--Λαογραφία Δεκεμβρίου--
-
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2933
- Εγγραφή: Πέμ 10 Οκτ 2019, 23:11
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 130 φορές
- Έλαβε Likes: 273 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
" Οι μέρες όλο και μίκραιναν, το φως έφευγε γρήγορα, πιάνουνταν η
καρδιά του ανθρώπου κάθε απομεσήμερο. Ξαναγύριζε η αρχέγονη
τρομάρα των προγόνων, που έβλεπαν τους χειμωνιάτικους μήνες τον
ήλιο όλο και ενωρίτερα να σβήνει. "Αύριο θα σβήσει πιά ολότελα ",
λόγιαζαν απελπισμένοι, και ξαγρυπνούσαν όλη νύχτα απάνω στα
ψηλόματα με αγωνία: θα βγεί δεν θα βγεί? κι έτρεμαν - Ο Ζορμπάς
τη ζούσε την αγωνία αυτή πιο βαθιά και πιο πρωτόγονα από μένα(..)
Μίκραιναν οι μέρες, ζύγοναν τα Χριστούγεννα, παρακολοθούσα τον
αιώνιο τούτο πόλεμο στον αγέρα, έλεγα: " Δεν είμαι μόνος μια μεγάλη
δύναμη, το φώς, παλεύει κι αυτό, νικιέται, νικάει, δεν απελπίζομαι
θα νικήσω μαζύ του "
Ν.Καζαντζάκης
Βιος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπα
George Sotter
καρδιά του ανθρώπου κάθε απομεσήμερο. Ξαναγύριζε η αρχέγονη
τρομάρα των προγόνων, που έβλεπαν τους χειμωνιάτικους μήνες τον
ήλιο όλο και ενωρίτερα να σβήνει. "Αύριο θα σβήσει πιά ολότελα ",
λόγιαζαν απελπισμένοι, και ξαγρυπνούσαν όλη νύχτα απάνω στα
ψηλόματα με αγωνία: θα βγεί δεν θα βγεί? κι έτρεμαν - Ο Ζορμπάς
τη ζούσε την αγωνία αυτή πιο βαθιά και πιο πρωτόγονα από μένα(..)
Μίκραιναν οι μέρες, ζύγοναν τα Χριστούγεννα, παρακολοθούσα τον
αιώνιο τούτο πόλεμο στον αγέρα, έλεγα: " Δεν είμαι μόνος μια μεγάλη
δύναμη, το φώς, παλεύει κι αυτό, νικιέται, νικάει, δεν απελπίζομαι
θα νικήσω μαζύ του "
Ν.Καζαντζάκης
Βιος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπα
George Sotter
-
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2933
- Εγγραφή: Πέμ 10 Οκτ 2019, 23:11
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 130 φορές
- Έλαβε Likes: 273 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
Ουρανογραφία του Χειμώνα
Υ ά δ ε ς και Π λ ε ι ά δ ε ς
"Οι Υάδες και οι Πλειάδες είναι δύο ανοιχτά αστρικά σμήνη, τα οποία βρίσκονται στο ευρύτερο
ρεύμα του αστερισμού του Ταύρου.
Το ανοιχτό σμήνος των Υάδων βρίσκεται σε απόσταση 130 έτη φωτός από την Γη μας και περιλαμβάνει
34 άστρα. Εμφανίζεται στον ουρανό σαν ένα μικρό σφαιροειδές νεφέλωμα δίπλα στο α του Ταύρου, τον
Αλντεμπαράν που σημαίνει "ακόλουθος" διότι φαίνεται σαν να τις ακολουθεί.
Το ανοιχτό σμήνος των Πλειάδων βρίσκεται δεξιότερα από τον αστερισμό του Ταύρου, αλλά μέσα στο
ευρύτερο ρεύμα του Αστερισμού. Είναι βεβαίως η Πούλια της λαϊκής φαντασίας και των παραμυθιών.
Οι Υάδες ήταν κόρες της Πλειόνης και του Ατλαντα, γι΄αυτό ονομάζονται και Ατλαντίδες.
Η ονομασία τους προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη υετός (ραγδαία βροχή) που δόθηκε σ΄αυτές
λόγω της επικρατούσας αντίληψης ότι επηρεάζουν τον καιρό. Οι αρχαίοι Ελληνες απέδιδαν σε αυτές
την υγρασία και την θύελλα, ενώ οι κλασικοί συγγραφείς τις αναφέρουν ως άστρα της βροχής.
Σύμφωνα με την μυθολογία μας, οι Υάδες ήταν τόσο απαρηγόρητες από τον βίαιο θάνατο του αδελφού
τους Υαντα, τον οποίο σκότωσε ένας άγριος κάπρος, που αρρώστησαν βαριά και πέθαναν. Για να τις
τιμήσει ο Δίας, επειδή φρόντισαν τον γιό του Διόνυσο όταν ήταν βρέφος, τις μετέτρεψε σε άστρα.
Σύμφωνα με την μυθολογία, οι Πλειάδες έγιναν άστρα όταν αυτοκτόνησαν λόγω της μεγάλης τους λύπης
για την τιμωρία του πατέρα τους Ατλαντα, αρχηγού των Τιτάνων, από τον Δία.
Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, οι Πλειάδες αυτοκτόνησαν, επειδή ήταν απαρηγόρητες για τον θάνατο των
αδελφών τους Υάδων, που είχαν ήδη μετατραπεί σε άστρα από τον Δία. Ετσι μετά τον θανατό τους, οι
Πλειάδες τοποθετήθηκαν και αυτές στον ουρανό από τους θεούς, με τους οποίους οι περισσότερες από
αυτές σύναψαν ερωτικές σχέσεις.
Κατά του βοιωτικούς μύθους, οι Πλειάδες έγιναν άστρα για να γλιτώσουν από την συνεχή καταδίωξή
του από τον γίγαντα Ωρίωνα. Ο τελευταίος τις ερωτεύθηκε - ιδιαίτερα την Μερόπη - όταν τις είδε μαζί
με την μητέρα τους Πλειόνη, να περνούν από την Βοιωτία, Από τότε έβαλε σκοπό της ζωής του να τις
απαγάγει. Η καταδίωξη αυτή κράτησε συνολικά πέντε χρόνια. Τελικά, οι Πλειάδες απακαμωμένες,
ζήτησαν την βοήθεια του Δία, με τον οποίο αρκετές είχαν συνάψει σχέση. Για να τις ξεκουράσει ο
Δίας τις μετέφερε στον ουρανό και τις μεταμόρφωσε σε άστρα, κοντά στις αδελφές τους τις Υάδες στα
νότια του ζωδιακού αστερισμού του Ταύρου. Αλλα και εκεί τις κατεδίωξε ο μυθικός κυνηγός Ωρίων,
που μεταμορφώθηκε και αυτός σε γειτονικό αστερισμό. Οι αρχαίοι τις φαντάστηκαν σαν σμήνη
περιστεριών που φεύγουν κυνηγιμένα από τον ουράνιο κυνηγό Ωρίωνα.
Οι επτά Πλειάδες μητέρες θεών και ηρώων ήταν: Η Αλυόνη, η Ηλέκτρα, η Μαία , η Μερόπη,
η Ταϋγέτη, η Κελαινώ, η Αστερόπη.
Μ.Δανέζης/Σ.Θεοδοσίου, Υάδες και Πλειάδες
Αστρα και Αστερισμοί, ο Ουρανός του Χειμώνα
Επτά Ημέρες Καθημερινής
Υ ά δ ε ς και Π λ ε ι ά δ ε ς
"Οι Υάδες και οι Πλειάδες είναι δύο ανοιχτά αστρικά σμήνη, τα οποία βρίσκονται στο ευρύτερο
ρεύμα του αστερισμού του Ταύρου.
Το ανοιχτό σμήνος των Υάδων βρίσκεται σε απόσταση 130 έτη φωτός από την Γη μας και περιλαμβάνει
34 άστρα. Εμφανίζεται στον ουρανό σαν ένα μικρό σφαιροειδές νεφέλωμα δίπλα στο α του Ταύρου, τον
Αλντεμπαράν που σημαίνει "ακόλουθος" διότι φαίνεται σαν να τις ακολουθεί.
Το ανοιχτό σμήνος των Πλειάδων βρίσκεται δεξιότερα από τον αστερισμό του Ταύρου, αλλά μέσα στο
ευρύτερο ρεύμα του Αστερισμού. Είναι βεβαίως η Πούλια της λαϊκής φαντασίας και των παραμυθιών.
Οι Υάδες ήταν κόρες της Πλειόνης και του Ατλαντα, γι΄αυτό ονομάζονται και Ατλαντίδες.
Η ονομασία τους προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη υετός (ραγδαία βροχή) που δόθηκε σ΄αυτές
λόγω της επικρατούσας αντίληψης ότι επηρεάζουν τον καιρό. Οι αρχαίοι Ελληνες απέδιδαν σε αυτές
την υγρασία και την θύελλα, ενώ οι κλασικοί συγγραφείς τις αναφέρουν ως άστρα της βροχής.
Σύμφωνα με την μυθολογία μας, οι Υάδες ήταν τόσο απαρηγόρητες από τον βίαιο θάνατο του αδελφού
τους Υαντα, τον οποίο σκότωσε ένας άγριος κάπρος, που αρρώστησαν βαριά και πέθαναν. Για να τις
τιμήσει ο Δίας, επειδή φρόντισαν τον γιό του Διόνυσο όταν ήταν βρέφος, τις μετέτρεψε σε άστρα.
Σύμφωνα με την μυθολογία, οι Πλειάδες έγιναν άστρα όταν αυτοκτόνησαν λόγω της μεγάλης τους λύπης
για την τιμωρία του πατέρα τους Ατλαντα, αρχηγού των Τιτάνων, από τον Δία.
Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, οι Πλειάδες αυτοκτόνησαν, επειδή ήταν απαρηγόρητες για τον θάνατο των
αδελφών τους Υάδων, που είχαν ήδη μετατραπεί σε άστρα από τον Δία. Ετσι μετά τον θανατό τους, οι
Πλειάδες τοποθετήθηκαν και αυτές στον ουρανό από τους θεούς, με τους οποίους οι περισσότερες από
αυτές σύναψαν ερωτικές σχέσεις.
Κατά του βοιωτικούς μύθους, οι Πλειάδες έγιναν άστρα για να γλιτώσουν από την συνεχή καταδίωξή
του από τον γίγαντα Ωρίωνα. Ο τελευταίος τις ερωτεύθηκε - ιδιαίτερα την Μερόπη - όταν τις είδε μαζί
με την μητέρα τους Πλειόνη, να περνούν από την Βοιωτία, Από τότε έβαλε σκοπό της ζωής του να τις
απαγάγει. Η καταδίωξη αυτή κράτησε συνολικά πέντε χρόνια. Τελικά, οι Πλειάδες απακαμωμένες,
ζήτησαν την βοήθεια του Δία, με τον οποίο αρκετές είχαν συνάψει σχέση. Για να τις ξεκουράσει ο
Δίας τις μετέφερε στον ουρανό και τις μεταμόρφωσε σε άστρα, κοντά στις αδελφές τους τις Υάδες στα
νότια του ζωδιακού αστερισμού του Ταύρου. Αλλα και εκεί τις κατεδίωξε ο μυθικός κυνηγός Ωρίων,
που μεταμορφώθηκε και αυτός σε γειτονικό αστερισμό. Οι αρχαίοι τις φαντάστηκαν σαν σμήνη
περιστεριών που φεύγουν κυνηγιμένα από τον ουράνιο κυνηγό Ωρίωνα.
Οι επτά Πλειάδες μητέρες θεών και ηρώων ήταν: Η Αλυόνη, η Ηλέκτρα, η Μαία , η Μερόπη,
η Ταϋγέτη, η Κελαινώ, η Αστερόπη.
Μ.Δανέζης/Σ.Θεοδοσίου, Υάδες και Πλειάδες
Αστρα και Αστερισμοί, ο Ουρανός του Χειμώνα
Επτά Ημέρες Καθημερινής
-
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2933
- Εγγραφή: Πέμ 10 Οκτ 2019, 23:11
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 130 φορές
- Έλαβε Likes: 273 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
Η μυστηριώδης Μερόπη και οι Πλειάδες..(Α)
" Η Μερόπη παντρεύτηκε τον Σίσυφο βασιλιά της Εφύρας (Κορίνθου) και ήταν η μητέρα του Γλαύκου.
Στην αρχαιότητα ίσως ήταν η λιγότερο ορατή, και για τον λόγο αυτό θεωρήτο θνητή.
Κατά την μυθολογία καλυπτόταν με ομίχλη, επειδή πήρε θνητό σύζυγο. Για τον λόγο αυτό πολλοί πίστευαν
ότι ίσως αυτή να ήταν η χαμένη Πλειάδα. Πάντως σήμερα είναι λαμπρότερη από άλλα αστέρια των Πλειάδων.
Με την Μερόπη ήταν ακόμα ερωτευμένος ο μυθικός κυνηγός Ωρίων, που γενικά ενδιαφερόταν για όλες
τις Πλειάδες "
Δανέζης/Θεοδοσίου
Υάδες και οι Πλειάδες
Σημειώνει ο Γ.Μπαλάνος σε ένα παμπάλαιο άρθρο του. (αποσπάσματα)
"Κοιτάξτε..το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι οι μύθοι ήταν και παραμένουν
ένας θαυμάσιος και δοκιμασμένος τρόπος για να αποκαλύπτεις τα πάντα και,
παρ΄όλα αυτά, να μην τα βλέπουν και να μήν τα ακούν παρά μονάχα εκείνοι
που πρέπει να τα δουν και να τ΄ακούσουν.
- Α.. εδώ, μιά φράση και μόνο "..ως την ανατολή των Πλειάδων.."
Οι Πλειάδες! Ο τόπος των Επτά Αδελφάδων..Ο Τόπος Επτά.. Το Locus-7,
όπως θα το έλεγαν πιό διακριτικά κάποιοι άλλοι.
- Δεν φταίω εγώ αν το ύφος μου είναι σκοτεινό. Εδώ απλώς επαναλαμβάνω
με πιό συγχρονα- και με πιό απλά, ναι!- λόγια μια παράδοση που κυκλοφορεί
από στόμα σε στόμα, ή και εντελώς βουβά, εδώ και χιλιάδες χρόνια.
- Η πιό κατάλληλη περίοδος για τον δρόμο που οδηγεί στις Πλειάδες είναι
φυσικά από την εαρινή ως την φθινοπωρινή ισημερία, αλλά αυτό δεν αποτελεί
απόλυτο ή δεσμευτικό κανόνα. Υπάρχουν και άλλοι περιόδοι και άλλοι δρόμοι...
- ...ας μήν χάνουμε χρόνο αναλύοντας πράγματα που μπορείτε να τα βρείτε σε
κάθε καλό βιβλίο της ελληνικής μυθολογίας. Δεν περιορίζονται καν στους
απλούς μυθολογικούς συσχετισμούς του Απόλλωνα με του λύκους ή εκείνους
των Πλειάδων με τις άλλες Επτά Αδερφάδες του βορρά τα επτά αστέρια της
Μεγάλης Αρκτου. Εξάλλου με διάφορες παραλλαγές, η ιστορία αυτή απαντιέται
σε όλες ουσιαστικά τις μυθολογίες του κόσμου, αλλά όλα αυτά μπορείτε να τα
βρείτε και μόνοι σας.
Καλό ειναι να ξέρετε, πάντως, ότι τα όσα κρύβονται πίσω από αυτά που είδαμε
παραπάνω, δεν είναι ένας απλός αλληγορικός μύθος- απεναντίας, ο μύθος
συνοψίζει απλώς τους απόηχους μιάς πολύ παράξενης και πολύπλευρης,
αλλά και εντελώς αληθινής ιστορίας, κατά πολύ αρχαιότερης από τον άνθρωπο.
Μιας ιστορίας που συνεχίζεται αδιάκοπα μέχρι σήμερα και μάλλον θα συνεχίζεται
για πολύ ακόμη!
- Οι άνεμοι αυτοί, με απαλά θροϊσματα και στροβιλίσματα, αρχίζουν να γεννιούνται
και να φλυαρούν κάποια στιγμή γύρω στο λυκόφωτο, και μπορεί να συνεχίζουν
μέχρι και βαθιά μέσα στην νύχτα.
-Κάποια λυκόφωτα- ιδίως από την άνοιξη ως το φθινόπωρο, αλλά και όταν στον ουρανό
λάμπουν οι Πλειάδες κάποιοι πολύ "μαγικοί" ενεργειακοί άνεμοι μπορεί να "φυσούν"
από εκείνη τη μεριά του απείρου και να εκδηλώνονται με τον δικό τους τρόπο στις
αισθήσεις και στη συνείδησή μας, ας πούμε, σαν συμβατικοί άνεμοι.
Τότε, κάτω από τα μακρινά και ανεξιχνίαστα βλέμματα των Επτά Αδερφάτων, στους
δρόμους των πόλεών μας, στα βουνά ή στους κάμπους της υπαίθρου μας, χορεύουν,
στροβιλίζονται και ψιθυρίζουν κάθε λογής μυστικά οι "μαγικοί" κοσμικοί άνεμοι που μας
ενδιαφέρουν.
- Για να βρείτε, λοιπόν, τον δρόμο ακολουθείστε τους ανέμους κατά το λυκόφωτο
με οδηγό σας τις Πλειάδες. "
Γ.Μπαλάνος
Μέσα στο Λυκόφωτο, κάτω από τις Πλειάδες
περιοδικο Strange, 1998
" Η Μερόπη παντρεύτηκε τον Σίσυφο βασιλιά της Εφύρας (Κορίνθου) και ήταν η μητέρα του Γλαύκου.
Στην αρχαιότητα ίσως ήταν η λιγότερο ορατή, και για τον λόγο αυτό θεωρήτο θνητή.
Κατά την μυθολογία καλυπτόταν με ομίχλη, επειδή πήρε θνητό σύζυγο. Για τον λόγο αυτό πολλοί πίστευαν
ότι ίσως αυτή να ήταν η χαμένη Πλειάδα. Πάντως σήμερα είναι λαμπρότερη από άλλα αστέρια των Πλειάδων.
Με την Μερόπη ήταν ακόμα ερωτευμένος ο μυθικός κυνηγός Ωρίων, που γενικά ενδιαφερόταν για όλες
τις Πλειάδες "
Δανέζης/Θεοδοσίου
Υάδες και οι Πλειάδες
Σημειώνει ο Γ.Μπαλάνος σε ένα παμπάλαιο άρθρο του. (αποσπάσματα)
"Κοιτάξτε..το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι ότι οι μύθοι ήταν και παραμένουν
ένας θαυμάσιος και δοκιμασμένος τρόπος για να αποκαλύπτεις τα πάντα και,
παρ΄όλα αυτά, να μην τα βλέπουν και να μήν τα ακούν παρά μονάχα εκείνοι
που πρέπει να τα δουν και να τ΄ακούσουν.
- Α.. εδώ, μιά φράση και μόνο "..ως την ανατολή των Πλειάδων.."
Οι Πλειάδες! Ο τόπος των Επτά Αδελφάδων..Ο Τόπος Επτά.. Το Locus-7,
όπως θα το έλεγαν πιό διακριτικά κάποιοι άλλοι.
- Δεν φταίω εγώ αν το ύφος μου είναι σκοτεινό. Εδώ απλώς επαναλαμβάνω
με πιό συγχρονα- και με πιό απλά, ναι!- λόγια μια παράδοση που κυκλοφορεί
από στόμα σε στόμα, ή και εντελώς βουβά, εδώ και χιλιάδες χρόνια.
- Η πιό κατάλληλη περίοδος για τον δρόμο που οδηγεί στις Πλειάδες είναι
φυσικά από την εαρινή ως την φθινοπωρινή ισημερία, αλλά αυτό δεν αποτελεί
απόλυτο ή δεσμευτικό κανόνα. Υπάρχουν και άλλοι περιόδοι και άλλοι δρόμοι...
- ...ας μήν χάνουμε χρόνο αναλύοντας πράγματα που μπορείτε να τα βρείτε σε
κάθε καλό βιβλίο της ελληνικής μυθολογίας. Δεν περιορίζονται καν στους
απλούς μυθολογικούς συσχετισμούς του Απόλλωνα με του λύκους ή εκείνους
των Πλειάδων με τις άλλες Επτά Αδερφάδες του βορρά τα επτά αστέρια της
Μεγάλης Αρκτου. Εξάλλου με διάφορες παραλλαγές, η ιστορία αυτή απαντιέται
σε όλες ουσιαστικά τις μυθολογίες του κόσμου, αλλά όλα αυτά μπορείτε να τα
βρείτε και μόνοι σας.
Καλό ειναι να ξέρετε, πάντως, ότι τα όσα κρύβονται πίσω από αυτά που είδαμε
παραπάνω, δεν είναι ένας απλός αλληγορικός μύθος- απεναντίας, ο μύθος
συνοψίζει απλώς τους απόηχους μιάς πολύ παράξενης και πολύπλευρης,
αλλά και εντελώς αληθινής ιστορίας, κατά πολύ αρχαιότερης από τον άνθρωπο.
Μιας ιστορίας που συνεχίζεται αδιάκοπα μέχρι σήμερα και μάλλον θα συνεχίζεται
για πολύ ακόμη!
- Οι άνεμοι αυτοί, με απαλά θροϊσματα και στροβιλίσματα, αρχίζουν να γεννιούνται
και να φλυαρούν κάποια στιγμή γύρω στο λυκόφωτο, και μπορεί να συνεχίζουν
μέχρι και βαθιά μέσα στην νύχτα.
-Κάποια λυκόφωτα- ιδίως από την άνοιξη ως το φθινόπωρο, αλλά και όταν στον ουρανό
λάμπουν οι Πλειάδες κάποιοι πολύ "μαγικοί" ενεργειακοί άνεμοι μπορεί να "φυσούν"
από εκείνη τη μεριά του απείρου και να εκδηλώνονται με τον δικό τους τρόπο στις
αισθήσεις και στη συνείδησή μας, ας πούμε, σαν συμβατικοί άνεμοι.
Τότε, κάτω από τα μακρινά και ανεξιχνίαστα βλέμματα των Επτά Αδερφάτων, στους
δρόμους των πόλεών μας, στα βουνά ή στους κάμπους της υπαίθρου μας, χορεύουν,
στροβιλίζονται και ψιθυρίζουν κάθε λογής μυστικά οι "μαγικοί" κοσμικοί άνεμοι που μας
ενδιαφέρουν.
- Για να βρείτε, λοιπόν, τον δρόμο ακολουθείστε τους ανέμους κατά το λυκόφωτο
με οδηγό σας τις Πλειάδες. "
Γ.Μπαλάνος
Μέσα στο Λυκόφωτο, κάτω από τις Πλειάδες
περιοδικο Strange, 1998
-
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2933
- Εγγραφή: Πέμ 10 Οκτ 2019, 23:11
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 130 φορές
- Έλαβε Likes: 273 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
Τα Τρομερά Χριστουγεννιάτικα Τέρατα
Η “Σκοτεινή” πλευρά των Χριστουγέννων
Frau Perchta, Αυστρία
Αννίτα Ιωάννου
Η Frau Perchta (ή Berchta), γνωστή ως “the belly-splitter,” είναι μια μορφή βγαλμένη από την Γερμανική Μυθολογία. Αρχικά δεν συνδεόταν με τα Χριστούγεννα. Ήταν μια θεότητα που ζούσε στις Άλπεις, τις εποχές που επικρατούσε ο Παγανισμός. Το όνομα της τρομοκρατεί τα παιδιά στην Αυστρία και στην Βαυαρία. Εμφανίζεται κατά την διάρκεια των Χριστουγέννων, συγκεκριμένα, την 12ή νύχτα. Τριγυρνάει στην γη πετώντας και όσοι ήταν άπληστοι και τεμπέληδες, τους σκίζει το στομάχι και τους βγάζει τα έντερα, τα οποία αντικαθιστά με πέτρες, σκουπίδια και σανό. Όσοι ήταν γενναιόδωροι και εργατικοί τους δίνει ασημένια νομίσματα.
Τα δαιμονικά τέρατα γνωστά ως Straggele είναι βοηθοί της Frau Perchta .Tρώνε τα αποφάγια από τις γιορτές και κάποιες φορές όταν συναντούν κακά παιδιά, ως τιμωρία κλέβουν τα δώρα τους, τους βασανίζουν και τους κάνουν κομμάτια.
http://mindhack.gr/%CE%B7-%CF%83%CE%BA% ... %89%CE%BD/
Η “Σκοτεινή” πλευρά των Χριστουγέννων
Frau Perchta, Αυστρία
Αννίτα Ιωάννου
Η Frau Perchta (ή Berchta), γνωστή ως “the belly-splitter,” είναι μια μορφή βγαλμένη από την Γερμανική Μυθολογία. Αρχικά δεν συνδεόταν με τα Χριστούγεννα. Ήταν μια θεότητα που ζούσε στις Άλπεις, τις εποχές που επικρατούσε ο Παγανισμός. Το όνομα της τρομοκρατεί τα παιδιά στην Αυστρία και στην Βαυαρία. Εμφανίζεται κατά την διάρκεια των Χριστουγέννων, συγκεκριμένα, την 12ή νύχτα. Τριγυρνάει στην γη πετώντας και όσοι ήταν άπληστοι και τεμπέληδες, τους σκίζει το στομάχι και τους βγάζει τα έντερα, τα οποία αντικαθιστά με πέτρες, σκουπίδια και σανό. Όσοι ήταν γενναιόδωροι και εργατικοί τους δίνει ασημένια νομίσματα.
Τα δαιμονικά τέρατα γνωστά ως Straggele είναι βοηθοί της Frau Perchta .Tρώνε τα αποφάγια από τις γιορτές και κάποιες φορές όταν συναντούν κακά παιδιά, ως τιμωρία κλέβουν τα δώρα τους, τους βασανίζουν και τους κάνουν κομμάτια.
http://mindhack.gr/%CE%B7-%CF%83%CE%BA% ... %89%CE%BD/
-
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2933
- Εγγραφή: Πέμ 10 Οκτ 2019, 23:11
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 130 φορές
- Έλαβε Likes: 273 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
Η μυστηριώδης Μερόπη και οι Πλειάδες..(β)
Ξανά πιάνει το θέμα των Πλειάδων ο Μπαλάνος,
σε ένα από τα βιβλία του τώρα :
" Αν δούμε συνοπτικά το θέμα αναφορικά με την προέλευση των Μεγάλων Παλαιών
και των Πρεσβυτέρων θεών στην μυθολογία Κθούλου όλα φαίνονται να περιστρέφονται
γύρω από τα εξής ονόματα που τα δίνω ομαδοποιημένα :
" Υάδες, Πλειάδες, Αλντεμπαράν (αστερισμός του Ταύρου).
"Μπετελγέζης" (αστερισμός του Ωρίωνα).
"Πολικός ή Πολάρις" (αστερισμός της Μικρής Αρκτου).
"Μεγάλη Αρκτος "
Την σχέση του Πολικού και της Μεγάλης Αρκτου την είδαμε πως προέκυψε.
[θα παραθέσω το σχετικό απόσπασμα στην άλλη συνέχεια]
Το ερώτημα είναι πως αυτά τα δύο σχετίζονται με τα υπόλοιπα.
Προσέξτε :
Στους διάφορους λαούς η έκφραση "Επτά Αστέρια" σημαίνει την Μεγάλη Αρκτο,
αλλά όχι μόνο αυτήν. Γιατί "Επτά Αστέρια" είναι και οι Πλειάδες και οι Υάδες,
αλλά και ο Ωρίωνας, η "πατρίδα" των Πρεσβυτέρων θεών..κοντολογίς, όλοι οι αστερισμοί
που πρωταγωνιστούν στην μυθολογία Κθούλου πέφτουν σ΄αυτήν την κατηγορία των
"Επτά Αστεριών".
Αλλά δεν είναι ο αριθμός "επτά" ο μόνος συνδετικός κρίκος, ούτε ο πλέον ενδιαφέρων..
Το αίνιγμα αυτό είναι εξαιρετικά πολύπλοκο για να επεκταθούμε στην ανάλυση.
Το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω εδώ είναι να συστήσω σε όποιον ενδιαφέρεται
γι΄ αυτό το θέμα να ξεκινήσει την διερεύνηση από την πολύ πιό προσιτή ελληνική
μυθολογία ( είναι απίστευτο πόσα "κρύβονται" πίσω από τους φαινομενικά απλούς
της μύθους!) μιά και όλα τα σχετικά ονόματα που ανακατεύονται ακόμα και
περιφερειακά σε τούτη την ιστορία των "Επτά Ηλιων" έχουν σημασία.
Για παράδειγμα διερευνήστε το όνομα της έβδομης "χαμένης Πλειάδας", της Μερόπης,
και αναζητήστε την ιστορία αυτού του ονόματος στους διάφορους μύθους, ανεξάρτητα
αν αλλού αναφέρεται σαν κόρη του Ατλαντα, αλλού του Οινοπίωνα, αλλού του Πανδάρεω κτλ.
Βρήτε ποιά είναι η σχέση των Πλειάδων με τις Υάδες , ποιά με τον Σείριο (την αιγυπτιακή
Σωθιδα) στα πόδια του Ωρίωνα και με τον Ωάννη/Ντάγκον, ποιά με την Μεγάλη Αρκτο
και την Αρτέμιδα, ποιά με τον Ερμή (η θωθ)..και πάει λέγοντας.
Και υπόψην, βέβαια, όλα αυτά οδηγούν μοιραία σε συσχετισμούς και παράπλευρες
διασυνδέσεις με άλλες μυθολογίες, με αποτέλεσμα η έρευνα αυτή να είναι ένας
πολυδαίδαλος λαβύρινθος που κανένας δεν έχει εξερευνήσει ακόμα όλες τις
μυριάδες διακλαδώσεις του. "
Γ.Μπαλάνος
Η Σκιά του Κθούλου
Αυτοέκδοση του συγγραφέας ,1993
Ξανά πιάνει το θέμα των Πλειάδων ο Μπαλάνος,
σε ένα από τα βιβλία του τώρα :
" Αν δούμε συνοπτικά το θέμα αναφορικά με την προέλευση των Μεγάλων Παλαιών
και των Πρεσβυτέρων θεών στην μυθολογία Κθούλου όλα φαίνονται να περιστρέφονται
γύρω από τα εξής ονόματα που τα δίνω ομαδοποιημένα :
" Υάδες, Πλειάδες, Αλντεμπαράν (αστερισμός του Ταύρου).
"Μπετελγέζης" (αστερισμός του Ωρίωνα).
"Πολικός ή Πολάρις" (αστερισμός της Μικρής Αρκτου).
"Μεγάλη Αρκτος "
Την σχέση του Πολικού και της Μεγάλης Αρκτου την είδαμε πως προέκυψε.
[θα παραθέσω το σχετικό απόσπασμα στην άλλη συνέχεια]
Το ερώτημα είναι πως αυτά τα δύο σχετίζονται με τα υπόλοιπα.
Προσέξτε :
Στους διάφορους λαούς η έκφραση "Επτά Αστέρια" σημαίνει την Μεγάλη Αρκτο,
αλλά όχι μόνο αυτήν. Γιατί "Επτά Αστέρια" είναι και οι Πλειάδες και οι Υάδες,
αλλά και ο Ωρίωνας, η "πατρίδα" των Πρεσβυτέρων θεών..κοντολογίς, όλοι οι αστερισμοί
που πρωταγωνιστούν στην μυθολογία Κθούλου πέφτουν σ΄αυτήν την κατηγορία των
"Επτά Αστεριών".
Αλλά δεν είναι ο αριθμός "επτά" ο μόνος συνδετικός κρίκος, ούτε ο πλέον ενδιαφέρων..
Το αίνιγμα αυτό είναι εξαιρετικά πολύπλοκο για να επεκταθούμε στην ανάλυση.
Το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω εδώ είναι να συστήσω σε όποιον ενδιαφέρεται
γι΄ αυτό το θέμα να ξεκινήσει την διερεύνηση από την πολύ πιό προσιτή ελληνική
μυθολογία ( είναι απίστευτο πόσα "κρύβονται" πίσω από τους φαινομενικά απλούς
της μύθους!) μιά και όλα τα σχετικά ονόματα που ανακατεύονται ακόμα και
περιφερειακά σε τούτη την ιστορία των "Επτά Ηλιων" έχουν σημασία.
Για παράδειγμα διερευνήστε το όνομα της έβδομης "χαμένης Πλειάδας", της Μερόπης,
και αναζητήστε την ιστορία αυτού του ονόματος στους διάφορους μύθους, ανεξάρτητα
αν αλλού αναφέρεται σαν κόρη του Ατλαντα, αλλού του Οινοπίωνα, αλλού του Πανδάρεω κτλ.
Βρήτε ποιά είναι η σχέση των Πλειάδων με τις Υάδες , ποιά με τον Σείριο (την αιγυπτιακή
Σωθιδα) στα πόδια του Ωρίωνα και με τον Ωάννη/Ντάγκον, ποιά με την Μεγάλη Αρκτο
και την Αρτέμιδα, ποιά με τον Ερμή (η θωθ)..και πάει λέγοντας.
Και υπόψην, βέβαια, όλα αυτά οδηγούν μοιραία σε συσχετισμούς και παράπλευρες
διασυνδέσεις με άλλες μυθολογίες, με αποτέλεσμα η έρευνα αυτή να είναι ένας
πολυδαίδαλος λαβύρινθος που κανένας δεν έχει εξερευνήσει ακόμα όλες τις
μυριάδες διακλαδώσεις του. "
Γ.Μπαλάνος
Η Σκιά του Κθούλου
Αυτοέκδοση του συγγραφέας ,1993
-
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2933
- Εγγραφή: Πέμ 10 Οκτ 2019, 23:11
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 130 φορές
- Έλαβε Likes: 273 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
7-8 Δεκεμβρίου
" Για την σιδερένια υγεία των παιδιών,ειδικά των ασθενικών, τάζουν στον άγιο Ισίδωρο (7 Δεκεμβρίου).
Ναό του, και μάλιστα παλαιοχριστιανικό (4ου αι.) θα βρεί κανείς στην Χίο."
Άγιος Ισίδωρος Συκιάδας, γραφικό ξωκλήσι της Χίου.
"Στον όσιο Ποτάπιο (8 Δεκεμβρίου) τάζουν για να γειάνει τους καρκινοπαθείς.
Ο άγιος Ποτάπιος στις διδασκαλίες του έβαζε πάνω από την σάρκα την ψυχή.
Πίστευε πως μιά υγιής ψυχή δεν έχει τίποτε να φοβάται από αυτά που το σώμα μπορεί
να γεννήσει. "
Μονη Οσιου Παταπιου, Λουτράκι
Γ.Λεκάκης
Τάματα και Αναθήματα
-
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2933
- Εγγραφή: Πέμ 10 Οκτ 2019, 23:11
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 130 φορές
- Έλαβε Likes: 273 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
Το γευστικό τραπέζι του Δεκέμβρη
" Για τον χειμώνα, όπως και για κάθε εποχή και κάθε μήνα,
το τραπέζι καθορίζεται από τα προϊόντα . Το κάθε τι στην
εποχή του είναι πολύ νοστιμότερο και φυσικά φθηνότερο.
Επιπλέον το φαγητό έχει αρμονία με το κλίμα κάθε εποχής,
και, κατά συνέπεια με τις ανάγκες του οργανισμού που δεν
είναι ίδιες σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς.
Ο ελληνικός χειμώνας, από γαστρονομική άποψη, παρ΄όλο
που ξεκινάει νηστήσιμος, έχει πλούσια τραπέζια και μάλιστα
γιορτινά. Τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνεια
γιορτάζονται με μπόλικα πουλερικά, βραστά, ψητά, μαγειρεμένα
με κυδώνια κλπ, αλλά και με χοιρινό κρέας, επειδή τον χειμώνα
γίνονται τα χοιροσφάγια που εξασφαλίζουν μπόλικο κρέας για
να ετοιμαστούν τα γιορτινά φαγητά.
Με κιμά χοιρινό φτιάχνονται και όλων των ειδών τα τυλιχτά με
λάχανο ή με αρμιά (λάχανο τουρσί) ή με αμπελόφυλλα της άρμης
γιατί τα Χριστούγεννα είναι υποχρεωτικά τα τυλιχτά σε φύλλα,
που συμβολίζουν τα σπάργανα του Χριστού. Ιδιαίτερα στην
Μακεδονία και στην Θράκη δεν εννοούν το χριστουγεννιάτικο
τραπέζι χωρίς κάποιο είδος τυλιχτών, κυρίως με χοιρινό κιμά,
αλλά πολλές φορές και με γέμιση από πουλερικά. Αν κάποιος
είναι τυχερός (όπως εγώ) και τα έχει δοκιμάσει μαγειρεμένα σε
πήλινο σκεύος και σιγοψημένα στη χόβολη, θα καταλάβει γιατί
τόσος φανατισμός κατέχει τον ελληνικό πληθυσμό του βορρά
για τούτο το έδεσμα. Η πήλινη κατσαρόλα που συνήθιζαν
παλιά και που -ευτυχώς- πολλοί την χρησιμοποιούν ακόμα,
είναι σαν πιθάρι, για να χωράει αρκετά τυλιχτά γιαπράκια
με το τουρσί λάχανο. "
Εύη Βουτσινά
Γευστική Τριλογία του Χειμώνα
Καθημερινή, Δεκέμβριος
" Για τον χειμώνα, όπως και για κάθε εποχή και κάθε μήνα,
το τραπέζι καθορίζεται από τα προϊόντα . Το κάθε τι στην
εποχή του είναι πολύ νοστιμότερο και φυσικά φθηνότερο.
Επιπλέον το φαγητό έχει αρμονία με το κλίμα κάθε εποχής,
και, κατά συνέπεια με τις ανάγκες του οργανισμού που δεν
είναι ίδιες σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς.
Ο ελληνικός χειμώνας, από γαστρονομική άποψη, παρ΄όλο
που ξεκινάει νηστήσιμος, έχει πλούσια τραπέζια και μάλιστα
γιορτινά. Τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά και τα Θεοφάνεια
γιορτάζονται με μπόλικα πουλερικά, βραστά, ψητά, μαγειρεμένα
με κυδώνια κλπ, αλλά και με χοιρινό κρέας, επειδή τον χειμώνα
γίνονται τα χοιροσφάγια που εξασφαλίζουν μπόλικο κρέας για
να ετοιμαστούν τα γιορτινά φαγητά.
Με κιμά χοιρινό φτιάχνονται και όλων των ειδών τα τυλιχτά με
λάχανο ή με αρμιά (λάχανο τουρσί) ή με αμπελόφυλλα της άρμης
γιατί τα Χριστούγεννα είναι υποχρεωτικά τα τυλιχτά σε φύλλα,
που συμβολίζουν τα σπάργανα του Χριστού. Ιδιαίτερα στην
Μακεδονία και στην Θράκη δεν εννοούν το χριστουγεννιάτικο
τραπέζι χωρίς κάποιο είδος τυλιχτών, κυρίως με χοιρινό κιμά,
αλλά πολλές φορές και με γέμιση από πουλερικά. Αν κάποιος
είναι τυχερός (όπως εγώ) και τα έχει δοκιμάσει μαγειρεμένα σε
πήλινο σκεύος και σιγοψημένα στη χόβολη, θα καταλάβει γιατί
τόσος φανατισμός κατέχει τον ελληνικό πληθυσμό του βορρά
για τούτο το έδεσμα. Η πήλινη κατσαρόλα που συνήθιζαν
παλιά και που -ευτυχώς- πολλοί την χρησιμοποιούν ακόμα,
είναι σαν πιθάρι, για να χωράει αρκετά τυλιχτά γιαπράκια
με το τουρσί λάχανο. "
Εύη Βουτσινά
Γευστική Τριλογία του Χειμώνα
Καθημερινή, Δεκέμβριος
- ArELa
- Founder-Administrator
- Δημοσιεύσεις: 66942
- Εγγραφή: Κυρ 15 Απρ 2007, 01:29
- Irc ψευδώνυμο: ArELa
- Φύλο: Γυναίκα
- Έδωσε Likes: 1879 φορές
- Έλαβε Likes: 2770 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
Ελλάδα...
.
Δεν περιμένω τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα,
δεν καταλαβαίνω τίποτα, είμαι ξανθιά κι ελεύθερη...
τα κανάλια μου /my channels:
στο vasoula2908 και στο vasoula2908asteria
στο Βrighteon,
στο Bitchute
στο Rumble
Δεν περιμένω τίποτα, δεν ελπίζω σε τίποτα,
δεν καταλαβαίνω τίποτα, είμαι ξανθιά κι ελεύθερη...
τα κανάλια μου /my channels:
στο vasoula2908 και στο vasoula2908asteria
στο Βrighteon,
στο Bitchute
στο Rumble
-
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2933
- Εγγραφή: Πέμ 10 Οκτ 2019, 23:11
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 130 φορές
- Έλαβε Likes: 273 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
" Αυτή η ασύγκριτη δύναμη της ελληνικής μας παράδοσης είναι,
στην ουσία, η Ελλάδα που διατηρήται μέσα στον χρόνο.
Μέχρι και τα σημερινά μελομακάρονα είναι η αρχαία πλακούντα
με μέλι. Τα λευκά γλυκίσματα άλφιτα ήταν πολύ κοντά στους
σημερινούς αχνόλευκους κουραμπιέδες.
Μέχρι και ο Θύρσος του Διόνυσου που ήταν κομμάτι δένδρου με
ένα κουκουνάρι στην κορυφή, ήταν όπως και το χριστουγεννιάτικο
δένδρο μας.
Ακόμα και η γαλοπούλα έχει το αντίστοιχό της στην αρχαιοελληνική
χήνα, που έτρωγαν κατά τις γιορτές εκείνες και συμβόλιζε την
γονιμότητα και την ερωτική διάθεση. Υπάρχουν νεοελληνικοί
πίνακες με χριστουγεννιάτικο περιεχόμενο που παιδάκια κρατούν
χήνες τραγουδώντας τα κάλαντα.
Εντυπωσιακό όμως πολύ είναι και το γεγονός, ότι και στην αρχαία
Ελλάδα στόλιζαν το δένδρο.
Από το βιβλίο " Διόνυσος, Ιστορία της λατρείας του Βάκχου " του
Χ. Ζανμέρ πληροφορούμεθα ότι :" Είναι βεβαίος παραδεκτό ότι μια
λατρεία, οποιαδήποτε και αν είναι, συνδέεται με το αρχαίο παρελθόν.
Μια τοιαύτη σκέψις ευσταθεί ιδιαιτέρως εις την περίπτωση του
Διονύσου, όπως αποκαλύπτεται εκ του συμβόλου του (Δένδρο).
Η λατρεία προς το Ιερό δένδρο απευθύνεται επίσης και προς τους
βλαστούς ή τα μέρη του, τον νέον κορμό...Κλάδοι θαλεροί και
δενδρύλλια έπαιζαν μεγάλο ρόλο εις πολλάς εορτάς των Ελλήνων.
Ενα δενδρύλλιο ήτο στολισμένο με άνθη, ταινίας και μικράς σφαίρας
εκ μετάλλου, που παρίσταναν τους πλανήτες, τον ήλιον και την
σελήνην " Μήπως σας θυμίζουν τίποτε όλα αυτά.?
Τώρα όσο για τα κάλανδα, τις αρχαιοελληνικές καλένδες, τί να
πρωτοπούμε. Κατά τις ημέρες των εορτών Πυανεψίων, και
συγκεκριμένα την έβδομη του μηνός Πυανεψιώνος, γινόταν
περιφορά κλάδων δένδρων και ειρεσιωνών ( κλάδοι ελιάς
σ΄αυτή την περίπτωση) από παιδιά που περιδιάβαιναν την
πόλη των Αθηνών από σπίτι σε σπίτι και έψελναν ένα ειδικό
ύμνο και στην συνέχεια έπαιρναν το φιλοδώρημά τους από τους
οικοδεσπότες. "
Γεώργιος Τσαγκρινός
Το αρχαιοελληνικο Διονυσιακό "χριστουγεννιάτικο" δένδρο
Περιοδικό Ιχώρ, Δεκέμβριος 2004
[υπογραμμίσεις δικές μου]
στην ουσία, η Ελλάδα που διατηρήται μέσα στον χρόνο.
Μέχρι και τα σημερινά μελομακάρονα είναι η αρχαία πλακούντα
με μέλι. Τα λευκά γλυκίσματα άλφιτα ήταν πολύ κοντά στους
σημερινούς αχνόλευκους κουραμπιέδες.
Μέχρι και ο Θύρσος του Διόνυσου που ήταν κομμάτι δένδρου με
ένα κουκουνάρι στην κορυφή, ήταν όπως και το χριστουγεννιάτικο
δένδρο μας.
Ακόμα και η γαλοπούλα έχει το αντίστοιχό της στην αρχαιοελληνική
χήνα, που έτρωγαν κατά τις γιορτές εκείνες και συμβόλιζε την
γονιμότητα και την ερωτική διάθεση. Υπάρχουν νεοελληνικοί
πίνακες με χριστουγεννιάτικο περιεχόμενο που παιδάκια κρατούν
χήνες τραγουδώντας τα κάλαντα.
Εντυπωσιακό όμως πολύ είναι και το γεγονός, ότι και στην αρχαία
Ελλάδα στόλιζαν το δένδρο.
Από το βιβλίο " Διόνυσος, Ιστορία της λατρείας του Βάκχου " του
Χ. Ζανμέρ πληροφορούμεθα ότι :" Είναι βεβαίος παραδεκτό ότι μια
λατρεία, οποιαδήποτε και αν είναι, συνδέεται με το αρχαίο παρελθόν.
Μια τοιαύτη σκέψις ευσταθεί ιδιαιτέρως εις την περίπτωση του
Διονύσου, όπως αποκαλύπτεται εκ του συμβόλου του (Δένδρο).
Η λατρεία προς το Ιερό δένδρο απευθύνεται επίσης και προς τους
βλαστούς ή τα μέρη του, τον νέον κορμό...Κλάδοι θαλεροί και
δενδρύλλια έπαιζαν μεγάλο ρόλο εις πολλάς εορτάς των Ελλήνων.
Ενα δενδρύλλιο ήτο στολισμένο με άνθη, ταινίας και μικράς σφαίρας
εκ μετάλλου, που παρίσταναν τους πλανήτες, τον ήλιον και την
σελήνην " Μήπως σας θυμίζουν τίποτε όλα αυτά.?
Τώρα όσο για τα κάλανδα, τις αρχαιοελληνικές καλένδες, τί να
πρωτοπούμε. Κατά τις ημέρες των εορτών Πυανεψίων, και
συγκεκριμένα την έβδομη του μηνός Πυανεψιώνος, γινόταν
περιφορά κλάδων δένδρων και ειρεσιωνών ( κλάδοι ελιάς
σ΄αυτή την περίπτωση) από παιδιά που περιδιάβαιναν την
πόλη των Αθηνών από σπίτι σε σπίτι και έψελναν ένα ειδικό
ύμνο και στην συνέχεια έπαιρναν το φιλοδώρημά τους από τους
οικοδεσπότες. "
Γεώργιος Τσαγκρινός
Το αρχαιοελληνικο Διονυσιακό "χριστουγεννιάτικο" δένδρο
Περιοδικό Ιχώρ, Δεκέμβριος 2004
[υπογραμμίσεις δικές μου]
-
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2933
- Εγγραφή: Πέμ 10 Οκτ 2019, 23:11
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 130 φορές
- Έλαβε Likes: 273 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
" Της αγίας Αννης (9 Δεκεμβρίου) η ημέρα παίρνει "άνεση" λένε.
Πληροφορίες για την ζωή της έχουμε από τα απόκρυφα ευαγγέλια και
ειδικότερα από το πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου. Η στείρα Αννα
απέκτησε σε προχωρημένη ηλικία παιδί στα σπλάχνα της από τον
Ιωακείμ, αλλά εξαιρετικώς, χωρίς να μολυνθεί από το προπατορικό
αμάρτημα.
Ο λαός μας έχει ονομάσει και το λουλουδάκι "βατράχιον το σπρουνεριανόν"
ως "λουλούδι της αγίας Αννας".
Κατάλυση οίνου και ελαίου. "
Γ. Λεκάκης
Τάματα και Αναθήματα
Αχ Αννούλα του χιονιά-Αντώνης Καλογιάννης
Πληροφορίες για την ζωή της έχουμε από τα απόκρυφα ευαγγέλια και
ειδικότερα από το πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου. Η στείρα Αννα
απέκτησε σε προχωρημένη ηλικία παιδί στα σπλάχνα της από τον
Ιωακείμ, αλλά εξαιρετικώς, χωρίς να μολυνθεί από το προπατορικό
αμάρτημα.
Ο λαός μας έχει ονομάσει και το λουλουδάκι "βατράχιον το σπρουνεριανόν"
ως "λουλούδι της αγίας Αννας".
Κατάλυση οίνου και ελαίου. "
Γ. Λεκάκης
Τάματα και Αναθήματα
Αχ Αννούλα του χιονιά-Αντώνης Καλογιάννης
-
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2933
- Εγγραφή: Πέμ 10 Οκτ 2019, 23:11
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 130 φορές
- Έλαβε Likes: 273 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
Ουρανογραφία του Χειμώνα
Στον Αστερισμό του Ταύρου
" Στην μεγαλειώδη ομορφιά του έναστρου χειμωνιάτικου ουρανού,
εξαιρετική θέση κατέχει ο αστερισμός του Ταύρου, συγκρινόμενος,
και με αυτόν ακόμη τον πρώτο μεταξύ των πρώτων, αλλά και
γείτονά του, Ωρίωνα.
Κατά τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο ο αστερισμός μεσουρανεί
τα μεσάνυχτα, οπότε και μπορούμε να τον απαλαύσουμε καθ΄όλη
την διάρκεια της νύχτας.
Ο αστερισμός ήταν γνωστός από αρχαιοτάτων χρόνων και μάλιστα
στον τοίχο του ναού των Θηβών της Αιγύπτου εικονίζεται ως κεφαλή
των ζωδιακών αστερισμών.
Ο αστερισμός του Ταύρου περιέχει περισσότερους από 100 αστέρες
ορατούς με γυμνό μάτι, ανάλογα με την διαύγεια της νύχτας.
Ο α του Ταύρου ( a Tauri ) είναι γνωστός από την μεγάλη Μαθηματική
Σύνταξη του Πτολεμαίου ως "Λαμπαδίας ". Σήμερα είναι διεθνώς γνωστός
με το όνομα Aldebaran, γιατί ακολουθεί εκ του πλησίον το πασίγνωστο
αστρικό σμήνος των Πλειάδων. Μερικές φορές αναφέρεται και ως " Ο
οφθαλμός του Ταύρου ".
Λίγο βοριότερα του Λαμπαδία βρίσκεται το σημείο απ΄όπου φαίνεται
να έρχεται η βροχή των διαττόντων αστέρων της 20ης Νοεμβρίου που
ονομάζονται " Ταυρίδες ".
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο αστερισμός παριστάνει τον λευκό
ταύρο, του οποίου την μορφή είχε λάβει ο Δίας, για να απαγάγει την
Ευρώπη, την κόρη του βασιλέα της Φοινίκης Αγήνορου.
Καθώς έπαιζε η Ευρώπη με τις θαραπαινίδες της, κάθισε στην πλάτη του
ωραίου αυτού ταύρου που δήθεν τυχαία έβοσκε στο καταπράσινο λιβάδι.
Τότε ο ταύρος βούτηξε στην θάλασσα και κολυμπώντας έφτασε στην
Κρήτη, έχοντας στην ράχη του την Ευρώπη. Για αυτόν τον λόγο και
στους χάρτες της ουρανογραφίας, ο αστερισμός του Ταύρου εικονίζεται
με το πρόσθιο μόνο τμήμα του σώματος του ζώου επειδή το υπόλοιπο
είναι βυθισμένο στα νερά της Μεσογείου.
Ολοι οι αρχαίοι λαοί λάτρευαν τον αστερισμό του Ταύρου, όχι μόνο
γιατί παλαιότερα (πριν πάνω από 5000 χρόνια) ήταν ο πρώτος
ζωδιακός αστερισμός, αλλά και γιατί τα κέρατά του μοιάζουν με
τον μηνίσκο της Σελήνης στις αρχές και στο τέλος του κύκλου
των φάσεών της . "
Γ.Σειραδάκης/Σ.Αυγολούπης
Στον Αστερισμό του Ταύρου
Ο Ουρανός του Χειμώνα, Επτά Ημέρες Καθημερινή
Στον Αστερισμό του Ταύρου
" Στην μεγαλειώδη ομορφιά του έναστρου χειμωνιάτικου ουρανού,
εξαιρετική θέση κατέχει ο αστερισμός του Ταύρου, συγκρινόμενος,
και με αυτόν ακόμη τον πρώτο μεταξύ των πρώτων, αλλά και
γείτονά του, Ωρίωνα.
Κατά τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο ο αστερισμός μεσουρανεί
τα μεσάνυχτα, οπότε και μπορούμε να τον απαλαύσουμε καθ΄όλη
την διάρκεια της νύχτας.
Ο αστερισμός ήταν γνωστός από αρχαιοτάτων χρόνων και μάλιστα
στον τοίχο του ναού των Θηβών της Αιγύπτου εικονίζεται ως κεφαλή
των ζωδιακών αστερισμών.
Ο αστερισμός του Ταύρου περιέχει περισσότερους από 100 αστέρες
ορατούς με γυμνό μάτι, ανάλογα με την διαύγεια της νύχτας.
Ο α του Ταύρου ( a Tauri ) είναι γνωστός από την μεγάλη Μαθηματική
Σύνταξη του Πτολεμαίου ως "Λαμπαδίας ". Σήμερα είναι διεθνώς γνωστός
με το όνομα Aldebaran, γιατί ακολουθεί εκ του πλησίον το πασίγνωστο
αστρικό σμήνος των Πλειάδων. Μερικές φορές αναφέρεται και ως " Ο
οφθαλμός του Ταύρου ".
Λίγο βοριότερα του Λαμπαδία βρίσκεται το σημείο απ΄όπου φαίνεται
να έρχεται η βροχή των διαττόντων αστέρων της 20ης Νοεμβρίου που
ονομάζονται " Ταυρίδες ".
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο αστερισμός παριστάνει τον λευκό
ταύρο, του οποίου την μορφή είχε λάβει ο Δίας, για να απαγάγει την
Ευρώπη, την κόρη του βασιλέα της Φοινίκης Αγήνορου.
Καθώς έπαιζε η Ευρώπη με τις θαραπαινίδες της, κάθισε στην πλάτη του
ωραίου αυτού ταύρου που δήθεν τυχαία έβοσκε στο καταπράσινο λιβάδι.
Τότε ο ταύρος βούτηξε στην θάλασσα και κολυμπώντας έφτασε στην
Κρήτη, έχοντας στην ράχη του την Ευρώπη. Για αυτόν τον λόγο και
στους χάρτες της ουρανογραφίας, ο αστερισμός του Ταύρου εικονίζεται
με το πρόσθιο μόνο τμήμα του σώματος του ζώου επειδή το υπόλοιπο
είναι βυθισμένο στα νερά της Μεσογείου.
Ολοι οι αρχαίοι λαοί λάτρευαν τον αστερισμό του Ταύρου, όχι μόνο
γιατί παλαιότερα (πριν πάνω από 5000 χρόνια) ήταν ο πρώτος
ζωδιακός αστερισμός, αλλά και γιατί τα κέρατά του μοιάζουν με
τον μηνίσκο της Σελήνης στις αρχές και στο τέλος του κύκλου
των φάσεών της . "
Γ.Σειραδάκης/Σ.Αυγολούπης
Στον Αστερισμό του Ταύρου
Ο Ουρανός του Χειμώνα, Επτά Ημέρες Καθημερινή
-
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2933
- Εγγραφή: Πέμ 10 Οκτ 2019, 23:11
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 130 φορές
- Έλαβε Likes: 273 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
Τα Τρομερά Χριστουγεννιάτικα Τέρατα
Η “Σκοτεινή” πλευρά των Χριστουγέννων
Belsnickel, Γερμανία
Αννίτα Ιωάννου
Ο Belsnickel, ένας ερημίτης ξυλοκόπος εμφανίζεται μερικές βδομάδες πριν τα Χριστούγεννα.
Είναι ντυμένος με παλιά βρώμικα γούνινα ρούχα, πάντα σε σκούρα χρώματα, κρύβει το πρόσωπο του
με μια γενειάδα και φοράει μια ζώνη που έχει κρεμάσει πάνω κουδούνια.
Στο ένα χέρι κρατάει μια βέργα για να δείρει τα παιδιά που ήταν άτακτα, και στο άλλο ένα σάκο με γλυκά,
φρούτα, καρύδια, για τα φρόνιμα παιδιά. Συνοδεύει και αυτός τον Saint Nicholas.
Ο ξυλοκόπος λένε ότι έσερνε τα άτακτα παιδιά στο δάσος και τα έδερνε, ή τα απήγαγε από το κρεβάτι τους και
δεν τα επέστρεφε ποτέ στους γονείς τους. Ωστόσο, ο Belsnickel, έδινε στα παιδιά την ευκαιρία να επανορθώσουν
εάν το άξιζαν και τους ζητούσε να χορέψουν, να τραγουδήσουν ή να του απαγγείλουν ποιήματα.
http://mindhack.gr/%CE%B7-%CF%83%CE%BA% ... %89%CE%BD/
Η “Σκοτεινή” πλευρά των Χριστουγέννων
Belsnickel, Γερμανία
Αννίτα Ιωάννου
Ο Belsnickel, ένας ερημίτης ξυλοκόπος εμφανίζεται μερικές βδομάδες πριν τα Χριστούγεννα.
Είναι ντυμένος με παλιά βρώμικα γούνινα ρούχα, πάντα σε σκούρα χρώματα, κρύβει το πρόσωπο του
με μια γενειάδα και φοράει μια ζώνη που έχει κρεμάσει πάνω κουδούνια.
Στο ένα χέρι κρατάει μια βέργα για να δείρει τα παιδιά που ήταν άτακτα, και στο άλλο ένα σάκο με γλυκά,
φρούτα, καρύδια, για τα φρόνιμα παιδιά. Συνοδεύει και αυτός τον Saint Nicholas.
Ο ξυλοκόπος λένε ότι έσερνε τα άτακτα παιδιά στο δάσος και τα έδερνε, ή τα απήγαγε από το κρεβάτι τους και
δεν τα επέστρεφε ποτέ στους γονείς τους. Ωστόσο, ο Belsnickel, έδινε στα παιδιά την ευκαιρία να επανορθώσουν
εάν το άξιζαν και τους ζητούσε να χορέψουν, να τραγουδήσουν ή να του απαγγείλουν ποιήματα.
http://mindhack.gr/%CE%B7-%CF%83%CE%BA% ... %89%CE%BD/
-
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2933
- Εγγραφή: Πέμ 10 Οκτ 2019, 23:11
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 130 φορές
- Έλαβε Likes: 273 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
Προτάσεις για το χριστουγεννιάτικο δένδρο, για μερακλήδες (άσε που μετά δεν το πετάς..)
-
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2933
- Εγγραφή: Πέμ 10 Οκτ 2019, 23:11
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 130 φορές
- Έλαβε Likes: 273 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
Γιατί στολίζουμε καράβι τις γιορτές;
Πώς προέκυψε ο στολισμός του καραβιού στα σπίτια της Ελλάδας,
πώς έφυγε και πώς επανήλθε τη δεκαετία του ’70;
Ανατρέχοντας σε περασμένες δεκαετίες, διαπιστώνουμε ότι κάθε σχεδόν
αστικό σπίτι στην Ελλάδα υποδεχόταν τις ημέρες των εορτών με ένα στολισμένο καράβι.
Σύμφωνα με την κ. Αικατερίνη Πολυμέρου, επιστημονική συνεργάτιδα του Κέντρου Ερεύνης της
Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, το καράβι στολιζόταν στα παραθαλάσσια μέρη,
κυρίως από παιδιά τα οποία κράταγαν καραβάκια στην αγκαλιά τους για να πουν τα κάλαντα,
ενώ μέσα στα καραβάκια οι νοικοκυρές έβαζαν κουραμπιέδες και κάθε λογής γλυκά, τα φιλέματα.
Στις ορεινές περιοχές τα παιδιά κατασκεύαζαν ομοίωμα εκκλησιάς και όταν άρχισαν να χρησιμοποιούνται
οι μπαταρίες ρεύματος, έβαζαν και λαμπάκια φωτεινά για να βλέπουν.
Με την πάροδο των χρόνων, το καραβάκι έγινε σύμβολο των ανοιχτών θαλασσών και εξελίχθηκε
σε ένα χριστουγεννιάτικο έθιμο που δεν αφορά μόνο τα παράλια και τα νησιά, αλλά και την
ηπειρωτική Ελλάδα, όπως το Πήλιο και τα Ζαγοροχώρια, από όπου κατάγονταν πολλοί πλοιοκτήτες.
Τα στολισμένα καραβάκια τα τοποθετούσαν δίπλα στην πόρτα ή το τζάκι, με την πρύμνη τους να
δείχνει προς το εσωτερικό του σπιτιού, συμβολίζοντας τον γυρισμό των ξενιτεμένων.
Κάποιες άλλες φορές, οι νοικοκύρηδες έβαζαν πολύτιμα αντικείμενα στο εσωτερικό τους ,
τα οποία συμβόλιζαν τα πλούτη που ήλπιζαν να έρθουν στο σπίτι.
«Όμως δεν είναι όλη η Ελλάδα παραθαλάσσια και αν μάλιστα θέλουμε να θυμηθούμε τα λόγια
του μεγάλου Έλληνα λαογράφου Δημήτριου Λουκάτου, το καράβι θυμίζει χωρισμό,
δεν συμβολίζει οικογενειακές συγκεντρώσεις στη θαλπωρή του σπιτιού, που αποτελούν
το κύριο γνώρισμα των χριστουγεννιάτικων εορταστικών εκδηλώσεων. Δεν είναι κάτι το
οποίο ενώνει και έχει συνδεθεί με τον τρόπο που έφευγαν οι ξενιτεμένοι, ενώ κάτω από το
δέντρο κάθονταν οι άνθρωποι για να περάσουν το καλοκαίρι, για να κουβεντιάσουν. Το δέντρο ενώνει»,
αναφέρει σχετικά η κ. Πολυμέρου και εξηγεί:
«Ο λαός το θεωρεί εδώ και αιώνες ως κάτι το ιερό. Το δέντρο με τα αναβλαστικά σχήματα
και το πράσινο χρώμα ήταν πάντα σύμβολο ζωής. Αν εξετάσουμε γενικά το καράβι στην
ελληνική παράδοση, το παρατηρούμε αρκετά συχνά ως τάμα σε εικόνες αγίων.
Σαν ναυτικός λαός οι Έλληνες που ταξίδευαν, όταν ξεπερνούσαν μια δυσκολία έκαναν
τάμα στην Παναγία ένα χρυσό ομοίωμα καραβιού. Δεν είχαν παλαιότερα οι άνθρωποι
την συνήθεια να φτιάχνουν καράβια και να τα στολίζουν μέσα στο σπίτι».
Η «στροφή» προς το καράβι έγινε εξαιτίας της κοινής πεποίθησης ότι η κοπή τον δέντρων
είναι ενάντια στην φύση. Πράγματι, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, συζητήθηκε έντονα
στη χώρα μας το ζήτημα κατάργησης του χριστουγεννιάτικου δέντρου και αντικατάστασής
του από το καράβι, δεδομένου ότι αυτό συνδύαζε την παράδοση με την οικολογική συνείδηση.
«Ίσως να είναι και έτσι με την αλόγιστη κοπή δέντρων που γινόταν παλαιότερα. Η αυθαιρεσία όμως αυτή, δεν σημαίνει ότι φταίει το έθιμο, αυτό είναι υπερβολή», καταλήγει.
Νικόλας Γεωργιακώδης
https://www.in2life.gr/features/notes/a ... ortes.html
Δημοσίευση | 20 Δεκεμβρίου 2018
Πώς προέκυψε ο στολισμός του καραβιού στα σπίτια της Ελλάδας,
πώς έφυγε και πώς επανήλθε τη δεκαετία του ’70;
Ανατρέχοντας σε περασμένες δεκαετίες, διαπιστώνουμε ότι κάθε σχεδόν
αστικό σπίτι στην Ελλάδα υποδεχόταν τις ημέρες των εορτών με ένα στολισμένο καράβι.
Σύμφωνα με την κ. Αικατερίνη Πολυμέρου, επιστημονική συνεργάτιδα του Κέντρου Ερεύνης της
Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών, το καράβι στολιζόταν στα παραθαλάσσια μέρη,
κυρίως από παιδιά τα οποία κράταγαν καραβάκια στην αγκαλιά τους για να πουν τα κάλαντα,
ενώ μέσα στα καραβάκια οι νοικοκυρές έβαζαν κουραμπιέδες και κάθε λογής γλυκά, τα φιλέματα.
Στις ορεινές περιοχές τα παιδιά κατασκεύαζαν ομοίωμα εκκλησιάς και όταν άρχισαν να χρησιμοποιούνται
οι μπαταρίες ρεύματος, έβαζαν και λαμπάκια φωτεινά για να βλέπουν.
Με την πάροδο των χρόνων, το καραβάκι έγινε σύμβολο των ανοιχτών θαλασσών και εξελίχθηκε
σε ένα χριστουγεννιάτικο έθιμο που δεν αφορά μόνο τα παράλια και τα νησιά, αλλά και την
ηπειρωτική Ελλάδα, όπως το Πήλιο και τα Ζαγοροχώρια, από όπου κατάγονταν πολλοί πλοιοκτήτες.
Τα στολισμένα καραβάκια τα τοποθετούσαν δίπλα στην πόρτα ή το τζάκι, με την πρύμνη τους να
δείχνει προς το εσωτερικό του σπιτιού, συμβολίζοντας τον γυρισμό των ξενιτεμένων.
Κάποιες άλλες φορές, οι νοικοκύρηδες έβαζαν πολύτιμα αντικείμενα στο εσωτερικό τους ,
τα οποία συμβόλιζαν τα πλούτη που ήλπιζαν να έρθουν στο σπίτι.
«Όμως δεν είναι όλη η Ελλάδα παραθαλάσσια και αν μάλιστα θέλουμε να θυμηθούμε τα λόγια
του μεγάλου Έλληνα λαογράφου Δημήτριου Λουκάτου, το καράβι θυμίζει χωρισμό,
δεν συμβολίζει οικογενειακές συγκεντρώσεις στη θαλπωρή του σπιτιού, που αποτελούν
το κύριο γνώρισμα των χριστουγεννιάτικων εορταστικών εκδηλώσεων. Δεν είναι κάτι το
οποίο ενώνει και έχει συνδεθεί με τον τρόπο που έφευγαν οι ξενιτεμένοι, ενώ κάτω από το
δέντρο κάθονταν οι άνθρωποι για να περάσουν το καλοκαίρι, για να κουβεντιάσουν. Το δέντρο ενώνει»,
αναφέρει σχετικά η κ. Πολυμέρου και εξηγεί:
«Ο λαός το θεωρεί εδώ και αιώνες ως κάτι το ιερό. Το δέντρο με τα αναβλαστικά σχήματα
και το πράσινο χρώμα ήταν πάντα σύμβολο ζωής. Αν εξετάσουμε γενικά το καράβι στην
ελληνική παράδοση, το παρατηρούμε αρκετά συχνά ως τάμα σε εικόνες αγίων.
Σαν ναυτικός λαός οι Έλληνες που ταξίδευαν, όταν ξεπερνούσαν μια δυσκολία έκαναν
τάμα στην Παναγία ένα χρυσό ομοίωμα καραβιού. Δεν είχαν παλαιότερα οι άνθρωποι
την συνήθεια να φτιάχνουν καράβια και να τα στολίζουν μέσα στο σπίτι».
Η «στροφή» προς το καράβι έγινε εξαιτίας της κοινής πεποίθησης ότι η κοπή τον δέντρων
είναι ενάντια στην φύση. Πράγματι, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, συζητήθηκε έντονα
στη χώρα μας το ζήτημα κατάργησης του χριστουγεννιάτικου δέντρου και αντικατάστασής
του από το καράβι, δεδομένου ότι αυτό συνδύαζε την παράδοση με την οικολογική συνείδηση.
«Ίσως να είναι και έτσι με την αλόγιστη κοπή δέντρων που γινόταν παλαιότερα. Η αυθαιρεσία όμως αυτή, δεν σημαίνει ότι φταίει το έθιμο, αυτό είναι υπερβολή», καταλήγει.
Νικόλας Γεωργιακώδης
https://www.in2life.gr/features/notes/a ... ortes.html
Δημοσίευση | 20 Δεκεμβρίου 2018
-
- Ιδεογραφίτης Υψηλών Ταχυτήτων
- Δημοσιεύσεις: 2933
- Εγγραφή: Πέμ 10 Οκτ 2019, 23:11
- Φύλο: Άνδρας
- Έδωσε Likes: 130 φορές
- Έλαβε Likes: 273 φορές
Re: --Λαογραφία Δεκεμβρίου--
Η μυστηριώδης Μερόπη και οι Πλειάδες..(Γ)
Αναφέρει ο Μπαλάνος σε ένα άλλο σημείο του βιβλίου του :
" Ο Πολικός είναι πλέον το σημείο αναφοράς που σηματοδοτεί την θέση του
άξονα της Γης, το νοερό κέντρο απ΄όπου ξεκινούν σπειροειδώς οι κάθε λογής
δίνες, υποδίνες και υπο-υποδίνες (σύνολο Μάντελμπρότ) όλων των φυσικών
δυνάμεων του πλανήτη.
Αλλά... σε ένα σχετικά ήρεμο σύστημα δυμάμεων, το σημείο αυτό είναι
"το νεκρό μάτι του τυφώνα", και μάλιστα ενός τυφώνα σε λανθάνουσα,
"'κοιμισμένη" κατάσταση, οπότε δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.
Αλλά σε περίοδο βιαίων μετατοπίσεων του άξονα, τότε το κέντρο αυτό
αποκτά την αληθινή σημασία του, τότε ο τυφώνας ξυπνά!
Και ο άξονας αυτού του κέντρου περνούσε κάποτε από την Μεγάλη Αρκτο,
ένα σημείο που όταν άρχισαν οι αναστατώσεις θα έγινε διαισθητικά
αντιληπτό σαν η καρδιά μιάς μεγάλης Δίνης.
Προσέξτε τώρα με τι απλοϊκό, αλλά κατά βάση με σωστό τρόπο περιγράφονται
αυτά τα πράγματα από έναν πρωτόγονο λαό που δεν έχει ιδέα ούτε από
έννοιες πεδίου ούτε από σύνολα Μάντελμπροτ και τέτοια, αλλά που αφήνει
να μιλήσει η διαίσθηση με όρους της απλής και περιορισμένης γλώσσας
που διαθέτουν.
Επτά κυνηγοί, λέει ένας θρύλος που κυκλοφορεί μεταξύ των Ινδιάνων της
Καλιφόρνιας, είχαν πιάσει με θηλιά ένα θαλάσσιο λέοντα που τους παρέσυρε
σε μιά φοβερή δίνη. Αλλά, κατά την τελευταία στιγμή, λίγο πριν περάσουν
τον στενό λαιμό της δίνης, το σχοινί έσπασε και οι επτά κυνηγοί βρέθηκαν
στον ουρανό μεταμορφωμένοι σε ισάριθμα αστέρια.
Σε επτά αστέρια πάνω από την δίνη.
(Βλέπε:"Native Races of the Pacific States " by Hubert H.Bancroft)
Είναι η αφελής περιγραφή μιάς διάβασης προς κάπου Αλλού !
Ενα πέρασμα στην άλλη μεριά της Δίνης και μιά εξαφάνιση που έπρεπε με κάποιο
τρόπο να εξηγηθεί. Η απλή συλλογιστική θα πρέπει να ήταν περίπου η εξής :
Εχουμε εδώ μιά δίνη και επτά αστέρια, και κάποιοι εξαφανίζονται στη δίνη.
Συνεπώς αυτοί που εξαφανίστηκαν έγιναν αστέρια, τα επτά αστέρια που σχετίζονται
με τη δίνη, τον τόπο του χαμού τους.
Προσέξτε ότι και στην αιγυπτιακή παράδοση η θεά Τα-ουρτ (Ta-urt), η γυναίκα
του Σετ ή Τύφωνα, ταυτίζεται με την Μεγάλη Αρκτο. Τα Εφτά Αστέρια ζευγαρωμένα
με την Δίνη! Αλλά αν ψάξετε στις παγκόσμιες μυθολογικές παραδόσεις θα βρείτε
και πολλά τέτοια παραδείγματα.
Αλλά, προφανώς, αν κανείς περνά μέσω της Δίνης από εδώ προς τα εκεί, θα μπορεί
και κάποιος να περάσει από εκεί προς τα εδώ.
Και στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτός ο "κάποιος" είναι ο γνωστός μας Νυαρλαθοτέπ,
ο επισκέπτης από τον κόσμο των " Επτά Ηλιων"! "
Γ.Μπαλάνος
Η Σκιά του Κθούλου
Αυτοέκδοση του συγγραφέας ,1993
Μιά και πλησιάζουν οι γιορτές να σας προτείνω και μιά χριστουγεννιάτικη ταινία..
Αναφέρει ο Μπαλάνος σε ένα άλλο σημείο του βιβλίου του :
" Ο Πολικός είναι πλέον το σημείο αναφοράς που σηματοδοτεί την θέση του
άξονα της Γης, το νοερό κέντρο απ΄όπου ξεκινούν σπειροειδώς οι κάθε λογής
δίνες, υποδίνες και υπο-υποδίνες (σύνολο Μάντελμπρότ) όλων των φυσικών
δυνάμεων του πλανήτη.
Αλλά... σε ένα σχετικά ήρεμο σύστημα δυμάμεων, το σημείο αυτό είναι
"το νεκρό μάτι του τυφώνα", και μάλιστα ενός τυφώνα σε λανθάνουσα,
"'κοιμισμένη" κατάσταση, οπότε δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.
Αλλά σε περίοδο βιαίων μετατοπίσεων του άξονα, τότε το κέντρο αυτό
αποκτά την αληθινή σημασία του, τότε ο τυφώνας ξυπνά!
Και ο άξονας αυτού του κέντρου περνούσε κάποτε από την Μεγάλη Αρκτο,
ένα σημείο που όταν άρχισαν οι αναστατώσεις θα έγινε διαισθητικά
αντιληπτό σαν η καρδιά μιάς μεγάλης Δίνης.
Προσέξτε τώρα με τι απλοϊκό, αλλά κατά βάση με σωστό τρόπο περιγράφονται
αυτά τα πράγματα από έναν πρωτόγονο λαό που δεν έχει ιδέα ούτε από
έννοιες πεδίου ούτε από σύνολα Μάντελμπροτ και τέτοια, αλλά που αφήνει
να μιλήσει η διαίσθηση με όρους της απλής και περιορισμένης γλώσσας
που διαθέτουν.
Επτά κυνηγοί, λέει ένας θρύλος που κυκλοφορεί μεταξύ των Ινδιάνων της
Καλιφόρνιας, είχαν πιάσει με θηλιά ένα θαλάσσιο λέοντα που τους παρέσυρε
σε μιά φοβερή δίνη. Αλλά, κατά την τελευταία στιγμή, λίγο πριν περάσουν
τον στενό λαιμό της δίνης, το σχοινί έσπασε και οι επτά κυνηγοί βρέθηκαν
στον ουρανό μεταμορφωμένοι σε ισάριθμα αστέρια.
Σε επτά αστέρια πάνω από την δίνη.
(Βλέπε:"Native Races of the Pacific States " by Hubert H.Bancroft)
Είναι η αφελής περιγραφή μιάς διάβασης προς κάπου Αλλού !
Ενα πέρασμα στην άλλη μεριά της Δίνης και μιά εξαφάνιση που έπρεπε με κάποιο
τρόπο να εξηγηθεί. Η απλή συλλογιστική θα πρέπει να ήταν περίπου η εξής :
Εχουμε εδώ μιά δίνη και επτά αστέρια, και κάποιοι εξαφανίζονται στη δίνη.
Συνεπώς αυτοί που εξαφανίστηκαν έγιναν αστέρια, τα επτά αστέρια που σχετίζονται
με τη δίνη, τον τόπο του χαμού τους.
Προσέξτε ότι και στην αιγυπτιακή παράδοση η θεά Τα-ουρτ (Ta-urt), η γυναίκα
του Σετ ή Τύφωνα, ταυτίζεται με την Μεγάλη Αρκτο. Τα Εφτά Αστέρια ζευγαρωμένα
με την Δίνη! Αλλά αν ψάξετε στις παγκόσμιες μυθολογικές παραδόσεις θα βρείτε
και πολλά τέτοια παραδείγματα.
Αλλά, προφανώς, αν κανείς περνά μέσω της Δίνης από εδώ προς τα εκεί, θα μπορεί
και κάποιος να περάσει από εκεί προς τα εδώ.
Και στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτός ο "κάποιος" είναι ο γνωστός μας Νυαρλαθοτέπ,
ο επισκέπτης από τον κόσμο των " Επτά Ηλιων"! "
Γ.Μπαλάνος
Η Σκιά του Κθούλου
Αυτοέκδοση του συγγραφέας ,1993
Μιά και πλησιάζουν οι γιορτές να σας προτείνω και μιά χριστουγεννιάτικη ταινία..