ο ανύπαρκτος ορισμός του προδότου κατά Θουκυδίδην

[TEUTAMOS]

Περί ψεύδους πρόκειται. Δεν γράφει κάτι τέτοιο ο Θουκυδίδης. Άλλωστε αυτός που το έβαλε κι αυτοί που το αναπαρήγαγον δεν παραπέμπουν σε ποιο σημείον το λέγει αυτό ο ιστορικός. Αν υπήρχε στο έργον του Θ. κάτι τέτοιο θα ήτο προφανώς εις κάποιαν εκ των 40 περίπου δημηγοριών του. Η πιο πιθανή δημηγορία, μιας και ομιλεί περί προδοσίας, είναι αυτή του Αλκιβιάδου εις το Ζ΄ βιβλίον. Εκεί ο Αλκιβιάδης, φυγάς ών εις την Σπάρτην, παρουσιάζεται εις την Απέλλαν και συμβουλεύει τους Σπαρτιάτες. Ανάμεσα στ' άλλα λέγει για τις εις βάρος του συκοφαντίες. Όμως, καμμιά δεν αναφέρεται σ' αυτήν του προδότου παρά σε αυτήν που τον ήθελαν πολέμιον της πατρίδος. Ο Αλκιβιάδης θεωρεί πως πραγματικός πατριώτης ("φιλόπολις") είναι αυτός που βλέπει τα κακώς κατ' αυτόν πάντα κείμενα στην πόλιν του και θέλει να τα αλλάξη, έστω και ως εισβολεύς της πόλης του. Επομένως, το προδότης εδώ είναι μια ερμηνεία του φαινομένου και η εξήγησις του τί εστι προδότης -πέραν της κοινής σημασίας - έχει να κάνη με τα πραγματικά πατριωτικά αισθήματα εκείνου που έχει αυτήν την άποψιν. Ισως, κάποιος ερμήνευσε τον λόγον του Άλκιβιάδου κατά το δοκούν και έκανε κάποιες δικές του σκέψεις,μετά ένας άλλος εθεώρησε πως τα λέγει έτσι ακριβώς ο Θουκυδίδης. Ώστε, είναι λογικόν να μην παραπέμψη επακριβώς στο συγκεκριμένον χωρίον, όπερ και δεν υπάρχει.

Επομένως, είναι λάθος να χρησιμοποιήται ο ιστορικός ως αυθεντία εις το θέμα του προδότου.