Αποκαρτερόν

[Τάλως]

Μια ιστορία που μας αφορά ΟΛΟΥΣ ανεξαιρέτως.

Η σημασία του αρχαίου ρήματος αποκαρτερώ είναι «πεθαίνω εκουσίως, δηλαδή αυτοκτονώ και μάλιστα δια ασιτίας». Σου παραθέτω ενδεικτικά δύο παραδείγματα από τους Βίους Παράλληλους του Πλούταρχου. Το πρώτο αφορά στο θάνατο του Λυκούργου (Λυκούργος, κεφ. 29). «Ετελεύτησεν δε αποκαρτερήσας...= Αφήκε τον εαυτόν του να εξασθενήσει από την πείναν και απέθανε». Το δεύτερο πάλι από τον Πλούταρχο (Νουμάς, κεφ. 21). «...και ηττηθείς απεκαρτέρησεν = και ηττηθείς αυτοκτόνησε δι' ασιτίας».

Όμως το ρήμα αποκαρτερώ έχει και μια μεταγενέστερη σημασία που σημαίνει δεν αντέχω άλλο.

[Τάλως]

Αθανατες αξιες χρονια ξεχασμενες

Πως μπορεί να αλλάξει η κοινωνία μας?

Για να αλλάξει το σήμερα και η καθημερινότητα μας πρέπει πρώτα απο όλα να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, κατι που για να συμβεί πρεπει να γίνει απο τις ρίζες και οχι επιδερμικά και "ίσα ίσα" για να βολευτούμε . Ο καθε ενας δήλα δη να αλλάξει την προσωπική του ιστορία και πίστη.
Αυτό που κουβαλάει ο καθε ενας απο εμας μεσα του ειναι που καθορίζει τον τρόπο που σκέπτεται και κατ επέκταση ζει.

Ο καθε ενας έχει βρεί τον δικό του τρόπο ζωής και δράσης
και σίγουρα οι επιλογές που υπάρχουν ανα τον κόσμο ειναι πολλές .

Εδω θα αναφερω εναν τροπο... τον τρόπο του να υπάρχεις Ελληνικώς γιατι ειναι εύκολο να λέμε πως είμαστε Έλληνες μια και ζούμε στην Ελλάδα αλλα το κατα πόσο η σκέψη ο εσωτερικός μας κόσμος και τελικά οι πράξεις μας ειναι Ελληνικές... αυτο ειναι αλλο θέμα.

Κοιτάμε συνεχώς τα κατορθώματα των προγόνων μας και νοιώθουμε υπερίφανοι για αυτα.
λέμε πολλες φορες "είμαι υπερήφανος που ειμαι Έλληνας"
και πεταγεται και ενας βραχος απο δίπλα και αναφωνεί
"ειμαι υπερήφανος που δεν μπορώ να κουνηθώ"
και αυτοστιγμή μας κάνει να νοιώθουμε χαζοι οταν καταλαβουμε τι ξεστομίσαμε .
Σε μια κοινωνια που ειμαστε υπερήφανοι για μια μας ιδιοτητα
(μέρος που ετυχε να γενηθούμε, ομορφια και υλικα αγαθα πλουτος, κ.α.) τοτε δεν μπορεί κανεις να περιμένει κατι πέρα απο την παρακμή.
Οταν κοιτάμε τους προγόνους μας πρεπει να βλέπουμε οχι απλά το τι έκαναν αλλα με τι εφόδια το έκαναν και με τι τροπο σκέψης
ποιά ήταν τα ιδανικά τους οι αξίες τους και ποιές οι απαξίες τους.
Οταν θα τα δουμε αυτα προσεκτικά τοτε θα ακούσουμε τον Λιαντίνη να μας λέει "φώναζουμε πως είμαστε Έλληνες αλλα στην ουσία ζούμε και κινούμαστε σαν να είμαστε Εβραίοι" καπως ετσι το ειπε ο μεγάλος αυτος άνθρωπος.

Πρέπει καποτε να μάθουμε πως Αρχαία Ελλάδα δεν ειναι ο Θησέας και η μέδουσα μήτε οι κένταυροι
και να καταλαβουμε οτι τα στρατιωτικά επιτευγματα τους ηταν γενημα της παίδειας και των ιδανικών τους.
Μα πάνω απο ολα να καταλάβουμε οτι τα επιτευγματα τους τα υλικα δεν ηταν παρα ενα θραυσμα των πνευματικων... μια μικρη σπιθα απο την φωτια της καρδιας και του νου τους.

Ο δρομος που μας δείχνουν ειναι βαρυς και πραγματικα μοιαζει αδιαβατος γιατι το βαρος που πρεπει να σηκωσεις σε αυτο το δρομο ειναι υπερογκο εξαιτιας του φοβου μας. του φοβου της φθορας και του θανατου.

Ο Λιαντίνης μας λεει πως για τους Ελληνες θανατος θα πει
πως οταν πεθανεις δεν θα μεταναστευσεις σε καποια υπερουρανια αμερικη. αλλα θα χαθεις οπως χανεται το φυλο του δεντρου. αυτο κι αν ειναι βαρος στις πλατες μας.
το περιγραφει κατα αυτον τον τροπο
"Θανατος για τους Ελληνες εσημαινε ανυπαρξια ατελευτητη και σκοταδι για παντα. Αυτη την οδηγια τους εδωκε η γλωσσα και η σοφια της φυσης. Ολα τα αλλα ειναι γενηματα του φοβου μπροστα στο θανατο και δουλεια της φαντασιας. Ειναι το τι δεν αντεχουμε και το τι δεν θα θελαμε, ειναι πλυση εγκεφαλου απο την παραδοση και την συνηθεια και δολος αβυσαλεος.

Ξερεις ποση αποσταση υπαρχει αναμεσα σ΄εκεινον που τιμα την φυσικη γνωση πως οταν πεθανει θα χαθει οπως χανεται το φυλο του δεντρου που λεει ο Ομηρος και αναμεσα σ΄εκεινον που τον εμαθαν να πιστευει πως οταν πεθανει θα μεταναστευσει σε καποια υπερουρανια αμερικη?

Υπαρχει τοση αποσταση οχι αποσταση υπαρχει αναμεσα στο χαλικι και στο διαμαντι των Ρομανοφ. Υπαρχει τοση διαφορα ουσιας και ποιοτητας οση υπαρχει αναμεσα σ΄εναν καννιβαλο μαγο της φυλης των Παπουας και στον Ντιρακ που ανακαλυψε την αντιυλη"

Πως να σεβαστεις την φυση γυρω σου οταν ξερεις πως οταν πεθανεις θα πας στο grand hotel του συμπαντος?
πως να σταθεις απεναντι σε εκατομυρια εχθρους ?
πως και με τι αξιοπρεπεια και τιμιοτητα διπλα στον συμπολιτη σου?
οταν ομως ξερεις πως μετα δεν υπαρχει τιποτα τοτε το κανεις.!
τοτε ζητας την αθανασια του Αριστοτελη
"Οσο ενδεχεται αθανατιζειν"
την αθανασια σου δηλα δη αναμεσα στους συνανθρωπους σου, το να μην σε ξεχασουν εχοντας καλη φημη αναμεσα τους.

το να ειναι κανεις ταπεινος, ταπεινοφρων, να γυρναει και το αλλο μαγουλο, να ειναι δουλος εστω και ενος θεου,
δεν ταιριαζει στην ελληνικη σκεψη.
για τους Ελληνες αυτα ειναι αξια για να ντρεπεται μονο κανεις.
και στοχευω σε αυτα συγκεκριμενα μια και η θρησκευτικη αντιληψη του σημερα κατ εμε εχει βαρυνουσα σημασια στο πως ζουμε μεσα στην κοινωνια μας καθως εβγαλε στην ακρη τις πραγματικες αξιες της Ελλαδας.

υψηλο φρονημα, θαλερα σωματα , αγαπη για το σωμα γενικοτερα , απουσια δογματος στην ελληνικη σκεψη , γνωθι σαυτον , μηδεν αγαν , σεβασμος στην μανα την φυση που μας δινει δικαιωμα να ζουμε.

Ενας τροπος αντιληψης της ζωης που εχει προτροπες και οχι απαγορευσεις.
που δεν απειλει με αιωνια τιμωρια αλλα δεν χαριζει και αιωνια καλοπεραση.


Ειναι τοσα πολλα αυτα που μας εχουν κρυψει που αμα αρχισουμε να τα μελεταμε ενα ενα και να βλεπουμε την σημασια τους τοτε θα καταλαβουμε γιατι χιλιαδες ανθρωποι εβαλαν στο αρχαιο μας πολιτισμο πανω απο ολους τους αλλους.
εναν πολιτισμο που εκανε καποιους να πουν πως ηταν τοσο μεγαλος σε επιτευγματα
που ""εμποδισε το πνευμα που τον δημιουργησε να τον ξεπερασει""

και να ειστε σιγουροι πως δεν τον ειπαν μεγαλο αυτο τον πολιτισμο για τις μεγαλες μαχες τον προγονων μας .




Εἶσ' Ἕλληνας; Τί προσκυνᾶς; Σηκώσου ἀπάνω! Ἐμεῖς καὶ στοὺς θεοὺς ὀρθοὶ μιλοῦμε...


Μολις εχω το χρονο θα ανεβαζω διαφορα σημεια που εκαναν τους ανθρωπους αυτους να ξεχωριζουν ωστε να μπορουμε να δουμε τα κερδη απο αυτον τον τροπο σκεψης

[Τάλως]