των Διοσκούρων), τον Αχιλλέα, τον Μενέλαο, τον Οδυσσέα, τον Διομήδη, τον Αία, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Γέρο του Μοριά και πολλούς άλλους.
Μπορεί να με θεωρείτε ελαφρόμυαλο και ονειροπαρμένο, αλλά δεν με πειράζει. Εγώ θα συνεχίσω να σας θεωρώ αδέλφια μου.
Θα πρέπει να είμαστε όλοι ευγνώμονες σ’ αυτούς που μας παρέδωσαν αυτή τη χώρα ελεύθερη.
Αυτά ισχύουν για όλους τους ανθρώπους και όλα τα έθνη. Ο καθένας πρέπει να προστατεύει τον λαό του και τις παραδόσεις του, δίχως να καταφεύγει σε μίση και αδιαλλαξίες.
). Απο πού προκύπτει οτι δεν 'βρήκε' ήδη τον δικό του λαό, και οτι δεν προχώρησε απλά? Πιθανά ο Απόμακρος, και ο κάθε Απόμακρος, να έχει ήδη περάσει αυτό το στάδιο και να έχει επομένως προχωρήσει στο επόμενο. Σ'αυτή την περίπτωση, όσοι εμμένουν στο να ταυτίζονται μόνο με τα του λαού τους, μάλλον έχουν μείνει πίσω, έτσι δεν είναι? (αυτό προκύπτει ως ανάλυση στην ανάλυσή σου, δεν υπονοώ τίποτα).