Περί...ΜΥΘΩΔΙΑΣ
Παρατηρώντας τη συναυλία ως σύνολο διαπιστώνει κανείς πως η σειρά των Movement αποσκοπεί σε κάτι πολύ πιο ουσιαστικό και μεγαλειώδες, από μια απλή τυχαία σειρά μουσικών τμημάτων που παίζονται απλά και μόνο ως μουσική. Η ίδια η Μυθωδία ως σύνολο πλέον αποκτά νέο ερμηνευτικό επίπεδο, που ξεφεύγει από την καθαρή ερμηνεία των στίχων της και αγγίζει σοβαρότερα θέματα.
Λαμβάνοντας δε υπόψη τη συμμετοχή της ΝΑΣΑ σε όλη αυτή την προσπάθεια και την εμφανή πλέον στάση απόκρυψης ή μη παραδοχής της ύπαρξης στίχων και πως τελικά αυτό που έγινε εκείνη τη νύχτα δεν ήταν μόνο μια καλλιτεχνική επίδειξη με στοιχεία αρχαίας ελληνικής ιστορίας στα πλαίσια της διαστημικής αποστολής, αλλά κάτι πολύ πιο ουσιώδες και σπουδαίο, καταλήγουμε σε συμπεράσματα που στήνουν στην κυριολεξία τον θεατή στον τοίχο και τον αναγκάζουν να αναθεωρήσει πολλά πράγματα για τη ζωή του, μακριά από προκαταλήψεις, ψέματα, εσφαλμένες αντιλήψεις και κυρίως… στη βάση της Λογικής.
Η Μυθωδία ξεκινά με δυο γυναικείες φιγούρες και εμφανή επίκληση στον αρχηγό των Ελλήνων Θεών. Η επίκληση περιλαμβάνει δεήσεις για άφιξη οντοτήτων του ελληνικού πανθέου στην Γη, και συγκεκριμένα στην ίδια την Ελλάδα καθώς κι αναφορές για τη μοναδικότητα του Δία ως θεού και περιγραφή των χαρακτηριστικών του. Ύστερα, εξιστορείται μια μάχη εκτός Γης, στην οποία συμμετέχουν και στρατιές Ελλήνων ενώ αναμένουν την επιστροφή των Θεών. Ο Χορός εξυμνεί τον Δία κι αναφέρει τι ακριβώς όρισε στα παλιά τα χρόνια και μας ταξιδεύει στο παρελθόν μας μέσα από την Μυθολογία μας, ενώ πληροφορεί, πως ο Δίας, μετά της ακολουθίας του, πλησιάζει. Ο «σκοτεινός» Κρόνος όμως είναι εδώ όπως αναφέρει ο Χορός και για αυτό ζητείται η επέμβαση του Διός. Πρώτα πρέπει να επιστρέψει ο Άρης, που ως άνεμος θα πάει παντού και θα εμποδίσει τη Σελήνη. Ύστερα ο Δείμος, ως άρμα θα επιστρέψει στη Γη προκαλώντας Δέος και θα μείνει για πάντα εδώ, όσο ο Έλλην θα πολεμά μαζί με τους θεούς του. Τέλος ο στόχος θα επιτευχθεί κι η Ειμαρμένη ως αναπόφευκτη Μοίρα, θα ολοκληρώσει το καθήκον της, στην εκτέλεση του οποίου ο Έλληνας πρέπει να διατηρήσει σθεναρή στάση και ψυχραιμία. Η τελετή κλείνει με επανάληψη της επίκλησης στο θεό Δία, καθώς και με αναφορά στο πρόσωπο του Απόλλωνα.
Καλολογικά αναφερόμενοι στην Μυθωδία, τα Movement φαίνεται να έχουν μια τυπική σειρά , που θα μπορούσε να αποτυπωθεί ως εξής: ΕΠΙΚΛΗΣΗ>ΠΟΛΕΜΟΣ>ΔΙΑΣ>ΚΡΟΝΟΣ>ΑΡΗΣ>ΔΕΙΜΟΣ>ΕΛΛΗΝ>ΟΔΥΣΣΕΥΣ>ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ>ΕΠΙΚΛΗΣΗ
Ερμηνευτικά, τώρα, η όσο κι αν φαίνεται τυχαία αυτή σειρά των Movement, αναφέρεται σε μια τελετή, που γίνεται για να κληθεί κάποιος Θεός, όχι όμως με την σύγχρονη έννοια του υπερφυσικού όντος, αλλά εκείνου του προσώπου που στο παρελθόν έχει θεαθεί. Το πρόσωπο αυτό, ο Δίας, καλείται να επιστρέψει στη Γη και να αποτρέψει την εγκαθίδρυση της ροής του Κρόνου, να μπλοκάρει ουσιαστικά την Κρονία σκέψη και δράση, όπως ακριβώς έκανε και στο απώτατο παρελθόν, ξυπνώντας ουσιαστικά τις μνήμες μας. Και στην προσπάθειά του αυτή θα βοηθηθεί και από τους άλλους Θεούς της Μυθολογίας μας, όχι από υπάρξεις-οντότητες, αλλά φιλοσοφικές ουσίες πνεύματος. Πρώτος ο Άρης, που θα σπείρει το χάος στο πέρασμα του,ως πόλεμος με το βαθύτερο εγώ μας. Ύστερα, θα έρθει γρήγορα με το άρμα του το ΔΕΟΣ κι όλοι θα απορήσουν με τα τεκταινόμενα. Οι Έλληνες θα πολεμήσουν μαζί με τους θεούς και μετά από το κλείσιμο αυτού του κύκλου ιστορίας, το Πεπρωμένο θα συμβεί. Η Μυθωδία, παρόλο, όμως, που αναφέρεται στη συμπαντική Μοίρα και την εκπλήρωσή της, δεν τελειώνει εκεί, αλλά γίνεται μια ακόμη επίκληση, ένα τελευταίο κάλεσμα. Η συμφωνία θα κλείσει, όταν στην ουσία επιστρέψουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε. Όταν ολοκληρωθεί ο ιστορικός κύκλος και επανέλθει η μνήμη.
Η σειρά των Movement, όσο κι αν φαίνεται τυχαία, δεν είναι. Στην ουσία στα 4 πρώτα Movement ακούμε σε ιστορική εξέλιξη, βλέποντας παράλληλα σχετικές εικόνες από το ελληνικό ιστορικό παρελθόν αυτό που όλοι μας ναι μεν ξέρουμε ως Μυθολογία, στην ουσία όμως ακούμε μια σειρά πραγματικών ιστορικών γεγονότων του παρελθόντος κι αυτό μας προκαλεί αναμνήσεις. Όλα όσα μάθαμε ως παιδιά τώρα τα θυμόμαστε ξανά και μάλιστα όχι μόνο τα συγκεκριμένα γεγονότα που εξιστορούνται, αλλά όλο το ένδοξο και περήφανο παρελθόν μας. Είναι σαν να ήθελε κάποιος να μας υποβάλει σε αυτή τη διαδικασία, αφού με την εξιστόρηση αυτή, όλοι οι Έλληνες, από εκείνη τη νύχτα, υποσυνείδητα επέστρεψαν στο παρελθόν τους. Θυμήθηκαν ποίοι είναι, την καταγωγή τους, καθώς και τι σκοπό έχει η παρουσία τους εδώ στη Γη. Η Μυθωδία είναι το εισιτήριο της αφύπνισης!
Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι όχι το νόημα των στίχων ως λέξεις, αλλά οι κώδικες που είναι κρυμμένοι μέσα στις συλλαβές των λέξεων. Ήδη το 1ο Movement μας δίνει το στίγμα του με ιδιαίτερες γνωστοποιήσεις. Λογικά συμπεράσματα που βάζουν σε σκέψη κάθε ανήσυχο πνεύμα. Η στάση της ΝΑΣΑ προκαλεί έντονο ενδιαφέρον, αν σκεφτεί κανείς τελείως αντικειμενικά, καθώς ένας τέτοιος κρατικός οργανισμός φαίνεται να παρακαλεί έμμεσα και να αποδέχεται κάτι που ο περισσότερος κόσμος το θεωρεί φανταστικό ή ψεύτικο… το ελληνικό πάνθεον. Δεν έχουμε συναντήσει συχνά δυνάμεις ή οργανισμούς παγκόσμιας εμβέλειας να αναφέρονται στην ιστορία της αρχαίας Ελλάδας και στο Πάνθεο της, αντίθετα ως έθνος βιώνουμε καθημερινά μια απαξίωση του ελληνικού πνεύματος, της ιστορίας και των αξιών μας σε παγκόσμιο επίπεδο που μια τέτοια στάση προκαλεί εύλογο ενδιαφέρον κι απορία. Και φυσικά η ΝΑΣΑ κρατώντας τέτοια στάση απέναντι στο ελληνικό στοιχείο και υμνώντας ουσιαστικά το πάνθεον του Ελληνισμού δε θα μπορούσε να μη γνωρίζει το περιεχόμενο των στίχων. Σίγουρα τους επέλεξε, ή τουλάχιστον άφησε με την άδειά της να χρησιμοποιηθούν αυτοί οι στίχοι. Κι ακριβώς η στάση της αυτή οδηγεί σε 2 λογικές σκέψεις. Είτε η ΝΑΣΑ γνωρίζει πράγματα για τον κόσμο εκτός πλανήτη Γη και τα αποκρύπτει με δόλιο σκοπό για ιδίον όφελος, είτε τα αποκρύπτει πάλι, αλλά με σκοπό να προστατέψει τον πληθυσμό της Γης από καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους, ακριβώς επειδή ξέρει τα μυστικά αυτά και μια ανακοίνωση πως όχι μόνο δεν είμαστε μόνοι μας στο σύμπαν, όπως θεωρούσαμε μέχρι πριν μερικά χρόνια ή εξακολουθούμε σε ένα ποσοστό να πιστεύουμε ακόμη, αλλά κι ότι οι διαστημικοί εντός εισαγωγικών γείτονές μας σχετίζονται κατά κάποιο τρόπο με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό θα προκαλούσε παγκόσμιο χάος τόσο σε κοινωνικό επίπεδο, όσο και καθαρά ατομικό.
Σκεφτείτε μόνο αν ανακάλυπταν οι άνθρωποι ξαφνικά, πως παραδείγματος χάριν ο βιβλικός θεός δεν υπήρξε ποτέ, ούτε αυτός, ούτε οι λεγόμενοι άγιοι του, ούτε προφήτες, ούτε σωτήρες, ούτε παράδεισος, ούτε κόλαση, ούτε επιούσιος λαός, ούτε διάβολος, ούτε αμαρτία. Σε μια νύχτα η ανθρωπότητα θα διαπίστωνε τη μαύρη αλήθεια της πραγματικότητας. Πως δηλαδή, αιώνες τώρα, το ανθρώπινο γένος εξουσιάζεται από μια μερίδα ανθρώπων που κατέχουν μυστικά για τη ζωή μας, και πως όλους αυτούς τους αιώνες έπρεπε να πεθάνουν εκατομμύρια ανθρώπων στο βωμό του κέρδους, της απληστίας, των συμφερόντων και της εξουσίας μόνο και μόνο για να διατηρείται έτσι ένα σύστημα ελέγχου.
Γιατί, αλήθεια, πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας, αν με το που γεννιόμαστε μαθαίναμε πως μια μέρα όλα αυτά θα τελειώσουν, όχι όμως επειδή ένας παντοδύναμος θεούλης θα μας τιμωρήσει για ότι κακό κάνουμε όσο θα ζούμε, αλλά γιατί το φθαρτό μας σώμα δεν θα αντέχει άλλο. Πόσο διαφορετικές επιλογές θα κάναμε αν ξέραμε πως ότι κι αν επιλέγουμε να κάνουμε δεν είναι αμαρτία και σε καμία περίπτωση δε προσβάλουμε την κοσμική τάξη αν παραστρατήσουμε στη ζωή μας, αλλά οφείλουμε να βιώσουμε τη Μοίρα μας; Πόσο ελεύθεροι θα ζούσαμε αν αποδεχόμασταν γεγονότα και πρόσωπα βασισμένοι σε απτές και ουσιαστικές αποδείξεις κι δε λειτουργούσαμε με κριτήριο το φόβο μας για το άγνωστο και την πίστη μας σε κάτι το υπερβατικό, που ίσως να μην υφίσταται κιόλας;
Κι αν η ΝΑΣΑ φαίνεται να γνωρίζει πως κυρίαρχος στο διάστημα είναι το ελληνικό πνεύμα, αυτό που δίδαξε όλη την υφήλιο κι ενέπνευσε ποιητές και στοχαστές να αναζητήσουν την ουσία της ανθρώπινης ζωής δίνοντάς της νόημα κι αξία, καταλαβαίνουμε άμεσα το ρόλο της Ελλάδος στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Από εξιλαστήριο θύμα της πολιτικής τραπεζών και κυβερνήσεων καλείται να παίξει ρόλο κλειδί στην πρόοδο της ανθρωπότητας προβάλλοντας τις αξίες της αλήθειας για ακόμη μια φορά παγκοσμίως, όπως πολλάκις έκανε στο απώτατο παρελθόν, ως παγκόσμιος πρεσβευτής, διάμεσος κρίκος στην υπερκόσμια κοινωνία κι ηνίοχος κάθε επερχόμενης προόδου.
Η Μυθωδία μας καλεί να γίνουμε μέτοχοι της συμπαντικής ουσίας, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και μέσα από το μέτρο να φτάσουμε στην κατανόηση της ζωής. Κι εκεί ακριβώς, στη διαπίστωση της παροδικότητας μας και στη βάση της αποδοχής της να κατανοήσουμε την αξία της και να την ζήσουμε με πάθος κι ένταση, αδιαφορώντας για αμαρτίες, θρησκείες και γνώμες τρίτων που ποτέ δε θα γνωρίσουμε αλλά οφείλουμε να πιστέψουμε, γιατί αλλιώς θα τιμωρηθούμε για την παραβατικότητά μας. Η Μυθωδία μας καλεί να δούμε τον εαυτό μας μέσα από τον καθρέπτη. Να κατανοήσουμε τη Φύση μας και από τη διαδικασία αυτή να οδηγηθούμε στο Φώς.
Ο Έλληνας πάντα λειτουργούσε με γνώμονα τη Φύση, το Κάλος καθώς και τις ανάγκες του ατόμου για τον συνάνθρωπο του και μέσα από αυτό το πρίσμα έφτιαξε Φιλοσοφία, Τέχνες, Λόγο, και επηρέασε με τα ιδανικά του όλη την ανθρωπότητα. Ακριβώς επειδή εστίασε στην πραγματικότητα, την Αλήθεια και τη Λογική κι έφερε το υπερβατικό στοιχείο στο επίπεδο του ανθρώπου, χωρίς να το καταργήσει, αλλά με το να το ενσωματώσει μέσα στον Πολιτισμό του. Αυτό ακριβώς μας ζητά στην ουσία η Μυθωδία… να ανακαλύψουμε τον εσωτερικό μας κόσμο, τον εαυτό μας, μακριά από εξωγενείς επιρροές, και να δούμε μέσα μας την Αλήθεια, απαλλαγμένοι από ψεύτικες επιδράσεις, επιστρέφοντας ουσιαστικώς στις ρίζες του πολιτισμού μας. Γιατί εκεί βρίσκεται η αλήθεια.
https://www.facebook.com/groups/169872446327/
)
Δεν καταστρέφεται με το ΔΝΤ, τι να πει και ο Χριστιανισμός 2.000 έτη δηλαδή ! Όσα κι'αν κάνουν δεν σβήνει η σπίθα,και αυτό δε το λέω εγώ,το λέει η Ιστορία χιλιάδων ετών παρ'ότι τους 4 κατακλυσμούς στον Ελλαδικό χώρο ...
