Ιδεογραφήματα

εκ μεταφοράς

Τον 19ο αιώνα η απαίτηση να σταματήσει το παραδοσιακό Λαμπριάτικο έθιμο του καψίματος του Ιούδα (υπόθεση Πατσίφικο) ερχότανε από την Αγγλία. Μετά την παράδοση του προτεκτοράτου από τους Άγγλους στους Αμερικανούς η υποχρέωση αυτή μεταβιβάστηκε στις ΗΠΑ. Έτσι, στην τελευταία έκθεσή του για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα το State Department αναφέρει:
«Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο της Ελλάδος συνεχίζει και φέτος την εκστρατεία του ενάντια στο πλέον δημοφιλές Ελληνικό παραδοσιακό έθιμο της Λαμπρής: το κάψιμο του Ιούδα.

Εβραϊκές οργανώσεις έχουν κατά καιρούς εκφράσει την δυσαρέσκειά τους για το πατροπαράδοτο αυτό έθιμο των Ελλήνων και υποστηρίζουν ότι προωθεί το μίσος και τον αντισημιτισμό. Κατά του καψίματος του Ιούδα έχουν ταχθεί το Κέντρο Βίζενταλ.»
Το έθιμο αυτό που έχει ιστορία πολλών αιώνων θέλουν να το ξεριζώσουν. Ο Ελληνικός λαός τι θα κάνει; Θα ακολουθήσει τις «εντολές» του State Department ή θα τηρήσει τα πατροπαράδοτα;
Απόλυτα σχετικός με το παραπάνω σχόλιο ήταν και ο τίτλος που υπήρχε στο ένθετο της εφημερίδος «ESPRESSO» για τα έθιμα της Λαμπρής και τις εκδρομές, που μπορούμε να κάνουμε στην χώρα μας. Μεταξύ άλλων υπήρχε και το εξής: «Κάψτε τον Ιούδα στην Καστροπολιτεία: …Οι εορτασμοί κορυφώνονται με το κάψιμο του Ιούδα ανήμερα του Πάσχα, ενός ανθρώπινου ομοιώματος από ξύλα και άχυρα, που στήνεται στον περίβολο της Εκκλησίας».

Υπόθεση Πατσίφικο: Πλ. Ασωμάτων Μοναστηράκι 1847
Οι μελετητές της Ιστορίας γνωρίζουν ότι για το κάψιμο του Ιούδα η Ελλάς υπέστη μία μεγάλη εθνική ταπείνωση και έναν εμπορικό αποκλεισμό τον 19ο αιώνα. Συγκεκριμένα, το 1847, η κυβέρνηση Κωλέττη κατόπιν πιέσεων του Ρότσιλντ αποφάσισε να απαγορεύσει το κάψιμο του Ιούδα την Λαμπρή. Ο λαός αντέδρασε και προκάλεσε φθορές στο σπίτι ενός εβραίου ονόματι Πατσίφικο, ο οποίος ζήτησε για τα άνευ αξίας έπιπλά του το μυθικό ποσό των 800.000 δραχμών εκείνης της εποχής! Η Ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να τα δώσει και ο αγγλικός στόλος απέκλεισε την Ελλάδα! Το κάψιμο του Ιούδα που απαγόρευσε η κυβέρνηση Κωλέτη επρόκειτο να λάβει χώρα στην Πλατεία Ασωμάτων στο κέντρο των Αθηνών και συγκεκριμένα στην πλατεία Ασωμάτων στο Μοναστηράκι.

Υ.Γ. Ο Ιούδας καίγεται κάθε χρόνο στους Νέους Επιβάτες, το όμορφο χωριό του Θερμαϊκού. Πυρπολείται κρεμασμένος από ένα πανύψηλο ικρίωμα, με ένα μικρό βουνό από κληματόβεργες. Μόλις περάσει ο Επιτάφιος από την αποβάθρα το πλήθος τραγουδάει κυκλικά γύρω από τον φλεγόμενο Ιούδα, με συνεχώς αυξανόμενη ένταση:

Κεράτσα, Κεράτσα, Κεράτσα Κληματσίδα,
Να κάψουμε τον Οβριό, που πουλεί τα μήλα,
Επάνω στη γκαμήλα.
…Για του γέρου τα μιστά, που πελέκα τα καρφιά.
Οβριός πουλεί μαχαίρια, να κοπούν τα δυό του χέρια.
Οβριός πουλεί μετάξι, σαν τον διάολο να πετάξει.

To εθίμο υπάρχει και στο δικό μου χωριό.
Το λένε "κάψιμο του εβραίου".
Βασικα νομίζω πως θα έπρεπε να εξελιχθεί το έθιμο σε "καψιμο του φαρισαιού" ή κατι τέτοιο.
Πάντως η λέξη ιούδας δεν μπορω να καταλάβω γιατι προσβάλει το ΚΙΣ.
Ο ιούδας ηταν ενα ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ προσωπο που υποτίθετε οτι πρόδωσε τον χριστό.
Πράγμα αφελές βεβαια γιατι αν υπαρχει θεϊκό σχέδιο με αποκορύφομα την σταυρωση και την ανάσταση τοτε ο ιούδας επιτελούσε θεϊκη αποστολή.
Οπότε άδικα τον κατηγορούμε.

Δεν νομιζω να ειναι και τόσο άδικο φίλε μου.
Κάτι ήξερε ο Θεός που τόνισε ότι την προδοσία την κανει ΙΟΥΔΑΙΟΣ.
Συνηθως όπου υπαρχει καπνος υπαρχει και φωτιά.
Η εξέλιξη στα εθιμα πιό πολυ για αλλοίωση του χαρακτηρα τους μου κανει παντως.
Κάτι θα ηξερε ο θυμόσοφος λαός για να το βγαλει το έθιμο παραπανω απο εμας.