Ιδεογραφήματα

Οι Ορφικοί ύμνοι ειναι η απάντηση σε όσους πιστεύουν οτι οι αρχαίοι λάτρευαν μόνο 12 θεούς.Είναι προσευχές σε θεότητες και όχι μονο 12 αλλα περίπου σε 80 θεότητες.Ο Ορφισμός εμφανίστηκε τον 6ο αι. π.Χ. και διαδόθηκε σε όλο τον ελληνικό κόσμο κατ' εξοχήν στην Αττική,στην Κάτω Ιταλία και τη Σικελία.Θεμελιωτής των βασικών δογμάτων της θρησκευτικής αυτής τάσης θεωρείτο ο Ορφέας ένα πρόσωπο αμφισβητούμενης ιστορικότητας.
Όποιος ενδιαφέρετε για τα Ορφικά προτίνω το βιβλίο ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ του Ιωάννη Πασσά απο τις εκδόσεις της εγκυκλοπαίδειας του Ηλίου.

Κάθε Ορφικός ύμνος έχει και το ανάλογο θυμιατό που πρέπει να καίει για κάθε προσευχή σε κάποια θεότητα.

Θα βάλω μερικούς ύμνους και όχι όλους γιατι ειναι πολλοί.

Εἰς Ἑκάτην

Εἰνοδίαν Ἑκάτην κλῄζω, τριοδῖτιν, ἐρεμνήν,
οὐρανίην χθονίην τε καὶ εἰναλίην, κροκόπεπλον,
τυμβιδίην, ψυχαῖς νεκύων μέτα βακχεύουσαν,
Περσείαν, φιλέρημον, ἀγαλλομένην ἐλάφοισι,
νυκτερίαν, σκυλακῖτιν, ἀμαιμάκετον βασίλειαν, 5
θηρόβρομον, ἄζωστον, ἀπρόσμαχον εἶδος ἔχουσαν,
ταυροπόλον, παντὸς κόσμου κλῃδοῦχον ἄνασσαν,
ἡγεμόνην, νύμφην, κουροτρόφον, οὐρεσιφοῖτιν,
λισσόμενος κούρην τελεταῖς ὁσίαισι παρεῖναι
βουκόλῳ εὐμενέουσαν ἀεὶ κεχαρηότι θυμῷ.

Οὐρανοῦ, θυμίαμα λίβανον

Οὐρανὲ παγγενέτορ, κόσμου μέρος αἰὲν ἀτειρές,
πρεσβυγένεθλ’, ἀρχὴ πάντων πάντων τε τελευτή,
κόσμοκράτορ, σφαιρηδὸν ἑλισσόμενος περὶ γαῖαν,
οἶκε θεῶν μακάρων, ῥόμβου δίνῃσιν ὁδεύων,
οὐράνιος χθόνιός τε φύλαξ πάντων περιβληθείς, 5
ἐν στέρνοισιν ἔχων φύσεως ἄπλητον ἀνάγκην,
κυανόχρως, ἀδάμαστε, παναίολος, αἰολόμορφε,
πανδερκές, Κρονότεκνε, μάκαρ, πανυπέρτατε δαῖμον,
κλῦθ’ ἐπάγων ζωὴν ὁσίην μύστῃ νεοφάντῃ.

Ἄστρων, θυμίαμα ἀρώματα

Ἄστρων οὐρανίων ἱερὸν σέλας ἐκπροκαλοῦμαι,
εὐιέροις φωνῇσι κικλήσκων δαίμονας ἁγνούς.
Ἀστέρες οὐράνιοι, Νυκτὸς φίλα τέκνα μελαίνης,
ἐγκυκλίοις δίνῃσι περιθρόνιοι κυκλέοντες,
ἀνταυγεῖς, πυρόεντες ἀεί, γενετῆρες ἁπάντων, 5
μοιρίδιοι, πάσης μοίρης σημάντορες ὄντες,
θνητῶν ἀνθρώπων θείην διέποντες ἀταρπόν,
ἑπταφαεῖς ζώνας ἐφορώμενοι, ἠερόπλαγκτοι,
οὐράνιοι χθόνιοί τε, πυρίδρομοι, αἰὲν ἀτειρεῖς,
αὐγάζοντες ἀεὶ νυκτὸς ζοφοειδέα πέπλον, 10
μαρμαρυγαῖς στίλβοντες, ἐύφρονες ἐννύχιοί τε·
ἔλθετ’ ἐπ’ εὐιέρου τελετῆς πολυΐστορας ἄθλους
ἐσθλὸν ἐπ’ εὐδόξοις ἔργοις δρόμον ἐκτελέοντες

Κρόνου, θυμίαμα στύρακα

Ἀιθαλές, μακάρων τε θεῶν πάτερ ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν,
ποικιλόβουλ’, ἀμίαντε, μεγασθενές, ἄλκιμε Τιτάν·
ὃς δαπανᾷς μὲν ἅπαντα καὶ αὔξεις ἔμπαλιν αὐτός·
δεσμοὺς ἀρρήκτους ὃς ἔχεις κατ’ ἀπείρονα κόσμον,
αἰῶνος Κρόνε παγγενέτορ, Κρόνε ποικιλόμυθε, 5
γαίης τε βλάστημα καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος,
γέννα, φυῆς, μείωσι, Ῥέας πόσι, σεμνὲ προμηθεῦ,
ὃς ναίεις κατὰ πάντα μέρη κόσμοιο, γενάρχα,
ἀγκυλομήτα, φέριστε· κλύων ἱκετηρίδα φωνὴν
πέμποις εὐόλβου βιότου τέλος αἰὲν ἄμεμπτον.

Διός, θυμίαμα στύρακα

Ζεῦ πολυτίμητε, Ζεῦ ἄφθιτε, τήνδε τοι ἡμεῖς,
μαρτυρίην τιθέμεσθα λυτήριον ἠδὲ πρόσευξιν.
ὦ βασιλεῦ, διὰ σὴν κεφαλὴν ἐφάνη τάδε ῥεῖα,
γαῖα θεὰ μήτηρ ὀρέων θ’ ὑψηχέες ὄχθοι,
καὶ πόντος καὶ πάνθ’, ὁπόσ’ οὐρανὸς ἐντὸς ἑέργει· 5
Ζεῦ Κρόνιε, σκηπτοῦχε, καταιβάτα, ὀμβριμόθυμε,
παντογένεθλ’, ἀρχὴ πάντων, πάντων τε τελευτή,
σεισίχθων, αὐξητά, καθάρσιε, παντοτινάκτα,
ἀστραπαῖε, βρονταῖε, κεραύνιε, φυτάλιε Ζεῦ·
κλῦθί μευ, αἰολόμορφε, δίδου δ’ ὑγίειαν ἀμεμφῆ 10
εἰρήνην τε θεὰν καὶ πλούτου δόξαν ἄμεμπτον.

Ἥρας, θυμίαμα ἀρώματα

Κυανέοις κόλποισιν ἐνημένη, ἠερόμορφε,
Ἥρη παμβασίλεια, Διὸς σύλλεκτρε μάκαιρα,
ψυχοτρόφους αὔρας θνητοῖς παρέχουσα προσηνεῖς,
ὄμβρων μὲν μήτηρ, ἀνέμων τροφέ, παντογένεθλε·
χωρὶς γὰρ σέθεν οὐδὲν ὅλως ζωῆς φύσιν ἔγνω· 5
κοινωνεῖς γὰρ ἅπασι κεκραμένη ἠέρι σεμνῷ·
πάντων γὰρ κρατέεις μούνη πάντεσσί τ’ ἀνάσσεις
ἠερίοις ῥοίζοισι τινασσομένη κατὰ χεῦμα.
ἀλλά, μάκαιρα θεά, πολυώνυμε, παμβασίλεια,
ἔλθοις εὐμενέουσα καλῷ γήθοντι προσώπῳ.

Εἰς Πλούτωνα

Ὦ τὸν ὑποχθόνιον ναίων δόμον, ὀβριμόθυμε,
Ταρτάριον λειμῶνα βαθύσκιον ἠδὲ λιπαυγῆ,
Ζεῦ χθόνιε, σκηπτοῦχε, τάδ’ ἱερὰ δέξο προθύμως·
Πλούτων, ὃς κατέχεις γαίης κληῖδας ἁπάσης,
πλουτοδοτῶν γενεὴν βροτέην καρποῖς ἐνιαυτῶν· 5
ὃς τριτάτης μοίρης ἔλαχες χθόνα παμβασίλειαν,
ἕδρανον ἀθανάτων, θνητῶν στήριγμα κραταιόν·
ὃς θρόνον ἐστήριξας ὑπὸ ζοφοειδέα χῶρον,
τηλέπορον τ’, ἀκάμαντα, λιπόπνοον, ἄκριτον ᾅδην,
κυάνεόν τ’ Ἀχέρονθ’, ὃς ἔχει ῥιζώματα γαίης· 10
ὃς κρατέεις θνητῶν θανάτου χάριν, ὦ πολυδέγμον·
Εὔβουλ’, ἁγνοπόλου Δημήτερος ὅς ποτε παῖδα
νυμφεύσας λειμῶνος ἀποσπαδίην διὰ πόντου
τετρώροις ἵπποισιν ὑπ’ Ἀτθίδος ἤγαγες ἄντρον
δήμου Ἐλευσῖνος, τόθι περ πύλαι εἴσ’ Ἀίδαο. 15
μοῦνος ἔφυς ἀφανῶν ἔργων φανερῶν τε βραβευτής,
ἔνθεε, παντοκράτωρ, ἱερώτατος, ἀγλαότιμε,
σεμνοῖς μυστιπόλοις χαίρων ὁσίοις τε σεβασμοῖς·
ἵλαον ἀγκαλέω σε μολεῖν κεχαρηότα μύσταις.

Διονύσου, θυμίαμα στύρακα

Κικλήσκω Διόνυσον ἐρίβρομον, εὐαστῆρα,
πρωτόγονον, διφυῆ, τρίγονον, Βακχεῖον ἄνακτα,
ἄγριον, ἄρρητον, κρύφιον, δικέρωτα, δίμορφον,
κισσόβρυον, ταυρωπόν, ἀρήιον, εὔιον, ἁγνόν,
ὠμάδιον, τριετῆ, βοτρυοτρόφον, ἐρνεσίπεπλον. 5
Εὐβουλεῦ, πολύβουλε, Διὸς καὶ Φερσεφονείης
ἀρρήτοις λέκτροισι τεκνωθείς, ἄμβροτε δαῖμον·
κλῦθι, μάκαρ φωνῆς, ἡδὺς δ’ ἐπίπνευσον ἀμεμφής,
εὐμενὲς ἦτορ ἔχων, σὺν ἐυζώνοισι τιθήναις.

Ἀθηνᾶς, θυμίαμα ἀρώματα

Παλλὰς μουνογενές, μεγάλου Διὸς ἔκγονε σεμνή,
δῖα, μάκαιρα θεά, πολεμοκλόνος, ὀβριμόθυμε,
ἄρρητη, ῥητή, μεγαλώνυμος, ἀντροδίαιτε·
ἣ κατέχεις ὄχθων ὑψηχεας ἀκρωρείας
ἠδ’ ὄρεα σκιόεντα, νάπῃσί τε σὴν φρένα τέρπεις, 5
ὁπλοχαρής, οἰστροῦσα βροτῶν ψυχὰς μανίῃσι,
γυμνάζουσα κόρη, φρικώδη θυμὸν ἔχουσα,
Γοργοφόνος, φυγόλεκτρε, τεχνῶν μῆτερ πολύολβε.
ὁρμήτειρα, φίλοιστρε κακοῖς, ἀγαθοῖς δὲ φρόνησις·
ἄρσην μὲν καὶ θῆλυς ἔφυς, πολεμήτοκε μῆτι. 10
αἰολόμορφε, δράκαινα, φιλένθεος, ἀγλαότιμε·
Φλεγραίων ὀλέτειρα Γιγάντων, ἱππελάτειρα.
Τριτογένεια, λύτειρα κακῶν, νικηφόρε δαῖμον,
γλαυκώφ’, εὑρεσίτεχνε, πολυλλίστη βασίλεια
ἤματα καὶ νύκτας αἰεὶ νεάτῃσιν ἐν ὥραις, 15
κλῦθί μευ εὐχομένου, δὸς δ’ εἰρήνην πολύολβον
καὶ κόρην ἠδ’ ὑγίειαν ἐπ’ εὐόλβοισιν ἐν ὥραις.

Ἀπόλλωνος, θυμίαμα μάνναν

Ἐλθέ, μάκαρ Παιάν, Τιτυοκτόνε, Φοῖβε Λυκωρεῦ,
Μεμφῖτ’, ἀγλαότιμος, ἰήιος, ὀλβιοδῶτα,
χρυσολύρη, σπερμεῖος, ἀρότριε, Πύθιε, Τιτάν.
Γρυνεῖε, Σμινθεῦ, Πυθοκτόνε, Δελφικέ, μάντι,
ἄγριε, φωσφόρε δαῖμον, ἐράσμιε, κύδιμε κοῦρε, 5
κρουσιλύρη, χαροποιός, ἑκηβόλε, τοξοβέλεμνε,
Βράγχιε καὶ Διδυμεῦ, Παταρήιε, Λοξία, ἁγνέ·
Δήλι’ ἄναξ, πανδερκὲς ἔχων φαεσίμβροτον ὄμμα,
χρυσοκόμη, καθαρὰς φήμας χρησμούς τ’ ἀναφαίνων·
κλῦθί μευ εὐχομένου λαῶν ὕπερ εὔφρονι θυμῷ· 10
τόνδε σὺ γὰρ λεύσσεις τὸν ἀπείριτον αἰθέρα πάντα
γαῖαν τ’ ὀλβιόμοιρον ὕπερθέν καὶ δι’ ἀμολγοῦ,
νυκτὸς ἐν ἡσυχίῃσιν ὑπ’ ἀστεροόμματου ὄρφνης
ῥίζας νέρθε δέδορκας, ἔχεις δέ τε πείρατα κόσμου
παντός· σοὶ δ’ ἀρχή τε τελευτή τ’ ἐστὶ μέλουσα. 15
παντοθαλές, σὺ δὲ πάντα πόλον κιθάρῃ πολυκρέκτῳ
ἁρμόζεις, ὁτὲ μὲν νεάτης ἐπὶ τέρματα βαίνων,
ἄλλοτε δ’ αὖθ’ ὑπάτην, ποτὲ Δώριον ἐς διάκοσμον
πάντα πόλον κιρνὰς κρίνεις βιοθρέμμονα φῦλα,
ἁρμονίῃ κεράσας παγκόσμιον ἀνδράσι μοῖραν· 20
μίξας χειμῶνα, θέρος τ’ ἴσον ἀμφοτέροισιν,
ταῖς ὑπάτας χειμῶνα, θέρος νεάταις διακρίνας,
Δώριον εἰς ἔαρος πολυηράτου ὥριον ἄνθος.
ἔνθεν ἐπωνυμίην σε βροτοὶ κλῄζουσιν ἄνακτα,
Πᾶνα, θεὸν δικέρωτ’, ἀνέμων συρίγμαθ’ ἱέντα· 25
οὕνεκα παντὸς ἔχεις κόσμου σφρηγῖδα τυπῶτιν.
κλῦθι, μάκαρ, σώζων μύστας ἱκετηρίδι φωνῇ.

Ἔρωτος, θυμίαμα ἀρώματα

Κικλήσκω μέγαν, ἁγνόν, ἐράσμιον, ἡδὺν Ἔρωτα,
τοξαλκῆ, πτερόεντα, πυρίδρομον, εὔδρομον ὁρμῇ,
συμπαίζοντα θεοῖς ἠδὲ θνητοῖς ἀνθρώποις,
εὐπάλαμον, διφυῆ, πάντων κληῖδας ἔχοντα,
αἰθέρος οὐρανίου, πόντου, χθονός, ἠδ’ ὅσα θνητοῖς 5
πνεύματα παντογένεθλα θεὰ βόσκει χλοόκαρπος,
ἠδ’ ὅσα Τάρταρος εὐρὺς ἔχει πόντος θ’ ἁλίδουπος·
μοῦνος γὰρ τούτων πάντων οἴηκα κρατύνεις.
ἀλλά, μάκαρ, καθαραῖς γνώμαις μύσταισι συνέρχου,
φαύλους δ’ ἐκτοπίους θ’ ὁρμὰς ἀπὸ τῶνδ’ ἀπόπεμπε. 10

Δαίμονος, θυμίαμα λίβανον

Δαίμονα κικλήσκω πελάσαι ἡγήτορα φρικτόν,
μειλίχιον Δία, παγγενέτην, βιοδώτορα θνητῶν,
Ζῆνα μέγαν, πολύπλαγκτον, ἀλάστορα, παμβασιλῆα,
πλουτοδότην, ὁπότ’ ἄν γε βρυάζων οἶκον ἐσέλθῃ,
ἔμπαλι δὲ ψύχοντα βίον θνητῶν πολυμόχθων· 5
ἐν σοὶ γὰρ κλῇδες λύπης τε χαρᾶς τ’ ὀχέονται.
τοιγάρ τοι, μάκαρ, ἁγνέ, πολύστονα κήδε’ ἐλάσσας,
ὅσσα βιοφθορίην πέμπει κατὰ γαῖαν ἅπασαν,
εὔδοξον βιοτῆς γλυκερὸν τέλος ἐσθλὸν ὀπάζοις

Αυτά ειναι μερικοί ύμνοι απο τα Ορφικά τα οποία έχουμε εμεις οι παγανιστές οπως έχουν οι χριστιανοί τις προσευχές και προσευχόμαστε σε όποιον Θεό θέλουμε με το ανάλογο θυμίαμα.

Κοίτα να μαθαίνεις Μάκη...






Επιμέλεια-Επεξεργασία: Δρος Δημητρίου Περδετζόγλου

Η σημασία των Ορφικών κειμένων είναι τεράστια όχι μόνο για τις πληροφορίες που περιέχουν σχετικά με την ζωή, την θρησκεία, τα ήθη και έθιμα, κλπ. των Ελλήνων της Β' π.Χ. χιλιετίας, αλλά και για τις αστρονομικές παρατηρήσεις οι οποίες αναφέρονται σε "φυσικά φαινόμενα του 3.600, του 5.000 ακόμα και του 11.585 π.Χ., όπως απέδειξαν οι αστρονομικές ερμηνείες των παρατηρήσεων" [Ι. Πασσάς "ΟΡΦΙΚΑ" σελ.13] και αποδεικνύουν εκτός των άλλων, ότι πρώτοι οι Έλληνες ασχολήθηκαν με την αστρονομία και μάλιστα σε εποχές που πολλοί από τους λαούς που φέρονται ως «εφευρέτες» επιστημών όπως η αστρονομία, δεν υπήρχαν.....

Τα διασωθέντα Ορφικά κείμενα, τα οποία είναι γνωστά με την γενική επωνυμία «ΟΡΦΙΚΑ», είναι:

α) τα "ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ" (1.384 στίχοι)
β) οι "ΥΜΝΟΙ" δηλαδή 88 Ορφικοί ύμνοι (1.133 στίχοι)
γ) τα "ΛΙΘΙΚΑ" ή περί λίθων (768 στίχοι) και
δ) τα "ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΑ" και τα "ΑΝΕΚΔΟΤΑ", τα οποία είναι:
α) περικοπές απωλεσθέντων Ορφικών κειμένων που διασώθηκαν σε έργα άλλων Ελλήνων και
β) επιγραφές που περισώθηκαν στις οποίες αναφέρονται πληροφορίες σχετικές με τον Ορφέα ή τον Ορφισμό.



ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΩΝ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ:

Α) Την ηλιοκεντρική Θεωρία ("ΟΡΦΙΚΑ", σελ. 71)

Β) Την περιστρεφόμενη γήινη σφαίρα ["ΟΡΦΙΚΑ" σελ. 78 (στίχοι 34:16-17,19)]

Γ) Τις 3 ζώνες της γης [«ΨΥΧΡΑ» , «ΕΜΠΥΡΟΣ» , «ΜΕΣΗΓΥΣ» (στίχοι 34:19-20
"ΟΡΦΙΚΑ" σελ. 79)]
________________________________________
Η ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΟΡΦΙΚΩΝ ΥΜΝΩΝ

Ο αστρονόμος Κ. Χασάπης, με βάση τον στίχο: "ΜΙΞΑΣ ΧΕΙΜΩΝΟΣ ΘΕΡΕΟΣ Τ' ΙΣΟΝ ΑΜΦΟΤΕΡΟΙΣΙΝ" (ύμνος Απόλλωνος 14.21), που γίνεται λόγος περί ισότητος των εποχών, υπολόγισε (με βάση την μετάπτωση των εποχών), τις δύο ημερομηνίες που συνέβη αυτό το φαινόμενο:

α) 1.366 π.Χ. (1.361 π.Χ. - διόρθωση ημερομηνίας με την χρήση ηλ. υπολογιστού)
β) 11.835 π.Χ. (11.809 π.Χ. - διόρθωση ημερομηνίας, με την χρήση ηλ. υπολογιστού)

Ο Ι. Πασσάς αναφέρει ως την ημερομηνία που αναφέρεται το απόσπασμα, την 11.835 π.Χ. και το δικαιολογεί, γιατί ο Ορφέας (που συμμετείχε στην Αργοναυτική εκστρατεία), έζησε πολλές γενιές πριν τον τρωϊκό πόλεμο, ο οποίος με τις νεότερες χρονολογήσεις, τοποθετείται το 1.450 π.Χ. Οπότε είναι αδύνατον στα κείμενα που συνέλεξε (όπως ο Ησίοδος για την "ΘΕΟΓΟΝΙΑ" του συνέλεξε παλαιότερους μύθους) ή και συνέθεσε ο Ορφέας, να περιγράφεται γεγονός του 1.366 π.Χ. (ο οποίος όπως προαναφέραμε, έζησε πολύ πρίν το 1.450 π.Χ.).

Ένας ακόμα λόγος για τον οποίον ενισχύεται η άποψη του Ι. Πασσά για την απόρριψη της ημερομηνίας 1.361 π.Χ., είναι ότι για να θεωρήσουν οι παρατηρήσαντες την ισότητα των εποχών ως κάτι αξιοσημείωτο (και θα έπρεπε να είναι σίγουροι ότι πρόκειται για κάτι αξιοσημείωτο για να το καταχωρήσουν και σε θρησκευτικό ύμνο), θα πρέπει :
α) ή αυτή η ισότητα να έχει ξαναπαρατηρηθεί στο παρελθόν
β) ή οι παρατηρητές να γνώριζαν ότι το θέρος δεν ισούται με τον χειμώνα. Όμως για να έχουμε διαφορά μίας μόνο ημέρας (ακρίβεια περίπου 3% - που είναι μικρή διαφορά για παρατήρηση), πρέπει να οπισθοχωρήσουμε κατά 1.000 χρόνια, ενώ η επόμενη ισότητα εποχών (Θέρος-Φθινόπορο), είναι το 3.973 π.Χ.

2.612 πρίν το 1.361 π.Χ., δηλαδή το 3.973 π.Χ., έχουμε ισότητα Θέρους - Φθινοπώρου, με ταυτόχρονη ισότητα Χειμώνος και Ανοίξεως.

Οπισθοχωρούντες άλλα 2.162 έτη, φθάνουμε στο 6.585 π.Χ., όπου έχουμε ισότητα 'Ανοιξης και Φθινοπώρου.

Ακόμα 2.162 έτη προς τα πίσω (9.197 π.Χ.), έχουμε ισότητα Θέρους και Ανοίξεως, με ταυτόχρονη ισότητα Χειμώνος και Φθινοπώρου.

Και ακόμα 2.162 έτη πρός τα πίσω, φτάνουμε στο 11.809 π.Χ., που έχουμε επανάληψη του Φαινομένου.

Μερικά από τα ερωτήματα - συμπεράσματα που δημιουργούνται είναι:

• Πόσος χρόνος απαιτήθηκε για να κατανοηθούν οι κινήσεις της γης και του ήλιου από τους παρατηρητές;
• Πόσος χρόνος απαιτήθηκε για την εύρεση των επιπέδων του Ισημερινού και της Εκλειπτικής στην ουράνια σφαίρα και τον εντοπισμό των Ισημερινών σημείων επί της Ζωδιακής ζώνης, με τα μέσα της εποχής;
• Οι παρατηρητές πρέπει να είχαν πρόσβαση σε αρχεία με τις παρατηρήσεις παλαιοτέρων εποχών, για να μπορούν να γίνουν οι απαραίτητες συγκρίσεις. 'Αρα λογικό είναι να υπήρχε γραφή σε παλαιότατες εποχές (γιατί είναι παράλογο να υπάρχουν οι έννοιες της ευθείας γραμμής, της γωνίας, του κύκλου, της καθέτου, του επιπέδου, της σφαίρας κλπ στον προφορικό λόγο και να μην έχει βρεθεί τρόπος γραπτής απομνημόνευσης τους).
• Επίσης η καταγραφή αστρονομικών παρατηρήσεων προϋποθέτει κάποιες γνώσεις γεωμετρίας, μαθηματικών, κλπ.
________________________________________
ΑΛΛΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΕΣ ΣΤΑ ΟΡΦΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

1. Η χρήση μεγεθυντικών φακών για άναμα φωτιάς (ΛΙΘΙΚΑ στ.171-179)
2. Η Σελήνη έχει όρη (στ. 175-185)
3. Η αλλαγή του ύψους του ηλίου (φ) κατά την διάρκεια της αποκορύφωσής του


("ΜΕΣΟΣ ΑΞΩΝ ΗΕΛΙΟΥ ΤΡΕΠΕΤΑΙ ΠΟΤΙΝΕΥΜΕΝΟΣ").

Σελίς 82, 83 και 328:

ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ, ΟΤΙ Η ΣΕΛΗΝΗ, ΠΡΙΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΓΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΟΡΦΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ, ΕΙΧΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ. ΔΗΛΑΔΗ ... ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, Η ΣΕΛΗΝΗ ΗΤΑΝ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ; ΜΥΘΟΣ; ΠΑΡΑΜΥΘΙ; Ή ΤΙ ΑΛΛΟ;










https://paishellas.blogspot.com/2013/02 ... _6443.html

Μπράβο Αρέλα για τις πληροφορίες το συμπλήρωσες το κείμενο με αυτά που έγραψα εγω.Το έχω το βιβλίο ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ και μπορώ να πώ οτι ειναι απο τα αγαπημένα μου.Το μόνο που με προβληματίζει ειναι τα θυμιάματα οπως το στύρακα που δέν ξέρω που μπορώ να τα βρώ.Στο σπίτι έχουμε θυμιατό νομίζω λιβάνι το οποίο χρησιμοποιούν οι χριστιανοί στην εκκλησία και στο σπίτι οταν θυμιατίζουν.Μία φορά προσευχόμουνα με τον ύμνο εις τον Απόλλωνα νομίζω και ενα περιστέρι ήρθε και κάθισε στο παράθυρο του δωματίου μου.Μάλλον ηταν η απάντηση του θεού για την προσευχή που έκανα.Φοβερό βιβλίο!Το προτείνω σε όλους να το αγοράσουν.

Μάκη με εξέπληξες πολύ ευχάριστα.
Βρήκαμε επιτέλους ένα σημαντικό κοινό σημείο αναφοράς
που δείχνει το μεγαλείο της Ελλάδας μας (και της πνευματικής της υπόστασης)
το οποίο πάει πολλές χιλιάδες χρόνια πίσω και όχι μόνο 3000 που λένε και ξαναλένε...
Τα Ορφικά τα αγάπησα πολύ και κυρίως μέσα από τον Ι. Πασσά...

Αυτό είναι σπουδαίο νήμα, από τα καλύτερά σου
και του άξιζε να μεταφερθεί στην υπερενότητα πολιτισμού των ΙΔΕΟ μας

Sanctus_Makis έγραψε: ↑

Πέμ 23 Μάιος 2019, 02:15

Το μόνο που με προβληματίζει ειναι τα θυμιάματα οπως το στύρακα
που δέν ξέρω που μπορώ να τα βρώ.

τα θυμιάματα είναι αρκετά σημαντικο κομμάτι, γιατί απομακρύνουν
τις αρνητικές οντότητες, επίσης είναι βοηθητικά στον διαλογισμό,
ακόμα και στην ιαση... αλλά και το λιβάνι είναι οκ.
Δεν είναι τυχαιο που το χρησιμοποιούν οι χριστιανοί.
Επίσης το σανδαλόξυλο είναι καλό, το musk, το γιασεμί
και πολλά άλλα που χρησιοποιούν οι ανατολικοί λαοί...
ακόμα και το φασκόμηλο...

μπορεί κανείς να βρει αρκετά (και φτηνά) εδώ
https://www.ebay.com/sch/i.html?_nkw=bi ... vD_BwE:G:s

Sanctus_Makis έγραψε: ↑

Πέμ 23 Μάιος 2019, 02:15

Φοβερό βιβλίο!Το προτείνω σε όλους να το αγοράσουν.

Ειναι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟ έργο... Περιέχει όλα όσα λένε σήμερα
πολλοί ψαγμένοι ερευνητές και πολλά περισσότερα...

το θέλω σαν τρελή...

Οπότε, όποιος θελήσει να μου κάνει
ένα δώρο, τώρα ξέρει τι θα μου έδινε μεγάλη χαρά...



ΥΓ: Συμπλήρωσα/διαφοροποίησα λίγο τον τίτλο του νήματος.
Ελπίζω να μην έχεις αντίρρηση

Arela χαίρομαι που αρέσει σε κάποιον το θέμα που άνοιξα με τα Ορφικά δεν περίμενα να απαντήσεις ούτε κάν εσύ.Μπράβο χαίρομαι που σου αρέσει το βιβλίο του Ιωάννη Πασσά.Εμένα μου έκανε εντύπωση που μέχρι και η αστρολογία υπάρχει μέσα σταυς Ορφικούς ύμνους.Αυτο θα κατανοήσει κάποιος άν διαβάσει τον Ορφικό ύμνο των Άστρων.Επίσης λέει οτι ο πρώτος αστρολόγος ηταν ο Αγκαίος νομίζω στα αργοναυτικά το λέει.Και φυσικά βλέπουμε και τον αιθέρα που πίστευαν οι Ορφικοί σαν πέμπτο στοιχείο της φύσης υπάρχει ο Ορφικός ύμνος του αιθέρα.Σημερα οι αστρονόμοι λένε οτι ο αιθέρας ειναι η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια.Δεν ξέρω άν το λένε όλοι οι αστρονόμοι αυτο αλλα εγω ειχα βρεί ενα βιβλίο του Lawrence Crauss με τίτλο ''Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΥΛΗ''.Μπορούμε να ανοίξουμε θέμα άν το θέλετε.

Sanctus_Makis έγραψε: ↑

Πέμ 23 Μάιος 2019, 02:15

....Μία φορά προσευχόμουνα με τον ύμνο εις τον Απόλλωνα νομίζω και ενα περιστέρι ήρθε και κάθισε στο παράθυρο του δωματίου μου.Μάλλον ηταν η απάντηση του θεού για την προσευχή που έκανα.

Επισης να θυμασε ομως (θελω να θιξω δηλαδη) και το γεγονος
οτι ισως και στο περιστερακι να χρωστας κατι
γιατι.....για να φερει ο οποιος θεος το περιστερακι σε εμας...καποιου αλλου ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ κλεβει....
(εκτος και αν μας ακουνε τα περιστερια...πραγμα διολου απιθανο...να σου πω !!!...για εμας τους τυφλους.)
....εεεε....και εκει αρχιζει αλλο κεφαλαιο.....και δεν εχει τελειωμο...μιας και που το κακομοιρο το κεφαλακι μας
λιγα bytes χωραει....χαχαχαχ

Αἰθέρος, θυμίαμα κρόκον

Ὦ Διὸς ὑψιμέλαθρον ἔχων κράτος αἰὲν ἀτειρές,
ἄστρων ἠελίου τε σεληναίης θ’ ὑπέρεισμα,
πανδαμάτορ, πυρίπνους, πᾶσι ζωοῖσιν ἔναυσμα,
ὑψιφανὴς Αἰθέρ, κόσμου στοιχεῖον ἄριστον,
ἀγλαὸν ὦ βλάστημα, σελασφόρον, ἀστεροφεγγές,
κικλήσκων λίτομαί σε κεκραμένον εὔδιον εἶναι.

Φύσεως, θυμίαμα ἀρώματα

Ὦ Φύσι, παμμήτειρα θεά, πολυμήχανε μῆτερ,
οὐρανίη, πρέσβειρα, πολύκτιτε δαῖμον, ἄνασσα,
πανδαμάτωρ, ἀδάμαστε, κυβερνήτειρα, παναυγές,
παντοκράτειρα, τετιμέν’ ἀεί, πανυπέρτατε δαῖμον,
ἄφθιτε, πρωτογένεια, παλαίφατε, κυδιάνειρα,
ἐννυχίη, πολύπειρε, σελασφόρε, δεινοκαθέκτε,
ἄψοφον ἀστραγάλοισι ποδῶν ἴχνος εἱλίσσουσα,
ἁγνή, κοσμήτειρα θεῶν ἀτελής τε τελευτή,
κοινὴ μὲν πάντεσσιν, ἀκοινώνητε δὲ μούνη,
αὐτοπάτωρ, ἀπάτωρ, ἀργής, πολύγηθε, μεγίστη,
εὐαντές, πλοκίη, φιλίη, πολύμικτε, δαῆμον,
ἡγεμόνη, κράντειρα, φερέσβιε, παντρόφε κούρη,
αὐτάρκεια, Δίκη, Χαρίτων πολυώνυμε πειθώ,
αἰθερίη χθονίη καὶ εἰναλίη μεδέουσα,
πικρὰ μέν φαύλοισι, γλυκεῖα δὲ πειθομένοισι,
πάνσοφε, πανδώτειρα, κομίστρια, παμβασίλεια,
αὐξιτρόφος, πίειρα πεπαινομένων τε λύτειρα.
πάντων μὲν σὺ πατήρ, μήτηρ, τροφὸς ἠδὲ τιθήνη,
ὠκυλόχεια, μάκαιρα, πολύσπορος, ὡριὰς ὁρμή,
παντοτεχνές, πλάστειρα, πολύκτιτε, πότνιε δαῖμον,
ἀιδίη, κινησιφόρος, πολύπειρε, περίφρων,
ἀενάῳ στροφάλιγγι θοὸν ῥύμα δινεύουσα,
πάνρυτε, κυκλοτερής, ἀλλοτριομορφοδίαιτε,
εὔθρονε, τιμήεσσα, μόνη τὸ κριθὲν τελέουσα,
σκηπτούχων ἐφύπερθε, βαρυβρεμέτειρα, κρατίστη,
ἄτρομε, πανδαμάτειρα, πεπρωμένη, αἶσα, πυρίπνους,
ἀίδιος ζωὴ ἠδ’ ἀθανάτη τε πρόνοια·
πάντα σὺ ἔσσι· ἄνασσα, σὺ γὰρ μούνη τάδε τεύχεις.
ἀλλά, θεά, λίτομαί σε σὺν εὐόλβοισιν ἐν ὥραις
εἰρήνην ὑγίειαν ἄγειν, αὔξησιν ἁπάντων.

Πανός, θυμίαμα ποικίλα

Πᾶνα καλῶ κρατερόν, νόμιον, κόσμοιο τὸ σύμπαν,
οὐρανὸν ἠδὲ θάλασσαν ἰδὲ χθόνα παμβασίλειαν
καὶ πῦρ ἀθάνατον· τάδε γὰρ μέλε’ ἐστὶ τὰ Πανός,
ἐλθέ, μάκαρ, σκιρτητά, περίδρομε, σύνθρονος Ὥραις,
αἰγομελές, βακχευτά, φιλένθεος, ἀντροδίαιτε,
ἁρμονίην κόσμοιο κρέκων φιλοπαίγμονι μολπῇ,
φαντασιῶν ἐπαρωγέ, φόβων ἔκπαγλε βροτείων,
αἰγονόμοις χαίρων ἀνὰ πίδακας ἠδέ τε βούταις,
εὔσκοπε, θηρητήρ, Ἠχοῦς φίλε, σύγχορε νυμφῶν,
παντοφυές, γενέτορ πάντων, πολυώνυμε δαῖμον,
κοσμοκράτωρ, αὐξητά, φαεσφόρε, κάρπιμε Παιάν,
ἀντροχαρές, βαρύμηνις, ἀληθὴς Ζεὺς ὁ κεράστης.
σοὶ γὰρ ἀπειρέσιον γαίης πέδον ἐστήρικται,
εἴκει δ’ ἀκαμάτου πόντου τὸ βαθύρροον ὕδωρ
Ὠκεανός τε πέριξ ἐν ὕδασι γαῖαν ἑλίσσων,
ἠέριόν τε μέρισμα τροφῆς, ζωοῖσιν ἔναυσμα,
καὶ κορυφῆς ἐφύπερθεν ἐλαφροτάτου πυρὸς ὄμμα.
βαίνει γὰρ τάδε ῥεῖα πολύκριτα σῇσιν ἐφετμαῖς·
ἀλλάσσεις δὲ φύσεις πάντων ταῖς σῇσι προνοίαις
βόσκων ἀνθρώπων γενεὴν κατ’ ἀπείρονα κόσμον.
ἀλλά, μάκαρ, βακχευτά, φιλένθεε, βαῖν’ ἐπὶ λοιβαῖς
εὐιέροις, ἀγαθὴν δ’ ὄπασον βιότοιο τελευτὴν
Πανικὸν ἐκπέμπων οἶστρον ἐπὶ τέρματα γαίης.

Θαλάσσης, θυμίαμα λιβανομάνναν

Ὠκεανοῦ καλέω νύμφην, γλαυκώπιδα Τηθύν,
κυανόπεπλον ἄνασσαν, εὔτροχα κυμαίνουσαν,
αὔραις ἡδυπνόοισι πατασσομένην περὶ γαῖαν.
θραύουσ’ αἰγιαλοῖσι πέτρῃσί τε κύματα μακρά,
εὐδίοις ἁπαλοῖσι γαληνιόωσα δρόμοισι,
νηυσὶν ἀγαλλομένη, θηροτρόφος, ὑγροκέλευθε,
μῆτερ μὲν Κύπριδος, μῆτερ νεφέων ἐρεβεννῶν,
καὶ πάσης πηγῆς νυμφῶν νασμοῖσι βρυούσης·
κλῦθί μευ, ὦ πολύσεμνε, καὶ εὐμενέουσ’ ἐπαρήγοις,
εὐθυδρόμοις οὖρον νηυσὶν πέμπουσα, μάκαιρα.

Νηρηίδων, θυμίαμα ἀρώματα

Νηρέος εἰναλίου νύμφαι καλυκώπιδες, ἁγναί,
φρικαλέαι, βύθιαι, χοροπαίγμονες, ὑγροκέλευθοι,
πεντήκοντα κόραι περὶ κύμασι βακχεύουσαι,
Τριτώνων ἐπ’ ὄχοισιν ἀγαλλόμεναι περὶ νῶτα
θηροτύποις μορφαῖς, ὧν βόσκει σώματα πόντος·
ἄλλοι θ’ οἳ ναίουσι βυθόν, Τριτώνιον οἶδμα,
ὑδρόδομοι, σκιρτηταί, ἑλισσόμενοι περὶ κῦμα,
ποντοπλάνοι δελφῖνες, ἁλιρρόθιοι, κυαναυγεῖς·
ὑμᾶς κικλήσκω πέμπειν μύσταις πολὺν ὄλβον·
ὑμεῖς γὰρ πρῶται τελετὴν ἀνεδείξατε σεμνὴν
εὐιέρου Βάκχοιο καὶ ἁγνῆς Φερσεφονείης,
Καλλιόπῃ σὺν μητρὶ καὶ Ἀπόλλωνι ἄνακτι.

Θανάτου, θυμίαμα μάνναν

Κλῦθί μευ, ὃς πάντων θνητῶν οἴηκα κρατύνεις
πᾶσι διδοὺς χρόνον ἁγνόν, ὅσων πόρρωθεν ὑπάρχεις·
σὸς γὰρ ὕπνος ψυχῆν θραύει καὶ σώματος ὁλκόν,
ἡνίκ’ ἂν ἐκλύῃς φύσεως κεκρατημένα δεσμὰ
τὸν μακρὸν ζῴοισι φέρων αἰώνιον ὕπνον,
κοινὸς μὲν πάντων, ἄδικος δ’ ἐνίοισιν ὑπάρχων,
ἐν ταχυτῆτι βίου παύων νεοήλικας ἀκμάς·
ἐν σοὶ γὰρ μούνῳ πάντων τὸ κριθὲν τελεοῦται·
οὔτε γὰρ εὐχῇσιν πείθῃ μόνος οὔτε λιτῇσιν.
ἀλλά, μάκαρ, μακροῖσι χρόνοις ζωῆς σε πελάζειν
αἰτοῦμαι, θυσίαισι καὶ εὐχωλαῖς λιτανεύων,
ὡς ἂν ἔῃ γέρας ἐσθλὸν ἐν ἀνθρώποισι τὸ γῆρας.